Eh Bilduk PNVren kudeatearen porrota salatu du Supersur makroazpiegituraren emaitza lazgarriak ikusita

Bizkaiak bizi duen egoera ekonomiko eta sozial larriarekin arduratuta gaude Euskal Herria Bildun. Ekonomia espekulatiboak eragin duen krisi sistemikoaren aurrean gaude eta, gainera, eskuin neoliberaleko agintariak berau aitzakia bezala hartzen ari dira borroka sozialaren bidez urteetan lortutako eskubide sozial eta laboralak bortizki murrizteko.

Jendartearen interesen aurrean gutxi batzuen interes ekonomikoetan oinarritutako politika egiteko ereduaren adibiderik esanguratsuenetako bat Supersur edo Hegoaldeko Saihesbidearen eraikuntza da. Bizkaiko jendartearen gehiengo zabal bat irmo azaldu zen errepide azpiegitura horren eraikuntzaren aurka, gure herrialdeak zeuzkan trafiko arazoei ez zielako inolako konponbiderik ekarriko eta, hori gutxi balitz, eragingo zituen kostu ekonomikoak, sozialak eta ingurumen arlokoak erabat jasangaitzak izango zirelako.

Supersurra zabaldu zutenetik urtebete joan da, eta datuek arrazoia ematen diete Diputazioaren megaproiektuaren aurka azaldu ziren pertsonei, kolektiboei eta eragileei. Aurreko apirilean, Aburto jaunak aitortu zuen Diputazioak aurreikusitako erabilpenaren %44 ere ez zeukala Hegoaldeko Saihesbideak. Hau da, Bizkaiko Foru Aldundiak inoiz egin duen herri-lan handi eta garestiena ia ez da erabili ere egiten. Eta foru diputatuari ahaztu zitzaion esatea ia baliabide guztiak baldintzatzen dituela eta Bizkaiko eskualdeen artikulaziorako beste errepide batzuenganako arreta atzeratu duela. Ermuako saihesbidea ez egitea horren adibide esanguratsuenetako bat da.

Aldundiak berak emandako datuen arabera, datu lazgarriak azaltzen zaizkigu azpiegitura honen kudeaketari dagokionean ere. Aurtengo apirilera arte, errepide honek 2,8 milioi euroko diru sarrerak utzi ditu, urtebeterako kontuak eginda 6 milioikoak izango liratekeela. 6 milioi besterik ez, PNVren gobernuak 25 milioi euroko aurreikuspenak egin zituenean. Kopuru larri honi gehitu behar zaio Supersur kudeatzeak 10,5 milioi euroko gastua dakarrela urtero. Ondorioz, bizkaitarren etorkizuna hipotekatzeaz gain, inondik inora beharrezkoa ez zen makroazpiegitura honek 4 milioi euroko defizit gehigarria eragingo digu urtero. Honek eragina izango du etorkizuneko aurrekontuetan, ikusiko dugu nola beste gastu batzuk murriztuko dituzten inoiz eraiki behar izan ez zuten azpiegiturak utzitako zuloa estaltzeko.

Baina, itxura guztien arabera, kudeaketa negargarri horrek ez du inolako eraginik izango EAJk gidatzen duen Diputazioan. Are gehiago, egin zuten akatsa aitortzeko prest ere ez daude. Beraz, Supersurraren gaiaren kudeaketa negargarria izan da, baina EAJk kalterik gabe atera nahi du arazo honetatik, eta ezelango erantzukizunik hartu gabe. Alde horretatik, komeni da gogoratzea 2004. urtean, oparotasun ekonomikoen garaietan, EAJ ereduaren defendatzaileek bere burua akats gabetzat zutenean, Jose Luis Bilbao diputatu nagusiak adierazpen hauek egin zituen, esandakoaren larritasunaz jabetu ere egin gabe: “Obra hau guk, gure seme-alabek eta gure bilobaren batek ere ordainduko du”.

Behingoagatik ere, arrazoia zeukan Bilbao jaunak: ingurumen zein aurrekontu aldetik daukan kostua izugarria izanda ere ia erabili ere egiten ez den Supersurrak Bizkaiko belaunaldi askoren etorkizuna baldintzatuko du. Batez ere kapitalaren interesak pertsonen interesen aurretik jartzen dituen eredu honen aurrean babes txikiena duten pertsonena. Eta orain, oparotasun ekonomikoen garaiak ahaztu zaizkienean, garai bateko diru xahutzeak astakeria galantak iruditzen zaizkie askori. Baina duela urte batzuk batzuk ohartarazi genuen desarrollismoan oinarritutako eredu honek ondorio dramatikoak izango zituela.

EAJren ereduak, Bizkaian beti PPren eta PSE-EEren babesa izan duenak, kosta ahala kosta erreskatatzen ahalegintzen ari direnak, era honetako obra faraonikoak behar ditu aurrera egingo badu. Horregatik, inoiz ez dute onartuko Supersurra eraikitzea akats larria izan zela, hanka sartu zutela onartzen badute beraien ereduak porrot egin duela aitortuko dutelako. Bai, Bilbao jauna, krisia estatuko erakundeei leporatu nahi diozuen arren, zure ereduak, EAJren ereduak, porrot egin du. Zuk krisiaren sorrera leporatzen diezun horiek direlako zure politika okerren babesle eta laguntzaile nagusiak, non azpiegitura erraldoien eraikuntza eta murrizketa sozial eta laboralak nagusi diren. Eta Supersurra horren adibide argienetako bat da.

EH Bildutik salatu nahi dugu EAJ urteak ari dela enpresa ikuspegia lehenesten den politikak egiten, akats tekniko eta ondorio ekonomiko kezkagarriak dituena. EAJren ustezko seriotasunaren eta ageriko kudeaketa onaren ereduak itoginak baino ez ditu.

Banketxeen kudeaketa txarra egungo porrot ekonomikora ekarri gaitu eta kudeaketa politiko txarrak eraginda egungo krisiari eta jendartearen oinarrizko premiei aurre egin ahal izateko egoera oso zailean gaude.

Baina EH Bildutik uste dugu Bizkaian badela herritarren etorkizuna hipotekatzen duen eta porrot egin duen eredu honentzat alternatiba egingarria.

Alternatiba hori Bizkaiko garraioan inbertitzean oinarritu behar da, baina inbertsio hori garraio publikoaren eskaintza hobetzeko eta handitzeko erabili behar da, plan integral bat diseinatuz, bizkaitarrek ditugun beharrei erantzuteko. Gure herrialdeko trenbideak berreraiki eta egokitu behar dira, bikoizketa lanak eginez. Garraio publikoan oro har eta trenbideetan egindako inbertsioek enplegua sortzeko balio dezaketelako, ingurumenaren iraunkortasuna eta errepideetako garraioa hobetzen dutelako.

Justizia sozialean oinarritutako inbertsio apropos batekin osatzen da gure alternatiba, aberastasunaren banaketa ekitatiboa lehenesten duena; diru gose asegaitza dutenen horien pribilejioak beharrean herritarren interes orokorrak aurretik jartzen dituen alternatiba; pertsonak eta ez kapitala erabakien erdigunean jarriko duen politika egiteko eredu berria; desarrollismo basati eta kontrolik gabekoaren interesak baztertu eta ingurumenaren zaintza lehenetsiko duen eredua. Azken baten, egunerokoan aurrera egiteko lan egiten dutenak protagonista izango dituen alternatiba, eta ez krisi ekonomiko eta sozial larri honetara eraman gaituzten akzioen eta 500 euroko billeteen bildumazaleak.

Euskal herritarrek saltokiak jai egunetan irekitzeko beharrik zein gogorik ez dutela erantzun dio Alternatibak gobernu zentralari

Alternatibako bozeramaile Ana Etxartek gogorarazi du gaur “saltokiak jai egunetan irekitzeko ez beharrik ezta gogorik ez dutela euskal herritarrek, merkataritzaren inguruan Eusko Jaurlaritzak duela aste gutxi aurkeztu zuen ikerketak egiaztatu duenez; Araba, Bizkai eta Gipuzkoako 10 etxebizitzatik ia 7k saltokiak jai egunetan irekitzearen aurka daudela esan baitute”, egungo legeak urtean zortzi egunez irekitzeko baimena ematen duen arren. Etxartek hala erantzun dio Alderdi Popularrak gidatutako Espainiako Gobernuak iragarritako lege aldaketari, dendak jai egunetan irekitzeko aukera hamar egunera zabaltzen duena eta astean ireki daitezkeen orduak 72tik 90 ordura zabaltzen dituenak. Hiri jakin batzuetarako egitasmoa da, Bilborako besteak beste.

Alternatibatik gogorarazi dutenez, mota honetako neurriek ezinezkoa egiten dute gizonen eta emakumeen artean ardurak partekatzea. Gainera, “beti saldu nahi izan digutenaren aurka, Madril bezalako erkidegoetako edota gertuago dugun Barakaldoko Megaparkeko esperientziek frogatu izan dute ordutegien erabateko malgutzeak lan baldintzak are gehiago kaskartu egiten dituela, emakumeenak bereziki”. Era berean, dinamizazioaz hitz egin arren, “izaera honetako arauek saltoki txikien desagerpena ekarriko lukete, auzoetakoak batez ere, krisia garai honetan gehien kaltetutakoak izaten ari baitira”.

Ildo beretik, eta Bilbo izanik turismoaren aitzakiapean neurri neoliberal hauek pairatuko dituen estatuko 14 hirietako bat, nabarmendu egin du “gero eta gehiago direla auzoetan egoerari aurre egin ezinik, krisiari batetik baina baita berdintzerik ez duten konkurrentziari, negozio txikiek porrot egiten dute eta gure auzoak basamortuetan eraldatzen ari dira”. Hala, alderdi ezkertiarreko bozeramaileak salatu du Alderdi Popularraren egitasmoak sektorearen erabateko liberalizazioa dakarrela, “denda kate handien eta saltoki erraldoien neurrira egin dutelako, inondik inora herritarrengan pentsatuz eta, are gutxiago, merkataritza txikiaren mesederako”. Horrexegatik, euskal erakunde guztiei dei egin die, “eskura eta eskumenetan dituzten aukera guztiak balia ditzaten neurri hauek saiheste aldera”.

EH Bilduk dio Bizkaian krisia kudeatzeko bestelako erak badirela, porrot egin duen EAJren ereduaren aurrean

Euskal Herria Bildu koalizioa bereziki kezkatuta azaltzen da bizi dugun krisi sistemikoak Bizkaian eragin dituen ondorioengatik eta EAJren Bizkaiko Diputazioa krisia kudeatzen ari den modu arduragabearekin. Baina EH Bildu sinetsita dago krisi honek baduela irtenbidea, Bizkaian ere bai, eta irtenbide hori burujabetzan eta eraldaketa sozialean oinarritu behar dela. Horregatik, ‘Bizkaian irtenbidea badugu’ kanpaina jarriko dugu abian, eta horren barruan hainbat bilera egingo ditugu herrialdeko eragile politiko, sozial eta ekonomikoekin. Bilerotan, gure proposamena helaraziko diegu eragileei, eta haien ekarpenak jasoko ditugu, gure proposamena osatzeko eta hobetzeko.

Europak eta Euskal Herriak bizi dugun krisi sistemikoak inon eraginik badu, hori Bizkaian da. EAJk gidatzen duen Diputazioak zintzo jarraitu die Europatik eta Espainiako Gobernu desberdinetatikdatozen neurriei. Hau da, defizit publikoa eusteko politikak lehenetsi ditu, austeritaterako neurri zorrotzak hartuta, eta horrek eragin zuzen-zuzena izan du herritarren bizi baldintzetan, batez ere aurretik ere egoera kaskarrean zeudenen artean.

Bizkaian, Euskal Herriko beste herrialdeetan bezala, egoera ekonomiko eta soziala oso kezkagarria da, eta dramatikoa ere bai zenbait kasutan. Langabezia-tasa %15,2koa da, eta EAEko batez bestekoaren gainetik dago (%12,1). Ezkerraldearen kasua oraindik ere larriagoa da, langabezia-tasa %20 ingurukoa baita. Langabeen kopurua 90.000tik gorakoa da jada gure herrialdean.

Era berean, aurtengo lehen hiru hilabeteetan nabarmen egin du gora aurkeztutako lan erregulazioen espedienteen kopuruak. Martxora bitartean, 329 ziren baimendutako espedienteak; horiek 4.602 langileri eragin diete. Eta CEBEK Bizkaiko patronalak 9.400 lanpostu deuseztea aurreikusi du krisiaren aitzakiapean.

Langabezia kopuru horrek ekarri du Bizkaiko jendarteko txirotasun tasak inoizko handienak izatea. 38.000 pertsonatik gora dira oinarrizko errenta jasotzen dutenak eta 12.000tik gora etxebizitzarako osagarria jasotzen dutenak.

Arlo sozialean hain kezkarria den egoera honen aurrean, EAJren Bizkaiko Diputazioak, Madrilgo gobernuan PPk eta aurretik PSOEk zein Jaurlaritzan ezarritako neurrien bideari jarraituz, krisitik irteteko eta horren ondorioak leuntzeko inolaz ere baliagarriak izango ez diren politikak lehenetsi ditu. Horren lekuko da 2.436 familia geratu direla prestazio sozialak jaso gabe, beraien espedientea “galdu” egin zelako Bizkaiko Diputazioak kudeatzen dituen zerbitzu sozialak erabili ahal izateko tramitetan ari zirela. Bizirauteko eta hilabete amaierara iritsi ahal izateko foru zerbitzuak behar dituzten pertsonak artatzeko, bi hilabeteko itxaronaldia dago. Eta prestazio epeak ere galtzen dira, edozein dokumentu aurkeztu ahal izateko aldez aurretik hitzordua eskatu beharra dagoelako.

Datu erabat kezkagarri horien aurrean, inolako zalantzarik gabe esan dezakegu Bizkaiko Diputazioan EAJk ezarri duen ereduak porrot egin duela; EAJk, PPren eta PSOEren politikei jarraiki, krisia kudeatzeko indarrean jarri dituen neurri antisozialek ez diete behar bezala erantzun krisiak eragindako errealitateari eta herritarrek bizi dituzten arazoei. EAJk hainbeste loratzen duen politika egiteko ereduak porrot egin du.

Bizkaiko mapa sozial dramatiko eta negargarri honen aurrean, aurreko astean ezagutu genuen politika egiteko EAJ ereduaren oinarria eta zergatia: 2009an eta 2010ean Iberdrola enpresak ez zuen sozietate zergarik ordaindu Bizkaian, urtero 2.800 milioi euroko irabaziak izan arren. Jose Luis Bilbao diputatu nagusia ahalegindu zen baloiak aldentzen, Iberdrolak Bizkaiko Diputazioaren araudi fiskalik ez zuela jarraitu urte horietan esaten, eta beraz, Bizkaiak kenkaririk ez ziola ezarri esaten. Hau da, Madrili, PPri eta PSOEri, leporatu nahi izan zien errua. Baina Bilbaok ez duena esaten da EAJk PPrekin eta PSErekin adostu duela politika fiskala Bizkaian azkenengo urte luzeetan, eta bi alderdi horien babesarekin zerga politikan egin dituzten aldaketen ondorioz, 1997tik errentarik altuenek %11 gutxiago tributatzen dutela herrialdean. Larria da, halaber, Ogasun Diputatu Iruarrizaga jaunak honen harira egunotan esandakoa, oker egin izan duten gauza bakarra tributazioaren berri ematea izan dela alegia. Ezkutatu beharreko fiskalitatearena da EAJren eredua.

EAJk ezarritako politiken ondorioz, Bizkaia pagotxa fiskala da enpresa handi eta errenta altuak dituztenentzat. Eta baita azpiegitura eraikitzaile handientzat, zerga politiketan ezarri diren murrizketen ondorioz diru-sarrerak murriztu diren arren, Diputazioak apustu garbia egin duelako erabilera sozial zalantzagarria duten azpiegitura handien alde. Supersurra dugu horren adibiderik argiena. 821 milioi euroko inbertsioa egin zuen Diputazioak, Bizkaiaren etorkizuna hipotekatuz, eta errepide berriaren erabilera aurreikusitakoaren erdia da. Politika egiteko EAJ ereduaren azkenaurreko porrota, beste behin.

Horregatik guztiagatik, krisi honek izango duen irtenbidea ez da etorriko EAJren Bizkaiko Diputazioak ezarritako neurrietatik. Krisi honen irtenbidea etorriko da burujabetzatik eta eraldaketa sozialetik. EH Bilduk azpimarratu nahi dugu krisiaren eta instituzioen beste kudeaketa eredu bat posible dela. Justizia sozialean oinarritutako kudeaketa eredua. Burujabetza da egoera hau gainditzeko eta etorkizunera begira egongo den gizartea eraikitzeko gure tresna, indarrean dagoen eredu politikoa, instituzionala eta sozioekonomikoa aldatzeko gaitasuna eskaintzen duelako eta eraldaketa soziala erdiesteko eskaintzen duen aukerarengatik, bizkaitarren gehiengoak aldarrikatzen duena.

Alternatibak, Aralarrek, EAk eta ezker abertzaleak Proposamen Sozioekonomikoa aurkeztuko dute larunbatean Bilbon

Alternatibak, Aralarrek, Eusko Alkartasunak eta ezker abertzaleak larunbat honetan egingo dugu gure proposamen sozioekonomikoaren aurkezpen publikoa. Proposamen horretan jasotzen dira bizi dugun krisi ekonomiko, sozial eta baloreetako larritik irteteko gure irizpideak eta ideiak. Aurkezpen publikoa EHUren Bilboko Paraninfoan egingo da, eta bertan lau alderdietako ordezkariek parte hartuko dute.

Ezkerreko lau indar soberanistek uste dugu badela irtenbidea bizi dugun krisi egoeratik irteteko, baina irtenbide hori ez dela etorriko ezartzen ari diren austeritate neurriekin edo urteetan, borroka sozialaren bitartez, lortu diren eskubide sozial eta laboralen murrizketen bitartez. Horretarako, administrazio ezberdinek ezarri dituzten politika sozial eta ekonomikoen alternatiba izango den proposamena landu eta praktikan ipini beharra dagoela uste dute, eta horretara dator prestatu dugun Proposamen Sozioekonomikoa. Proposamen hori hainbat eragile sozial eta ekonomikorekin partekatzen ari gara, haien ekarpenak jasotzeko helburuarekin.

Bizkaian, Euskal Herriko beste herrialdeetan bezala, egoera ekonomiko eta soziala oso kezkagarria da, eta dramatikoa ere bai zenbait kasutan. Langabezia-tasa %15,2koa da, eta EAEko bataz bestekoaren gainetik dago (%12,1); Ezkerraldearen kasuan langabezia-tasa %20 ingurukoa da. Langabeen kopurua 90.000tik gorakoa da jada. Era berean, aurtengo urtearen lehen hiru hilabeteetan nabarmen egin du gora aurkeztutako lan erregulazioen espedienteen kopurua. Martxora bitartean, 329 ziren baimendutako espedienteak; horiek 4.602 langileri eragin diete. Eta CEBEK Bizkaiko patronalak aurreikusi di BPG %1,2 jaistea Bizkaian, eta horrek 9.400 lanpostu deuseztea eragingo du.

Langabezia kopuru horrek ekarri du Bizkaiko jendarteko txirotasun tasak inoizko handienak izatea. 38.000 pertsonatik gora dira oinarrizko errenta jasotzen dutenak eta 12.000tik gora etxebizitzarako osagarria jasotzen dutenak.

Arlo sozialean hain kezkarria den egoera honen aurrean, EAJren Bizkaiko Diputazioak, Madrilgo gobernuan PPk eta aurretik PSOEk zein Jaurlaritzan ezarritako neurrien bideari jarraituz, krisitik irteteko eta horren ondorioak leuntzeko inolaz ere baliagarriak izango ez diren politikak lehenetsi ditu. Horren lekuko da 2.436 familia geratu direla prestazio sozialak jaso gabe, beraien espedientea “galdu” egin zelako Bizkaiko Diputazioak kudeatzen dituen zerbitzu sozialak erabili ahal izateko tramitetan ari zirela. Bizirauteko eta hilabete amaierara iritsi ahal izateko foru zerbitzuak behar dituzten pertsonak artatzeko, bi hilabeteko itxaronaldia dago. Eta prestazio epeak ere galtzen dira, edozein dokumentu aurkeztu ahal izateko aldez aurretik hitzordua eskatu beharra dagoelako.

Beraz, egoera ekonomiko eta sozial oso kezkagarri baten aurrean gaude, eta Bizkaiko Diputazioa ez da ari modu eraginkorrean eta parametro sozialekin erantzuten. Politika ekonomiko eta sozial eraginkorrak ezarri ahal izateko oinarria den fiskalitatean, esaterako, EAJren Bizkaiko Diputazioak, PPren eta PSEren babesarekin, diru-sarrerak jasotzeko bere gaitasuna murriztu egin du apurka-apurka. 1997tik PFEZean egin dituzten aldeketekin, errentarik altuenek orain 15 urteko baino %11 gutxiago tributatzen dute.

Neurri horiek diru-sarreren gutxitzea eragin duten aren, Bizkaiko Diputazioak azpiegitura handiak eraikitzearen aldeko apustua egin du, Supersurra edo Bilboko Hegoaldeko Saihesbidea, esaterako. Horren ondorioz, nabarmen gutxitu dira politika sozialetan erabili ahal izan diren diru publikoak eta, gainera, Bizkaiko paisaia eta ingurumena hondatzea eragin dute.

Hala, Ezker Abertzaleak, Eusko Alkartasunak, Alternatibak eta Aralarrek burujabetza politiko eta ekonomikoan oinarritutako proposamen sozioekonomikoa aurkeztu dugu, bere baitan dauden neurri guztietan agerian uzten duena beste kudeaketa eredu bat posible dela. Burujabetza da egoera hau gainditzeko eta etorkizunera begira egongo den gizartea eraikitzeko gure tresna, indarrean dagoen eredu politikoa, instituzionala eta sozioekonomikoa aldatzeko gaitasuna eskaintzen duelako eta eraldaketa soziala erdiesteko eskaintzen duen aukerarengatik. Proposamen horiek hurrengo larunbatean, hilaren 26an, Bilboko EHUren Paraninfoan egingo dugun ekitaldi publikoan aurkeztuko ditugu.

Ezkerraldeko Alternatiba, EA, Aralar eta Ezker Abertzalearen agerraldia

Ezkerraldeak bizi duen egoera ezegonkorra ikusita, Alternatiba, Aralar, Eusko Alkartasuna eta Ezker Abertzaletik Alderdi Popularraren gobernuak, krisiari aurre egiteko aitzakia jarriz, hartutako murrizketen eta erreforma gogorren politikari erantzuteko, beharrezkoa da erantzun bateratu bat ematea. Bai instituzio mailan, bai politika mailan, eta nola ez, kale mailan.

Espainiar gobernuak daraman politika ekonomikoari aurre egin eta Gasteizko gobernuak, Bizkaiko foru aldundiak eta gure eskualdeko hainbat Udalek egiten ari diren murrizketei uko egiteko, ezinbestekoa ikusten dugu kalera irtetea. Hau ikusita, izugarri balioesten dugu, pasa den astean, Barakaldoko kaleetan zehar egin zen manifestazioa. Ezkerraldeko milaka lagunek hemengo hainbat politikarik garatzen ari diren gestioari desadostasuna agertu zion. Gestio politiko hau beraien sistemaren krisiaren ondorioak,errekurtso gutxi duten eta langileen gainera erortzeko eginda dago. Baita egoera honetara iristarazi digun sistema gaixo bera mantentzeko eta kapital handiari irabaziak mantentzeko ere. Barakaldon izandako mobilizazioak, indarra batasunean dagoela erakutsi digu, eta ekintzen batasuna jendartea bere eskubideen borrokan abian jartzeko gai dela.

Lan erreforma berriak eta neurri ekonomiko berriek ez dute balioko lanpostuak sortzeko eta ongizatea lortzeko. Kaleratzea merkatu edo kontratuak malgutzen dituzten neurriek ere ez dute hori lortu; alderantziz, patronalaren irabaziak handitu eta Ezkerraldean pairatzen ari garen langabezia eta baztertze sozial tasa areagotu egin dituzte. Erreforma eta neurri berriek eskubide sozialak ito nahi dituzte, langabezia eta pobrezia gehiago ekarri dute gure eskualdera, eta irabazi handiagoak enpresari, bankari eta espekulatzaileei. Nola sor dezake lana , lehen lan-urtean kaleratze askea onartu, eta langile berria edozein momentuan eta kalte-ordainik gabe kaleratua izan daitekeela onartzen duen lan erreforma batek? Hau adarjotzea besterik ez da!

Honen guztiaren aurrean tinko eta sendo erantzun behar dugu. Eta elkarturik erantzun behar dugu, alderdi, sindikatu, eragile sozialak eta jendartea, denok batera. Bakoitzak dagokion esparruan, baina koordinaturik, indarrak batuta. Murrizketa gelditu eta alternatiba bat bideratu behar dugu. Pasa den asteko Barakaldoko mobilizazioak gerora jarraitu behar dugun eredua izan behar du .

Gure erantzuna sufritzen ari garen erasoaren heinekoa izan behar du. Ziur gaude gure eskubide sozialen aldeko borroka dela bidea, garai batean, gure aurreko belaunaldiek orain lapurtu nahi digutena lortzeko jorratu zuten bidea bezalakoa. Hori dela eta, Eusko Alkartasunak, Aralarrek, Alternatibak eta Ezker Abertzaleak, atxikimendua adierazi nahi dugu, hainbat sindikatu eta eragile sozialek deitu duten mobilizazio nazionalera. Bihar, larunbata, Bilbon, Jesusen Bihotzetik hasita arratsaldeko 6etan izango da. Hemendik, Ezkerraldeko guztiei dei egiten diegu bertan parte har dezaten,. Bide horretan gabiltza eta halaxe jardungo dugu, indarrak bilduz, eragile sozialekin, sindikatuekin, eta nola ez, jendartearekin; hauek baitira herrialde honetako protagonistak. Barakaldon erakutsi zen bezala, ziur gaude, bihar ere, Bilboko kaleetan horixe ikusaraziko dela. Bide batez, martxoaren 29an, ELA, LAB, ESK, STEE-EILAS eta EHNEk deituriko greba orokorrarekin bat egiten dugula adierazi nahi dugu.

Bukatzeko, hemen gauden lau alderdi politikoek Ezkerraldeko herritarrei, gaur egun pairatzen ari garen krisi sistemikoari aurre egiteko dugun konpromiso eta nahia adierazi nahi diegu. Erabateko burujabetza politiko eta ekonomiko markoa aldarrikatzen dugu, bertatik hain gogor erasotzen ari den krisi honi aurre egin ahal izateko. Lau alderdiok beharrezkoa ikusten dugu, benetako alternatiba sozio-ekonomikoaren antolaketan aurrera egin beharra. Oinarri, burujabetza politiko eta ekonomikoa izango duen eta eredu berri baterantz joko duen bidea zehaztuko duen proposamena. Egoera irauliko duen proposamena, gure burujabetzan sakondu eta lan eta marko sozial propiora iritsiko dena. Bertatik gure erabakiak hartu ahal izango ditugu, eta Ezkerraldea saminduta daukaten egiturazko arazo larriei irtenbidea eman ahal izango diegu.

Ezkerraldeko Alternatiba, Aralar, Eusko Alkartasuna eta Ezker Abertzalea, 2012ko otsailaren 24a

http://alternatiba.net/old-files/1.jpg

Alternatibak murrizketa sozialen aurka Barakaldon bihar egingo den manifestazioan parte hartzeko deia egin du

Emplazamiento a la Movilización por Ezkerraldea Amaia Agirresarobe, Alternatibako Nazio Koordinakundeko kide eta Bizkaiko batzarkideak, bihar Barakaldon egingo den manifestazioarekin bat egiteko deia egin du. Elkarretaratzea bihar, ostirala, otsailak 17, izango da, Barakaldoko Bide Onera plazatik 19:30etan abiatuko da, “Langabeziaren eta murrizketa sozialen aurka: Defenda dezagun Ezkerraldea” lemapean. Agirresarobek, Mariano Raxoiren Gobernuak ezarri eta beste administrazio batzuek bere egin dituzten murrizketa larriei aurre egin eta atzera eragiteko beharra berretsi du eta, horretarako “eragile sozial, sindikal eta politikoen borroka bateratua beharrezkoa” dela gogorarazi du. Era berean, Ezkerraldeko gizon-emakumeen egoera “bereziki zaila” azpimarratu du, Euskal Herriko langabezia tasarik altuenetarikoa dutelako, %20 ingurukoa.

Kutxabank, pribatizaziorako bidean

Ana Etxarte eta Oskar Matute – Alternatibako bozeramaileak

EAJk eta PPk azpijoko antidemokratikoan ibili dira Gipuzkoako legezko ordezkariek Kutxabankeko Administrazio Kontseiluan dagozkien lekuak izan ez ditzaten. Baina hau lehen urratsa besterik ez da izan, ekonomia globalizatuan euskal banku handi bat sortu eta pribatizatzea helburu duen estrategiaren barruan. Erakunde honek, banku orok bezala, ez du kontsumo arduratsuari zuzendutako krediturik eskainiko, ezta edozein gizarte onurari zuzendutakorik ere. Beste guztien antzera, espekulazioa zein epe motzeko mozkinak sustatuko ditu eta kosta ahala kosta, statu quoa laguntzen saiatuko da.

Estrategia hau da, hain zuzen ere, ezagutarazi nahi duguna, hura gelditzeko garaiz gaudelako. Eskuma euskaldunak eta espainolak Italian 90eko hamarkadan jarraitutako prozesua berreskuratu nahi dute. Honi esker, aurrezki kutxak bankuetan eraldatu zituzten, gizarte-ekintzaren eta kapital publikoaren arrastorik utzi gabe. Egindako urratsak honakoak izan ziren: bat, gizarte-ekintza bankuaren jardueratik banandu, fundazioak kontrolatuta ere; bi, legean aldaketak egin kapital pribatuaren sarrera ahalbidetzeko; hiru, kapital pribatua modu masiboan sartu; lau, kapital publikoari garrantzia kendu, azkenean esku pribatuetan uzteko. Emaitza: erabat pribatua den bankua eta gizarte-ekintzaren amaiera.

Dagoeneko lehen urratsa egin da. Orain, beste hirurak falta dira, zorrotz beteko dituztenak. Egia esan, badago berebiziko ezberdintasun bat. Izan ere, Italian 10 urte igaro behar izan ziren eta hemen ez dute hainbeste denbora itxoiteko asmorik. Mario Fernandezen azken deklarazioek bidea zabaldu dute eta hurrengo urratsak justifikatzeko argudioak bilatzen hasi dira, “norbaitek behartu gaitzakeelako” aitzakiarekin.

Haientzat garrantzitsua zen Administrazio Kontseiluarekin egin dutena egitea: etxetik gorriak kaleratu, inork estrategia barrutik ezagutu ez dezan, barruan dagoen inork banku publikoa eskatu ez dezan. Espainiako Bankuko diktadorea pozez zoratzen dago PP gobernura heldu izanagatik -boterera ez da heldu, boterea beste nonbaiten baitago-: Dagoeneko finantza sistemaren erreforma berri bat iragarri dute! Behar bada honek ez dauka lehentasun handiena; aurretik sindikalismoa akatu behar da eta langile klasea zapaldu negoziazio kolektiboa ezabatuz. Baina berehala helduko da berregituraketa eta finantza erakundeei kapitala handitzera behartuko zaie mundu globalizatu honetan bizirauteko asmoz, euren kaudimena ziurtatuz. Orduan Kutxabankek agindu hauek bete beharko ditu nahitaez: seguruenik Espainiako hainbat aurrezki kutxa irentsiko ditu prezio merkean, gero kapital pribaturantz behin-betiko pausua emateko… eta kito! 2., 3. eta 4. urratsak eginda denbora-markak hautsita! Koilarakada bat EAJ, PP ugari, Espainiako Bankuan muturreko eskuineko sukaldari bat, eta on egin!

Helburua, egungo krisi sakonera zuzenean eraman gaituen logika kapitalistaren bidean jarraitzea da: sektore pribatuarentzat dirua liberatu, publikoa den oro desegin, merkatu aseezinek etekinak ateratzeko aukera berriak sortu eta langile klasea otzandu. Hau da euren helburu ezkutua. Eta zeharo aldenduta dago ezkerrak Euskal Herriarentzat egiten duen apustutik: finantza sistema publiko, garden eta demokratiko baten alde, hain zuzen; funtzio soziala definitu eta mugatuko duena eta banku komertzialaren rola gaindituko duena, irizpide ekologiko eta sozialetan oinarritutako inbertsio produktiboa erraztuko duen bankua izateko; zaintza ekonomia baten lehentasunei mailegu eta inbertsio egokiak eskainiko dizkiona, kalitatezko enplegua sortuz eta klima aldaketaren aurkako borroka sustatuz, elikadura burujabetza eta sektore ahulenen kontsumoa sustatuko dituena eta azken finean, justizia soziala lehenetsiko duena eta demokrazia parte-hartzailea zein gardentasuna bidelagun izango dituena. Aitzitik, Kutxabankeko zuzendariak dagoeneko adierazi du “pausoak emateko” prest daudela inbertsioa Euskal Herritik aldenduko duten fusio berriak bilatzeko, erabat espekulatiboak diren interesen alde.

Pribatizaziorantz abiatutako bide hau ikusita, aurrez aurreko norgehiagoka garai baterantz abiatu behar gara, bi ereduak bateraezinak direlako. Batak epe laburreko mozkina bilatzen du; besteak, pausoak ematen ditu Euskal Herri burujabe eta sozialista baterantz, justizian zein pertsona guztiontzako eskubideetan oinarritua. Dagoeneko, bere garaian ezarritako euste-hormak nahikoak ez direla frogatzen hasi da, eta estrategia maltzur horri aurre egin behar diogu kaletik, gizartearen inkonformismotik. Noski Administrazio Kontseiluan merezi dugun ordezkaritza demokratikoa eskatuko dugula, baina hori ez da nahikoa, ez dugu aski izango.

Publikoa dena kalean defendatu behar dugu, eta hau berebizikoa eta estrategikoa da. Haiek badute estrategia jakin bat, eta guk ere badugu geurea. Geldiarazi behar ditugu, garaiz gabiltza. Norgehiagoka, inkonformismoa eta borroka momentu historiko honen hitz gakoak izan behar dira. Banku publiko, sozial eta garden baten alde: Pribatizaziorik ez!

Alternatibak zaintza partekatuaren aldeko politikak sustatu eta kontziliazioz maskaratutako propaganda lagatzeko eskatu dio Bilboko Udalari

Alternatibako Feminismo Mahaiko bozeramaile Amaia Agirresarobek Bilbao Kirolak erakundeak eskaintzen duen “Amatxoak gurditxoekin” programaren izaera propagandistikoa salatu du. El Correo egunkariak gaurko edizioan hizpide izan duen ekintzak umetxoekin egiteko moduko kirol jarduera proposatzen die emakumeei. Agirresaroberentzat, jarduera honek “kontziliazioaz mozorrotzen du adingabeen zaintza emakumeek berezkoa duten errealitatetzat aurkeztea, amatasuna beren bizitzaren helburu bakarra bailitzan”.

Jarduera instituzionalak “zaintza partekatua sustatzera bideratzeko” eskatu dio Alternatibak Bilboko Udalari, “ama zaindariaren irudiarekin amaitzeko haurrentzako espazioak eskaini behar dira, zaintzaileei beren bizitzako gainerako alderdiak garatzea ahalbidetuko diena, emakumeei bereziki, seme-alaben hazkundearekin batera eman daitezkeenak”.

Era berean, Agirresarobek “amatasunaren goraipamena ” egitea leporatu dio udal erakundeari, “emakumeen bizitzaren erdigune gisa sustatzeak beren partea hartzea oztopatzen duelako bizitza publikoan, kulturan, politikan zein gizartean; baita aisialdiarekin edo norberaren ongizatearekin lotutako alderdietan, kirolean kasu”.

Bilboko Espazio Publikoaren Ordenantza: Elkarbizitzarako ala kontrol sozialerako tresna?

Urtebete igaro da Bilboko Udala Espazio Publikoaren Ordenantza aplikatzen hasi zela. Kritikek bere horretan diraute ordea. Ordenantzaren aurkakoek diote kalearen erabileraz dauden eztabaida sakonak araudi “ahalguztidun” batekin lurperatu nahi direla.

Kaleko prostituzioa izan zen aitzakia. 2008an Miribilla auzoko biztanleak kalean lanean aritzen ziren puten jardunaz kexatzen hasi ziren. Eztabaida baretzeko asmoz Bilboko Udalak prostituzioa arautzeko ordenantza egingo zuela adierazi zuen 2008ko irailean, baina proiektua geldi zegoen Udal Gobernua osatzen zuten bi taldeen artean –EAJ eta EB– zeuden desadostasunak medio. 2009ko martxoan auzoko batek perdigoiz tiro egin eta bi prostituta zauritu zituen. Prostituzioa debekatzeko eskariak gora egin zuen zenbait herritarren artean. Eztabaida puri-purian jarri zen Bilbon. Kalea Guztiona Da plataformako kidea da Sabin. Bere ustez agintariek “arazo txiki bat sortu eta alarma pizten dute. Puztu egiten dute herritarren lehentasunezko arazoa balitz bezala, komunikabideekin elikatzen dute eta modu iruzurtian segurtasun gehiago edo debekuak behar direla saltzen dute.”

Bilboko Udala prestatzen ari zen araudiak, Bartzelonan 2005ean onartutako ordenantza zuen eredu. Alta, ordenantza horrek prostituzioa arautzeaz gain, kaleko salmenta, terrazen erabilera, kalean edatea, bizikletan ibiltzea, propaganda banatzea eta abar luzea arautuko zituen. Berehala sortu zituen erreakzioak.

Ordenantza hau onartu aurretik bazeuden arlo ezberdinak arautzen zituzten beste udal araudiak: “Ordenantza honekin –dio Sabinek–, araudi guztiak denak bakar batean batzeaz gain, espazio publikoan gertatzen den guztia arautu nahi izan da. Haientzat, espazio publikoan egiten den guztiak molestatu egiten du, eta beraz, ahalik eta gutxien egin behar da”. 2010eko maiatzaren 27an onartu zen ordenantza eta irailean hasi ziren aplikatzen.

 

Aurreiritziak eta eskubide murrizketak

Kalea Guztiona Da plataformakoen esanetan testuak ez ditu arautzen dituen jarduerak behar beste zehazten. Esaterako, “sexu esplizituaz” ari denean: “Ez du aipatzen zer den sexua, ez du aipatzen zer den esplizitua eta gainera esaten du publikoarentzat erasokorra dela. Eta zein da publiko hori? Zer da erasokorra izatea?”.

Shaila V Bilboko kidea da. Mugimendu hau ordenantzaren nondik norakoak jakin aurretik sortu zen Bilboko Okupazio Mugimenduak (BOM) bultzatuta, kontrol sozialari aurre egin eta kaleak berreskuratzeko asmoz. Berak azaldu duenez, “kontua ez da ezin dezakezula muxurik eman kalean. Hori anekdotikoa da. Esplotazio sexuala jasaten ari diren emakumeak babestu beharrean, zuzenean kaletik ezabatu nahi dira. Ordenantzaren lehen bi biktimak putak izan dira. Ez da kasualitatea”. Top mantarekin ere gauza bera gertatzen dela dio: “Guk ordenantzaren dimentsio hori ikustaraztea nahi dugu: ordenantza sexista eta xenofoboa dela.

Izan ere, kaleko salmentan ibiltzen diren etorkinen egoera ez da askoz hobea. “Atzerritarren Legeak klandestinitatera bultzatzen ditu –dio Shailak–. Hori gutxi balitz, isuna jarri eta kartzelara bidaltzen dituzte. Sistema honen zentzugabekeria horretan datza, isunak ordaindu ahal izateko disko gehiago saldu beharko dituzte-eta”.

Elkarte, alderdi politiko eta sindikatuei ere eragiten die ordenantzak, kalean informaziorako mahaiak jartzea, propaganda banatzea eta antzeko jarduerak debekatu egiten baititu. Herri mugimenduaren aurkako eraso zuzena da debeku hori BOMeko Urtziren ustez: “Orain, kartelak ezin ditugu jarri ordenantza batek esaten duelako. Baina aurrez ere gazteak jipoitu, identifikatu eta isunak jarri izan dizkiete hamaika aitzakiarekin”. “Zuk sinadurak biltzeko mahai bat jarri nahi baduzu burokraziak irensten zaitu –gaineratu du Shailak–, dena supermekanizatua, superkontrolatua izateko tresna da”. Sabinek ere bat egiten du puntu horrekin eta Udalaren “zinismoaz” mintzo da: “Eurek ere kalea nahi duten erara erabiltzen dute. Kalean buelta bat eman eta Bilboko Udaleko logotipoa duten zenbat kartel dauden itsatsita ikusiko bazenu, harrituko zinateke.”

Bilboko Espazio Publikoaren Ordenantzaren kontra dauden mugimendu eta talde hauen iritziz, debekuen eta oztopoen atzean aurreiritzi murriztaileak daude. Gauza batzuk arautzea beharrezkoa dela deritzote, baina beharrezkoak diren eztabaida publikoak eman ostean. Era berean, bestelako jarraibideak bultza behar direla uste dute: “Jarraibideak egon behar dira, baina ohituretan eta baloreetan oinarritutako hezkuntza sistema integral batean, arazoak errotik mozteko”.

 

Eztabaida ezkutatzeko, debeku absurduak

Kalea Guztiona Da plataformako kideen iritziz eztabaida sakonak estaltzeko –debekuei eta zigorrei buruzkoak adibidez–, “astakeria” ugari arautzen ditu ordenantzak: bizikletaz ibiltzea, umeen jolasak arautzea… Kaleko edanarekin, esaterako, ulertzeko zailak diren kontuak arautzen dira: dendan erositako botilekin egindako kontsumoa bada –boteiloi gisa ezagutzen dena– debekatuta dago, aldiz tabernan erositakoa kalean kontsumitzea ez. Okupazio mugimenduko Urtzik argi dauka: “Udan ezin dela txurrorik saldu eta neguan ezin dela izozkirik saldu. Edo ezin dela kometarekin kalean ibili. Halako gauzak sakoneko eztabaida ezkutatzeko dira.”

 

Bi hiri ereduren arteko talka

Shailaren ustez ordenantza hau Bilbok azken 25 urteetan jasan duen eraldaketa prozesuaren emaitza baino ez da: “Bilboko oligarkiak gidatutako Bilbao Ría 2000 Fundazioak turismora eta zerbitzuetara bideratu du Bilbo, eta ordenantza berria jauzi horren ondorio da”. Aitzitik, Bilbon iraganean langile mugimendu eta herri mugimendu indartsua egon dela gogorarazi du Shailak.

Kalearen nolabaiteko pribatizazioaz ere hitz egiten dute mugimenduotako partaideek; gizarte ereduan ikusten du hori Sabinek: “Bilbo erakusleiho gisa eraiki dute. Badaude Udalak egiten dituen eskaintzak, aisia eskaintzen duten tabernak, antzerki guneak eta abar. Hori da herritarrek aisiarako duten tartea”. Aldiz, kaleko bestelako espresio guztiak ezabatu nahi izatea egozten die: “Pribatizazioa, zentzu horretan. Jarduera normala kaletik kendu, adierazpen askea kaletik kendu eta berek erabaki dituzten bitartekoak eta bideak soilik erabili ditzakezu.”

Txanponaren beste aldea segurtasunean –edo segurtasun ezaren sentsazioan– oinarritutako hiri eredua omen da: “Segurtasunaren izenean kalean udaltzain eta polizia pila bat egotea, kamerak egotea –teorian trafikoa kontrolatzeko– zerbait positibo gisa ikus lezake herri mugimenduan inplikatuta ez dagoen herritarrak –dio Shailak–. Guk argi diogu ordenantza kontrol sozialerako tresna dela”.

 

Bide judiziala

Udal ordenantza onartzearekin batera, berehala etorri dira erantzunak.. V Bilbok kaleak berreskuratzeko saioak egin ditu –esaterako, Bilboko Kale Nagusia okupatu zuten eta era guztietako ekimenak egin izan dituzte jai giroan–. Bestalde, Kalea Guztiona Da plataforma sortu zenean –V Bilbo eta BOM ere bertan biltzen dira, beste hamaika talderekin batera–, manifestua kaleratu eta zabaldu zuten.

3.500 alegazio bildu zituzten Udal Gobernuari ordenantza bertan behera utzi eta eztabaida publikoa bultzatzeko eskatuz. “Ez digute batere jaramonik egin –azaldu digu Sabinek–, komunikabideetan esan dute ordenantza ez dela ongi ulertu eta ez dagoela oposiziorako arrazoirik, baina elkarrizketa eskatu diegunean ez digute kasurik egin”.

Urtebeteko epean ordenantzarekin lotutako 176 espediente ireki ditu Udalak. Hauetatik sei kaleko salmentarekin lotuak, 17 prostituzioarekin eta 128 kaleko edanarekin. Gainerakoak ostalaritza jarduerei lotuak dira. Arau hausteak hiru mailatan zehazten ditu ordenantzak: arinak –750 euro arteko isuna– larriak –1.500 euro arteko isuna eta oso larriak –3000 euro arteko isuna–.

Bilduk iraileko Osoko Bilkuran mozioa aurkeztu zuen, ordenantza hori bertan behera utzi eta eztabaida prozesu bat hasteko eskatuz, baina eskaera atzera bota zuten udal gobernua osatzen duten EAJko 15 zinegotziren botoekin. Andoni Aldekoa Udaleko kontseilari delegatuak honelaxe azaldu zuen korporazioaren iritzia: “Legea eta ordena babesten duen Gobernua gara, legerik eta ordenarik gabe bizikidetzarik ez baitago. Zer nahi du arautu ordenantza honek? Espazio publikoaren erabilera egokia. Norbanako edo kolektibo batek espazio publikoa erabiltzen duen bakoitzean, bilbotar guztien ondasuna erabiltzen ari da, eta hori arautu egin behar da, eta desarauketak dakarrena da azkenean bakoitzak nahi duena egitea: bazkari bat, paellada bat Albiako Lorategietan, putxerak prestatzea edozein tokitan, eta bakoitza, inongo arauketa eta baimenik gabe, kalea hartzen dute, ateratzen dira, eta nahi dutena egiten dute. Hori da ordenantza honekin eragotzi nahi dena”.

Bide judiziala urratzea erabaki dute Kalea Guztiona Da plataformako kideek; administrazioarekiko auzi-errekurtsoa aurkeztu dute epaitegian. Helegiteak hiru zutabe nagusi ditu: Udalak ez duela jarduera guzti hauek zigortzeko eskumenik; ez duela tipikotasun printzipioa errespetatzen, arauak ez baitira behar bezala definitzen, interpretaziorako ateak irekiz; eta azkenik, elkarteen, sindikatuen eta alderdi politikoen adierazpen askerako eskubidea murrizten dela.

Helburua ordenantza baliogabetu eta eztabaida publikoa sustatzea dute. Sabinek aitortu du bidea ez dela erraza izango eta ez daukatela irabaziko dutenaren konbentzimendu osoa. Baina behinik behin ordenantzaren kontraesanak azaleratzeko balioko duela uste du: “Legea errespetatu behar dela diote eta lege-haustez betetako ordenantza idatzi dute”.

 

KOADRO BATEAN:

Arau hauste arinak
(750 euro arteko isuna)

Arau hauste larriak
(1.500 euro arteko isuna)

Arau hauste oso larriak
(3.000 euro arteko isuna)

  • Jokoak, kirolak eta dibertsioen praktika, elkarbizitza baketsua hausten badute

 

  • Boteiloia

 

  • Exhibizionismoa edo adierazpen sexualak espazio publikoan

 

  • Salmenta tokian jatea edo edatea salmenta ordutegian

 

  • Kaleko salmenta bultzatzea hauen artikuluak erosiz

 

 

  • Jolas gogaikarri, arriskutsu edo debekatuak, pertsona edo jabetza pribatuei zein publikoei kalte egin diezaieketenak

 

  • Prostituzioa

 

  • Propagandadun mahaiak, aulkiak, guardasolak, toldoak eta abar jartzea.

 

 

  • Lizentziarik gabeko kaleko salmenta

 

  • Udal baimenik gabe espazio publikoa okupatzea jarduerak egiteko

 

  • Udal agintarien, agenteen, udaltzainen eta espazio publikoaren inspektoreen aginduak eta eskaera zehatzak ez betetzea

 

Argazki oin batean jartzeko:

* Kalea Guztiona Da Ordenantza Publikoaren aurkako Bilboko 70 eragile biltzen dituen plataforma da. Tartean dira auzo elkarteak, gazte mugimendua, sexu askapenaren aldeko elkarteak, talde feministak, kultur elkarteak, Konpartsak, sindikatuak, alderdi politikoak zein herri mugimenduko bestelako taldeak.

Basurtun ez gara arrazistak

Iagoba Itxaso > Alternatibako militantea

Integrazioa sustatzea helburu duen Onda Euskadi elkarteak eta El Yakin komunitate islamikoak lokal bat alokatu zuten nire etxebizitzatik pare bat kaletara duela hilabete batzuk, Pablo Alzola kalean, hain zuzen ere. Haien asmoa, Udalak traba berririk jarri ezean, aurki meskita bat irekitzea da, 180 lagunentzako lekua eta kultur-etxe txiki bat izango dituena.

Auzokide talde handi batek, Pablo Alzola kaleko bi auzo-elkarteen buruzagitzapean, erabateko kontrako jarrera bizia adierazi du; ekimenaren sustatzaileei, Bilboko Udalari eta baita Basurtuko Auzo-elkarteari aurre eginez. Elkarrizketarako inolako asmorik ez dute agertu. Soilik Udalarekin jardun izan dute, eta hitz egiteko asmorik ez dutela argitzeko izan da; euren nahi bakarra meskita eraikiko ez dela ziurtatzea da, dagoeneko ateak irekitzeko falta zaion izapide bakarra egoitzaren edukieraren berrespena bada ere.

Auzokideek kaleak kartelez bete dituzte, manifestazioak deitu dituzte, hedabideen aurrean adierazpenak egin dituzte, eta Bilboko kale nagusietako batean trafikoa ere moztu izan dute ordu erdiz.

Haien karteletako batek zioen: “Inork aldatu ez gaitzan!”. Duela egun batzuk, Iker Alava kazetariak, auzotarrek aipatutako bi esaldi nabarmendu zituen El Correo egunkarian: “hona ez dira jatorri onenetarikoak etorriko” eta “gero etxeetan sartzen hasiko dira eta auzoaren balioa jaitsi egingo da”. Horrenbesteko zintzotasunak harritu ninduen. Inozoa ni, egunkari honetan aurkituko nituen komentario bakarrak komunitatean dauden berogailuen galdarek ebakuazio bat egotekotan sor litzaketen arazoei buruzkoak izango zirela uste nuen, hauxe izan baita tenpluaren aurka egiteko argumenturik ohikoena.

Ez dut sormen ariketa konplexurik egin behar auzokideren bat horrelako azalpenak ematen imajinatzeko, geroago etorriko denaren iragarpenarekin hasi ohi direnak: -ni ez naiz arrazista, baina…-. Baina nahiago dut beste nonbaitera joatea; zeren eta ni ez naiz arrazista, baina ez dut nire etxe alboan emakumeen aurkako indarkeria eta laidoa sustatzen dituen egoitza bat izan nahi; auzoa mairuz gainezka egongo da, eta hori ez da inoren gustuko; eta meskitaren erruz kaleak lapurrez eta bortxatzaileez betetzen badira, gureak egin du; zeren eta horrelako jendeak hemen inguruan etxeak erosten baditu, auzoa ghetto bat bihurtuko da; eta ni ez naiz arrazista, baina nahiago nuke bidean euren patera hondoratu izan balitz!

Arrazismoa eta xenofobia bete betean, bere saltsan egosia eta zerbitzatzeko prest.

Hori da nire auzoak eman duen irudia lazgarria. Eta esan beharra dago, Basurtun ez garela arrazistak ezta xenofoboak ere. Nola izango gara ba, hau etorkinez osatutako auzoa bada? Duela zenbait hamarkada, hemen denok maketo hutsak besterik ez ginen eta. Kontua da, batzuentzat zaila dela memoria egitea, edo are okerrago, memoria egitean, iraganeko jarrerarik autoritario eta zorrotzenak besterik gogoratu nahi ez dituztela gerta liteke, euren buruari traizio eginez.

Laikotasuna instituzioetan eta kultur askatasuna herritarrontzat, premisa hauetatik abiatzen da egungo legea eta, beste aldean, PP alderdia auzokide hauen alde azaltzen da argi eta garbi; gainera, EAJko Iñaki Azkuna eta Ricardo Barkalak argi adierazi dute ez dutela Bilbon beste meskitarik nahi eta euren esku dagoen guztia egingo dutela hala izan dadin. Udaleko eskuineko blokeak bat egin du meskitaren aurka egiteko, metodoei dagokionez oso ados egon ez arren, gehien bat EAJk ez duelako horren beharrik, euren gehiengo osoa dela eta. Dena den, dagoeneko edozein baimen eskaera berri gelditzea erabaki dute eta baita honen inguruko erregulazio bat sortzea ere. Euren hitzetan, honek ez luke kultu askatasunerako eskubidea urratuko, baina argi adierazten dute kultua jarduteko egoitzak ekiditeko balio izango duela. Laburbilduz, Alari otoitz egitekotan, EAJk zure etxean egin dezazun nahi du. Ezer berririk ez zerupean.

Udalean entzun daitekeen ahots bakarra Bildurena da, Ana Etxarteren bidez hain zuzen, kultu askatasuna zertan datzan gogorarazten duenak. Batzuek esango dute, zer pentsatu ematen duela “gorri horrek” erlijioak errespetatzea zer den irakastera etorri behar izatea. Eta hala da, zer pentsatu ematen du.

X