Blog

Banku eta kutxen erreskateak Euskal Herria hipotekatuko duela salatu du EH Bilduk

Espainiak planteatu duen erreskatea hau da, banku eta kutxen erreskatea, Euskal Herrirako epe luzerako hipoteka izango dela salatu du gaur Gasteizen EH Bilduk. Andra Mari Zuriaren plazan, Vital Kutxaren aurrean egindako agerraldi batean antzeztu ditu erreskatearen ondorioak. Izan ere, Espainiako bankuen erreskateagatik arabar bakoitzak 1.500 euro ordaindu beharko ditu. Horri beste 300 euro gehitu behar zaio interesetan. Momentuz, 62.000 miloi euro dira baina 100.000 miloietara heldu daiteke.

Igor López de Munainek eta Iratxe López de Aberasturik eman dituzte azalpenak koalizioaren izenean. Benetako egoera eta neurriak ezkutatzen baldin badituzte ere, EH Bilduk somatzen du zer gerta daitekeen hurrengo asteoan. “Nazioarteko erakundeek bete beharreko baldintzak jarrko dituzte eta momentuz, aurreratu dute 10.000 miloi euro murriztuko dituztela Hezkuntzan eta Osasungintzan, 100.000 langile izango direla kaleratuak administrazio publikoetan, aparteko ordainsaria kenduko diete eta langabetuek gutxiago kobratuko dutela, pentsionistek ere bai. Horrez gain, sarrerak igo ahal izateko, Espainak BEZa igoko du, %21era”, diote.

Gauzak horrela, EH Bilduk “arabarrok eta orokorrean euskal herritarrok ez dugula zergatik ordaindu behar Espainiako finantza erakundeen espekulazioa, ezta PPren eta PSOEren kudeaketa txarra ere” aldarrikatu du. Izan ere, EAEk erreskateak sortutako zor publikoaren %6,24 ordaindu behar izatea ez dela zilegia dio koalizioak.

Halaber, EAJ-ren ardura egoera honetan azpimarratu nahi du EH Bilduk. “Sekulan ez da murrizketa hauen aurka azaldu eta horren alde bozkatu du Madrilen. Gogoratu beharra dago EAJk, PPrekin batera, sektore kritikoa kanpoan utzi zuela eta pribatizazioaren alde egin zuela, obra soziala deuseztatuz; azken finean, hona ekarri gaituen politika neoliberalen alde dagoelako, bere negozioen alde eta orain Kutxabank-ek ere erreskatearen dirua jasoko duela”, zehaztu dute.

Hau guztia kontuan hartuz, gutxi batzuen onerako gobernatzen dutela eta gu guztiok hipotekatu nahi gaituztela ozen esan du EH Bilduk. Horregatik, aldaketa bultzatu behar dela aldarrikatu nahi izan dute berriro. Horretarako, sektore publikoa, gastu soziala eta zerbitzu publikoen aldeko apustu argia egin du EH Bilduk eta subiranotasun osoa exijitu du Euskal Herriak eskatzen duenaren aurka gobernatzen dutelako.

Berriak

EH Bilduk salatu du Raxoiren murrizketek finantza sistema saritu eta herritarrak zigortzen dituela

Euskal Herria Bilduko kide Unai Ziarretak, Rebeka Uberak, Maribi Ugarteburuk eta Oskar Matute agerraldia egin dute gaur Mariano Raxoiren gobernutik gaur iragarritako murrizketa larriak salatzeko. Prentsaurrekoaren hasieran EH Bilduk elkartasuna adierazi die Madrilen manifestatu eta indarkeria poliziala jaso duten meatzariekin, finantza botereak ditu publikoarekin saritzen dituzten bitartean.

PPren Espainiako Gobernuak murrizketa sorta luzea iragarri du gaur. Horien artean azpimarratu behar dira langabeziagatiko prestazioaren jaitsiera, BEZaren igoera, menpekotasun legean egindako murrizketak, kontratazioengatiko hobariak kentzea eta zinegotzi kopuruaren murrizketa.

Hau da, PPk urratsa eman du bere herri ikuspegia inposatzeko, zentralismoan sakonduz eta aldez aurretik pentsatutako sistema publikoaren eta ongizate estatuaren desegitea gauzatuz.

Murrizketek Zapatero jaunaren PSOEren aurreko gobernuak zein Raxoiren gobernuak orain arte hartutako bidean sakontzea dakar. Langileen aurka, azken batean herritar guztien aurka, hartu diren neurrien jarraipen hutsa dira. Herritar horiek ez daukate zerikusirik krisiaren sorrerarekin, baina orain, murrizketak bata bestearen atzean pairatu behar dituzte.

Espainiako gobernu ezberdinek izan duten murrizketen dinamika areagotu egin da Espainiako bankaren eta, beraz, Espainiako Estatuaren erreskatearen ostean. Europako batasunak murrizketa berriak inposatu dizkio Espainiari, merkatuaren eta Merkel anderearen eskaerak asetzeko, defizitaren murriztea aitzaki bezala jarrita. Izan ere, Madrilgo Gobernuak indarrean jartzen duen politika ekonomikoa Bruselan edo Berlinen erabakitzen da, Europako Batasunak eta Europako banku Zentralak erabat interbenitua dutelako Espainiako estatua.

Neurri horiek guztiak onartzearen jatorria mundu mailako krisi batean dago, baina krisi hori eragiten dutenak dira finantza desregulazioan eta iraunkorrak ez diren politiketan oinarritzen diren politika neoliberalak; horri gaineratu behar zaizkio garai ekonomiko onetan Espainiako estatuan indarrean jarri ziren politika negargarriak, azpiegitura handietan egin zuten diru-xahutze izugarria, ustelkeria, higiezinen burbuila…

Eta egoera larri honen aurrean, proposatzen duten konponbidea da diru kopuru izugarriak xahutu dituztenei, finantza sistemari, diru publikoa, herritar guztion dirua, ematea; eta, aldi berean, herritarroi beharrezkoak zaizkigun zerbitzu publikoak kentzea edo pribatizatzea edota eskubide sozialak murriztea.

Ekonomiarik ahulenak zigortzen dira, pentsiodunak, langabeak eta menpekotasuna dutenak. Eta herritar orori, soldata handienak eta txikienak dituztenei, eragiten diguten neurriak inposatzen dira: BEZaren igoera, esaterako, errenta mailaren irizpidea kontuan izan gabe; hau da, gehien dutenek ekarpenik handiena egitea, egoera honetatik irten ahal izateko. Egoera honetatik irteteko guztiok ahalegina egin behar dugula esaten ari zaizkigu, baina zenbait gauza ukitzeko prest ez daudela agerian uzten ari dira: fortuna handiak, finantza espekulazioa, gastu militarrak, koroa….

Argi eta garbi esan beharra dago: krisi honek baditu bere erantzuleak. Eta horiek izen-abizenak dituzte: Aznar, Zapatero, Raxoi, Rubalcaba, Rato, Botin, Ackermann, finantza sistema… Beraz, EH Bildutik erantzukizunak exijitzen ditugu eta egindako kaltea konpontzeko.

Alemaniako bankaren eta Espainiako patronalaren agindupean gure herrian indarrean jartzen diren politikek ondorio oso kaltegarriak izango dituzte: langabezia datu oso kezkagarriak, lan-baldintzetan prekarizazio handiagoa kaleratzeak errazteko neurrien ondorioz, industriaren eraispena, hezkuntza eta osasuna bezalako oinarrizko zerbitzuetan murrizketak, edota premia larrienak dituztenak babesteko neurrien eraispena.

Gainera, PPk bere DNAn daukan dena zentralizatzeko asmoa hazi egin da, estatu osoa Moncloatik gidatu nahi duelako, batez ere udalen autonomiari eraginez.

Zentzu horretan, Patxi Lopezen Jaurlaritzak eta Barcina anderearen UPNren Nafarroako gobernuak eta EAJk, neurri horiek ezarriko dituzte, herritarrek bestelako politika batzuk indarrean jartzea eskatzen ari diren arren. Alderdi horiek, PP-UPN-k, PSE-k eta EAJ-k, sinestarazi nahi digute egoera larri honetara eraman gaituzten politikek aterako digutela orain gauden putzu beltzetik.

Ezta gutxiago ere. Finantza sektoreei eta bankari kontrolik gabe aritzea ahalbidetzen zieten politika neoliberalek, baliabide publikoak xahutzeko politikek eta higiezinen burbuilak eraginda, langileek, emakumeek, gazteek eta pentsiodunek krisi globalaren ondorioak pairatu beharko dituzte. Eta egoera honetara ekarri gaituzten politika berberekin jarraitzeak agerian uzten du beraien helburu bakarra dela kapitalaren eta finantza sistemaren neurrira egindako sistemari eustea, beti ere herritarren kolkora.

Banka eta kapitalaren interesek gobernatzen duen Espainiarekiko menpekotasuna hausteko garaia dugu. Raxoi eta Rubalcaba eta haien menpe dauden Lopez eta Barcina bezalakoen gaitasun faltagatik ezin gara arrastaka ibili. Euskal Herrian bestelako hegemonia soziala eraiki beharra dugu, ezkertiarra eta burujabea.

Horregatik guztiagatik, gaur inoiz baino indar handiagoarekin gure burujabetza politikoa eta ekonomikoa aldarrikatzen dugu EH Bildutik, gure herriko herritarren beharretara egokitzen diren politikak indarrean jarri ahal izateko.

Zentzu horretan, bankaren erreskateen eta langileei kalte egiten dieten murrizketa basatien aurrean, oinarrizko zerbitzu publikoak mantentzea eta indartzea edota premia larrienak dituztenei estaldura publikoak mantentzea aldarrikatzen dugu EH Bildutik.

Berriak

Alternatibak espero du Giza Eskubideen Auzitegiaren epaiak espetxe politika aldaraztea

Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek albiste ontzat jo du Europako Giza Eskubideen Auzitegiak hartutako erabakia Ines del Rio presoak aurkeztutako helegitearen harira: “Lehenengo eta behin, Parot Doktrinak pairatu dutenen kaltea ordaintzeko balio beharko litzateke”. Ildo honetatik, gogorarazi du “pertsona guztien giza eskubide zein eskubide zibil eta politiko guztien defentsa egiten duenarentzat, agerian dago presoen eskubideak behin eta berriro urratzen direla dena ETA dela irakurketaren eta zigor bikoitzak ezarrita, presoei zein beren senitartekoei”.

Hala, alderdi ezkertiarreko bozeramaileak adierazi du “Estrasburgoren erabakia Espainiako Estatuari hausnarketarako tartea ekarriko diola, euskal gizartearen gehiengo zabal batek eskatzen ari den espetxe politika aldarazteko”. Zentsu berean, “egoera politiko berria egonkortzeko eta gatazkaren behin betiko konponbiderako mesedegarria” izango litzatekeela esan du.

Azkenik, Jorge Fernandez Diaz ministroak iragarritako errekurtsoaren kontra, Alternatibatik “salbuespen zein mendeku legeen arabera kartzelan jarraitzen duten preso guztien askatasuna” eskatu dute. Era berean, Espainiako Erresumako Gobernuak Ines del Rio espetxetik ateratzeko asmorik ez duela ikusita, Matutek ohartarazi dio Raxoiri “herritarren gehiengoak eskertuko liokeela jarrera intsumisoa Bruselarekin hartzeko Estrasburgorekiko hartu beharrean”, Madriletik inolako eztabaidarik gabe onartu dituzten irizpide ekonomikoak aipatuz.

Berriak

PNVk eta PPk Kutxabank esku pribatuetan uzteko egin zuten akordioa

Sistema finantzarioaren erreforma berri iraunkorra bihurtu da panorama informatiboan. Berri guztien artean, oharkabean pasatzen ari da aurrezki kutxak desagertu eta banku pribatuetan bihurtzeko egitasmoa. Erritmo informatibo berberarekin saldu dizkigute Madril, Iruñea eta Gasteizeko gobernuek lan erreformak, sistema publikoaren aurkako erasoak edota zerbitzu sozialetan atzerapausoak. Krisia guztirako aitzakia bihurtu dute krisia sortu eta bere ondorioez etekina ateratzen duten horiexek.

Euskal Herria Bilduk ordea, oso argi du erreforma finantzarioaren helburu bakarra diru publikoa ebastea dela, merkatu pribatuari txertatzeko. Erreskate bakoitzak agerian uzten du hori. Kapitalari men egiten dioten alderdiek, PP, UPN, PNV eta PSEk, krisiaren arduradunei krisiaren epaile izaten utzi diete, eta euren gehiegikeria espekulatiboak herritarrek ordain ditzaten uzten dute.

Tamalez, eta lau alderdi horiek sinestarazi nahi digutenaren aurka, euskal sistema finantzarioaren egoera ere oso larria da, eta neurri batean euskal eta espainiar eskuinak adosturiko eta PSEk babesturiko Kutxen Legea da larritasun horren oinarria. Kutxabank-en botere banatzeko adostasuna lortu dute, bai eta Bilduren esklusioaren bidez, Kutxabank-en kontrol organoetan euskal jendartearen aniztasuna ezabatzeko. Lege horrek udalak diskriminatzen dituela salatu dugu, batzarren osaketan ordezkaritza murriztuz eta era berean, instituzio publikoek batzarretan duten ordezkaritza murriztu da PNV eta PPren Kutxen Legearekin, %50etik %40ra pasata.

Banku pribatuen neurriko entitatea diseinatzen ari dira PP eta PNV: ez du lehentasunezkoa izango kontsumo arduratsua bultzatzea, ez eta inbertsio publikoa edo funtzio soziala. Dagoeneko Kutxabank-i ezarri dizkioten helburu espantsionistek agerian utzi bezala, PNV eta PPk lehentasunezkotzat joko dute espekulazioa, epe motzeko etekina eta bereziki, “lagunen” interesak bermatzea.

Espekulatiboa baina ez den helburu batekin zabaltzearen lehen ondorioa, instituzio publikoek erabakiguneetan duten eragin maila murriztea dakar, era gehiago jakinarazi diren lege aldaketekin. Orain arte hondoraturik zeuden entitateak erosiz gauzatu da zabalkundea eta badirudi, aurrerantzean Euskal Herriko bezeroen dirua erabili nahi dutela PNVk eta PPk erabat zorpeturik dauden kutxak erosteko. Caja Castilla La Mancha izan zen lehena, ostean etorri ziren Caja Mediterranea eta Cajasur. Orain Caixacatalunya erosi nahi dute, Kutxabank beraren solbentzia arriskuan jartzen ari direla bost axola zaielarik.

Azken egunotan hedatzen ari den Kutxabank-en pribatizazioaren inguruko berria integrazio kontratuan Bildurekin adosturikoarekin aurkakotasunean dagoela salatu nahi dugu. Akordio horretan, hiru euskal kutxen batzarrei dagokie kapital pribatuaren sarreraren inguruko erabakia. Orain ordea, Espainiako Bankuaren erregulazioak, Luis de Guindos ministroaren nahiek eta Kutxen Euskal Legeak euskal aurrezki kutxak pribatizatzeko asmoak indartzen dituzte.

Euskal eskuinak, espainiar eskuinarekin bat eginik, eskuartean dutena azalarazi behar dugu: 90. hamarkadan Italian jarraituriko prozesu berbera jarraitzea, aurrezki kutxak banketxe pribatu bihurtuz eta gizarte ekintzaren edo kapital publikoaren inolako arrastorik ere ez utziaz. Hauexek izan ziren urratsak: lehenik eta behin,  jardun bankarioa eta gizarte ekintza bereizi ziren, nahiz eta fundazio bidez kontrolaturik zegoen; bigarrenik, kapital pribatuaren sarrera baimentzen duten lege aldaketak; hirugarrenik, kapital pribatuaren sarrera masiboa; laugarrenik, kapital publikoaren garrantzirik eza, azkenean kapital pribatuari saltzen zaiona. Ondorioa: Banketxe erabat pribatua eta gizarte ekintzaren amaiera.

Era berean, euskal kutxak fundazioan bihurtzeak bere helburu fundazionala alboratzea suposatuko luke, gizarte ekintzaren eta pribatizazioaren desagerpenari bidea irekiaz. Fundazioak ez lirateke entitate finantzarioak eta ez lukete banka lizentziarik izango. Gainera, fundazio gisa ezingo lukete Kutxabank-eko akzio guztien jabe izan; burtsara aterako litzateke eta Italian bezala, kapital pribatua erruz sartuko litzateke. Horretarako egin dute ituna PP eta PNVk administrazio kontseiluan botere osoa eskuratzeko, euren eredu eta apustua delako Kutxabank-en etorkizuna esku pribatuetan uztea, eta horretan PSEk babesa adierazi die.

Ezin dugu onartu Kutxabank-en pribatizazioa, ez eta etengabe bere hedatze espekulatiboa izatea helburu. Herritarren zerbitzura egongo den eta planifikazio sozial eta ekonomikoa izango duen banka publikoa behar dugu, eta hori da gure aldarrikapena. Sistema finantzario publiko, garden eta demokratikoa behar dugu, gure herriko ehun industrial eta sozialaren beharretara egokituko dena. Horrela bada, krisi sistemikoa gainditzen lagunduko gaituen sistema finantzario publikoa defendatzen dugu.

Azken finean, honakoa aldarrikatzen du Euskal Herria Bilduk: bere funtzio soziala definituko duen entitate publikoa, banka komertzialaren rola gaindituz irizpide ekologiko eta sozialetan oinarrituko den inbertsio produktiboa erraztuko duen inbertsio banka bihurtuaz. Espekulazio finantzarioaren aldeko apustua egingo ez duena, inbertsio militarra eta megaproiektuei errefusatuko dituena. Funtzio sozial konkretuei eutsiko dien kutxa behar dugu: zaintza ekonomiaren lehentasunei prestamu eta inbertsio egokiak egingo dizkiona, kalitatezko enpleguaren sorrera bultzatuko duena eta aldaketa klimatikoaren aurka borrokatuko duena, elikadura burujabetza eta sektore zaurgarrienen kontsumoa babestuko duena. Azken finean, justizia soziala lehenetsiko duena eta demokrazia parte-hartzaile eta gardentasunaren printzipioengatik zuzenduko dena.

Berriak

Alternatibak positibotzat jo du ETAk aitortu izana herritarrak direla protagonistak gatazka konpontzeko bidean

Alternatibak baikor hartu du ETAk bi komunikabideen bitartez gaur zabaldu duen adierazpenaren edukia, batez ere, “indarkeria behin betirako lagatzearen aldeko apustua eta bide beretik jarraitzeko konpromisoa berretsi duelako”. Hala adierazi du alderdi ezkertiarreko bozeramaileak testua aztertu ondoren. Ziurtatu duenez, “Alternatibak behin eta berriro errepikatu duen beharra berrestera dator adierazpena, gizarteak eskuratu behar duen protagonismoari dagokionez, eta eragile guztiek gatazkaren amaierari eta Euskal Herriaren normalizazioari begira eman beharreko urratsen” inguruan.

Ildo honetatik, Matutek nabarmendu eta “aurrerapausotzat” jo du ETAk berak aitortu izana “herritarrak bizi dugun gatazka politikoa konpontzeko giltza direla, prozesu honetako motor eta protagonista izan behar direla, edozein motatako tutelak desagerrarazita”. Edonola ere, kezka azaldu “arriskutsua” delako “Alderdi Popularrak eta Alderdi Sozialistak, eta Frantziako zein Espainiako Erresumako Gobernuek haien botere esparruetatik inolako urratsik ez egitea”.

Azkenik, Alternatibako bozeramaileak alde guztiek aurrera egin dezatela beharrezkotzat jo du, Aieteko adierazpena bere eginda, besteak beste, “herri honetako eragile politiko eta sozial gehienek sinatu eta milaka eta milaka lagun ezezagunen bultzada” izan duelako dagoeneko. Oztopoak oztopo, Matutek berriz ere esan du “inoiz baino aukera handiagoak direla indarkeriarik gabeko gizartea lortzeko, bakea nagusi izango duen herria eraikitzeko”.

Berriak

Eh Bilduk PNVren kudeatearen porrota salatu du Supersur makroazpiegituraren emaitza lazgarriak ikusita

Bizkaiak bizi duen egoera ekonomiko eta sozial larriarekin arduratuta gaude Euskal Herria Bildun. Ekonomia espekulatiboak eragin duen krisi sistemikoaren aurrean gaude eta, gainera, eskuin neoliberaleko agintariak berau aitzakia bezala hartzen ari dira borroka sozialaren bidez urteetan lortutako eskubide sozial eta laboralak bortizki murrizteko.

Jendartearen interesen aurrean gutxi batzuen interes ekonomikoetan oinarritutako politika egiteko ereduaren adibiderik esanguratsuenetako bat Supersur edo Hegoaldeko Saihesbidearen eraikuntza da. Bizkaiko jendartearen gehiengo zabal bat irmo azaldu zen errepide azpiegitura horren eraikuntzaren aurka, gure herrialdeak zeuzkan trafiko arazoei ez zielako inolako konponbiderik ekarriko eta, hori gutxi balitz, eragingo zituen kostu ekonomikoak, sozialak eta ingurumen arlokoak erabat jasangaitzak izango zirelako.

Supersurra zabaldu zutenetik urtebete joan da, eta datuek arrazoia ematen diete Diputazioaren megaproiektuaren aurka azaldu ziren pertsonei, kolektiboei eta eragileei. Aurreko apirilean, Aburto jaunak aitortu zuen Diputazioak aurreikusitako erabilpenaren %44 ere ez zeukala Hegoaldeko Saihesbideak. Hau da, Bizkaiko Foru Aldundiak inoiz egin duen herri-lan handi eta garestiena ia ez da erabili ere egiten. Eta foru diputatuari ahaztu zitzaion esatea ia baliabide guztiak baldintzatzen dituela eta Bizkaiko eskualdeen artikulaziorako beste errepide batzuenganako arreta atzeratu duela. Ermuako saihesbidea ez egitea horren adibide esanguratsuenetako bat da.

Aldundiak berak emandako datuen arabera, datu lazgarriak azaltzen zaizkigu azpiegitura honen kudeaketari dagokionean ere. Aurtengo apirilera arte, errepide honek 2,8 milioi euroko diru sarrerak utzi ditu, urtebeterako kontuak eginda 6 milioikoak izango liratekeela. 6 milioi besterik ez, PNVren gobernuak 25 milioi euroko aurreikuspenak egin zituenean. Kopuru larri honi gehitu behar zaio Supersur kudeatzeak 10,5 milioi euroko gastua dakarrela urtero. Ondorioz, bizkaitarren etorkizuna hipotekatzeaz gain, inondik inora beharrezkoa ez zen makroazpiegitura honek 4 milioi euroko defizit gehigarria eragingo digu urtero. Honek eragina izango du etorkizuneko aurrekontuetan, ikusiko dugu nola beste gastu batzuk murriztuko dituzten inoiz eraiki behar izan ez zuten azpiegiturak utzitako zuloa estaltzeko.

Baina, itxura guztien arabera, kudeaketa negargarri horrek ez du inolako eraginik izango EAJk gidatzen duen Diputazioan. Are gehiago, egin zuten akatsa aitortzeko prest ere ez daude. Beraz, Supersurraren gaiaren kudeaketa negargarria izan da, baina EAJk kalterik gabe atera nahi du arazo honetatik, eta ezelango erantzukizunik hartu gabe. Alde horretatik, komeni da gogoratzea 2004. urtean, oparotasun ekonomikoen garaietan, EAJ ereduaren defendatzaileek bere burua akats gabetzat zutenean, Jose Luis Bilbao diputatu nagusiak adierazpen hauek egin zituen, esandakoaren larritasunaz jabetu ere egin gabe: “Obra hau guk, gure seme-alabek eta gure bilobaren batek ere ordainduko du”.

Behingoagatik ere, arrazoia zeukan Bilbao jaunak: ingurumen zein aurrekontu aldetik daukan kostua izugarria izanda ere ia erabili ere egiten ez den Supersurrak Bizkaiko belaunaldi askoren etorkizuna baldintzatuko du. Batez ere kapitalaren interesak pertsonen interesen aurretik jartzen dituen eredu honen aurrean babes txikiena duten pertsonena. Eta orain, oparotasun ekonomikoen garaiak ahaztu zaizkienean, garai bateko diru xahutzeak astakeria galantak iruditzen zaizkie askori. Baina duela urte batzuk batzuk ohartarazi genuen desarrollismoan oinarritutako eredu honek ondorio dramatikoak izango zituela.

EAJren ereduak, Bizkaian beti PPren eta PSE-EEren babesa izan duenak, kosta ahala kosta erreskatatzen ahalegintzen ari direnak, era honetako obra faraonikoak behar ditu aurrera egingo badu. Horregatik, inoiz ez dute onartuko Supersurra eraikitzea akats larria izan zela, hanka sartu zutela onartzen badute beraien ereduak porrot egin duela aitortuko dutelako. Bai, Bilbao jauna, krisia estatuko erakundeei leporatu nahi diozuen arren, zure ereduak, EAJren ereduak, porrot egin du. Zuk krisiaren sorrera leporatzen diezun horiek direlako zure politika okerren babesle eta laguntzaile nagusiak, non azpiegitura erraldoien eraikuntza eta murrizketa sozial eta laboralak nagusi diren. Eta Supersurra horren adibide argienetako bat da.

EH Bildutik salatu nahi dugu EAJ urteak ari dela enpresa ikuspegia lehenesten den politikak egiten, akats tekniko eta ondorio ekonomiko kezkagarriak dituena. EAJren ustezko seriotasunaren eta ageriko kudeaketa onaren ereduak itoginak baino ez ditu.

Banketxeen kudeaketa txarra egungo porrot ekonomikora ekarri gaitu eta kudeaketa politiko txarrak eraginda egungo krisiari eta jendartearen oinarrizko premiei aurre egin ahal izateko egoera oso zailean gaude.

Baina EH Bildutik uste dugu Bizkaian badela herritarren etorkizuna hipotekatzen duen eta porrot egin duen eredu honentzat alternatiba egingarria.

Alternatiba hori Bizkaiko garraioan inbertitzean oinarritu behar da, baina inbertsio hori garraio publikoaren eskaintza hobetzeko eta handitzeko erabili behar da, plan integral bat diseinatuz, bizkaitarrek ditugun beharrei erantzuteko. Gure herrialdeko trenbideak berreraiki eta egokitu behar dira, bikoizketa lanak eginez. Garraio publikoan oro har eta trenbideetan egindako inbertsioek enplegua sortzeko balio dezaketelako, ingurumenaren iraunkortasuna eta errepideetako garraioa hobetzen dutelako.

Justizia sozialean oinarritutako inbertsio apropos batekin osatzen da gure alternatiba, aberastasunaren banaketa ekitatiboa lehenesten duena; diru gose asegaitza dutenen horien pribilejioak beharrean herritarren interes orokorrak aurretik jartzen dituen alternatiba; pertsonak eta ez kapitala erabakien erdigunean jarriko duen politika egiteko eredu berria; desarrollismo basati eta kontrolik gabekoaren interesak baztertu eta ingurumenaren zaintza lehenetsiko duen eredua. Azken baten, egunerokoan aurrera egiteko lan egiten dutenak protagonista izango dituen alternatiba, eta ez krisi ekonomiko eta sozial larri honetara eraman gaituzten akzioen eta 500 euroko billeteen bildumazaleak.

Berriak

Coups 2.0 in the Americas

Gonzalo Fernández Ortiz de Zárate –  Internationalist Working Group of Alternatiba

Everybody is familiar with the complexity of understanding the alternative processes that are taking place in the Americas, where multiple topics and agendas intersect, in the common will to break with the history of domination and exclusion of the subcontinent. On the one hand, the 21st century has been accompanied by the arrival of anti-neoliberal governments in various countries, with an unequal record of transformation, but which are the response to the popular majorities being fed up with their reality of poverty, inequality and external dependence. On the other hand, precisely taking advantage of this favorable context, many social movements – and many societies in movement – have raised the need for progress in the implementation of emancipative political agendas, that once and for all get beyond the colonizing and subordination logic to which the region and the population have historically been subjected.
 
So, after a few starts in which institutional and social actors walked hand in hand, tensions between governments and movements have emerged, as well as strained relations between old and new social movements: how slowly or quickly processes of change is taking place; the short life of governments or the long life of emancipation; developmentalism or a determined transition towards good living; the urgent need to overcome the patterns of dependency or the impossibility to do so in such a short period (in historical terms). These are precisely the debates that baffle and enrich the reality of Latin America. The answers to these situations are not simple, nor are they categorical, and deepening reflection on them is one of the great challenges of all the Left, including the European left.
 
However, something that cannot be denied, regardless of where we are positioned, is that all these processes initiated with the new century have torn open gaps, have allowed for spaces of accumulation of forces, spaces for the interconnection of struggles, spaces for the exercise of citizenship rights by large majorities. And nobody can capitalize that, it is part of the action path taken by both governments and movements. The Right knows it well: it attempts to put an end to this new exciting stage by any means. Thus, attacks of the oligarchies and their media – hegemonically aligned with them – do not cease in their effort of discrediting governments and social struggles, with the aim of destabilizing the region and returning to the previous situation of absolute control of the subcontinent. To do so, they are willing to do anything, including coups d’état.
 
This is the key to understanding the coup d’état in Venezuela in 2002 and the coup d’état in Mexico in 2006 – via electoral fraud -. But it is also useful for understanding the coups d’état 2.0 in Honduras (2009) and Ecuador (2010), where new formulas of coup are being tested, seeking for the international community and the population not to assimilate them as such (but with identical results). In this way, instead of the pure and simple military coup, new ways are emerging, ranging from social destabilization generated by the police to the fraudulent use of judicial and even constitutional resources.
 
This new coup scheme 2.0 is still very present in America today. Last week, the President of Paraguay was dismissed on the basis of a political trial, a legal figure of the Constitution which makes it possible to remove a President from office based on a manifest disability to perform his duties. In this sense, a legal staging was orchestrated for an illegitimate and anti-democratic event, where a President elected by popular vote was fulminated in a summary trial in which he only had two hours to exercise his defense, unable to prepare it properly, and against a very serious accusation. The ultimate goal of the coup: that one of the most retrograde oligarchies of the continent could put a stop to the timid processes of change engendered in recent years, and prevent the Left from accumulating enough forces to face the presidential elections in 2013.
 
On the other hand, since the past weekend, all the media of the world echoed the turmoil generated by the police strike in Bolivia – illegal in many countries – and which is perhaps a prelude of further attempts of destabilization in the Andean country. Finally, we’ll see what happens in the Mexican elections, where a broad student movement has gained significant momentum against the possibility that the PRI returns to power (with the full support of the Right and large media conglomerates.)
 
We must remain very much on the alert for these new realities, and denounce without palliatives, both here and there, the abuses perpetrated against democracy in the Americas. Regardless of the views we hold about one government or the other, or their greater or lesser commitment to the emancipation of the continent, we must be clear about one thing: we cannot allow what has been achieved in the last decade to be reverted, and we must join forces to prevent anti-democratic regressions, not only because of international solidarity, but also given the importance of the region as a source of inspiration to raise proposals that allow us to envision other paths to overcome this crisis of civilization that affects us all. Our paths are deeply intertwined, their democracy is also ours. 

(Translation FEDAEPS)

Berriak

La candidata a lehendakari de eh Bildu, Laura Mintegi, eh Bilduren lehendakarigaia

Euskal Herria Bildu ha realizado hoy la presentación de su candidata a lehendakari. La principal candidata de la coalición de izquierdas y soberanistas será Laura Mintegi. A partir de ahora tendremos tiempo de soluciones como lema, porque es el momento de proponer soluciones claras a los problemas a los que se enfrenta este pueblo y sus gentes. Esta ha sido su intervención/ Hauek izan dira bere hitzak:

Egun on gaur agerraldi honetara etorri zareten guztiei. Hotel honetan, gainera, egoitza hartu zuen lehenengo Jaurlaritzak gerra urteetan.

EUSKAL HERRIA BILDU koalizioak bere lehendakarigaia aurkeztu nahi du gaur Euskal Autonomi Elkartean burutuko diren hurrengo hauteskundeetarako, eta arduraz eta ilusioaz nereganatzen dut erantzukizun hori.

ARDURA aipatu dut, Euskal Herria Bilduren inguruan pertsona askoren proiektu politikoa eraikitzen ari delako, eta proiektu hau ez da biltzen bakarrik une puntual baterako (hau da, epe laburrean Euskal Autonomi Elkartean burutuko diren hauteskundeetarako). Proiektu hau Euskal Herri osoko ezkertiarren eta soberanisten proiektua da, iparrean bizi edo hegoan bizi, mendebaldean edo ekialdean. Erantzukizuna sentitzen dut, beraz, kolektibo zabal, plural eta bizi baten ordezkaria izango naizelako.

ILUSIOA sentitzen dut aldi berean jakin badakidalako ezkertiarrek eta soberanistek badugula zer eskaini une garrantzitsu honetan, eta aukera dugula herri honek orain arte izan duen ibilbide politikoan eragiteko.

Ziklo baten amaiera eta ziklo berri baten hasiera bizitzen ari gara, orain arteko garaiarekin zerikusirik ez duena. Garai berri honetan lema sendo eraman beharra dago, eta, garai berrira egokituko den proiektu argia gauzatu. Euskal Herria Bildu prest dago garai berriak behar duen lidergoari eusteko.

Gauzak beste modu batera egin behar dira, begibistakoa da hori, eta badakigu nola nahi dugun egin. Beste politika bat egin nahi dugu eta orain egin nahi dugu. Horrexegatik goaz Eusko Jaurlaritzara, Euskal Herri berri honek pertsona berriak, modu berriak eta, batez ere, proiektu politiko berriak behar dituelako oraingo ibilbideari buelta emateko.

Jaurlaritzara joan nahi dugu EGITEKO, ez EGOTEKO. Ez gaitu mugitzen logika espazialak. Eragitea da gure helburua, eta ez egotea egote hutsagatik (beste batzuei antzematen zaien moduan). Jaurlaritza baliabidea da, tresna, ez helburua, gure helburua delako Euskal Herri normala, justua eta buruaskia lortzea.

Responsabilidad e ilusión, como digo, a partes iguales, en un momento en el que vemos que hay una oportunidad real para cambiar el rumbo político de este país. Euskal Herria Bildu se presenta a unas elecciones en una democracia que no merece ser llamada así. Esta pseudo-democracia ha utilizado criterios excluyentes para eliminar la disidencia; ningunea la cultura vasca y, entre otras cosas, es (junto con Turquía) el único país europeo que tiene desde hace años encarcelados a periodistas y políticos por delitos de opinión.

Euskal Herria Bildu llega a la escena política en la peor crisis económica que se recuerda en mucho tiempo, donde los políticos españoles ocultan datos y mienten, y los políticos vascos van a Madrid a rendir pleitesía. En estos momentos plantearse la posibilidad de desvincularse de los estados vecinos no es solo un sano ejercicio de un derecho reconocido internacionalmente, sino que es una cuestión de supervivencia ante el naufragio español.

Euskal Herria Bildu tiene vocación soberanista y de izquierdas, es decir, quiere hacer una política al servicio de las gentes y de los pueblos, y no de los capitales y los estados.

Gauzak honela, SOLUZIOAK ekarri nahi ditugu herri honetara, SOLUZIO ARGIAK, eta horretarako bi ardatzetan oinarritu dugu gure zeregina:

Lehenik eta behin BAKEA eraiki behar dugu, bakea zentzu zabalenean eta sakonenean. Bakea da Justizia, Bakea da ideiak kontuan hartzea, Bakea da errespetua, Bakea da erabakiak hartu ahal izatea, Bakea da erabakitakoa gauzatzea.

Norbaitek pentsatzen badu borroka armatuaren gelditzea nahikoa dela BAKEA ezartzeko, oker dago oso, estatu autoritarioak ebazpenez ebazpen ito dituelako askatasunak baten eta orain horri guztiari buelta eman behar zaiolako.

Bakea lortzeko helburuaz, prest gaude bustitzeko, eta gainontzeko indar politikoei galdetu egingo diegum behin eta berriz, ea zer egiteko prest dauden BAKEA lortzeko eta konfrontazio garaiak atzean uzteko.

Elkarrizketaren kultura jarri nahi dugu politikaren erdigunean eta edozein aukera politiko defendagarria dela aldarrikatu, bai eta independentziarena ere, noski.

Euskal hiritarrek aukera eduki behar dute galdetuak izateko ea nola eta norekin bizi nahi duten, ea maizter segitzeko gogoa duten ala aita-amaren etxea eraikitzen hasi nahi duten eta ama-aitaren hizkuntza bermatu etxekoentzat.

Horretarako hasi beharko dugu ustelduta dagoena zaharberritzen, demokrazia bera alegia. Demokrazian boteretsuena ez baita oihu altuen egiten duena, baizik eta hiritar gehiagoren sostengua bereganatzen duena, eta hortik hasi beharko dugu, gehiengoak eta gutxiengoak kontuan hartzen (eta gutxiengoak errespetatu egingo ditugu, lasai egon daitezela).

Y es la PAZ y la normalización la vida política, uno de los dos ejes en los que ya están trabajando las mujeres y los hombres de Euskal Herria Bildu, para implementar la cultura del respeto, reconocer al otro aunque piense diferente, y llevar al ámbito de la política lo que ya se está haciendo en la calle.

Esta coalición es, sin ir más lejos, un ejemplo de la cultura del diálogo que queremos trasladar a la política; eso es lo que han hecho las fuerzas políticas que conforman Euskal Herria Bidu: hablar y entenderse.

Y por medio de esta cultura del diálogo, tendremos que empezar por sanear una democracia corrompida que mediante la exclusión (que, por cierto, no hay nada más antidemocrático que la exclusión) ha dado rango a normalidad a situaciones distorsionadas. Habrá que poner las bases para que cualquier opción política pueda ser defendida e, incluso, pueda ser llevada a la práctica si tiene el respaldo ciudadano suficiente. Queremos reivindicar el derecho a decidir, y que ese derecho no se quede en una mera declaración de intenciones.

BIGARRENIK sentsibilitate soziala aldarrikatu nahi dugu. Justizia soziala oinarri duen gobernua sortu nahi dugu. Eta ez genuke pemititu behar espekulatzaileek gaina har diezaietela politikariei. Momentua da galga ipintzeko kapitalismo basatiari. Ezkerraren baloreak ipini nahi ditugu indarrean: ahularen babesa, elkartasuna, auzolana, botere horizontala, galdeketa, partaidetza, gizarte igualitarioa.

Porque queremos diseñar una sociedad fundamentada en la justicia social, poniendo el punto de mira en las personas y no en los capitales, gobernando para los y las ciudadanas y no para los especuladores. La pobreza limita la libertad de decisión de las personas y de los pueblos. La pobreza resta dignidad y debilita políticamente. La falta de medios disminuye la capacidad de tomar decisiones, y esto es así tanto para los individuos como para los pueblos.

Tenemos un proyecto político, tenemos el equipo humano y, sobretodo, tenemos la voluntad política para llevarlo adelante.

Eta pluraltasunetik eraman nahi dugu aurrera, indartsu egiten gaituena ezberdinen arteko akordioa baita. Ez gara berdinak eta ez dugu berdinen arteko gizartea nahi. Euskal Herria gizarte plurala da eta zenbat eta lehenago onartu, are eta arinago jarriko gara akordioen bidean, ezinbestekoa baita adostasunerako kultura lantzea. Elkarren aurka mokoka aritzeak ez garamatza inora. Nor bere lekuan, bai; nork bere ideiekin, bai, baina elkar errespetatuz.

En una sociedad donde nos han querido hacer creer que la multiplicidad significaba variedad, cuando en realidad era todo más de lo mismo, una y otra vez repetido, reivindicamos la verdadera PLURALIDAD, donde los distintos se reconocen y se respetan.

Hori guztia da euskal gizarteari eskaini nahi dioguna: herri proiektua, bokazio soberanista, ezkerraren baloreak, akordioa eta elkarrizketa, gizarte justuagoa lortzeko helburua Eta horretarako SOLUZIO ARGIAK behar dira.

Ofrecemos a la sociedad vasca un proyecto de país, con vocación soberanista y valores de izquierda, con la voluntad absoluta de eliminar la injusticia social. Con el objetivo de fomentar la autonomía personal y la autonomía colectiva para que un día este país pueda ser reconocido dentro de la comunidad internacional.

Somos muchos y muchas los que hemos llegado a la conclusión de que la situación actual no tiene ninguna salida si sigue con la trayectoria que lleva, que el capitalismo empobrece humanamente y económicamente, y que hay otras maneras de organizarse en política, maneras más participativas, más solidarias, horizontales, donde todos tengamos cabida. ES TIEMPO DE SOLUCIONES

Ez dugu agintzen honezkero egiten ari ez garen ezer. Egintzak nahiago ditugu hitzak baino. Ekin, mintzatu ordez. Baina ez gaude bakarrik hau guztia egiteko. Lana konpartitu nahi dugu, auzolana bultzatu.

Somos todos los que estamos, pero todavía no estamos todos los que se sienten soberanistas y de izquierdas. Todavía podemos apretujarnos y hacer sitio para más. Este es un proyecto en construcción, y todas las aportaciones son bienvenidas. Normalización política, derecho a decidir y justicia social son los tres mensajes que queremos dejar hoy aquí.

Eta zuei, kazetariei, eskerrik asko zuen arretagatik eta trasmititzen laguntzeagatik jendearengana helarazi nahi dugun mezu hau. Agur eta laster arte.

Berriak

Euskal herritarrek saltokiak jai egunetan irekitzeko beharrik zein gogorik ez dutela erantzun dio Alternatibak gobernu zentralari

Alternatibako bozeramaile Ana Etxartek gogorarazi du gaur “saltokiak jai egunetan irekitzeko ez beharrik ezta gogorik ez dutela euskal herritarrek, merkataritzaren inguruan Eusko Jaurlaritzak duela aste gutxi aurkeztu zuen ikerketak egiaztatu duenez; Araba, Bizkai eta Gipuzkoako 10 etxebizitzatik ia 7k saltokiak jai egunetan irekitzearen aurka daudela esan baitute”, egungo legeak urtean zortzi egunez irekitzeko baimena ematen duen arren. Etxartek hala erantzun dio Alderdi Popularrak gidatutako Espainiako Gobernuak iragarritako lege aldaketari, dendak jai egunetan irekitzeko aukera hamar egunera zabaltzen duena eta astean ireki daitezkeen orduak 72tik 90 ordura zabaltzen dituenak. Hiri jakin batzuetarako egitasmoa da, Bilborako besteak beste.

Alternatibatik gogorarazi dutenez, mota honetako neurriek ezinezkoa egiten dute gizonen eta emakumeen artean ardurak partekatzea. Gainera, “beti saldu nahi izan digutenaren aurka, Madril bezalako erkidegoetako edota gertuago dugun Barakaldoko Megaparkeko esperientziek frogatu izan dute ordutegien erabateko malgutzeak lan baldintzak are gehiago kaskartu egiten dituela, emakumeenak bereziki”. Era berean, dinamizazioaz hitz egin arren, “izaera honetako arauek saltoki txikien desagerpena ekarriko lukete, auzoetakoak batez ere, krisia garai honetan gehien kaltetutakoak izaten ari baitira”.

Ildo beretik, eta Bilbo izanik turismoaren aitzakiapean neurri neoliberal hauek pairatuko dituen estatuko 14 hirietako bat, nabarmendu egin du “gero eta gehiago direla auzoetan egoerari aurre egin ezinik, krisiari batetik baina baita berdintzerik ez duten konkurrentziari, negozio txikiek porrot egiten dute eta gure auzoak basamortuetan eraldatzen ari dira”. Hala, alderdi ezkertiarreko bozeramaileak salatu du Alderdi Popularraren egitasmoak sektorearen erabateko liberalizazioa dakarrela, “denda kate handien eta saltoki erraldoien neurrira egin dutelako, inondik inora herritarrengan pentsatuz eta, are gutxiago, merkataritza txikiaren mesederako”. Horrexegatik, euskal erakunde guztiei dei egin die, “eskura eta eskumenetan dituzten aukera guztiak balia ditzaten neurri hauek saiheste aldera”.

Berriak

“Birziklatzeari zentsurarik ez; Gipuzkoa aldatzen ari gara” manifestaldira joateko dei egiten diogu jendarteari

Egun gutxi barru, EAJk, PSEk eta PPk Juan Karlos Alduntzin Gipuzkoako Ingurumen diputatuaren aurkako zentsura mozioa onartuko dute. Honen aurrean, EH Bildu koalizioa osatzen dugunok ez ginela geldirik geratuko iragarri genuen eta, gaurko agerraldi honen bitartez, oposizioak blokean hartu duen bide horren aurrean gure desadostasuna agertzeaz gain, hiru alderdi horien jarrera salatzeko mobilizazio bat deituko dugu.

Ezer baino lehen komeni da gogoaraztea nola iritsi garen zentsura mozio honetara. Oposizioak, orain dela oso aste gutxi arte, Gipuzkoa geldirik zegoela zioen, Diputazioa ez zela Gipuzkoako arazoei konponbidea aurkitzeko gai eta abar eta abar. Baina hondakinekin dugun arazoa behingoz konpontzeko gai den plan integrala mahai gainean jarri denean, orduan hasi dira urduritasunak eta kontraesanak eta, ondoren, inoiz inon ikusi ez den ekimen bateratu bat abiatu dute EAJk, PSEk eta PPk: diputatu baten aurkako zentsura mozioa.

Zer proposatzen du bada plan horrek, bere aurkezpenak horrelako ezinegona sortarazleko oposizioan? Hitz gutxitan laburbilduz, konponbidea dugu esku artean, eta, gainera, 200 miloi euro gutxiago kostatuko da, erdia alajaina, eta Europako ebazpenetan oinarritzen da, hau da, birziklatzean, eta ez hondakinen errausketan. Horixe da gakoa: plan hau oso egingarria eta errealista da, ez da utopikoa. EAJ, PSE eta PP laster jabetu dira planaren potentzialtasunaz eta hori ezkutatzeko, zarataka eta espantuka hasi dira, benetako eztabaidari ihes egiteko.

Errauste plantak ez zeukala alternatibarik esan eta esan ibili dira Gipuzkoan azken hilabetetan. Baina erakutsi digute baietz, badagoela beste aukera ekologikoagoa eta eramangarriagoa, eta gaur egun Zubietan errauste planta bat eraikitzea zentzugabekeria galanta dela. Alde batetik, gipuzkoarrok ez dugulako gaur gaurkoz horrelako azpiegiturak behar dituen adina hondakinik ekoizten. Martxan hasi bezain pronto hondakinak inportatzen hasi beharko litzateke. Bizkaiko Zabalgarbi errauste planta jada egoera horretan dago, eta EH Bildu ez dago prest horretarako, inondik inora.

Beste aldetik, Europako ebazpenak daude. Jakina den bezala, 2020 baino lehenago birziklatu daiteken guztia birziklatu behar da, eta ezingo dira erraustu ez eta isuri. Hori denok argi badaukagu, eta, ondorioz, errefusa erretzeko errauste planta planteatzeak, zentzugabekeria baino, gipuzkoarrei iruzurra egitea da.

Beraz, argi dago errauste plantaren eraikuntzaren atzetik beste interes ekonomiko eta politiko batzuk daudela. Lobby ekonomikoa eta EAJ, PSE eta PP gipuzkoarren interesak alde batera uzten ari direla. Gaur zentsura mozioa da, baina argi dago hau ez dela ekimen isolatua. EH Bilduren aurkako estrategia komun batean kokatu behar da zentsura mozioa. EAJ, PSE eta PP hirukotearen asmoak argi daude: ezkerreko soberanista eta istaren aurkako fronte bat osatzea eta Gipuzkoan abian den aldaketa politiko eta soziala gelditzea.

Haatik, Gipuzkoan aldaketa politiko eta soziala sendotzen ari da. EH Bildu koalizio berriak politika egiteko beste era bat ekarri du, herritarrekin eta herritarrentzat. Euskal Herrian bizi dugun aro politiko berria osasuntsu dago Gipuzkoan, eta gure kaleetan bakera eta demokraziara doan bidean aurrerapausoak ematen ari gara etengabe. Baina EAJ, PP eta PSE oraindik ez dira aro berri honetara iritsi, iraganari lotuta jarraitzen dute, eta oraindik ez dira gai izan egoera politiko berri honetan kokatzeko.

Eta honetan guztian EAJren jarrera bereziki kezkagarria da. Azkeneko udal hauteskunde kanpainan, 2011an, “batu gaitezen” leloa erabili zuen, erabakitze eskubidearen aldeko batasuna aldarrikatuz. Urtebete geroago, ordea, badakigu zein den beraien lehentasuna: iraganeko status quo mantentzea, eta horretarako PSE eta PPrekin batu da. Gipuzkoan erabakitze eskubidearen inguruko gehiengo berriak osatzeko urratsak eman beharrean, herri honen hitza behin eta berriz ukatzen dutenekin batu da. Gaur Alduntzinen aurkako mozioa da, baina aste honetan, ikusi ere egin ez duten euskal presoei buruzko film bat zentsuratu zuten Donostiako udalean, berriro ere PP eta PSEren eskutik. EAJ edozeinekin paktatzeko gai da denak berdin jarrai dezan.

Eta zentsura moziora itzuliz, benetan neurriz kanpokoa dela nabarmendu behar dugu. Horrelako mozioak, lapurretak egin dituzten politikarientzat pentsatuta daude. Eta ezin da ukatu Gipuzkoan horrelako ekimena merezi izan duten bestelako kasuak egon direla, Bidegiren kudeaketa, adibidez. Baino ez EAJk, ez PPk eta ez PSEk ez dute horretarako beharrik sentitu, eta lehen aldiz zentsura mozio bat bere programa betetzen duen diputatu bati ezarriko diote.

Egoera honek herritarren artetik erantzun bat merezi du. Zentsura mozioa Batzar Nagusietan uztailak 6an tratatuko da, eta datu guztien arabera, aurrera aterako da. EH Bilduk Gipuzkoar guztiei dei egiten die hurrengo egunean, uztailak 7 larunbata, arratsaldeko 17:30etan Donostiako Boulebard-etik “Birziklatzeari zentsurarik ez; Gipuzkoa aldatzen ari gara” lelopean egingo den manifestazioan parte hartzeko.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X