Oskar Matute “Zaratamoko zubia porlanari gorespena eta kudeaketa kaskarrari monumentua da”

Azkeneko asteetan, informazio ezberdinak ezagutu ditugu. AHTren bideragarritasuna soilik ez, diru publikoaren erabileran gardentasuna zalantzan jartzen dutenak, dudarik gabe, Zaratamoko zubia da honen adibiderik garbiena. 

Ezagutu dugu 438 metroko biaduktoa eraiki dela eta ez dena erabiliko. 11 milioi euro gastatu dira erabiliko ez den zubian, hasierako kopurua baino 3 milioi euro gehiagoko gainkostuarekin. Larria, oso larria dudarik gabe. Eta egoera sinesgaitz honen aurrean, datu bat edo argibide bat ezagutzea gustatuko litzaiguke. Zaratamoko zubia eraikitzen zen bitartean Jaurlaritzak bazekien zeintzuk ziren Adifen asmoak? 

Pues yo deseo que no se entere por los periódicos de lo que va a pasar finalmente, como suele ser costumbre en el Estado español, lo de enterarse por los periódicos de lo que se hacía en 
los tiempos de la acción de gobierno de uno o de una. 
 
Porque lo que parece real es que el viaducto de Zaratamo, esos 438 metros que han costado 11 millones de euros, no van a servir para nada, porque ese viaducto conectaba la necesidad de perforar Malmasín, con un coste muy importante en millones de euros, para poder acceder a Bilbao, por lo que entendían lo que podía ser el acceso natural y que venía avalado o sostenido por el pelotazo inmobiliario que se iba a dar en la playa de vías que iba a dejar libre. 
 
Pero como todo eso se ha caído, porque el pelotazo inmobiliario o la burbuja inmobiliaria ha quebrado, porque Adif se está replanteando los proyectos, se decide hacer a finales del 2011, no del 2001, del 2011, se decide hacer un desvío que llaman provisional, pero que ya algunas fuentes señalan como definitivo, que ya trascurre por otro lado, que no tiene que dragar Malmasin en la forma en lo que tenía que hacer, sino que va aprovechar la red existente de Renfe. 
 
¿Qué significa eso? Pues que ha habido una obra, en concreto ésta, esto, esta oda al cemento, este monumento a la estulticia y a la mala gestión y a la mala praxis en el gasto del dinero público, que se va a mantener ahí de por vida. Y esto es triste, porque yo creo que esto no es sólo el ejemplo más palmario y más doloroso del sobrecoste y de la corruptela que acompaña a 
muchos de los sobrecostes en la obra pública en el Estado español y que no sabemos hasta qué punto pueda estar salpicando a Euskal Herria a través del Tren de Alta Velocidad. 
 
Es también el ejemplo más claro de lo que significa la ineficacia política, porque han plantado semejante mole de cemente inservible, destrozando parte de nuestro medio ambiente, para nada. 
 
Pero han permitido que se siguiera haciendo para que las empresas se siguieran enriqueciendo. Un presupuesto de 8 millones que se eleva a 11 – sobrecoste notable– para algo que no tenía sentido y se sabía desde hace dos años cuando se estaba construyendo, y sin embargo nadie ha dicho nada. 
 
Por eso le decía que prefiero que usted no tenga que enterarse de estas cosas por los periódicos, me gustaría que me dijera si lo conocía o no lo conocía. 
 
Si acaso que me diga que quizás en un futuro, dentro de unas décadas vaya a tener algún uso, porque eso por lo menos nos permitiría jugar con el tiempo, nos permitiría tener que esperar a saber si dentro de dos décadas usted tenía razón o la teníamos nosotros y nosotras. 
 
Pero no, me dice que todo va como tenía que ir. Yo, si me la acepta y si no pues no, me atrevería a hacerle una sugerencia: Hagan todo lo posible porque salgan a la luz todas las irregularidades que se están detectando en el Tren de Alta Velocidad, háganlo, porque probablemente, de algunas de ellas ustedes no tengan ninguna responsabilidad. 
 
Porque si no lo hacen ustedes, estarán colaborando de la ocultación a la ciudadanía de un despilfarro público mayúsculo, el mayor despilfarro público de dinero público, del de todos y todas, que se está destinando, en este caso, al Tren de Alta Velocidad. 
 
Y mientras esto está pasando, vemos, y lo hemos visto en el debate anterior, cómo nos tenemos que apretar el cinturón para poder cubrir las necesidades de nuestros ciudadanos y ciudadanas. 
Y mientras tanto, seguimos generando monumentos como éste. Igual acompañará a la central de Lemoiz…

Espainiako Koroak Bizkaiko Jauna titulua ez erabiltzeko exijituko du EH Bilduk Bizkaiko Batzar Nagusietan

Espainiako Erregeak abdikatuko duela iragarri eta egun gutxira, EH Bilduk Espainiako Koroari zuzendutako ekimena erregistratu du Bizkaiko Batzar Nagusietan. Koalizioaren arauz besteko proposamenak espainiar erreinuko Koroari exijitzen dio Bizkaiko Jauna titulua erabiltzeari uztea.

Espainiako konstituzioak Koroari onartzen dizkion tituluen artean dago Bizkaiko Jaunarena. EHBilduren ustez Espainiako Koroak ez du inolako zilegitasunik titulu hori bere gain hartzeko eta, beraz, tituluari uko egiteko exijitzen dio Koroari.

Asier Vega EHBilduko batzarkidearen esanetan, “Bizkaiko Jauna titulua norbaitek ematekotan, bizkaitarrok eman beharko genuke. Agerikoa da Bizkaiko gizartea ez dela monarkiaren aldekoa eta ez duela Espainiako erregearekiko atxikimendurik. Beraz Espainiako erregeari ez dagokio Bizkaiko Jaunaren titulua eta hari uko egitea exijitzen diogu”.

EH Bilduren ustez, Juan Carlos Borboikoaren abdikazioa “itxuraldaketa operazioa” da, “ukazioan eraikitako eta politikoki agortutako markoa iraunarazteko”. Koalizioak adierazi du abdikazioak ez duela inolako aldaketarik ekarriko, ez baitu “herrien ukazioan oinarritutako eredu politiko-instituzionala gaindituko”. Juan Carlos Borboikoaren erregetza Francoren erregimenari segida emateko ezarri zela gaineratu du EH Bilduk. Koalizioaren proposamenaren arrazoiketak dioenez, Euskal Herriak ez dio inolako zilegitasunik onartzen Espainiako Koroaren inongo ordezkariri, besteak beste, herritarrak hautatu ez dituen ordezkariak direlako.

Kanarietako petrolio-prospekzioei ez

Berriz ere, inperio espainiarraren izpiritu aseezina azalerazten da bere koloniarik urrunenean, Afrikako ipar-mendebaldean, berriz ere, XXI. mendeko oligarkiaren interesak defendatzeko. Oraingoan transnazional baten izena dauka, Repsol eta buruzagi jakin bat azaltzen zaigu Espainiaren kolaboratzaile: Josu Jon Imaz

Kanarietako uhartedia natur baliabide nahikoak eta soberan ditu energia berriztagarriak garatzeko, izan ere, urte osoan eguzkia, haizea eta itsasaldiak ditu. Eta horrekin aski dute energetikoki burujabeak izateko petroliorik gabe; martxan jarri nahi dutena, beraz, kanariarren kontra doa eta interes jakin batzuen alde.

Alternatiban, ekologia edozein dominazio sistemaren aurka egiteko balio duela defendatzen dugun heinean, Kanariar Irletako itsas ekosistemaren kontserbazioaren alde agertzen gara; elikadura subiranotasunerako aldarrikapenetik kanariar itsasoko arrantza erreserben zaintzaren alde egiten dugu eta demokrazia parte-hartzailearen alderdi bultzatzaile gisa, Kanariar Herriaren erabakitzeko eskubidea defendatzen dugu, erreferendum baten bitartez bere itsasoan petrolio-prospekzioa gauzatzea edo gelditzearen borondatea erabaki dezaten.

Guzti hau dela eta, gizarte mugimenduen deialdiarekin bat egiten dugu eta bide batez, kanariar gizarte osoari eta bat egin nahi duten pertsona guztiei dei egiten diegu, hurrengo ekainaren 7an, larunbata, 18:00etatik aurrera zortzi irletan batera egingo diren martxekin bat egin dezaten.  

Euskal Herritik jaso elkartasunezko besarkada internazionalistarik beroena.

Gasteiz, 2014ko ekainaren 5ean

Emantzipazioaren aldeko apustua

Diana Urrea, Jon Iñarritu, Eva Blanco eta Maite Ubiria – EH Bildu

Garapenerako lankidetza bidegurutze batean dago Euskal Herrian. EH Bilduk politika publiko eraldatzailearen alde egiten du, herritarrak ahalduntzean eta gizarte-justizian oinarrituta, baina gainerako indar politikoek eskaintzen dutena ikusteak atsekabea eragiten du.

EAJk, bai Eusko Jaurlaritzan, bai Bizkaiko Foru Aldundian, murrizketa handiak egin ditu politika horri dagokionez, eta bere Basque Country Estrategiaren gehigarritzat hartzen du; izan ere, estrategia horren helburua da euskal enpresek kanpoko herrialdeetan presentzia izan dezaten sustatzea, baina kasu askotan, lan-baldintza txarragoetan eta esplotazioa nahiz prekarietatea sustatuta. Esan gabe doa horrek guztiak ez duela zerikusi handirik garapenerako lankidetzak benetan izan behar duenarekin.EAJk, bere jarduna ezkutatzeko, esku-hartze humanitario handiekiko babesa iragartzen du han eta hemen (Filipinetako hondamendiaren kasua dugu horren adibide), nahiz eta gero laguntza hori ez den gauzatzen; edo, bestela, gezurra esaten du inolako lotsarik gabe, adibidez, Bizkaian. Izan ere, %46ko murrizketa egin ostean, honako hau esan du lotsagorritu ere egin gabe: “Euskal Autonomia Erkidegoan, lankidetzaren esparruko konpromisoari eusten dion herrialde bakarra da hau”.

Alderdi Popularrak ere antzeko zinismoz jokatzen du: gobernatzen dituen erakundeetan, lankidetza-politikak eskizofrenikotzat edo, besterik gabe, faltsutzat har daitezke. Arabako Foru Aldundian, foru-arau bidez ezarrita dago aurrekontuaren %1 lankidetzara bideratu behar dela. Baina iaz, sei proiektu baino ez ziren finantzatu, guztira 224.557€-ko balio metatuarekin. Murrizketa nabarmena da, baina hori baino deigarriagoa da arduradun politikoen lotsagabekeria; izan ere, haien hitzetan, krisialdiaren ondorioz, Arabako Foru Aldundiak aurrekontuaren %0,7 baino ezin du bideratu lankidetzara, baina Gobernuz Kanpoko Erakundeek egin duten azterlanaren arabera, Foru Aldundiaren ekarpena %0,2 baino txikiagoa da.

Bestalde, Euskadiko Alderdi Sozialistak eskarmentu handia du hitzaldi bikoitzak egiten, gobernatzen edo oposizioan dagoen arabera, baina garapenerako lankidetzaren kasuan, isil-isilik dago. Iraganean oportunismo politikoaz jardun badu, orain axolagabekeria baino ez du erakusten; hau da, argi eta garbi mespretxuzko joera adierazten du, alderdi horrentzat lankidetzarekin loturiko politika ez baita lehentasuna.

Egoera hori ikusita, Euskal Herria Bildutik garapenerako lankidetzaren politika defendatzen ari gara gobernuan gauden erakundeetan; guk gobernatzen ditugun erakundeetan ez ditugu aplikatu murrizketa tamalgarri horiek, gainerako alderdiek kontrakoa egiten duten arren.

Dena den, gure ustez, zenbatekoa bezain garrantzitsua da modua; beraz, nazioarteko garapenerako lankidetza aldarrikatzen dugu politika publiko eta sozialtzat. Bestela esateko, nazioarteko lankidetza politika publikoen multzoan sartzen dugu guk, eta politika publiko den aldetik, finantzaketa publiko egonkorra ezinbestekoa izateaz gain, administrazioak berak hartu behar du bere gain politika horren plangintza, kudeaketa, jarraipena eta ebaluazioa.

Gainerako alderdiek ez bezala, guk ez dugu uste garapenerako lankidetza ongintzazko laguntza denik eta eguberrietako azokatxo baten bitartez finantzatu behar denik; aitzitik, gizarte-justiziarekin lotzen dugu. Bestela, geure oparotasunaren jatorria ukatzen ariko ginateke gu geu ere, zinismoz jokatuz; izan ere, guk hainbeste baldin badugu, hegoaldeko herrialde pobretuetako lurraldeak eta gorputzak esplotatu eta indarrez ebatsi ditugulako da.

EH Bilduren ustez, gure ustez, lankidetza-politikak herritartasun unibertsalaren kontzeptuan oinarritu behar du; alegia, pertsona guztiak eskubideen subjektutzat hartu behar ditu, nongoak diren edo non bizi diren alde batera utzita. Era berean, lankidetza-politikak eraldatzailea izan behar duela uste dugu; giza garapen iraunkorra sustatzeak izan behar du politika horren ardatz.

Gaur egun, dela herrian, dela orokorrean, gure inplikazioa eskatzen duten prozesu asko eta asko daude: nekazarien elkarteek elikadura-subiranotasunaren alde egiten duten borroka, mugimendu feminista borrokalariak antolatzea, Saharako eta Palestinako borrokak… Beraz, Garapenerako Gobernuz Kanpoko Erakundeei laguntza ematen diegu, baita gizarte-mugimenduei ere, eskubide indibidual eta kolektiboen alde borrokan ari diren herritar antolatu horiei laguntzen jarrai dezaten, baina betiere emakumeen eta gizonen arteko berdintasuna bultzatuta.

Azken batean, guk defendatzen dugun lankidetza-eredua tresna bat da; hain zuzen ere, gizarte zibil antolatuak balia dezakeen tresna, herrien eta pertsonen emantzipazioa ahalbidetzeko tresna, beste politika batzuekin koherente izanik. Alderdien interesen gainetik, epe motzeko interesen gainetik, herri-mugimenduen eta gizarte-erakundeen zerbitzura jartzen dugu lankidetza, herri-mugimendu eta gizarte-erakunde horiek baitira gizartea eraldatzeko prozesuaren benetako protagonista.

AHTk berehalako moratoria behar du

10.000 Milioi euro, ez noiz ez nora eramango gaituen ez dakigun tren batean. Hau da Euskal Herrian Abiadura Handiko Trenen proiektuen egoeraren sintesia.

Orain hamarkada bat, inongo eztabaida sozialik gabe diseinatu eta erabakitako proiektuen aurrean aurkitzen gara, orduko faktore ekonomiko, sozial eta politikoen arabera definituak izan zirenak. Egungo errealitate ekonomiko eta sozialarekin zer ikusirik ez duten proiektuen aurrean aurkitzen gara, hauen bideragarritasunaren inguruan sortutako zalantzetaz inguraturik gainera.


 

Baina ez da Euskal Herria Bildu zalantza hauek mahai gainean jartzen dituena, baizik eta proiektuen gaineko datu objektiboak dira egoeraren larritasuna azalerazten dutenak:

  • Ez dago konexiorik: Nafar Gobernuak zein Gobernu Espainiarrak onartu egin dute abiadura handiko trenak ez duela Iruñea Zaragozarekin lotuko, eta beraz, Iruñea-Castejón tramua guztiz isolatua geratzen da.

EAEko kasuan, Espainiar Gobernuak Gasteiz-Burgos lotunearen gaineko zalantza asko dituela adierazi du, hirugarren karrilaren alternatiba mahaigaineratuz. Gobernu Frantsesak gutxienez 2032 arte atzeratu du “Euskal Y” Europarekin lotunea egiteko proiektua.

Nafarroan inongo konexiorik ez duen joan-etorriko 65km-ko korredorearen aurrean aurkitzen gara. EAEn berriz, ez estatu espainolarekin ez Europarekin konexiorik ez duen Y. 10.000M eurotako bi “irla”.

  • Finantziazioa murrizten da, praktikan inbertsioa ia etetera helduz: Naiz eta Gobernu Espainolak Euskal Herriko abiadura handiaren aldeko apustua berresten duen hitzez, zenbakiek argi uzten dute hauen asmoa. Proiektuen kostea 10.000Milioikoa den bitartean, Espainiako gobernuaren inbertsioa hurrengo urteetan 50 eta 190 milioi eurokoa izatea aurreikusten da. Beraz, esan dezakegu estatu Espainolak “Moratoria tekniko” batean sartu dituela proiektuak.

Ondorioa: estatuaren finantziazio faltaren aurrean, Gasteiz zein Iruñeko gobernuak dira obrak jarraitzeko dirua ipintzen dutenak, jakin barik diru partida hauek bueltatuak izango diren gobernu zentralaren eskutik, ez eta proiektuak bukatuko ote diren. Egoera honi bukaera eman behar zaio.

Egoera eta baldintzak aldatu direla ukaezina da, baina ala ere, Gasteiz eta Iruñako gobernuek, bideragarritasun tekniko, sozial zein ekonomikoaren gaineko zalantzaz beteriko proiektuak finantzatzeko apustuarekin jarraitzen dute. Honek, urtean, aurrekontuetatik eratorritako (2014) 350M eurotako inbertsioa EAEn eta 102M eurotakoa Nafarroan suposatzen dute.

?Egoera ekonomiko gogorra sufritzen ari garen honetan, ezin dugu herritarren dirua etorkizunik ez duten proiektuetan bideratzen jarraitu. Arduratsuak izan, eta inbertsioak zertan egiten diren oso ondo baloratu beharra dago.

Zalantzaz beteriko egoera honen aurrean, EH Bilduk Eusko Jaurlaritza eta Nafarroako Gobernuari zein Euskal Herriko indar politiko guztiei, hurrengo proposamena luzatu nahi die: azpiegitura hauen etorkizunaz erabakitzeko prozesu oso bat abiarazi dezagun, proiektuaren egungo baldintzen egoera ezagutzeko azterketa sakona egin, eta horren gainean eztabaidatzeko aukera irekiz, parte-hartze sozialerako mekanismoak artikulatu.

Horregatik, Urkullu zein Barcinaren gobernuei AHTko proiektuen berehalako MORATORIA eman dezatela eskatzen diegu, egungo baldintzen gaineko azterketa sakona garatuko duen markoa osatu eta jendartearen eskakizunei men eginez, denon artean proiektuen etorkizunaz erabaki dezagun.

Inongo indar politikok ezeztatu beharko ez lukeen proposamen zentzudun eta arduratsua da egiten duguna. Ez gabiltza behin betiko geratzea eskatzen ari , baizik eta aztertu eta erabaki ahal izateko behin behineko moratoria. AHTaren etorkizuna argitu arte, milioiak inbertitzeari uztea da exijitzen ari garena.

EH Bildu prest dago, prozesu hau lagundu eta posible egiteko, bere aldarrikapen gorena atzeratzeko.

Ez dago presarik. Geratu, eta pentsatu dezagun ondo zertan inbertitu behar dugun, eta bitartean, bideratu ditzagun errekurtso ekonomikoak behar urgenteetara.

Arduratsuak izan daitezela eta eman dezatela berehalako Moratoria.

EHBildun irakurri

X