Itsasondoko meategietatik Abiadura Handiko Trenaren aurka
Indymedia – “Gaur, uztailak 1, lur azpian sartu gara, AHTaren obrak eta honek dakarren triskantza gelditzeko eta bultzatu nahi duen eredu soziala salatzeko.”
21 urteko langile bat hil da
Berria – “Euskal Herrian lanean hildako 39. laguna da gaurkoa.”
Udalbiltza aske! Bai Udalbiltzari. Bai Euskal Herriari
UZTAILAREN 17AN IZANGO DA, LARUNBATA, 17:30ean, BILBOKO LA CASILLA PLAZATIK IRTENDA
“Udalbiltza aske! Bai Udalbiltzari. Bai Euskal Herriari” izango da manifestazioaren leloa. La Casilla plazan hasiko da eta Bilboko udaletxe aurreko zabalgunean amaituko da ekitaldi labur batekin.
Gaur, ostirala, auzipetuetako asko batu dira deialdia egiteko. Beraiekin bat eginda agertu dira Bai Udalbiltzari Sareko hainbat kide. Herriz herriko sostengu sarea osotzen duten udal hautetsiak, hautetsi ohiak eta herrietako babes taldeen ordezkaritza egon dira bertan. Euskal Herriko politika, ekonomia, kultura eta kirol arloko kideak ere han izan dira, deialdiari euren sostengua emanez. Mailalen Lujanbio, José Luis Otamendi, Abelin Linazosoro, Xabier Amuriza, Txillardegi, Jesus Mari Irazu, beste askoren artean.
“Euskal Herrian jendartearen gehiengo zabala dago Udalbiltzaren kontra epaiketa bat egitea arbuiatzen duena. Udalbiltzaren jarduera instituzionala, publikoa eta gardena izan delako ezin da delitutzat hartu. Ordezkaritza demokratikoz sortutako instituzio baten jarduera guztiz legitimoa da eta askatasunez aurrera eramateko baldintzak behar dira zuzenbide estatu batean”.
Hori ez da bakarrik auzipetuon iritzia, Euskal Herriko gizartea ordezkatzen duten eragile gehienen iritzia ere horixe da. Horrela erakutsi dute azken asteotan, epaiketaren datak jakin zirenetik hona, egindako agerraldi publikoetan, elkarretaratzetan eta bestelako ekimenetan. Hainbat udalek ere, mozioen bidez, Udalbiltza auziaren bidegabekeria salatu dute. Nazioartean jaso dugun babesa ere aipagarria da gaurko honetan.
Guzti horren adibide dira, udal hautesti eta hautetsi ohien artean bildutako 2.000 sinaduratik gora, Euskal Herriko gehiengo politiko nabarmena osatzen duten alderdi politiko anitzen babesa, jada 55 gizarte eragiletik gora sinatu duten atxikimendu manifestua, Euskal Herriko gehiengo sindikalaren babesa, nazioarteko jardunaldietan sortu zen elkartasun adierazpenak jada bildu dituen hamarnaka atxikimendu, euskal diasporatik jasotzen ari garen elkartasun mezu kopuru itzela, egun eta aste hauetan oso babes zabala jasotzen ari diren udalerrietako mozioak, azkeneko ostiral hauetan hainbat eragileen aldetik jasotzen ari garen elkartasun beroa, hala nola, kirolari, idazle, bertsolari, politikari eta jende andana eta abar luze bat.
Ikusten denez askotariko pertsonak, taldeak eta erakunde publikoak daude, beraz, Udalbiltza aske izan behar dela esanez.
Horregatik, jendartera zabaltzeko garaia iritsi da, orain arteko bidean sakonduz, deialdi zabal, zabala egin nahi diogu euskal jendarte osoari, iritzi hori kalean erakus dezan.
Udalbiltzak beti berea izan duen filosofiari jarraituta, modu positiboan eta eraikitzailean, siglen gainetik, eskubide zibil eta politiko guztien defentsan, hitzordu garrantzitsua jarri dugu UZTAILAREN 17AN, BILBON, LA CASILLA PLAZATIK IRTENDA ARRATSALDEKO 17:30etan.
UDALBILTZA ASKE! BAI UDALBILTZARI. BAI EUSKAL HERRIARI
E-29ko greba orokorraren alde
Alternatiba, Ezker Abertzalea, Aralar eta EA
Hemen bildutako indar politikook geure babes osoa adierazten diogu euskal gehiengo sindikalak datorren astearterako, ekainak 29, deitutako greba orokorrari, PSOEk sustatutako eta PPk, CiUk, EAJk, UPNk, CCk eta UPyDk haien abstentzioarekin babestutako lan erreforma bertan behera uztea exijitzeko, erreforma horrek langileen lan baldintzetan atzera egitea ekarriko baitu.
- Greba orokorra deitzea erabat justifikaturik dagoela uste dugu, agorturik dagoen garapen eta ekonomia eredu baten krisi egoera berriz ere baliatu nahi duten neurriei aurre egiteko, krisiaren ondorioak inolako erantzukizunik ez duten eta egoera bereziki pairatzen ari diren sektoreen lepotik uzten dituztelako. Instituzioak ematen ari diren erantzuna ez doa arazoen sustraietara, kontrakoa baizik; are gehiago, larriagotzen ditu. Zerga politikak errotik aldatu beharra lehenetsiko duten gizarte justizian eta ezkerreko politika batean oinarritutako neurriak behar ditugu, gehiago dutenek gehiago eman dezaten, gizarte zerbitzuak eta bermeak ziurtatu ahal izateko, zerbitzu eta berme horiek pairatzen ari garena bezalako krisi egoera batean inoiz baino beharrezkoagoak direlako. Hartutako erabakiek, ordea, ez diote behar bezalako erantzunik ematen langabeziari aurre egin eta finantza-merkatuak arautu beharrari. Beharrezkotzat jotzen dugu finantza-erakundeen jarduerari mugak ipintzea, baina martxan jarritako neurrietariko batek ere ez ditu bi lehentasun horiek aintzat hartzen.
- Greba orokorra deitzea erabat justifikaturik dagoela uste dugu, kaleratzea merkatzea eta erraztea eta langileeen lan eta gizarte eskubideak murriztea dakarten neurriei aurre egiteko. Halaber, neurri horiek krisiaren ondorioak horretan inolako ardurarik ez duten eta krisia gehien pairatzen ari diren sektoreek ordaintzea bilatzen dute, bereziki, gazteak, etorkinak eta emakumezkoak, azken hauek zigor bikoitza jasaten dutelarik.
- Urte bakoitzeko 45 laneguneko ordainarekin apurtzea, kaleratzea jakinarazteko epea 30 egunetik 15era murriztea, urte bakoitzeko 33 laneguneko ordaina aurreikusten duen Kontratazio Mugagabea Sustatzeko Kontratua orokortzea, arrazoi ekonomikoak kaleratzea justifikatzeko erabili ahal izatea eta enpresak lan baldintzak unilateralki aldatzeko aukera erraztea bezalako neurriak zuzen-zuzenean doaz lan egonkortasunaren eta langileen lan eskubideen aurka.
- PSOEren Gobernua eta Europako beste gobernu batzuk amore ematen ari dira, lotsagabe, egungo krisia ekarri duten finantza-merkatuen eta enpresa interes handien aurrean. Euren erantzukizuna eta kostuak beren gain hartu ordez, hauek egoera baliatzen ari dira lan eta gizarte murrizketak inposatzeko, euren boterea eta gizartearengan duten eragina areagotuz, egoeraren oinarrian dagoen garapen eta finantza eredua aldatu beharra inondik inora planteatu gabe. Azken hilabeteotan Ongizate Estatuaren funtsezko oinarriak atzera egiten ari direla ikusten ari gara, esaterako, osasun eta hezkuntza publikoak eta negoziazio kolektiboa; halaber, hiritarren lan eta gizarte eskubide demokratikoen aldeko borroka historiko eta luze baten ondorio diren lorpenak alferrik galtzen ari dira.
- Erreforma honek lan merkatua enpresa interes handien mende uzten du unilateralki; enpresa interes horiek doako kaleratzea, eta gainera diru-laguntzak jasoz, baliatu ahal izango dute, Ipar Amerikako eredutik gertu eta, behin betiko, europar ezkerreko eredu historikoetatik gero eta urrunago.
- Enplegua sortu eta lan prekarietatea murriztu beharrean, langileen egoera ahuldu egin da interes ekonomiko handien aurrean, eta hemendik aurrera azken hauek ekintza eta erabaki askatasun osoa izango dute lan kontuetan. Hortaz, enplegurako agentzia pribatuak sartzen ditu eta Aldi Baterako Lan Enpresen papera zabaltzen du, lan bitartekaritza merkantilizatuz eta langabezian dauden pertsonak irabazi asmoa duten enpresa hauen eskakizunak aintzat hartzera behartuz, langabetuak enpresa horien irizpideen zoriaren mende utzita.
- Madrilek, Gasteizek eta Iruñeak aipatutako interes horiei men egiteak eta gizarte justizia eta gizartearen interes orokorrak defendatzeko beharrari uko egiteak hiritarrak defentsarik eta babesik gabe uzten dituzte, espekulatzaile handien interesen mende, sistema demokratikoak izan behar duen izaera bera desitxuratuz.
- Euskal Herrian erreforma hau eta aldez aurretik sektore publikoan (osasuna eta hezkuntza bezalako funtsezko sektoreak barne) egindako murrizketak, funtzionarioen eta pentsiodunen lan eta gizarte eskubideen murrizketez gain, geure burujabetzaren aurkako eraso zuzena dira, bai eta aldarrikatzen dugun lan harremanetarako euskal esparruaren ukapena ere. Euskal herritarrek gizarte elkarrizketarako eta erabakitzeko estatu mailako esparruaren inposizioa pairatzen dute, eredu hori mimetikoki aplikatzen baita Euskal Erkidego Autonomoan eta Nafarroan, Euskal Herri osoaren errealitate soziala, politikoa, ekonomikoa eta sindikala aintzat hartu gabe, ez eta gure erakundeen autogobernu gaitasuna ere.
- Hori dela eta, Euskal Herrian elkarrizketa eredu berri bat irekitzea exijitzen dugu berriro ere, indar politiko eta sindikal guztien artean krisiari aurre egiteko neurririk eraginkorrenak adostu ahal izateko, lan harremanetarako eta gizarte babeserako euskal esparrua aintzat hartuz, eta instituzioei euskal gehiengo sindikalaren ordezkaritza errespetatzeko eskatzen diegu.
- Horretarako, Greba Orokorrerako deialdiari gizarte osoak erantzun handia ematea ez ezik, etengabeko mobilizazio garai baten sartzea ere beharrezkoa da. Mobilizazioa zentzu zabal batean, ez kalera ateratzea bakarrik, baizik eta behar den lan pedagogikoa ere egitea, gaur egun nagusi diren baloreen hegemoniari aurre egiteko, diskurtso bakarra eta globalizatzailea aldatzeko, gizarte eta ekonomia eredu harrapari honi alternatiba bat aurkeztu beharraren alde apustu egiteko. Hitz batean, gizakiaren garapen osoa erdigunean jarriko duen beste eredu baten aldeko apustu egiten dugu, ingurumena errespetatuz, genero-berdintasuna bermatuz, lokaletik abiatu eta mundu osoko egoera, planeta honetako biztanle gehienen egoera, kontuan hartuko duen ikuspegi batetik.
Pasaiako kanpo portua albo batera uzteko eskaera
Oarsoaldeako Hitza – Pasaiako kanpo portua albo batera uzteko eskaera
“Kanpo kai horretarako aurreikusia dauden jarduerak eta inbertsioa egungo portua berritzera bidera ditzaten eskatzen dugu. Besteak beste, lurzoruaren erabilera optimoa, giza baliabideen eta baliabide materialen handitzea, kutsadura desagertzea eta zamen garraioaren hobekuntza bultza dezatela eskatzen dugu.”
24an, greba Iparraldean
Berria – Greba izango da 24an Iparraldean, erretretaren erreformaren aurka
“Defizit hori gutxitzeko hainbat aukera ditu Parisek mahai gainean. Esanguratsuena eta sinbolikoena erretrataren adin ofiziala atzeratzea da. 1981etik hona, Ipar Euskal Herriko eta Frantziako biztanleek badute aukera 60 urterekin erretiroa hartzeko, baldin eta urte kopuru batez Gizarte Segurantzara kotizatu badute. Kotizazio epe hori luzatu dute azken erreformek eta, ondorioz, erretiroaren adin erreala atzeratzen ari da.”
Greba orokorra
Berria – Lan erreforma salatzeko, greba orokorrera deitu du gehiengo sindikalak
“«Greba orokorra» oihukatuz hasi zuten atzo gehiengo sindikalak Bilbon antolatutako manifestazioa. Eta greba orokorra egin egingo da. Protestaren amaieran jakinarazi zuten eguna ELA, LAB, Hiru, EILAS, EHNE eta ESK-ko ordezkariek: ekainaren 29an izango da, «lan erreforma latza datorrelako eta haren neurriko erantzuna eman behar zaiolako»”
Demoen azken dantza
Kazeta.Info – Hamar urte eta gero, ekainaren 19an, Demoen “azken dantza”
“Demoek errezeta berria sortu zuten. Bortizkeriarik gabeko eta umorez beteriko ekintzak bideratzen zituzten, eta dinamika berri bat sortzea lortu zuten. Komunikazio tresna paregabea izan da mugimendu sozialaren aldarrikapenak laguntzeko”
Crece la pobreza en Gipuzkoa
? ANDER RODRÍGUEZ: “YA ES HORA DE QUE ETXANIZ DÉ LA CARA Y EXPLIQUE CÓMO VA A EVITAR QUE MÁS FAMILIAS SE VEAN ABOCADAS A LA INDIGENCIA”
DONOSTIA, 7 DE JUNIO DE 2010 – El grupo de Alternatiba en las Juntas Generales de Gipuzkoa ha manifestado hoy su preocupación ante los datos sobre el aumento de la pobreza en el territorio que recientemente ha revelado Cáritas en su Memoria de 2009, donde se advierte de que, en sólo un año, se ha incrementado un 25% el número de personas con graves dificultades para subsistir.
El juntero Ander Rodríguez ha subrayado que esta alarmante realidad sobre la pobreza y el riesgo de exclusión social que sacude a Gipuzkoa
exige la comparecencia de la diputada de Política Social, Maite Etxaniz: “Ya es hora de que dé la cara y explique qué pretende hacer su departamento para evitar que más guipuzcoanos y guipuzcoanas se vean abocadas a la pobreza”.
El juntero de Alternatiba ha subrayado que “la crisis actual no ha hecho sino disparar las situaciones de pobreza en nuestro territorio, pobreza que, como demuestran los datos aportados por Cáritas, no se ha visto reducida ni frenada por las medidas articuladas por la Diputación”. Esto constata, a su juicio, la necesidad de una Renta Básica de Ciudadanía, así como “la escasa o nula efectividad de la actual estructura de subsidios condicionados como mecanismos de prevención o erradicación de la pobreza y las desigualdades sociales”.
Rodríguez ha recordado que “es de sobra conocido que la Diputación ignora cuál es la situación económica de las familias en Gipuzkoa, ya que se niega a dotarse de una herramienta estable de medición de los índices de pobreza”. Los últimos datos oficiales, por tanto, son los aportados por el Eustat en 2008: “Hace dos años, uno de cada cinco habitantes de Gipuzkoa no alcanzaba los niveles mínimos de bienestar y, en algunos casos, se encontraba en una situación de extrema pobreza. Mucho nos tememos que esta situación se haya agravado debido a la crisis”.
Por todo ello, Alternatiba ha requerido la comparecencia de la diputada para que responda a las siguientes preguntas:
- ¿Qué análisis le merece al Departamento de Política Social el progresivo incremento de la pobreza en nuestro Territorio Histórico?
- ¿Cree necesario el Departamento de Política Social el establecimiento de medidas correctoras por parte de la Administración de los repartos de renta que realiza el mercado?
- ¿Tiene el Departamento de Política Social algún nuevo planteamiento concreto para prevenir o erradicar la pobreza de nuestro Territorio Histórico?
- ¿Tiene el Departamento de Política Social previsto articular algún tipo de medida para garantizar la vida digna de la ciudadanía de nuestro Territorio Histórico?
- ¿Está ahora dispuesto el Departamento de Política Social, ante el fracaso de los subsidios condicionados, a estudiar otros planteamientos como la Renta Básica de Ciudadanía?