Egilea: admin

Amaia Perez de Orozco: “Eredu ekonomiko eta sozial feminista eraikitze bidean”/”Construyendo un modelo económico y social feminista”

Hauxe da Leitzako Emakume Abertzaleon V. Topaketa Feministetarako “Eredu ekonomiko eta sozial feminista eraikitze bidean; gaurdanik urratsak emanez” mahai ingururako Amaia Perez de Orozco ekonomilari feministaren ekarpena jasotzen duen bideoa, bi zatitan.

Este es el video de la intervención de la economista feminista Amaia Perez de Orozco en el V. Encuentro Feminista de Mujeres Abertzale celebrado en Leitza del 2 al 4 de marzo, con una conferencia titulada “Construyendo un modelo económico y social feminista; dando pasos desde hoy”. El video está en dos partes.

Iturria/Fuente: Euskal Herriko Bilgune Feminista

Berriak

Martxoaren 29an ETXE HAU GREBAN!!

Pobreziaren feminizazioa errealitate bat da. Murrizketa eta erreformetan ikusi dezakegun moduan, gurelan eta eskubide sozialen gaineko erasoek ez dute egoera muturrera eraman eta errealitatea prekarizatu,okertu besterik egiten. Ez zaigu kontuan hartzen irtenbide errealak planteatzeko garaian, baina aldiz,ofentsiba kapitalista patriarkaletik eratortzen diren ondorioak zuzen- zuzenean ordaintzen ditugu.Eragile feministok eta emakume guztiak, Martxoaren 29ko greba deialdiarekin bat egiten dugu,soldatapekoak izan edo ez, kalera aterako gara, aldarrikatzera:

 

1. Etxeko eta zaintza lanak, ikustezinak, errekonozimendurik gabeak eta eskubideetan etagarantietan hanka motz direnak, lanak direla, lana dela.

 

2. Egungo sistema ekonomiko eta sozial hau emakumeok egiten dugun lan ikusezinari eskermantentzen dela.

 

3. Nahiz eta urteetan zehar emakumeok egin ditugun eta egun ere egiten ditugun lan hauek estatistiketan eta medio ofizialetan ez atera, ongizatea eta aberastasuna ahalbidetu eta sortzen dutela.

 

4. Bizitza eta pertsonak egon behar dutela sistemaren erdigunean, eta ez egun dauden moduanmerkatuak.

 

5. Bada garaia, etxean, eremu pribatuan ere greba egitekoa!Guzti honegatik, Euskal Herriko Emakumeen Mundu Martxatik eta Donostiako talde feminista zeinemakumeen elkarteetatik dei egiten diogu jendarteari oro har, eta emakumeei bereziki, martxoaren 29angreba egitea gainerako langile klasearekin batera. Eta animatzen zaituztegu, etxeko atarietan kartel-komunikatua itsastera; etxe hau greban dagoenaren adierazle gisa! Ez garbiketarik, ez erosketarik, ezotordurik…M-29an ETXE HAU GREBAN! EMAKUMEOK KALERA!

 

EUSKAL HERRIKO EMAKUMEON MUNDU MARTXA ETA

DONOSTIAKO TALDE FEMINISAK ETA EMAKUMEEN ELKARTEAK

http://alternatiba.net/old-files/manifestua.jpg

Berriak

Europako proletarioak, bat egizue

Asier Vega eta Exabier Arrieta – Alternatiba

Aldarrikapen hau, zaharkitua dirudien arren, gaurkotasun handikoa da. Hala dela ikusiko dugu herri honetako langileok, eta oro har Europakoek ere, jasaten ditugun murrizketei buruz eta gure eskubideen deuseztapena nondik eta nork erabakitzen duen pentsatzen baldin badugu.

Oraindik gogoan daukagu Espainiako Erresumako presidente ohi Rodriguez Zapaterok egindako adierazpen hura: “Langileek ez dute krisia ordainduko” zioen. Hitz horiek esan bezain laster inoiz emandako erreforma eta murrizketa erasoaldirik larrienak agintzen hasi ziren Bruselatik, edo Berlinetik esan beharko genuke?; hitz horiek esan bezain pronto, orain arte ukiezina izan den Espainiako Konstituzioaren erreforma espres bat abiarazi zuten zorpetzea mugatzeko asmoz, eta sektore publikoaren aurkako eraso berria gauzatuz. Berriz ere, aginduak Bruselatik zetozen, erreskate baten mehatxupean, ala ez ote ziren Berlinetik etorri?; hitzok esan bezain laster aldaketak gertatu ziren Grezia eta Italiako gobernuetan, Monti eta Papademos bezalako ustezko teknokratak boterean jarriz (Alemaniako eta Frantziako Banku handien eta Nazioarteko Diru Funtsaren asmatzaileak, hain zuzen). Eserlekura apetaz heldu ostean, euren zeregin bakarra herri hauek ekonomikoki eta politikoki kolonizatzea izan da; berriz ere Bruselaren agintaritzapean, ala Berlinez ari gara beste behin ere? Horrela behin eta berriz.

Azken urteetan Europako Batasuna, diktadura neoliberal baten erara, herritarren erabaki ahalmena lapurtzeaz arduratu da, Alemaniako bankuei eta finantza talde handien esku uzteko. Europarron eskubideei eta bizitzari baino, kapitalari lehentasuna emateko logika honetatik soilik uler daiteke Merkelek beste estatu kideen aurrean duen jarrera; soilik horrela uler daiteke Hitzarmenaren prozesuaren atzean dagoen egitura erabat antidemokratikoa; soilik horrela uler daiteke Europako ekonomiak duen arazo erreala Euroaren Itunaren bidez ixtea, behar bezalako oinarririk gabe; soilik horrela uler daiteke EBZri ematen zaion garrantzia, egitura antidemokratikoa izanik, estatuen ordez bankuak indartzen dituenak; soilik horrela uler daiteke zerbitzuen derrigorrezko pribatizazioa, edo NPB Nekazaritza Politika Bateratua bezalako politika bateratuen ikuspegi klasista eta ultrakapitalista.

Horregatik, martxoaren 29an kalera ateratzen garenean, gure gobernu-txotxongiloak estutu behar ditugu eta nahikoa dela esan, lapurretak amaitu direla. Eta ez dugu ahaztu behar eredu europar hau langileriaren, gizartearen eta planetaren interesen guztiz aurkakoa dela. Beste Europa bat posible izateaz gain, beharrezkoa ere bada kapitalaren zoramenezko logika hau geldiarazteko, handik sortzen baitira pairatzen ditugun zoritxarreko neurrietako asko. Europa demokratikoa nahi dugu eta hala eskatzen dugu; espekulaziotik aske biziko den Europa bat; eskubideen Europa; defizitak galarazten ez dituen Europa, langileen baldintzak hobetzen ez dituen superabitak baizik – dauzkagun arazo espekulatiboen oinarrian Alemaniako superabita dago hein handi batean- ; zerga-sistema bakarreko Europa bat, beti ere, herriak hala nahi badu, baina kapitalak ordaindu dezan eta politika publikoak hobetu daitezen. Azken finean, Europa alternatibo bat, gehiengoen ongizateaz arduratzen dena, eta ez gutxi batzuen negozioaz.

Kapitalaren Europari aurre egin nahi badiogu, langileok ere elkarrekin antolatu behar gara maila globalean, erasoa ere globala delako. Ezin dezakegu onartu herriak aukeratu ez duen inork gu zuzentzea, krisi hau sortu duten interesak babesten dituztenek, hain zuzen. Horregatik guztiagatik, 29an guztiok Greba Orokorrera.

Berriak

Ezker Abertzaleak, EAk, Aralarrek eta Alternatibak grebarako deia egin dute gaur Bilboko kaleetan

Alternatibako bozeramaile Amaia Agirresarobek eta Aralarreko Bizkaiko zuzendaritzako kide Zigor Isuskizak Bilboko Areatzan igande goizean eginiko adierazpenen testua, zeinen bidez Alternatibak, Aralarrek, EAk eta Ezker Abertzaleak martxoaren 29ko greba orokorrean parte hartzeko deia berretsi duten:

Ezker Abertzalea, EA, Aralar eta Alternatiba kalera atera gara gaur, behar-beharrezkoa ikusten dugulako herritarrei zuzenean helaraztea kalean aldarrikatzeko unea dela. Hurrengo martxoaren 29rako greba orokorra deituta dauka Euskal Herriko sindikalgintzak, eta bizi dugun aldaketa eta krisi sistemiko honen aurrean, euskal jendarteak agerian utzi behar du beste hainbatetan adierazi duena: bestelako eredu sozio-ekonomiko eta politiko bat behar duela, gizarte juxtu eta solidarioagoa eraikitzeko; eta hori burujabetzaren bidetik baino ez dela etorriko.

Egiturazko krisi honen kudeaketa negargarriaren azken ondorioa Espainiako Gobernuak onartutako lan erreforma da. Beste behin, krisi honetara eraman gaituen eredu zaharraren kudeatzaileek krisiaren sorreran ardurarik izan ez dutenen contra egin dute; kasu honetan, langileen kontra. Lan harremanen esparrua erabat liberalizatu dute, eskubide sozial eta laboralei eraso zuzena eginez, negoziazio sindikala ezerezean utziz, eta honek langileen lan baldintzetan ondorio latz eta tamalgarriak izango ditu. Horregatik, orain inoiz baino indartsuago diogu lan harremanen euskal esparrua ezinbestekoa dugula.

Ez da eskuak gurutzatuta geratzeko garaia. Egoera honetara eraman gaituen sistema iraultzeko eta burujabetza politiko eta ekonomikoa baliatuta herritarrak erdigunean izango diren gizarte eredua eraikitzen hasteko unea iritsi da, indarrean daukagun ereduak porrot egin duela ageri-agerikoa delako. Guk, gure aldetik, justizia sozialean oinarritutako alternatiba eraikitzeko konpromisoa hartzen dugu. Martxoaren 29an eta bestelako eredu bat aldarrikatzeko egongo diren mobilizazioetan parte hartzeko eta kalera ateratzeko unea da. Krisiaren aitzakiapean inposatu nahi dizkiguten neurri murriztaile eta atzerakoei nahikoa da esateko unea da.

Berriak

Bizimodu duin baten alde, emakumeak grebara

Jone Bengoetxea – ELA

Bizimodu duina? Ez al gara pertsona guztiok duin, pertsona garen aldetik? Edota, agian, duin ginen, baina orain ez? Ziurrenik zeuen buruari galdetuko diozue zer dela-eta hasi den sindikalismoa egunetik egunera, gero eta areago zalantzan jartzen herritar gehienek, langile ordaindu izan ala ez, onartzen dituzten oinarrizko printzipio batzuk.

Bete-betean ari gara bizitzen gizarte-mobilizazioa eta ekintza sindikalak; greba orokor batera ere deitua dute. Langile-klasearen borrokak gero eta konplexuagoak dira, aspaldian ikusi gabeko eraso horri aurre egin nahian. Eta horri dagokionez, emakumeok badugu zer esan eta zer egin, ez bakarrik Martxoaren 8aren bezperetan, baizik hasi diren eta etorriko diren mobilizazio horien baitan ere.

Urtero martxoaren 8a dela-eta argazki bat plazaratzen dugu, nolabait erresistentzia pasibozko jarrera batekin, argazkiak sexuaren arabera zatikatutako lan-merkatu bat erakusten baitu; horrek eragin jakinak ditu, ondorio kaltegarriak emakumeontzat.

Hasteko, gizonekiko soldaten desberdintasuna oso handia da (urteko 7.000 euro EAEn 2011n, eta 7.268 euro Nafarroan 2009an); emakumeok batez besteko mailatik gora gaude ordezkatuta langabezian, azpienpleguan, aldi baterako kontratuetan, lanaldi partzialean, eta abarretan. Eta ez dago aipatu beharrik ekonomia informalean egiten ditugun jarduera guztiak, bizitzarako ezinbestekoak eta konplizitate kolektibo harrigarriz musu-truk eta inongo aitorpenik gabe egiten direnak.

Behin eta berriz aipatuagatik, oraindik ere emakume langileon eskubideak urratu egiten dira, baina modu berezian: guri ematen dizkiguten enplegu-kategoriek balioespen sozial eta ekonomiko okerragoa izan ohi dute; gure lan-baldintzak beti gain behera doaz, eta zor estruktural horrekiko itsutasuna historikoa da.

Haatik, guk ez dugu zor estrukturala izan nahi; erresistentzia pasiboak bere mugak ditu, areago atzerakada gertatzen ari den uneotan, izan ere, krisia ordaintzen ari diren guztien artean, emakumeok «gainsari» gaizto bat baitaukagu.

Ez dauka ez hankarik ez bururik, batetik, genero berdintasuna aldarrikatzeak, eta, bestetik, gastu publikoa zeharo murrizten aritzeak. Kontraesana da bankuen kontuak diru publikoz orekatzea eta emakume eta gizonen arteko berdintasunaren edota bereizkeriaren kontrako jarrera aipatzea.

Aurrekontu publikoaren eta gizarte-gastuaren murrizketa zuzen-zuzenean emakumeen bizkarrera doa, dugun krisiaren «leuntzaile» rola dela medio; halaber, pobreziaren feminizazioa areagotzen du, eta bizimodu prekariora daraman bidea urratzen hasten da.

Gauzak horrela ikusirik, erakundeek agenda politikoaren eta ekonomikoaren lehentasunak zeintzu diren adierazten dute, eta argi dago emakumeok, benetako berdintasuna eta, are, bortizkeriarik gabe bizitzeko gure eskubidea ez daudela inondik ere lehentasun horien artean.

Uneotan gogoan dugu azken lan-erreforma eta negoziazio kolektiboaren erreforma; espainiar parlamentuan, hain zuzen, martxoaren 8an berretsiko dute. A zer paradoxa!

Hartutako erabakien xehetasunetan sartu gabe, batzuk aipatzea komeni da, eta kontuan izan behar da guztiek dutela genero-eragin bereziren bat. Aipatzekoa da kaleratzea hainbat eratan erraztu eta merkatu dutela; negoziazio kolektiborako eskubidea mugatzen da; malgutasuna areagotu dute, eta kontratu prekarioak zein lanaldi partzialekoak bultzatu.

Zehazki, azken erabaki horrek emakumeok bete-betean jotzen gaitu, kontratu mota hori ia emakumeekin besterik ez baita egiten. Lana, familia eta bizitza pertsonala bateratzeko bide horren zergatia zaintza-azpiegitura unibertsal egokirik ez dagoela da. Baina gainera, sarri emakumeek lan-merkatuan sartzeko duten bide bakarra da. Hori ere tranpa bat da, izan ere, askotan emakumeek ez baitute borondatez hautatzen; horregatik, adi egon behar dugu «ezkutuko langabeak» bistatik ez galtzeko, hots, enplegu bila ez dabiltzan emakume eta pertsonak, baina aukera izanik lan egingo luketenak.

Erreforma hori gure eskubideentzako iseka bat baino gehiago da. Erantzun argia eman behar diogu guztiok, sare gisa eta era antolatuan jokatuz. ELAk uste du enpresei presio eragin behar zaiela eta politika publikoak fiskalizatu behar direla. Baina badakigu borroka areago doala ere, eta partekatutako borroken arteko ekintza bateratua indartzea ez dela nahi bat, betebehar bat baizik.

Eta borroka partekatuen artean, emakume eta gizonen arteko zinezko berdintasunaren alde egin beharrekoa saihestu ezineko jokaleku bilakatzen da; hor indarrak batuko ditugu mugimendu feministekin, zein helburu hori duten kolektibo, plataforma eta antolakunde sozialekin.

Bizimodu duin baten aldeko borroka ere ez da hautu kontu bat; horrenbestez, sindikalismoa indarrez mobilizatuko da. Kalera ateratzeko arrazoiak sobera ditugu; gaur egun lana duenak ere ez baitauka bizimodu duina ziurtatuta, eta prekarietatea ere gertu egon baitaiteke. Horrengatik guztiarengatik, martxoaren 29an emakumeok grebara goaz!

Berriak

Araba Klinika: Harri berberekin estropezu egitea

Guk argi daukagu, 2009ko abenduan argi genuen bezala, behin betiko konponbidea lortzeko nahitaez zerbitzuaren kudeaketa publiko eta zuzena berreskuratu behar dela  eta langile guztiak Foru Ongizate Erakundeko langile izatera pasatu behar direla. Hau egiteko unerik egokiena da, kutxa publikotik ahalik eta gutxien ordaintzeko. Diputazioak ezin du hiri honetako baliabide sozial baliotsuagoetako bat kudeatzeko aukera pasatzen utzi.

2009aren amaieran artikulu bat idatzi genuen Araba Klinikaren egoeraren inguruan. Une hartan, klinika pribatua konkurtso prozesu batean murgilduta zegoen, eta Enplegua Eteteko Espediente bati hasiera eman zion. Egoera dramatikoa zen gaixoentzat, senideentzat eta langileentzat. Gizarte Ongizaterako Foru Erakundeak aipaturiko enpresa pribatuarekiko itunaren luzapena negoziatzen zuen une hartan, eta Alternatibatik klinika honek historikoki izan duen gatazka iraunkorrerako konponbide bat eskatzen genuen. Konponbide bat, ez arazoa hilabete edo urte batzuk nekez luzatuko zuen estalki soila. Bai une hartan eta baita oraingoan ere, gure apustua beharrezkoa bezain baliotsua den baliabide bat publiko bihurtzea da. Hala ere, une hartako Ongizatearen apustua beste erosle pribatu bat bilatzea izan zen, Araba Klinikan emandako astakeria kudeatu zezan, aldi berean, Foru Ogasunak onartu zuen enpresak erakunde publikoarekin zuen zorraren %50 kitatzea

Jada ez gaude 2009an, 2012ko martxoan baizik, baina egoera orduko berbera da. Klinikak Kaleratze Espedientea aurkeztu du berriz, berriro ere gaixoak truke txanpon bezala darabiltza, eta berriro konkurtso legera jo du. Arazo bera, harri berbera, baina oraingoan Alaña diputatu arduradunak, are kontzientzia sozial txikiagoarekin, zuzendaritzarekin ez “negoziatzea” erabaki du, bere eskaerak gehiegizkoak direla argudiatuz. Badirudi eguneko oheagatik 140€ eskatzea dela zuzendaritzaren eskaera “urria”. Ez dio arduratzen Araba Klinikaren moduko baliabide bat mantentzea, ezta lanpostuak babestea; bere kezka bakarra bere alderdiak eta EAJk urteetan elikatu duten arazoa gainetik kentzea da. Ez da Klinikaren zuzendaritzarekin akordio batera helduko, kudeaketa hori apetazko aukeraketa bidez Miñaoko Albertia Etxea izeneko egoitza pribatu berriari emateko asmoa duelako. Langileak kaleratuko dituzte, senideak beren ibilgailuetan mugitu behar izango dira gaixoak ikusteko – Ba al dago Araban garraio publikorik?- eta gasteiztarrok hiriko bihotzean dagoen eraikin huts zoragarri bat jasoko dugu ordainean.

Seguru gaude diputatuak datozen egunotan arazo honi behin betiko konponbidea emateko premiari buruz hitz egingo digula. Ziur aski, egoitza berriaren abantailez hitz egingo du, eta ondo funtzionatzeko kudeaketa publiko-pribatua zein garrantzitsua den esango digu. Hala ere, hau ez da konponbidea, arazoa beste leku batera daraman estalki berria baizik. Araba Klinikaren esperientziak ikasketa bezala balio behar izango liguke akats berdinak ez errepikatzeko. Kudeaketa publikoa esku pribatuetan uztea enplegu duina hondatzen duen arrisku sozial onartezina da, zerbitzuaren kalitatea murrizten duena eta, luzarora jada egiaztatu ahal izan dugun bezala, enpresari pribatuen interes espekulatiboa eskuin neo-liberalak baieztatzen duena baino askoz garestiagoa izan daiteke. Guzti honi gehitu behar zaio erakunde publikoak behin pribatizatutako zerbitzuaren kudeaketa berreskuratzeak duen zailtasuna.

Guk argi daukagu, 2009ko abenduan argi genuen bezala, behin betiko konponbidea lortzeko nahitaez zerbitzuaren kudeaketa publiko eta zuzena berreskuratu behar dela  eta langile guztiak Foru Ongizate Erakundeko langile izatera pasatu behar direla. Hau egiteko unerik egokiena da, kutxa publikotik ahalik eta gutxien ordaintzeko. Diputazioak ezin du hiri honetako baliabide sozial baliotsuagoetako bat kudeatzeko aukera pasatzen utzi. Gizarte Zerbitzuetako diputatuak apustu ausarta egin behar du baliabide honen alde, eta ez iraganean egindako akatsak errepikatu, etekin pribatua arabarren osasunaren eta ongizatearen lepotik sustatuz.

Berriak

Aralarrek, ABk, Ezker Abertzaleak, EAk eta Alternatibak indarrak biltzeko apustu estrategikoa egin dute

ABERTZALEEN BATASUNAK, ALTERNATIBAK, ARALAREK, EZKER ABERTZALEAK eta EUSKO ALKARTASUNAK, Baionan 2012ko martxoaren 14ean bildurik, ondoko hau elgarrekin Euskal Herriari jakinarazten diogu:

– Ezker Abertzaleak, Eusko Alkartasunak, Alternatibak, Aralarrek eta Abertzaleen Batasunak, aniztasuna oinarri eta xede izanda, indarrak biltzearen aldeko apustu sendo eta estrategikoaren aldeko hautua egiten dugula plazaratzen dugu. Gure herriaren eraikuntza nazioanala eta eraldaketa soziala bultzatzeko geure ahaleginak metatuz egitea erabaki dugu, eskuratu nahi dugun Euskal Herri subiranoa eta solidarioa erdiesteko bidean aurrera egiteko asmoz. Erantzun eta urratsak emateko, bakean, askatasunean eta justizia sozialean oinarritutako Euskal Herria eraikitzeko.

– Azken hilabete hauetan Euskal Herrian gertatu aldaketa sakonak eta zabaltzen ari den fase politiko berria baikorki baloratzen ditugu. Heldu diren hilabeteak, herri honek ezagutzen duen gatazka politikoa konpontzeko eta bere eraikuntza nazionalaren zein eraldaketa sozialaren bultzatzeko memento historikoa dela uste dugu.

– Hala ere, partekatzen ditugun helburu hauek maila ezberdinetan oztopatuak dira. Lehenik, krisialdi sistemikoa eta honen baitan kapitalismoaren krisiak sistemaren aurpegi okaztagarriena behin eta berriz erakusten du, jendartearen eskubide pertsonal zein kolektiboak higatuz eta beste urratsen artean alternatiba sozioekonomiko baten beharra agerian utziz. Bigarrenik, Frantses eta Espainol Estatuek Euskal Herriari begira duten jarrera hetsiak indarrean dirau: dominazio sistema anitzaren mantentzea, urraketa demokratikoak, blokatze instituzionala, mota anitzeko errepresioa…

– Egoera honetan, Euskal Herri osoan aspalditik adierazten diren eskakizunak sekulan baino biziagoak agertzen zaizkigu. Gure herriari dagokion subjektu politikoaren izaerak eta hemengo herritarrei beren etorkizun politikoa, soziala eta ekonomikoa libreki hautatzeko eskubideak ezagupenik gabe edota ukatuak segitzen dute. Euskal Herriak bizi dituen erronkak lurralde bakoitzean ezberdinki eta erritmo propiotan deklinatzen dira, baina problematika nazional oso bat osatzen dute denek.

– Urratzen diren eskubideen artean bada gure herriari berezko izaera ematen dion eskubide baten aitortza eza, Euskal Herriaren herrialde guztietan ez baita onartua euskararen erabilera bizitzako esparru guztietan. Horregatik, gure herriaren berezko hizkuntza bizitzako esparru guztietan eta gure lurralde guztietan modu normalizatuan erabiltzeko eskubidea aldarrikatzen dugu. Euskara Euskal Herri osoan ofiziala izatea exijitzen dugu, eta helburu hori erdietsia izateko eta euskal kultura, oro har, gure herrian zein mundu mailan sustatzeko gure konpromiso irmoa adierazten dugu.

– Egoera horren aitzinean, konbentzituak gara azken urteotan alderdion artean erakutsi desadostasunak zein zatiketak gainditzeko unea heldu zaigula, eta gauden ezkerreko independentisten eta soberanisten arteko indar metaketa iraunkor bat sortzeko parada badugula.

– Horregatik, adierazpen hau izenpetzen dugunek modu iraunkor eta sakonean elkarlanerako engaiamendua hartzen dugu, Euskal Herriak bizi dituen ahal bezainbat problematikari aho batez erantzun ahal izateko. Horretarako, lehen helburutzat dugu epe laburrean aldaketa politiko eta sozialerako ezkerreko independentisten eta soberanisten arteko Akordio estrategiko nazional bat landu eta adostea. Euskal Herri mailako Akordio honek Hego nahiz Iparraldeari egokituriko erritmo, molde eta eduki zehatzak izanen ditu.

http://www.youtube.com/watch?v=n7JL3K76Kp0

Berriak

Alternatibak Garoñaren itxiera aldarrikatuko duen Bilboko manifestazioan parte hartzeko deia egin du

“Garoña, itxi orain!”Alternatibako bozeramaile eta Bizkaiko batzarkide Asier Vegak Garoñako zentral nuklearraren itxiera eskatzeko Bilbon bihar egingo den martxarekin bat egiteko deia zabaldu dio gaur gizarteari, “zaharkitua eta arriskutsua izateaz gain, haren beharrik ez dagoelako”. Jesusen Bihotzetik 17:30tan abiatuko den manifestazioa Fukushimako istripu nuklear larriaren urtemugaren bezperan egingo da, “Alemania bezalako herrialdeek eredugarri hartu dutena zentral zaharrenak berehala itxi eta gainerakoen amaiera planifikatzeko”.

Alternatibatik gogorarazi dutenez, Garoñako erreaktorea Fukushimakoaren berdina da, “bere arriskuaren berri ematen duena”. Bestaldetik, eta Euskal Herritik oso gertu dagoela aintzat hartuz, Vegak euskal gizarteak “energia nuklearraren kontra betidanik” izan duen jarrera berretsi du, “biharko martxan berriz egiaztatuko denez”.

Berriak

Alternatibak Martxoaren 8ko manifestazioetan parte hartzeko deia egin du

Alternatibako bozeramaile Amaia Agirresarobek emakumeen “eskubideen, autonomiaren eta bizitzaren defentsan” bihar, martxoak 8, kalera ateratzeko deia berretsi du gaur. Esan duenez, “azken hamarkadetako kapitalismo heteropatriarkalaren erasoaldi bortitzenetarikoa bizi dugu”, eta honen aurrean, Alternatibako Mahai Feministak Eusko Herriko emakume eta gizonei dei egin die “erantzun sendoa eman” dezaten, “murrizketei eta gure eskubideen urraketei ezetz esateko”.

Agirresarobek azpimarratu du premiazkoa dela subjektu politiko feminista indartsua eraikitzeko aliantzak sortzea, “balioa kentzen digun sistema matxista eta patriarkalaren aurrean mundu berria nahi dugu”. Ildo beretik, “kapitala baino, bizitza berregitea” ahalbidetzen duten alternatibak garatzeko indarrak biltzearen aldeko apustua iragarri du.

Alternatibak parte hartuko du Euskal Herri osoan egingo dituzten mobilizazioetan, besteak beste, Bilbon Arriaga plazatik 19:30etan abiatuko den martxan, Donostiako Boulevardetik ordu berean aterako den manifestazioan, Gasteizen Anton Deuna plazatik 20:00etan deitutakoan eta Iruñean, Gaztelu Plazan, antolatutako elkarretaratzean, 20:00etan ere.

Berriak

Gure eskubideak ikutu ere ez. Mugi zaitez!

Martxoaren 8an emakume guztiei honako deialdia egiten diegu:

Mobilizazioa: gure eskubideak defendatzeko, gure autonomia defendatzeko, gure bizitza defendatzeko. Ezin gara geldirik egon, mugitu behar gara eta EZETZ esan behar dugu: murrizketei ez, gure eskubideen urraketari ez. Baita gu ere, indar berdinarekin, ozen eta garbi esaten dugu: Kapitalismoari EZ, patriarkatuari EZ. Gurea ez da defentsarako estrategia soila, eraso estrategia ere bada. Sistema hau ez da inoiz baliagarria izan eta gainditu behar dugu, alternatibak berehala eraikiz.

Artikulazioa: Sistemaren krisiari aurre egitean, artikulazioa ezinbestekoa da burujabetzan oinarritutako gizarte eredu berriak sortzeko. Emakumeak anitzak gara, ezberdinak, baina sistemaren alderdi guztiak erabat gainditzearen alde gaudenok, gure indarrak batu, irudimenak nahastu eta estrategia bateratuak landu behar ditugu.

Borroka: Ez dugu erreformarik onartuko, ezta prekarietatean mantenduko gaituen aldaketarik ere. Mundu berri bat nahi dugu eta orain nahi dugu, matxismorik gabekoa, patriarkaturik gabekoa, gure balioa galarazten diguna, bortxatzen eta aintzat hartzen ez gaituena. Bizitza aske bat nahi dugu, bizia ugaldu nahi dugu eta ez kapitala, gure bidea guk erabakitzen duguna izango da eta ez besteek ezarritakoa, eta horretarako ezin gara geldirik egon.

Alternatibaren Mahai Feministatik patriarkatuaren eta kapitalismoaren aurka borrokatzen jarraituko dugu, emakume guztiontzako eskubide guztien aitortzaren alde eta bizitza erdigunean kokatuko duen sistema sozial eta ekonomiko baten eraikuntzaren alde.

Gora Emakumeon Borroka!! Gora Alternatiba Feminista!!

http://alternatiba.net/old-files/8marzo.jpg

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X