Ahalik eta gehien zabaldu

Diotenez, nazioarteko krimen antolatuaren arduradun nagusienetako batzuk, martxoaren 3an Bilbon batzartuko dira, elkar elikatu eta beren jardun deliktiboarekin jarraitzeko asmoz. Hauek dira buruzagi bilatuenetako batzuk; ahalik eta zabalkunde zein laguntza handiena eskatzen dugu:

Christine Lagarde. Nazioarteko Diru Funtseko Zuzendaria.

Leporatzen zaiona: demokraziatik kanpo dagoen erakunde bat zuzentzea, herrien burujabetza murriztea eta bere ondasunak banku handiei ematea. Hirurogei urtetan, nazioarteko mafia honek munduko diktadurarik ustel eta odoltsuenetako batzuk babestu ditu, beti ere Estatu Batuen kanpo politikarekin bat eginda. Gaur egun, Troikan parte hartuz, Europako hegoaldeko herrialdeen baliabide publikoen ustiaketan dihardu.

Jeroen Dijsselbloem. Euro-taldearen presidentea.

Leporatzen zaiona: banku pribatuekin batera pentsio publikoen aurkako erasoa planifikatzea. Baita Greziako herriari bere diru publikoa esku pribatuetan jartzeko xantaia egitea ere.

Olli Rehn. Ekonomia eta Moneta Gaietarako Komisario europarra.

Leporatzen zaiona: Rajoyren gobernuaren murrizketa politikak sustatzea. Baita, irabazi pribatuak handitzeko asmoz, soldatak %10ean murriztea proposatzea.

Karel de Gucht. Merkataritzako Komisario europarra.

Leporatzen zaiona:  lobby eta multinazionalen esanetara jardutea. Gainera, Estatu Batuen eta Europako Batasunaren artean hitzarmen bat negoziatu du, enpresari handiek eta bankariek euren espoliazioa jarduteko lege erraztasun handiagoak izateko. Besteak beste, 900.000 euro lapurtu dizkio Begikako herriari iruzur fiskalaren bitartez.

Joaquin Almunia. Konpetentzia Komisarioa eta PSOEko idazkari nagusi ohia.

Leporatzen zaiona: EBko herrietako industria politikei eta langileen eskubideen babesari trabak jartzea.

Werner Hoyer. Inbertsioen Europako Bankuko Presidentea.

Leporatzen zaiona: herrien zorpetzea eta bere ingurumena suntsitzea dakarren edozein lan finantzatzea; besteak beste, Abiadura Handiko Trena, Zubietako erraustegia edota Supersur errepidea.

Francisco Gonzalez. BBVAko Presidentea.

Leporatzen zaiona: krisi garaietan etekinak laukoiztu dituzten banku espainiarren elitea handitzea. Pentsio publikoen desegitea sustatu eta pentsio pribatuen negozioa ere elikatu du. Urtean 5,16 milioi irabazten ditu eta 80 milioiko pentsio pribatu bat jasoko du.

Pablo Isla. Inditex enpresako presidentea.

Leporatzen zaiona: Bangladeshen gertatutako 200 langileen sarraskia. Bere etekin pertsonalak 20 milioikoak dira urtean, bere Marokoko langileek astero 65 ordu lan egiteagatik hilean 178 euro jasotzen dituzten bitartean.

Jose Llado. Tecnicas Reunidas enpresaren jabea.

Leporatzen zaiona: Ibex 35eko enpresa gehienek egiten dute bezala, bere dirua paradisu fiskaletan mantentzea.

Jorge Sendagorta. SENER-eko presidentea.

Leporatzen zaiona: armak egin eta saltzeko, diru-laguntza publikoetan hainbat milioi kobratzea.

Ignacio Sanchez-Galan. Iberdrolako presidentea.

Leporatzen zaiona: energia nuklearrari esker bere burua aberastea eta Garoñako zentrala defendatzea. Gobernu espainiarraren erreforma elektrikoak idaztea leporatzen zaio. Hauei esker, 10 milioi euroko etekinak lortzen ditu egunean.

Cesar Alierta. Telefonicako presidentea.

Leporatzen zaiona: bere langileen %20a kaleratzea, bere etekinak egunean 10 milioi eurokoak direnean.

Mariano Rajoy, Luis de Guindos, Iñigo Urkullu eta Iñaki Azkuna. Agintariak.

Leporatzen zaiena: nazioarteko krimen antolatuaren alde egiteko legea usteltzea, diru publikoa enpresa handiei eta banku pribatuei ematea, eta euren kideentzako enpresa zein banku horietan urrezko erretiroak negoziatzea.

Juan Carlos Alfonso Victor Maria de Borbon y Borbon-Dos Sicilias. Erregea eta Francisco Franco diktadorearen ardurapekoa.

Leporatzen zaiona: Estatu espainiarraren erakunde militarraren burua izatea, herrien burujabetza ukatzea eta mundu osoko diktadore odoltsuen lagun-mina izatea. Bere aisialdian elefanteak erailtzen ditu eta gabon diskurtsoak ematen ditu.

Pertsona hauek atxilotzeko eta behingoz herritarren justiziaren eskuetan uzteko lagungarria izan daitekeen edozein informazio jakinaraztea eskertuko dizuegu.

http://alternatiba.net/old-files/Fondo facebook Troika2.jpg

http://alternatiba.net/old-files/kontuzTroika.jpg

Oraindik beharrezkoa den oihua: Intsumisioa

Diana Urrea eta Ayem Oskoz – Alternatiba

25 urte igaro dira antolatutako kontzientzia-eragozleek indarkeriarik gabeko desobedientzia zibila, edo bestela esanda, intsumisioa praktikatzen hasi zirenetik.

Zer gelditu da guzti hartaz? Zer ikas dezakegu bizipen haietaz? Egungo egoerari, bizitzen ari garenari, so eginez, bada ikasgai argi bat. Gure gizartearen zati handi baten pentsamendu kolektiboa finkatzen lagundu duen arrasto antimilitaristaz gain, intsumisioak oinarrizkoa den zerbait gogorarazten digu: Zilegia ez den lege edo egoera baten aurrean matxinatzeko eskubidea, ezetz esateko eskubidea, indarkeriarik gabeko desobedientzia zibila praktikatzeko eskubidea, hain zuzen.

Bere ibilbidea berrikusten badugu, gu geu, herritar arruntok, ezetz esaten ikasi dezakegula eta hala egin behar dugula ikusten dugu; aski dela esan dezakegu eta egin behar dugu, eragile aktiboak izan gaitezke eta horren alde egin behar dugu. Ezin gara ikusle soilak izan, elite politiko ekonomiko edota militarretatik hartzen diren erabakiak pairatzen dituztenak izaten konformatu. 

Izan ere, gu, beheko herritarrok, geure buruan sinesten badugu, eragile aktiboak izatea erabakitzen badugu gauzak aldatu ditzakegu, zilegi ez diren egoera edo legeekin amai dezakegu…

Mugimendu intsumisoak gainera, gogoratzen digu legala den guztia ez dela zertan zilegi izan behar, legala den guztia bidezkoa ez dela, legala den guztia demokratikoa ez dela… Eta horregatik, altxatzeko ahalmena eta betebeharra dugu, gure ahotsa entzunarazi, zilegi ez diren lege edo egoeren aurrean. Letra larriz idatzitako demokrazia berreskuratu, herriaren boterearen zentzua berreskuratu, baita parte-hartze konprometitua ere, ardurak eskatuz. Eta hori, aldi berean indarkeriarik gabeko desobedientzia zibiletik egin beharra dago, errotiko demokraziatik, horrek dakartzan ondorioak onartuz, sistemaren zilegitasun eza agerian uzteko biderik egokiena dela jakinda; bere kontraesanak ikustarazteko eta gehiengo sozialak apurka irabazteko.

Duela 25 urte, orduan indarrean zegoen kontzientzia-eragozpen eta derrigorrezko zerbitzu militarraren lege berriaren aurrean estrategia intsumisoa abian jartzea, erokeria zirudien. Ordezkaritza parlamentarioa zuten alderdien artean, inork ere, ezkerreko alderdi bat bera ere, ez zuen ideia honen alde egiten. Kontzientzia-eragozpenaren mugimendua soilik gizarte zibiletik babesten zen. Garai hartan desobedientzia estrategia honen alde egiten zuten gazteek zeukaten guztia, gizarte desmilitarizatu baten aldeko borroka gogoa zen, jazarpen eredu guztien aurkakoa, matxismoaren aurkakoa, mendekotasunaren aurkakoa, prebentzio-gerren aurkakoa, herrien jazarpen militarraren politikaren aurkakoa, gatazken konponbide armatu eta bortitzen aurkakoa, arma salerosketaren aurkakoa, industria eta gastu militarraren aurkakoa; armadek hain ongi irudikatzen duten guztiaren aurkakoa, momentu hartan soldaduzka zena, alegia. Eta modu baketsuan egiten zuten, bere ekintzen ondorioak onartuz, ezarritako zigorrak pairatuz, edo jasotako kolpeei ez erantzunez. Zapaltzaileak agerian utziz, epaitzen zituztenak, atxilotzen zituztenak, gizartearen gero eta zati handiago bat bere alde jarriz. Protesta eredu eraldatzaileak erabiliz, ezberdinak, ironiaz jositakoak, bizizaletasunez, eta ia beti umore onez. Hor ere bide ezberdin bat zabaldu zuten. 

Borroka eredu kolektiboa ere azpimarratzekoa da, moldeak hautsiz, erabakiak guztion artean eta era kolektibo batean hartzen direla argituz, baina zeri aurre egin behar genion kontuan izanda (atxiloketak, kartzela), norbanakoaren erabakiak ere errespetatu egin behar ziren. 

25 urte igaro dira, gure ingurua begiratzen dugu eta sistemaren krisi betean gaudela, armada gastuetan milaka eta milaka milioi euro xahutzen direla ikusten dugu, oinarrizko eskubideak murriztu edo ezabatzen direla; emakumeen eskubideak zapaltzen direla; ezberdina dena arerio moduan ikusten jarraitzen dela; ezberdina dena zapaltzen dela; gure planeta honetan ume bat jaiotzen denean 15 heriotz zigor jasotzen dituela (gure planeta birrintzeko armek duten gaitasuna, alegia) euren oinarrizko beharrizanak asetzeko, etxebizitza duin bat izateko, kultura eta hezkuntza izateko, eta pertsona moduan garatzeko eskubidea izan ordez.   

Horregatik, eta bide honetan aitzindari izan zirenak gogoan, uste dugu inoiz baino arrazoi gehiago daudela, edo betidanik izan ditugun arrazoi berberak badaudela oihukatzen jarraitzeko… INTSUMISIOA!

Iritzi artikulu hau Naiz eta Berria komunikabieetan argitaratua izan da ere.

Irakurri ere: Mariano Gómez: “La insumisión fue una locura maravillosa” (Herrikolore)

Bakea eta konponbidearen aurka edozer gauza egiteko prest dagoen Estatua dugu aurrean

Euskal Herria Bilduk bere iritzia agertu nahi du, ETAk egindako azken urratsaren harira, Entzutegi Nazionalak Nazioarteko Egiaztatze Batzordea deklaratzera deitu duen honetan: 

ETA erakundearen ekimena jakin bezain pronto, Euskal Herria Bilduk bere urgentziazko balorazioan “Bakea eta konponbidea bultzatzen duen mugarri berri baten aurrean gaudela” aipatu zuen. Eta ziur gaude euskal herritarren gehiengoak bat egiten duela irakurketa honekin. Berri on baten aurrean gaude, beraz.

Berehalakoan erantzun du Madrilgo gobernuak: erantzun larria, ezin larriagoa eskaini du, bere blokeo eta boikot jarrera horretan sakonduz.

Euskal Herria Bilduren iritziz, bakea eta konponbidearen aurka edozer gauza egiteko prest dagoen Estatua dugu aurrean.

Era berean, Espainiak bere benetako aurpegia erakutsi dio nazioarteko komunitateari: torturatzaileak Argentinara estraditatzeari uko egiten dio batetik, eta bestetik bere armategi judiziala prest du bakegintzan adituak diren nazioarteko ordezkarien aurkako jazarpenari heltzeko. 

Gertakari honen aurretik, Espainiaren marka nazioarteko komunitatearen aurrean minimoetan zegoela pentsatzen bagenuen ere, Entzutegi Nazionalaren gaurko zitazio honek are gehiago kaltetzen du Espainiari buruzko iritzia munduan zehar. Aieteko konferentzian parte hartu zutenak eta Euskal Herriaren pakearen alde lanean jarraitzen duten jende oro prozetatzen jarraituko dute? Jakin dezaten Munduan eta Europa mailan erridikulua egiten ari direla!

Hala ere, gauza jakina da Espainiaren arazoa ez dela nazioarteko egiaztatzaileekin: Madrilen benetako arazoa bakearen eta konponbidearen alde, erabakitze eskubidearen alde egiten duen euskal gehiengo politiko, sindikal eta sozialarekin da. Hauxe da Madrilen benetako arazoa, prozesuaren aurka blokeo eta boikot jarrera erakutsiz erantzuten duena.

Hau da, beraz, pasa den ostiralean Nazioarteko egiaztatzaileekin bilduta egon ginen eragile guztiek erantzun beharreko errealitatea. Euskal Herria Bilduren iritziz, nazioarteko egiaztatzaileei erakutsi beharreko errespetu eta babesaz harago, gure ardura prozesuan aurrera egiteko urrats sendoak egitea izan behar du. ETAk egin du berea. Askoz ere urrats gehiago behar ditugu guztion partetik.

Testuinguru honetan, Urkullu lehendakariak hainbatetan errepikatu izan du bere helburua Rajoyren gobernuarekin elkarlan estuan aritzea dela. Euskal Herria Bilduren iritziz, noiz arte itxaron behar du gertakari ezin larriago honen aurrean egiaztatzaileen aurkako jazarpena amaitu dadin eskatzeko? Ez da batere ulergarria halako egoeraren aurrean ezer egin ez izana.

Amaitzeko, Euskal Herria Bilduk datorren asteleheneko Nafarroako Parlamentuko Bozeramaileen batzordera eramango du gertatu denaren salaketa eta gauza bera egingo dugu Gasteizko legebiltzarrean ere, horretarako bilera urgentea eskatu dugularik. 

Irakurri iturrian: ehbildu.net

Bakea eta konponbidea bultzatzen duen mugarri berri baten aurrean gaude

ETA bere esku dauden urratsak egiten ari da norabide egokian, Aieteren Konferentziaren hasieratik gaur arte. Oraingoan, Nazioarteko Egiaztatzaileen Batzordeak bere gain hartuko du ETAren armategien zigilatzea eta erabilpen operatibotik kanpo uzteko prozesuaren gainbegiratzea, etorkizunean estatuekin armagabetze prozesu bati heltzeko oinarriak jarriz eta horretarako borondate osoa agertuz. Beraz, urrats honekin, ETAk aurrerantzean eragile armatua izateari uzteko prozesua abiatu du.

Era berean, ekimen honen bitartez ETAk bere jarduera armatuaren bukaeraren erabateko segurtasuna ematen die euskal herritarrei, eta horrek balio politiko itzela dauka.


 

Gainera, eta aldebakarreko erabakia den neurrian, bakearen kontrakoen gainetik, aldebakartasunez jardutearen balioa berrestera dator. Madrilen duen aurkako jarrerarekin ere aurrera egin daiteke eta egin behar da.

Ekimen honen bidez ETAk beste aurrera pauso bat eman du. Desarmea behar bezala egitea ezinezkoa gertatu da egun gobernu espainolak ez duelako eman dadin nahi, eta horretarako oztopo guztiak ari delako jartzen. Bera da egun, gobernu espainola alegia, blokeo jarrera mantentzen duen bakarra, eta jarrera hori behin betikoz alboratu eta urratsak egitea dagokio aurrerantzean.

Nazioarteko Egiaztatzaileen Batzordearen papera ere azpimarragarria eta txalogarria da guztiz, batik bat espainiar estatuan bakearen aurkako indarren aldetik jasotzen ari diren presio eta deskalifikazioen gainetik, Aieten hasitako bidea bururaino eramateko hartu duten konpromisoarengatik. NEBaren jokabide honek ondorio oso positiboak ekar ditzake nazioarteko eremutik.

NEBk gaurtik hartu duen mandatu berriak agerian uzten du Euskal Herriko gatazka nazioarteko agenda politikoan dagoela eta konponbidea bultzatzeko borondatearen adierazle da.

ETAren urrats hau Aieteko konferentziak irekitako bidean kokatzen da et erabaki honen hartzaile nagusia Euskal Herria da eta bakearen aldeko ahalegina indartzera eta elikatzera dator.

Herri honek bakea behar du, gatazka bere osotasunean konpondu: Helburua motzera, gatazkaren ondorioei aterabideak topatzea da. Lehentasuna da. Horretarako, salbuespeneko politikak deuseztatu eta sakabanaketarekin amaitu beharra dago, presoak Euskal Herriratuz eta hortik etxeratze prozesuari ekiteko. Era berean, ETAren armagabetze prozesu kontrolatua, ordenatua eta adostua burutu behar da. Eta Euskal Herriaren desmilitarizazioa.

Ez dute errezeta zaharrek eta agortutako praktikek balio. Praktika berriaren abiapuntua Euskal Herrian bakea lortzeko eragile bakoitzaren konpromisoa izan behar du eta urratsak egitea dagokigu guztioi. Euskal Herria Bilduk bakea bultzatzeko bere esku dagoen guztia egiteko konpromisoa berresten du herriaren aurrean.

Iturrian irakurri: EHBildu

X