Blog

Elikadura subiranotasuna Euskal Herrian: Premia eta beharra

Ana Etxarte eta Asier Vega – Alternatibako bozeramaileak

Kapitalismoak eta babesa ematen dion egitura politiko, sozial eta kulturalak sortu duten zibilizazio krisialdiak erakunde eta herritar ezkertiarrei alternatibak eraiki, proposatu eta ezartzeko lanean gogor jardutera behartzen gaitu. Alternatiba hauek erradikalak eta asmo handikoak izan behar dira gizarte eredu bidezko eta zuzenago bateranzko norabidean gida gaitzaten, gaur egungo sistema jasangaitz eta ustelduaren aurrean; Alternatiba integralak, burujabetza ekimen anitzak biltzen dituzten alternatibak, feministen, ekologisten, sozialisten, baserritarren eta hiritarren topaketa errazten dutenak; era berean, alternatiba bideragarriak izan behar dira, gaur bertan gauza daitezkeenak, beste mundu bat beharrezkoa, premiazkoa eta posiblea dela frogatuz.

Egunotan, apirilaren 17an baserritarren borrokaren nazioarteko eguna ospatzen dugula 1996an Carajasen erail zituzten baserritar brasildarren oroimenean, Alternatibak elikadura burujabetasunak dakarren proposamen erradikal, integral eta bideragarriaren aldeko apustua egin nahi du. Elikadura burujabetzak gaur egun mundu osoko zein Euskal Herriko elikaduran nagusi den eredu agroindustrial kapitalistari aurka egiten dio. Eredu honek egungo munduko elikadura krisiaren, munduan zehar milaka eta milaka baserritarren bazterketaren, aldaketa klimatikoan sakontzearen eta transgenikoen bidez kontsumitzaileen osasun segurtasun ezaren erantzukizuna du. Azken finean, euskal nekazaritza eta abeltzaintza galzorian egotearen errudun da ere.

Elikadura burujabetzak aurre egiten dio gaur indarrean dagoen ereduari; produkzio eta banaketa kate erraldoietan oinarritu eta enpresa multinazionalek kontrolatzen duten eredua; laborantza intentsiboa eta labore bakarra azalera erraldoietan praktikatzen duena; epe laburreko produktibitatea lantzen duena; nazioarteko ezagutza patente bidez menperatzen duena; elikadura burujabetza oinarrizko elikagai ugariren nazioarteko prezioak  finantza merkatutan ezartzearen aurka ere dago.

Honen aurka, elikadura burujabetza herri bakoitzak bere elikagai eredua erabakitzeko askatasunean oinarritzen da. Bestalde, eredu sozio-ekonomiko alternatibo bat aldarrikatzen du, egroekologian eta baserri ekonomian oinarrituta. Kulturaren aldetik ere egokiak diren elikadura eredu ekologikoak defendatuz. Baita nekazaritza estentsiboa ere. Eredu honetan baliabide naturalak (lurra, ura, haziak…) gobernu eta gizartearen menpe egongo lirateke. Haien mantenuaren erantzukizuna publikoa izanik. Nekazari eta abeltzainen diru-sarrerak bidezkoak izan behar dira era berean. Baserri ekonomia sustatu behar da eta banaketa zirkuitu laburrak, tokikoak, indartu. Oinarri guzti hauek gizarte osorako elikadura osasuntsua izatearen giza eskubidea bermatu behar dute gaur egun kapitalismoak elikadurari ezarri dion merkantzia izaeraren aurka.

Beraz mundu osoa elikatzen duten nekazari eta abeltzainen eskubideak eta kontsumitzaile guztionak defendatzeko bidean indarrak batu behar ditugu elikadura burujabetasunaren alde. Bidezko mundu osasuntsu eta seguru batera heltzeko elikadura burujabetza beharrezko baldintza da egungo ereduaren ahultasunaren eta aukera desorekatuen aurrean. Bidezkoa eta posiblea da gainera aldarrikatzen duguna.

Beharrezkoa den indar metaketa honen barnean Euskal Herriko erakunde publikoei dei egiten diegu agroindustria eten dezaten eta, bitartean, elikadura subiranotasun estrategiak ahalbidetzen dituzten politikak bultza ditzaten. Gobernuek, aldundiek eta udalek agenda honen aldeko apustua egin behar dute Urduñaren bidea jarraituz. Urduña izan baita elikadura burujabetzaren alde konpromiso argi eta zehatzez beteriko Adierazpen Instituzional bat sinatu duen lehen euskal udala.

Horregatik, Urduñako Adierazpena jarraituz, politika publikoetan elikadura burujabetza betearazi dezagun: lehenik eta behin, eredu agroekologikoa errazten duen eredu produktiboa eraiki dezagun: produkzioari lagunduz lurjabeen aurrean. Enpresa handiei bakarrik laguntzen dieten baldintza fitosanitarioak baztertuz. Lurra erabiltzeko eskubidea bermatzen duten lurralde antolamendu politikak sustatuz. Baliabide naturalen kudeaketa eta kontrol publikoa babestuz. Hazien trukea ahalbidetuz eta baserri jakintzari lehentasuna emanez industrialaren aurrean. Bigarrengoz, bertakoan oinarritutako banaketa eredu bat sor dezagun: azalera handiko merkataritza eragozten duena, eta udalerriko azoketan nekazari eta erosleen arteko harreman zuzena errazten duena, elkartasunean eta bidezko prezioetan oinarrituta. Elikadura zerbitzu publikoak udaleko kontsumo agroekologikora lotzen dituena. Hirugarrengoz, aurrera egin dezagun lan baldintza zuzenetan, kontsumitzaileen osasunean eta ingurugiroaren iraunkortasunean oinarritutako gizarte eredutan kapitalismoaren diruzalekeriaren aurrean.

Neurri guzti hauek borondate politikoa izanez bermatu daitezke, ekin dezagun beraz. Berauen ezarpena eska dezagun, ez baitago aitzakiarik. Elikadura ez da baserritarren kontua bakarrik, guztion ardura da, gizadiarena eta ama lurrarena. Bizitzaren defentsan, zure bizitzaren defentsan hain zuzen ere, gizartearen defentsan, oihu egin ezazu, kalera atera zaitez, bete ezazu… elikaduran ere, Euskal Herria burujabea orain!

http://alternatiba.net/old-files/ElikaduraSubInternet_0.jpg

Berriak

Aresi dimititzeko exijitu diote berriz Alternatibak, EAk, Aralarrek eta Ezker Abertzaleak

Eusko Alkartasunak, Aralarrek, Alternatibak eta Ezker Abertzaleak agerraldia egiten dugu gaur, Ertzaintzaren pilotakada bat jaso ondoren hil zen Iñigo Cabacas gaztearen harira Rodolfo Ares Herrizaingo sailburuak atzo Gasteizko Legebiltzarrean egindako agerraldiaren balorazioa egiteko.

  • Gasteizko Legebiltzarrean atzo Rodolfo Aresek egindako agerraldia ihesaldi politikorako ariketa hutsa izan zela deritzogu.
  • Aresek bere kabuz egin zuen agerraldia, eta ez zen gai izan Iñigo hilik suertatu zen gertaeren inguruko bertsio sinesgarria emateko, nahiz eta ordudanik astebete igaro den.
  • Aurreko ostegunean Ertzaintzak izandako jarrera arrazoitzera mugatu zen bere agerraldia, baina horretarako, informazioa ezkutatu zuen eta testigu zein kaltetutako pertsonei errespetu falta izugarria erakutsi zuen. Jasotako testigantzak “gezur hutsa” zirela esan zuen, baina testigantza horiek egin zituzten pertsonen asmoa gertatutakoa argitzea baino ez zen. Horren ondorioz, egiazko asmoa gertatutakoa benetan argitzea ote den zalantzan jartzen dugu.
  • Izan ere, orain arte bildutako testigantza eta froga guztiek bertan behera uzten dituzte aurreko ostegunean Ertzaintzak izandako jarrera arrazoitzeko Herrizaingo Sailak erabilitako argudioak.
  • Iñigo Cabacas hil den arte Eusko Jaurlaritzak aurpegia eman ez izana oso larria deritzogu; gainera, hasiera batean gertatutakoa ezkutatzen ahalegindu zen eta, gero, jazoerak manipulatzeko ahaleginetan aritu da.

Horregatik guztiagatik, Eusko Alkartasunak, Aralarrek, Alternatibak eta Ezker Abertzaleak uste dugu azken asteotan izandako gertaera larriak ez errepikatzeko neurriak hartzea lehentasun osoa duela. Horrenbestez:

  • Iñigo Cabacasen heriotza bezalakoak etorkizunean ez errepikatzeko Aresek bermedun neurriak proposatu ez izana kritikatzen dugu. Are gehiago, Gasteizen agerraldia egiten duen bitartean, bere aginduetara dauden poliziek Bilbon prentsaurreko bat eskaintzen ari zirenen kontra egin dute.
  • Rodolfo Ares Herrizaingo sailburuak bere gain erantzukizun osoa hartu beharko lukeela uste dugu eta, horrenbestez, dimisioa eman beharko lukeela. Atzo Legebiltzarrean ikusi eta entzun genuenak astelehenean egin genion eskaera berresten du. Europako Batasunaren zuzentarauek esaten dutenaren aurkako materiala erabiltzen jarraitzea erabat politikoa da eta, beraz, erantzukizunak politikoak izan behar dira.
  • Zauritu oso larriak edota hildakoa eragin duten azken jardueren ikerketa gardena eta zorrotza lehenbailehen abian jartzea exijitzen dugu, eta beharrezkoa balitz, tartean dauden poliziekin, arduradunekin eta arduradun politikoekin neurriak hartzea.
  • Euskal Herrian aritzen diren polizia ezberdinek erabiltzen duten materialetik haratago doan hausnarketa abian jartzea beharrezkoa deritzogu. Herri honek behar duen polizia ereduaren inguruko eztabaidari heldu behar zaio. Egungo egoera sozialari erantzun egokia emango dion eta herritarren zerbitzura eta pertsonak babesteko helburua izango duen polizia eredua.

Berriak

Alternatibarentzat “deitoragarriak eta murritzak” izan dira Aresen hitzak eta “ardurak benetan onartuko baditu dimititzeko” exijitu dio berriz

Alternatibako bozeramaile Oskar Matuterentzat, Rodolfo Ares Eusko Jaurlaritzako Herrizaingo sailburuak gaur goizean eginiko agerraldia “guztiz murritza” izan da, bere diskurtsoa Iñigo Cabacasen heriotzaren aurrean dolumina agertzeko baino ez duelako erabili. Ildo horretatik, deitoragarritzat jo du “akatsez hitz egitea homizidio bat gertatu denean”. Hala, sailburuak arduragabekeriak edo zorigaitzak eragindako galera bidegabeaz hitz egin izanaren harira, Matutek zentzugabea iritzi dio  istripua izan daitekeela baieztatzeari, “jokabide arriskutsu baten ondorioz hil dute eta, tamalez, jokabide horrek aurrekari gehiegi ditu, Aresek aurretik konpondu ez dituenak, ez zituelako konpondu nahi, edo nola zuzendu asmatu ez duelako”.

Alternatibako bozeramaileak barkamenetik haratago jo nahi ez izatea leporatu dio Ertzaintzaren arduradun nagusiari: “Ardura politikoak onartzeak prezio jakin bat ordaintzea eskatzen du, eta benetan onartuko baditu berehala dimititzeko exijitzen diogu berriz”. Alternatibatik, halaber, gaur eguerdian hainbat eragile sozialek Albia Lorategietako epaitegien aurrean eginiko agerraldian Ertzaintzak erakutsitako jarrera salatu dute, gehiegikeriaz aritu baitira “legala, zilegia eta baketsua” zen ekitaldian.

Herrizaingo sailak iragarritako ikerketari dagokionez, atzo atxilotutako bi lagunak Ertzaintzak egindakoa zuritzeko erabili ez dezatela eskatu du Matutek. Azkenik, Aresen dimisioa eskatu duten eragile guztien kontra jaurti dituzten salaketen aurrean, Alternatibak Euskal Herrian eman daitezkeen eskubide urraketa guztiak salatzeko beharra eta erantzukizuna aldarrikatu du, “biktimaren familia zein hurkoekiko errespetu osoz eta testuinguru politikoetatik haratago”.

Berriak

Ekologia ate joka

Asier Vega eta Mikel Oseguera – Alternatibako Mahai Ekologista

Hondakinen inguruko egungo arazoa ezin da zabortegi eta erraustegietara mugatu, ezta birziklapenera ere ez, ez baita irtenbide integrala. Hondakinak kontsumo katearen azken maila besterik ez dira. Kontsumoak gidatutako sistema eta ekonomiak baliabide naturalak ustiatu, eraldatu, komertzializatu, kontsumitu eta desegin egiten ditu. Lurraren eredu lineal baten aurrean gaude, non gero eta zabor gehiago kudeatzearena arazo bakarra ez den. Eredu honek bere oinarrian ere huts egiten du, ama-lurraren baliabideak mugatuak baitira. Baita ereduaren korapiloan, ekoizpen eta kontsumo faseetan, hain zuzen ere. Non giza harreman desorekatuak ezartzen diren menpekotasunean oinarrituta. Bertan, gizarteak ez ditu lortzen zoriontasunaren eta orekaren helburu paradigmatikoak. Lurraren beroketa, gainezka egiten diguten zaborren kudeaketa, ohiko garapenerako funtsezkoak diren gasa edo petrolioa bezalako lehengaien urritasuna eta energiaren eskaera gero eta handiagoaren alarma zehatzak Lurraren eredu linealaren heriotzaren zantzu dira, ama-lurraren berezko izaera zirkularra eta iraunkorraren aurrean.

Ikuspegi orokor hau kontuan izanda, Europako Batasuneko administrazioak, 2008/98/CE zuzentarauaren bidez, zaborren inguruko eztabaidaren muina zaborren desagerpenetik aldentzen du. Apustu egiten du, aldiz, honako lehentasunekin, zaborren arazoari aurrea hartzeagatik (zabor gutxiago sortuz beste kontsumo kultura bat indartuz), berrerabilpenagatik eta birziklapenagatik. Azkenengo irtenbide moduan balio emate energetikoa eta suntsitzea. Era berean, hondakinen kudeaketak giza osasuna eta ingurugiroa ez kaltetzeak lerro gorri moduan ezartzen du.

Errausketak ez ditu hondakinak gutxitzen, ezta birziklapenak ere. Bestalde, giza osasuna eta ingurumenerako ondorio latzak dakartza airearen eta lurraren kutsadura dela medio. Gainera, betiko gutxi batzuen onurarako eta guztion kalterako negozio ilun eta nahasiak sustatzen ditu berriz. Orain inoiz baino gehiago gizarteak kudeaketa pribatuari oparitutako alorrak berreskuratzea premiazkoa denean errausketarekin herriak birritan ordaintzen du enpresa talde erraldoiek etekin bikoitza izateko. Erregai moduan erabiltzen duten zaborra kudeatzeagatik ordaintzen diegu hasiera batean, azkenengo urratsean gure hondakinekin sortutako energiagatik berriz ere ordaintzeko. Lan bakarra, etekin bikoitza, negozio pribatu biribila. Ingurumenerako kostuak, noski, guztion lepotik ordaintzen dira.

Atez atekoa hondakin bilketa moduen artean birziklapen emaitza hoberenak lortzen dituena izateaz gain (%80-85 birziklatze portzentaiak lortu dira) hondakinen gutxitzearen alorrean ere lan egiten du gizartea kontzientziatuz.

Atez ateko bilketaren aurka erabilitako argudioetako bat kostuena da. Demagogia guztiarekin bilketa kostuetan bakarrik erreparatzen dute. Inork ez du hitz egiten Gipuzkoako erraustegia eraikitzeko behar diren 250 milioi eurotaz. Ezta zabortegiak eraiki eta kudeatzeko kostuen inguruan. Ezta errauts toxikoak kudeatzeko kostuez. Bestalde, inoiz kontuan izaten diren kostuak daude: Ingurugiro kostuak, gizarte kostuak… Zein da airea kutsatzearen prezioa?

Funtsezkoa da hondakinak baliabide moduan ikusten hastea zabor giza egin beharrean. Hondakina baliabide da sortzen denetik bereizten bada, zabor bihurtu ezean. Zergatik baliabide publiko honi uko egin? Zergatik alor pribatuaren esku beste alor estrategiko bat berriz laga? Ez diezaiegun utzi perspektibarik ez dutenei guri iruzur egiten, gure arreta poste batetik zintzilikatutako hondakin batzuetan jarrita. Irakatsi diezaiegun ez dela zaborra; baliabideak baizik: plastikoa, papera, materia organikoa…

Badakigu arazo globalak irtenbide integralak behar dituztela. Eredu aldaketa hain zuzen ere, zergatik ez hasi atez ate?

Berriak

Ezker abertzalea, Aralar, EA eta Alternatibak Aresen dimisioa eskatu dute Cabacasen erailketagatik

Lehenik eta behin, bertan bildutakook, ordezkatzen ditugun indar politikoen izenean, gure elkartasun osoa adierazi nahi diegu Iñigo Cabacas gaztearen senide eta lagunei. Gure herriak azken hamarkadetan pairatzen duen indarkeria polizial gordinaren azken biktima da Iñigo Cabacas. Gure herrian normaltasun eta demokrazia egoera bat saihesteko eraikitako salbuespenezko neurri eta neurri errepresiboen egitura osoak justifikaturiko eta babesturiko indarkeria poliziala alegia.

Gure herriaren begietara, ordea, justifika ezina eta erabat desproportzionatua den indarkeria polizial baten aurrean aurkitzen gara. Izan ere, nahiz eta instantzia ofizialetatik gertaera ezkutatu eta manipulatzeko saiakerak egon, Iñigo Cabacas-en heriotza ez da gertaera isolatu bat. Aurreko ostegunean, Ertzaintzak Xuban Nafarrete gaztea jipoitzen zuen era basatian. Gazte hau Zaintza Intentsiboetako Unitatean ingresatu behar izan zuen, ertzainen bortizkeriak eragindako garun isuria zela eta.

Astebetera, Iñigo Cabacas gazteak jaso zuen Ertzaintzak jaurtiriko pilotakada, gaur bere heriotza jakinarazi den arte koman egon delarik.

Gertaera lazgarri hauen aurrean, Eusko Alkartasuna, Aralar, Alternatiba eta ezker Abertzaleak honako hausnarketak luzatu nahi ditugu:

o Gure herrian jarduten duten polizia ezberdinek euskal herritarren aurka indarkeria inolako ardurarik gabe eta era zigorgabean erabiltzea erabat larria deritzogu.

o Gure iritziz indarkeria polizialaren erantzuleak ez dira elementu isolatuak; gure herrian sortu diren bake eta soluzio itxaropenak zapuztu nahi dituen estrategia bati erantzuten dio indarkeria polizialak. Horren adibide da azken hilabeteotan polizia ezberdinen indarkeria erakustaldiak, jazarpen edota errepide kontrolak biderkatu egin direla.

o Urteetan zehar hainbat hildako eta dozenaka zauritu eragin dituzten gerramaterialak erabiltzeari behin betiko uzteko deia luzatzen diegu indar polizial ezberdinei.

o Ertzaintzaren arduradun politikoaren, hau da Rodolfo Ares Barne Sailburuaren berehalako dimisioa exijitzen dugu. Ares da Iñigo Cabacasen heriotzaren erantzule politikoa.

o Era berean, erabat larria deritzogu gaur gaurkoz martxoaren 29an Gasteizen eta aurreko ostegunean Bilbon jazotakoen inguruan inolako azalpen ofizialik eman ez izana.

o Zauritu larri edo hildakoak eragindako azken polizia ekintzetan nahasturiko polizien berehalako ikerketa eta ardurak argitzea exijitzen dugu. Euskal jendartea nazkaturik dago errepresioan nahasturikoek duten inpunitateaz.

o Azkenik, Iñigo Cabacas gaztearen heriotzari ETB eskainiriko trataera tamalgarria kritikatu nahi dugu. Alberto Suriok zuzenduriko telebistaren asmo politikoa antzematen dugu, jazoriko gertaerei larritasuna kendu eta Rodolfo Aresi lan zikina egiteko.

Amaitzeko, bertan bilduriko lau indar politikook Iñigo Cabacas gaztearen heriotza salatzeko eta bere senide eta lagunei elkartasuna adierazteko deituko diren ekimen ezberdinei gure atxikimendua adierazi nahi diegu. Era berean, deia luzatzen diegu herritarrei ekimen horietan parte har dezaten.

Berriak

Euskal Herriaren etorkizun hurbila eraikitzen

Xabier Soto eta Igor Nabarro – Alternatiba

Beste urte batez Aberri Eguna ospatzera goaz. Zalantzarik gabe, Euskal Herriko gizon eta emakume askorentzat balio sinboliko eta emozional sendoa duen eguna. Egia da guztientzat ez dela horrela, eta dudarik gabe, hau jorratzeke dugun ikasgai bat da, Alternatibak bezala, gure herriarekin, bere eskubideekin eta nola ez, bere herritarrekin begirunezko erreferentzia kolektibo barneratzaileak eraikitzeko helburua dugunontzat.

Baina Aberri Egun hau ezin daiteke aurrekoak bezala kontuan hartu. Aurten, Donibane Garazin egingo den ekitaldirako, burujabetzaren eta ezkerreko independentziaren inguruko 5 indar politikok, deialdi bateratua egin dugu. Bertan, Aberri Eguna dela eta, Euskal Herriak nazio izateko duen nahia omentzeaz gain, batez ere garai berri baten hasiera plazaratuko da; burujabetzaren eta independentziaren aldeko indar ezkertiarren metaketa ardatz izanik, herri hau eraikitzeko eta egunero euskaldunok jasan beharreko dominazio sistema anitzei erantzuteko gai izango dena.

Bateratzeko ahalegin honek, zalantzarik gabe, printzipioei uko egin gabeko eraginkortasuna adierazten du. Guztion artean subjektu politikoa indartzeko modu bat da, bere ezaugarri nagusietako bat ere kendu gabe: Burujabetza, autodeterminazioa, lurraldetasuna, eredu ekonomiko eta sozial berria, Ama Lurraren errespetuan oinarrituko den eta antzinatik harreman sozialak menderatu dituen patriarkatua alde batera utziko duen Euskal Herri bat.

Donibane Garaziko Aberri Egunean lehen aldiz ikusiko den indar metaketa, gure ikuspuntutik, Alternatibako gizon eta emakumeon ustez, aldaketa politikoa lortu eta sistema kapitalista gainditu dezakeen tresna bakarra da, geroz eta Euskal Herritar gehiagok itxaroten eta desiratzen dutena.

Horregatik aurtengoa, iraganera soilik begiratuko ez duen Aberri Egun bat izan behar dela adieraztera ausartzen gara. Nostalgiaz betetako data sinboliko bat, Euskal Herri berri baten abiapuntu bihurtzeko unea iritsi da, hasieran aipatutako dominazio sistema anitzetatik aske izango dena.

Euskal Herri libre eta sozialista bat, halabeharrez errealitateari aurre egin behar izango diona, kasu batzuetan paralisiak eta beste batzuetan mendekotasunak markatutakoa. Jakin badakigu beraz, zeintzuk diren aurka dauzkagun zailtasunak. Estatu espainol eta frantsesetako gobernu zentraletatik, EAE eta Nafarroako gobernuen laguntzarekin, mantentzen den blokeoa sustatzen duten zailtasunak, gure herrian bake justua eta iraunkorra mantentzeko xedea duen bake prozesu eta konponbide demokratiko baten hasieraren aurrean. 

Izan ere, ezin dugu ahaztu aipatutako gobernuek espetxe-politikaren aldaketaren alorrean erakusten duten egoskorkeria, Parot doktrina indarrean mantenduz, gaixo sendaezinen askapena ezeztatuz edo Bateragune prozesuaren ondorioz zigortutakoak espetxean mantenduz. Jokabide berdina mantentzen jarraitzen dute, “dena ETA da” eta “ETAren aurka edozerk balio du”, errealitateak iraganeko eskema hori bertan behera utzi ez balu bezala. Aurreko Aberri Egunetik gauza asko aldatu dira alor honetan, ETAk borroka armatua behin betiko utzi izana barne, baina haiek geroz eta jende gutxiagok ulertzen dituen iraganeko jokamoldeetara harpidetuta diraute. 

Bestetik, ez dugu ahaztu nahi Aberri Egun hau krisi sakonak markatuta datorrela, edo iruzurrak markatuta, nahiago bezala. Sinestarazi nahi digutenaren aurka, hau ez da soilik finantzen krisia. Borroka garaia da, argi eta garbi, guda ideologiko baten garaia, merkatuen eta kapitalaren gosea asetzeko esklabo bihurtu nahi gaituztenen eta beste Euskal Herri bat eta beste eredu ekonomiko bat posiblea eta berebizikoa dela defendatzen dugunon artekoa.

Berebizikoa da bizitzaren jasangarritasuna bermatzeko. Euskal Herriko hiritar guztiontzat duina izango den bizitzarena. Posiblea den sistema bakartzat jotzen den kapitalismoaren jasangarritasunetik aldenduko dena eta antzinatik gizakion harremanak menderatu dituen patriarkatuari, planetaren mugei so egiten ez dien garapen bortitzari, gure kultura aberastasuna zapuzten duen kultura asimilazioari eta gure beharretatik haratago kontsumitzera behartzen gaituen sistemari aurre egingo diona, kontsumismoa gaindituko duen errealitate berri baterantz abiatuz. Gizartea eta ekonomia antolatzeko era berri bat, guztion ongizatea banakoaren gainetik lehenetsiko duena, gauza guztien erdigunean pertsonak jartzen dituena eta ez boterea dutenen beharrizanen sua elikatzen duen egurra. 

Azken finean, duela egun batzuk Hego Euskal Herrian eginiko greba orokor arrakastatsuaren egunean euskal sindikatuek azpimarratzen zuten moduan, Euskal Herri ezberdin bat, kapitalismoaren aurkakoa, behetik eta ezkerretik eraikia. 

Eta azpimarratutako bi faktoreekin batera, sistemaren krisia eta bake-prozesuaren zein konponbide demokratikoen blokeoa alegia, Alternatibatik hirugarren bat aipatu nahi dugu. Demokrazia prekario honen zilegitasun galera, hain zuzen ere.

Demokrazia hau, hauteskundeetara aurkeztu ere egiten ez diren eta aldi berean gure xedeak zehazten dizkiguten botereen zerbitzura dagoen tresna moduan ikusten da gero eta gehiago. Hiritarrak erabaki-hartze kolektiboaren kudeaketan parte hartzea lortu ezin duen edo nahi ez duen demokrazia bat da. Eta agortutako demokrazia honen aurrean bestelako demokrazia bat, zuzena, parte-hartzailea eta erradikala eraikitzen hasi behar gara. Pertsona oro hausnartzeko zein erabakiak hartzeko prozesu guztietan modu aktiboan barneratuko dituen sistema.

Egun indarrean dauden errealitate gordin horiei aurre egiteko gai bagara, Euskal Herri sozialista, feminista eta ekologista berri baten oinarriak eraikitzeaz gain, Bolivia, Kuba edo Venezuela bezalako beste herri eta nazioen norabide berdinean bultzatzen egongo gara. Izan ere, ikuspuntu internazionalista batetik, ez ditugu ahaztu behar, ezta Aberri Eguna bezalako data batean ere.

Berriak

Ezin da gehiago itxaron: espetxe politika aldatzea ezinbestekoa da

Maribi Ugarteburu, Dani Maeztu, Ikerne Badiola, Oskar Matute, Pello Urizar, Amaia Agirresarobe, Pernando Barrena.

Argi dago garai berri batean gaudela. Gainera, denok gaude ados garai ona eta itxaropentsua dela. Hori horrela izanik ere, oraindik ere zurruntasun handia dago pauso gehiago emateko eta bestelako neurri batzuk hartzeko orduan. Zurruntasun horrek etsipenez estal ditzake bake, bizikidetza eta askatasun haize hauek, eta horrek zailtasun ugari ekar ditzake, nahiz eta euskal herritarrek gogotik espero duten haize horiek behin betiko gure artean zabaltzea.

Horrexegatik animatu gara gogoeta hau, eskaera hau egitera. Espero dugu aintzat hartua izango dela. Eta espero dugu hartzaileek —euskal preso politikoei zein espetxe politika ezarri behar zaien erabakitzen duten horiek— ulertuko dutela eskaera honen atzean badagoela eskaera bat euskal gizarte plural eta askotariko honetako jende gehienak babesten duena.

Eta espetxe politikaren inguruan azaldu nahi dugu, hain zuzen, gure ikuspegia eta gure eskaera, idatziz azaldu ere. Beste garai bati, beste interpretazio bati dagokion espetxe politika bati eusteak, euskal gizarteak zorionez gainditua duen aldi bati eusteak ez du ezertarako laguntzen, ez du inor gizatiartzen, ez du ezer ekartzen.

Kondena betea duena 197/2006 doktrinaren bidez espetxean edukitzea eta halako beste hainbat salbuespen neurri hartzeko modua ematen duen legedi horri eustea, osasunez larri dauden presoei kartzelatik ateratzen ez uztea eta sakabanaketa politikari eustea; besteak beste, horiexek egituratzen dute gaur egungo espetxe politika. Hori guztia zigor bat, gure herrialdean jadanik ia inork ulertzen ez duena, atxikimendu edo joera politikoa gorabehera.

Baina ez gara ari datu eta neurri gutxi gorabehera etereo edo ondoriogabe batzuei buruz. Izen-abizenak dituzten pertsona batzuei espetxean eusten dien egoera ulertezin bati buruz ari gara. Pertsona horien bizia arriskuan dago, nahitaez aldatu beharra dagoen espetxe politika bat dagoelako indarrean. Horietako askok gaixotasun larriak dituzte, askotariko patologiak, espetxealdian bertan hartuak edo muturreraino larrituak, eta, hala ere, kartzelan daude oraindik ere, irizpide medikoen eta logikarik oinarrizkoenaren aurka.

Eta, besteez ahaztu gabe, preso horietako baten egoerari erreparatu nahi diogu bereziki: Txus Martin basauriarrarenari, hain zuzen. Benetan larri dago Martin; izan ere, buruko gaixotasun bat du, ezin tratatu dena; gaitz hori edukita ezin da egon minutu bat gehiago ere espetxean. Haren gaixotasuna zein larria den kontuan hartuta, Martin bakartuta eta espetxeratuta edukitzea ez da hura zorigaiztoko amaiera batera eramateko modurik eraginkorrena baino, eta inork ezin lezake halakorik nahi, Martin estimatu ala ez, haren ideiekin ados egon ala ez.

Horrexegatik diogu ezin dela gehiago itxaron, eta instituzioek, herriaren nahiaren ordezkari izan nahi badute eta herritar bakoitzaren eskubide guzti-guztiak ziurtatu, berehala utzi behar dutela aske Martin, jaso ahal izan dezan dagokion tratamendua, baita haren egoera larriari dagokion terapia ere.

Eta, Txus Martinen kasua azpimarratuta, jabetzen gara pertsona horiei guztiei —eta beste askori— espetxean egoteak ez dizkiela gaitzak eta gaixotasunak larriagotu bakarrik; horrez gain, ez dute jaso behar bezalako osasun laguntzarik, eta, ondorioz, hainbat zailtasun izan dituzte zegozkien tratamenduei aurre egiteko.

Ez da mendeku garaia. Euskal herritarrek ez digute halakorik eskatzen. Alderantziz: alde bakarreko erabakien garaia da; alegia, denok gure esku eta gure arduren menpe dagoen guztia egiteko garaia, bermatzeko bake eta normalizazio prozesu bat gaindituko dituena gure herriak hamaika urtean izan dituen —eta oraindik ere badituen— zauri sakon eta ankerrak.

Inork ez liguke barkatuko gehiago egin ahal izanda gutxienekoa baino ez egitea, edo isilik geratzea, edo ez ikusiarena egitea, aurka egin gabe hemen azaldu ditugun salbuespen egoera horiei eta beste askori. Espetxe politika aldatzeak ez du esan nahi alde baten ideiei men egitea, baizik eta denontzako ondasun bat bermatzen laguntzea: bakea, hain zuzen.

Azkenik, artikulu hau aprobetxatu nahi genuke gizarte osoari deia egiteko parte har dezan martxoaren 31n Iruñean egingo den mobilizazioan: han, larri dauden presoak aska ditzatela eskatuko dugu. Halaber, gogorarazi nahi dugu maiatzaren 19an aukera ezin hobea izango dugula presoen eskubideen alde indarrak pilatzeko gure hiri, herri eta auzoetan.

Berriak

2012ko Apirila

Euskal Herriaren etorkizun hurbila eraikitzen

Horregatik aurtengoa, iraganera soilik begiratuko ez duen Aberri Egun bat izan behar dela adieraztera ausartzen gara. Nostalgiaz betetako data sinboliko bat, Euskal Herri berri baten abiapuntu bihurtzeko unea iritsi da, hasieran aipatutako dominazio sistema anitzetatik aske izango dena. Euskal Herri libre eta sozialista bat, halabeharrez errealitateari aurre egin behar izango diona, kasu batzuetan paralisiak eta beste batzuetan mendekotasunak markatutakoa.

http://alternatiba.net/idazlanak/1606/euskal-herriaren-etorkizun-hurbila-eraikitzen

Gure segurtasun ezaren bermatzaileak

Rodolfo Ares jaunak, Eusko Jaurlartzako Herrizaingo sailburu gisa duen erantzukizunetik, ez du asmatu euskal polizia autonomikoa bizi duen egoera berria kudeatzen, eta horregatik Iñigoren heriotzaren eta Ertzaintzaren beste gehiegikerietako arduradun politikotzat jo daiteke. Horrexegatik, berehalako dimisioa aurkeztu behar du.

http://alternatiba.net/es/idazlanak/1612/garantes-de-nuestra-inseguridad

Ekologia ate joka

Errausketak ez ditu hondakinak gutxitzen, ezta birziklapenak ere. Bestalde, giza osasuna eta ingurumenerako ondorio latzak dakartza airearen eta lurraren kutsadura dela medio. Gainera, betiko gutxi batzuen onurarako eta guztion kalterako negozio ilun eta nahasiak sustatzen ditu berriz. Orain inoiz baino gehiago gizarteak kudeaketa pribatuari oparitutako alorrak berreskuratzea premiazkoa denean errausketarekin herriak birritan ordaintzen du enpresa talde erraldoiek etekin bikoitza izateko.

http://alternatiba.net/idazlanak/1617/ekologia-ate-joka

Gernikako Akordioaren adierazpena Parot Doktrinari buruzko epaiaren harira

Parot doktrina aski ezaguna zaigu, justizia eta eskubideen ikuspegitik askotxo baitira zalantzan jarri izan dutenak, bai Euskal Herrian, bai eta nazioartean ere. Auzitegi Konstituzionalak ordea, mendekua bilatzen duen eta salbuespenekoa den doktrina lege bilakatzea erabaki du.

http://alternatiba.net/idazlanak/1628/gernikako-akordioaren-adierazpena-parot-doktrinari-buruzko-epaiaren-harira

Elikadura subiranotasuna Euskal Herrian: Premia eta beharra

Beraz mundu osoa elikatzen duten nekazari eta abeltzainen eskubideak eta kontsumitzaile guztionak defendatzeko bidean indarrak batu behar ditugu elikadura burujabetasunaren alde. Bidezko mundu osasuntsu eta seguru batera heltzeko elikadura burujabetza beharrezko baldintza da egungo ereduaren ahultasunaren eta aukera desorekatuen aurrean. Bidezkoa eta posiblea da gainera aldarrikatzen duguna.

http://alternatiba.net/1605/sin-soberan%C3%AD-no-hay-soberan%C3%AD-pol%C3%ADtica

“Gure lurra, gure etorkizuna” dokumentala

Bizilur erakundeak eta EHNE Bizkaiak elkarlanean sortutako dokumentala sortu dute Euskal Herriko baserritarrekin eta nazioartean elikadura burujabetzaren alde lanean ari diren nekazari eta ekintzaileekin egindako elkarrizketak bilduz.

http://alternatiba.net/es/idazlanak/1630/gure-lurra-gure-etorkizuna-dokumentala-documental-nuestra-tierra-nuestro-futuro

Berriak

Alternatibak bake justu eta iraunkorraren aldeko apustua eraman du Bruselara

Alternatiba Bruselan izan da ostegun honetan, Basque Friendship Group babes taldeak Europako Legebiltzarrean antolatutako konferentzian, “Aiete conference, a road-map for peace in the Basque Country?” (Aieteko Konferentzia, Euskal bakerako bide orria?), parte hartzeko. Alternatibako ordezkariak, Xabi Sotok, alderdiak bake justuaren eta iraunkorraren alde betidanik egin izan duen apustua berretsi du, alderdiak Donostiako Nazioarteko Konferentzian iazko urriaren 17an egin zuen bezala. Hona hemen adierazpena (gazteleraz):

Egun on,

 

Me gustaría comenzar mi intervención mandando un saludo a Arnaldo Otegi, Rafa Díez, Miren Zabaleta, Sonia Jacinto y Arkaitz Rodríguez; y junto a ellos y a ellas, a todas las personas que permanecen encarceladas por su participación política a través de medíos pacíficos y democráticos.

A partir de este ejemplo, cito otros elementos de una lista, manifiestamente incompleta, que hacen referencia a algunos de los derechos humanos que aún a día de hoy se vulneran con motivo de la existencia de un conflicto político en Euskal Herria:

En primer lugar, constatamos la existencia de una organización armada, ETA, que mantiene sus estructuras militares y dispone de armas que todavía pueden suponer una amenaza en una sociedad que se pretende regir por parámetros democráticos; a pesar de que haya declarado el cese definitivo de su actividad armada.

Por otro lado, cabe destacar que Euskal Herria es la región europea con mayor ratio de policías por habitante: en concreto, 7 policías por cada 1.000 habitantes, un ratio muy superior al recomendado por la Unión Europea (sin tener en cuenta la policía secreta, manifiestamente presente).

Además, en el estado español, se aplica a algunas de las personas detenidas un periodo de incomunicación de hasta 5 días, con el agravante de que en la mayoría de los casos en que se solicita la aplicación del Protocolo para la prevención de la tortura, esta petición es denegada por la persona jueza. En este sentido, subrayamos las recientes condenas del Tribunal de Derechos Humanos de Estrasburgo en las que se sanciona al estado español por no investigar denuncias de tortura.

A partir de este punto, quiero detenerme en dos colectivos, surgidos como consecuencia del conflicto, que por su especial importancia, requieren de soluciones específicas:

Por un lado, es necesario hablar de las victimas del conflicto. En este punto, hay que subrayar que la solución del conflicto debe basarse en las normativas internacionales de Derechos Humanos, garantizando el derecho de todas las víctimas al acceso a la verdad, la justicia y la reparación, independientemente de cuál fuera el origen de su sufrimiento. En definitiva, se trataría de dar un reconocimiento integral a todas las víctimas del conflicto político.

Por último, aunque no por ello menos importante, es necesario hablar de las personas presas. Y es que, según un informe reciente del movimiento Herrira, son 15 las personas encarceladas que sufren enfermedades graves, 77 a las que se les ha aplicado la Doctrina Parot (alargando sus condenas de modo arbitrario), 136 que deberían estar en libertad condicional al haber cumplido 2/3 o 3/4 partes de su condena, y hasta 657 las que permanecen dispersas en cárceles de fuera de Euskal Herria; lo que supone un castigo añadido tanto para las personas como para sus familiares y amistades

Para acabar con esta primera parte, como partido de izquierda radicalmente democrática, reivindicamos el derecho de autodeterminación de todos los pueblos del mundo, incluido Euskal Herria. En este caso, es destacable el ejemplo de Nafarroa, única comunidad del estado español que tiene un estatuto que no ha sido refrendado por su ciudadanía.

Antes de pasar al siguiente punto, me gustaría subrayar que todas y cada una de las vulneraciones de derechos que acabo de mencionar han sido fruto de decisiones políticas. Por tanto, la solución al conflicto también debe ser política; es más, me atrevo a afirmar que a día de hoy se dan las condiciones suficientes para resolver el conflicto de forma justa y duradera. Tan solo es necesaria la voluntad política de todas las partes implicadas.

Para ayudarnos a alcanzar esta paz justa y duradera (en lo que al conflicto político se refiere), disponemos de al menos dos hojas de ruta:

La Declaración de Aiete, de la que destacaría el enorme impulso por parte de la comunidad internacional, la presencia de diversas sensibilidades políticas de Euskal Herria y la apuesta por una solución dialogada al conflicto.

El Acuerdo de Gernika, del que destacaría que, al igual que la Declaración de Aiete, ofrece una solución integral al conflicto político, subrayando la importancia de que el proceso de soluciones sea participado por el conjunto de la sociedad vasca. Y aquí añado que para Alternatiba, tal y como dijimos en Aiete, en esta fase del proceso de reconstrucción de la convivencia, es importante prestar especial atención a la participación de las mujeres y de las personas jóvenes; ya que consideramos que ambos sectores (diversos en su composición), pueden resultar claves para impulsar la resolución definitiva del conflicto.

Para concluir mi intervención, cito (o mejor dicho, recito) la celebre poesía del poeta castellano Antonio Machado:
“Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
Caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.”

Podemos usar diversos mapas (señalando la Declaración de Aiete y el Acuerdo de Gernika), incluso podemos recorrer diversos caminos, lo verdaderamente importante es que todos y todas tengamos la voluntad de volver a  encontrarnos en un mismo punto, un punto en el que todas las personas vean respetados todos sus derechos.

Muchas gracias a todas las personas que habéis hecho posible la celebración de este evento,

Eskerrik asko.

Berriak

Apirilaren 14an manifestazio nazionala Bilbon Parot Doktrinaren aurka

Gernikako Akordioa izenpetzen dugun eragile politiko, sindikal eta sozialon iritzian, Parot Dotrina delakoa abalatzen Auzitegi Konstituzionalak harturiko erabakia gatazkaren konponbidearen aurkako erabakia baino ez da.

Euskal herritarren gehiengo zabal batek Auzitegi Konstituzionalaren erabaki politiko hau gure herriaren bake eta konponbide nahien aurkako eraso zuzen gisa interpretatu duenaren erabateko ziurtasuna dugu.

Atzo jakinaraziriko erabakiarekin, Estatuko botere eta aparatuek agerian utzi dute berriro ere Euskal Herrian irekiriko agertoki berriarekiko euren borondatea zein den.

Auzitegi Konstituzionalaren erabaki oso oso larri baten aurrean gaude: Biziarteko zigorraren de faktuzko legeztapenarekin.
Estatuak argi utzi du ez duela gatazkaren konponbide politiko eta demokratiko bat nahi.

Estatuak blokeo egoera betikotu nahi du, irekiriko aukera ustel dadin eta horrela, bakea eraikitzeko aukera oro zapuzteko.

Gernikako Akordioa izenpetzen dugun eragileok aterabide demokratikoak erdiesteko gure konpromisoan berresten gara. Irekiriko prozesua bururaino eramateko konpromiso osoa dugu: euskal herritar guztiak garaile izango garen gatazka politikoaren aterabide demokratikoraino eta giza eskubide guztien errespeturaino, alegia.

Horretarako ezinbestekoa deritzogu euskal jendarte osoaren inplikazio eta babesa. Bai eta gaur egun Gernikako Akordioa izenpetzen ez duten eragile horiena. Bide hau guztion artean eta batera egin behar dugu.

Euskal jendartea konponbide prozesuaren parte aktibo izan behar du eta era berean, bere mobilizazioa prozesuaren garapenaren berme izan behar du, Estatu espainiarrak eta PPren gobernuak jarriko dizkiguten oztopo handien gainetik.

Horrela, eta Auzitegi Konstituzionalak Parot Dotrinaren moduko mendeku eta salbuespenezko neurri bat abalatzeak duen larritasun estremoaren aurrean, bertan bildutakook apirilaren 14ean Bilbon burutuko den manifestazio nazionalaren deialdiaren berri eman nahi dugu.

Euskal jendartearen borondatearen aurkako eraso zuzen honi eman beharreko erantzuna bertan bildu garen eragile politiko, sindikal eta sozialotatik harago joan dadin, Euskal Herriko eragile guztiekin berehala harreman erronda bat irekiko dugula jakinarazi nahi dugu, mobilizazioarekin bat egin dezaten. Horregatik, harreman horiek emango dutenaren esperoan, mobilizazioaren lema zein karakterizazioa zehazturik gabe daude gaur gaurkoz.

Azkenik, bihar Irun?ean Herrirak antolaturik “Presos con enfermedades graves a casa – Gaixotasun larria duten presoak herrira” lelopean burutuko den mobilizazioan era masiboan parte hartzeko deia luzatu nahi diogu Euskal herritar orori.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X