EH Bilduk herritarrak eta eragileak elkartu ditu Portugaleteko El Solar plazan, Legebiltzarrean erregistratuko duen Herritarrak Ahalduntzeko Legearen edukiak azaldu eta haiekin eztabaidatzeko. Hurrengo azaroaren 4an erregistratuko du legea Legebiltzarrean, baina aurretik gaurkoa bezalako eztabaidarako eta ekarpenak jasotzeko lan-tailerrak egingo ditu Donostian eta Gasteizen. Oskar Matute eta Rebeka Ubera EH Bilduko bozeramaileek azaldu dutenez, “ez dugu gure legea bakarrik izatea nahi, herri oso baten legea izango da Legebiltzarrean aurkeztuko duguna”.
EH Bilduko bozeramaileek azpimarratu dutenez, “erabakiak hartzeko unea da. Araba, Bizkai eta Gipuzkoako herritarrek erabakiko dute zein izan behar den bere egitura politikoa, euskal lurraldeen arteko harremana edota Espainiako estatuarekiko harremana zein izan behar den. Baina ez hori bakarrik. Beraien egunerokoan zerikusia duten beste edozein arlotako erabakiak ere herritarren esku geratuko direla esan dute Matutek eta Uberak.
“Herritarrek erabakiko dute zein izan behar den gure eredu politikoa, baina eredu ekonomikoa eta soziala zein izan behar den ere erabakiko dute. Herritarrek erabakiko dute bankuak lagunduko diren edo etxebagabetzeak egingo diren; herritarrek erabakiko dute bizi dugun emergentzia sozial egoera honetatik ateratzeko neurririk eraginkorrenak zeintzuk diren edota zeintzuk sektore izan behar diren laguntza handiena jasoko dutenak; hezkuntza edota osasun sistema nola egituratuko den…”. Hori irudikatzeko, hain zuzen, erabaki du EH Bilduk Bizkaiko Ezkerraldean egitea legearen aurkezpen publikoa.
Erabaki horiek guztiak berme demokratiko guztiekin hartuko direla ahalbidetuko duen tresna Herritarrak Ahalduntzeko Legea dela esan dute Matutek eta Uberak. “Herritarrak beren buruen jabe dira eta hori praktikara eramatea nahi dugu. Herritarrak jarduera politikoaren erdigunean jarriko ditugu, beraiek izan daitezen herri honen etorkizun politikoa, ekonomikoa eta soziala erabakien bidez eraikiko dutenak”.
Gaur legebiltzar honetan Legez Besteko proposamen bat dugu mahai gainean, errefuxiatuen giza eskubideen urraketaren inguruko eztabaida politikoa jorratuko duena, eta ondorioz, laster Euskal Autonomia Erkidego honek 1.000 lagun ingururi egingo dion harrera.
Ante la intensificación de la mal llamada “crisis migratoria” surgieron voces de gobernantes, políticos y supuestos expertos en el tema asegurando que este no era un problema europeo sino africano o, en todo caso de Oriente Medio.
La estremecedora imagen de Aylan Kurdi, el niño kurdosirio yaciendo inerte en una playa de Turquía luego de que naufragara la barcaza en que junto con su familia intentaba llegar hasta la isla de Kos, en Grecia, conmovió a la opinión pública mundial y puso de relieve el inmenso drama humanitario que se está desenvolviendo en el Mediterráneo.
No fue el primero ni será el último que paga con su vida la crisis desatada por la desestabilización de un país, Siria, desgraciadamente convertido en el blanco de siniestros cálculos geopolíticos de Estados Unidos y sus aliados que destruyeron uno de los países más prósperos y estables de la región.
Aurten, dagoeneko, 2.500 pertsona baino gehiago hil dira mediterraneoko uretan. Hala, itsaso hori munduan dagoen hobi komunik handiena da, azken 10 urteetan 20.000 hildako baino gehiago pilatu dituelarik.
Beharrezkoa da agerian jartzea Europar Batasunak heriotza hauetan daukan ardura nabarmena.
Izan ere, pertsona hauek euren sorlekutik joateko sentitzen duten beharrizanak harreman zuzena dauka Europar Batasunak Afrikarekin dauzkan politika ekonomiko, komertzial eta militarrekin. Politika horiek Afrikako herritarrak krisi humanitario amaigabe batera eraman ditu.
Ezin daiteke ahaztu ere Europako herriek Afrikaren kolonizazio garaian izan zuten papera, harrapaketa sistematikoa, kontinentearen egitura tradizionala apurtzea, berrantolaketa desorekatua zein arbitrarioa, eta aurretik bilatutako subordinazio ekonomiko, estrukturala sustatu zutelarik.
La responsabilidad de Europa es mucho mayor, más visible e inocultable en el caso del África Subsahariana porque: ¿Quién ocupó, colonizó y saqueó durante siglos al mal llamado continente negro si no las potencias coloniales europeas?
¿Quién organizó el tráfico de esclavos a través del Atlántico si no los gobiernos y las clases dominantes de Europa?
¿Quiénes impusieron sus intereses, perpetraron un cruel etnocidio y arrasaron con formas tradicionales de organización económica, política y social en Africa?
¿O es que los colonialistas de hoy creen que podrán salirse con la suya y no pagar la cuenta de los crímenes y fechorías de sus antepasados?
¿Cómo podrían los gobiernos europeos y sus mandatarios decir que la mal llamada crisis migratoria que tantas muertes ha causado y sigue causando es “un problema africano”? cuando no es otra cosa que el inexorable y demorado resultado de su expansión colonial.
Europar Batasunak Ekialde Ertaineko eta Afrikako egoera politiko eta militarrean etengabe esku-hartu izan du, aitzaki faltsu batekin: bertako herritarrak defendatzea. Horrek gatazka egoerak areagotzea baino ez du egin, herritar kopuru handi baten joan-etorria eraginez.
Pertsona horiek, gatazka endogenoen biktimekin batera, asilo eskatzaile potentzialak dira, eta Europar Batasunaren baitako estatuek sinatutako nazioarte mailako babes itunen babespean egon beharko lukete. Baina Europak ateak ixten dizkie, eta itxaropen handirik gabeko atzerriratzeari ekitea baino beste aukerarik ez dute ikusten.
Kasu askotan, atzerriratze prekario horietan itota hil egiten dira, “etorkin ilegal” gisa. Beste askotan, Hungaria, Frantzia edo Espainia bezalako herrialdeek, inpunitate osoz –jakinda ere Nazioarteko Zuzenbide Humanitarioaren aurka dagoela eraikitzen dituzten hesí hiltzaileetan larriki zauritzen dira.
Ante el mayor éxodo de personas refugiadas desde la segunda guerra mundial, la respuesta de la UE es tan ridícula como vergonzosa. Se han establecido un reparto de personas refugiadas, esas famosas cuotas, pretendiendo vender la imagen de solidaridad por acoger a 120.000 personas refugiadas, esta miserable cifra que equivale al 0,03% de su población, cuando recordemos que desde comienzos de año, más de medio millón de personas han intentado cruzar las fronteras europeas en busca de asilo.
Países como Líbano o Jordania acogen hasta 1,500.000 de personas refugiadas. Es decir, más del 20% de su población.
Como contrapartida al número de personas establecido por la UE para acoger entre los países miembros, se aprobaba una normativa para acelerar la devolución de las personas migrantes en situación administrativa irregular, que no se consideren refugiada, vulnerando múltiples directivas europeas, además de diversas convenciones empezando por la CE de DDHH.
Europar Batasunaren migrazio kontrolerako politikak erratuta daude. Giza eskubideetan eta injustizia zein desorekak gainditzeko helburuan oinarritu beharrean, segurtasun printzipioan oinarrituta sarbidea galaraztera bideratuta daude.
Hori nazioarteko legediaren aurka dago eta segurtasun enpresa erraldoien zein armamentu enpresen onurarako egiten da.
Europar Batasunaren lehentasunen artean, ordea, ez dago itsas-salbamenduan edo laguntza humanitarioan inbertsioak egitea. Hain zuzen, horrelako ekimenak gero eta garrantzia gutxiago dute eta gero eta baliabide gutxiago bideratzen zaie.
¿Por qué el infortunado niño de la minoría kurda en Siria tuvo que dejar su país?
Porque bajo la excusa de guerra civil en Siria, se ha llevado a cabo una agresión pergeñada desde afuera por Estados Unidos y sus compinches europeos (al igual que hicieran con Libia pocos años antes) y en donde bandas de atroces mercenarios son exaltados como heroicos “combatientes por la libertad” y respaldados política y diplomáticamente mientras cometen toda clase de desmanes.
De esta madriguera creada por las democracias occidentales y sus reaccionarios socios en la región brotó, incontrolable, el Estado Islámico, con luz verde para perpetrar horrendos crímenes y destrucción de reliquias históricas.
Aylan Kurdi pereció porque tuvo que huir del infierno en que Washington y los gobiernos europeos convirtieron a su patria, pese a la heroica resistencia del pueblo kurdo, sobre todo de sus combativas mujeres, que supieron poner freno a la expansión militar del EI en sus territorios.
No podemos seguir llamando “guerra civil” a lo que sucede en Siria. Desde el principio en 2011 fue una invasión imperial, disfrazada de ejércitos “sirios libres”, asimilables con lo que fueron los “contras” nicaragüenses en los años 80, desde sus bases en Honduras, contra la Nicaragua sandinista, a los que los gobiernos de Estados Unidos llamaban: los “combatientes de la libertad”.
¿Recuerdan los crímenes atroces en las aldeas nicaragüenses cercanas a la frontera con Honduras?
¿Es tan difícil no reconocer el rostro del fascismo en todo lo que está sucediendo?
Cuando Estados Unidos anuncia el envío de armas, a los “disidentes” sirios, ¿de qué está hablando? Cuando los invasores se encuentran como “amigos del pueblo sirio” para reunir fondos millonarios, destinados a pagar los sueldos de los mercenarios y comprar más armas, como lo dicen abiertamente ¿puede tratarse de una confrontación civil?
Una vez más, estamos viendo como sin ningún pudor, potencias occidentales pretenden entrar en Siria, llevarla a la guerra, con la excusa de luchar contra el terrorismo.
El resultado de esta macabra iniciativa sólo puede traer destrucción y muerte, y renovados contingentes de refugiados y refugiadas golpeando a las puertas de la opulenta Europa.
En ese gran mapa de operaciones de rapiña imperialistas además del África subsahariana, Siria o Libia, a las que he mencionado, tenemos los ejemplos de Irak, Afganistán, Kurdistán o Gaza.
Y es que denominar guerras contra el terrorismo, a las guerras para usurpar territorios, y controlar recursos en un proyecto de expansión imperial global, es uno de los argumentos más perversos en la historia del mundo.
La mayor acción terrorista de estos tiempos son las invasiones militares que protagoniza la OTAN con sus hordas mercenarias sobre países indefensos frente al poder militar de las potencias.
Si estos países que dilapidan millones de euros para financiar a la OTAN quisieran una solución, esta sería precisamente la de retirar sus tropas de los países invadidos y ocupados en lo que va del siglo XXI.
Si Occidente creyera firmemente en su tan pregonada doctrina de los derechos humanos tendría que modificar radicalmente su política migratoria y hacerse cargo de su responsabilidad en la crisis actual. Pero ni Estados Unidos ni la Unión Europea parecen haber dado muestras de tomarse en serio los derechos humanos, por lo que lo único que aparece en el horizonte europeo es una política de mayor control migratorio, cierre de fronteras, expulsión y deportación de los mal llamados migrantes ilegales.
Mientras Europa siga avanzando detrás de las necesidades geoestratégicas de un imperio en decadencia,- que propone una dictadura global o de los sueños fascistas del gobierno israelí de extenderse sobre todo Oriente Medio, lo que supone nuevos genocidios en la región, las víctimas seguirán llegando masivamente exigiendo protección a los responsables de su tragedia. Y no habrá muro que resista.
Tal y como expresaban compañeras de EH Bildu en un artículo de opinión al respecto, decir «Welcome Refugees» es también gritar un viejo, reconocible y actual «Go home» a las políticas de agresión militar, al imperialismo, que son causa de muerte e injusticia, fuera y dentro de Oriente Medio.
Gure kide eta EH Bilduko bozeramaile Oskar Matutek adierazi du lan dinamika jarriko dutela abian eragile sozialen eta herritarren iritzia jasotzeko asmoarekin, horrela, Gasteizko Legebiltzarrean aurkeztuko dena “herri oso baten” lege-proposamena izan dadin
Oskar Matutek egindako agerraldi baten bidez iragarri duenez, Herritarrak Ahalduntzeko Legea hurrengo larunbatean aurkeztuko dute, Portugaleten egingo den ekitaldi baten bidez. Goizeko 10:30etatik aurrera, lan bilera egingo du EH Bilduk eragile sozialekin, legearen edukiak aurkezteko eta haien ekarpenak jasotzeko helburuarekin.
Matutek esan duenez, “herritarrak ahalduntzearen gaian ekarpenenen bat egin dezaketela uste duten eragile eta pertsona guztiak gonbidatzen ditugu Portugaleteko El Solar plazan egingo dugun ekitaldira. Era horretara bakarrik joan ahal izango gara pertsonak jarduera eta erabaki politikoen erdigunean izango diren etorkizun berri eta ilusionagarri bat eraikitzen”.
EH Bilduk hurrengo azaroaren 4an erregistratuko du legea Gasteizen, eta ordura arte, lan dinamika jarriko du abian, eragile sozialen eta herritarren iritziak eta ekarpenak jasotzeko helburuarekin. “Gasteizko Legebiltzarrean aurkeztuko den lege proposamena herri oso batena izatea nahi dugu, ez bakarrik EH Bildurena”.
Oskar Matutek gogoratu du badirela gure herrian herritarren ahalduntzearen gaia modu praktikoan lantzen ari diren mugimendu sozialak; hala nola, frackingaren aurkakoa, pentsiodunena, abortuaren aurkakoa, etab. “Bultzatzen dugun legearen helburua da herri honetako gizon eta emakumeek egunerokoan eragiten dien edozein gairen inguruko informazioa jasotzea, eztabaidatzea eta azkenean erabakitzea. Eta hori guztia berme demokratiko guztiekin egin ahal izatea”.
Matutek azpimarratu du 2016.a erabakien urtea izango dela. “Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako herritarrek beraien etorkizuna erabakitzea nahi dugu; bai arlo politikoan, ekonomikoan edota sozialean. Eta hori 2016tik aurrera gertatzeko helburua daukagu. Bizi dugun paralisi egoeran beste batzuk hartzen dituzte euskal herritarrei eragiten diguten gaien gaineko erabakiak. Atera egin behar gara, ibili, gure erabakiak hartzen joateko eta herri heldua garela erakusteko”.
Herri honen etorkizun politikoa erabakitzea baino askoz gehiago dela legea esan du Matutek. “Herri honetan 200.000tik gora pertsona langabe bizi dira; gazteen langabezia tasa %40tik gorakoa da, eta Europako handienetakoa da; lan prekarietatearen ondorioz, gazte askok atzerrira joan behar dute etorkizun hobeago baten bila; pobrezia tasak gero eta larriagoak dira… Emergentzia sozial egoeran gaude, eta gizarte guztiak bat egitea behar dugu egoera honi aurre egiteko. Gizarte oso batek neurriak eta erabakiak hartu behar ditu, egoera honetatik ateratzeko. Herritarrak Ahalduntzeko Legearen bitartez herri honetako gizon eta emakumeek erabakiko dute etxegabetzeak egin behar diren edo ez, pertsonak edo bankuak erreskatatu behar diren edota azpiegitura handiak edo eskubide sozialak babestu behar diren”.
Duela aste bete ikusi nuen Diario Vascon Eneko Goia Donostiako alkatearen argazki bat. Eskola batean zegoen, argazkirako lerrotan jarritako ikasle multzo baten erdian, zutik.
Lagun batekin nengoen. Laguna, kasualitatez, Eneko Goia sei urteko haurraren irakaslea izandakoa zen Amarako Ikasbide ikastolan. Frankoren azken urtea zen. 1974-1975. Irakasleak honela gogoratu zidan ordukoa:
“Sartzen ginenean eskolan korroan jartzen ginen, mahaiak aparte jarrita, eta erdian musika-tresnak zeuden. Hasiera, egurrekin, kastañuelekin, flautekin… erritmoak eta musika egitea zen. Gero gauzak kontatu. Askotan ateratzen nuen Zakilixuten komikiak eta haiekin farra egin, hizkuntza landu, giroa sortzen genuen. Ikasleak maite nituen, oso harreman gozoa genuela uste dut. Ni, orduan, maitemindua, ikastoletan zegoen pedagogi arloko eraldaketa gogoa, frankismoaren aurkako mugimenduaren gorakada, euskararen goratze ikaragarria… kontent ibiltzen nintzen. Nahi gabe ere, pedagogi molde berriekin gustora. Sei urteko ikasleekin antzerkia egiten, kantatzen, ipuinak kontatzen. Garcia Lorcaren “En la noche negra de los caballeros” kanta erakutsi nien: hain den metafora fantastikoez betea!
Nire pedagogia moldea eta nire pentsakera ez ziren nonbait Enekoren aitaren gustokoak. Urte bete pasa eta Eneko Ikasbidetik atera zuten. Geroztik ez dut inoiz ikusi. Orain alkatea da. Zein bide hartuko duen? Borobilaren, sormenaren, askatasunaren bidea edota ezarrita dagoenarekiko morrontza etsituaren bidea?”.
Eskertu nion Enekoren irakasle izandakoari esandakoa eta karta batean publikatzeko modukoa zela iritzi nuen.
Alba Fatuarte Alternatibako kide eta EH Bilduko zinegotziaren hitzak AEBen eta Europako Batasunaren arteko TTIP merkataritza askerako akordioaren inguruan Bilboko Udaleko azken udalbatzan.
Noski, TTIP onartzeko, atzeko atetik, ezkutuan eta isilean, gai honi buruzko eztabaida publikoa ahalik eta gutxien ematea nahi da. Edo nahiko lukete batzuek. Ze, zirriborroak aztertu ahal izateko europarlamentarioek pasa behar izan dituztenak, erabat lotsagarriak dira. Lotsagarriak baina adierazgarriak.
Egia esan harrigarria da ikustea PNV eta PSOEk gardentasuna bermatzeko beharra azpimarratzea. Izan ere, hor izan dira Josu Juaristi EHbilduko ordezkaria, baina baita Izquierda Unida eta Podemoseko europarlementarioak ere, prozesu honen gardentasun ezari aurre egiten; eman dieten tartetxoa aprobetxatzen. Gogoratu dezagun bi ordu besterik ez zitzaizkiela testu sekretu bat ikuskatzeko. Horrela ulertzen al du Europako Batasunak gara dezaketela herritarren ordezkariek beren lana?
Baten batek esango du gai hauek Udalbatzar hontatik urrun geratzen direla. Ezin okerrago egon. Europako Batasuna eta Amerikako Estatu Batuen arteko itun honen ondorioak biziki nabarituko lirateke hemen, eta beste erakunde askoren lanean. Zertarako arituko gara gu hemen enpresek bete behar dituzten irizpideez, langileen bizi baldintzez, kontratazio publikoen baldintzez, tokiko garapenaz, nekazaritza eta elikaduraren kalitateaz, geure hizkuntzaren garapenaz, etab. gero Europar Batasunak praktikan gure eskumen guztiak kentzen badizkigu? Onartuko al dugu, permitituko duzue, merkatuaren lege gordin hutsak hori guztia arautzea? Gure burujabetza, Madrilen eta Bruselaren eskuetan uzteaz gain, orain ere Washingtonen esku utziko dugu?
Eusko Jaurlaritzak eta Bilboko Udalak, Bilbao Ekintzaren bitartez, kanpaina sexistak babestea oso larritzat jo du Alternatibako kidea eta EH Bildu Bilboko zinegotziak, Alba Fatuarte. Hain zuzen ere, Santutxu Stock kanpaina babesten dute erakunde bi horiek. Argitaratutako karteletan maniki itxurako zenbait emakume agertzen dira. Emakumea, algeia, arropa erostea ardura bakar bezala duen pertsona bat bezala irudikatzen dute.
Fatuarte zinegotziaren ustez, “Berdintasun Legea betearazi behar duenak ezin du horrelako kanpainei sostengurik eman. Merkatari txikiei babesa eta laguntza eskaini behar zaie. EH Bilduk ez dauka inolako zalantzarik eta hori da koalizioaren lehentasunetariko bat. Hala ere, babes hori ezin da inoiz sexismoan oinarritu”.
Horrek erakusten du, Fatuarteren ustez, “udal gobernuak zer nolako garrantzia ematen dion berdintasunari. Egun batean Emakume Mundu Martxari babesa ematen diote; hurrengoan horrelako kanpaina sexista bati”.
Beraz, EH Bildu Bilbok exijitzen du kanpaina bertan behera uztea du eta Bilbao Ekintzak afera horretan duen erantzukizuna bere gain hartzea gaur ospatu behar duen batzarrean.
TTIP, CETAeta TISAri ez! Multinazionalek boterea hartzeari ez! Euskal Herriko jendarte zibileko erakundeak, alderdiak eta sindikatuak TTIP, CETA eta TISAren kontra gaude. Merkataritza itun hauen proposamenak gure demokraziarentzat, gizonen eta emakumeen arteko desberdintasunak ondasun eta baliabideetara hetzeko handiagotzen dituztelako, eta baita ere zerbitzu publikoentzat, jendarte arauentzat eta ingurumenarentzat, izugarrizko mehatxua direlako, arriskuan jartzen dutelako gure kalitatezko nekazaritza, baserritar txikien iraupena, elikadura arauak, arau farmazeutikoak, ezinbesteko trantsizio energetikoa eta, aipatutako guztien gain baita ere gure eskubideak eta jendartea hobetzeko gaitasuna. Arestian aipatutako itunen onuradunak multinazional handiak direlako beti.
Europar herri-ekimaren arrakasta ospatzeko, badugu arrazoi handi bat gaurko egunean 2.950.862 sinaduraren bilketa, gure aldarrikapenak indartuz doaz eta kalera aterako gara. Urriaren 10ean Iruñean, Gasteizen, Donostian eta Bilbon. Elkarretaratzeetan parte hartzeko deia luzatzen dizuegu. Aurpegi biko mosaikoak eraikiko ditugu, aurpegi batean TTIP, CETA eta TISA errefusatzen ditugula erakutsiko da eta beste aurpegian Euskal Herriko herritarrak jendarte justuago baten alde, demokratiko baten alde, eta solidario baten alde daramatzagun borroka guztien islada izango da, pertsonak zentro diren jendartea nahi dugulako eta ez kapitala zentro den jerdartea.
Azken hamarkadetan, sektore publikoen agintetik interes pribatuen eskuetara transferentzi handia egiten ari dela ikusten dugu, liberalizazio ekonomikoari eta finantzieroari bultzada emanez. Honegatik guztiagatik, desberdintasunak, pobrezia eta ingurumenaren hondamena areagotuz doaz. TTIParen, CETAren eta TISAren helburuak aipatutakoak areagotzea dituzte, eta era berean atzera bueltarik gabekoak bilakatu. Itun edo hitzamen hauek galaraztean datza gure borroka, eta borroka honek austeritatearen kontra, klimaren alde eta justizia sozialaren aldeko jendarte mugimenduekin bat egiten du. Milaka eta milaka herritarrek parte hartuko dute urriaren 1etik 15era Europa osoan, denak elkartuz Bruselan, austeritateari ez, pobreziari ez eta TTIPari ez, esateko. Egunetik egunera langabezia pairatzen duten herritar kopurua gorantz doa, etxe-bizitzaren eskubideen galera, osasun zerbitzuen kalitaearen jeitsiera, berdintasunean oinarritutako hezkuntza zerbitzuen murrizketak edota duinak ez diren pentsiodunen kopurua handiagotzen doa, Europar Batasuna deritzon honetan. Finantza krisia deiturikoa, kapitalismo globalizatuaren atxaki perfektua bilakatu da, herritarrean eskubideak murrizteko eta herrien subirautza demokratikoa deseuzteko.
Herritarrei juztizian oinarritutako gure borraka hontara, gehitzeko dei egiten dugu. Ildoari jarraituz, udaletako eta aldundietako Mozioen kanpaina ere, aurkezten dugu, gure ordezkari politikoei eskatuz,udalerriek eta Lurralde historikoek TTIP, CETA eta TISA ezartzearen kontrako Deklarazioa onar dezaten. Kanpainan parte hartzen duten alderdiek, Irabazik (Equok), Podemos Ahal Duguk eta EHbilduk, ikusirik itunen berri eman beharko luketenen ez jakintasuna,axolagabekeria eta balizko konplizitatea, gaur atxikitzen dugun mozioa aurkeztuko dute eta udaletako eta aldundietako korporazioei itun hauen eztabaida jendartean zabaltzeko eskatuz, argi adieraziz hauek dakartzatena, udalerriak eta lurralde historikoak TTIP, CETA eta TISAri insumizioa adierazteko asmoz.
Uste dugulako demokrazian gauzak ez direla konpontzen fede onaz soilik, ezta, eztabaida izkutatuz. Jendarte heldu batek arrazoizko iritzia izateko nahiataezkoa du herritarrak kritikoak eta informatuak izatea.
Herritarrentzako onuragarria den merkataritzari bai, baina multinazionalen onuragarria denari ez! TTIP, CETA eta TISAari ez! Multinazionalek boterea hartzeari ez!
‘TTIPari ez! Mosaiko herritarrak’: urriak 10, larunbatean, 12:30ean IRUÑEA: Sarasate Pasealekuan GASTEIZ: Andra Mari Zurian DONOSTIA: Zurriolan BILBO: Arriagan
Eragileak: CCOO Euskadi, LSB-USO, UGT, LAB, ELA, ESK, EHNE, STEE-EILAS, CNT, CGT, EH Bildu, Ezker Anitza-IU, Podemos-ahal dugu, EQUO Euskadi, Ezkerra-Berdeak, M+J, Cumbre Social Vasca, Federación Republicanos RPS, Gure Energia, Ekologistak Martxan, ATTAC, AHT Gelditu Elkarlana, Auditoria Ciudadana de la Deuda Bizkaina, Desazkundea, Askapena, Asamblea de mujeres de Bizkaia, Basherriak, Fracking Ez, P.A.H., Antikapitalistak, Komite Intenacionalistak, Coordinadora ONG, Economistas sin Fronteras, M15M, REAS Euskadi, EBC Euskadi (Economía del Bien Común), SETEM HEGO HAIZEA, Coordinadora de ONGD de Euskadi-Euskadiko GGKEen Koordinakundea.
Alterkariaren udazkeneko alea kalean da. Alternatibaren paperezko aldizkaria duzue, astero bidaltzen dugun boletin digitalaren osagarri. Oraingo honetan, Katalunia eraman dugu azalera, Jaume Casals CUPeko militantea elkarrizketatzeko aukera izan dugulako Euskal Herrian hainbat hitzaldu eskaintzera ekarri dugula baliatuta. Bestelako gaiak ere jorratu ditugu, hala nola errefuxiatuen afera, Greziako azken hauteskundeen osteko panorama, burujabetzaren garrantziaz edota indarkeria matxistaren inguruan. Aldizkaria zure etxean jaso nahi izanez gero, idatzi prentsa (a bildua) alternatiba.net helbidera.
Alternatibak Kataluniako herria zoriondu du igandeko bozetan emandako emaitzengatik eta, bereziki, Candidatura d’Unitat Popular CUPen hautagaitzak lortutakoak nabarmendu ditu. Diana Urrea, Alternatibaren Koordinakunde Nazionalak eginiko hausnarketak abiapuntu, hauteskunde hauen esanahiaz aritu da, “prozesu eratzaileak atzera egiterik ez duela agerian utzi du, herri oso baten borondatea gelditzerik ez dagoela, Madriletik zuzendutako beldurraren kanpainari aurre egitea lortu baitute”.
Alderdi ezkertiarrak, 2012ko bozetan zein aurtengoetan CUPeri babes osoa agertu zionak, alderdi honen papera zein emaitzak, 336.000 boto baino gehiago eta 10 eserleku, azpimarratu ditu. Antonio Baños hautagai zuen alderdiak, Alternatibak bezala, “eraikuntza nazionala eta eraikuntza soziala batera jorratu behar direla eta jorratu daitezkeela defendatu du”. Horregatik, Urreak ziurtatu duenez, “burujabetza aldarrikatzen dute dena aldatzeko eta ez bakarrik bandera jakin bat”.
Ildo horretan, Koordinakunde Nazionalak CUPen koherentzia txalotu du, prozesu eragilea izenen gainetik babesten jarraitzen dutelako, “herriak bultzatutako prozesua baita, non inor ez den ezinbestekoa; ezin da beraz pertsona jakin batzuekin lotu”. Hala esan du Junts pel Si hautagaitzaren presidentziarako hautagai Artur Masen inguruan, CUPek esan baitu ez dutela babestuko, kanpainan esan duten bezala, alegia.
Edozein kasutan, Alternatibatik elkartasuna adierazi nahi izan diete iazko azaroaren 9an Katalunian eginiko galdeketaren harira inputatu dituzten hiru lagunei -Joana Ortega, Irene Rigau eta Artur Mas berari-. Herritarrei hitza emateagatik zigorrak ezarri nahi izatea “estatuko erregimenaren egoeraren adierazgarri da, Kataluniako herria nazio gisa bere burua eraikitzen duen erritmo berean desegiten ari dena”.
Espainiako ohiko bipartidismoa gainbeheran dagoela erakutsi dute emaitzek, PPren eta PSOEren artean legebiltzarraren %20 baino ez baitute lortu, “Kataluniako herriaren ahotsa ukatu nahi dutenek gero eta babes txikiagoa dute”. Urreak, hala ere, PPren aldean eskuin bigun gisa agertzen den eskumaren gorakadaz ohartarazi du, Ciudadanos hizpide, herrien burujabetzari dagozkion gaietan are arriskutsuagoak izan daitezkeelako”.
Azkenik, ohartarazi egin du “ezker estatalistaren erdibideko diskurtsoak porrot egin duela” eta deialdia egin dio “erabateko burujabetzaren alde dauden Kataluniako gehiengo herritarren mugimendu desobeditzailearekin bat egin” dezala.
Alternatibako Mahai Feministak bere atxikimendua eman dio Emakumeen Mundu Martxari Euskal Herria zeharkatzen ari den honetan, irailaren 28tik urriaren 4ra bitarte, bere nazioarteko laugarren ekintzan.
Emakumeen Mundu Martxa nazioartean ekintza feministak egiteko mugimendua da, 163 herrialdeko 5.000 erakunde baino gehiago biltzen dituena. Emakumeen kontrako indarkeria eta emakumeen pobrezia eragiten duten arrazoien kontra borrokatzen diren eragileak eta emakume taldeak daude atzean. Ekimen honek, bere burua altermundialista eta antikapitalista gisa aurkezten duena, elikadura burujabetza sustatu eta herrien autodeterminazioa aitortzen du.
Alternatibako ordezkariak Lisboan izango dira ere, urriaren 17an, martxaren amaierako ektialdietan. Azken 7 hilabeteetan askotariko ekintzak egin izan dira mundu osoan zehar, “Martxan jarraituko dugu emakumea guztiak aske izan arte” lemapean. Egunotan Euskal Herriko herri desberdinetan egingo diren elkarretaratze eta ekintza guztietan parte hartzera deitzen dugu Alternatibatik.
Euskal Herria Bildu koaliziotik ere martxa babestu dugu:
