Egilea: admin

Ezker abertzalea, Aralar, EA eta Alternatibak Aresen dimisioa eskatu dute Cabacasen erailketagatik

Lehenik eta behin, bertan bildutakook, ordezkatzen ditugun indar politikoen izenean, gure elkartasun osoa adierazi nahi diegu Iñigo Cabacas gaztearen senide eta lagunei. Gure herriak azken hamarkadetan pairatzen duen indarkeria polizial gordinaren azken biktima da Iñigo Cabacas. Gure herrian normaltasun eta demokrazia egoera bat saihesteko eraikitako salbuespenezko neurri eta neurri errepresiboen egitura osoak justifikaturiko eta babesturiko indarkeria poliziala alegia.

Gure herriaren begietara, ordea, justifika ezina eta erabat desproportzionatua den indarkeria polizial baten aurrean aurkitzen gara. Izan ere, nahiz eta instantzia ofizialetatik gertaera ezkutatu eta manipulatzeko saiakerak egon, Iñigo Cabacas-en heriotza ez da gertaera isolatu bat. Aurreko ostegunean, Ertzaintzak Xuban Nafarrete gaztea jipoitzen zuen era basatian. Gazte hau Zaintza Intentsiboetako Unitatean ingresatu behar izan zuen, ertzainen bortizkeriak eragindako garun isuria zela eta.

Astebetera, Iñigo Cabacas gazteak jaso zuen Ertzaintzak jaurtiriko pilotakada, gaur bere heriotza jakinarazi den arte koman egon delarik.

Gertaera lazgarri hauen aurrean, Eusko Alkartasuna, Aralar, Alternatiba eta ezker Abertzaleak honako hausnarketak luzatu nahi ditugu:

o Gure herrian jarduten duten polizia ezberdinek euskal herritarren aurka indarkeria inolako ardurarik gabe eta era zigorgabean erabiltzea erabat larria deritzogu.

o Gure iritziz indarkeria polizialaren erantzuleak ez dira elementu isolatuak; gure herrian sortu diren bake eta soluzio itxaropenak zapuztu nahi dituen estrategia bati erantzuten dio indarkeria polizialak. Horren adibide da azken hilabeteotan polizia ezberdinen indarkeria erakustaldiak, jazarpen edota errepide kontrolak biderkatu egin direla.

o Urteetan zehar hainbat hildako eta dozenaka zauritu eragin dituzten gerramaterialak erabiltzeari behin betiko uzteko deia luzatzen diegu indar polizial ezberdinei.

o Ertzaintzaren arduradun politikoaren, hau da Rodolfo Ares Barne Sailburuaren berehalako dimisioa exijitzen dugu. Ares da Iñigo Cabacasen heriotzaren erantzule politikoa.

o Era berean, erabat larria deritzogu gaur gaurkoz martxoaren 29an Gasteizen eta aurreko ostegunean Bilbon jazotakoen inguruan inolako azalpen ofizialik eman ez izana.

o Zauritu larri edo hildakoak eragindako azken polizia ekintzetan nahasturiko polizien berehalako ikerketa eta ardurak argitzea exijitzen dugu. Euskal jendartea nazkaturik dago errepresioan nahasturikoek duten inpunitateaz.

o Azkenik, Iñigo Cabacas gaztearen heriotzari ETB eskainiriko trataera tamalgarria kritikatu nahi dugu. Alberto Suriok zuzenduriko telebistaren asmo politikoa antzematen dugu, jazoriko gertaerei larritasuna kendu eta Rodolfo Aresi lan zikina egiteko.

Amaitzeko, bertan bilduriko lau indar politikook Iñigo Cabacas gaztearen heriotza salatzeko eta bere senide eta lagunei elkartasuna adierazteko deituko diren ekimen ezberdinei gure atxikimendua adierazi nahi diegu. Era berean, deia luzatzen diegu herritarrei ekimen horietan parte har dezaten.

Berriak

Euskal Herriaren etorkizun hurbila eraikitzen

Xabier Soto eta Igor Nabarro – Alternatiba

Beste urte batez Aberri Eguna ospatzera goaz. Zalantzarik gabe, Euskal Herriko gizon eta emakume askorentzat balio sinboliko eta emozional sendoa duen eguna. Egia da guztientzat ez dela horrela, eta dudarik gabe, hau jorratzeke dugun ikasgai bat da, Alternatibak bezala, gure herriarekin, bere eskubideekin eta nola ez, bere herritarrekin begirunezko erreferentzia kolektibo barneratzaileak eraikitzeko helburua dugunontzat.

Baina Aberri Egun hau ezin daiteke aurrekoak bezala kontuan hartu. Aurten, Donibane Garazin egingo den ekitaldirako, burujabetzaren eta ezkerreko independentziaren inguruko 5 indar politikok, deialdi bateratua egin dugu. Bertan, Aberri Eguna dela eta, Euskal Herriak nazio izateko duen nahia omentzeaz gain, batez ere garai berri baten hasiera plazaratuko da; burujabetzaren eta independentziaren aldeko indar ezkertiarren metaketa ardatz izanik, herri hau eraikitzeko eta egunero euskaldunok jasan beharreko dominazio sistema anitzei erantzuteko gai izango dena.

Bateratzeko ahalegin honek, zalantzarik gabe, printzipioei uko egin gabeko eraginkortasuna adierazten du. Guztion artean subjektu politikoa indartzeko modu bat da, bere ezaugarri nagusietako bat ere kendu gabe: Burujabetza, autodeterminazioa, lurraldetasuna, eredu ekonomiko eta sozial berria, Ama Lurraren errespetuan oinarrituko den eta antzinatik harreman sozialak menderatu dituen patriarkatua alde batera utziko duen Euskal Herri bat.

Donibane Garaziko Aberri Egunean lehen aldiz ikusiko den indar metaketa, gure ikuspuntutik, Alternatibako gizon eta emakumeon ustez, aldaketa politikoa lortu eta sistema kapitalista gainditu dezakeen tresna bakarra da, geroz eta Euskal Herritar gehiagok itxaroten eta desiratzen dutena.

Horregatik aurtengoa, iraganera soilik begiratuko ez duen Aberri Egun bat izan behar dela adieraztera ausartzen gara. Nostalgiaz betetako data sinboliko bat, Euskal Herri berri baten abiapuntu bihurtzeko unea iritsi da, hasieran aipatutako dominazio sistema anitzetatik aske izango dena.

Euskal Herri libre eta sozialista bat, halabeharrez errealitateari aurre egin behar izango diona, kasu batzuetan paralisiak eta beste batzuetan mendekotasunak markatutakoa. Jakin badakigu beraz, zeintzuk diren aurka dauzkagun zailtasunak. Estatu espainol eta frantsesetako gobernu zentraletatik, EAE eta Nafarroako gobernuen laguntzarekin, mantentzen den blokeoa sustatzen duten zailtasunak, gure herrian bake justua eta iraunkorra mantentzeko xedea duen bake prozesu eta konponbide demokratiko baten hasieraren aurrean. 

Izan ere, ezin dugu ahaztu aipatutako gobernuek espetxe-politikaren aldaketaren alorrean erakusten duten egoskorkeria, Parot doktrina indarrean mantenduz, gaixo sendaezinen askapena ezeztatuz edo Bateragune prozesuaren ondorioz zigortutakoak espetxean mantenduz. Jokabide berdina mantentzen jarraitzen dute, “dena ETA da” eta “ETAren aurka edozerk balio du”, errealitateak iraganeko eskema hori bertan behera utzi ez balu bezala. Aurreko Aberri Egunetik gauza asko aldatu dira alor honetan, ETAk borroka armatua behin betiko utzi izana barne, baina haiek geroz eta jende gutxiagok ulertzen dituen iraganeko jokamoldeetara harpidetuta diraute. 

Bestetik, ez dugu ahaztu nahi Aberri Egun hau krisi sakonak markatuta datorrela, edo iruzurrak markatuta, nahiago bezala. Sinestarazi nahi digutenaren aurka, hau ez da soilik finantzen krisia. Borroka garaia da, argi eta garbi, guda ideologiko baten garaia, merkatuen eta kapitalaren gosea asetzeko esklabo bihurtu nahi gaituztenen eta beste Euskal Herri bat eta beste eredu ekonomiko bat posiblea eta berebizikoa dela defendatzen dugunon artekoa.

Berebizikoa da bizitzaren jasangarritasuna bermatzeko. Euskal Herriko hiritar guztiontzat duina izango den bizitzarena. Posiblea den sistema bakartzat jotzen den kapitalismoaren jasangarritasunetik aldenduko dena eta antzinatik gizakion harremanak menderatu dituen patriarkatuari, planetaren mugei so egiten ez dien garapen bortitzari, gure kultura aberastasuna zapuzten duen kultura asimilazioari eta gure beharretatik haratago kontsumitzera behartzen gaituen sistemari aurre egingo diona, kontsumismoa gaindituko duen errealitate berri baterantz abiatuz. Gizartea eta ekonomia antolatzeko era berri bat, guztion ongizatea banakoaren gainetik lehenetsiko duena, gauza guztien erdigunean pertsonak jartzen dituena eta ez boterea dutenen beharrizanen sua elikatzen duen egurra. 

Azken finean, duela egun batzuk Hego Euskal Herrian eginiko greba orokor arrakastatsuaren egunean euskal sindikatuek azpimarratzen zuten moduan, Euskal Herri ezberdin bat, kapitalismoaren aurkakoa, behetik eta ezkerretik eraikia. 

Eta azpimarratutako bi faktoreekin batera, sistemaren krisia eta bake-prozesuaren zein konponbide demokratikoen blokeoa alegia, Alternatibatik hirugarren bat aipatu nahi dugu. Demokrazia prekario honen zilegitasun galera, hain zuzen ere.

Demokrazia hau, hauteskundeetara aurkeztu ere egiten ez diren eta aldi berean gure xedeak zehazten dizkiguten botereen zerbitzura dagoen tresna moduan ikusten da gero eta gehiago. Hiritarrak erabaki-hartze kolektiboaren kudeaketan parte hartzea lortu ezin duen edo nahi ez duen demokrazia bat da. Eta agortutako demokrazia honen aurrean bestelako demokrazia bat, zuzena, parte-hartzailea eta erradikala eraikitzen hasi behar gara. Pertsona oro hausnartzeko zein erabakiak hartzeko prozesu guztietan modu aktiboan barneratuko dituen sistema.

Egun indarrean dauden errealitate gordin horiei aurre egiteko gai bagara, Euskal Herri sozialista, feminista eta ekologista berri baten oinarriak eraikitzeaz gain, Bolivia, Kuba edo Venezuela bezalako beste herri eta nazioen norabide berdinean bultzatzen egongo gara. Izan ere, ikuspuntu internazionalista batetik, ez ditugu ahaztu behar, ezta Aberri Eguna bezalako data batean ere.

Berriak

Ezin da gehiago itxaron: espetxe politika aldatzea ezinbestekoa da

Maribi Ugarteburu, Dani Maeztu, Ikerne Badiola, Oskar Matute, Pello Urizar, Amaia Agirresarobe, Pernando Barrena.

Argi dago garai berri batean gaudela. Gainera, denok gaude ados garai ona eta itxaropentsua dela. Hori horrela izanik ere, oraindik ere zurruntasun handia dago pauso gehiago emateko eta bestelako neurri batzuk hartzeko orduan. Zurruntasun horrek etsipenez estal ditzake bake, bizikidetza eta askatasun haize hauek, eta horrek zailtasun ugari ekar ditzake, nahiz eta euskal herritarrek gogotik espero duten haize horiek behin betiko gure artean zabaltzea.

Horrexegatik animatu gara gogoeta hau, eskaera hau egitera. Espero dugu aintzat hartua izango dela. Eta espero dugu hartzaileek —euskal preso politikoei zein espetxe politika ezarri behar zaien erabakitzen duten horiek— ulertuko dutela eskaera honen atzean badagoela eskaera bat euskal gizarte plural eta askotariko honetako jende gehienak babesten duena.

Eta espetxe politikaren inguruan azaldu nahi dugu, hain zuzen, gure ikuspegia eta gure eskaera, idatziz azaldu ere. Beste garai bati, beste interpretazio bati dagokion espetxe politika bati eusteak, euskal gizarteak zorionez gainditua duen aldi bati eusteak ez du ezertarako laguntzen, ez du inor gizatiartzen, ez du ezer ekartzen.

Kondena betea duena 197/2006 doktrinaren bidez espetxean edukitzea eta halako beste hainbat salbuespen neurri hartzeko modua ematen duen legedi horri eustea, osasunez larri dauden presoei kartzelatik ateratzen ez uztea eta sakabanaketa politikari eustea; besteak beste, horiexek egituratzen dute gaur egungo espetxe politika. Hori guztia zigor bat, gure herrialdean jadanik ia inork ulertzen ez duena, atxikimendu edo joera politikoa gorabehera.

Baina ez gara ari datu eta neurri gutxi gorabehera etereo edo ondoriogabe batzuei buruz. Izen-abizenak dituzten pertsona batzuei espetxean eusten dien egoera ulertezin bati buruz ari gara. Pertsona horien bizia arriskuan dago, nahitaez aldatu beharra dagoen espetxe politika bat dagoelako indarrean. Horietako askok gaixotasun larriak dituzte, askotariko patologiak, espetxealdian bertan hartuak edo muturreraino larrituak, eta, hala ere, kartzelan daude oraindik ere, irizpide medikoen eta logikarik oinarrizkoenaren aurka.

Eta, besteez ahaztu gabe, preso horietako baten egoerari erreparatu nahi diogu bereziki: Txus Martin basauriarrarenari, hain zuzen. Benetan larri dago Martin; izan ere, buruko gaixotasun bat du, ezin tratatu dena; gaitz hori edukita ezin da egon minutu bat gehiago ere espetxean. Haren gaixotasuna zein larria den kontuan hartuta, Martin bakartuta eta espetxeratuta edukitzea ez da hura zorigaiztoko amaiera batera eramateko modurik eraginkorrena baino, eta inork ezin lezake halakorik nahi, Martin estimatu ala ez, haren ideiekin ados egon ala ez.

Horrexegatik diogu ezin dela gehiago itxaron, eta instituzioek, herriaren nahiaren ordezkari izan nahi badute eta herritar bakoitzaren eskubide guzti-guztiak ziurtatu, berehala utzi behar dutela aske Martin, jaso ahal izan dezan dagokion tratamendua, baita haren egoera larriari dagokion terapia ere.

Eta, Txus Martinen kasua azpimarratuta, jabetzen gara pertsona horiei guztiei —eta beste askori— espetxean egoteak ez dizkiela gaitzak eta gaixotasunak larriagotu bakarrik; horrez gain, ez dute jaso behar bezalako osasun laguntzarik, eta, ondorioz, hainbat zailtasun izan dituzte zegozkien tratamenduei aurre egiteko.

Ez da mendeku garaia. Euskal herritarrek ez digute halakorik eskatzen. Alderantziz: alde bakarreko erabakien garaia da; alegia, denok gure esku eta gure arduren menpe dagoen guztia egiteko garaia, bermatzeko bake eta normalizazio prozesu bat gaindituko dituena gure herriak hamaika urtean izan dituen —eta oraindik ere badituen— zauri sakon eta ankerrak.

Inork ez liguke barkatuko gehiago egin ahal izanda gutxienekoa baino ez egitea, edo isilik geratzea, edo ez ikusiarena egitea, aurka egin gabe hemen azaldu ditugun salbuespen egoera horiei eta beste askori. Espetxe politika aldatzeak ez du esan nahi alde baten ideiei men egitea, baizik eta denontzako ondasun bat bermatzen laguntzea: bakea, hain zuzen.

Azkenik, artikulu hau aprobetxatu nahi genuke gizarte osoari deia egiteko parte har dezan martxoaren 31n Iruñean egingo den mobilizazioan: han, larri dauden presoak aska ditzatela eskatuko dugu. Halaber, gogorarazi nahi dugu maiatzaren 19an aukera ezin hobea izango dugula presoen eskubideen alde indarrak pilatzeko gure hiri, herri eta auzoetan.

Berriak

2012ko Apirila

Euskal Herriaren etorkizun hurbila eraikitzen

Horregatik aurtengoa, iraganera soilik begiratuko ez duen Aberri Egun bat izan behar dela adieraztera ausartzen gara. Nostalgiaz betetako data sinboliko bat, Euskal Herri berri baten abiapuntu bihurtzeko unea iritsi da, hasieran aipatutako dominazio sistema anitzetatik aske izango dena. Euskal Herri libre eta sozialista bat, halabeharrez errealitateari aurre egin behar izango diona, kasu batzuetan paralisiak eta beste batzuetan mendekotasunak markatutakoa.

http://alternatiba.net/idazlanak/1606/euskal-herriaren-etorkizun-hurbila-eraikitzen

Gure segurtasun ezaren bermatzaileak

Rodolfo Ares jaunak, Eusko Jaurlartzako Herrizaingo sailburu gisa duen erantzukizunetik, ez du asmatu euskal polizia autonomikoa bizi duen egoera berria kudeatzen, eta horregatik Iñigoren heriotzaren eta Ertzaintzaren beste gehiegikerietako arduradun politikotzat jo daiteke. Horrexegatik, berehalako dimisioa aurkeztu behar du.

http://alternatiba.net/es/idazlanak/1612/garantes-de-nuestra-inseguridad

Ekologia ate joka

Errausketak ez ditu hondakinak gutxitzen, ezta birziklapenak ere. Bestalde, giza osasuna eta ingurumenerako ondorio latzak dakartza airearen eta lurraren kutsadura dela medio. Gainera, betiko gutxi batzuen onurarako eta guztion kalterako negozio ilun eta nahasiak sustatzen ditu berriz. Orain inoiz baino gehiago gizarteak kudeaketa pribatuari oparitutako alorrak berreskuratzea premiazkoa denean errausketarekin herriak birritan ordaintzen du enpresa talde erraldoiek etekin bikoitza izateko.

http://alternatiba.net/idazlanak/1617/ekologia-ate-joka

Gernikako Akordioaren adierazpena Parot Doktrinari buruzko epaiaren harira

Parot doktrina aski ezaguna zaigu, justizia eta eskubideen ikuspegitik askotxo baitira zalantzan jarri izan dutenak, bai Euskal Herrian, bai eta nazioartean ere. Auzitegi Konstituzionalak ordea, mendekua bilatzen duen eta salbuespenekoa den doktrina lege bilakatzea erabaki du.

http://alternatiba.net/idazlanak/1628/gernikako-akordioaren-adierazpena-parot-doktrinari-buruzko-epaiaren-harira

Elikadura subiranotasuna Euskal Herrian: Premia eta beharra

Beraz mundu osoa elikatzen duten nekazari eta abeltzainen eskubideak eta kontsumitzaile guztionak defendatzeko bidean indarrak batu behar ditugu elikadura burujabetasunaren alde. Bidezko mundu osasuntsu eta seguru batera heltzeko elikadura burujabetza beharrezko baldintza da egungo ereduaren ahultasunaren eta aukera desorekatuen aurrean. Bidezkoa eta posiblea da gainera aldarrikatzen duguna.

http://alternatiba.net/1605/sin-soberan%C3%AD-no-hay-soberan%C3%AD-pol%C3%ADtica

“Gure lurra, gure etorkizuna” dokumentala

Bizilur erakundeak eta EHNE Bizkaiak elkarlanean sortutako dokumentala sortu dute Euskal Herriko baserritarrekin eta nazioartean elikadura burujabetzaren alde lanean ari diren nekazari eta ekintzaileekin egindako elkarrizketak bilduz.

http://alternatiba.net/es/idazlanak/1630/gure-lurra-gure-etorkizuna-dokumentala-documental-nuestra-tierra-nuestro-futuro

Berriak

Alternatibak bake justu eta iraunkorraren aldeko apustua eraman du Bruselara

Alternatiba Bruselan izan da ostegun honetan, Basque Friendship Group babes taldeak Europako Legebiltzarrean antolatutako konferentzian, “Aiete conference, a road-map for peace in the Basque Country?” (Aieteko Konferentzia, Euskal bakerako bide orria?), parte hartzeko. Alternatibako ordezkariak, Xabi Sotok, alderdiak bake justuaren eta iraunkorraren alde betidanik egin izan duen apustua berretsi du, alderdiak Donostiako Nazioarteko Konferentzian iazko urriaren 17an egin zuen bezala. Hona hemen adierazpena (gazteleraz):

Egun on,

 

Me gustaría comenzar mi intervención mandando un saludo a Arnaldo Otegi, Rafa Díez, Miren Zabaleta, Sonia Jacinto y Arkaitz Rodríguez; y junto a ellos y a ellas, a todas las personas que permanecen encarceladas por su participación política a través de medíos pacíficos y democráticos.

A partir de este ejemplo, cito otros elementos de una lista, manifiestamente incompleta, que hacen referencia a algunos de los derechos humanos que aún a día de hoy se vulneran con motivo de la existencia de un conflicto político en Euskal Herria:

En primer lugar, constatamos la existencia de una organización armada, ETA, que mantiene sus estructuras militares y dispone de armas que todavía pueden suponer una amenaza en una sociedad que se pretende regir por parámetros democráticos; a pesar de que haya declarado el cese definitivo de su actividad armada.

Por otro lado, cabe destacar que Euskal Herria es la región europea con mayor ratio de policías por habitante: en concreto, 7 policías por cada 1.000 habitantes, un ratio muy superior al recomendado por la Unión Europea (sin tener en cuenta la policía secreta, manifiestamente presente).

Además, en el estado español, se aplica a algunas de las personas detenidas un periodo de incomunicación de hasta 5 días, con el agravante de que en la mayoría de los casos en que se solicita la aplicación del Protocolo para la prevención de la tortura, esta petición es denegada por la persona jueza. En este sentido, subrayamos las recientes condenas del Tribunal de Derechos Humanos de Estrasburgo en las que se sanciona al estado español por no investigar denuncias de tortura.

A partir de este punto, quiero detenerme en dos colectivos, surgidos como consecuencia del conflicto, que por su especial importancia, requieren de soluciones específicas:

Por un lado, es necesario hablar de las victimas del conflicto. En este punto, hay que subrayar que la solución del conflicto debe basarse en las normativas internacionales de Derechos Humanos, garantizando el derecho de todas las víctimas al acceso a la verdad, la justicia y la reparación, independientemente de cuál fuera el origen de su sufrimiento. En definitiva, se trataría de dar un reconocimiento integral a todas las víctimas del conflicto político.

Por último, aunque no por ello menos importante, es necesario hablar de las personas presas. Y es que, según un informe reciente del movimiento Herrira, son 15 las personas encarceladas que sufren enfermedades graves, 77 a las que se les ha aplicado la Doctrina Parot (alargando sus condenas de modo arbitrario), 136 que deberían estar en libertad condicional al haber cumplido 2/3 o 3/4 partes de su condena, y hasta 657 las que permanecen dispersas en cárceles de fuera de Euskal Herria; lo que supone un castigo añadido tanto para las personas como para sus familiares y amistades

Para acabar con esta primera parte, como partido de izquierda radicalmente democrática, reivindicamos el derecho de autodeterminación de todos los pueblos del mundo, incluido Euskal Herria. En este caso, es destacable el ejemplo de Nafarroa, única comunidad del estado español que tiene un estatuto que no ha sido refrendado por su ciudadanía.

Antes de pasar al siguiente punto, me gustaría subrayar que todas y cada una de las vulneraciones de derechos que acabo de mencionar han sido fruto de decisiones políticas. Por tanto, la solución al conflicto también debe ser política; es más, me atrevo a afirmar que a día de hoy se dan las condiciones suficientes para resolver el conflicto de forma justa y duradera. Tan solo es necesaria la voluntad política de todas las partes implicadas.

Para ayudarnos a alcanzar esta paz justa y duradera (en lo que al conflicto político se refiere), disponemos de al menos dos hojas de ruta:

La Declaración de Aiete, de la que destacaría el enorme impulso por parte de la comunidad internacional, la presencia de diversas sensibilidades políticas de Euskal Herria y la apuesta por una solución dialogada al conflicto.

El Acuerdo de Gernika, del que destacaría que, al igual que la Declaración de Aiete, ofrece una solución integral al conflicto político, subrayando la importancia de que el proceso de soluciones sea participado por el conjunto de la sociedad vasca. Y aquí añado que para Alternatiba, tal y como dijimos en Aiete, en esta fase del proceso de reconstrucción de la convivencia, es importante prestar especial atención a la participación de las mujeres y de las personas jóvenes; ya que consideramos que ambos sectores (diversos en su composición), pueden resultar claves para impulsar la resolución definitiva del conflicto.

Para concluir mi intervención, cito (o mejor dicho, recito) la celebre poesía del poeta castellano Antonio Machado:
“Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
Caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.”

Podemos usar diversos mapas (señalando la Declaración de Aiete y el Acuerdo de Gernika), incluso podemos recorrer diversos caminos, lo verdaderamente importante es que todos y todas tengamos la voluntad de volver a  encontrarnos en un mismo punto, un punto en el que todas las personas vean respetados todos sus derechos.

Muchas gracias a todas las personas que habéis hecho posible la celebración de este evento,

Eskerrik asko.

Berriak

Apirilaren 14an manifestazio nazionala Bilbon Parot Doktrinaren aurka

Gernikako Akordioa izenpetzen dugun eragile politiko, sindikal eta sozialon iritzian, Parot Dotrina delakoa abalatzen Auzitegi Konstituzionalak harturiko erabakia gatazkaren konponbidearen aurkako erabakia baino ez da.

Euskal herritarren gehiengo zabal batek Auzitegi Konstituzionalaren erabaki politiko hau gure herriaren bake eta konponbide nahien aurkako eraso zuzen gisa interpretatu duenaren erabateko ziurtasuna dugu.

Atzo jakinaraziriko erabakiarekin, Estatuko botere eta aparatuek agerian utzi dute berriro ere Euskal Herrian irekiriko agertoki berriarekiko euren borondatea zein den.

Auzitegi Konstituzionalaren erabaki oso oso larri baten aurrean gaude: Biziarteko zigorraren de faktuzko legeztapenarekin.
Estatuak argi utzi du ez duela gatazkaren konponbide politiko eta demokratiko bat nahi.

Estatuak blokeo egoera betikotu nahi du, irekiriko aukera ustel dadin eta horrela, bakea eraikitzeko aukera oro zapuzteko.

Gernikako Akordioa izenpetzen dugun eragileok aterabide demokratikoak erdiesteko gure konpromisoan berresten gara. Irekiriko prozesua bururaino eramateko konpromiso osoa dugu: euskal herritar guztiak garaile izango garen gatazka politikoaren aterabide demokratikoraino eta giza eskubide guztien errespeturaino, alegia.

Horretarako ezinbestekoa deritzogu euskal jendarte osoaren inplikazio eta babesa. Bai eta gaur egun Gernikako Akordioa izenpetzen ez duten eragile horiena. Bide hau guztion artean eta batera egin behar dugu.

Euskal jendartea konponbide prozesuaren parte aktibo izan behar du eta era berean, bere mobilizazioa prozesuaren garapenaren berme izan behar du, Estatu espainiarrak eta PPren gobernuak jarriko dizkiguten oztopo handien gainetik.

Horrela, eta Auzitegi Konstituzionalak Parot Dotrinaren moduko mendeku eta salbuespenezko neurri bat abalatzeak duen larritasun estremoaren aurrean, bertan bildutakook apirilaren 14ean Bilbon burutuko den manifestazio nazionalaren deialdiaren berri eman nahi dugu.

Euskal jendartearen borondatearen aurkako eraso zuzen honi eman beharreko erantzuna bertan bildu garen eragile politiko, sindikal eta sozialotatik harago joan dadin, Euskal Herriko eragile guztiekin berehala harreman erronda bat irekiko dugula jakinarazi nahi dugu, mobilizazioarekin bat egin dezaten. Horregatik, harreman horiek emango dutenaren esperoan, mobilizazioaren lema zein karakterizazioa zehazturik gabe daude gaur gaurkoz.

Azkenik, bihar Irun?ean Herrirak antolaturik “Presos con enfermedades graves a casa – Gaixotasun larria duten presoak herrira” lelopean burutuko den mobilizazioan era masiboan parte hartzeko deia luzatu nahi diogu Euskal herritar orori.

Berriak

Alternatibak flashmob bat egin du M29ko grebara deitzeko

Alternatibako hogei militante inguruk agerraldi oso berezia egin zuten igandean Bilboko kaleetan, herritarren artean hilaren 29ko Greba Orokorrerako deialdia zabaltzeko flashmob ekintza batekin. Igandero Areatzan antolatzen den lore azokan erosketetan edo paseatzen ari zirenen artean nahastuta, erabat geldirik gelditu ziren guztiak minutu batez inguruan zeudenen jakin-mina piztuz. Halako baten, ekintzaile batek mugiarazi zituen eta, banan-banan, Alternatibak grebari begira prestatutako kanpainako leloak ageri zituzten kartelak ateratzen hasi ziren; besteak beste: “Ez zaitez geldirik egon, gure biziak edo haien kapitalaren artean hautatu behar, bizitzaren alde, kapitalismoa lurpera dezagun”. Zabaltzen hasi den bideoa Alternatibaren Youtube zerbitzuko katean, AlternaTB, ikus daiteke dagoeneko, honako esteken bidez:

 

http://www.youtube.com/watch?v=iBkGW-THsjA

http://www.youtube.com/watch?v=iBkGW-THsjA&hd=1 (bereizmen handian)

Berriak

M29: Erantzuteko ordua

Oskar Matute (Alternatiba), Rebeka Ubera (Aralar), Pello Urizar (EA) eta Joseba Permach (Ezker Abertzalea)

Dagoeneko aski ezaguna da Mariano Raxoiren Gobernuak ezarritako Lan Erreformak dakarren eraso bortitza, izan ere, gero eta gehiago dira bere ondorioak pairatzen dituzten langileak. Espainiako Gobernuak ondo baino hobeto ordezkatzen ditu Alderdi Popularra bezalako alderdi ultraeskuindar baten atzetik dauden interesak. Finantza sistema pribatuen eta enpresaburu handien esanetara daudela leporatu diete behin baino gehiagotan, baina ez da guztiz zuzena, finantzariak eta enpresariak dira, zuzenean, Moncloara heldu direnak, bitartekaririk ez dute behar espekulazioa eta iruzurra darabiltenak, langileen lanaren lepotik aberasten direnak. Lehman Brothers enpresako buruzagi ohiak, armen industriako saltzaileak eta emakumeen eskubideak ukatzeko zaletasuna duten ministro taldeari erreparatzea aski da espero dezakegunaz jabetzeko. Horien aurrean, alabaina, nortzuk diren eta zertara datozen ondo dakigula esan behar diegu, erantzun behar diegu, kalean, martxoaren 29an.

Kapitalismoaren azken krisialdi honen ondorioak pairatzen ditugunetik ugariak izan dira Espainiako gobernuetatik jaurti izan dituzten erasoak: langileen aurka, pentsiodunen aurka, gazteen aurka, krisi sistemikoa eta patriarkatua aspaldi pairatzen duten emakumeen aurka, etorkinen aurka… Erreforma berri bakoitzaren aurrean esan dugu inoizko kolperik bortitzena zela iragarritakoa. Ondorioz, hitzok larritasuna eta zentzua ere galdu dutela eman dezake. Inor ez dezala bere burua engainatu, Euskal Herriko gehiengo sindikalak zuzen ohartarazi izan digu behin eta berriro erreformen ondorioez. Larriak ziren guztiak, eta are larriagoa da azken hau, aurrekoen kalteak, murrizketak eta kolpeak metatu eta biderkatuta ekartzen dizkigulako. Horrexegatik biderkatu behar dugu guk ere eman beharreko erantzuna. Erasoaren tamainako erantzuna eman behar dugu, Alderdi Popularrak Madrilgo legebiltzarrean bipartidismoaren sistema ustelduan lortutako gehiengo absolutuari Euskal Herriko eragile sozial, sindikal eta politikoen gehiengoak erantzun behar dio, elkarlanetik, gure ahotsa inoiz baino sendoago entzun dezaten, Euskal Herriko kaleetan datorren ostegunean nagusi izango diren aldarriak Madrilera, Bruselara eta Berlinera hel daitezela.

Lan baldintzak guztiz kaskartu eta soldatak zein kaleratzeak merkatzea da neurri multzo honen helburu nagusia. Esaldi bateko laburpenaz azal daitekeen arren, eskubide eta berme ugari birrindu egiten du erreforma da honek. Urtebeteko epea dute orain enpresaburuek langileak inolako kalte ordainik gabe kaleratzeko, gainerakoen prezioa erdira baino gutxiagora merkatzen dela, sektore pribatuetako zein publikoetako langileen gehiengoarentzat. Baina haratago doa lege dekretua, negoziazio kolektiboaren amaiera baitakar. Sektore hitzarmenen kalte enpresa itunak lehenesten dira eta, batez ere, ultraeraginkortasuna, langileen esku gelditzen zen berme gutxienetako bat, mugatu eta mehatxatu egiten du. Modu batean zein bestean, patronala beti aterako da garaile, hitzartutako soldatak, lanaldiak eta lan eremuak nahi erara moldatu ahal izango dizkiotelako langileari. Euskal Herriko lan esparru propioaren aldarrikapenaren kontra doaz azken neurri hauek, eta horregatik atzera eragin behar ditugu, erreformaren gainerako urraketekin bezala. Aberastasuna banatzeko baliabide guztiak behar ditugu euskal herritarrok, sistema kapitalistak inposatutako eredu baztertzailea eta bidegabea gainditzeko, bestelako gizartea sortu ahal izateko. Hilaren 29an esparru propioa aldarrikatzeko aterako gara kalera, ez dugulako merkatuen eta finantza interesen morroi izaten jarraitzeko asmorik.

Kolpe ugari eta askotarikoak: 480 euroko soldatak 33 urte bitarteko gazteentzat, kenkari eta hobari berriak enpresaburuentzat, enplegu zerbitzuen pribatizazioa, gaixo dauden langileak kaleratzeko eskubidea, aparteko lan orduak baimentzea, malgutasuna muturreraino areagotzea, lana eta familia uztartzeko neurrietan atzera egitea … Eta guzti hori gutxi bailitzan, merkatuetako jauntxoek, alderdi eskuindarren eskutik, grebarako eskubidea desagerrarazteko eskatzen dute orain. Kalera ateratzeko unea dugu, oihukatzeko eta aldarrikatzeko eskubideak ukatu nahi dizkigutenei ozen erantzungo diegu Greba Orokorrean ez gaituztela kikilduko, ez gaituztela isilaraziko.

Berriro diogu lan erreforma honek aurretik izandako ondorioak eta kalteak metatu dituela. PPren neurriak orain salatzen dituen PSOEk eraso bortitzak egin izan ditu langileen aurka. Eta ezin dugu ahaztu EAJk horiek babestu zituela, bere Madrilgo legebiltzarkideen aldeko botoen zein abstentzioen bidez. Jeltzaleek euskal herritarren gehiengo zabal batek eginiko aldarrikapenei entzungor egin zieten, alderdikeriak lehenetsita. Zapaterok haien beharra zuelako negoziatu zuen jeltzaleekin, Raxoik, aldiz, ez du EAJrekin negoziatzeko inolako beharrik. Izatekotan, berriz ere ikusiko genuke Espainiako eta Euskal Herriko indar eskuindarren arteko akordioa, UPN barne, zalantzarik ez izan. Gure eskubideak, ezin dira botere zaleen xake tauletako piezak bilakatu. Lan eskubideekin ez dela jolasten eta duintasuna ez dela negoziatzen argi eta ozen utzi behar dugu Euskal Herriko kale, plaza eta lantoki guztietan martxoaren 29an.

Ez diezagutela esan grebak ez duela ezer konponduko, eskubide guztiak desagerrarazi nahi dizkiguten honetan dena dugu irabazteke. Lan Erreforma geldiarazi eta atzera eragiteko aterako gara kalera, PPk grebaren osteko egunean iragarri asmo dituen murrizketak ez ditugula onartuko oihukatzeko. Euskal Lan Harremanen Esparru propioa eraikitzeko urrats garrantzitsua ere egingo dugu osteguneko lanuztean. Ostegunean, justizia sozialean, eredu iraunkor berri batean eta burujabetzan oinarritutako Euskal Herria eraikitze aldera urrats izugarria emango dugu. Langileen gehiengoak babestuz gero lanuzte orokorra eraginkorra izan daitekeela agerian uzten du patronalak eta alderdi eskuindarrek greba eskubidea murriztea eskatu izanak. Erantzuteko ordua da. Etorkizuna eraikitzeko garaia da.

Berriak

Alternatibak dio euskal gizarteak ez duela ulertuko Bateraguneko auzipetuen askatasuna ez dakarren epairik

Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek Bateragune auzian Espainiako Auzitegi Gorenak bihar eman dezakeen epaia izan du gaur hizpide eta “auzipetutako lagunak kartzelan mantentzeko inolako logika politiko zein etikorik ez” dagoela ohartarazi du. Era berean, Arnaldo Otegi, Arkaitz Rodríguez, Rafa Díez, Miren Zabaleta eta Sonia Jacinto preso jarraitzeak “Espainiako gobernu ezberdinek ideiak kriminalizatzeko izan duten joerari” besterik ez diola erantzuten ziurtatu du, horrexegatik, “euskal gizartearen gehiengoarentzat ezinezkoa izango da auzipetuen askatasuna ez dakarren epairik ulertzea”.

Alderdi ezkertiarreko bozeramaileak berriz ere salatu ditu “bake prozesua sustatzea beste deliturik egin ez dutenen kontrako zigor bidegabeak, beraz, auzitegiei galdegiten diegu euskal gizartearen aldarria entzun dezatela, eta herri honek bizikidetzarako eta normalizazioaren bidean inondik inora behar ez duen ikuspegia ezarri nahi duen bloke politikoaren parte izan ez daitezela”.

Alternatibatik gogorarazi dutenez, “garai berriak bizi ditugu, iraganeko errezetak eta trabak jarri arren geldiaraziko ez duten fasean gaude, epai bidegabeekin zein eskubideen urraketekin ere ez dute lortuko”. Horregatik, herritarrei deia egin diete auzipetuen absoluzioa eskatzeko bihar Bilbon egingo den elkarretaratzean parte har dezatela. Albia Lorategietako epaitegien aurrean izango da, 12:00etatik aurrera, eta Matutek berak parte hartuko du protestan.

Berriak

Gure bizia edo haien kapitala, aukeratu behar

Amaia Agirresarobe eta Ana Etxarte – Alternatibako bozeramaileak

Euskal Herriko gizon eta emakume ugari martxoaren 29an kalera aterako gara ozen eta garbi adierazi nahi dugulako: aski dela! Espainiako Erresumako muturreko eskuinak ezarritako lan erreformak dakarren eskubide murrizketa larriarekin.

Erreforma honek helburu bakarra dauka: irabaziak areagotu eta kapitalaren etengabeko jarioa mantentzea. Ez du inondik inora langabezia murriztuko eta, gainera, langile guztien eskubideen aurkako eraso zuzena dakar: gazteen -eta hain gazteak ez direnen- lan esklabotza larriagotzen du; enpresaburuei kaleratzeko erabateko ahalmena ematen die, kontrol politiko zein sozialik gabe eta oso merke; gure sindikatuak indargabetzen ditu negoziazio kolektiboaren ahalmena murriztuz; beste behin ere, euskal herritarrok lan harremanetarako esparru propioa izatea galarazten du, aurrera egitea ahalbidetuko ligukeena, gizarte sozialista, justuagoa eta bidezkoagoa eraikitzeko bidean.

Baina, gainera, Aski da! diogunean inoizko erreformarik bortitzenaren aurka egitetik haratago joateko esaten dugu. Azken urteotan langile klaseak pairatu dituen murrizketa eta erasoen gorakada salatu eta gelditu nahi dugu ere, gure bizitzak garatu eta ugaltzeko dugun gaitasuna murrizten diguna: lan eta pentsioen erreformak, murrizketak gizarte zerbitzuetan, abortua bezalako legeetan aldaketak egiteko mehatxuak, zentral nuklearren bizitza luzatzea, etab. Aski da zuen pribilegioak lehenestearekin eta gure eskubideekin jolastearekin!

Edonola ere, kalera aterako gara, ez bakarrik erasoak geldiarazteko. Hau ez da erresistentziarako momentua bakarrik, geure buruak defendatzeko garaia ere bada. Bizi dugun zibilizazio krisiak -finantza egoerak eztanda egin baino askoz lehenago- burujabe izateko aukera berriak sortzen saiatzera eta hauek praktikan jartzera behartzen gaitu. Horrela, gure Aski da! ozenena Aski da Kapitalismoarekin! oihukatzeko izango da. Sistemak planetaren muga fisikoak gainditzera eramaten gaituela onartu behar dugu behingoz, epe motzean ondorio larriak izango dituen klima aldaketak eragindakoa -Nork ulertu dezake berebiziko arazo hau bigarren mailakoa edo aldirikoa dela?-; aski da pobrezia eta bazterketa sustatzen dituen eta gehienen bizitzaren ugalketa galarazten duen sistema bat defendatzearekin -Kapitala defendatzeko bizi al gara, edo ekonomiaren zeregina gure ongizatea bermatzea da?-; aski da krisia enpleguan bakarrik dagoela esatearekin, lana denean hamarkadak krisian daramatzana.

Bizitzarako beharrezkoak diren lan gehienak ordaindu gabekoak dira, zaintza lanak, ugalketa sozialarekin zerikusia duten lanak dira, eta gehienak egoera prekarioan eta esklabotzan dauden emakumeek egiten dituzte: Nor ausartuko da emakumeoi esaten krisia 2007an hasi zela, betidanik krisian egon bagara, eta zaintzaren krisi larri honek ez duela berehalako alternatibarik behar?; aski da ahoa demokrazia hitzarekin betetzearekin merkatuek eta politikariek ia erabaki estrategiko gehienak lapurtzen dizkigutenean, agentzia pribatuen, transnazionalen eta teknokraten eskuetan utziz –Nola babestuko ditugu gure bizitzak, ez badugu erabakitzeko, aukeratzeko, desiratzeko autonomiarik?-.

Horregatik, Euskal Herriko gizon eta emakumeok kalera aterako gara. Gure buruak erreformatik babesteko, bai. Azken urteotako erasoak geldiarazteko, bai. Baina, batez ere, kokoteraino gaudela esateko, ez dugula kapitalismorik nahi esateko, geure bizitzak, bizitza bera, kapitalarekin eta bere logika ankerrekin bateraezina dela eta lurperatu nahi dugula esateko.

Bizitzea merezi duten biziak nahi ditugu; taldean bizi nahi dugu, batak bestearen beharra izanez, harmonia ekologikoan; gure ongizatea kontsumora eta lana eskuratzera soilik murrizten dela pentsatzera behartuta egon gabe bizi nahi dugu; lana besteekin banatu nahi dugu eta zertan den egokia lan egitea erabaki; zerk eragiten gaituenaz erabaki nahi dugu, zer nahi dugun. Laburbilduz, bizitzak bete-betean bizi nahi ditugu, ez kapitalak murriztu eta baldintzatutako bizitzak.

Horrexegatik aukeratzea egokitzen zaigu, hau da garaia. Eta ez dago erdibideko jarreretarako lekurik. Dagoeneko eztabaida ez dago ongizatearen edo liberalismoaren artean, Danimarka edo Greziaren artean. Eztabaida gure bizitzen eta kapitalaren artekoa da, bizitzaren eta irabazien maximizazioaren artean. Alde guztietatik erasotzen gaituzte, beraz fronte guztietatik erantzun behar dugu: kapitalismoa lurpera dezagun. Hartu zure pala, eta has gaitezen martxoaren 29an zulatzen.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X