Video de la intervención de Joaquim Sempere Carrera en las jornadas sobre “Decrecimiento y Crisis Económica” organizadas por Alternatiba los pasados 9 y 10 de noviembre en el Aula de Cultura de Algorta (Getxo). El ponente, Sociólogo mediambiental de la Facultad de Ciencias Económicas de Barcelona, ofreció una charla bajo el título “Ética y Decrecimiento” ante una sala llena con más de 100 personas que siguieron la conferencia. Dentro de su discurso trata los temas del decrecimiento y la crisis, con la ponencia “La hegemonía social en las políticas de decrecimiento”.
“Desazkundea eta Krisi Ekonomikoa” lemapean Alternatibak Algortan, Getxoko Kultur Etxean, antolatutako jardunaldietan Joaquim Sempere Carrerak eskainitako hitzaldiaren bideoa, azaroaren 10an grabatutakoa. Hizlariak, Bartzelonako Ekonomi Zientziak Fakultateko Ingurumen Soziologoa, “Etika eta Desazkundea” ideiak jorratu zituen txiki gelditu zen aretoan, 100 lagun baino gehiago elkartu ziren bertan. Bere diskurtsoan desazkundeaz eta krisiaz hitz egin zuen, eta “Desazkunde politiken hegemonia soziala” izeneko hitzaldiarekin gaurko eta etorkizuneko erabilera energetikoaz hitz egin zuen.
Gonzalo Fernandez Ortiz de Zarate – Alternatibako Mahai Internazionalista
Israelgo Gobernuak joan den astean abiatutako ekintza bortitzen gorakadak dozenaka lagun erail ditu dagoeneko, palestinarrak batez ere, eta are okerragoa izateko arriskua ere badago ejertzito israeldarrak lurreko inbasioaren mehatxua gauzatuz gero. Egunetik egunera gauzagarriagoa dirudi erasoa, milaka erreserbista prestatzen ari baitira aukera horri begira. Horrela ez bada, 2008ko sarraskiak errepika daitezke, Berun Urtua operazioak 1.300 hildako eragin zituenean, bonbardaketa masiboak eta Gaza lurretik inbaditu zuen ejertzitoaren eskutik. Biktima horietatik, 10etik 8 Nazioarteko Zuzenbideak “babestutako pertsona” gisa definitzen dituen zibilak ziren.
Ugariak dira indarkeria sorta berri hau azaltzeko analistek eskaintzen dituzten arrazoiak, deskolonizazioaren garaitik historian luzatu eta konponbiderik gabekoa dirudien gatazkaren baitan. Esaten da, 2008an bezala, Israelen hauteskundeak hurbiltzean gobernu sionistek palestinar herritarren aurkako eraso berriak egiten dituztela, Israelgo herritarren defentsarekiko duten konpromisoa azpimarratu nahian. Hala, soziala eta zuzenbidekoa izateari utzi dion estatuaren norabide teokratikoarekin aspertuta dauden herritarren aurrean, gobernuak indarkeria darabil gizartea diziplinatzeko. “Edo nirekin edo Israel suntsitu nahi dutenekin” diotela ematen du.
Horrez gain, gorakada berriaren beste arrazoietako bat Nazio Batuen Erakundeak Palestina estatu gisa aitortzeko aukera izan daitekeela aipatu izan da, Israel kontra duen egitasmoa. Era berean, eremu hartan sortzen ari den indar oreka berriarekin kezkatuta daude, Mubarakekin ez bezala, ez dirudielako egungo Egipto prest dagoenik israeldarren eta estatubatuarren interesei men egiteko.
Horrela, lehenengo eta behin, indarkeria eta gatazka areagotuz, bere herritarrak kontrolatzen ditu; bigarrenik, Palestina estatu burujabe gisa onartzeko prozesua hautsi nahi dute, haien okupazioarekin bateraezina delako eta erasotzaileak izan arren beren burua biktima gisa aurkezten dutelako; azkenik, indarra erakutsi nahi dute eskualde hartan, herri arabiarrak, Egipto bereziki, haien kokapena zehaztera behartuz.
Su etena emanda ere, inork ez du bermatzen datozen asteetan, edo hilabete gutxi barru, milaka lagun sakrifikatuko ez dituztenik gobernu ultraeskuindar baten interes geopolitikoak direla medio. Israelgo gobernuak ez du bakea nahi, ez du elkar ulermena bilatzen, gatazka behar du gatazkatik bizi delako, desberdinen arteko gatazka noski, bere burua indartzeko erabiltzen duena.
Baina guzti hau Nazioartearen babesarekin egiten du, eta hortik dator irtenbide gauzagarri bakarra. Erasotzailearen konplize izatetik, borrokan ari diren aurkarien aurrean balizko ikusle hutsaren papera antzeztu beharrean, nazioarteak onartu behar du porrot egin duen deskolonizazio prozesu baten aurrean gaudela; aldeetako bat bestea baino askoz indartsuagoa dela aitortu behar du, eta indar horrekin Palestinako herritarrak banan-banan hiltzen dituela, apartheid prozesu bortitza eta sistematikoa dela medio; nazioarteko legeak bete egin behar direla gogorarazi behar du, eta Israelek urratu egin dituela estatu gisa aldarrikatu zenetik, inolako zigorrik jaso gabe.
Horregatik, hitzetik ekintzetara pasa beharra dago, hala ez bada, konplize izaten jarraituko dugu. Israelgo inbertsio eta produktuen gaineko boikota ezarri beharra dago bakearekin konprometitu arte; nazioarteko legeak urratzen dituen estatuari zigorrak ezarri behar zaizkio; eta ekidin behar da, eskura dauden bitarteko guztiekin, Gazako lurraldearen kontrako erasoa.
Palestinan, bakeak eta demokraziak indarkeriari aurre egin behar diote. Noren alde kokatuko da oraingoan Nazioartea?
Gipuzkoako Alternatibako koordinatzaile Xabier Sotok, Aieteko Jauregian Akordioaren eta Kontsultaren Aldeko Herritarren Sareak gaur antolatu duen topaketan parte hartu du. Jonathan Powell, Tony Blair bulegoko buru ohia, Euskal Herriko hainbat ordezkari politiko, sindikal eta sozialekin bildu da, bake prozesuan eta normalizazio politikoan alderdi desberdinek orain arte emandako pausoak aztertzen, beti ere, pasa den urteko Aieteko adierazpena abiapuntutzat hartuta.
Batzarraren amaieran, Sotok Alternatibak Aieteko Adierazpenarekiko duen borondatea adierazi du “momentuko gertaera soila baino, Euskal Herriko eragile desberdinen arteko elkarrizketa ahalbidetu eta euskal gatazkari konponbidea emango dion prozesuaren hasiera izan dadila”. Bide honetan, “bidezkoa eta iraunkorra den bakea lortzeko, talde desberdin guztien arteko proposamenen bitartez bakarrik lortuko dugula” ziurtatu du.
Alternatibako ordezkariak positiboki baloratu du Donostiako bileran Lokarrik bultzatutako lana eta prozesua, eta baita Aieteko Adierazpenean parte hartu duten nazioarteko agente guztien borondatea eta parte-hartzea ere. Sotok “Espainiako eta Frantziako Gobernuek Aieteko Adierazpenaren bigarren puntuarekiko ageri duten jarrera ezkorraren aurrean, sinatzaileek honen garapena zehaztearen ardura hartu eta bai ETA, bai Espainiako eta Frantziako Gobernuei eskaera zehatzak egin behar dizkietela” esan du.
Azkenik, Aieteko Adierazpenaren sinatzaileek osatzen duten eztabaida-gune bat sortzearen garrantzia azpimarratu du, “adierazpenaren inplementazioa ahalbidetuko duena, ahalik eta gardentasun handienarekin, herritarren parte hartzeko bitartekoak martxan jarriko dituena”.
Datorren asteazkenean, hilaren 21ean, egitekoak diren Vital, BBK eta Kutxaren batzarren aurrean, Kutxabanken inguruan gertatzen ari denaren gaineko irakurketa eta iritzia plazaratu nahi du Euskal Herria Bilduk.
EH Bildu osatzen dugun alderdiok jarrera kritikoa izan dugu hasieratik Kutxabank sortu eta egituratzeko prozesuan. Hala ere, jarrera eraikigarria izan dugu, hiru kutxak bat eginik kutxa indartsuagoa osatzeko aukera zegoela jakinda, erakundearen izaera publikoa eta ekintza soziala indartuko zuena; bere ezaugarriak definitzeko borondatea eta aukera bagenuelako.
PNVk eta PPk Bildu zokoratzeko eginiko azpijokoak, alabaina, agerian utzi zuen PNVk ez zuela funtzio soziala, gardentasuna edo instituzioen kontrola bermatu nahi; aitzitik, Kutxabank espekulazioaren eredutik zuzendu nahi duela erakutsi du, erabakitzeko esparruak interes politiko eta finantzieroen esku utzita, eremu publikotik egin beharreko kontrola saihestuz eta erabakitzeko ahalmena ahulduta.
PNVren eta PPren arteko iruzur politiko horrek baldintzatu egin ditu handik aurrera Kutxabanken inguruan eginiko urrats eta erabaki guztiak. PSEk Araban babestu zuen iruzur politikoa eta, dirudienez, hiru alderdiek etzi berretsiko dutena Gipuzkoan lehenengo indarra dena baztertuko badute.
EH Bildun argi daukagu Kutxabankek gure herriaren eta bere eraikuntzaren aldeko apustua egin behar duela, beti ere, kutxek izandako izaera publiko eta soziala mantenduz eta bultzatuz. Horixe da, hain zuzen ere, orain galtzeko arriskuan dagoena.
Kutxabank egungo eredua aldatzeko oinarrizko lanabesa izan behar duela uste dugu, garapenerako finantziazioa bermatu, politika sozialak sustatu eta instituzioek beharrezkoak dituzten kredituak ahalbidetuko dituena, alegia. Euskal Herriko aurrezkiak berton gelditu eta kudeatu behar dira, are gehiago orain, krisiari aurre egiteko estrategia jakinak beharrezkoak direnean. Dirua herritarrena da eta herritarrei bueltatu behar zaie.
Era berean, Kutxabankek etxe kaleratze prozesuak behin-betiko geldiarazi behar dituela defendatzen dugu. Kutxabankek ezin du desjabetze bat gehiago ere gauzatu.
Kutxabankeko pribatizazioa geldiarazi behar da. Kutxek zuten funtzio soziala indartu eta berreskuratu behar da, eta beti, izaera publiko, demokratiko eta garden batekin.
Kutxabankek Euskal Herrian eta Euskal Herriarentzat egin behar du lan, gure udalentzat eta gure gizartearentzat. Eta noski, herritarren interes eta lehentasunen zerbitzuen alde.
Kutxabank eragile aktiboa izaten jarraitu behar du, gure enpresa ertain zein txikientzat kreditu bideak irekita mantenduz, eta horrela, ekonomia bultzatuz.
Kutxabankek ahalegin bereziak egin beharko ditu eta konpromiso argia izan gizarte ekintzari dagokienean, batez ere pairatzen dugun krisi global honetan, herritar eta udalerriekin eskuratu duten konpromisoa mantentzeko.
Hain zuzen ere, EHBildutik bestelako eredua babesten dugulako, pribatizazioari eta etxe kaleratzeei irmotasunez aurre egingo diogulako eta aipatu ditugun politika sozialen aldeko apustua egingo dugulako, BBK eta Vitalen ordezkaritza izan dezagun eta, batez ere, Kutxaren Administrazio Kontseiluan gehiengoa izan dezagun ekiditeko era guztietako mugimenduak gertatzen ari dira. PNV, PP eta PSEren arteko akordio aski ezagunen moduko mugimenduetatik hasita, Kutxaren zuzendaritzaren azkenengora arte, bozetara aurkeztutako eragile sozialen hautagaitza bakarra baliogabetu baitzuen estatutuetatik kanpoko aitzakia iraingarria erabilita. Gertatuko denaren zain, EH Bilduk gehiengoa eskura dezala saihesteko helburua duen iruzur ikaragarri baten aurrean gaude.
Guzti horregatik, gertatzen ari denaren larritasuna salatzeaz gain, deialdi publikoa egin nahi diegu CCOO eta Pixkanaka langileen sindikatuei, ez diezaiotela haien bozka eman politika neoliberaletan sakontzeko helburua duen PNV-PP-PSEren hautagaitzari, etxe kaleratzeak, pribatizazioa, gizarte ekintzaren amaiera eta, azken finean, Kutxak izan behar zirenaren amaiera ekarriko dutelako.
Puyalón de Cuchas Aragoiko alderdi independista eta sozialista da, bere jatorrian Chunta Aragonesista (CHA) alderdiaren parte zena, 2008an banatu ziren arte. 2010ean alderdi politiko bezala hasi ziren lanean. Gaur egun, Bloque Independentista de Cuchas, Aragoiko Langileen Sindikatuarekin (SOA), A Enrestida zentru sozialarekin, Purna gazte elkartearekin eta A Clau Roya mugimendu feministarekin batera egiten dute lan.
Bere helburuen artean subiranotasuna, sozialismoa eta independentzia daude. Aldi berean, eta beti izaera antimilitarista bat mantenduz, ingurumenaren eta hizkuntza minoritarioen alde egiten dute. Beti ere, internazionalismoa bultzatuz eta sustatuz.
Puyalón de Cuchas es un partido nacionalista aragonés, independentista y socialista, ligado originalmente a la Chunta Aragonesista (CHA) hasta el 2008, cuando la mayor parte de sus miembros dejaron de militar en CHA para constituirse como entidad independiente, proceso que culminó en 2010 tras la celebración de su Asambleya Nazional (asamblea nacional en aragonés) con su constitución como partido político. Actualmente forma parte del Bloque Independentista de Cuchas (Bloque Independentista de Izquierdas en aragonés) junto al Sindicato Obrero Aragonés (SOA), el centro social zaragozano A Enrestida, la organización juvenil Purna, el colectivo estudiantil Universidat y el colectivo feminista A Clau Roya.
Entre sus objetivos, además de la soberanía y el socialismo para Aragón, se reafirman en la defensa de las lenguas minoritarias de ese territorio (aragonés y catalán), del medio ambiente y la integración de los inmigrantes. Por otro lado, también rechazan el militarismo.
Video de la intervención de Yayo Herrero López en las jornadas sobre “Decrecimiento y Crisis Económica” organizadas por Alternatiba los pasados 9 y 10 de noviembre en el Aula de Cultura de Algorta (Getxo). La ponente, Co-cordinadora de Ecologistas en acción y profesora de la cátedra de educación ambiental de la UNED, ofreció una charla bajo el título “Ecología y decrecimiento como alternativa a la crisis ambiental, económica y política” ante una sala que se quedó pequeña, con cerca de 75 personas que siguieron la conferencia e intervinieron activamente en el turno de preguntas.
“Desazkundea eta Krisi Ekonomikoa” lemapean Alternatibak Algortan, Getxoko Kultur Etxean, antolatutako jardunaldietan Yayo Herrero Lopezek eskainitako hitzaldiaren bideoa, azaroaren 9an grabatutakoa. Hizlaria, Ekologistak en acción erakundeko koordinatzailea eta UNEDeko ingurumen hezkuntzako katedrako irakasleak, “Ekologia eta desazkundea ingurumen, ekonomia eta politikaren krisiei erantzuteko alternatiba gisa” izeneko hitzaldia eskaini zuen txiki gelditu zen aretoan, 75 lagun ingururen aurrean.
Sabino Cuadra eta Maite Aristegi Amaiurreko ordezkariek prentsaurrekoa eskaini dute gaur etxe desjabetzeei buruz:
Lehenik eta behin, azken egunetako gertakarien ordena kronologikoa egitea komeni dela uste dugu.
Joan den ostegunean, ehun urte dituen Espainiako hipoteka legeak lehengo kritika juridikoak jaso zituen Europako erakundeetatik, kasu honetan Estrasburgoko epaitegitik.
Hurrengo egunean, euskal herritar batek bere buruaz beste egin zuen etxetik kaleratzera zihoazenean. Milaka herritarrek pairatzen duten egoera lazgarria agerian utziz erakunde, alderdi politiko eta eragile sozialen erreakzio soka luzea ekarri zuen gertaera triste eta tamalgarri horrek.
Etxe kaleratzeen arazoari irtenbidea emateko negoziazioa hasi zuten estatu espainiarrean PPk eta PSOEk. Gogora dezagun, hipoteken legean aldaketak egitera ukatu eta etxebizitza bankuari emanda zorra kitatzeko proposamenak atzera bota dituztela behin eta berriz bi alderdi politiko horiek azken urteetan. Era berean, bankuen patronalak (AEB) gai honekiko bere mugak zehaztuz prentsa komunikatua kaleratu zuen.
Hortik aurrera aski ezaguna da gertatu dena: Alderdi Popularraren gobernuak urgentziazko lege dekretua onartu zuen atzo. Dirudienez bi alderdi politiko horiek ez dute akordiorik lortu.
Hainbestetan aipaturiko merkatuen diktadurak, klase politikoaren gaineko finantza oligopolioen diktadura baino ez denak, botere horiekiko klase politiko horren menpekotasunaren adibide garbia baino ez digu utzi gaur.
Dekretua adabakia baino ez da Amaia Egañaren heriotzak/hilketak eragindako ahots kritikoak isil arazteko. Ustezko “gizatasun” irizpidez jantzitako adabaki horrek milaka eta milaka herritar bankuen aurrean babesik gabe egoten ahalbidetuko ditu.
Behin baino gehiagotan esan dugu. Ez gaude arrazoi humanitarioen aurrean, giza eskubide eta sozialen aurrean baizik. Ez da arazo teknikoa, politiko eta soziala baizik. Gaur gaurkoz, etxebizitza eskubidea bermatu gabe dago.
Aztertu dezagun.
Alderdi Popularraren gobernuak aurkezturiko neurriek ez dute legea ukitzen. Hipoteka, alokairu eta lurzoruaren legeek bere horretan segitzen dute. Gogora dezagun batetik, lege horiek ahalbidetu dutela bizi dugun egoera hau eta bestetik, Estrasburgoko epaitegiak adierazi legez kontsumitzaileak babesteko Europako araudiaren aurkako legeez ari garela. Familia “ahulenen” kasuan bi urteko luzamendua soilik aipatzen du lege dekretuak.
Neurriok ez dute atzera eraginkortasunik. Hau da, etxebizitza galdu dutenek ez dute berreskuratzeko aukerarik izango. Espainiako gobernuaren arabera alokairu merkeko etxebizitzak jasotzeko aukera izango dute. Gogora dezagun ordea, azken urteotan 400.000 hipoteka exekutatu edo gauzatu eta 185.000 etxe kaleratze izan direla estatu osoan. Zein etxebizitzaz ari da Espainiako gobernua?, Nondik aterako du horrenbesteko etxebizitza kopurua?, Nola kudeatuko du?, Noizko?
Etxea ematearekin batera zorra kitaturik dagoela ez du aipatu Alderdi Popularrak. Ekonomia ministroaren arabera “zorrak eta interesak itzuli egin behar dira”. Hau da, etxea emanda ez da zorra kitatzen.
Berriz diogu; aurreko egunetan Espainiako bankuek zehazturiko baldintzekin bat datoz Alderdi Popularraren gobernuak aurkeztu dituen neurriak.
Bankuei laguntzeko dirua badago, baina pertsonei, herritarrei laguntzeko ez. Are gehiago, “Banku Txarra” delakoak milaka etxebizitza prezio “merkean” salduko ditu berriz ere baten batek negozioa egiten jarraitu dezan.
Argi dago Madrilek ez duela ez gaitasunik ez borondaterik arazo larri honi aurre egiteko. Beraz, guri dagokigu, euskal gizarteari dagokio proposamen eraginkorrak aurkeztu eta egoera honi irtenbidea ematea. Ezinbestekoa da eragile politiko, sozial eta sindikalen artean sakoneko eztabaida bat piztea. Ezkerreko indar subiranisten batasunak “Etxebizitza Institutu Publiko” baten eratzea proposatzen du.
Azkenik, bihar larunbatean, azaroaren 17an, Bilbon egingo den manifestaziora joateko deia luzatzen diegu euskal herritarrei.
Bihar, Azaroaren 14an egingo den Nazioarteko Greba Orokorrera deitu du Alternatibak gizarte osoa, Europan eta Euskal Herrian herrialde ezberdinetako hainbat sindikatuk deitutakoa. Klase agintariaren kontra etengabeko mugimendu inkonformista eta borroka iraunkorra beharrezkoak direla uste dugu. Klase agintari honek, Europako banku handietako bulegoetatik euren politikak diseinatu eta ezarri egiten dituzte, agintari zuri eta koldar batzuen laguntzaz, beti ere, boteretsuen pribilegioak defendatuz pertsonen eskubideen gainetik.
Aurreko langile zein gizarte borroketara gehitu ginen bezala, oraingoan ere Alternatiba kalean izango da herriaren kontrako etengabeko erasoak salatzen, hain zuzen, lan erreformetan eta gizarte eskubideen murrizketetan azaldu zaizkigun erasoak salatzen. Ikuspuntu internazionalista batetik ere egin nahi dugu, ezinezko eskakizunak sufritzen dituzten herrialde batzuekiko elkartasuna erakusteko. Honen adibide Grezia dugu, murrizketak baino, Troikaren eraso antisozialak pairatzen dituenak. Baina Portugalekin batera ere gaude, mobilizazioen eta greben bitartez agintariak atzera egitera behartzera posible dela erakutsi baitigutelako.
Kalera aterako gara horma sendo bat eraikitzeko beharra dugula esatera; sistema menderatzaile guztien erasoei aurre egingo dien eta emakumeak makurtarazi eta euren eskubideak urratzen dizkieten patriarkatuari aurre egingo dien horma eraikitzera goaz. Kapitalismo krudel honi ere aurre egingo diogu, denboran irauteko bere burua irensteaz aparte, langileen duintasunaren lepotik egiten duelako; aurre egingo diogu ere ingurumenarekin akabatzen ari den garapen jasanezinari, gizarteak behar ez dituen makro azpiegiturak eraikitzen dituen sistema delako. Kolonialismoaren kontrako harresiak ere eraikitzera goaz, desagertzearen ordez, oraindik ere herritar eta herrialde ugari agortzen dituztelako euren subiranotasun eskakizunei kasurik egin gabe.
Harresi hau eraikitzeko Euskal Herriko gehiengo sindikalaren garrantzia aitortzen dugu eta, horregatik, errespetutik baina erakunde bakoitzaren autonomiatik ere, kontinente osoan zehar hainbat herrialdeen ahotsak bateratuko dituen ezohiko greba honetara batuko gara. Alternatibatik, alabaina, berretsi egin nahi dugu kontzertazioan oinarritutako sindikalgintza baino, eredu sindikal konfrontatiboa eta aldarrikatzailea babesten jarraituko dugula, baita Euskal Herriko baliabideak berton erabakitzeko burujabetza zein euskal lan esparruaren defentsan gaudela, gure langileen eskubideak defendatzeko modurik eraginkorrena delako.
Jakinarazi ere, Euskal Herrian arrazoiak soberan ditugula kaleak bete eta grebara ateratzeko. Errudun asko ditugu oraindik seinalatzeko, adibidez, lehendakaritzarako bidean den EAJ eta alde egitera doan PSOE; lehenengoak, bere abstentzioaz eta bigarrenak bere bultzadaz, biek aurrekontuen egonkortasunaren legea onetsi zutelako, instituzioak eskuak lotuta utzi dituen legea, hain zuzen, zorpetuta egotea ere debekatzen diena instituzioei, bere helburua politika sozialak krisi ekonomikotik babestea izanda ere. Alderdi Popularra ere aipatu behar, Zapateroren lekukoa hartu eta pentsioak jaitsiko dituelako Europako bankuak kontentatzeko. Abortuaren legea ere aldatuko dute, emakumeek beren gorputzen gaineko erabakiak, modu libre eta doakoan, har ditzaten are gehiago oztopatzeko.
Inoiz baino garrantzitsuagoa dugu, gainera, borroka egin eta gure ahotsa entzunaraztea, oinarrizko eskubideak aldarrikatuz gobernuak gogaitzen ditugunerako lege formako mehatxuak egiten ari diren honetan. Alternatibarentzat, alabaina, ezinezkoa da isilik egotea herria ordezkatu beharrean zapaldu nahi dutenen aurrean; terrorismo finantzieroak Ezkerraldean pertsona bat hiltzea eta gaur Durangaldean lan istripuetan aurten hildako hamaikagarren behargina egotea ahalbidetu dutenen aurrean; eta baita egun berean mozkinak eta kaleratzeak iragartzeko kopeta dutenei.
Bizitza duinaren alde, kapitalismoa lurpera dezagun. Euskal Herrian eta Europan, Azaroak 14, Greba Orokorra!
EAJk hasieratik erabakia hartua zeukan, bakarrik gobernatzekoa, alegia. Azken bi aste hauetan burutu diren bilkuretan, EAJ anbiguotasun osoz aritu da. Bi dokumentu helarazi dizkiogu, hitzarmen posibleetarako hainbat edukiren inguruan zehaztapenak jasotzen zituena. Era berean, hainbat galdera ere luzatu dizkiogu, erantzunik jaso gabe.
Igandean buruturiko agerraldian esan bezala, gobernu berria osatzeko akordio bila baino, edukien inguruko hausnarketarik gabe instituzio ezberdinen aurrekontuen onarpena lortzen saiatu da EAJ. Hau da, aurrekontuek zer jasotzen duten aztertu gabe onartzeko eskaera egin du EAJk. Gu ez gatoz bat politika egiteko eredu horrekin, kromo-trukaketaren politikarekin. Edukien arabera lortu behar dira adostasunak.
Era berean, arduraz adierazi nahi dugu, oraindik ez dugula ezagutzen EAJk krisitik ateratzeko, herritarrei eskaintzeko, dituen neurri zehatzak. Ez du inolako programarik edo proposamen zehatzik aurkeztu.
Une honetan lehentasunezkoak diren gaietarako, hala krisiari herri eta herritarren ikuspegitik aurre egiteko zein normalizazio prozesuan, nola bakegintzan aurrera egiteko, proposamen eta neurri zehatzak proposatu ditugu. Izan ere, gure helburua herritarrei soluzioak ematea da. Horretarako, edukietan oinarritutako akordio zabalak bilatzen saiatuko gara.
Une honetan, ezinbestekoa deritzogu herri ikuspegi batekin jardutea, herri gisako politikak eta akordioak gauzatzea eta herritarrak politika horien ardatzean kokatzea. Hori da gure borondatea eta hori izango da gure jardunaren ardatza.
Horretarako datozen asteetan gure legebiltzarkide taldea gainontzeko indar politikoekin eta eragile sozialekin hartu-emanak izaten ahaleginduko da.
Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek, gogor kritikatu ditu bai PPk eta PSOEk exekuzio hipotekadunen inguruan gaur eginiko bilera zein Espainiako Banku Elkarteak hurrengo bi urtetan muturreko kasuetan etxe desjabetzeak geldiarazteko erabakiaren gaineko iragarpena. Matutek salatu du “orain desjabetuen adiskide bezala agertzen diren horiek, kongresuan zorrak etxearen bidez kitatu ahal izatearen bezalako neurrien kontra egin zuten berdinak direla”. Gauzak horrela, popularrei eta sozialistei leporatu die “milaka pertsonaren bizitzen suntsipenaren erantzukizuna”, euren agintaldietan desjabetzea ahalbidetu dituztelako. Horregatik, orain onesten dituzten adabakiek ez dute euren erantzukizuna desagerrarazi edo lausotuko.
PPk eta PSOEk adostu beharreko edukiari dagokionean, bilera bera baztertzailetzat jo du Matutek, “beste indar politikoak baztertzeaz aparte, azken erabakia errudun nagusien eskuetan laga eta eragile sozialak zein kaltetuen erakundeak ere kanpoan uzten dituelako”. Alternatibako bozeramaileak zalantzan jarri du alderdien borondatea, eta baita hartuko duten neurrien eraginkortasuna ere: “Zorrak etxea ematearen bidez kitatzeak eta luzamenduak etxe hustearen data atzeratzeko bakarrik balio dute, banketxeen iruzurra eta lukurreriari irtenbide berririk eman gabe”.
Matutek, alderdi politiko hauek bankuei laguntzeko ekimen guztiekin bat etorri direla gogorazi nahi izan du ere. “Bankuentzat dena, pertsonentzat ezer ez” politika defendatu eta “hildakoak ekarri dituen terrorismo finantzarioaren konplize bihurtu” direla azpimarratu du, pasa den ostiralean Ezkerraldean emandako gertaera mingarriak agerian utzi duen bezala. Honen aurrean, gobernu ezberdinei etxebizitza duin baterako eskubidea bermatuko duten politika eta tresnak eskatu ditu, besteak beste “benetako etxebizitza publiko baten aldeko apustua” egitea ere. Madrilen, ostera, banku txarra deritzon eufemismoa jaio da, bere zenbakiak egokitzeko etxebizitzak eraisteko asmoa duela esan berri duena.
Alternatibatik ziurtatu dutenez, “ez da nahikoa adabaki txarrekin”, pertsonek benetan beharrezkoa dutena “banku-finantza sistemaren gehiegikeriak geldiarazi eta lukurariek zuzendutako merkatu zein haien menpe dauden politikari koldarrengandik babestea”. Horregatik, ezkerreko alderdiak etxe desjabetzen aurrean ekintza konfrontatzailea eramango du instituzioetara eta, aldi berean, gizartea mobilizatzea ezinbestekoa izaten jarraituko duela azpimarratu du. Hala, finantzen alorreko erasoen kontra edota haien aurrean konponbideak aldarrikatzen dituzten mobilizazio ororekiko atxikimendua berretsi dute.
