Blog

Petrolio gosea demokraziaz mozorrotzen denean > Xabier Letona

Xabier Letona
Argia (ARGIAren 2270. zenbakian argitaratua)
Argazkia: Nasser Nouri

Petrolioa Libiari egindako erasoaren muinean dagoela pentsatzeko arrazoiak ugariak dira, erasoaren arrazoi nagusia zibilen defentsa dela pentsatzeko baino askoz gehiago. NBEko 1973 ebazpena, zibilen babesean oinarritzen da, baina orain arte Frantziak, Erresuma Batuak eta AEBek gidatutako koalizioaren armek ez dela hala erakusten dute, Gaddafiren kontrolpeko era guztietako azpiegiturak suntsitzen ari dira eta. Horren ondorioz, Gaddafiren aurkako operazioari babesa eman zion Liga Arabiarrak adibidez, erasoen izaerarekiko desadostasuna erakutsi du.

Libiako erregimenaren erorketa helburu, eta Irak eta Afganistango inbasio zuzenen akats eta arriskuetatik ikasita, Mendebaldeko indarrek Libiako azpiegiturak gogor kolpatu eta oposizio armatua indartzea izango dute helburu. Hasiera ezagutzen dugu jada, baina eraso militar hauen esperientziak dioskunez, amaiera aurreikustea oso bestelako kontua da. Beste hainbatetan ere Mendebaldeak bere interesak babestu ditu, baina bertako herritarren egoera okertuz (Irak, Afganistan, Somalia…).

Petrolioa da lehena, ez herritarrak. Marokon (bertakoekin eta sahararrekin), Aljerian, Yemenen, Barhein-en eta Palestinan, besteak beste, zibilen aurkako errepresioa oso gogorra da, baina ez dira gisa horretako neurriak hartzen. Berdin munduko beste hainbat lekutan, hasi Txinatik eta Honduraseraino. Mendebaldeak bere interesen alde egiten du, ez diktadurek zapaldutako herritarren alde.

Libiako petrolioaren %75 Europako Batasunera doa: Italiara %32, Alemaniara %13,4, Frantziara %10, Espainiara %8,6… Eta munduko petrolio erreserben zerrendan, Libia 9.ena da. Une honetan petrolioaren prezioan oso garrantzitsua da eta petrolioa gero eta eskasago izango den munduan estrategikoa.

Aitortu behar da, alabaina, eraso militar honek Bengaziko matxinatuak eta zibilak babestu egin dituela. Zantzu guztien arabera, eta ikusirik Gaddafiren armada nola ari zen irabazten gerra, badira arrazoi asko pentsatzeko Bengazin mendeku odoltsua gauzatuko zuela. Benetako helburua balizko sarraskia eragoztea balitz, ordea, nahikoa izan zitekeen Bengaziko Gaddafiren indarrak geldiaraztea eta gainerakoan indar diplomatikoa erabiltzea. Errepresio basatietarako lekurik ez dagoela argi utzita, ondorengo guztia libiarrei dagokie konpontzea, eta NBEk horretarako laguntza guztia eskaini beharko luke. Berdin beste herrialde arabiarretan ere.

Ez dago argi orain zer gerta litekeen, baina epe laburrean bi eszenatoki bederen aurreikus litezke. Bata, nazioarteko erasoak aurrera jarraitzea eta Gaddafiren erregimena barrutik ere lehertzea (desertzioak…). Beste eszenatokia luzeagorako litzateke: Libia bitan zatitua geratzen da, erregimena mendebaldean eta matxinatuak ekialdean, eta gerra luzearen ondoren eta Mendebaldeko potentzien sostenguarekin, matxinatuek irabaztea. Era batera ala bestera, argi dago Gaddafirenak egin duela.

Hori bai, beste behin ere, argi geratu da Mendebaldeko herrialde askoren hipokrisia. Azken urteotan denok ikusi dugu telebista eta argazkietan nola ibili den Libiako koronela hiriburuz hiriburu Italian, Frantzian, Espainian… 2005etik 2009ra Alemaniak ia 86 milioi euro saldu zizkion Libiari material militarrean; oraingo erasoekin Frantziak berak Libiari saldutako Mirage hegazkinak lurreratuko ditu agian; eta Espainiak otsailaren bukaeran agindu zuen etetea Libiara saltzen ari zen material militarra…

Herrialde arabiarretako matxinaden funtsa, beren diktadurekiko duten jasanezintasunean dago; pobrezia eta beste hainbat eragile leherkari izan dira. Urtea joan urtea etorri –eta petrolioa eta Israelekiko babesa beti muinean–, diktadura horiek Mendebaldeko sostengua izan dute eta honek bere kasara maneiatu ditu, orain Sadam Hussein Iran-en aurka erabiliz, edo gero Ga­ddafi Al Kaedaren aurka. Lehen kolonialismotik, gero postkolonialismoz jantzita.

Benetako helburua herrien garapena, zibilen babesa eta demokrazia baldin bada, testuinguru horretan ez da lekurik Mendebaleko politika paratxutistentzat. Erantzun bakar eta sinplistarik ez duten egoera konplexuak daude matxinada arabiarren baitan. NBEk diktadura ororen aurka ari diren herritarrak sostengatu beharko lituzke, beti ere zenbait printzipio nagusi eginez: herritarren interesa, herrialdeen soberania eta indar militarra azken baliabidea dela. Baina hori ez da samurra izango, batetik Mendebaldeko herrialde nagusiek oraindik orain beren interesak lehenesten dituztelako; eta bestetik, eredu izateko etxetik hasi behar delako. Esaterako, noizko NBEko erreforma, herrialde nagusien beto eskubidearekin amaitzeko?

Berriak

Desberdinen arteko ituna

Alternatibak desberdinen arteko itunaren alde dago,  Euskal Herrian aldaketarako ilusioa eragingo duen ezkerreko eskaintza egin ahal izateko

Datozen hauteskundeetara euskal ezkerra “ahalik eta batasun handienarekin” aurkeztearen aldeko apustua berretsi du Alternatibak, “fronte komuna sortu eta, aniztasunetik, aldaketarako ilusioa eragin eta boterean dagoen eskumaren aurrean zilegitasunez, irmotasunez eta beharrezkoa den indarrarekin aurre egin ahal izateko”.

Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek azpimarratu duenez, hauteskundeei begira “ezinbestekoa da erakustea ezkerreko alderdiak noraino dauden prest indarrak metatu eta, aniztasunetik, gizarteari programa bateratua aurkezteko”:

Horren harira, Alternatiba “ezkerreko eskaintza politikoa eratzeko elkargune bila lanean” ari dela nabarmendu du, “Euskal Herrian aldaketa galdegiten dutenen artean ilusioa eragingo duena”. Horren arabera, eragile desberdinen artean “elkarri aitortzeko prozesua eta iritzi elkartrukea” ematen ari da.

Matutek gogorarazi duenez, “Alternatibak bere oinarrien arabera jokatu du, bere militanteen erabakiarekin bat eginda, euskal ezkerra sendotzeko prest dauden indarrekin urratsak egiteko itunak sinatzeko apustua berretsita, nazio eraikuntzarako eta gizartea eraldatzeko”. Era berean, “ezkerraren atomizazioa guztien kalterako” dela gogorarazi du, “are gehiago herria ezkerretik eraiki nahi dugunontzat”. Horregatik, “aniztasunetik eraikitako batasunaren alde” daudela ziurtatu du.

Berriak

Bilboko udalak beregain hartu behar du etxez etxeko laguntza zerbitzua

Etxez etxeko laguntza zerbitzua beregain hartzea eskatu diote Ezker abertzalea, EA eta Alternatiba alderdiek Bilboko Udalari

Ezker abertzalea, EA eta Alternatiba alderdiek elkartasuna erakutsi nahi diete martxoaren 4tik aldizkako grebak burutzen ari diren Bilboko Etxez etxeko laguntzaren langileei. Hiru alderdiek larritzat jotzen dute publikoa izan behar zuen zerbitzuaren gaur egungo egoera prekarioa. Hiru alderdi ezkertiarrek gai honekiko Udalak duen jarrera salatu dute. Ezker abertzalea, EA eta Alternatibaren aburuz, etxez etxeko laguntza herritarrentzako garrantzi handiko zerbitzua da, bai menpekotasuna duten pertsonentzako zein euren zaintza-lanaz arduratzen diren familientzako. Aipatutako lanok, batez ere, emakumeek betetzen dituztela azpimarratudute hirurek.

EAJk eta IUk bultzatu duten zerbitzuaren prekaritatea kezkagarritzat jotzen dute. Zerbitzuaren kalitatea alde batera utzi eta etekin ekonomikoak soilik lehenesten dituzten enpresa pribatuen kudeaketak era bikoitz batean eragiten die emakumeei, zerbitzu honen eskatzaileei zein laguntza eman behar duten langileei. Aurrekontuko murrizketak egiteko krisiaz baliatzea leporatu diote Udalari Ezker abertzalea, EA eta Alternatiba alderdiek – etxez etxeko zerbitzurako diru-partida 17 milioi euro izatetik 2010 urtean, 15,9 milioi izatera 2011 pasatu da, hau da %6,47 gutxiago. Zerbitzuak dituen benetako eskariak aintzat hartu gabe ezarri dituzte murrizketok. Ez da egon inolako planifikaziorik eta, hau gutxi balitz, Bizkaian menpekotasun bat duten herritarren %46k ez du inolako kanpoko zerbitzurik jasotzen, eta hala jasotzen duen Foru Aldundiak egindako txosten bat ekarri dute gogora. Azkunak eta Madrazok gai honekiko euren jarrera justifikatzeko erabiltzen duten argudioa – familiek, asistentzia baino, zuzeneko laguntzak lehenesten dituztela – funtsagabea da erabat. Prestazio ekonomikoek, kasu gehienetan, kontratazio partikular prekarioak eragiten dituzte eta baldintza prekario horiek pairatzen dituztenak emakumeak izan dira, batez ere atzerritarrak eta lan eskubide gabekoak, azpiko lana eta iruzurra bultzatuz.

Etxez etxeko zerbitzuaren desegitea berez urria den zaintza-sistema kontrako erasotzat eta, bereziki, emakumeen eta zerbitzu sozial baten oinarrien aurkako eraso zuzentzat hartzen dugu. Hori dela eta, ezker abertzalea, EA eta Alternatiba alderdiek Bilboko Udal gobernuari eskatu diote zerbitzu sozial honen kudeaketa zuzena berreskuratzeko eta sektore publikoa ekonomiaren motorea izan daitekeela erakusteko. Hiru alderdi ezkertiarrok argi daukagu laguntza ekonomikoak egotea ezin dela aitzakia izan oinarrizko zerbitzuak desegiteko. Ezker abertzalea, EA eta Alternatiba alderdiek EAJri zein IUri herritarren eskubidea den menpekotasunari aurre egiteko arretaren kudeaketa publikoa bermatzeko eskatu diete.Bukatzeko, gure babes osoa erakusten diegu enpresa komiteak antolatutako ekimen guztiei.

Berriak

Alternatibaren hiru apustu estrategikoak

Alternatibak, 2008ko abenduan jaio zenetik, ezkerraren bi ikuspegi lotuko zituen espazio politikoa sortzen saiatu da. Batetik, borrokarako ezkerra, ekintzailea, militantea, kalekoa; eta bestetik hausnarketarako ezkerra, analisirako, sakonki autokritikoa eta bere proiektuaren definizioa inoiz erabat bukatutzat ematen ez duena.

Lan handia dugu aurretik erakundearen baitan, are handiagoa herri hau eraldatzeko. Baina nortasun hau ardatz hartuta, pilatu dugun gorputz politikoaren laguntzaz, eta ezker harro eta borrokalari batetik onenak hartzeko geure borondatearekin batera -beti ere autokritika eta beharrezko aldaketak harturik-, egoera berri honi ilusioz, itxaropentsu, tinko eta gogoz ekin nahi diogu.

Beraz, gaur hona ekarri dugu orain arteko eztabaida, hausnarketa eta ekintza guztien emaitza, eta epe motz zein ertainerako bidea finkatzeko Alternatibaren izaera zehazten duten hiru apustu estrategiko.

I. Euskal Herrirako sozialismo esparruanitza sortzeko apustu estrategikoa. Gaurtik hasita mendekotasun sistema guztiekiko- patriarkatua, kapitalismoa, desarrollismoa, ustezko demokrazia, arrazakeria- alternatibak sortuko dituen sozialismoaren alde gaude, hau da, borroka guztiak bilduko dituen agenda duen sozialismoaren alde; herri mugimenduak eta mugimendu politikoak banandu eta benetako egitura aldaketak moztu besterik egiten ez duten lehentasun eta fasekako sailkapenik egin gabe. Halaber, agenda hau bertan parte hartu nahi duten hainbat subjektu politikok osatuko dute: langileek, feministek, ekologistek, kultura arloko militanteek, internazionalistek, langabeek, etorkinek,….

II. Euskal Herriko ezker subiranistaren aniztasunaren baitan batasunaren aldeko apustu estrategikoa. Alternatibak ez du inondik inora euskal ezkerreko indar bakar izan nahi, ezta berau hegemonizatu edo beste indarrekin lehiatzeko beste sigla bat gehitu nahi. Aitzitik, euskal ezker subiranisten batasuna aldarrikatzen dugu, proposamen eta kontzepzio anitzak baitaude, baina irizpide komunak baititugu: eskubide guztiak pertsona eta herri guztientzat; Euskal Herriaren autodeterminazio eta subiranotasun eskubidea; egungo mendekotasun sistema konplexua gaindituko duen sozialismo esparruanitza; talde lana eta indar politiko eta sozialen pilatzea bermatuko dituen eredu politiko berriak bilatzea. Jakina, apustu hau epe ertain eta luzeko aliantza estrategikoen gainean eraiki beharko da, unean uneko egoerako analisietatik haratago joanda.

III. Ezkerraren baitako iraultzaren aldeko apustu estrategikoa. Geure ustez, lehen bi apustuei ezin zaie ekin ezkerreko mugimenduetan nagusi izan diren antolatze logika batzuk ezbaian jarri gabe. Ezkerra iraultzea beharrezkoa da mundua iraultzeko, eta alderdi zein herri mugimenduen elkarlana bermatzeko eredu berriak eraiki beharko ditugu; plataforma, sare, aliantza estrategiko horizontal eta demokratikoetarako aukera emateko;militanteen kalitatezko parte hartzeari bide emateko. Honela, erakunde politikoa ez da tresna, baizik eta defendatzen dugun gizarte horren eredu eta isla.

Jakina, hiru apustuak elkarren osagarri, banaezin eta sinbiotiko dira, eta Alternatibari lehentasun zaizkio. Ezin sozialismo esparruanitz baten alde egin ez bada beste ezkerrekiko elkarlana bultzatuz, edo lan ildo berriak jorratuz; ezin elkarlanean aurrera egin geure agenda ez bada benetan esparru guztietara modu orekatuan iristen; eta ez digu ezertarako balioko antolaketa eredu berriak izateak, ez bada gehiengo zabalak lortzeari begira jartzen.

Orain, erakunde honek bere egiten dituen 11 konpromezuak azalduko ditugu -hiru apustu estrategikoen arabera ordenaturik-. Hauek zehaztuko dute Alternatibaren epe labur eta ertainean Alternatibaren ildoa.

 

http://alternatiba.net/old-files/Alternatibaren hiru erronka estrategikoak-agiri osoa.pdf

Berriak

Urrats erraldoia egin du Sortuk

Alternatibak dio Sortuk “pauso erraldoia” eman duela eta Espainiako Gobernuari “egin behar duena egiteko ausardia politikoa” eskatu dio: “Alderdia legeztatzeko”

ETAren balizko atentatuak eta bestelako indarkeria ekintzak errefusatzen dituen Sorturen gaurko komunikatuak “euskal gizarteak eskatzen zuen bakerako urrats definitiboa eman dela egiaztatzen” duela uste du Alternatibak, “dagoeneko inork zalantzan jarri ezin duena”. Horrexegatik, Espainiako Gobernuari “egin behar duena egiteko ausardia politikoa” exijitu dio: “Alderdia legeztatzeko”.

Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek alderdiaren komunikatua aztertu du, Lehendakariaren aurkako ETAren balizko atentatua zein Gasteizen eta Portugaleten emandako bortizkeria eta mehatxu ekintzak errefusatzen dituena. “Adierazpen hauek poliziaren txostenak dioena, Sortu ETAren tresna dela, ezeztatzen dute eta indarkeriari bizkarra ematen dion talde politikoa dela baieztatzera datoz”.

Matutek esan duenez, “ezker abertzaleak pauso erraldoia eman du. Sortuk euskal politikagintzaren aro berria abiatu du, orain ez baitago Euskal Herrian ETAren ekintza bortitzak justifikatzen dituen alderdirik; hartara, ezin da legez kanpoko alderdirik egon”.

Ildo beretik, buruzagi ezkertiarrak azpimarratu du “gizartean bakearen aldeko olatua dagoela, normalizazioa politikoa eta Euskal Herrian eskubide zibilak berresartzeko eskatzen duena. Alternatibak argi dauka horren alde egingo duela”.

Berriak

Emakumezkooi eragiten digun krisia iraunkorra da, krisi historiko hau emakumezko guztion artean ordaintzen ari baikara

Martxoaren 8a, emakumezkoon nazioarteko eguna, ospatzeko eguna ez ezik, bada borroka eguna ere. Emakumeek urte luzeetako borroketan lortutakoak ospatu beharrekoak dira. 1911. urtetik hona bozka emateko eskubidea, hautetsia izatekoa, lanpostu duina izateko eskubidea… gaur egun lorpen zerrenda luzea ospa dezakegu hamarkadetan feminista mugimenduek egindako borrokaldiei esker.

Baina gaur egun ere Martxoak 8 borroka egiten jarraitzeko eguna dugu, oraindik eskubide ugari lortzeke baitaude. Itxurazko berdintasunaren azpian, emakumezkoek lortutako eskubideen eta guztiontzako aukera berdinen azpian, bazterketa eta berdintasunik eza agerian dago-eta. Horregatik borrokan jarraitu behar dugu, oraindik emakumezkoen hiritartasun osoa aldarrikatzea beharrezkoa delako, arazoen sustraiei ekiten ez dieten zatikako konponbideak eta behin behineko neurriak aski ez direlako, sistema patriarkal eta kapitalistak ez dituelako emakumeen eskubide guztiak aitortzen eta errespetatzen.

Eta aurtengo martxoaren 8an, herritar askori eragiten dion krisi basatia leundu asmoz neurrien inguruko informazio-jasa pairatzen ari garela, euskal emakumezkook egiturazko krisi iraunkorrean bizi garela salatu nahi dugu. Egungo krisiak gizonezkoei  ere eraginda, sistema hau jasangaitza dela erakutsi du. Hala ere, gaurkoan bozgoragailuarena egin nahi dugu, emakumezkooi eragiten diguten krisiaren alderdi desberdinak zabaldu asmoz. Hala, bereziki emakumezkook krisia pairatzen dugu:

* lan merkatura sartzen garenean, prekarietate tasarik altuenak sufrituz, ardurarik txikieneko lanpostuetan kokatuz, lan-iraunkortasunik gabe, ia promoziorik aukerarik gabe eta gizonezkoek lan bera egiteagatik kobratzen duten soldata baino txikiagoa jasoz. Gainera emakumezko gehienak lan arlo zehatzetan kokatuta egoten dira, hala arlo sozialean edo zerbitzuetan nola zaintza arloan, eta lan arlo horiek krisi eta aldaketa ekonomikoen eraginak sufritzen lehenak izaten dira.

* jendea zainduz edo etxean lan egiten dugunean, errege dekretu batek babesik gabe eta bazterketa egoera iraunkorrean jardutera behartuta. Zahar-egoitza edo etxez etxeko zerbitzu enpresa batean lan egiten dugunean, arloaren pribatizazioak gure eskubide guztiak kentzen dizkigulako.

* enpleguaren eta gure haurren hazkuntzaren artean hautatu behar dugunean, eta biak bateragarri egitekotan lagundu nahi omen duten neurriak –jardunaldiaren murrizketak, baimenak, etab.- hartu behar ditugu, nahiz eta gizonezkoek zaintza ardurarik gabeko gizonezkoentzat pentsatutako lan merkatuan bateragarritasun ideal hori ezinezkoa izan. Emakumezkoen etorkizuneko prekarietatean sakonduko duten neurriak dira, zeren eta laguntza sozial horiek gure lan bizitza osoan kotizatutakoari lotuta baitaude.

* menpekotasun egoeran dauden pertsonak zaintzen ditugunean, eredu familista oinarri, laguntza eta babes guztia behin behinekoa izaten da, zaintza familiaren ardura dela ezarriz, eta zer esanik ez, gaur egun ere lan honek emakumezkoen gainean jarraitzen du.

* urrutitik aukera berrien bila Euskal Herrira etortzen garenean, lanposturik prekarioenak hartzera behartzen gaituen jendartearekin topo egiten dugu. Gure herrialdeetan beste emakumezko batzuk menpekotasun egoeran ditugun pertsonak zainduz utzi behar ditugu, gu hemengo emakumezkoak baino “merkeagoak” izateagatik beste batzuk menpekotasun egoeran dituzten pertsonak zaindu ditzagun. Gainera lan egitearren edozer onartzeko prest egoten garela entzun behar dugu. Hori esaten dutenek badakite hiritartasun osorik gabe guk bestelako lan baldintza batzuk nekez negozia ditzakegula.

Badira krisi beraren beste alderdi batzuk ordaintzen ari diren emakumezkoak, jakina. Halaber, badira urte gehiegi ere krisi bera ordainduz, horregatik…

? Apustu ekonomiko neoliberalarekin batera aurrerapen sozialak bultzatu nahia fantasia hutsa dela adierazi nahi dugu. Ekonomia kontzeptua bera berraztertzea nahiko genuke, menpekotasun egoeran dauden pertsonen zaintza ekonomiaren erdigunean ezarriz eta ez merkatuaren menpe.

? Kontratu sozial berria aldarrikatu nahi dugu, gizonezko-langilea eta emakumezko-zaindaria binomioa erabat gaindituz. Emakumezko eta gizonezkoen arteko erantzukidetasunaren aldeko apustua egiten dugu, zaintzarako eskubideak guztiona izan behar duelakoan. Horregatik emakumezkoen eta gizonezkoen arteko kontratu berriaren alde egiten dugu, non gizonezkoek eta emakumezkook enplegua, zaintza eta boterearen alderdi guztiak partekatzea adostuko dugun.

? Emakumezkoen eta gizonezkoen artean enplegua eta zaintza benetan partekatzea ahalbidetuko duten neurrien alde egiten dugu, aitatasun baimen besterenezinak kasu.

? Zaintza unibertsalizatzea guztiz beharrezkoa da, jatorria, errenta edo beste edozein faktore alde batera utzita. Zaintza zerbitzu publikoak desegite eta ondoriozko pribatizazio prozesuaren aurrean, kalitatezko zaintza zerbitzu publikoa aldarrikatzen dugu.

? Atzerritarren legea aldatu gabe ez da posible zaintza lan arloan bazterketa eta prekarietatea amaitzea. Gaur egun atzerritar legeak zaintza arloan lan prekarioa, emakumezkoen arteko hierarkizazioa eta emakumezko batzuen eskubideak beste emakumezko batzuen eskubideen gainean ezartzea ahalbidetzen baitu.

? Etxe barruko enplegu erregimena lehenbailehen aldatzeko eskatzen dugu. Etxe barruko langileak aitortzea ezinbestekoa baita, noski, horren baitan paperik gabeko emakumezko etorkinei soldata duinerako, atsedenaldirako eta gizarte segurantzarako eskubidea aitortu eta errespetatu behar zaie.

? Atzerritarren legea eta menpekotasun legea ikuspegi feminista kritiko batetik berraztertzea proposatzen dugu.

? Laster espainiar Estatuan onartu nahi duten pentsio erreforma arbuiatzen dugu, kotizazio oinarri txikiagoak izateagatik emakumezkoak kaltetuenak izango baitira.

? Eskola eta ikastoletan hezkidetza oinarri duten ereduak bultzatzeko eskatzen dugu, txikitatik gizonezkoak eta emakumezkoak pertsona autonomo bihur daitezen. Hala, bai batzuk bai besteek zaintza –besteena eta beraien buruarena- nola egin ikasi behar dute.

Krisian bizi izatera zigortuta ez gaudelako…GORA EMAKUMEON BORROKA!

Berriak

Goi tentsioko lerroak, behe mailako politika

Asier Vega Alternatibako Ekologia Mahaiko ordezkariak Auzitegi Gorenaren epaiarekin izandako kolpeagatik REEri ordaindu nahi izatea egotzi die PSOE, PP eta EAJ alderdiei, Penagos-Güeñes lerroko azken zatia bertan behera utzi baitzuen epaileak, “haien enpresa adiskideen neurrira eginiko eredu energetikoak sustatzen dituzte; politikariak baino, enpresaburuak dira”.

Alternatibak lotsagabekeria deritzo Euskadiko tentsio handiko lerrorik handiena eraikitzeko asmoari

BILBOn, 2011ko MARTXOAren 7an – Alternatibak tentsio handiko lerro berria eraikitzeko Red Electrica Española (REE) konpainiaren asmoa salatu du, Bizkaia eta Gipuzkoako inguru naturalei kalte egingo liekeen 72 kilometroko sarea. Asier Vega Alternatibako Ekologia Mahaiko ordezkariak Auzitegi Gorenaren epaiarekin izandako kolpeagatik REEri ordaindu nahi izatea egotzi die PSOE, PP eta EAJ alderdiei, Penagos-Güeñes lerroko azken zatia bertan behera utzi baitzuen epaileak, “haien enpresa adiskideen neurrira eginiko eredu energetikoak sustatzen dituzte; politikariak baino, enpresaburuak dira”.

Euskal Herriaren “hondamendi naturalaren errudunei halako azpiegitura zertarako behar dugun azaltzeko” galdegin die Vegak, “gizartearentzat zer nolako onurak ekarriko dituen argi dezatela”. Sare elektriko berria AHTren aitzakiarekin egin nahi izatea ere kritikatu dute Alternatiban, “horren beharrik ere ez dagoelako”.

Alternatibako Ekologia Mahaiko ordezkariak bere taldeak Abiadura Handiko Trenaren gainean duen iritzia gogorarazi du. Euskal Herriak azpiegitura horren beharrik ez duela ziurtatu du, “ez baitio euskal herritarren mugikortasunerako benetazko beharrei erantzuten eta, gainera, ingurumenarentzat ondorio lazgarriak izango ditu, etorkizuneko belaunaldiei utziko diegun ondare iluna da”. Era berean, diru publikoa “xahutzeko” bidea dela nabarmendu du, “benetako zarrastelkeria, eta are larriagoa krisialdiaren testuinguruan eta administrazioak eskubide sozialak modu lotsagarrian murrizten ari direnean”.

Berriak

Zentsura EiTBn

BILBOn, 2011ko MARTXOAren 1ean – Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek PSEren eta PPren jokaera salatu du, UPyDren laguntzarekin batera, “Eusko Legebiltzarra Eusko Irrati Telebista EiTBk euskal herritarrei eskaini behar dien izaera informatiboa zentsuratu eta perbertitzeko erabili dutelako”. Alderdi hauek, erakunde publikoaren Kontrol Batzordearen baitan, legez kanpo dauden alderdi eta ordezkariak EiTBko programetara ez eramateko eta haien berri ez emateko eskatu zioten EiTBko zuzendaritzari. Matutek gogorarazi duenez, “hiru hilabete besterik ez dira pasa, abenduaren 2an, Gasteizko Legebiltzarrak EiTBri aho batez eskatu zionetik egiazaletasuna, iritzi aniztasuna eta interes informatiboa berma dezala eta horiek izan daitezela bere albistegiak garatzeko ardatzak, “irrati-telebista publikoa beren proiektu politikoaren zerbitzura jartzea erabaki dutenek atzo onartu zutenarekin talka egiten duen eskaera da hau”.

Eusko Legebiltzarreko VIII. legealdian EiTBko Kontrol Batzordeko presidente izandako Matutek, “deitoragarria” iritzi dio “bere burua demokratatzat duen parlamentuak zentsura informatiboaren aldarri egitea” eta bere elkartasuna adierazi die komunikabide publikoan ari diren profesionalei, “euskal gizartearekin batera, EiTBko askatasun informatiboaren biktima direlako”. Era berean, Alternatibako bozeramaileak Carlos Urquijo (PP) bezalako legebiltzarkideen hipokresia salatu du, ideia guztiak ez direla zilegi babestu eta, adibide gisa, arrazakeriaren aldeko talde bat komunikabideetan ez dela agertu behar ziurtatu duelako. Emandako argudioaren arabera, Matutek PPren zentsura informatiboa eskatzeko galdegin dio Urquijori, “bere alderdikide katalanek etorkinen aurkako kanpaina irekia egin berri dutelako”, eragile askok salatu dutenez, PSOEk berak kasu.

Patxi Lopezen Gobernuari, bestetik, “euskal gizarteak EiTBren erabilera alderdikoiari bizkarra eman” diola gogorarazi dio ezkerreko buruzagiak, “ikus-entzuleen datuek hilabetez hilabete erakutsi dutenez. Datu hauen adierazgarritasunetik haratago, Matutek PSE-PP itunak euskal irrati telebista publikoaren gidaritzapean emandako “lorpen zalantzagarrietako” batzuk azpimarratu nahi izan ditu: “Albistegietako langileak presionatu eta espedienteekin ere mehatxatu egin dituzte, ituneko politikariek elkarrizketak aldez aurretik gainbegiratzea ahalbidetu dute, atzoko batzordean jakinarazi zenez. Horrez gain, EHUko Gizarte eta Komunikazio Zientzien Fakultateko katedradun eta irakasle ugariren artean kezka handia eragin dute, duela gutxi horietako askok adierazi zutenez. Noski, PP-PSEk zehaztutako irizpideak jarraitu ez dituzten programak, langileak eta kolaboratzaileak kaleratzeko trebetasuna ere izan dute, eta gehiengoa duten sindikatuek kontra jartzea eragin dute”.

Guzti horregatik, Matutek “EiTBren gaineko kontrola, zaintza eta zentsura lagatzeko” exijitu dio Eusko Jaurlaritzari eta informazioa anitza, egiazalea eta gizartearen zerbitzura jartzearen aldeko apustua egiteko eskatu dio.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X