Non dago langile klasea?

Joxe Iriarte “Bikila” – Alternatiba

Jai eguna, borroka eguna, edo bietatik, egoeraren baitan. Duela egun gutxi ospatu dugu Maiatzaren Lehena, langileen eguna izaten jarraitzen du bere zentzu sakonean. Baina badira non dauden galdetzen dutenak. Arreta eta plazer handiz, are, miresmenez, irakurtzen nuen Anjel Lertxundik idazten zituen zutabe zorrotzak (zoritxarrez, gehiago irakurriko ez ditugunak, beste formatu batean ez bada, bederen). Beti eragiten dit zer pentsatua. Eta oraingoan ere bai. Bere azkenetariko batean hauxe zioskun: «Eta salbuespenak mirari, langile mundua, koipez belztua eta bestelakoa, ez da gure obretan ageri, esku langile gutxi dabil gure orrietan: langile klasea missing dago gure iruditeria literarioan. Langile klasea espresioa bera ere desagertu egin da panorama kulturaletik, diskurtso sozialetik, jardun politikotik».

Bai eta ez; batetik ados, bestetik ez, edo ez behintzat modu hain drastikoan. Esan nahi dut: gure hurbileko langileriari begiratzen badiogu, egia da, izorratua baina bere klase izaeraz harro zen giza talde hura, asko aldatu dela itxuraz, jarreraz eta jardueraz. Izan ere, industria lantegi handietan metatuta edo enpresa ertain eta txikietan pilatuta, gure geografia osoan zabaltzen eta agertzen zen lantegi panorama hura ia desagertua dago. Baita langile mota hura ere, ia guztiz maskulinoa, eguerdiro eta arratsaldero gure herritako tabernetako txikiteoaren liturgian murgiltzen zena futbolaz eta politikaz sutsuki eztabaidatzeko. Baina langileriak hor dirau. Izan finko, izan prekario; kontratua bukatuko zaiolako edo lantegia deslokalizatuko ote dioten etorkizunaren beldur, baina bere izerditik bizi den langilez inguratuta bizi gara; turismoa egitera goazen tokietako ostalaritzan edo supermerkatuetan; gure inguruko saltokietan, industria poligonoetan, errepideak artatzen, mendi lanetan, neskame klase ertaineko eta ez hain ertaineko etxeetan, edo zahar-etxetan (zuriz jantzita baina presaka eta korrika adinekoen beharrei ezin helduz) edo kaleetan zaharren zaintzan, edo langabe alderrai, erreserba armada bihurtuz. Gainera, langileriak inoiz baino gehiago hartu du emakume aurpegia. Horrek bihurtzen du are ikusezinagoa.

Ikusezinagoa baina aldi berean kalean presente, ikusi nahi duenarentzat. Adibidez, Bizkaia osokoak Bilboko kaleetan, eta astelehenero eta asteartero Errenteriako udaletxearen aurrean elkartzen dira zahar-etxeetako langileek (ia denak emakumeak) soldata eta lan baldintza duinen alde. Eta gure begirada mundu osora zabaltzen badugu, gure aspaldiko itxurekin ikusiko ditugu Hegoafrikako meatze zuloetan edo Txinako industria astuneko guneetan, edo Arabiar penintsulako petrolio prospekzioetan, edo Hego Amerikako laborantza industrialeko zelaietan. Inoiz ez da ezagutu egungo langile klasearen zabalkuntza eta kopurua munduan zehar. Beste upeleko kontua dugu mugimendu izaeraren aldetik, eta bere eragin soziopolitikoaren aldetik, batez ere Europan. Hots. Langile mugimenduaren sorlekuan. Hasi ezkerreko alderditik, garai batean ia denak klase izaeran oinarritzen zirenak eta amaitu sindikatuekin, aldaketa nabarmena da. Adibide bat dira Maiatzaren Leheneko garai bateko manifestaldi borrokalarien eta egungo manifa erritualizatuen aldea. Bestea, badela urte batzuk ez direla greba gogorrak egin, gehienetan greba bakoitza bere aldetik ia isolaturik egiten dela. Hala ere, ez dezagun behar baino gehiago txikiagotu bere eitea eta egitea. Dena ez da itzala. Badaude argitara azaltzen diren uneak. Nahikoa izan da ELA bezalako sindikatu batek Jaurlaritzari patronalaren alde ari dela leporatzea, klase borroka ere eremu politikoan islatzeko. Horrek asko haserretu ditu Jaurlaritza eta patronala. Kontua da, badela garaia sindikatuek neguko kuartelak utzi eta neguko palazioak erasotzeko.

Eta literaturan? Zoritxarrez, eremu horretan arrazoi handigoa du Anjelek. Ez dator, ez, oparo langile literatura euskal letretan. Garai batean langile munduak literaturan zuen garrantzia ia desagertu da munduan eta are gurean. Gorkiren Ama edo Zolaren Germinal, edo Jack Londonen Burdinazko orpoa bezalako lanak jada ez dira idazten. XIX. eta XX. mendeetan ez bezala, gaur egun langileria demode edo boladaz kanpokotzat jotzen da. Batez ere belaunaldi berrian. Hortik kontuak! Gabriel Aresti, Koldo Izagirre eta bakan batzuk izan ezik, gure idazleek ia ez dute aintzakotzat hartu literatura mota hau. Ez atzo, langile mugimendua epikarako ematen zuenean, ezta gaurko garai hitsetan. Eta ez da literaturaren aldetik berezko interesa ez duelako.

Nire uste apalean, mundu horrekiko historiak eta istorioek askotarako eman dute, edota eman lezakete, idazlearen trebetasunaren baitan. Horregatik idatzi nuen Kamaradak eleberria. Nerbioi ibaia ardatz duen eremua leku aproposa iruditu zitzaidan joan den mendeko laurogeigarren hamarkadaren inguruko langile gatazka harrigarrienen istorioak deskribatzeko. Bertan izan baita euskal langile mugimendu potente eta epikoena (agian ez politizatuena; seguru aski, Errenteria inguruko langileak gehiago inplikatu ziren politikan). Baita ere langile mugimenduaren ondoratzearen ondorio larrienak, droga menpekotasunaren ilunpeak, langabeziak eta bazterkeriak sortutako fenotipo bitxienak, txirotasun narrasena, bertan ditugu, dudarik gabe.

Zergatik aukeratu nuen langile mugimenduan oinarrituriko eleberri bat idaztea? Gogoa nuelako eta une batez iruditu zitzaidalako, neuk ez banion ekiten lan horri beste inork, edo inor gutxik, ez ziola ekingo. Eta zoritxarrez, halaxe izan da. Nahiko nuke nik baino talentu gehiago duen beste batek segida hartuko balio eta, gatazkaren inguruan gertatu den bezala, langile mugimenduan oinarrituriko obra bikain bat burutuko balu.

BERRIAn argitaratua

Alternatibak globalizazioaren arriskuak eta Errenta Unibertsalaren moduko alternatibak aztertuko ditu Donostian eta Bilbon “In the same boat” filmarekin

Maiatzaren 10ean, asteazkena, Donostian, eta ostegunean, hilaren 11n Bilbon, Alternatibak “In the same boat” (“Ontzi berean”) dokumentala eskainiko du. Rudy Gnuttik zuzendutakoa, gero eta handiagoa den aberatsenen eta pobreneen arteko amildegia hizpide duena. Lanak aurrerapen teknologikoak ere ditu hizpide, mundu justuagoa eta hobea eraikitzeko lanabes izan zitezkeenak baina gaizki kudeatuz gero mehatxu izan daitezkeenak.

“In the same boat” dokumentala zortzi herrialdeetan grabatu da eta jorratzen diren arloetako adituen ahotsek osatzen dute. Honela, Uruguaiko presidente ohi Jose Mujika; Zygmunt Bauman soziologo eta filosofo ospetsua; Oxford-eko irakasle eta ekonomialaria Anthony B. Atkinson; ekonomialari eta desazkundearen inguruan aditu Serge Latouche edo Sussex-eko ekonomia irakasle Mariana Mazucatoren hausnarketak eskaintzen ditu.

Proiekzioen ostean, filmaren inguruko hausnarketak plazaratzeko tartea irekiko da solasaldien bidez. Donostian, 18:00etan ONCEren areto nagusian (Etxaide kalearen 14.ean) hasiko den saioaren ostean, Garbiñe Biurrun EAEko Auzitegi Nagusiaren lan-arloko aretoaren presidentea eta Gipuzkoako Politika Sozialeko diputatu ohi Ander Rodriguez ariko dira hizlari, besteak beste, aberastasunaren banaketa ahalbidetu dezakeen Errente Unibertsalaz eta nazioarteko lan araudiak hizpide izango dituztela.

Bilboko saioan, Hika Ateneon (Ibeni kaia 1) arratsaldeko 19:00etatik aurrera egingo dena, Juan Hernandez OMALeko kide eta EHUko irakaslearen eta Euskal Herria Bilduren legebiltzarkide ohi Diana Urrearen gidaritza izango du filmaren gaineko eztabaidak, merkatuaren mundualizazioa kontzeptua hizpide.

Hitzaldi biak sarrera askoekoak izango dira aretoetako leku guztiak bete arte.

http://alternatiba.net/old-files/170510DocuForum In The same Boat – RGB_0.jpg

Juan Puerto, oinarrian eta ezkerrean beti

Deustualdeko Prest aldizkarian eta Bilboko Uriola webgunean argitaratutako erreportajea gure kide Juan Puertoren ibilbide militantea jorratzen duen dokumentalaren inguruan. Filma artikuluaren ostean eskaintzen dugu berriz ere.

Alternatiba alderdiko militante “nagusi eta berezienetako” da Juan Puerto Morcillo arangoitiarra. Ez da inoiz buruzagi politikoa izan, eta hala ere “saltsa guztietako partaide” izan da Juan. Bere bizitza eta militantzia jasotzen duen dokumentala ikusgai dago sarean.

Militante moduan ibilbide oparoa du Juan Puerto Morcillok, eta hori dela eta erabaki zuten Alternatibako ordezkariek egin zitzaiokeen omenaldi onena “bere ibildearen emaitza jasotzen duen zerbait ekoiztea” zela. 49 minutuko iraupena duen dokumentala da emaitza, Juan Puerto De Calamonte a Arangoiti izenekoa (AlternaFilms, 2016). Hainbat lekutan aurkeztu eta proiektatu ostean, Interneten sareratu berri dute nahi duenak ikus dezan. 

Mikel Carramiñana kazetari eta Alternatibako kidearengana hurbildu zen Juan Puerto bere bizipen asko idatzita zituela esanez. Meridan jaio (Badajoz), Calamonte herrian hazi eta 60ko hamarkadan Euskal Herrira lanera etorri eta bertan langileen mugimenduan eta ezkerreko politikan bizitako hainbat une jasota zituela, alegia. 90eko hamarkadara arteko oroitzapenak. Bere memoriak, baina “ez zentzu hertsian”. Testu horiek erabilita, elkarrizketaren bat atera zitekeela pentsatzen zuen Juanek. Mikeli, aldiz, beste zerbait egitea bururatu zitzaion, eta beste zerbait hori “dokumentala izan da”. Mikelek berak, “etxekoen artean” –Alternatibako kideak– osatutakoa. Eta horrelakoetan gertatu ohi den bezala, “uste baino lan potoloagoa izan da”. Hasteko, hiru orduko grabaketa egiteko lana eta, gero, 50 minutura heltzen ez den azken bertsioa muntatzeko. 

Juanen bizipena 60ko hamarkadan beste herri batera lanera joan den pertsonarena da. Alemania eta Bartzelona aukera moduan izan bazituen ere, Euskal Herrira etortzea erabaki zuen. Arangoitira, hain zuzen ere, bertan herrikide ezagunak zituelako. Iritsi zenean, Arangoitik oso bestelako itxura zuen. “Txabola eta etxe gutxi batzuk” baino ez zeuden. Taxista batek ez zuen bertara eramaterik nahi izan bidea “txarra eta arriskutsua” zelako. Arangoitin herrikideekin bizi izan zen. Txandaka egiten zuen lo “cama caliente” deritzanetan. Nahikoa diru izan zuenean etxebizitza propioa alokatu zuen, eta bere ama eta arreba ekarri zituen. 

CCOO sindikatuan eta alderdi komunistan, legez kanpoko alderdia zen garaian, hasi zen militante gisa. “Heldu eta gutxira ikusi zuen hemen bazegoela beste langile mugimendu bat Euskal Herria nazio bezala irudikatzen zuena eta bazegoela Euskal Herria subjektu politikotzat zuten beste komunismo bat”. Txomin Zuluaga eta Santi Brouardek bezala pentsatzen zuen “abertzalea ez ezik komunista edota sozialista izan zitekeela”, eta batik bat “ezkerrean uste baino eremu askoz zabalagoa bazegoela”. 

“Hein handi batean”, dokumentalak badu “ikutu berekoia” ere, zuzendariak ezkutatzen ez duena. Juanen bizitza eta bizipenak baliatu ditu Alternatibak zortzi urte eskasean alderdiak egin duen bidea irudikatzeko. Nolabait, Juanen eta Alternatibaren “ibilbideak paraleloak” dira Mikelen esanetan. Eta, besteak beste, ikus-entzunezko lanak erakusten du Alternatibak EH Bildu koalizioari egin dion ekarpena: “Burujabetza ulertzeko eta burujabetzaren alde egiteko dauden beste modu batzuk”. 

Iazko Errepublikaren Egunean dokumentalaren trailerra ikusteko aukera izan zuten Arangoitin. Estreinaldia azaroaren 5ean egin zuten Alternatibaren egoitzan Batzar Nazionalaren ostean, Juan ondo ezagutzen duten pertsona asko bildu zirela aprobetxatuta. Arangoitin eta Deustun ere eskaini dituzte proiekzioak. 

Juan eta bere familiak ondo hartu dute lana. Senide askok negar egin zuten ikustean, eta “zoriondu egin gintuzten”, gogoan du Mikelek. Senide gazteenek, “aitonari buruz asko ikasi eta ikuspegi ezezagunak deskubritu zituzten”. Esperientzia “polita” izan zen denentzat. 

Beste toki batzutan egindako aurkezpenetan ere ikusleak “nolabait hunkitu” dira. Mikelen ustez, Juanen historia gertuko sentitzen dutelako. “Eurak ere lanera etorriak zirelako eta langile mugimenduarekin identifikatu zirelako”. Hasierako asmoa “barrura begirako zerbait” egitea izan bazuten ere, Alternatibako lagunak konturatu dira dokumentaleko edukiak baduela lotura zuzena “jende askoren bizipenarekin”, Juanen ibilbidearekin. 

Juanen “azken abentura” Alternatiba alderdira “pasatzea” izan da. “Euskal Herriko ezkerraren batasuna egitea”. Oinarrian dagoen militantea izatea gustuko du, eta “behetik sustatzea borroka guztiak, bigarren maila batetik”. Juanen iritziz, “ezkerrak elkarlana bilatu behar du fronte zabala osatzeko. Hori da EH Bildu batek adierazten duena. Ezkerrak harik eta gehiago zabaldu behar du eskumako arerioa garaitzeko. Hori da egungo militantziarentzat Juanen irakaspenik handiena”.

Uriola

Gure elkartasuna gose greban diren 1500 preso palestinarrei

Marwan Barghouti buru duten 1.500 preso palestinarrek gose greba bati hasiera eman zioten 2017ko apirilaren 17an. Gose Grebarako deialdia Israelek preso eta atxilotuekiko darabiltzan politika krudelek eragindako saminari erantzuteko modua izan da. Gose grebalarien eskarien artean, senideen bisitak, zaintza mediko egokia, Atxiloketa Administratibo izenez ezaguna den Israeleko praktikaren bukaera (Palestinarrak kargu edo epaiketa gabe atxilotzea) eta isolamentuaren amaiera daude.

Israelek Palestina okupatuan garatu duen politikak Palestinarren oinarrizko eskubideak, zibil eta politikoak, norbanakoenak zein kolektiboak, zapaltzen dituela salatzen dugu eta urraketa horien adibide argitzat jotzen dugu atxiloketa administratiboa.

Arrazoi guzti hauengatik preso administratibo guztiak askatzea eta atxiloketa administratiboak amaitzea; presoen eskariei erantzutea, zaintza medikua eta bisita eskubideak bermatzea eta isolamenduarekin bukatzea exijitzen die Israelgo autoritateei.

Alternatibak eta EH Bilduk Euskal herritarrei dei egiten diete Herri Mugimenduak antolaturiko mobilizazioetan parte hartu eta Preso Palestinarrei Euskal jendartearen elkartasun eta babesa helarazteko.

Matute: «Historiaren aro berri batean murgiltzera goaz, eta EH Bildu horretarako prest egon behar da»

Dakizuen moduan, EH Bilduk pasaden asteartean batzarra egin zuen Donostiako Kutxaespazioan. Bertan 350tik gora militante elkartu ginen eta, besteak beste EH Bildu aro berrira eramango duen prozesu eratzailea abian jartzeko Araudia onartu zen. Prozesu eratzailea ekainaren 17an egingo den Kongresuarekin amaituko da. Aurretik, Kongresura eramango diren dokumentuak eztabaidatzeko aukera izango da herri ezberdinetan egingo ditugun Foro/Herri Batzarretan, baita sarean sortutako plataforma digitalean ere.

Gure kide Oskar Matuteren hitzartzea Donostiako ekitaldian

Era horretara, EH Bildu berri bat eratzeko lehen zutoinak ezarriko ditugu eta EH Bildurekin bat egiten duten herritar guztiek parte hartzeko aukera edukiko dute. Hala, Zuzendaritzako izenak proposatu eta bozkatu ahal izango ditugu eta Eztabaidarako dokumentuari ekarpenak egin ahal izango dizkiogu. EH Bilduren prozesu eratzailean parte hartzeko, kongresua.ehbildu.eus aplikazioan izena eman beharko da. Hurrengo asteetan, gure helburu hanidiena herri guztietan ahalik eta izen emate gehien lortzea izan behar izango da.

Honekin lotuta eta herrietan garatu behar izango dugun lanketari begira, irizpide eta kontu batzuk:
  • Materiala:Atxikituta dituzue Eztabaidarako Dokumentoa eta Prozesuaren Araudia.
  • Herrialdeko Batzarrak Bilbon, 18:30etatik 20:30ak arte Maiatzak 4, Bilboko Arrupe Etxean. Batzar hauek, Bizkaiko batzarkide, alkate, zinegotziei eta herrietako militante guztioi zuzenduta daude
  • Foroak/Herri Batzarrak: Bilboko foroa maiatzaren 12an izango da 18retan arruoe etxean
Bideari ekin diogu. EH Bildu berri bat eratzen ari gara. Horrek esan nahi du eremu guztietan, baita herrietan ere, prozesu eratzaile hau lehentasuntzat hartu behar dugula.

Alternatibak eta TNT antzerki taldeak “Erase una vez un rey” antzezlana taularatuko dute Gasteizen

Testuinguru soziala eta politikoa jorratzen duen antzezlan satirikoa maiatzaren 3an ikusiko ahalko da La Monstrenka aretoan eta, ondoren, solasaldia egingo da.

Datorren asteazkenean, maiatzak 3, Alternatibak TNT Nuevos Tiempos Teatro antzerki talde salvadortarraren “Erase una vez un rey” lana taularatuko du. Antzezlan satirikoak gobernu forma desberdinen gabezia eta bertuteak umorez jorratzen ditu: “Hiru eskalek beren egoera sozial, politiko eta ekonomiko zailetik ihes egin nahian, jolas bat sortu eta horretan murgilduko dira, fantasiaren bidez menpekotasun forma desberdinak aztertzeko”.

Emanaldia hiriburuko La Monstrenka aretoan (Cubo kalea 1, behealdea) izango da, arratsaldeko 19:00etatik aurrera. 3 euroko sarrera solidarioa kobratuko da, antzerki taldearen zein aretoaren gastuei aurre egiteko. Ondoren, solasaldia egingo da konpainiako taldekideekin internazionalismoaren, lankidetzaren eta erakunde inklusiboen inguruan.

TNT elkarteak ia mende laurdena darama bere lana mundu osoko aretoetan ikustarazten, hezkuntza artistikoa, kulturaren zabalkundea eta komunitate garapenaren eremuetan, haur, gazte, emakume zein edadekoei zuzendutako lana. “Erase una vez un rey” antzezpen klasikoa da Latinoamerikako antzerkigintzan, hainbat taldek taularatu dutela. Herri ugariek komunak dituzten ezaugarriak jorratzen ditu, hala nola ustelkeria, zapalkuntza edota botere nahiak.

Bizitza duinak helburu, langileok borrokan! #M1

Ezin dugu onartu; edo haien kapitalaren biderkatzea edo gure bizitzarena. Kapitalaren jarioaren menpe bizi, edo ekonomia errotik eraldatu hobeto bizi ahal izateko. Horregatik, beharrezkoa da maiatzaren lehena langile guztien aldarrikapen jaia bihurtzea, eredu sozial berri baten alde. Langileria, enplegu bat dutenekin batera, lan asko egin, baina ezer irabazten ez duten pertsonek osatzen dutelako; langileek osatzen dute, baina baita baserritarrek ere, baldintza beretan; feministek eta ekologistek osatzen dute, soilik ikuspuntu hauek bermatzen dutelako bizitzaren jasangarritasunaren nahia ase egingo duen erantzun erreal eta eraginkor bat. Soilik borroka guzti hauek agenda komun batean jasota, aurre egin ahal izango diogu egoera larri honi. 

Maila guztietan gauzatutako eraso guzti hauek, erantzuna behar dute, proportzionala eta artikulatua. Pertsonak, borrokak eta ametsak artikulatuko dituena, guztiak barneratuko dituen agenda antikapitalista, feminista, ekologista, subiranista, eta antiarrazista batekin. Alternatibatik berriz ere, inoiz baino arrazoi gehiagorekin, Euskal Herriko ezkerren bateratze baten alde egiten dugu -alderdiena, sindikatuena, gizarte mugimenduena- borroka eta konfrontazio logika baten barnean. Inor ezin da alde batera gelditu sistema honi buelta emateko, hauxe da Alternatibak maiatzaren lehenean azpimarratu nahi duen mezua. Ezin ditugu borroka batzuk besteen aurretik jarri, guztiak bizitza defendatzeko beharrezkoak baitira.

Horregatik, kapitalari aurre egiteko, berebizikoa da eragileen arteko batasuna sendotzea, gaurtik bertatik bizitzaren jasangarritasuna bermatuko duen alternatiba sozialista bateranzko trantsizioaren alde lan eginez. Batasuna bai, aniztasunean. Beharrezkoa da, premiazkoa da.

Maiatzen lehen barneratzaile, borrokalari eta antisistema baten alde. Gora Maiatzaren Lehena! Gora Euskal langileria!

Bat egiten dugu pertsona etorkin eta errefuxiatuen aldeko ‘Ongi Etorri Gernika 2017’ ekimenarekin

Bat egiten dugu hurrengo apirilaren 29an eta 30ean pertsona etorkin eta errefuxiatuen eskubideen aldeko ‘Ongi Etorri Gernika 2017’ ekimenarekin. 1937. urtean, indar faxistek Gernika bonbardatu zuten. Sarraskiaren ondoren, Picassok ‘Guernica” margolana egin zuen; era horretara, Gernika herria bakearen ikur bihurtu zen nazioarte mailan. Aurten, bonbardaketaren 80. urteurrrenarekin bat eginda, milaka pertsonek aldarrikatuko dute Gernikan asilorako eskubidea, pertsonak modu librean mugitzeko eskubidea, Europako Batasunaren politika kriminalak gaitzetsiko dituzte eta giza eskubideen errespetua eskatuko dute”.

Gernikara joateko deia egiten dugu Alternatiba zein EH Bildutik, argi adierazteko pertsonak gobernuen eta lege bidegabeen aurretik daudela, gerren aurretik daudela; eta exijitzeko nahi duten pertsona errefuxiatu guztiek Euskal Herrira etorri ahal izatea hori bada haien borondatea.

EH Bildu

Aitor Miguel “Garbiketa zerbitzuaren kudeaketa zuzenaren aldeko apustua egiten dugu FCCri uko eginez”

Aitor Miguel: “Zabor grebaren arazoa ez zen benetan itxi, eta FCCk bere langileekiko presioarekin jarraitzen du, haiekin negoziatu gabe eta kaleratutako 8 langileak berronartu gabe. Enpresaren helburu bakarra etekin ekonomikoak handitzea da. Beste zabor kudeaketa eredu batetan sakontzeko garaia da, multinazionalen ase ezintasuna at uzten duena. Horregatik zabor lantaldearen bilera eskatzen dugu zaborren remunizipalizazioan aurrerapausoak emateko”

Salgado: «Aldundiak 1.400 arabarrekin ez ditu bere obligazioak betetzen, Zerbitzu Sozialen euskal erakundean plaza bat izateko eskubidea duten arren»

EH Bilduk ohartarazi duenez, legeak ezartzen dituen betebeharrak ez dira betetzen Arabako Adinentzako Egoitzetan. Bi kasuetan ematen da egoera hori: itunpeko plazetan eta zerbitzuari lotutako prestazioen bidez finantzatzen diren plazetan. Hitzartutako 500 bat plaza daude, homologatu gabekoak eta, ondorioz, ezi ditu erakunde publiko batek erabili. Zerbitzuari lotutako 900 bat prestazio ekonomikoen kasuan, Arabako Foru Aldundiak aitortu duen bezala, eman diren arren, egoitza horiek ez zuten funtzionamendurako baimenik, hau da, ezin ziren zabalik egon. Guztira, 17 milioi inbertitzen ditu Foru Sailak urtean, egoitza publikoek dituzten baldintzak bermatzen ez dituzten bestelako egoitza pribatuetan.

“Arabako Foru Aldundiak 1.400 arabarrekin ez ditu bere obligazioak betetzen, Zerbitzu Sozialen euskal erakundean plaza bat izateko eskubidea duten arren, egoitza pribatuetara bideratu dituzten baina ez dituzte oinarrizko minimoak betetzen eta, horren ondorioz, diskriminazio argia pairatzen ari dira plaza publikoa dutenekin konparatzen baditugu”, ondorioztatu du Alternatibako kide eta Arabako Batzar Nagusietako batzarkide Luis Salgadok. EH Bilduk eskuratu dituen datuen arabera, hainbat egoitzetan ez dago medikurik, erizainik edo terapeutarik; askotan beharrezkoa den titulaziorik ez duten langileak daude eta, gehienetan, foru sailak ezartzen dituen formakuntza eta aisialdi programak ez dira ematen. Horrez gain, berez, sare publikoan dauden ratioak baino altuagoak dituzte egoitza pribatuetan (ia bikoitzak).

EH Bilduk azpimarratu duenez, aurreko gobernuek ere praktika hau sustatu dute. “Horrelako erabakiek helburu bakar bat dute: erabiltzaileen ongizatea eta langileen lan baldintzak kontuan izan gabe, dirua aurreztea. Iruzur baten aurrean gaude eta egoerarekin amaitu behar da modu planifikatu batean”, nabarmendu du. Izan ere, biharko kontrol osoko bilkurari begira, EH Bilduk bi interpelazio egingo dizkio Zerbitzu Sozialen Foru Diputatuari. Horren helburua argia da: jaso duen egoerari tamalgarri honi amaiera jartzea .

Arabako Foru Aldundiak berak EH Bilduk egindako informazio eskaerei erantzunez ikusi ditu EH Bilduk datu kezkagarri hauek. Izan ere, 2008tik eta 2015era oinarrizko baimenik ez zuten egoitzetara bidali ditu Aldundiak adineko herritarrak. Hau dena, zerbitzuari lotutako prestazio ekonomikoak erabiliz. Gogoratu behar da horrelako diru laguntzak behin-behinekoak direla baina Arabako kasuan asko luzatzen direla denboran. Gutxi balitz, horrelako egoitzei ezartzen zaizkien betebeharrak askoz baxuagoak direla.

Egoera honen aurrean hauek dira EH Bilduk egiten dituen proposamenak: zerbitzuari lotuta dauden prestazio ekonomikoak murrizteko kronograma zehatz bat, herrialdeko egoitza pribatuak legeztatzeko plan bat eta oinarrizko zerbitzu publikoak kontzertatzeko argi jasoko dituen baldintzak Foru Dekretu bat, beste herrialdetan dagoen bezala.

EH Bildu Araba

X