Alternatibak murrizketa sozialen aurka Barakaldon bihar egingo den manifestazioan parte hartzeko deia egin du

Emplazamiento a la Movilización por Ezkerraldea Amaia Agirresarobe, Alternatibako Nazio Koordinakundeko kide eta Bizkaiko batzarkideak, bihar Barakaldon egingo den manifestazioarekin bat egiteko deia egin du. Elkarretaratzea bihar, ostirala, otsailak 17, izango da, Barakaldoko Bide Onera plazatik 19:30etan abiatuko da, “Langabeziaren eta murrizketa sozialen aurka: Defenda dezagun Ezkerraldea” lemapean. Agirresarobek, Mariano Raxoiren Gobernuak ezarri eta beste administrazio batzuek bere egin dituzten murrizketa larriei aurre egin eta atzera eragiteko beharra berretsi du eta, horretarako “eragile sozial, sindikal eta politikoen borroka bateratua beharrezkoa” dela gogorarazi du. Era berean, Ezkerraldeko gizon-emakumeen egoera “bereziki zaila” azpimarratu du, Euskal Herriko langabezia tasarik altuenetarikoa dutelako, %20 ingurukoa.

Subjektu politiko feminista sendotzen

Emakume feministon eta bereziki mugimendu feministako emakume feministen artean aliantzak eraikitzen jarraitzea berebiziko estrategia bat da Alternatibako emakume feministon ustez. Agendak konpartitzen eta borroka komunak artikulatzen jarraitu nahi dugu eta horregatik beste emakume feminista askorekin batera eztabaida eta gogoetarako espazioak konpartitzea espero dugu. Martxoaren 2an 3an eta 4an Leitzan ikusiko garelakoan.

Alternatibako Feminismo Mahaitik Bilgune Feminista zoriondu nahi dugu bere hamargarren urteurrena dela eta. Euskal Herri feminista baten alde urteetan borrokatzeagatik zoriontzen dugu; emakumeen egoera hobetzeko aldarrikapen isolatuen batuketa soilaren ordez, borroka feminista gizarte eredu berri bat eraikitzeko beharrezko tresna moduan ulertzeagatik zoriontzen dugu. Gizarte eraldaketa, feminista izango da edo ez da izango; mugimendu feministak egindako aldarrikapen honi esker ulertu denez, ezin daitezke borrokaren dimentsioak hierarkizatu eta jarraitu beharreko bidea emantzipaziorantz doa, patriarkatuak eta kapitalismoak eraikitako binomio banaezinak egun inposatzen dizkigun jazarpen era ezberdinei aurre eginez.   

Azken finean, patriarkatuarekin ez dago iraultzarik, ezta kapitalismoarekin genero berdintasunik; eredu produktibistekin ez dago iraultzarik, ezta ekologia jasangarritasunik ere, indarrean dagoen ereduaren oinarriak aldatu gabe; kultura eta nazio uniformetasunarekin edo klase antagonikoekin ez dago iraultzarik, ezta nazio eraikuntzarik, internazionalismorik gabe. 

Zentzu honetan, asko pozten gaitu Bilgunek antolatutako topaketan parte hartzeak, eta bereziki aberasgarria deritzogu elkarrekin aurkitu eta feminismotik eraiki nahi dugun eredu ekonomiko eta sozial berri horren inguruan eztabaidatzeari. Gure ustez, sistemaren krisi honetan berebizikoa da behin eta berriz azpimarratzea eredu berri honek zaintzaren ekonomia kontuan hartu beharko duela, ekonomia jardueran funtsezkoa den heinean. Era berean, gizarte ikuspuntu batetik, gizon eta emakumeen arteko kontratu sozial berri bat adostu behar da, arduren elkarbanatzean oinarritutakoa eta ez gizonen laguntzaile diren emakumeen jardueran. Bilgunek luzatutako gonbidapenari esker, Alternatibako Feminismo Mahaitik ekonomia eta lan ardatzen inguruan egiten ari garen lana sendotzeko gogoetak partekatzeko eta zabaltzeko aukera izango dugu. 

Gainera, Bilgunerekin beharrizan bat konpartitzen dugu: leku ezberdinetatik patriarkatuaren amaiera dominazio era guztien amaierari lotuta egon behar dela ulertzen dugun emakume feministon artean aliantzen eraikuntzaren bidez subjektu politiko feminista indartzeko beharrizana, hain zuzen. Anitza izan behar duen subjektu politiko ezkertiarraren barruan artikulatutako subjektu feminista indartsu bat eraikitzen jarraitzea berebizikoa dela uste dugu: emakume feministekin batera langile klasea eraikiz, ekonomia feministaren, nekazarien eta mugimendu ekologistaren ikuspuntutik ulertuta.  

Topaketa hauen antolaketak eta Bilgunek espazio ezberdinetan lan egiten dugun emakume feministoi luzatu digun gonbidapen zabalak, baita militantzia politiko mistoko espazioetakoei egindakoa, aldarrikatzen ditugun indarren batuketa praktikan jartzeko aukera eskaintzen digula uste dugu. Emakume feministon eta bereziki mugimendu feministako emakume feministen artean aliantzak eraikitzen jarraitzea berebiziko estrategia bat da Alternatibako emakume feministon ustez. Agendak konpartitzen eta borroka komunak artikulatzen jarraitu nahi dugu eta horregatik beste emakume feminista askorekin batera eztabaida eta gogoetarako espazioak konpartitzea espero dugu. Martxoaren 2an 3an eta 4an Leitzan ikusiko garelakoan. 

Zorionak Bilgune! Urte askotarako!

Oihukatu, laster hori ere murriztuko baitigute

Ana Etxarte eta Asier Vega – Alternatibako bozeramaileak

Joan den urteko apirilean datu deigarri bat argitaratu zen: Espainiako Erresumako enpresek Alemaniakoek baina zor handiagoa metatzen zuten, Alemaniaren BPG bikoitza izanda ere. Zorpetze handi honek hainbat arrazoi ditu: Espainiako ekoizpen ereduaren balio erantsi eskasa Alemaniakoarekin alderatuta; Espainiak esportatzeko duen ezintasuna eta Alemaniak bere esportazioekiko gehiegizko menpekotasuna izatea; edo kanpoko kapitalen erabilera sustatzen duen Sozietate Zergaren erregulazioa, bai Espainiako Erresuman zein Lurralde Historikoetan, mozkinak eta bestelako berezko fondoak berriz inbertitu beharrean.

Zergatiak alde batera utzita, zor konparatibo honek ondorio argi bat dauka: enpresek gehiago irabazi behar dute euren zorra kitatzeko. Horrela, krisia edo enplegu betea izan, patronalak eta bere aliatuek beti proposatuko dute euren irabazien tartea bide azkarrenetik igotzea: langileen soldatak jaitsiz, alegia. Dirudienez, hori da irtenbide bakarra, eta ez produkzio eredua aldatzeko edota ongizate orokorra hobetzeko; euren zorrak ordaintzeko asmoz enpresen errenta handitzeko baizik, aberaste azkar eta errazaren kulturari eutsiz. Gainera, Europak eta nazioarteko finantza erakundeek beti babesten dituzte tesi hauek; beraz ez da harritzekoa azken hamarkadetan errentaren banaketak kapitalari gero eta mesede handiagoa egitea eta langileei gero eta txikiagoa.

Hondamendiaren kapitalismoa da. Bere estrategia desarautzean datza eta kasu honetan, helburua sektore eta lurralde hitzarmenek euren indar araugilea galtzea da; orain arte auzitegietan eska zitekeen eskubideak izan direlako. Gaurtik aurrera, teorian baino ez dira existituko. Bide honetatik jarraituta, enpresa hitzarmenaren desarautzea helduko da eta gure eskubide iturri bakarra banakako lan kontratua izango da.

Sistemaren krisi betean, langabetu gehien daudenean, eta borrokaren bidez indarren arteko korrelazioa aldatzea inoiz baino beharrezkoagoa denean, sindikatu batzuk negoziazio kolektiboa berpizteko bileretan parte hartzera makurtzen dira. Tresna hau, perfektua ez bada ere, langileei indarrak batzen laguntzen die etsai indartsuari aurre egiteko. Orain, sindikatu hauen berebiziko laguntzari esker, etsaiak bere helburua beteko du: “hobe banan-banan pasatzen bazarete, kasuz kasu negoziatuko dugu eta”. Emaitza badakigu dagoeneko zein den eta baita sindikatuek ere, “lan erreformarekin edo erreformarik gabe, enplegurik sortuko ez dela” onartzen dutenean. Erreforma, soldatak jaisteko eta produkzio handiagoa langile gutxiagorekin lortzeko egiten da. Ondorioz, lan gutxiago egongo da eta enpresak mozkin handiagoak izango ditu. Noren alde jokatzen dute benetan sindikatu hauek?

Raxoiren muturreko eskumako gobernuak pozez jaso ditu sindikatu eta patronalaren arteko negoziazioaren antzerkian emandako adostasun eta desadostasunak (borroka soziala saihesteko antzerkia). Lan eskubideen zorigaiztoko urraketa honetan, jokaldi kolektibo bat egin da ardura partekatuekin: Lehenik, sindikatuek bidea zabaldu zuten lan eta epaiketa gatazketan arbitro lanak egiteko. Eurak ere izan dira hitzarmenak ez aplikatzea onartu dutenak, enpresariek itun baten soldata baldintzak errespetatu behar ez izatea ahalbidetuz, arbitratze batzordeak bidezkoa dela erabakiz gero. Ondoren, PPren gobernuak bere bidetik jarraitu du, lan ordutegiak eta baldintzak aldatzeko malgutasun handiagoa erraztuz eta kontratu mota desberdinak murriztuz. Horrela, norbait kaleratzeko kostua aldi baterako kontratuen mailara murrizten duen enpleguaren sustapenerako kontratua lehenesten dute. Honek, egungo langabezia egoera masiboa kontuan hartuta, enpresen zuzendaritza batzordeei aurre egiteko langileen presio ahalmena ahulduko du.

Halaber, enpresa hitzarmenak lehenesteak, lurralde hitzarmenak kaltetuko ditu eta lan baldintzak okerrera jotzea eragingo du; are gehiago, enpresek dagoeneko sinatuta dauden hitzarmenen edukia aplikatu behar ez izatea errazten bada. Era berean, hitzarmenen ultraeraginkortasuna ezabatzean, langileek aurreko borroketan lortutako guztia galtzen dute. Orain negoziazioetan zerotik hasi beharra dago eta akordiorik lortu ezean, ez da aurreko hitzarmenaren iraunaldia automatikoki luzatuko, arbitro batek erabakiko baitu. Beharrezkoa den guztia lan baldintzak murrizteko.

Bestetik, Mariano Raxoik ez du ahaztu Espainiako Erresumako gazteen %50aren langabezia egoera eta bere irtenbide propioa eskaini die: Ia dohainik lan egitea. 30 urtetik beherako gazteen soldata lanbide arteko gutxieneko soldata baino txikiagoa izan daiteke eta gobernuak ez die enpresariei euren Gizarte Segurantzaren kotizazioa ordainaraziko. Hona eskuinaren beste perla bat.

Espainiako Erresuman iaz sinatutako kontratuen %92a aldi baterakoak izan ziren, gehienek urte bakoitzeko 8 eguneko kalte-ordaina soilik jasotzeko eskubidea eskaintzen dutela. Hala ere, Gobernuak CEPYME patronalaren eskakizuna entzun du, “epailerik ez gure bidean, arren” zioenak. Izan ere, epaile batek kaleratze objektiboa interpretatu ezin izatea eskatzen zuten. Horrela, enpresariek apurtutako lan-kontratu finkoetan ez da epaileen esku-hartzerik egongo eta kaleratzeak 20 egunetan orokortuko dira. Eta plana borobiltzeko, Gobernuak Erregulazio Espedienteak liberalizatzea ere proposatzen du, aurrerantzean lan agintaritzaren baimenaren beharrik gabe egitea, alegia.

Zorionez, Euskal Herrian bestelako borroka eredu bat sustatzen eta praktikatzen duen erantzun sindikal bat badago. Patronalaren aurkako borrokan, bere burua kate motzean lotzen uzten ez duena; borrokarako prest dagoena eta erreforma honen aurrean alternatibak eraikitzeko prest dagoena, bai sektore mailan zein enpresa mailan ere, bere ondorioak indargabetu ahal izateko. Madril oso urrun dago, eta horrelako erabakiak hemen definitu behar dira. Ez da aski eskumen gehiago eskatzea, erreforma hau orain gelditu behar dugu. Kaleak hartuz gelditu behar dugu, patronalaren aurrean beste behin ere amore eman izateagatik gure haserrea azaldu behar dugulako. Oihuka egin dezagun, debekatzen diguten hurrengo gauza garrasi egitea izan baitaiteke!

Alternatibak dio erreforma honek greba orokorrera deitzeko “nahikoa eta sobera” arrazoi eman dituela

Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek Mariano Raxoiren Gobernuak ezarri berri duen lan erreformak dakarren erasoaren larritasuna salatu du berriz, joan den larunbatean Bilboko manifestazioan egin zuen bezala. Era berean, soldaten aurka, enpleguaren prekarizazioa areagotuz eta lan eskubideen galera handitzeko hartutako neurriek greba orokorrera deitzeko arrazoi nahikoa eta sobera direla ohartarazi du. Hala, lege berriak “kaleratze askea legeztatu eta enpresaburuei negoziazio kolektiboa ez betetzeko eskubidea” ematen diela gogorarazi du.

Ildo beretik, alderdi ezkertiarrak azken asteotan esandakoaren bidetik, Alternatibatik prest azaldu dira Euskal Herriko eragile sindikal, sozial eta politikoen aldetik “PPren eskuin muturreko politikari aurre” egiteko proposatzen diren egitasmo guztiak kalean sustatu eta laguntzeko. Hala, Matutek esan duenez, irauli egin behar da enplegua sortzeko “inolako asmorik ez” duen erreforma, “Cristobal Montorek berak aitortu duenez, langileak ahuldu eta kaleratzeak merkatzea beste helbururik ez duelako”.

Alternatibako bozeramailearentzat oso “argigarriak” dira Alemaniako kantziler Angela Merkelek erreforma goraipatuz eta CEOE patronaleko presidenteorde Arturo Fernandezek esandakoa, Mariano Raxoik zezena adarretatik hartu duela: “Erreforma noren aginduetara egin eta onartu duen agerian uzten dute”.

Alternatibak murrizketen aurka kaleak betetzeko deia egin du

Alternatibak, Aralarrek, EAk eta Ezker Abertzaleak Mariano Raxoiren Gobernuak iragarritako murrizketa larrien kontra deitutako mobilizazioetarako bi egun falta direla, Euskal Herriko gizon eta emakumeak larunbatean Bilbo, Donostia, Gasteiz eta Iruñeako kaleak beteko dituzten manifestazioetan parte hartzera bultzatu nahi ditugu. Langileen duintasunaren kontrako erasoen aurrean elkarrekin erantzuteko deia egiten dugu, krisialdia sistemak eragindakoa dela dakigunon artean erresistentzia eraikitzen hasi beharra dugulako. Euskal Herria ezkerretik eraiki nahi dutenei dei egiten diegu, erabakiak elkarrekin hartu nahi eta gure herriaren burujabetzaren aldeko apustua aldarrikatzen dutenei.

Ministroak aurkeztu zituztenetik salatu izan dugu ezkertiarron ikuspegitik lotsagarritzat bakarrik jo dezakegun gobernua; eskumak, alabaina, inolako konplexurik gabe erakusten du. Horrela, krisiaren sorreran zuzenean esku-hartu zutenen eskuetan jarri du ekonomia; ez dute konplexurik izan Defentsa ministerioa armagintzako enpresaburu bati emateko eta isildu egin dira Emilio Botinek krisiaren errua politikariena dela esan duenean.

Argi dago PPren gobernuak ez gaituela ordezkatzen. Ez ditu ordezkatzen Hego Euskal Herrian langabezian dauden ia 180.000 pertsonak. Ez dugu sinesten enplegua sortuko dutenik langile publikoen lanaldiak luzatuz eta beharrezkoak diren lanpostuak bete gabe; ez dute gazteek pairatzen duten langabezia konponduko 67 urtetik gorekoen artean lan egiten jarraitzea sustatuz; ezta kaleratzeak are gehiago merkatuta; era berean, duintasunaren aurkako erasoa deritzogu 4 orduko lanaldiak eta 320 euroko soldatak dituzten kontratuak bultzatzeari. Halakoak mahai gainean jarri eta minijobs izenekoak ezartzeko asmorik ez dutela esatea adarra jotzea besterik ez da. Krisia eragin zutenek hori baino gehiago irabazten dute desjabetza bat sinatzen duten denboran, horietako batzuen urteko soldatak 600.000 eurora mugatu badituzte ere. Bitartean, Espainiako Erresuman lanbide arteko gutxieneko soldata 641 eurotan izoztu dute, Europako baxuenetarikoa zen arren. Porrotaren ikur bilakatu nahi izan duten Greziak ere dauka gutxieneko soldata handiagoa, 750 eurokoa hain zuzen ere.

Berriz ere, emakumeek zigor bikoitza pairatuko dute, haiei kalte egiten dielako bereziki lan prekarietateak, emakumeek dituztelako lanaldi murriztu gehienak eta soldatarik txikienak. Pentsiorik baxuenak ere haiek dituzte.

Murrizketa politikei aurre egiteko erantzukizuna dugu, haimaikagarren lan erreformari, eskubide indibidual zein kolektiboen urraketei eta nazioarteko finantza erakundeen menpe dauden botere publikoen menpekotasunari aurre egiteko. Horregatik deitzen dugu larunbateko manifestaziora, baina sektore publikoan gaur egingo dituzten lanuzteekin ere bat egiten dugu. Hilaren 17an, bestetik, Ezkerraldean egingo dugu protesta eta sindikatu zein eragile sozialek 25erako Bilbon deitutakoa ere babesten dugu. Eman behar dugun erantzuna pairatzen ari garen erasoaren tamainakoa izan behar da eta, horren arabera, mila manifestazio egitea ere gutxi izango litzateke.

Lan eskubideen murrizketak eta neurri ekonomikoak salatzen ditugu gaurkoan, baina ez ditugu ahaztu nahi Raxoiren Gobernuaren beste ministerioek egingo dituzten erreformak. Justizia ministroa izango da jaun eta jabe, ordezkatu behar duenaren kontrakoa adierazten duela baitirudi. Bizi arteko kartzela zigorrak aipatzen dituzte; abortuaren legearekin atzera egingo dute, emakumeek haien gorputzen gainean erabakitzeko eskubidea berriz urratuta; eta Euskal Herrian bakegintzaren eta normalizazioaren alde lan egiteko inolako asmorik ez dutela adierazi dute.

Erresistentziak eraiki behar ditugula berretsita amaituko dugu. Iraungita dagoen eredu atzerakoiaren aurrean alternatibak eskaini behar ditugu, eredu horrek desberdintasunak eragiten dituelako. Eskumak Madrilen duen gehiengo absolutuaren aurrean, Euskal Herrian eragile sozial, sindikal eta politikoen gehiengoa osatu behar dugu kontraboterea sortzeko; eta estatuko zein Europako ezkerrekin elkarlanean egin behar dugu, eraso berdinak pairatzen dituztelako.

Ez dugu zalantzarik PPk, eskumak, banka, patronala, rating agentziak eta Europako Batzordea gustura egon daitezen lan egiten jarraituko duela; pribatizazioak, kopagoak, sistema publikoaren desegitea… Eta jakin badakigu Andaluziako hauteskundeen ostean etorriko direla neurri berriak, martxoaren 25etik aurrera. Ezkerrak erakutsi du nagusi izan daitekeela Euskal Herrian. Ezkerra izan behar da, beraz, gure langile klasearen defentsarako oinarria, murrizketei aurre egin eta atzera eragiteko giltzarria.

Alternatibak dio euskal herritarrek beren kabuz legeztatu dutela Espainiako Gobernuek bahitu nahi izan duten botoa

Sortu alderdia aurkeztu eta urtebetera Espainiako justiziaren arabera legez kanpo jarraitzen duela deitoratu du gaur Oskar Matute Alternatibako bozeramaileak. Indarkeria mota guztien, ETArena barne, desagerpena eskatzen zuen alderdi berria aurkeztearekin ezker abertzaleak urrats erabakigarria egin zuela gogorarazi du Matutek. Are gehiago, alderdia jaio eta denbora gutxira “gertaera jakinak eta balizko atentatuak ere errefusatu zituen, Alderdien Lege bidegabeak ezartzen zituen eskakizun guztiak beteta”.

Talde ezkertiarreko bozeramaileak nabarmendu du, halaber, denbora honetan ETAren jarduera armatua desagertu dela baina, hala eta guztiz ere, “Espainiako Gobernuek, oraindik ere, milaka eta milaka herritarren parte-hartze politikorako eta askatasunez bozkatzeko eskubidea urratzen dute Euskal Herrian”. Herritarrek, alabaina, Madrilen azaldutako jarreraren aurka, “herri honen normalizazio politikoaren aldeko borondatea erakutsi dute eta beren kabuz legeztatu dute Zapaterok lehen eta orain Raxoik bahitu nahi izan dutena”.

Azkenik, Matutek berriz ere galdegin du “euskal gizartearen gehiengo zabal batek eskatzen duenari kasu egiteko, indarkeria ororen amaiera aldarrikatu duten indarrarekin euskal herritar guztien eskubideen berrezarkuntza eskatzen jarraituko dutelako”. Hala, Raxoiren gobernuak azaldutako “itxikeria eta geldotasuna gaindituko dezakegu, Gallardonek gaur eginiko adierazpen atzerakoiekin azaltzen dutenez, sakabanaketarekin amaitzeko inolako asmorik ez dutela esatean”.

Kutxabank, pribatizaziorako bidean

Ana Etxarte eta Oskar Matute – Alternatibako bozeramaileak

EAJk eta PPk azpijoko antidemokratikoan ibili dira Gipuzkoako legezko ordezkariek Kutxabankeko Administrazio Kontseiluan dagozkien lekuak izan ez ditzaten. Baina hau lehen urratsa besterik ez da izan, ekonomia globalizatuan euskal banku handi bat sortu eta pribatizatzea helburu duen estrategiaren barruan. Erakunde honek, banku orok bezala, ez du kontsumo arduratsuari zuzendutako krediturik eskainiko, ezta edozein gizarte onurari zuzendutakorik ere. Beste guztien antzera, espekulazioa zein epe motzeko mozkinak sustatuko ditu eta kosta ahala kosta, statu quoa laguntzen saiatuko da.

Estrategia hau da, hain zuzen ere, ezagutarazi nahi duguna, hura gelditzeko garaiz gaudelako. Eskuma euskaldunak eta espainolak Italian 90eko hamarkadan jarraitutako prozesua berreskuratu nahi dute. Honi esker, aurrezki kutxak bankuetan eraldatu zituzten, gizarte-ekintzaren eta kapital publikoaren arrastorik utzi gabe. Egindako urratsak honakoak izan ziren: bat, gizarte-ekintza bankuaren jardueratik banandu, fundazioak kontrolatuta ere; bi, legean aldaketak egin kapital pribatuaren sarrera ahalbidetzeko; hiru, kapital pribatua modu masiboan sartu; lau, kapital publikoari garrantzia kendu, azkenean esku pribatuetan uzteko. Emaitza: erabat pribatua den bankua eta gizarte-ekintzaren amaiera.

Dagoeneko lehen urratsa egin da. Orain, beste hirurak falta dira, zorrotz beteko dituztenak. Egia esan, badago berebiziko ezberdintasun bat. Izan ere, Italian 10 urte igaro behar izan ziren eta hemen ez dute hainbeste denbora itxoiteko asmorik. Mario Fernandezen azken deklarazioek bidea zabaldu dute eta hurrengo urratsak justifikatzeko argudioak bilatzen hasi dira, “norbaitek behartu gaitzakeelako” aitzakiarekin.

Haientzat garrantzitsua zen Administrazio Kontseiluarekin egin dutena egitea: etxetik gorriak kaleratu, inork estrategia barrutik ezagutu ez dezan, barruan dagoen inork banku publikoa eskatu ez dezan. Espainiako Bankuko diktadorea pozez zoratzen dago PP gobernura heldu izanagatik -boterera ez da heldu, boterea beste nonbaiten baitago-: Dagoeneko finantza sistemaren erreforma berri bat iragarri dute! Behar bada honek ez dauka lehentasun handiena; aurretik sindikalismoa akatu behar da eta langile klasea zapaldu negoziazio kolektiboa ezabatuz. Baina berehala helduko da berregituraketa eta finantza erakundeei kapitala handitzera behartuko zaie mundu globalizatu honetan bizirauteko asmoz, euren kaudimena ziurtatuz. Orduan Kutxabankek agindu hauek bete beharko ditu nahitaez: seguruenik Espainiako hainbat aurrezki kutxa irentsiko ditu prezio merkean, gero kapital pribaturantz behin-betiko pausua emateko… eta kito! 2., 3. eta 4. urratsak eginda denbora-markak hautsita! Koilarakada bat EAJ, PP ugari, Espainiako Bankuan muturreko eskuineko sukaldari bat, eta on egin!

Helburua, egungo krisi sakonera zuzenean eraman gaituen logika kapitalistaren bidean jarraitzea da: sektore pribatuarentzat dirua liberatu, publikoa den oro desegin, merkatu aseezinek etekinak ateratzeko aukera berriak sortu eta langile klasea otzandu. Hau da euren helburu ezkutua. Eta zeharo aldenduta dago ezkerrak Euskal Herriarentzat egiten duen apustutik: finantza sistema publiko, garden eta demokratiko baten alde, hain zuzen; funtzio soziala definitu eta mugatuko duena eta banku komertzialaren rola gaindituko duena, irizpide ekologiko eta sozialetan oinarritutako inbertsio produktiboa erraztuko duen bankua izateko; zaintza ekonomia baten lehentasunei mailegu eta inbertsio egokiak eskainiko dizkiona, kalitatezko enplegua sortuz eta klima aldaketaren aurkako borroka sustatuz, elikadura burujabetza eta sektore ahulenen kontsumoa sustatuko dituena eta azken finean, justizia soziala lehenetsiko duena eta demokrazia parte-hartzailea zein gardentasuna bidelagun izango dituena. Aitzitik, Kutxabankeko zuzendariak dagoeneko adierazi du “pausoak emateko” prest daudela inbertsioa Euskal Herritik aldenduko duten fusio berriak bilatzeko, erabat espekulatiboak diren interesen alde.

Pribatizaziorantz abiatutako bide hau ikusita, aurrez aurreko norgehiagoka garai baterantz abiatu behar gara, bi ereduak bateraezinak direlako. Batak epe laburreko mozkina bilatzen du; besteak, pausoak ematen ditu Euskal Herri burujabe eta sozialista baterantz, justizian zein pertsona guztiontzako eskubideetan oinarritua. Dagoeneko, bere garaian ezarritako euste-hormak nahikoak ez direla frogatzen hasi da, eta estrategia maltzur horri aurre egin behar diogu kaletik, gizartearen inkonformismotik. Noski Administrazio Kontseiluan merezi dugun ordezkaritza demokratikoa eskatuko dugula, baina hori ez da nahikoa, ez dugu aski izango.

Publikoa dena kalean defendatu behar dugu, eta hau berebizikoa eta estrategikoa da. Haiek badute estrategia jakin bat, eta guk ere badugu geurea. Geldiarazi behar ditugu, garaiz gabiltza. Norgehiagoka, inkonformismoa eta borroka momentu historiko honen hitz gakoak izan behar dira. Banku publiko, sozial eta garden baten alde: Pribatizaziorik ez!

Mega-azpiegitura gehiagorik ez Gipuzkoan, adierazpena

Lurralde txikia da Gipuzkoa baina azken urteotan, hazkunde eta globalizazio ekonomikoaren olatuan igota, garapenaren izenean egindako proiektu asko eraman dira aurrera, asko atzera bueltarik gabekoak. Baina gaur egun mahai gainean ditugunak geldiaraztea eskatzeko bildu gara gaur hemen. AHT-a, errauskailua, Jaizkibelgo superportua, Oiartzun-Lezo-Gaintxurizketako plataforma logistikoa, Donostialdeko metroa, Hondarribiako aireportuaren hedapena, Zubietako makro-espetxea, ingurabideak, tentsio handiko lineak…

Ez dira azpiegiturak bakarrik, inguru jakin batean eragina izango duten proiektuak, ez! Eta ez ditugu eragiten duten inpaktu ekologiko basatiagatik bakarrik gelditu nahi, kasu askotan arrazoi nahikoa izan arren. Gaur hemen elkartu garenok inposatu nahi izan diguten garapen eredua zalantzan jarri nahi dugu, inoiz egin ez den eztabaida egitea eskatzen dugu, hausnarketa aldi bat ireki eta orain arteko gardentasun eza eta politika parte-hartzaileen gabeziarekin amaitzea nahi dugu.

Herritarron ongizatea ardatz izango duen eredua da herritarrok nahi duguna. Ez interes enpresarialei erantzuten dien eredua, gutxi batzuen mesederako guztiok nozitzen dugun kaltea eragin eta jendartearen zati baten pobretzean oinarritzen dena. Gizarte premiari erantzuteko ezinbestekoak diren baliabideak ahitu eta ekonomia, osasun, hezkuntza, kultura eta jendarte arloko beste jarduerek behar dituzten aurrekontuak zurrupatzen ditu gaur arteko eredu antisozialak.

Ingurumenarekiko errespetua ardatz izango duen jendarte eredua nahi dugu. Eta ez, gure herrialdea etengabe hiritartu eta metropolizatuko duen eredua, natur baliabideak xahutuz, ingurumen naturalari eraso gogorrak eginez, landa inguruak jendez ustu eta nekazaritzarako behar ditugun lurrak atzera bueltarik gabe artifizialduz aurrera egingo duen eredua.

Zenbait ordezkari politikok gure eskariak, jendartearen ahotsa, instituzioetan neutralizatu eta blokeatu nahi dituzte, proiektu txikitzaileen aldeko presioa mantendu nahi dute, egite kontsumatuen politikari eutsi eta makro-proiektuak bultzatzen jarraitu. Eragile politiko hauek, azpiegituren aferan dauden interes ekonomiko eta pribatu itzelen defendatzaileak dira, inolako aldaketarik nahi ez dutenak eta jarrera hori salatu nahi dugu. Eta eskakizun zehatza luzatu nahi diegu, eztabaidari eta hausnarketari bidea ireki diezaioten eskatzen diegu, jarrera oztopatzaileak alboratuz.

Hala ere, erantzun guztiak ez daude instituzioetan, eta lorpenak erdiestekotan, ezinbestekoa dugu herritarren kontzientzia etengabe astintzea. Kontzientzia kolektibo honen aldaketan eta herritarron ekimenean dago gakoa. Beraz, lanean jarraitu behar dugu, azpiegitura handiak eta proiektu txikitzaileak geldiarazteko borrokari eutsi behar diogu, lurraren defentsari eta garapen ereduaren aldaketari zor zaien garrantzia behin eta berriz azpimarratuz. Gipuzkoa desberdin bat nahi dugu, Euskal Herri desberdin bat nahi dugu. Geldi ditzagun lehenik azpiegitura lan handien proiektuak eta ireki diezaiogun bidea eztabaida sozialari. Beste jendarte eredu bat nahi dugu eta landuko dugu!

Alternatibak NHTren egitasmoa babestu du, konpondu gabeko eztabaida politikoak irekitzeko unea heldu delako

http://procesodepaz.org/wp-content/uploads/2010/05/Brian-Currin-Barcelona-grande.jpgNazioarteko Harreman Taldearekin (NHT) gaur goizean eginiko bileraren ostean, Alternatibako bozeramaile Amaia Agirresarobek “erabateko babesa agertu dio NHTk egiten ari den lanari eta, bereziki, egunotan Euskal Herriko eragile politiko eta sindikal ezberdinen artean aurkezten ari den proposamenari”. Agirresarobek nabarmendu duenez, “behin betirako konponbidea lortzeko ezinbestekoa da alderdi politiko guztien arteko elkarrizketa abiatzea, orain dela gutxira arte ETAren indarkeriak eztabaida politikoa baldintzatu duelako”.

Ildo beretik, ETAren indarkeria betirako desagertu dela, “hainbat eragilek berretsi eta gutxik zalantzan jartzen dutenez”, heldu da garaia “oraindik egin izan ez diren eztabaida politiko guztiak egiteko”. Agirresarobek, azkenik, Alternatiba “bazterketarik eta baldintzarik gabeko elkarrizketa politikoaren” guztiz aldekoa dela adierazi dio NHTko ordezkariei.

X