Blog

Babesaren zama, erasotzaileei? > Maite Asensio

Ez da inoiz egin, baina ez da ezinezkoa. Adituen aburuz, genero indarkeria jasan duten andreak babesteko, biktimei bizkartzaina jarri ordez, erasotzaileei zaintza etengabea ezartzeko aukera egingarria da, juridikoki behintzat. Ideia hori, dena den, ez da inoiz planteatu, eta, beraz, egun ez dago halakorik egiteko modurik, baina segurtasunaren «zama» erasotzaileen gain jartzeko ideia hipotesi bat baino gehiago izan liteke. Errealitate bihurtzeko, ordea, bide luzea geratzen zaio, bai teknikoki, bai sozialki.

Araban, Bizkaian eta Gipuzkoan, bikotekide edo bikotekide ohien aldetik tratu txarrak jasandako 52 emakumek daramate bizkartzaina egun. Eusko Jaurlaritza 2006an hasi zen indarkeria matxistaren biktimei babes neurri hori eskaintzen, baina aurten sendotu du apustua, ETA erakundearen jarduera armatua urritzearekin batera. Abuztu amaieran jakinarazi zuen Herrizaingo Sailak 150 ertzain jarriko dituztela arriskuan dauden andreak zaintzen, bai eskolta gisa, bai kontrazaintza egiten.

Mugimendu feministak eta emakume elkarteek ez diote guztiz harrera ona egin neurriari, andreen askatasuna baldintzatzeaz gain, haien biktima izaera sakontzen duelako. «Oso zama astuna da», onartu du Juana Balmaseda abokatuak. «Genero indarkeriaren arloan, ia lan guztia emakumeen inguruan egin da: salaketak, azterketa psikologikoak, babes neurriak… Erasotzailea bigarren mailan geratu da, esku hartzeari dagokionez».

Hartara, zama hori lekualdatzeaz jardun dira emakume taldeak: tratu txarrak jasaten dituztenen bizkarretik tratu txarrok ematen dituztenenera. Zehazki, erasotzaileak kontrolatzea proposatu dute. Haien kezkak laburtu ditu Euskal Herriko Bilgune Feministako kide Miren Arangurenek: «Zergatik ez da inoiz hitz egin erasotzaileari zaintzailea jartzeaz? Zergatik da beti errazagoa emakumearen askatasuna baldintzatzea? Zergatik erori behar dute instituzioek biktimaren salbatzaile rolean?».

«Egia da bizkarzaina eramatea ez dela inoren gustukoa, baina emakumeek segurtasuna behar badute, guk bizkartzaina eskainiko diegu», erantzun du Mariola Serranok, Jaurlaritzako Genero Indarkeriaren Biktimen Laguntzarako zuzendariak. Emakume elkarteen eta feministen kezka ulertzen du, baina, dioenez, tratu txarrak jasandako andreek ontzat jo dute bizkartzaina izateko aukera: «Seguru sentitzen dira, eta neurria eskatzen digute. Ezin gara emakumeen ahotsaz ahaztu».

Emakumeen estigma

Hain justu, Emakundeko zuzendari Maria Silvestrek nabarmendu du emakumeen jabekuntza sustatu behar dela babes neurrien bidez: «Babesteaz gain, andreak jabetu behar dugu, eta birgizartera daitezen erraztu. Neurrien bitartez, haien estigmatizazioa gutxitzen saiatu beharko genuke». Hartara, Serranoren ustez, emakumeen babes sistema hobetu behar da, baina haien biktimizazioa ahal den neurrian saihestuz. Eta horretara bideratu behar da gogoeta: «Eztabaida ez da bizkartzainak bai ala ez, baizik eta nola babestuko ditugun andreak. Galdetu al diegu babestuta egoteari utzi nahi dioten?».

Izan ere, Ertzaintzak zuzenean emakumeekin egiten du lan. Berez, babes neurriak martxan jartzeko, ez du agindu judizialik behar. «Arriskuan daudela uste badugu, babesten ditugu, epailearen erabakia edozein dela ere», azaldu du Serranok. Beraz, gerta daiteke epaiketaren zain dagoen kasu batean ustezko erasotzailearen aurkako urruntze agindurik ez egotea baina Ertzaintzak babes neurriren bat abian jartzea, beharrezkotzat jotzen badu. «Emakumeekin hori egin dezakegu, haiek onartzen baldin badute», zehaztu du Serranok.

Gizonekin lan egitea konplexuagoa da. Esku hartzearen oinarria bera aldatzen da: biktimarekin dagoenean, zaintzailearen helburua babesa da; erasotzaileekin dagoenean, aldiz, kontrola. «Pertsona baten eskubideak bere gogoz kontra murrizteko epailearen ebazpen bat behar da», zehaztu du Nekane San Miguelek, Bizkaiko Probintzia Auzitegiko zigor arloko magistratuak. Ildo horretan, administrazioetako ordezkariek ez dute argi non dagoen muga juridikoa. «Azterketa sakona» eskatu du Serranok, «ea noraino hel daitekeen». Silvestrek erantsi du «zentzuzkoa» litzatekeela gizonen gaineko kontrola areagotzea, «baina kosta egiten zait imajinatzea hori nola gauza daitekeen».

Hain zuzen, errugabetasun presuntzioa urratzeko arriskua ikusten du Silvestrek erasotzaileei zaintza etengabea ezartzeko aukeran. Nekane San Miguelek azaldu du epaileek halakorik agintzeko ahalmenik badutela, baita behin-behineko neurri gisa ere. «Kautelazko neurrien artean zailena eta larriena behin-behineko kartzelatzea da: pertsona bati askatasuna kentzen diozu, oraindik epaitu gabe dagoela, errugabetasun presuntzioa edukita».

Hortaz, erruduna den ala ez jakin gabe, epaileek pertsona baten askatasunaren gainean erabaki badezakete, askatasun hori erabat kentzeraino, hori baino neurri arinagoak ere ezar ditzakete, San Miguelek argudiatu duenez. Ildo horretan, gogora ekarri du garai batean urruntze aginduak ez zirela ohikoak, eta zenbaitek zalantzan jartzen zituztela: «Nik 1996an agindu nion lehen aldiz aldentzea gizon bati, eta orduan ez zegoen aurreikusita halako neurririk. Baina argudiatu nuen: nik pertsona hau kartzelara bidal badezaket, zergatik ezin dut kartzelatik atera emakumearengana hurbiltzeko debekua jarrita? Askatasunaz gabetzeko gai baldin banaiz, askatasun hori murrizteko gai ere banaiz». Arau horri jarraiki, beraz, ustezko erasotzaileei zaintza jartzea posible ikusten du epaileak: «Pertsona bat kartzelara badezaket, zergatik ezingo diot zaintzaile bat jarri? Arazoa beste ildo batetik doa».

Juana Balmasedarentzat «ia pentsaezina» da horrelako behin- behineko neurririk hartzea, baina beste aukera bat zabaldu du, zigorrarekin lotuta: «Erasotzaile gehienak ez daudenez espetxean, haien gaineko kontrola areagotu beharko litzateke». Abokatuak azaldu duenez, ohiko tratu txar kasu gutxi frogatzen dira: «Gutxitan salatzen dira urte askoan zehar pairatutako tratu txarrak. Eta salatu izan direnean, emakumeek ez dute frogatzerik lortu».

Baieztapen horrek agerian uzten ditu prozesu judizialen ezaugarriak. «Ez da gauza bera sozialki edo judizialki biktima izatea», adierazi du Balmasedak. Epaitegian arau zehatzak daudela erantsi du: «Epailea ezin da biktimaren alde jarri. Akusazioak dauka frogaren zama, eta zantzu argirik eraman ezean, beste aldea aterako da garaile. Akusatuari eskubideak murriztuko bazaizkio, kausa justifikatu bat egon behar da». San Miguelek ere argi hitz egin du: «Frogarik ez badago, ez dago deliturik». Halere, bere ustez, auzien instrukzioan dago arazoaren parte handi bat: «Ohiko tratu txarrak ez dira behar bezala ikertzen, eta berehalako erantzun penalekin konformatzen gara».

Indarkeria molde hori frogatzea zaila den abagunean, «entitate txikiko delituak» epaitu ohi dira, Balmasedaren arabera. Beraz, zigor eskaerak txikiak izaten dira, eta erasotzaile asko ez dira espetxera joaten, errudun jota ere, bi urtera arteko kondena ezarri bazaie eta aurrekaririk ez badute. Halakoetan biktimarekiko urruntze agindua ezarri ohi zaie, kartzela zigorraren luzera bikoitzekoa. Aldentze hori betetzen dela egiaztatzeko zaintza etengabea jar lekioke erasotzaileari, Balmasedaren ustez: «Bai, zigorra irmoa bada, aukera egongo litzateke».

Baina halakorik gauzatzea konplexua iruditzen zaio abokatuari. «Egun ez dago horretarako formularik, eta aztertu beharko litzateke nola egin: zenbat erasotzaile dauden eta zenbati jarri zaintzailea, zein kostu edukiko lukeen, zaintza bera eraginkorra izango litzatekeen…».

Nekane San Miguelek ere onartu du halakorik ez dela «inoiz planteatu» epaileen artean, baina etorkizunera begira, ez du uste ezinezkoa litzatekeenik. Dudak, ordea, beste leku batetik heldu zaizkio epaileari, ez baitaki neurria eraginkorra izango litzatekeen, emakumearen askatasunari dagokionez. Proportzionaltasunaren printzipioaz mintzatu da: «Hartu behar den neurri murriztailearen eta neurri horren bidez lortu nahi den helburuaren artean oreka lortu behar da».

Hori dela eta, eztabaida, juridikoa bainoago, «filosofikoa» iruditzen zaio epaileari: «Kontzeptualki, poliziak erasotzaileak zaintzeko daude? Zaintza horrek ez luke eskatuko emakumea ere kontrolatuta egotea? Emakumeari bizkartzaina jartzeak berak askatasuna eta intimitatea murrizten die; baina gizonari zaintzailea jartzeak hori ekidin dezake? Emakumea askeago egingo du?».

Egiturazko aldaketen beharra

Bilgune Feministarentzat ere erasotzaileei zaintza jartzeak ez luke arazoa konponduko, «segurtasuna ez baitator kontroletik, baizik eta eskubide guztien bermetik». Miren Arangurenek gogora ekarri du indarkeria sexista egiturazko arazoa dela, eta dimentsio hori oinarri hartuta jardun behar dela: «Segurtasuna kontrol polizialarekin erlazionatzen dugu; neurri errepresiboak soilik planteatzen dira egiturazko zapalkuntzei aurre egiteko, eta horiei egiturak aldatzen egiten zaie aurre».

Emakumeak jabetzeko, autodefentsaren bidea aipatu du Arangurenek; Juana Balmasedak, berriz, beste lan ildo bat proposatu du: «Nire ustez, erasotzaileekin lan egitea funtsezkoa da». Tratamendu serioak behar direla erantsi du, «gizonak eta emakumeak berdinak garela aitortu eta barneratu behar dutelako».

Epe luzera lan egitearekin bat dator Mariola Serrano, baina epe laburrera begira lan egiten jarraitzea ere ezinbestekotzat du: «Eta epe laburrekoa da babes neurriak hobetzen jarraitzea, gizartean genero indarkeria dagoen bitartean».

Berriak

Kooperanteak aska ditzaten beharrezkoak diren bitartekoak jartzeko dei egin die Alternatibak Gasteizko eta Madrilgo gobernuei

Tindufeko kanpalekuetan larunbatean Enric Gonyalons eta beste bi kooperante bahitu zituztela gaitzetsi du gaur Alternatibak. Alderdi ezkertiarraren Internazionalismo Mahaiko bozeramaile Gonzalo Fernandezek elkartasuna adierazi die bahitutako lagunen familia zein erakundeei, Mundubat elkarteari bereziki, Gonyalons Bilboko auzokidea GKE horren kide delako. Era berean, hiru kooperanteak aska ditzaten beharrezkoak diren bitarteko guztiak jartzeko eskatu die Gasteizko eta Madrilgo gobernuei.

Gizon-emakume hauek inguru hartan egiten duten “funtsezko lana” azpimarratu du Fernandezek eta bahiketak, hain zuzen ere, “Europako Batasuneko herriek Sahararekin duten elkartasunaren aurkako erasoa” dela salatu du, “saharauien egoera larriaren aurrean EBko gobernuek agertzen duten geldotasunaren aurrean”. Nortzuk diren argitzeke egon arren, eraso honekin “herri honen eta Tindufeko errefusiatuen egoera zein nazioarteko erakundeen utzikeria behin eta berriro gogorarazten diguten milaka eta milaka solidarioen arteko loturak” hautsi nahi izatea leporatu die Alternatibak bahitzaileei.

Berriak

Bihar Bilboko kaleak bete eta bakearen eragile aktibo izateko deia egin die Alternatibak herritarrei

Larunbatean, Bilbon Alternatibak biharko manifestazio nazionalean parte hartzeko deia egin die gaur Euskal Herriko gizon eta emakume guztiei. Gernikako Akordioaren sinatzaileek deituta, elkarretaratzeak Bilboko kaleak zeharkatuko ditu “Euskal Herriak konponbidea nahi du” lemapean. Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek esan duenez, martxarekin bat egiten dutenak “bakearen eragile aktibo” bilakatuko dira. ETAk bere jarduera armatua behin betiko laga duela jakinarazi ostean, Matutek adierazi duenez, “gizartea ezin da gertaeren ikusle hutsa izan, bizikidetza, adiskidetzea eta bakea herritar guztien elkarlanaren emaitza izan behar direlako, emakumeen eta gazteen parte-hartzeari bereziki erreparatuta”.

Alternatibak ordezkaritza zabala izango du manifestazioan; besteak beste, Begoña Vesga Gipuzkoako batzarkidea, Asier Vega Bizkaiko batzarkidea, Jonathan Martinez Senaturako Bizkaiko hautagaia eta Alternatibako bozeramaile Oskar Matute izango dira Bilbon.

Berriak

Agiriak gatazkaren konponbidearen atarian kokatzen gaituela uste du Alternatibak

Alternatibak “poz handiz” hartu du ETAk gaur zabaldu duen agiriaren edukia, Donostiako Nazioarteko Konferentziaren adierazpena bere egin eta, beraz, Euskal Herriko gizon eta emakumeek bakean eta eskubide guztien jabe, inolako indarkeriarik eta mehatxurik gabe, eraiki behar duten etorkizunaren gaineko zaintzari uko egin diolako. Ildo beretik, agiriak “euskal gatazka parametro demokratikoetan konpontzeko atarian kokatzen gaituela” adierazi du Oskar Matute Alternatibako bozeramaileak.

Matuteren ustez, “heldu da garaia eragile guztiek egoera berria baikortasunez, ilusioz eta ausardiaz har dezaten gure herriari eskatu eta merezi duena emateko: indarkeriarik gabeko gizartea eta bakea”. Gauzak horrela, “bake justua eta iraunkorra lortzea inoiz baino gertuago” dago alderdi ezkertiarraren bozeramailearen ustez eta, horrexegatik, “politikaren ordua heldu da aitzakiarik eta atzerapenik gabe”.

Alternatibak eragile politiko eta sozialei dei egin die “arduraz eta erantzukizunez” joka dezaten eta Euskal Herrian errealitate berria elkarlanetik eraikitzeko gai izan daitezen. “Errealitate berriak elkarrizketa eta herritarren etengabeko parte-hartzea izan behar du ditu ardatz, orain garena eta etorkizunean izan nahi dugunaren gainean erabakitzeko”. Horretarako, Matutek “beharrezkoak diren urratsak egiteko” eskatu die Frantzia eta Espainiako gobernuei, Donostiako bake Konferentziaren ebazpenak ezarritako edukien arabera negoziazio prozesua ireki dezaten.

2011ko URRIAren 20an

Berriak

Amatxoak gurditxoekin

“Amatxoak gurditxoekin”. Hala deritzo Bilbao Kirolak emakumeei eginiko eskaintza berriari. Bilboko Udalak, Bilbao Kirolaren bidez, mezu oso kezkagarriak bidaltzen dizkigu kanpaina honi izena ematen dizkioten hitzen bitartez:

Emakumeenganako zer nolako irudia dauka Udalak? Bilbao Kirolakek emakumeentzat bereziki eskainitako jarduera bakarrak amatasunarekin lotuta daude: aurretik haurdun dauden emakumeentzako ikastaroak antolatu dituzte eta, orain, gurditxoekin egiteko ikastaroa. Emakume guztiak amatasunarekin lotzen al ditu Udalak? Edo emakumeei kirola egiteko gogoa ama izatetik datorkiola bakarrik uste al du? Zergatik ez dago programa bakar bat ere kirola emakumeen artean sustatzeko, eta batez ere nesken artean, kirolean aritzen diren emakumeak gizonezkoak baino gutxiago direla dakigunean?

Zer dio Udalak emakumezkoen eta gizonezkoen ardura partekatuaz haurrak zaintzeko orduan? Badirudi erantzun argia ematen digutela ikastaro honen bidez; zaintzaren ardura emakumearena da. Ez dute inondik inora aztertu haurrek eta gurasoek aldi berean, denbora tarte berean, egin ahal dituzten kirol ikastaroak eskaintzea, emakumeek zein gizonezkoek parte hartzeko aukera izan dezaten. Hori egin beharrean kirolean aritzeko orduan ere, aisialdian beraz, norberarentzat eskainitako denboran, emakumeak haurrei lotuta ezinbestez egon behar direla dirudi.

Zer egin du Udalak Bilbon irisgarritasuna errazteko? Eta haurrak gurditxoetan eramateari kalte egiten dion erabilgarritasunari bereziki? Beharbada, Bilboko zonalde ugarietan eta udal autobusetan dauden irisgarritasun arazoak konpontzeko inolako asmorik ez dagoenez, haurrak gurditxoetan eramaten dituzten emakumeak sasoian egon daitezen ikastaro bat antolatzea merkeago ateratzen zaiela erabaki dute, sasoian diogu eskailerak igo, aulkiak tolestu, umetxoa besapean hartuta aulkia beste eskuarekin heldu eta autobus bateko eskailera estuak zeharkatzeko…

Bada, eskaintza honen berri izan ondoren, ez ginateke inolaz ere harrituko hurrengo ikastaroaren izenburua “Aitatxoak garagardotan” izango balitz.

 

Carmen Garcia – Alternatibako Feminismo Mahaiko kidea

Berriak

Alternatibaren proposamena Euskal Herrian bakea eta normalizazioaren oinarriak ezarri eta garatzeko

Alternatibarentzat Euskal Herriaren bake eta normalizazio prozesuan aurrera egiteko apustu sendoa bere jarduera politikoaren oinarrietako bat bilakatu da.

Ezker alternatiboa, Alternatiba guri dagokigunez, laguntzaile izan behar da prozesu honetan. Kezkatzen gaituelako eta gure herriarentzako bakea eta konponbide demokratikoak nagusi izango diren egoera ezartzeko aukera dagoela uste dugulako.

Errotiko demokraziarekiko dugun konpromisoaren harira egiten dugun ekarpena da. Norbanakoen eskubideak urratzen dituen indarkeriarekin bateraezina den konpromisoa da gurea.

Bakea lortzeko bidean urratsak egiteko benetako aukerak daudela jakin badakigu, indarkeria politikoak baldintzatutako garaia bortizkeriarik gabeko etorkizunean eraldatzeko aukera dago eta, horrekin batera, Alternatibarentzat ezinbestekoa den axioma berrezartzeko: eskubide guztiak Euskal Herriko pertsona guztientzat.

Bada, beraz, gure helburua eta konpromisoa bake iraunkorra eta justua lortzea, partekatutako bakea, euskal gizartearen eskutik eta hari bizkarra eman gabe landutakoa.

Izan ere, bake justua eta irakunkorra bakarrik egin daiteke gatazkaren baitan dauden alderdi guztiek prozesuan parte hartzen badute, inork pentsatzen ez badu hartatik galtzaile atera dela. Guztiontzako egoera berria eta hobea eraikitzeko ekarpena egin dutela ikusi behar dute. Gizarte osoa garaile duen egoera da lortu beharrekoa. Horretarako, ez gaude ados balizko garaipen moral batetik galtzaileak eta garaileak exijitzen dituztenen diskurtsoekin. Bakea guztiona da, eta guztiok hartu behar dugu kontuan eginiko urratsa.

Horregatik, aurretik porrot egin duten beste prozesuetan ez bezala, honek gizarte zibilaren eskutik ibili beharko da une oro. Ez da bakarrik esan, pentsatu edo amesten duena interpretatzea. Etengabe galdetu behar zaio, bake prozesuaren eta konponbide demokratikoaren motor eta protagonista bilakatu behar da.

Azken hilabeteetan urrats garrantzitsuak egin dira, aipatu beharrekoak; besteak beste hauek nabarmendu beharrean gaude:

– Konponbide demokratikoak eta bake egoera erdiesteko eginiko Gernikako Adierazpena.

– Nazioarteko Harreman Taldea (NHT) martxan jarri izana.

– ETAren su eten egiaztagarri, iraunkor eta aldi bakarrekoa.

– Mehatxuen, estortsioaren eta ETAri lotutako maila apaleko indarkeriaren desagerpena.

– EPPK Euskal Preso Politikoen Kolektiboak Gernikako akordioarekin bat egitea.

– Desarmea egiaztatzeko nazioarteko batzordea martxan jarri izana.

– Hauek gertatzen ziren bitartean, gizartearen mobilizazioa etengabea izan da eta Euskal Herriak bake justua lortzeko gogoak dituela agerian gelditu izana.

Beraz, Alternatibatik, urrats kate honek mahai gainean jarritakoa egonkortzeko gauza bagara, prozesu erabakigarrian aurrera egiteko moduan egongo gara, gure herria egoera berri eta hobe batera eramango duena.

Guzti horregatik, gure ikuspuntutik, une honetan oinarri hauek lotu beharrean gaude:

– Elkarrizketarako, negoziaziorako eta euskal gizartearen askastasun demokratikoa eta borondatea errespetatzeko konpromisoa, aipatutako indakeria aroa gainditu ondoren.

– Apustu garbia eta sendoa, orain eta etorkizunerako, bide bakezaleak, politikoak eta demokratikoak besterik ez erabiltzeko, ideia zein proiektu politiko desberdinen artean lehiatzeko.

– Aldebakartasunetik alde aniztasunera igarotzeko beharra. Gatazkaren parte diren alderdi guztiek (ETA, gobernua, indar armatuak, etab. ) bakea nagusi izango duen egoera egonkortzeko urratsak egin behar dituzte, edo gutxienez ez dituzte besteek emandako pausoak oztopatu behar.

– Presoen arazoa bere dimentsio guztietan jorratu behar da (hurbiltzea, ezkutuko bizi arteko kartzela zigorra bertan behera uztea, gaixotasun sendaezinak dituzten pertsonak askatzea, etab.).

– Eskubide zibil eta politiko guztiak gizarte osoari berrezartzea. SORTU legeztatzea.

– Alderdi guztiek pertsona guztientzako eskubide guztiak (gizarte, zibil eta politikoak) batera aldarrikatzeko urratsak egitea. Zalantzarik ez dago ahalegin kolektibo eta anitz honek besteei eragindako mina aitortzeko baliagarria izango dela, bere jatorria edozein izanda ere (ETA, GAL, segurtasun indarrak, etab.) .

– ETAren eta Gobernuaren arteko negoziazio prozesua desarmeari, EHko desmilitarizazioari eta presoen eremuei mugatzea.

Hala, Alternatibatik uste dugu helburu hauek erdiesteak gizartearen adiskidetzarako prozesua bermeekin hasteko aukera emango duela elkarbizitzarako eszenatoki berria, prozesuak atzera ezin egitea eta bake justua eta iraunkorra eraikitze aldera.

Bake justua eta iraunkorra, behin eta berriro aipatu duguna, prozesuan emakumeek eta gazteek ere bere ekarpena egin dezaten bermatu behar du. Biak dira ezinbestekoak adiskidetza, elkarbizitza eta bakea goitik behera ezarria izan ez daitezen, behetik eraiki behar baita. Hala, prozesu motela nahiago dugu, gizartean errotutakoa eta guztien artekoa, gizartea ikusle gisa kokatzea baino, bere egiteko zailtasunak izango lituzkeelako horrela.

Berriak

Konferentzia bakea lortzeko urrats erabakigarria izatea espero du Alternatibak

don.jpg
Alternatibak datorren astean Donostian egingo den Nazioarteko Bake Konferentzia txalotu du eta “Euskal Herriko bakea eta normalizazioa politikoa lortzeko urrats erabakigarria, eta azkenetarikoa, izatea” espero duela adierazi du Oskar Matute Alternatibako bozeramaileak. Ezkerreko alderditik esan dutenez, “luzeegi iraun duen gatazka konpontzeko asmoz antolatu eta sustatzen diren gune zein mugimendu guztietan parte hartzen jarraitzeko asmo” dute.

Matutek gogorarazi du, azkenik, bai Alternatibak, baita Bilduk zein Amaiurrek ere – Alternatiba beren baitan hartzen duten koalizioak – “pertsona guztien eskubide guztien defentsaren aldeko apustua egiten dutela, eta nazioarteko adituen parte-hartzea oso lagungarria izan daitekeela bake justua lortzeko, biktima guztiak oroituko dituena baina garaile edo galtzailerik gabekoa”.

Berriak

Alternatibaren VII. Asanblada Nazionala: Azken hilabeteetako eta aurrera begirako irakurketa

Aurreko Asanblada nazionaletik igaro diren hilabeteetan aldaketa ugari gertatu dira gizartean, ekonomian zein politikan, Euskal Herrian eta nazioartean ere bai. Zalantzarik ez dago maiatzaren 22ko hauteskundeak mugarri izan direla testuinguru politikoan ezkertiar eta subiranisten koalizioa, Bildu, Hego Euskal Herriko erakundeetara heldu delako. Edonola ere, bestelako gertaerak ere aipatu behar ditugu.

Sistemaren krisia areagotu egin da eta gero eta eraso gehiago sustatu ditu, langile, langabe eta pentsiodunen aurka. Espainiako Erresumak Europa osoan emandako lan eta giza eskubide murrizketarik larrienetako batzuk onartu ditu, EAJ bezalako eragileen laguntzarekin, izan ere, jeltzaleek ez dute inolako arazorik izan eskubideak zapaltzeko joeararekin bat egiteko.

Udal eta foru hauteskundeetan jaso dituen babesa eta konfiantzagatik, Bildu aliantza arrakastatsua izan da, baina baita beharrezkoa ere, klase politiko ustelak merkatuekin aspaldi eginiko koalizio hautsiezinari erantzuteko hain zuzen ere. Merkatuek erabaki ekonomiko eta sozialen gainetik daude orain, ukiezinak ziruditen testuak aldatzeko gaitasuna ere dute, Espainiako konstituzioa ere.

Bere sorreratik, Alternatibak euskal ezker subiranisten artikulazioa babestu du, proposamenetan eta jaiotzez anitzak diren baina oinarri batzuk komunean dituzten ezkerren elkarlana, pertsona guztien eskubide guztiak eta Euskal Herriaren subiranotasuna eta autodeterminazioa sustatzen dituztenena. Horiek dira 313.000 lagunen babesa jaso duen proiektu itxaropentsua sortzera eraman gintuzten printzipio komunak, eta Amaiur koalizio berria osatzera eraman gaituztenak, abiatutako aldaketa politikoa eta soziala Espainiako Erresumako erakunde zentralera eramateko indar gehiago batuko dituztenak.

Jarduera handikoak izan dira azken hilabete hauek Alternatibako militanteentzat, arduraz eta ilusioarekin proposamen, programa eta helburuak zehazteko mila bileretan parte hartu dute. Gaur, zalantzarik gabe esan dezakegu Alternatiba indartuta atera dela prozesu honetatik; militante kopuruan, ideologian eta sozialismo multidimentzionalaren apustuan indartuta. Demokrazia parte-hartzailea, patriarkatuaren kontrako borroka, ingurumenaren defentsa eta justizia soziala dira gure aldarriak, borroka guztiak agenda bakar batean bilduta, eta bata bestearen gainetik jarri gabe. Alternatibaren oinarriak ez dira koalizio berriaren baitan desegin, ezta gutxiago ere, bere jarduera handitu egin du eta Bilduren baitan ekarpenak egin eta koalizioan parte-hartzeak ematen digun indarra baliatu egin dugu.

Hilabete hauen ostean, halaber, argi dugu ezkerra irauli behar dugula mundua irauli ahal izateko. Denbora honetan milioika lagunen haserrea, borroka eta protestak ikusi ditugu; Afrikako diktaduren kontrako altxamenduak, likidatzaileen kontrako manifestazioak Grezian edota, urrunera jo gabe, Bilboko kaleak jendez gainezka, alkatearen eta herrizaingo sailburuaren jarrerak salatzeko auzo bati kulturaren ametsa eraitsi diotelako. Alternatibak mugimendu sozialen artikulazioa ahalbidetuko duen eredua eraikitzeko konpromisoa dauka oraindik ere.

Egutegiak gogora ekartzen digu, bestetik, Euskal Herriko normalizazio politikoa inoiz baino gertuago dugula, batzuen geldotasunaren gainetik bada ere. ETAren su etena, egiaztatze prozesua, Gernikako Akordioaren garapena, Ekin desegitea edo indarkeriaren zati bat amaitu izanak, alabaina, aurrean ditu zenbait gobernuen itxikeria, milaka pertsonen eskubide politikoak urratzen jarraitzea eta Bateragune auziko epaia, borroka armatua soberan dagoela eta oztopo dela adierazi duten buruzagi politikoak kartzelara zigortzen dituena. Alternatibak gatazka konpontzeko mugimendu guztien parte izan da, eta euskal herritarren gaineko tutoretzak desager daitezela exijitu du, ETArena zein Auzitegi Nazionala bezalako erakunde atzerakoiena.

Alternatiba, ezker abertzalearekin, Eusko Alkartasunarekin eta Aralarrekin koalizioan, hauteskunde berrietan parte hartzera indarrak, gogoak eta ahalmenak bikoiztuta doa, Euskal Herri zeharo desberdina mundu zeharo desberdin batean eraikitzeko helburuarekin, Madrilen ahots ahaltsua izateak errazagoa egingo duena. Jakin badakigu berriro ere alde bakoitzaren batuketa baino askoz gehiago izango garela, pertsona oso desberdinen konfiantza eskuratuko dugulako, haiekin daude gure ilusioak eta gure itxaropenak alternatibaren bila jarraitzeko.

 

BILBON, 2011ko URRIAren 8an

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X