Egilea: admin

Eraldaketa sozialaren alde: Erantzuna gure esku – Gure esku erabakia

Mundu mailako krisi sistemiko baten aurrean gaude. Ongizate sistema, elikadura, ingurumena, bizitza baldintzak eta giza eskubideen urraketa eta xahutzea herrialde desberdinetan etengabe ematen ari da.

Europan eta Euskal Herrian eraikuntza eta ekonomia espekulatiboaren inguruan sortutako burbuilak eztanda egin du eta jada hiru urte luze pasatu dira egoera berriari buelta eman ezinik. Eta nola ez, guzti hau, naturaren errekurtso mugak kontutan izan gabe garatu da.

Euskal Herriaren kasuan guzti horri zera gehitu behar zaio: burujabetza politiko eta ekonomikoaren ukazioa. Espainiar konstituzioaren aldaketak, edota Grezian gertatutakoak argiki uzten du zein tamainakoa den merkatuen diktadura. Baina herri bati estatu batek dituen baliabide politiko, instituzional eta ekonomikoak ukatzen zaizkionean areagotu egiten da menpekotasun hori, are gehiago eta gure kasuan Raxoiren jarrerak ezagututa.

Raxoiren gobernuak iragarri edo martxan jarritako ekimenek zera dute helburu: zorpetze publikoaren aitzakiapean, sektore publikoa murrizteko hamaika neurri hartu eta honen pribatizazio prozesuei bide ematea. Era berean, lan harreman esparrua erabat liberalizatu eta langile baldintzak are gehiago kaskartzeko erreformaren aurrean aurkitzen gara jada eta hori gutxi balitz, finantza sektorea denon diruarekin ureztatuko dutela iragarri da.  Honela, Raxoiren gobernuaren neurriek beharrizan gehien dituztenen aurka daude zuzenduta: soldata baxuenak dituztenen kontra, desgaitasunak dituzten pertsonen aurka, pentsio baxuenak dituzten adinekoen kontra edota euren lan baldintzak defendatu nahi duen edozein pertsonaren aurka.

Azkenik eta guzti hau erabiliz, estatuaren baitan zentralizazio prozesu bati ekiteko asmoa oso nabarmena da. Hau da, menpekotasun politiko eta ekonomikoa areagotzeko saiakera eta erabakia nabarmena da.

Guzti honek erantzun sendo bat eskatzen du. Herri honetako eragile sozial, sindikal eta politikoek, bakoitza bere esparruan eta ahal balitz denok batera, martxan dagoen erreforma neoliberalari eta zentralizazio prozesuari aurre egin beharko geniokeela uste dugu.

Baina erantzunaz gain, errealitate gordin honek alternatiba berri baten eskaintza ere eskatzen du. Burujabetza politikoa eta ekonomikoa oinarri izango duena, eta eredu berri baterantz bidea markatuko duena. Eta burujabetza ekonomikoa nahi eta behar dugu eredu sozial eta alternatibo bat eraikitzeko:

– Herri bezala dugun eskubidea eta ardura delako, eta elkartasuna  bermatzeko, ekimen ekonomikoa ere eskuratu behar delako.
– Benetako demokrazian oinarritutako bestelako eredua sortzen  hasteko.
– Urteetako lan eta borrokaren ondorioz eskuratutako eskubide eta zerbitzu sozialak bermatzeko eta areagotzeko. Hezkuntza, osasungintza eta etxebizitza eskubideak bermatzeko
– Garapen ekonomiko soila baino, garapen soziala egi bihurtzeko eta naturarekiko errespetuan oinarrituko den ekonomia bultzatzeko.
– Langileen eskubideak bermatzeko eta ondasun eta lanaren banaketa eragingo duten politika fiskal, laboral eta publikoak bermatzeko.
– Emakumeen eskubideen errespetua.
– Funtsean, ezkerretik eraikitako Euskal Herria sortzeko, pertsona guztien eskubide eta aukera berdintasunean.

Norabide orokor horren baitan eta helburu horiei begira deialdia luzatu nahi diegu herritarrei eta eragileei kalera ateratzeko. Hartzen ari diren neurri guztiei aski da  esateko eta burujabetza politiko eta ekonomikoan oinarritutako bestelako eredu sozial eta ekonomiko bat aldarrikatzeko. Eredu sozioekonomiko alternatiboaren beharra Euskal Herrian eta nazioartean, premiazkoa da, eta bide horri helduko diogu tinko, berau gauzatzeko, errealitate bilakatzeko.

Horregatik, lau alderdiok bat egin nahi dugu otsailaren 4rako Bilbon, murrizketen kontra, eta Donostian, azpiegitura erraldoietan oinarrituriko ereduaren aurka, hainbat eragileek deituriko manifestazioekin.

Era berean, agerraldi honetatik, Alternatiba, Aralar, Eusko Alkartasuna eta Ezker Abertzaleak otsailaren 11rako Bilbo, Donostia, Gasteiz eta Iruñean deitu ditugun manifestazioen berri eman nahi dugu. “Erantzuna gure esku. Erabakia gure esku” lemapean burutuko dira eraldaketa sozialaren aldeko mobilizazio hauek.

Berriak

Alternatibak zaintza partekatuaren aldeko politikak sustatu eta kontziliazioz maskaratutako propaganda lagatzeko eskatu dio Bilboko Udalari

Alternatibako Feminismo Mahaiko bozeramaile Amaia Agirresarobek Bilbao Kirolak erakundeak eskaintzen duen “Amatxoak gurditxoekin” programaren izaera propagandistikoa salatu du. El Correo egunkariak gaurko edizioan hizpide izan duen ekintzak umetxoekin egiteko moduko kirol jarduera proposatzen die emakumeei. Agirresaroberentzat, jarduera honek “kontziliazioaz mozorrotzen du adingabeen zaintza emakumeek berezkoa duten errealitatetzat aurkeztea, amatasuna beren bizitzaren helburu bakarra bailitzan”.

Jarduera instituzionalak “zaintza partekatua sustatzera bideratzeko” eskatu dio Alternatibak Bilboko Udalari, “ama zaindariaren irudiarekin amaitzeko haurrentzako espazioak eskaini behar dira, zaintzaileei beren bizitzako gainerako alderdiak garatzea ahalbidetuko diena, emakumeei bereziki, seme-alaben hazkundearekin batera eman daitezkeenak”.

Era berean, Agirresarobek “amatasunaren goraipamena ” egitea leporatu dio udal erakundeari, “emakumeen bizitzaren erdigune gisa sustatzeak beren partea hartzea oztopatzen duelako bizitza publikoan, kulturan, politikan zein gizartean; baita aisialdiarekin edo norberaren ongizatearekin lotutako alderdietan, kirolean kasu”.

Berriak

Alternatibak dio Egiaztatze Batzordea euskal gizartearen iritzia berretsi eta Barne Ministroarena ezeztatzera datorrela

http://old.kaosenlared.net/media/28/28641_1_Oskar_Matute.JPGAlternatibako bozeramaile Oskar Matutek “oso baikor” hartu du Nazioarteko Egiaztatze Batzordeak gaur arratsaldean zabaldutako agiria Euskal Herriko hainbat eragile politiko eta sozialekin egunotan bilerak egin ondoren. Matuteren ustez, agiriak “euskal gizartearen gehiengoaren iritzia berretsi eta Jorge Fernandez Diaz Barne Ministroarena ezeztatzera dator, ETAren erabakia borroka armatua lagatzeko behin betikoa dela, alegia”.

Alderdi ezkertiarreko bozeramaileak adostasuna azaldu du batzordeko kideen ustez egiteke dauden auzien inguruan, “indarkeriaren amaiera oraindik ere egonkortu egin behar dela era egiaztatze prozesuak aurrera egin behar duela”, besteak beste. Ildo horretatik, Egiaztatze Batzordearen lana goraipatu egin du Matutek.

Berriak

Goian bego sozialdemokrazia

Oskar Matute eta Ana Etxarte – Alternatibako bozeramaileak

Amaitu berri den urtean nazioarteko egoerari dagokionez, politikoki eragin izan duten gertaeretako bat azpimarratu behar bagenu, mundu mailako krisiarekin, Europako konstituzioaren porrotarekin edota Durbanen klima aldaketari aurre egiteko ezintasunarekin batera, askoz ere oihartzun txikiagoa izan duen gertakaria eman da, ondorio politiko garrantzitsuak dituen arren: Europako sozialdemokraziaren heriotza, hain zuzen ere.

Hala, Eslovenia, Grezia eta Espainiako Erresumako gobernuetako aldaketek,  mapa erabat kontserbadorea marraztu dute: Ia EB osoa eskuinaren eskuetan dago, Danimarka, Errumania, Belgika eta Austria izan ezik (azken hauek gobernu ahulak dira edo kontserbadoreekin koalizioan daude); bitxia da Europako parlamentuko gehiengo kontserbadore zabala krisi garaian izugarri hazi izana; Europako Batzordea ere kontserbadore baten zuzendaritzapean dago -gogora dezagun Barroso jauna Azoreetako argazki lotsagarri hartako laugarren lekuan agertzen zela-. Europako eskuinaren metastasia paradoxa handi bat iruditu ahal zaigu: Nahiago al ditugu eskubide urratzaileak, zapaltzaileak, demokraziaren garapena galarazi eta zerbitzu publikoak suntsitzen dituztenak, eskubideak eta askatasuna defendatzen dituztenak baino? Jakina, herritarrek ez diotela bere buruari halakorik galdetzen, kontserbadoreek, liberalek eta sozialdemokratek neurri berberak ezartzen dituztenean eta euren arteko ezberdintasunak ezerezean gelditzen direnean, krisi honi aurre egiteko gai ez diren bitartean. Hala, sozialdemokrazia ez da statu quoa-rekiko aukera bat, haren aldaera soil bat baizik, aldaketa irudikatzen duen txandakatze hutsa, aldaketa bera eragotzi besterik egiten ez duena.

Krisiak aukera erreformista hau agerian utzi besterik ez du egin, eta 2011 urteak azken hamarkadetan egituraketa krisia pairatu duen espazio politikoaren behin betiko desagerpena ekarri du. Ez da bidean aurkitutako oztopo bat, sozialdemokraziaren koma egoera larria baizik. Etorkizunean, txandakatze dinamika baten barruan noizean behin berriro agertzeko aukera egon arren, -Frantzian hala gerta liteke-, bere zilegitasun politikoa guztiz galdu du, ez bakarrik pairatzen ditugun arazo larriak konpontzeko gai ez izateagatik, arazo hauek sortzeko politiketan parte hartu duelako baizik.

Oparoaldi garaiak dagoeneko igaro dira; 50eko eta 60ko hamarkadak urrun daude; estatu esku-hartzailearen, merkatuen erregulazioaren, ongizatearen eta politika publikoen garaiak, alegia. Gero krisia heldu zen -70eko  hamarkadakoa- eta alderdi sozialdemokrata dirudunak alderdi sozial-liberaletan eraldatu ziren (neoliberalak bezalakoak, baina ez hain atzerakoiak gizarte gaiei dagokionez), pribatizazio, desarautze, ekonomiaren finantzazio eta sektore publikoaren suntsiketa prozesu guztietan parte hartuz. Bai, haiek izan ziren gaur egun egoera jasanezinean bizitzera eraman gaituen  munstroaren sorrera baimendu eta sortzen lagundu zutenak; Bai, haiek izan ziren botere guztia merkatuen eskuetan utzi zutenak eta gaur egun euren asaldura goraipatzen dutenean, merkatu horiei berberei sekulako boterea izatea leporatzen dietenak, bi aurpegiko jokaera azalduz; Bai, Botin, Fernandez Ordoñez edo Mario Fernandez esan ordez, merkatu generiko delakoa aipatzen duten horiek; 70eko hamarkadan krisia kudeatu zuten horiek XXI. mendeko krisi handia eskura jartzen digute orain; krisiz krisi, antzara-jokoan bezala, baina oraingoan ez dira jolasten, bere txanda ez delako.

Eta ez da bere txanda, sozial-liberalismoa aukera bat eskaintzeko gai ez delako. Honek euren kideen artean izugarrizko kezka sortzen badu ere, are kezkagarriagoa den arrazoi bat ere badaukate: euren logikaren barnetik ez dutela aterabiderik, ezta urrezko urteetako oinarri sozialdemokratetara itzultzekotan ere. Izan ere, sortzen lagundu duten mundua eta duela hiru hamarkadetakoa zeharo ezberdinak dira. Orduan, gaur egungo zibilizazio krisiaren aurrean, nork itzuliko du finantza sistema haiek irekitako Pandoraren kutxara? Nork egingo die aurre arazo globalei, neurri sakonik eta nazioarteko ordenean errotiko aldaketarik egin gabe? Nork itzuliko die herritarrei transnazionalen eskuetan dagoen sasi-demokrazia ez parte-hartzailearen bidez lapurtutako burujabetza eta autonomia? Laburbilduz, nork lortuko ditu eskubide eta askatasun handiagoak, pobrezia, desberdintasunak, diktadurak eta kalte larriak eragin dituen kapitalismoa gainditu gabe? Ez da erreformak edo apurkako aldaketak egiteko garaia; berebiziko momentuan gaude, eta eztabaida eremua sistema erabat aldatu nahi dutenen eta hura defendatzen dutenen artekoa da. Dagoeneko ez dago sozialdemokraziarentzako tarterik; aukera eta premia bakarra ezkerrerarentzat da.

Beraz, ezker sozialista eta alternatiboak ardura handia dauka eta baita ibilbide luzea egiteke ere. Bizi dugun abagunearen mailan egon behar da, sozialdemokraziaren akatsez ikasiz: oportunismoaren, sozialdemokraziaren proposamenen bereizmen ezaren eta ikuspegi bakarraren aurrean, borrokak bateratuko dituen mezu erradikal eta alternatiboa proposatuz; abaguneaz baliatu ordez eta hauteskunde estrategien aurrean, epe luzerako ikuspegia ezarriz; bertikaltasunari eta sozialdemokraziako kideen robotizazioari aurre egiteko, politika ulertzeko modu horizontal, demokratiko eta zuzen banatutakoak proposatuz -kontuan hartuta ez direla soilik alderdien esparrukoak-; ezkerretik jaiotako hegemonia bat sortzeko beharrizana argi adieraziz, eskuindar eta sasi-eskuindarren arteko itunei aurre egiteko.

Euskal Herrian oso argi izan behar dugu mezu hau: sozialdemokrazia lurperatuta dago, eta hura berpizten saiatzen denak amaiera berbera izango du. Hemen ez digu balio gaiztoak baino zintzoagoak izatea. Haiek -eskuma- ez dira geure erreferentzia, momentuak eskatzen diguna baizik: aukera erradikal batetik hegemonia bat eraikitzea, alegia. Ilusioz beteriko garaian gaude eta ezker anitzen artikulaziorako espazioak -non Alternatibak parte hartzen duen- eta tresnak garatzen ari dira. Gaur egungo historia eta testuingurua kontuan izan behar ditugu, egoerak eskatzen duen mailan jardun behar dugu, pausoz pauso prozesu hau bideratzeko kapitalismoaren  osteko trantsizio baterantz abiatuz, sistema gaindituko duen trantsizio erradikal baterantz hain zuzen.

Horregatik, hasi berri dugun 2012 honetan, Alternatiba sozialdemokraziaren hilobira hurbildu da honako mezua botatzeko: “goian bego, betirako deskantsatu”. Noizean behin hilobia bisitatzera etorriko gara, ez hura goraipatzeko, ondo lurperatuta jarraitzen duela ziurtatzeko baizik.

Berriak

Bideo elkarrizketa: Negoziazio kolektiboaren erreforma (Garbiñe Aranburu – LAB)

2012ko urtarrilean gaurkotuta: PPren Gobernuak erreforma larriak bultzatzen dabilela eta patronalak eskakizun berriak behin eta berriro plazaratzen dituela lan eskubideen aurka, ongi datorkigu  negoziazio kolektiboaren erreformaren inguruan eginiko bideo elkarrizketa gogoraraztea.

Alternatibak Garbiñe Aranburu LABeko zuzendaritzako kidea elkarrizketatu du Espainiako Gobernuak abiatutako negoziazio kolektiboaren erreformaren inguruan. Erreforma honen nondik norakoak azaldu dizkigu, ultraeraginkortasuna eta negoziazio esparruak, besteak beste.

Berriak

Alternatibak pozik hartu du Berdintasun Saria alarde mistoei eman izana, baina merezi duten aitortza kalean ikus dadila exijitu du

Alternatibako bozeramaile Ana Etxartek pozik hartu du Emakundek Berdintasun Saria Irungo eta Hondarribiko alarde publikoei eman izana, emakumearen institutuak gaur jakinarazi duenez. Etxartek, alabaina, Bidasoaldeko emakumeen lana “erakundeetatik babestu eta kalean aitortu behar” dela gogorarazi du, orain dela lau hilabete gertatutakoaren harira, Herrizaingo Sailak Jaizkibel konpainiaren ibilbidea aldarazi zuenean. Agindu horren aurrean Emakundek, hain zuzen ere, hurrengo urterako berreskura zezatela lan egingo zuela besterik ez zuen esan.

Joan den irailean, Hondarribiko alardean gertatutakoak, alderdi ezkertiarreko bozeramaileak ohartarazi duenez, “gizonen eta emakumeen arteko desberdintasunak Herrizaingo Sailaren eta erabaki polizialen esku zergatik utzi behar ez diren argi azaltzen du”. Alternatibak eta beste hainbat erakunde zein mugimendu feministak atzo indarkeria matxistaren kontrako lege aurreproiektuaren kontra eginiko salaketaren harira esan du, Rodolfo Aresek zuzendutako sailak eskumenak kendu baitizkio Emakunderi zein berdintasun politikak egun kudeatzen dituzten beste sailei.

Etxartek, azkenik, Irunen eta Hondarribian 15 urtez jai publikoen eta parte-hartzaileen alde egin duten lagun guztiak zoriondu nahi izan ditu, eta bide beretik lanean jarraitzeko dei egin die, inolako bazterketarik gabeko alarde askea lortu arte, “erakundeetatik, udal gobernuetatik hasita, jartzen dizkieten zailtasunen gainetik”.

Berriak

Alternatibak indarkeria matxista propagandarako erabiltzea leporatu dio Herrizaingo Sailari

Alternatibako bozeramaile Ana Etxartek indarkeria matxistaren aurkako lege aurreproiektuaren kontra mugimendu feministek eta Lakuako teknikariek eginiko kritikekin bat egin du gaur, “Aresen sailak kosta ahala kosta  aurrera atera nahi du, Eusko Jaurlaritzaren baitan zein kanpoan gehiengo zabalaren iritziaren aurka”. Etxarteren ustez, “ez da beharrezkoa lege berri bat” egitea, egungoa garatzea baizik, emakumeen elkarteen alegazioetan jasotzen denez: “Herrizaingo Sailak protagonismoa besterik ez du nahi, indarkeria matxistaren biktimen arretan egiten duenarekin nahikoa ez duenez, orain politikoki errentagarriak bilakatu nahi ditu”.

Alternatibak “akats deitoragarria” deritzo emakumeen kontrako indarkeria segurtasun publikoaren arazo gisa jorratzeari, konponbidea bide polizialetan egongo bailitzan. Etxartek gogorarazi duenez, indarkeria matxista gizon eta emakumeen arteko desberdintasunen “adierazpenik bortitzena da, baina ez bakarra”, hartara, “indarkeria emakumeen diskriminazioarekin eta zapalkuntzarekin zerikusirik izango ez balu bezala jorratzea atzerapauso larria litzateke, eta berdintasun politiken alde lan egin duten pertsona guztien kontra egitea, Herrizaingo Sailak aferaren erdigunetik kendu nahi baititu” .

Etxartek, azkenik, Aresen sailaren menpe dagoen Genero Indarkeriaren Biktimentzako Zuzendaritzari lege aurreproiektua bertan behera uzteko exijitu dio eta, era berean, Eusko Jaurlaritzari  indarkeria matxistaren zergatiak eta sintomak identifikatzeko politikei behar beste baliabide emateko eskatu dio, berdintasun politikak garatu eta inplementatzeko, “bide polizialetatik bakarrik nekez lortu daitekeena”.

Berriak

Erralde ixteko Lakuak erabilitako aitzakiak salatu ditu Alternatibak

Durangoko hiltegia itxieraren inguruan Eusko Jaurlaritzak erakutsitako jarrera salatu du gaur Alternatibak. Alderdiko Nazio Koordinakundeko kide Amaia Agirresarobek Osasun Sailak emandako “aitzakiak” ezeztatu ditu eta egiazkotzat jo du, aldiz, EHNE-Bizkaiak eta hiltegiko arduradunek duten susmoa, alegia, “Erraldek osasun neurri guztiak betetzen dituela jakitun itxiko duela Lakuak”. Agirresarobek gogorarazi duenez, 2008an bost egunez itxi behar izan zuten EBeko ikusketa baten ostean, eta Osasun Saila izan zen, hain zuzen ere, berriz irekitzeko baimena onartu zuena, aurkitutako hutsuneak konpondu zituztela baieztatu ondoren.

Berrizen hiltegi berria martxan jarri arte Erralde zabalik mantentzeko luzamendua eskatzen duten erakundeekin bat egin nahi izan du Alternatibak. Azkenik, Bizkaiko abeltzaintzarako Durangoko hiltegiak duen izaera estrategikoa nabarmendu du Agirresarobek, “sektoreak kalte handiak izango ditu bi egun barru ixteko mehatxua betetzen badute, baina ez dezagun ahaztu kontsumitzaileek ere prezioen gorakada eta kalitatearen jaitsiera sumatuko dituztela Bizkaiko hiltegi bakarra galduz gero”.

Berriak

Hemen dira murrizketak

Asier Vega eta Amaia Agirresarobe – Alternatibako bozeramaileak

Beldurrezko pelikula batean bageunde bezala, motozerra eskuan heldu da PP Espainiako Erresumako Gobernura, murrizketak nonahi egiteko asmoz: gizarte murrizketak, eskubideen urraketak, okerrerako lan erreformak; eremu guztietan murriztu dute segurtasun indarretan izan ezik, ez dadila poliziarik falta beren haserrea kalean adierazteko prest daudenen elkarretaratzeak desegiteko. B mailako pelikula guztietan bezala, istorioa shock izugarri batekin hasi behar da, etorkizunean helduko diren ezusteko guztien aurrekari.  

Mariano Raxoiren gobernuak lehen murrizketak egin ditu: Sustapen Ministerioan (1.614 milioi), Industrian (1.091), Ekonomian (1.083) eta Kanpo Harremanetan (1.016). Hezkuntzako aurrekontuak 485 milioi euro gutxiago izango ditu; Enpleguak 439; Ogasunak 432; Osasunak 409; Nekazaritzak 401 eta azkenik, murrizketarik txikiena Defentsa Ministerioak izango du, 340 milioi eurokoa, hain zuzen.

Sustapen Ministerioa kontuan hartu gabe, azpimarratzekoa da murrizketa handienak pairatu dituztenak egoera ekonomikoa gainditu eta herritarren ongizatea bermatzeko berebiziko garrantzia dutenak izatea. Gehienei ez zaie harrigarria irudituko PPk Hezkuntzan eta Osasunean murriztea, kanpainan agindutakoaren aurkakoa bada ere. Mendekotasun Legea ere dekretu bidez geldiarazi dute, eta ondorioz mendekotasun moderatuaren maila larriena pairatzen dutenek diru-laguntzak askoz beranduago jasoko dituzte.

Aurrekontuen hurrengo biktima, legeak ezarritako aitatasun baimenaren hilabeterako luzapena ez betetzeko erabakia hain zuzen, gobernu honek aurreko exekutiboari kopiatutako oinarrizko ideia bat antzematen laguntzen gaitu: eskubideak oparoaldi ekonomikoetara mugatuko dira; gainerakoetan, hor konpon. Erantzukidetasunik batere ez; gera daitezela esplotatutako emakumeak etxean eta doazela gizonak lanera esplotatuak izatera; betiko moduan, baina orain emakumeak esplotatzen dituzte haientzat are prekarioagoa den lan merkatuan.
 
Baita pentsiodunek ere, murrizketak pairatzen dituzte gupidarik gabe, gobernuaren lehentasuna haiek zirela behin eta berriz esan arren. Raxoik kanpainan egindako promesa bakarrenetarikoa izan zen 2012ko urtarrilaren 1etik aurrera pentsioen erosteko ahalmena gaurkotuko zuela. Pentsioen eguneraketa erreala, alabaina, negatiboa izango da, %1eko igoera nominalari inflazioaren igoera kendu behar zaiolako, 3 puntu inguru alegia, baita presio fiskalaren %0’75eko igoera errenta txikienen kasuan.

Jakina, betikoek murrizketak pairatzen dituzten bitartean, kosta ahala kosta   mozkinei eusten dizkieten pribilegiatu gutxi batzuk –krisiarekin edo krisirik gabe, banka beti irabazle- neurri hauei esker etekin handiagoa aterako dute. Adibidez, hor dugu Defentsak izandako murrizketa txikia, heriotzaren industriako enpresari bati eskainitako Ministerioa hain zuzen. Ba al du Raxoik potentzia etsaien berehalako erasoen beldur, edo bere maisu Aznarren pausuak jarraitu nahi ditu, Espainiako Erresuma beste guda prebentibo batean sartuz? Soilik horrela azaldu daiteke ministerio honen gastua handitzen jarraitzea, armak erosi izanagatik dagoeneko 30.000 milioi euroko zorra duenean.

Ez dugu ahaztu behar enpresari klasea garaile ateratzen jarraituko dela sozialdemokraziaren hondamendiaren eta muturreko eskuinaren areagotzea gertatu  ostean ere. Langabezia gora eta langileen lan baldintzak txarrera doazenean, gero eta pertsona gehiago behartuta dago soldata ziztrinen truke lan egitera. Gobernu neoliberal baten logikaren menpe egonda ere, zentzuzkoa zirudien Lanbide Arteko Gutxieneko Soldatak igoera nabarmena izatea, enpresariek urteotan krisian egon direnen lepotik gehiago ez aberasteko. Ba ez da hala izan, Raxoik gutxieneko soldata bere horretan utzi du, Europako sailkapenean gero eta gehiago hondoratuz.

Gobernuaren buru argietan ez dago langabezia murriztu ahal izateko edo sektore publikoetan zerbitzuak eta lana sustatzeko asmorik. Lan orduak gehiagoren artean banatu ordez, lanaldiak handitzea eta bajak ez ordezkatzea erabaki du, zerbitzu publikoen kalitatea murriztuz. Hala, ordaintzeko ahalmena dutenek, zerbitzu pribatuak kontratatzera bultzatuko dituzte; enpresari handientzat negozio borobila izango da, duda barik.

PPren politikarekin arduratu behar ez direnak krisiaren sorreran ardura gehien izandakoak dira. Gastu soziala murrizten duen bitartean, Raxoiren exekutiboak finantza sisteman ehun mila milioi euro txertatzeko asmoa dauka banku bermeen bitartez. Merezi du kopurua zenbakietan irakurtzea. Adi: 100.000.000.000€! Ezinezkoa da bankuek abal hauek erabiltzea eta EBZaren zakutik etekinak ateratzen jarraitzea, baina Mario Draghi Goldman Sach ohiak iturria itxi bezain laster, hortxe izango da diru kopuru lizun hori, finantzen kasinoan jolasten dutenen eskura. Hori gutxi balitz, eta PFEZaren igoera positiboa baina aldi baterakoa gertatu arren, etxebizitza izateagatik eginiko kenkaria berrezartzeak helburu argi bat dauka: etxebizitza merkatua berpiztea eta burbuila berriz puztea; izan ere, adreilu gehien pilatu dutenek bereziki egindako eskaera da hau.

Eta hau hasiera besterik ez da; gehiegikeria berriak dagoeneko iragarri baitira: soldata murrizketak, pribatizazioak… hemen izango dira, martxoaren 25rako asko jota; Andaluzian hauteskundeak egiten diren egunean, hain zuzen. Beldurrezko filmetatik ikasi dugunez, gaizkileak taldetik aldentzen direnak hiltzen ditu lehenengo eta behin. Horregatik, borroka guztiak, gizarte mugimenduak, sindikalak zein mugimendu politiko ezberdinak artikulatu behar ditugu, murrizketei aurre egiteko eta hauek gure onurarako izatea lortzeko. Zapalkuntzaren logikaren aurka borrokatuko dugu aurrez aurreko logikaren bitartez, erresistentziaren bidez eta alternatibak proposatuz. Ezkerra hegemonikoa izan daiteke Euskal Herrian eta gure langileria defendatzeko oinarriak ezarri behar ditu. Gainera, gure apustu internazionalistatik, Espainiako Estatuko langileekin batera ere borrokak artikulatzeko ahaleginean jarraituko dugu. Borrokak aurrera darrai. Dagoeneko hemen dira, baina gu ere bagaude, eta aurrean izango gaituzte.

Berriak

Alternatiba saltoki txikien eta sektoreko lan baldintzen defentsan atera da kalera

Alternatibako bozeramaile Ana Etxartek, alderdiko hainbat militanteekin batera, merkataritzan ordezkaritza duten sindikatuek (ELA, LAB, CCOO, eta UGT) Bilbon antolatutako kontzentrazioan parte hartu du gaur. Salatu duenez, saltokiak jai egunetan irekitzeak, “saldu nahi digutenaren kontra, dagoeneko lan baldintza kaskarrak dituen sektore batean prekarietatea zabaltzea besterik ez dakar”, horregatik babesten ditu Alternatibak sindikatuen eskaerak.

Antolatzaileek bezala, jai egunetan irekitzeak merkataritza eta enplegua sustatzen dutenik ezeztatu du Etxartek, izan ere, “azkenean saltoki txikiei kalte egiten die, lana eta familia uztartzea eragozten die langileei – emakumeei bereziki – eta, batez ere, saltoki handiei mesede egiten die, 365 egunez eta 24 orduz kontsumitzeko kultura noiz ezarriko den zain daudelako”.

Era berean, Opencor etxeak (El Corte Ingles enpresaren filiala) Gasteizen denda bat irekitzeko iragarritako asmoa salatu du Alternatibak, “langileei esklabutzatik gertu dauden lan baldintzak ezartzen dizkietelako ezaguna baita, enpresaburu handiek irabaziak biderkatzeko gero eta  gehiago darabilten bidea”.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X