Alternatibak Lurra eta Pakearen aldeko nekazarien topaketan parte hartuko du gaurtik Kolonbian

Lurra eta Pakearen alde ‘Encuentro nacional de comunidades campesinas, indígenas y afrodescendientes por la tierra y la  paz; El Diálogo es la Ruta’ Barrancabermejan, Magdalena Medio eskualdean(Kolonbia), gaurtik eta astelehenera bitarte egingo duten topaketan parte hartuko du Alternatibak. Bihar, jardunaldien bigarren saioan, bakearen aldeko bertako zein nazioarteko esperientzien berri emateko orduan izango da eta bertan aurkeztuko du Alternatibak Euskal Herriko normalizazio prozesuaren inguruko esperientzia ezkerreko ikuspegitik.

Bizkaiko batzarkide ohi eta Alternatiba Gazteak-eko bozeramaile Jonathan Martinez izango da, besteak beste, Alternatibaren izenean hitz egiteko Topaketaren Aldeko Nazio Komiteak antolatutako jardunaldian. Nekazal munduko eta Giza Eskubideen aldeko hainbat erakundek sustatu dute topaketa, Asociación Campesina del Valle del Río Cimitarra elkartea barne, Kolonbiako Bakearen 2010eko Sari nazionala jaso zuen berberak. Sariketak bultzatu zuen, hain zuzen ere, topaketa hau egitera.

Jardunaldien helburu nagusia Kolonbian bakea lortzeko proposamen politiko negoziatuak elkar trukatzeko gunea sortzea da, nekazal eta indigenen komunitateen esperientzietatik abiatuta eta Gobernuarekiko zein Kolonbian bakea lortzearekin tematuta dauden eragile guztiekiko elkar trukaketa sustatuz. Lurra, Lurraldea, Natur baliabideak, Demokrazia, Eskubideen Bermea ea bakerako Politika nazionala izango dira eztabaidarako oinarriak.

Nukleartegirik ez

Jakes Lafitte > Berria

Lema hori zekarten pegatina eta txartel andana bat agertu zen Euskal Herrian 1974. urtean, jadanik errekarantz zihoan Francoren diktaduraren azken urteetan. Baita « Nukleartegiak : Euskal Herrian hilerriak » izenburutzat zuen errebista berezia kaleratua izana zen. «Ama lurra hil da ez dago kanpairik», Maite Idirinek abestutako koplak nahiko ospetsuak ziren Euskal Herrian eta kanpoan bizi ziren gazte argi batzuen gogoetan. Garai haietako ezker abertzale edo xoraturik omen zeuden gazte ekologisten asmakeriak baizik ez omen ziren lema beltz eta pesimista horiek. Zeren-eta denboraldi honetan 1973. urtetik munduan hasi zen erregaien kinka zela , beste energia iturburuak eta independentzia energetikoa eskuratu behar zituzten herri garaitu eta industriatsuek. Ekidin ezin genezakeen aurrerapenaren ildoa omen ziren nukleartegiak.

1975 .urteko udaberrian geoteknika saio batzuk egin nituen eraikitzen ari ziren Dampierre en Burly nukleartegian. Hamabost egun geratu nintzen Frantziako toki hartan, baina jadanik zer-nolako tentsioak nabaritzen ziren ohartu nintzen: guardiez, txakurrez eta burdinazko hesiez inguraturik zegoen xantier erraldoi hori. Gerla denboran ginela bazirudien benetan. Obra horretaz arduratzen zen ingeniariarekin mintzatzen ari nintzelarik, azkarregi pentsaturiko irtenbide bat nukleartegiak zirela eta 30 urte iragan ondoren abandonatuko zela aitortu zidan hark. Baita jende gehiena horri buruz ezaxola zela adierazi zidan. Geroztik pentsatzen dut kuraia ez zitzaiola eskas gizon horri, zuen lanpostuarengatik izugarrizko aitorpenak egiten zizkidalako. Nukleartegien eraikuntzan lanpostu txikiago dutenek gizakiak menperatzen ez duen teknika berri horren defendatzaile porrokatuenak baitira.

Ameriketako Estatu Batuetan lehen nukleartegiak egin zituzten, baina bide zuhurrago batez, hiri handietatik urrun zeuden basamortuetan eraiki baitzituzten. Frankismoaren denboretan, aldiz, hirigintza azkarra dagoela Lemoiz eta Ispaster bereizi zituzten, herria probokatu nahi bailuten. Horretaz gainera, kontzientzia txarra zutelako seinale, izengoiti baten pean lurraldeak erosi zituen Iberduerok. Nukleartegiak lanjeros ez zirela kantatzen ziguten leku guztietan, etorkizunerako bide berria zela. baina Txernobileko istripua gertatu zen 1986. urtean eta aurten Fukushimakoa. Ukraniakoa komunisten « lan txarraren » emaitza baizik ez omen zen, eta Fukushimakoa itsasikarak eragindako uhin erraldoiak ondorioztatu zuen. Baina zergatik lurrikarak maiz gertatzen diren tokietan nukleartegien eraikitzea? Hori alferrik arriskuetan ibiltzea delakoan nago. Euskal Herria Auniamendietan izanik, lurrikarak gerta daitezkeen herrialde batean dago, eta askotan pentsa dezakegu zer katastrofe gertatuko zen Lemoizko zentral nuklearraren ondoan lurrikara edo itsasikara bat gertatu izan balitz. Borroka horretan jende zentzudun batzuk bizitza galdu dutela esan dezake batek baino gehiagok; baina hainbesteraino iritsi aitzin, ez ote zen elkarrizketan oinarritutako irtenbide bat atzeman ahal izan? Frankoren diktadurarekin ezin aski. Alderantziz, zapalkuntza bortitzagoz erantzun zuen diktadurak: Gladys del Estal militante gaztea erail zuten Tuteran, eta «nukleartegirik ez » arropan josia zuten euskal herritarrak kalean bertan belaunikaturik papera jan zezaten bortxatu zituzten guardia zibilek; herriari iraina eta umiliazioa. Baina « edozein eta zernahitarako indarkeria» kondenatzen duten apostolu horiek zer dioskute Txernobilekoak eta Fukushimakoak egin eta eginen dituen biktimez ?

Diktatura nagusitzen ez zen erresumetan bide demokratikorik bereizi ahal zuten nukleartegien aldeko gobernuek? Oroitzen naizenez, Giscard d’Estaing-en denboretan bailararen mailan Kaskoinako Golfechen erreferendum bat antolatu zuten bertakoek nukleartegia nahi zutenetz jakiteko; ezetza eman zuten arren, Pariseko Gobernuak ez zuen boto hori onartu nahi izan , «konstituzioaren araberakoa» ez zelakoan.

Austrian, aldiz, nazioaren mailan egindako erreferendum baten ondorioz, ez dute nukleartegirik egin, eta Suitzan bezala gaur ere hala jarraitzen du Vienako Gobernuak. Horida, nire ustez, benetako demokraziaren ezaugarrietako bat. Frantziako estatuan 1981. urtean ezkerraldekoek boterea lortu zutelarik murriztu zuten nukleartegien egitasmoa, baina ez osoki gelditu, eta gero berriz abiatu zuten Chiracen kideek.

Hala ere, Txernobil eta Fukushimaren katastrofak gertatu ondoren galdera asko egiten diote Europako zuzendariek euren buruei energi nuklearra abandonatu ala jarraitu behar denaz. Alemaniak, behintzat, 2024an nukleartegiak geldituko dituelako ebazpen zuhurra hartu du. Pariseko eta Londreseko Gobernuak, naski, ez dira horretan; bi makur handi gertatu arren, aitzina jo nahi dute; Sarkozyren ustez, Erdi Arora itzultzea bailitzateke nukleartegietatik ekoitzitako energia abandonatzea. Hala ere, energia nuklearra utzi arren, Austriako biztanleria ez da Frantzian eta Bretainia Handian baino okerrago bizitzen.

Nukleartegiek estatuen independentzia energetikoa sendotzen dutela dioskute; baina nondik etorriko da Frantziako nukleartegien ibilarazteko uraniuma? Frantziako estatuan zeuden meategi ia guztiak (Vendeekoa, Limusingoa eta Forezgoa) agorturik daude, non lurki arraroa kanpotik ekarri beharko baitute. Orain Nigereko basamortuan meatokiak kudeatzen ditu AREVA konpainiak, Al Qaida-ko aktibistak nagusiak diren herrialde batean, alegia. Eta etorkizunean nork pentsa lezake uraniorik duten Afrika eta Asiako herrialdeek petroliodunek egiten duten baino presio gehiago eginen ez dutenetz?

Dampierre en Burly-n ezagutu nuen ingeniari horrek arrazoia zuela gero eta konbentzituago nago; nukleartegia behin-behineko irtenbide bat da. Beste energia iturbururik bilatu behar ditugu, eta ekoitz dezakeguna gutxiago gastatu, eta ez alferrik.

2011 Abuztua

Kutxan gordetako gezurrak

Inork ez dezala bere burua engainatzen utzi, diru publikoa eskuratzeko lapurreta da hau, banka pribatuaren emaitzak eta egoera are gehiago hobetzeko. Hondamendia eragin zuten berberak arbitro bilakatu ditu klase politikoak, haien gehiegikeriak herritarrek ordain ditzatela ebatzi duten epaileak dira

http://alternatiba.net/idazlanak/1253/kutxan-gordetako-gezurrak-alternatiba

Patronala beti da nagusi

Negoziazio kolektiboa arautuko duen Lege Dekretua onartu izanak, lan merkatuaren eta pentsioen erreformekin batera,  enpresaburu eta kapitalaren eskubideak gehiengo sozialen gainetik jartzen dituen infernuko zirkulua itxi du. Finantzen krisiak mahai gainean jarri du, argi eta garbi, kapitalismoak ez duela inolako mugarik eta gutizia dela azpian duen oinarri etiko bakarra.

http://alternatiba.net/idazlanak/1220/patronala-beti-da-nagusi-ana-etxarte-y-asier-vega-alternatiba

Nork hartzen du bere gain bizitzaren jasangarritasunaren erantzukizuna?

Hainbat eragile izan dira, emakumeen rolean gertatutako aldaketa funtsezkoa izanik, biztanleen erantzukizunen banaketan aurrez ezarritako eredua ezegonkortu dutenak eta lanaren berrantolaketaren beharrizana eragin dutenak. Nola banatzen da orain zaintzaren erantzukizuna? Nork edo nortzuk ari dira bere gain hartzen bizitzaren jasangarritasunaren erantzukizuna?

http://alternatiba.net/idazlanak/1226/nork-hartzen-du-bere-gain-bizitzaren-jasangarritasunaren-erantzukizuna

Bideo-elkarrizketa: Negoziazio kolektiboaren erreforma

Alternatibak Garbiñe Aranburu LABeko zuzendaritzako kidea elkarrizketatu du Espainiako Gobernuak abiatutako negoziazio kolektiboaren erreformaren inguruan. Erreforma honen nondik norakoak azaldu dizkigu, ultraeraginkortasuna eta negoziazio esparruak, besteak beste.

http://alternatiba.net/idazlanak/1262/bideo-elkarrizketa-negoziazio-kolektiboaren-erreforma-garbiñe-aranburu-lab

“Pasatzen ari haiz” > Maite Asensio (Berria)

Maite Asensio > Berria

Aitzakiak bilatu ohi dira emakumeen aurkako indarkeria ezkutatzeko: emaztea hil duen gizona zorrek itota dago, bikotekidea kalean jo duena zeloek itsututa, eta laguna bortxatu duena burua galduta. Jai giroan, berriz, alkohola izaten da aitzakia, erasoak mozorrotzeraino, «txantxa inozente» bihurtzeraino, eta erabateko zigorgabetasuna hedatzeraino: egoera antzeratsuan daudenen begien aurrean, erasotzaileak ondo pasatu nahian dabiltzan errugabeak dira, eta erasoa salatzen dutenak, aldiz, festa zapuztu nahi duten «histerikoak».

Baina, funtsean, adierazle batek ezaugarritzen ditu erasotzaile eta eraso guztiak: emakumeekiko begirunerik eza. Horrelako jokabideak ez dira egun batetik bestera agertzen, luzaroan egosten baizik. Eta aztarnak uzten dituzte: familia bazkarian emazteari isiltzeko agintzen dion gizonari jarrera matxista antzematen diogun bezala, zergatik ez ondoan duen emakumea haren gogoz kontra gerritik heltzen tematu denari? Zergatik ez ditugu horrelakoak gaitzesten? Are gehiago, zergatik kudeatzen ditugu halako egoerak konplizitatetik?

Indarkeria sexistari aurre egiteko, emakumeen jabekuntza ezinbestekoa da: jabetzea eskubideez, aukerez, berdintasunaz, erabakiez, autonomiaz. Jai giroan gertatzen diren erasoei aurre egiteko batik bat, autodefentsarako deia egin ohi du mugimendu feministak. Baina batzuetan, hori ez da nahikoa, eta, gainera, bidegabea ere izan liteke: non dago gizonen ardura? Non dago balizko erasotzaileekiko prebentzioa? Matxismoaren aurrean, euren burua neutraltzat daukate gizon gehienek, baina zenbatek esaten diote ozen albokoari lankidearen gonari buruzko iruzkin sexista erabat desegokia izan dela? Zenbatek diote, halere, ezin dutela ia ezer egin matxismoaren aurka?

Indarkeria maila bortitzenean gertatu aurretik egin behar da prebentzioa. Kuadrillako lagun hori, ustez ligatu nahian, emakumearen urruntze keinuei muzin eginda, gerritik heltzen ari zaionean, behin eta berriro. Lagunarengana joan, eta esan: «Pasatzen ari haiz». Moztu egoera, erasoa larriagotu aurretik. Eta adiskidetasunak ematen duen konfiantzatik, erreferente izaeratik, gaineratu: «Pasatzen ari haiz; neskak ezetz esan dik, eta hik hori errespetatu behar duk».

Argazkia: Gaizka Iroz / Berria

Kutxan gordetako gezurrak (Alternatiba)

Kutxen bat-egite prozesua geldiezina dirudi prentsan eta albistegietan hainbeste titular eta aipamen eman ostean. Halaxe saldu izan dizkigute Europan eginiko lan erreformarik atzerakoienak, pentsio sistema publikoen kontrako erasoa edo zerbitzu sozialetan emandako atzerapauso nabarmenak. Jakin badakigu krisia sortu zutenak direla bere onuradun nagusiak baina, hala ere, edozer egiteko aitzakia bilakatu da, baita finantza merkatuetan ere.

Berriz ere, errealitatea ezkutatzen digute, orain arte eta gureak ei ziren aurrezki kutxen fusiorako benetako arrazoiak argudio ilunekin estaltzen dituzte. Ez dago inolako kaudimen arazorik BBK, Kutxa eta Vitalen, inongo ikuspuntutik begiratuta ere, Europako finantza sistemaren zati baten gainean egin berri diren azterketek agerian utzi dutenez.

Benetako helburua, beraz, diru publikoa ebatsi eta merkatu pribatuetan txertatzea besterik ez da, finantza sistemaren erreskatearekin edota, are modu lotsagabeagoan, pentsioen erreformarekin. Inork ez dezala bere burua engainatzen utzi, diru publikoa eskuratzeko lapurreta da hau, banka pribatuaren emaitzak eta egoera are gehiago hobetzeko. Hondamendia eragin zuten berberak arbitro bilakatu ditu klase politikoak, haien gehiegikeriak herritarrek ordain ditzatela ebatzi duten epaileak dira.

Errealitatearekin zerikusirik ez duen egoera irudikatu digute non kutxak kutsu politiko handiegia duten erakundeak diren, kudeatzaile treberik gabekoak. Era berean, amildegi amaigabea ere deskribatu digute zeinetan nazioarteko merkatuek bankuak nahiago dituzten eraginkorragoak direlakoan. Espainiako kutxa jakin batzuen egoera txar baina puntualetik abiatuta, kutxen gaineko baldintzak gogortu dituzte eta, Kutxen Lege berriarekin, kapital pribatua bilatzera behartzen dituzte.

EAEn are gezur gehiago azaltzen zaizkigu, izan ere, kutxen aurkako eta bankarizazioaren aldeko giroan murgilduta, Akzio Sozietate (Kutxa Bank) berriaren gaineko kontrol publikoa izango dutela ziurtatu dute, baita gizarte ekintzaren gainekoa ere, betidanik gaizki ulertutako gizarte ekintza, finantza erakundeentzat zergak ordaintzeari uzteko eta, era berean, estatuak eskaini beharko lituzkeen hainbat zerbitzu ez emateko aitzakia dena.

Baina guzti hau, eta eskuzabalak izanik, erdizkako egia besterik ez da, honekin Italian 90ko hamarkadan emandakoaren antzeko bankarizazio prozesua ezkutatu nahi baitute. Hala laburtu daiteke: gizarte ekintza bere jardueratik banatzen duen finantza erakundea, gizarte ekintza fundazio bilakatuta eta, hasieran bakarrik, bankua kontrolatuko duena. Ondoren kapital pribatuaren sarrera gertatzen da eta, pixkanaka, fundazioak erabakiak hartzeko orduan duen gaitasuna murriztuz doa. Azkenean bankuaren eta fundazioaren arteko erabateko banaketa ematen da, fundazioa organo erabakitzailetik atera eta gizarte ekintza likidatzen dute.

Kontraesan handiak dituen eta dagoeneko oso mugatuta dauden finantza publikoen aurkako azken erasoaren larritasunaren aurrean, Alternatibak finantza sistema publikoa, gardena eta demokratikoa babesten du. EAEko hiru lurraldeetarako Aurrezki Kutxaren aldeko apustua da gurea, gure herriaren tamainara, enpresa egiturari eta gizartearen beharrei egokitutakoa. Bere zeregin soziala zehaztuko duen Aurrezki Kutxa berria, banka komertzialaren zereginak gaindituko dituena inbertsio produktiboak sustatuko dituen erakundea izateko, irizpide ekologiko eta sozialak jarraituta.

Finantza espekulatiboetatik at jokatuko duen kutxa nahi dugu, inbertsio militarrak, megaproiektuak eta erregai fosilak errefusatuko dituenak. Zeregin sozial jakin batzuk beteko dituen kutxa behar dugu, zaintzaren ekonomia baten lehentasunei egokitutako maileguak eta inbertsioak baimenduko dituena, kalitatezko enplegua sortzea eta aldaketa klimatikoaren aurkako borroka sustatuko dituena, elikadura subiranotasuna eta sektore ahulenen kontsumoa bultzatuko dituena. Lehentasun nagusi, azken batean, justizia soziala izango duena.

Eta erakunde honi forma emateko ordezkaritza portzentaje batzuk ezarri beharko lirateke , ezarleak, sindikatuak, langileak, instituzioak eta bazterketaren zein pobreziaren aurkako mugimendu sozialak aintzat hartuko lituzkeenak.

Baina makineria sasi utopiko honen ezinbesteko atala gardentasuna da, hiritarrei zabaldutako informazioan eta kontrol sozialean oinarritzen dena. Legebiltzarrak eta Diputazioek onartutako informazio sistema zeinetan, aldiro, emandako kredituen eta eginiko inbertsioen berri emango litzake eta ez bakarrik Kutxaren bilakaera orokorraren gainekoa.

Tamalez, euskal kutxen errautsetatik eraiki nahi duten bankuak ez du zerikusirik Alternatibak babestutako Euskal Kutxarekin. Eta horrela izaera nazionaleko banka publikoa izateko aukera galduko dugu, planifikatutako ekonomia nazionalerako lanabesa izango litzatekeena, atzerakoienek gaitzetsiko duen kontzeptua izanik ere, ezker kutsurik gabeko dokumentuetan ageri zaigu, Espainiako konstituzioan kasu.

Oskar Matute eta Ana Etxarte – Alternatibako bozeramaile nazionalak

Azkunari erantzuteko Kukutzaren alde manifestatzeko deia egin du Alternatibak

Alternatibako bozeramaile eta Bilboko zinegotzi Ana Etxartek Kukutzaren inguruan Iñaki Azkunak adierazitako mespretxua salatu du “kultura, bizikidetza eta sormenaren gotorleku den proiektu baten kontra”. Horrexegatik, “eraikuntza enpresen adiskideari kalean erantzuteko” deia egin die herritarrei, Ez dira pasako lemapean larunbat honetan, 18:00etatik aurrera, udaletxetik abiatu eta Errekaldeko gaztetxeraino Bilboko kaleak zeharkatuko dituen manifestazioan parte hartuz. Alternatibaren izenean Ana Etxarte bera izango da elkarretaratzean, Asier Vega Bizkaiko batzarkidearekin batera, besteak beste.

Etxartek Kukutzaren proiektuari eusteko konponbideak daudela berretsi eta Azkunak “arazo pribatuaz” hitz egitea gaitzetsi du, izan ere, Kukutzaren erabilera erabat publikoa dela ikus dezaten gaztetxera bertaratzera gonbidatu ditu bilbotarrak: “Seguruenik, udal gobernuak kudeatutako edozein eraikin baino publikoagoa da”. Era berean, eta udal administrazioak eraikina erosteko aukeraren inguruan jarritako aitzakiari dagokionez, zinegotziak interes orokorreko balizko inbertsioak gogorarazi ditu, besteak beste, Alondegia eraikitzeak izan zuen 30 milioi euroko gainkostua hasierako aurrekontuarekiko  edota World Series Bilbao Urban Circuit lasterketaren porrota, “alkateari ez zitzaion hain larria iruditu sei milioi euroko galera Bilbo Scalextrix batean eraldatzea otu zitzaionean”.

Azkunari erantzuteko Kukutzaren alde manifestatzeko deia egin du Alternatibak

Alternatibako bozeramaile eta Bilboko zinegotzi Ana Etxartek Kukutzaren inguruan Iñaki Azkunak adierazitako mespretxua salatu du “kultura, bizikidetza eta sormenaren gotorleku den proiektu baten kontra”. Horrexegatik, “eraikuntza enpresen adiskideari kalean erantzuteko” deia egin die herritarrei, Ez dira pasako lemapean larunbat honetan, 18:00etatik aurrera, udaletxetik abiatu eta Errekaldeko gaztetxeraino Bilboko kaleak zeharkatuko dituen manifestazioan parte hartuz. Alternatibaren izenean Ana Etxarte bera izango da elkarretaratzean, Asier Vega Bizkaiko batzarkidearekin batera, besteak beste.

Etxartek Kukutzaren proiektuari eusteko konponbideak daudela berretsi eta Azkunak “arazo pribatuaz” hitz egitea gaitzetsi du, izan ere, Kukutzaren erabilera erabat publikoa dela ikus dezaten gaztetxera bertaratzera gonbidatu ditu bilbotarrak: “Seguruenik, udal gobernuak kudeatutako edozein eraikin baino publikoagoa da”. Era berean, eta udal administrazioak eraikina erosteko aukeraren inguruan jarritako aitzakiari dagokionez, zinegotziak interes orokorreko balizko inbertsioak gogorarazi ditu, besteak beste, Alondegia eraikitzeak izan zuen 30 milioi euroko gainkostua hasierako aurrekontuarekiko  edota World Series Bilbao Urban Circuit lasterketaren porrota, “alkateari ez zitzaion hain larria iruditu sei milioi euroko galera Bilbo Scalextrix batean eraldatzea otu zitzaionean”.

Kukutza: benetako eraikuntzaren adibidea

Sonia Gonzalez (Idazlea) > Gara

Bilboko Udalak dio Kukutza jabego pribatua dela, bere jabea enpresa bat dela. Hortaz, Bilboko Udalak dio ezin dutela ezer egin, hori «errespetatu» behar dutela. Behin baino gehiagotan galdetu diote Udalari ea zer gailendu behar den: enpresaren interesa edo herritarren interesa. Erantzunik ez.

Hala ere, egia esan, Espainiako Konstituzio sakrosantuari errespetua zor zaiola esan, eta jabego pribatua beste ezeren gainetik dagoela eta lurraren jabeei beste inoren aurretik belauniko egin behar zaiela men erabaki zuten, eta praktikan men egiten dute marko hori defendatzen dutenek. Baina tira, beste kontu bat da hori, eta beste baterako utziko dugu.

Udalak ez dira enpresenak edo edozelako jabeenak, ezta aulkietan jesartzen diren jauntxoenak ere, nahiz eta baten bati arrotz suertatu gehiengo absolutua eta botere absolutua ezberdintzen dituen marra. Udalak herritarronak beharko lirateke izan. Herritarrok herritarrontzat erabakitzen duguna martxan ipintzeko eta aplikatzeko tresnak. Baina bueno, benetako demokraziaren afera beste kontu bat da eta hori ere beste baterako utziko dugu.

Beste baterako utziko ez duguna da Errekalde auzoa bereziki gaztigatua izan dela hamarkadatik hamarkadara. Errekaldeko auzokideek euren kabuz hainbat borroka egin behar izan dituztela eta euren kabuz hainbat konponbide bilatu, eta hainbat neurri hartu behar izan dituztela pairatu izan duten bazterkeriaren aurrean. Ez dugu beste baterako utziko Kukutzak hamarkada luze batean lortu duela benetan erreferente kultural eta sozial bihurtzea, auzokideentzako hasiera batean, Bilbo osorako segidan eta Euskal Herri osoarentzat momentu honetan. Ez dugu ahaztuko Udalaren utzikeriari espekulazioa ere gehitu zaiola eta Kukutza arrisku bizian ipini dutela egunotan.

Cavisa enpresak lurrak erosi eta birkalifikatzea lortu, besterik ez du egin 17 urtean. Bere altxorra Errekalde erdi-erdian gorde, edozein egoeratan eduki, negozioa egiteko momentuaren zain. Ze babes merezi du horrek? Ze errespetu kultura, kirol eta aisia proiektua botatzeko erabakiak, behar ez diren etxe gehiago eraikitzeko asmoz?

Udalak aspaldi berreskuratu behar izan zituen Kukutza kokatzen den lurzorua, Errekaldeko auzokideek hain aberasgarri suertatu den proiektua garatzeko eraikina eskuratu zuten bezala. Hala ere, urte hauetan guztietan Udalak ez du bere zeregina bete, Errekalde auzoari dagokionez beste hainbat zentzutan bete ez duen bezala. Ez da berandu, hala ere, eta, Udaletik bertatik Bilduk plazaratu bezala, aukerak badaude momentu honetan ere Kukutzak, elkarlan eta autogestio bidetik, zutik iraun dezan. Ez bada horietako bat ere jorratzen, arrazoi bakarra borondate politiko falta izango da: borondate politiko falta, azken batean Kukutza bezalako proiektu emankor eta aske batek batzuei kalte baino ez dielako ekartzen.

Benetako eraikuntza ez da egiten zementuz eta azpikontrataz, are gutxiago morrontza eta menpekotasunetik. Hori posible dela erakustea mingarria da zenbaitentzat.

Matute: “M22k argi utzi du euskal gizarteak ez duela inoren gidaritzarik behar bere etorkizuna eraikitzeko”

Oskar Matute baikor azaldu da ETAk, GARA eta BERRIA egunkarietara bidalitako adierazpenaren bitartez, “bake eta askatasun agertoki bat eraikitzeko bidean sakontzeko prestutasuna” agertu duelako. Agiria bere osotasunean aztertu ahal izateko bihar arte itxaron behar den arren, Matutek eragile guztiei eginiko deialdia azpimarratu du “konponbidearen alde eta guztien artean elkarrizketarako eta negoziaziorako guneak irekitzen”, eta “taldeak berak deialdia bere egin dezala” espero du.

Alderdi ezkertiarraren bozeramaileak bat dator maiatzeko hauteskundeek eszenario berria, “erabat desberdina” irudikatu dutela baieztatzeko orduan eta, horrexegatik, Espainiako Gobernuari zein ETAri “prozesuaren protagonismoa herritarrengan” utz dezatela eskatu die, “M22ko emaitzek argi eta garbi utzi dute euskal gizarteak ez duela inoren gidaritzarik behar bere etorkizuna eraikitzeko, bakean eta ezkerra zein subiranotasunaren bidetik”.

Alternatibatik duela urte erdi baino gehiago, ETAk su eten iraunkorra, orokorra era egiaztagarria aldarrikatu zuenetik, adierazitakoa berretsi du, “orduan amaieraren hasiera izan zedin espero genuen eta hau norabide zuzenean eginiko urrats berria da”. Edonola ere, Matutek eskaera bat plazaratu die gainerako eragile politiko eta judizialei: “Ez dezatela besteen pausorik espero herri honi zor dioten normalizazioa eta eskubide politiko zein zibilen berrezarkuntza gauzatzen hasteko”.

EBk eta EAJk Araban erakutsitako jokaera lotsagarria deitoratu du Alternatibak

Josu Estarronak, Alternatibaren Arabako bozeramaileak, lurralde honetako Batzar Nagusietan “egunotan bizi izan dugun ikuskizun lazgarria” salatu du, Ezker Batua eta Eusko Alderdi Jeltzalea protagonista izan dituen ikuskizuna, hain zuzen ere. Batzar etxean ikusitako “egoera kafkiarrak”, Estarronaren esanetan, “politikan aritzeko eredu berrien beharra berrestera dator”.

Alternatibatik Ezker Batuak eta EAJk eskainitako “jokaera lotsagarria” deitoratu du eta, herenegun esandakoa guztia egia dela frogatuko balitz, “ardura politiko guztiak argitu eta halako joko zikinak Arabako politikagintzatik desagerrarazteko” eskatu zaie bi alderdi horiei.

Orain arte ikusitakoa, alabaina, ikuskizun honen amaiera benetan ote den galdegin du Estarronak, “datozen egunetan BBNNetako beste talderen bat ere tartean egon daitekeela ikusi beharko dugu”. Izan ere, “salerosketa” honetan, bere helburuak bete dituenak “zer azaldu” izango du.

Susmoak baieztatuz gero, Arabako BBNNetan emandako “eskandalurik handienetako baten aurrean” egongo ginatekeela salatu du alderdi ezkertiarreko bozeramaileak. Horrexegatik, Alternatibak “gertatutakoa argitzeko exijitu” die jokoan parte hartu duten alderdi guztiei, “utz diezagutela gainerako alderdiei herritarrek eskatutakoa egiten, alegia, arabarrentzat eta arabarrekin politika egitea”.

X