Aste honetatik aurrera jarduera instituzionalera bueltatuko da Alternatibako kide Ander Rodriguez Lejarza (Arrasate, Gipuzkoa, 1982). Pello Urizarrek duela zenbait hilabete iragarri zuen Legebiltzarra uzteko asmoa zuela eta kargu-uztea egunotan gauzatu ostean, Gipuzkoako zerrendatik hurrengoa, Rodriguez alegia, legebiltzarkidea da dagoeneko.
Urtero bezala, Alternatibaren ordezkaritza batek Kataluniako Egun Nazionalean, Diadan, parte hartuko du bihar. 2017ko urriaren 1ean abiatutako epe honek mugarri berria izango du galdeketako buruzagien aurkako epaiketaren ebazpenarekin. Egoera honetan, berriro ere, Alternatibak ospakizunetan zein aldarrikapenetan parte hartu eta eragile sozial eta politikoekin bilerak egingo ditu.
Uda osoan, euskal hiriburu guztietako jaien harira, erakunde publiko nagusien iragarkiak eta kanpainak behin eta berriro ikusi ditugu: indarkeria matxistaren kontra, emakumeen kontrako erasoen aurka, edo jaien esparruetan gertatzen den gehiegikeria ororen desagerpenaren alde mezuak helarazten. Uda, alabaina, ez da bukatu, ezta jaiak ere. Igandean, irailak 8, Hondarribiak bere festa nagusia ospatuko du. Bertan, azken bi hamarkadetan bezala, ehunka emakumek eraso matxista larriak pairatuko dituzte, eta ez da ilunetan edota isilpean gertatuko; herriko kale nagusietan gertatuko da, aurrean ordezkari instituzionalak daudela. More…
Pixkanaka-pixkanaka herriko jaiak bukatzen doaz. Gehienetan, balorazio positiboak egin izan dira, bai udalen partetik, baita herri mugimenduetatik ere. Tamalez, ohikoa bilakatu da sexu erasoak salatu behar izatea. Erasorik gabeko jai-guneak eraikitzeko lana aitortzeko modukoa izan arren, gure segurtasuna eta askatasuna ez dugu oraindik bermatuta. Badira erantzun-protokoloak, gero eta mobilizazio jendetsuagoak, elkar-zaintza eta autodefentsa kontzeptuak gero eta ezagunagoak zaizkigu, eta erasotzaileak ongietorriak ez direla aspertu arte aldarrikatu dugu. Halere, gure herriko jaiak errespetuan eta parekidetasunean gozatzeko arazoak izaten jarraitzen dugu: gure jai-guneak ez dira eremu guztiz askeak.
Gero eta turista gehiago ikusi ahal ditugu gure kaleetan, udan zehar bati baino gehiagori lagundu diot tranbiarako txartela erosten, edo Alde Zaharrera nola joan esan egin diot. Pixkanaka-pixkanaka ohitzen hasiak gara, baina oraindik bilbotarrok harritzen gara agertzen hasten direnean. Gureak sortzen duen interesa atsegina bazaigu ere, turismo eredu gero eta jasangaitzagoa suertatzen zaigula esango nuke. Egia da Donostian tarteka bizi duten “inbasiotik” oraindik urrun gaudela, baina hala ere, ondorioak nabaritzen hasiak gara. Galdu dut kontua Bilboko erdialdean zenbat hotel zabaldu berri dituzten… eta zenbat zabalduko dituzte laster? Zer gertatzen ari da pisu turistikoekin?
Gure opor-bidaian etenaldi txiki bat egin genuen Madrilen. Aukera ezin hobea izan zen erakustaldi interesgarriez gozatu eta kontzertu on bat entzuteko. Halere, dena ez zen horren atsegina izan. Garraio publikoa, metroa zein trena, hartu genuen bakoitzean polizia bidaiariak identifikatzen ikusi genuen; kasu guztietan identifikazio etnikotzat jo zitezkeenak, eta ez ziren gutxieneko errespetuarekin egin. Behaketarako tarte txikia izan zen, arinegia ondorioak ateratzeko; baina gorputzean ezinegona eragiteaz gain, estereotipoen inguruan hausnartzera eraman ninduen.
Aitortzen dut: ez naiz telesail-zale amorratua, ez ditut jarraitzen modako estreinaldiak eta oso gutxitan gertatu zait atal bat bestearen atzetik ikusten arratsalde osoa ematea. Halere, udako oporrak heldu zaizkit eta denbora libre gehiago dudala baliatuz, zaletzeko telesailen bila hasia naiz. Hainbaten artean, deigarriak egin zaizkit nolabait gai berdina jorratzen duten bi dokumental: “El caso Alcàsser” eta “La muerte vende”. Lehena ezagunagoa egingo zaigu, gehienok jasan baikenuen garaiko komunikabideen ikuskizun lotsagarria. Bigarrena, aldiz, Wallace Souza telebista aurkezle arrakastatsuaren kasura hurbiltzen gaitu. Izenburu iradokitzailea duen telesail honek aurkezle brasildarraren historian sakontzen du, entzuleak irabazteko asmoz hilketak agintzea leporatu zioten.
Abuztuan palmondoak gogoan baditugu, ohikoa izango da hondartzen irudi exotikoak burura etortzea. Bilboko erdigunean egotekotan, aldiz, Abando auzoan, ohartuko gara zuhaitz tropikal horiek oso bestelako esanahia izan dezaketela. Egunotan, balkoietan bi palmondo irudikatzen dituzten banderatxoak ageri dira, auzotarrek ehun urtetik gorako bi ale salbatu nahi dituztelako. Ez daude bakarrik, borroka horrekin bat egiten dute, esaterako, Cervantes eskola publikoaren Gurasoen Elkarteak, auzo elkarteak, kultura elkarteak, eskola publikoaren aldeko elkarteak eta Ekologistak Martxan-ek. Palmondoena ez da, alabaina, guzti honen oinarrian dagoen arazo bakarra.
Uztaila une aproposa izan ohi da oporrak hartzeko eta, nola ez, bidaiatzeko. Une egokia da, beraz, leku ezezagun batera hurbiltzeko, patxadaz ibiltzeko eta argazkiak ateratzeko. Gainera, janari desberdina dastatzeko aukera izaten dugu, eta ohitura ezberdinekin gozatzeko abagunea ere bai. Gure herri edo hirian bertan gauza bera egitera bultzatzen gaituzten artikuluak gero eta ohikoagoak dira. Turistak izatera animatzen gaituzte, auzo berriak ezagutuz eta egunero igarotzen garen tokiei arreta handiagoa jarriz. Horrela, gure ikuspegia aldatu eta lehengo aldiz ikusten dugun sentsazioa izango ei dugu.
Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka
