Etiketa: Ekologia

Trailer del documental “Voces de la transición (agroecológica)” – “Voices of transition” dokumentalaren trailerra

Un documental de Nils Aguilar, en proceso de postproducción, que atestigua la inminente “Transición agroecológica”. ¿Cómo podemos organizarnos para preparar nuestros campos y nuestras ciudades para el doble desafío del cambio climático y el pico petrolero? Quieres participar o contribuir con el documental? Aqui puedes conseguir una copia en DVD en preventa, o incluso hacerte co-productor de la pelicula! www.milpafilms.org

Voices of transition (Trantsizioaren ahotsak) Nils Aguilarrek zuzendatuko dokumentala da, ekoizpenaren ondorengo fasean dagoena. “Trantsizio agroekologikoa” da jorratzen duena. Nola antolatuko gara aldaketa klimatikoak eta petrolioaren krisiak dakartzaten erronkei gure hiri eta larreetatik aurre egiteko? Dokumentala amaitzeko laguntzarik eman nahi? Helbide honetan, www.milpafilms.org , DVDaren aurre erosketa edota produktore bilakatzeko jairraibideak eskaintzen dira.

http://www.youtube.com/watch?v=ln3Cv0Dzoak

Berriak

Ingurumenarekiko konpromisoak

Oier Espilla – Alternatibako Mahai Ekologista

Ekainaren 5ean ingurumenaren nazioarteko eguna ospatu dugu. Ingurumenak beste gai garrantzitsuekin zer du komunean? Urtean egun bat aukeratzen dela bere arazo eta soluzioak are gehiago gizarteratzeko, eta oso zaila egiten zaigula iritzi artikulu bat idazten dugunontzat urte osoan konponbide bila dihardutenen lana plazaratzea.

Behin eta berriz entzun dugu adituen ahotik ingurumenak gure inguruko arlo askotan duela isla. Egunero agertzen dira hamaika erabaki non gure erabaki xumeak nolabaiteko eragina izango duten, gure ingurumenean eta guk osatzen dugun gizartean; eta gure ingurumena entzuten dugunean gure herri eta hiriek ere horren parte dira, gure kale eta zaratek ere ekosistema partikular bat garatzen baitute.

Ingurumena ere gizakion krisiaren biktima da, finantza sistemak baino lehenago pairatu behar izan zituen sistemaren ankerkeriak. Gizateriaren berekoitasunak munduko makina bat baso ustiatu ditu eta orain baso horiek arnasestuka dabiltza, jatorri fosileko energi iturrien agorpenaz eztabaidatzen den unean, oraindik ere alderdi eta sektore batzuk horren apustu egiten dute, nahiz eta itxura aldetik apaindu duten modernitatearen izenean (fracking-a dugu horren eredu), gure bizimoduaren erritmo aldaketaren planteamendua oraindik errotik aztertu gabe, zaborren kudeaketaren aurrean hausnarketa eta eztabaida kaleratu da zorionez, guk gure eginkizunekin dauzkagun betebeharrak herritarroi ezarriz, eta inoiz ahaztu gabe produktu baten zikloa ahalik eta luzeena eta itxiena  egin behar dugula. 

Ingurumena ez da izaki arrotz bat. Munduko lehen maizterra da, eta lehen esan bezala, zuzenean jasan ditu gaur egun indarrean dagoen sistema kapitalistaren ondorioak. Adibidez josi genezake artikulu hau, baina aipatzekotan egun hauetan pil-pilean dagoen gai bat aterako dugu nabarmentzera: uraren pribatizazioa. Madrilgo autonomi erkidegoan izen abizenak ditu gaitz honek. Canal de Isabel II. Madrileko metropolian uraren ziklo osoaz arduratzen den entitate publikoa dugu berau; publikoa orain dela gutxira arte behintzat. Ez gaituzte harritzen han agintzen ari direnen asmoek. Ura bezain funtsezkoa den beste arlo bat ere pribatizatzen hasi ziren (osasuna hain justu), ospitale pribatuak areagotuz, norberaren osasuna ere norberak duenaren menpe jarrita, zure baliabideen arabera eginez zure etorkizunik gertuena. Honen harira doa, hain justu, uraren pribatizazioa. Ura osasuna baita. Eta bere pribatizazioak aurrera eginez gero, kudeatzaile urri eta interesatu batzuen esku egongo da, espekulazioari atea irekiz eta guztiaren gainetik irabaziak izango dituen entitateen esku. Eta holako kasuen eragina ikusi izan dugu Hegoamerika hegoaldeko hainbat estatuetan. Baina beti existitu da kapitalismoaren aurrean alternatiba. 2010etik dator Canal de Isabel II.a pribatizatzearen ideia, eta geroztik herri mugimenduek gogoz erakutsi dute euren oposizio garbia.

Ikusten dugun moduan, interes pribatuen eskutik datorrenari aurka egiteko prest dago jendea. Beraz, etsipenak ez gaitzala geldiarazi. Madrilen antzera, munduan zehar barreiatuz ingurumenaren eta osasunaren defentsan ugari dira herriak. Aipagarria da herri eta komunitate indigenen borroka. Enpresa eta askotan gobernu indartsuei egin behar izan diete aurre. Lurrarekin, ingurumenarekin, lotura zuzena agertu dute urte luzeetan, “lehen” munduko biztanleoi erakutsiz nola posible den ekoizpena-lurra orekarekiko errespetuaren konbinazioa, eta haratago joanez, interes kolektiboei dagokionez autogestioa izan dute ardatz, kooperatibismoaren oinarriak eurek ezarri dizkigute. Merkatuek amesten duten hitz magikoa, efizientzia, eurek lortu dute euren antolaketaren bitartez. Monolaborantzatik alde eginez, produkzio mugatua eta naturaren (eta ez merkatuaren) erritmoei jarraituz (sasoian sasoiko produktuak, lur mota bakoitzari norbera egokituz eta ez alderantziz, komunean jarri bakoitzaren soberakinak eta merkatu justu bat eraiki). Azkenean, holako kasuak ikusiz, gure buruari herri zibilizatua nor den galdetzea ez gaitu harritzen. Bien bitartean, gure momentuko bizitza ikusita, gauzak hobetzearren bidera genitzake indarrak, garraio publikoa bultzatuz (bide gorriak herri-hirietan, eskualdeetan autobusa bultzatuz kotxearen papera alboratuz), sasoiko produktu ekologikoak janez, urari eta zaborrei ahalik eta ziklo zarratuena burutuz, kontsumoa murriztuz beti ere.

Azken finean, ez gaude betirako mundu finitu honetan, utz diezaiegun gure ondorengoei, behintzat, tekleatzen dugun momentu berean aurki ditzakegun baliabide natural guztiak. Gure konpromisoa baita.

Berriak

Alternatibak AHTren kontra larunbat honetan Hernanin eratuko duten giza katearekin bat egitera deitu du

Alternatibako Ekologia Mahaiko bozeramaile Asier Vegak larunbat honetan Hernanin egingo den mobilizazio nazionalarekin eta giza katearekin bat egiteko deia egin du gaur. AHT Gelditu! Elkarlanak antolatutako ekintzak dira, makro azpiegitura honen eraikuntza geldi dezatela exijitzeko, ekonomia zein ingurumenari eginiko kalte ikaragarriengatik. Elkarretaratzeak Osinaga auzoan egingo dira eta bertan bilduko diren milaka lagunek obrek kaltetutako zonaldeetatik osatuko dute giza kate erraldoia, Urumea bailaran Abiadura Handiko Trenaren eraikuntzak eragindako hondamendia agerian uzteko asmoz.

Alternatibatik berriz ere ukatu dute inolako ardurarik gabeko eraikuntzak aurrerapenarekin zerikusirik duenik, izan ere, trenaren aurkako koordinadoratik askotan gogorarazi dutenez, Espainiako Erresuma da trenbide mota honetako kilometro gehien eraiki dituen herrialdea eta, era berean, langabezian eta murrizketa sozialetan da nagusi Europan. Ildo beretik, Vegak gogorarazi du AHTa inoiz ez dela izan euskal herritarren benetako eskakizuna eta ez duela haren inguruan iritzirik emateko aukerarik izan, “gure lurraldearen zati adierazgarri bat porlanez estaltzen ari den arren, gure etorkizuna eta hurrengo belaunaldiena zorpetzen ari dela, ingurumenaren ikuspegitik zein ekonomikotik”.

Alderdi ezkertiarreko Ekologia Mahaiarentzat “zentzugabekeria” da AHTa bezalako proiektuei eustea “erakunde batzuetatik eskubide sozialak urratzen dituztenean, orain arte ukiezinak ziruditen hezkuntza eta osasungintzan murrizketak egiten dituztenean, milaka eta milaka gizon eta, batez ere, emakume, pobreziara kondenatzen dituztenean”. Guzti horregatik, Vegak Hernanira joateko deia berretsi du, elkarretaratzeak “trena geldiarazteko beste indar har dezan”.

Berriak

‘Errausketari ateak ixten’ dokumentala ikusgai / Documental ‘Cerrando las puertas a la incineración’

Debagoiena Zero Zabor taldeak dokumental bikain honetan ederki islatzen du hondakinen kudeaketaren arazoa. Dokumentalean zaborraren arazoa bere osotasunean azaleratzen saiatu dira: garai bateko zaborraren kudeaketa, Europan dauden eredu desberdinak, Europar Batzordeak hiri hondakinak tratatzeko ezarria duen hierarkia, balorizazio energetikoa, errauskailuak beharko lukeen zabortegia, errauskailuak osasunari eta ingurumenari dakarzkion kalteak, errauskailuaren atzean dauden interesak, atez ateko bilketaren ezaugarriak, bosgarren edukiontziaren desabantailak…

Gipuzkoa Zero Zabor

El colectivo Debagoiena Zero Zabir ha reflejado en este documental la problemática de la gestión de los residuos, tratanto de afrontar el problema de las basuras en su totalidad: diferentes modelos en Europa, incineración, daños a la salud y ambientales, etc. El documental está realizado en euskera.

Berriak

Elikadura subiranotasuna Euskal Herrian: Premia eta beharra

Ana Etxarte eta Asier Vega – Alternatibako bozeramaileak

Kapitalismoak eta babesa ematen dion egitura politiko, sozial eta kulturalak sortu duten zibilizazio krisialdiak erakunde eta herritar ezkertiarrei alternatibak eraiki, proposatu eta ezartzeko lanean gogor jardutera behartzen gaitu. Alternatiba hauek erradikalak eta asmo handikoak izan behar dira gizarte eredu bidezko eta zuzenago bateranzko norabidean gida gaitzaten, gaur egungo sistema jasangaitz eta ustelduaren aurrean; Alternatiba integralak, burujabetza ekimen anitzak biltzen dituzten alternatibak, feministen, ekologisten, sozialisten, baserritarren eta hiritarren topaketa errazten dutenak; era berean, alternatiba bideragarriak izan behar dira, gaur bertan gauza daitezkeenak, beste mundu bat beharrezkoa, premiazkoa eta posiblea dela frogatuz.

Egunotan, apirilaren 17an baserritarren borrokaren nazioarteko eguna ospatzen dugula 1996an Carajasen erail zituzten baserritar brasildarren oroimenean, Alternatibak elikadura burujabetasunak dakarren proposamen erradikal, integral eta bideragarriaren aldeko apustua egin nahi du. Elikadura burujabetzak gaur egun mundu osoko zein Euskal Herriko elikaduran nagusi den eredu agroindustrial kapitalistari aurka egiten dio. Eredu honek egungo munduko elikadura krisiaren, munduan zehar milaka eta milaka baserritarren bazterketaren, aldaketa klimatikoan sakontzearen eta transgenikoen bidez kontsumitzaileen osasun segurtasun ezaren erantzukizuna du. Azken finean, euskal nekazaritza eta abeltzaintza galzorian egotearen errudun da ere.

Elikadura burujabetzak aurre egiten dio gaur indarrean dagoen ereduari; produkzio eta banaketa kate erraldoietan oinarritu eta enpresa multinazionalek kontrolatzen duten eredua; laborantza intentsiboa eta labore bakarra azalera erraldoietan praktikatzen duena; epe laburreko produktibitatea lantzen duena; nazioarteko ezagutza patente bidez menperatzen duena; elikadura burujabetza oinarrizko elikagai ugariren nazioarteko prezioak  finantza merkatutan ezartzearen aurka ere dago.

Honen aurka, elikadura burujabetza herri bakoitzak bere elikagai eredua erabakitzeko askatasunean oinarritzen da. Bestalde, eredu sozio-ekonomiko alternatibo bat aldarrikatzen du, egroekologian eta baserri ekonomian oinarrituta. Kulturaren aldetik ere egokiak diren elikadura eredu ekologikoak defendatuz. Baita nekazaritza estentsiboa ere. Eredu honetan baliabide naturalak (lurra, ura, haziak…) gobernu eta gizartearen menpe egongo lirateke. Haien mantenuaren erantzukizuna publikoa izanik. Nekazari eta abeltzainen diru-sarrerak bidezkoak izan behar dira era berean. Baserri ekonomia sustatu behar da eta banaketa zirkuitu laburrak, tokikoak, indartu. Oinarri guzti hauek gizarte osorako elikadura osasuntsua izatearen giza eskubidea bermatu behar dute gaur egun kapitalismoak elikadurari ezarri dion merkantzia izaeraren aurka.

Beraz mundu osoa elikatzen duten nekazari eta abeltzainen eskubideak eta kontsumitzaile guztionak defendatzeko bidean indarrak batu behar ditugu elikadura burujabetasunaren alde. Bidezko mundu osasuntsu eta seguru batera heltzeko elikadura burujabetza beharrezko baldintza da egungo ereduaren ahultasunaren eta aukera desorekatuen aurrean. Bidezkoa eta posiblea da gainera aldarrikatzen duguna.

Beharrezkoa den indar metaketa honen barnean Euskal Herriko erakunde publikoei dei egiten diegu agroindustria eten dezaten eta, bitartean, elikadura subiranotasun estrategiak ahalbidetzen dituzten politikak bultza ditzaten. Gobernuek, aldundiek eta udalek agenda honen aldeko apustua egin behar dute Urduñaren bidea jarraituz. Urduña izan baita elikadura burujabetzaren alde konpromiso argi eta zehatzez beteriko Adierazpen Instituzional bat sinatu duen lehen euskal udala.

Horregatik, Urduñako Adierazpena jarraituz, politika publikoetan elikadura burujabetza betearazi dezagun: lehenik eta behin, eredu agroekologikoa errazten duen eredu produktiboa eraiki dezagun: produkzioari lagunduz lurjabeen aurrean. Enpresa handiei bakarrik laguntzen dieten baldintza fitosanitarioak baztertuz. Lurra erabiltzeko eskubidea bermatzen duten lurralde antolamendu politikak sustatuz. Baliabide naturalen kudeaketa eta kontrol publikoa babestuz. Hazien trukea ahalbidetuz eta baserri jakintzari lehentasuna emanez industrialaren aurrean. Bigarrengoz, bertakoan oinarritutako banaketa eredu bat sor dezagun: azalera handiko merkataritza eragozten duena, eta udalerriko azoketan nekazari eta erosleen arteko harreman zuzena errazten duena, elkartasunean eta bidezko prezioetan oinarrituta. Elikadura zerbitzu publikoak udaleko kontsumo agroekologikora lotzen dituena. Hirugarrengoz, aurrera egin dezagun lan baldintza zuzenetan, kontsumitzaileen osasunean eta ingurugiroaren iraunkortasunean oinarritutako gizarte eredutan kapitalismoaren diruzalekeriaren aurrean.

Neurri guzti hauek borondate politikoa izanez bermatu daitezke, ekin dezagun beraz. Berauen ezarpena eska dezagun, ez baitago aitzakiarik. Elikadura ez da baserritarren kontua bakarrik, guztion ardura da, gizadiarena eta ama lurrarena. Bizitzaren defentsan, zure bizitzaren defentsan hain zuzen ere, gizartearen defentsan, oihu egin ezazu, kalera atera zaitez, bete ezazu… elikaduran ere, Euskal Herria burujabea orain!

http://alternatiba.net/old-files/ElikaduraSubInternet_0.jpg

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X