Etiketa: Ekonomia

Gure bizia edo haien kapitala, aukeratu behar

Amaia Agirresarobe eta Ana Etxarte – Alternatibako bozeramaileak

Euskal Herriko gizon eta emakume ugari martxoaren 29an kalera aterako gara ozen eta garbi adierazi nahi dugulako: aski dela! Espainiako Erresumako muturreko eskuinak ezarritako lan erreformak dakarren eskubide murrizketa larriarekin.

Erreforma honek helburu bakarra dauka: irabaziak areagotu eta kapitalaren etengabeko jarioa mantentzea. Ez du inondik inora langabezia murriztuko eta, gainera, langile guztien eskubideen aurkako eraso zuzena dakar: gazteen -eta hain gazteak ez direnen- lan esklabotza larriagotzen du; enpresaburuei kaleratzeko erabateko ahalmena ematen die, kontrol politiko zein sozialik gabe eta oso merke; gure sindikatuak indargabetzen ditu negoziazio kolektiboaren ahalmena murriztuz; beste behin ere, euskal herritarrok lan harremanetarako esparru propioa izatea galarazten du, aurrera egitea ahalbidetuko ligukeena, gizarte sozialista, justuagoa eta bidezkoagoa eraikitzeko bidean.

Baina, gainera, Aski da! diogunean inoizko erreformarik bortitzenaren aurka egitetik haratago joateko esaten dugu. Azken urteotan langile klaseak pairatu dituen murrizketa eta erasoen gorakada salatu eta gelditu nahi dugu ere, gure bizitzak garatu eta ugaltzeko dugun gaitasuna murrizten diguna: lan eta pentsioen erreformak, murrizketak gizarte zerbitzuetan, abortua bezalako legeetan aldaketak egiteko mehatxuak, zentral nuklearren bizitza luzatzea, etab. Aski da zuen pribilegioak lehenestearekin eta gure eskubideekin jolastearekin!

Edonola ere, kalera aterako gara, ez bakarrik erasoak geldiarazteko. Hau ez da erresistentziarako momentua bakarrik, geure buruak defendatzeko garaia ere bada. Bizi dugun zibilizazio krisiak -finantza egoerak eztanda egin baino askoz lehenago- burujabe izateko aukera berriak sortzen saiatzera eta hauek praktikan jartzera behartzen gaitu. Horrela, gure Aski da! ozenena Aski da Kapitalismoarekin! oihukatzeko izango da. Sistemak planetaren muga fisikoak gainditzera eramaten gaituela onartu behar dugu behingoz, epe motzean ondorio larriak izango dituen klima aldaketak eragindakoa -Nork ulertu dezake berebiziko arazo hau bigarren mailakoa edo aldirikoa dela?-; aski da pobrezia eta bazterketa sustatzen dituen eta gehienen bizitzaren ugalketa galarazten duen sistema bat defendatzearekin -Kapitala defendatzeko bizi al gara, edo ekonomiaren zeregina gure ongizatea bermatzea da?-; aski da krisia enpleguan bakarrik dagoela esatearekin, lana denean hamarkadak krisian daramatzana.

Bizitzarako beharrezkoak diren lan gehienak ordaindu gabekoak dira, zaintza lanak, ugalketa sozialarekin zerikusia duten lanak dira, eta gehienak egoera prekarioan eta esklabotzan dauden emakumeek egiten dituzte: Nor ausartuko da emakumeoi esaten krisia 2007an hasi zela, betidanik krisian egon bagara, eta zaintzaren krisi larri honek ez duela berehalako alternatibarik behar?; aski da ahoa demokrazia hitzarekin betetzearekin merkatuek eta politikariek ia erabaki estrategiko gehienak lapurtzen dizkigutenean, agentzia pribatuen, transnazionalen eta teknokraten eskuetan utziz –Nola babestuko ditugu gure bizitzak, ez badugu erabakitzeko, aukeratzeko, desiratzeko autonomiarik?-.

Horregatik, Euskal Herriko gizon eta emakumeok kalera aterako gara. Gure buruak erreformatik babesteko, bai. Azken urteotako erasoak geldiarazteko, bai. Baina, batez ere, kokoteraino gaudela esateko, ez dugula kapitalismorik nahi esateko, geure bizitzak, bizitza bera, kapitalarekin eta bere logika ankerrekin bateraezina dela eta lurperatu nahi dugula esateko.

Bizitzea merezi duten biziak nahi ditugu; taldean bizi nahi dugu, batak bestearen beharra izanez, harmonia ekologikoan; gure ongizatea kontsumora eta lana eskuratzera soilik murrizten dela pentsatzera behartuta egon gabe bizi nahi dugu; lana besteekin banatu nahi dugu eta zertan den egokia lan egitea erabaki; zerk eragiten gaituenaz erabaki nahi dugu, zer nahi dugun. Laburbilduz, bizitzak bete-betean bizi nahi ditugu, ez kapitalak murriztu eta baldintzatutako bizitzak.

Horrexegatik aukeratzea egokitzen zaigu, hau da garaia. Eta ez dago erdibideko jarreretarako lekurik. Dagoeneko eztabaida ez dago ongizatearen edo liberalismoaren artean, Danimarka edo Greziaren artean. Eztabaida gure bizitzen eta kapitalaren artekoa da, bizitzaren eta irabazien maximizazioaren artean. Alde guztietatik erasotzen gaituzte, beraz fronte guztietatik erantzun behar dugu: kapitalismoa lurpera dezagun. Hartu zure pala, eta has gaitezen martxoaren 29an zulatzen.

Berriak

Europako proletarioak, bat egizue

Asier Vega eta Exabier Arrieta – Alternatiba

Aldarrikapen hau, zaharkitua dirudien arren, gaurkotasun handikoa da. Hala dela ikusiko dugu herri honetako langileok, eta oro har Europakoek ere, jasaten ditugun murrizketei buruz eta gure eskubideen deuseztapena nondik eta nork erabakitzen duen pentsatzen baldin badugu.

Oraindik gogoan daukagu Espainiako Erresumako presidente ohi Rodriguez Zapaterok egindako adierazpen hura: “Langileek ez dute krisia ordainduko” zioen. Hitz horiek esan bezain laster inoiz emandako erreforma eta murrizketa erasoaldirik larrienak agintzen hasi ziren Bruselatik, edo Berlinetik esan beharko genuke?; hitz horiek esan bezain pronto, orain arte ukiezina izan den Espainiako Konstituzioaren erreforma espres bat abiarazi zuten zorpetzea mugatzeko asmoz, eta sektore publikoaren aurkako eraso berria gauzatuz. Berriz ere, aginduak Bruselatik zetozen, erreskate baten mehatxupean, ala ez ote ziren Berlinetik etorri?; hitzok esan bezain laster aldaketak gertatu ziren Grezia eta Italiako gobernuetan, Monti eta Papademos bezalako ustezko teknokratak boterean jarriz (Alemaniako eta Frantziako Banku handien eta Nazioarteko Diru Funtsaren asmatzaileak, hain zuzen). Eserlekura apetaz heldu ostean, euren zeregin bakarra herri hauek ekonomikoki eta politikoki kolonizatzea izan da; berriz ere Bruselaren agintaritzapean, ala Berlinez ari gara beste behin ere? Horrela behin eta berriz.

Azken urteetan Europako Batasuna, diktadura neoliberal baten erara, herritarren erabaki ahalmena lapurtzeaz arduratu da, Alemaniako bankuei eta finantza talde handien esku uzteko. Europarron eskubideei eta bizitzari baino, kapitalari lehentasuna emateko logika honetatik soilik uler daiteke Merkelek beste estatu kideen aurrean duen jarrera; soilik horrela uler daiteke Hitzarmenaren prozesuaren atzean dagoen egitura erabat antidemokratikoa; soilik horrela uler daiteke Europako ekonomiak duen arazo erreala Euroaren Itunaren bidez ixtea, behar bezalako oinarririk gabe; soilik horrela uler daiteke EBZri ematen zaion garrantzia, egitura antidemokratikoa izanik, estatuen ordez bankuak indartzen dituenak; soilik horrela uler daiteke zerbitzuen derrigorrezko pribatizazioa, edo NPB Nekazaritza Politika Bateratua bezalako politika bateratuen ikuspegi klasista eta ultrakapitalista.

Horregatik, martxoaren 29an kalera ateratzen garenean, gure gobernu-txotxongiloak estutu behar ditugu eta nahikoa dela esan, lapurretak amaitu direla. Eta ez dugu ahaztu behar eredu europar hau langileriaren, gizartearen eta planetaren interesen guztiz aurkakoa dela. Beste Europa bat posible izateaz gain, beharrezkoa ere bada kapitalaren zoramenezko logika hau geldiarazteko, handik sortzen baitira pairatzen ditugun zoritxarreko neurrietako asko. Europa demokratikoa nahi dugu eta hala eskatzen dugu; espekulaziotik aske biziko den Europa bat; eskubideen Europa; defizitak galarazten ez dituen Europa, langileen baldintzak hobetzen ez dituen superabitak baizik – dauzkagun arazo espekulatiboen oinarrian Alemaniako superabita dago hein handi batean- ; zerga-sistema bakarreko Europa bat, beti ere, herriak hala nahi badu, baina kapitalak ordaindu dezan eta politika publikoak hobetu daitezen. Azken finean, Europa alternatibo bat, gehiengoen ongizateaz arduratzen dena, eta ez gutxi batzuen negozioaz.

Kapitalaren Europari aurre egin nahi badiogu, langileok ere elkarrekin antolatu behar gara maila globalean, erasoa ere globala delako. Ezin dezakegu onartu herriak aukeratu ez duen inork gu zuzentzea, krisi hau sortu duten interesak babesten dituztenek, hain zuzen. Horregatik guztiagatik, 29an guztiok Greba Orokorrera.

Berriak

Ezker Abertzaleak, EAk, Aralarrek eta Alternatibak grebarako deia egin dute gaur Bilboko kaleetan

Alternatibako bozeramaile Amaia Agirresarobek eta Aralarreko Bizkaiko zuzendaritzako kide Zigor Isuskizak Bilboko Areatzan igande goizean eginiko adierazpenen testua, zeinen bidez Alternatibak, Aralarrek, EAk eta Ezker Abertzaleak martxoaren 29ko greba orokorrean parte hartzeko deia berretsi duten:

Ezker Abertzalea, EA, Aralar eta Alternatiba kalera atera gara gaur, behar-beharrezkoa ikusten dugulako herritarrei zuzenean helaraztea kalean aldarrikatzeko unea dela. Hurrengo martxoaren 29rako greba orokorra deituta dauka Euskal Herriko sindikalgintzak, eta bizi dugun aldaketa eta krisi sistemiko honen aurrean, euskal jendarteak agerian utzi behar du beste hainbatetan adierazi duena: bestelako eredu sozio-ekonomiko eta politiko bat behar duela, gizarte juxtu eta solidarioagoa eraikitzeko; eta hori burujabetzaren bidetik baino ez dela etorriko.

Egiturazko krisi honen kudeaketa negargarriaren azken ondorioa Espainiako Gobernuak onartutako lan erreforma da. Beste behin, krisi honetara eraman gaituen eredu zaharraren kudeatzaileek krisiaren sorreran ardurarik izan ez dutenen contra egin dute; kasu honetan, langileen kontra. Lan harremanen esparrua erabat liberalizatu dute, eskubide sozial eta laboralei eraso zuzena eginez, negoziazio sindikala ezerezean utziz, eta honek langileen lan baldintzetan ondorio latz eta tamalgarriak izango ditu. Horregatik, orain inoiz baino indartsuago diogu lan harremanen euskal esparrua ezinbestekoa dugula.

Ez da eskuak gurutzatuta geratzeko garaia. Egoera honetara eraman gaituen sistema iraultzeko eta burujabetza politiko eta ekonomikoa baliatuta herritarrak erdigunean izango diren gizarte eredua eraikitzen hasteko unea iritsi da, indarrean daukagun ereduak porrot egin duela ageri-agerikoa delako. Guk, gure aldetik, justizia sozialean oinarritutako alternatiba eraikitzeko konpromisoa hartzen dugu. Martxoaren 29an eta bestelako eredu bat aldarrikatzeko egongo diren mobilizazioetan parte hartzeko eta kalera ateratzeko unea da. Krisiaren aitzakiapean inposatu nahi dizkiguten neurri murriztaile eta atzerakoei nahikoa da esateko unea da.

Berriak

Bizimodu duin baten alde, emakumeak grebara

Jone Bengoetxea – ELA

Bizimodu duina? Ez al gara pertsona guztiok duin, pertsona garen aldetik? Edota, agian, duin ginen, baina orain ez? Ziurrenik zeuen buruari galdetuko diozue zer dela-eta hasi den sindikalismoa egunetik egunera, gero eta areago zalantzan jartzen herritar gehienek, langile ordaindu izan ala ez, onartzen dituzten oinarrizko printzipio batzuk.

Bete-betean ari gara bizitzen gizarte-mobilizazioa eta ekintza sindikalak; greba orokor batera ere deitua dute. Langile-klasearen borrokak gero eta konplexuagoak dira, aspaldian ikusi gabeko eraso horri aurre egin nahian. Eta horri dagokionez, emakumeok badugu zer esan eta zer egin, ez bakarrik Martxoaren 8aren bezperetan, baizik hasi diren eta etorriko diren mobilizazio horien baitan ere.

Urtero martxoaren 8a dela-eta argazki bat plazaratzen dugu, nolabait erresistentzia pasibozko jarrera batekin, argazkiak sexuaren arabera zatikatutako lan-merkatu bat erakusten baitu; horrek eragin jakinak ditu, ondorio kaltegarriak emakumeontzat.

Hasteko, gizonekiko soldaten desberdintasuna oso handia da (urteko 7.000 euro EAEn 2011n, eta 7.268 euro Nafarroan 2009an); emakumeok batez besteko mailatik gora gaude ordezkatuta langabezian, azpienpleguan, aldi baterako kontratuetan, lanaldi partzialean, eta abarretan. Eta ez dago aipatu beharrik ekonomia informalean egiten ditugun jarduera guztiak, bizitzarako ezinbestekoak eta konplizitate kolektibo harrigarriz musu-truk eta inongo aitorpenik gabe egiten direnak.

Behin eta berriz aipatuagatik, oraindik ere emakume langileon eskubideak urratu egiten dira, baina modu berezian: guri ematen dizkiguten enplegu-kategoriek balioespen sozial eta ekonomiko okerragoa izan ohi dute; gure lan-baldintzak beti gain behera doaz, eta zor estruktural horrekiko itsutasuna historikoa da.

Haatik, guk ez dugu zor estrukturala izan nahi; erresistentzia pasiboak bere mugak ditu, areago atzerakada gertatzen ari den uneotan, izan ere, krisia ordaintzen ari diren guztien artean, emakumeok «gainsari» gaizto bat baitaukagu.

Ez dauka ez hankarik ez bururik, batetik, genero berdintasuna aldarrikatzeak, eta, bestetik, gastu publikoa zeharo murrizten aritzeak. Kontraesana da bankuen kontuak diru publikoz orekatzea eta emakume eta gizonen arteko berdintasunaren edota bereizkeriaren kontrako jarrera aipatzea.

Aurrekontu publikoaren eta gizarte-gastuaren murrizketa zuzen-zuzenean emakumeen bizkarrera doa, dugun krisiaren «leuntzaile» rola dela medio; halaber, pobreziaren feminizazioa areagotzen du, eta bizimodu prekariora daraman bidea urratzen hasten da.

Gauzak horrela ikusirik, erakundeek agenda politikoaren eta ekonomikoaren lehentasunak zeintzu diren adierazten dute, eta argi dago emakumeok, benetako berdintasuna eta, are, bortizkeriarik gabe bizitzeko gure eskubidea ez daudela inondik ere lehentasun horien artean.

Uneotan gogoan dugu azken lan-erreforma eta negoziazio kolektiboaren erreforma; espainiar parlamentuan, hain zuzen, martxoaren 8an berretsiko dute. A zer paradoxa!

Hartutako erabakien xehetasunetan sartu gabe, batzuk aipatzea komeni da, eta kontuan izan behar da guztiek dutela genero-eragin bereziren bat. Aipatzekoa da kaleratzea hainbat eratan erraztu eta merkatu dutela; negoziazio kolektiborako eskubidea mugatzen da; malgutasuna areagotu dute, eta kontratu prekarioak zein lanaldi partzialekoak bultzatu.

Zehazki, azken erabaki horrek emakumeok bete-betean jotzen gaitu, kontratu mota hori ia emakumeekin besterik ez baita egiten. Lana, familia eta bizitza pertsonala bateratzeko bide horren zergatia zaintza-azpiegitura unibertsal egokirik ez dagoela da. Baina gainera, sarri emakumeek lan-merkatuan sartzeko duten bide bakarra da. Hori ere tranpa bat da, izan ere, askotan emakumeek ez baitute borondatez hautatzen; horregatik, adi egon behar dugu «ezkutuko langabeak» bistatik ez galtzeko, hots, enplegu bila ez dabiltzan emakume eta pertsonak, baina aukera izanik lan egingo luketenak.

Erreforma hori gure eskubideentzako iseka bat baino gehiago da. Erantzun argia eman behar diogu guztiok, sare gisa eta era antolatuan jokatuz. ELAk uste du enpresei presio eragin behar zaiela eta politika publikoak fiskalizatu behar direla. Baina badakigu borroka areago doala ere, eta partekatutako borroken arteko ekintza bateratua indartzea ez dela nahi bat, betebehar bat baizik.

Eta borroka partekatuen artean, emakume eta gizonen arteko zinezko berdintasunaren alde egin beharrekoa saihestu ezineko jokaleku bilakatzen da; hor indarrak batuko ditugu mugimendu feministekin, zein helburu hori duten kolektibo, plataforma eta antolakunde sozialekin.

Bizimodu duin baten aldeko borroka ere ez da hautu kontu bat; horrenbestez, sindikalismoa indarrez mobilizatuko da. Kalera ateratzeko arrazoiak sobera ditugu; gaur egun lana duenak ere ez baitauka bizimodu duina ziurtatuta, eta prekarietatea ere gertu egon baitaiteke. Horrengatik guztiarengatik, martxoaren 29an emakumeok grebara goaz!

Berriak

Aralarrek, ABk, Ezker Abertzaleak, EAk eta Alternatibak indarrak biltzeko apustu estrategikoa egin dute

ABERTZALEEN BATASUNAK, ALTERNATIBAK, ARALAREK, EZKER ABERTZALEAK eta EUSKO ALKARTASUNAK, Baionan 2012ko martxoaren 14ean bildurik, ondoko hau elgarrekin Euskal Herriari jakinarazten diogu:

– Ezker Abertzaleak, Eusko Alkartasunak, Alternatibak, Aralarrek eta Abertzaleen Batasunak, aniztasuna oinarri eta xede izanda, indarrak biltzearen aldeko apustu sendo eta estrategikoaren aldeko hautua egiten dugula plazaratzen dugu. Gure herriaren eraikuntza nazioanala eta eraldaketa soziala bultzatzeko geure ahaleginak metatuz egitea erabaki dugu, eskuratu nahi dugun Euskal Herri subiranoa eta solidarioa erdiesteko bidean aurrera egiteko asmoz. Erantzun eta urratsak emateko, bakean, askatasunean eta justizia sozialean oinarritutako Euskal Herria eraikitzeko.

– Azken hilabete hauetan Euskal Herrian gertatu aldaketa sakonak eta zabaltzen ari den fase politiko berria baikorki baloratzen ditugu. Heldu diren hilabeteak, herri honek ezagutzen duen gatazka politikoa konpontzeko eta bere eraikuntza nazionalaren zein eraldaketa sozialaren bultzatzeko memento historikoa dela uste dugu.

– Hala ere, partekatzen ditugun helburu hauek maila ezberdinetan oztopatuak dira. Lehenik, krisialdi sistemikoa eta honen baitan kapitalismoaren krisiak sistemaren aurpegi okaztagarriena behin eta berriz erakusten du, jendartearen eskubide pertsonal zein kolektiboak higatuz eta beste urratsen artean alternatiba sozioekonomiko baten beharra agerian utziz. Bigarrenik, Frantses eta Espainol Estatuek Euskal Herriari begira duten jarrera hetsiak indarrean dirau: dominazio sistema anitzaren mantentzea, urraketa demokratikoak, blokatze instituzionala, mota anitzeko errepresioa…

– Egoera honetan, Euskal Herri osoan aspalditik adierazten diren eskakizunak sekulan baino biziagoak agertzen zaizkigu. Gure herriari dagokion subjektu politikoaren izaerak eta hemengo herritarrei beren etorkizun politikoa, soziala eta ekonomikoa libreki hautatzeko eskubideak ezagupenik gabe edota ukatuak segitzen dute. Euskal Herriak bizi dituen erronkak lurralde bakoitzean ezberdinki eta erritmo propiotan deklinatzen dira, baina problematika nazional oso bat osatzen dute denek.

– Urratzen diren eskubideen artean bada gure herriari berezko izaera ematen dion eskubide baten aitortza eza, Euskal Herriaren herrialde guztietan ez baita onartua euskararen erabilera bizitzako esparru guztietan. Horregatik, gure herriaren berezko hizkuntza bizitzako esparru guztietan eta gure lurralde guztietan modu normalizatuan erabiltzeko eskubidea aldarrikatzen dugu. Euskara Euskal Herri osoan ofiziala izatea exijitzen dugu, eta helburu hori erdietsia izateko eta euskal kultura, oro har, gure herrian zein mundu mailan sustatzeko gure konpromiso irmoa adierazten dugu.

– Egoera horren aitzinean, konbentzituak gara azken urteotan alderdion artean erakutsi desadostasunak zein zatiketak gainditzeko unea heldu zaigula, eta gauden ezkerreko independentisten eta soberanisten arteko indar metaketa iraunkor bat sortzeko parada badugula.

– Horregatik, adierazpen hau izenpetzen dugunek modu iraunkor eta sakonean elkarlanerako engaiamendua hartzen dugu, Euskal Herriak bizi dituen ahal bezainbat problematikari aho batez erantzun ahal izateko. Horretarako, lehen helburutzat dugu epe laburrean aldaketa politiko eta sozialerako ezkerreko independentisten eta soberanisten arteko Akordio estrategiko nazional bat landu eta adostea. Euskal Herri mailako Akordio honek Hego nahiz Iparraldeari egokituriko erritmo, molde eta eduki zehatzak izanen ditu.

http://www.youtube.com/watch?v=n7JL3K76Kp0

Berriak

Ezkerraldeko Alternatiba, EA, Aralar eta Ezker Abertzalearen agerraldia

Ezkerraldeak bizi duen egoera ezegonkorra ikusita, Alternatiba, Aralar, Eusko Alkartasuna eta Ezker Abertzaletik Alderdi Popularraren gobernuak, krisiari aurre egiteko aitzakia jarriz, hartutako murrizketen eta erreforma gogorren politikari erantzuteko, beharrezkoa da erantzun bateratu bat ematea. Bai instituzio mailan, bai politika mailan, eta nola ez, kale mailan.

Espainiar gobernuak daraman politika ekonomikoari aurre egin eta Gasteizko gobernuak, Bizkaiko foru aldundiak eta gure eskualdeko hainbat Udalek egiten ari diren murrizketei uko egiteko, ezinbestekoa ikusten dugu kalera irtetea. Hau ikusita, izugarri balioesten dugu, pasa den astean, Barakaldoko kaleetan zehar egin zen manifestazioa. Ezkerraldeko milaka lagunek hemengo hainbat politikarik garatzen ari diren gestioari desadostasuna agertu zion. Gestio politiko hau beraien sistemaren krisiaren ondorioak,errekurtso gutxi duten eta langileen gainera erortzeko eginda dago. Baita egoera honetara iristarazi digun sistema gaixo bera mantentzeko eta kapital handiari irabaziak mantentzeko ere. Barakaldon izandako mobilizazioak, indarra batasunean dagoela erakutsi digu, eta ekintzen batasuna jendartea bere eskubideen borrokan abian jartzeko gai dela.

Lan erreforma berriak eta neurri ekonomiko berriek ez dute balioko lanpostuak sortzeko eta ongizatea lortzeko. Kaleratzea merkatu edo kontratuak malgutzen dituzten neurriek ere ez dute hori lortu; alderantziz, patronalaren irabaziak handitu eta Ezkerraldean pairatzen ari garen langabezia eta baztertze sozial tasa areagotu egin dituzte. Erreforma eta neurri berriek eskubide sozialak ito nahi dituzte, langabezia eta pobrezia gehiago ekarri dute gure eskualdera, eta irabazi handiagoak enpresari, bankari eta espekulatzaileei. Nola sor dezake lana , lehen lan-urtean kaleratze askea onartu, eta langile berria edozein momentuan eta kalte-ordainik gabe kaleratua izan daitekeela onartzen duen lan erreforma batek? Hau adarjotzea besterik ez da!

Honen guztiaren aurrean tinko eta sendo erantzun behar dugu. Eta elkarturik erantzun behar dugu, alderdi, sindikatu, eragile sozialak eta jendartea, denok batera. Bakoitzak dagokion esparruan, baina koordinaturik, indarrak batuta. Murrizketa gelditu eta alternatiba bat bideratu behar dugu. Pasa den asteko Barakaldoko mobilizazioak gerora jarraitu behar dugun eredua izan behar du .

Gure erantzuna sufritzen ari garen erasoaren heinekoa izan behar du. Ziur gaude gure eskubide sozialen aldeko borroka dela bidea, garai batean, gure aurreko belaunaldiek orain lapurtu nahi digutena lortzeko jorratu zuten bidea bezalakoa. Hori dela eta, Eusko Alkartasunak, Aralarrek, Alternatibak eta Ezker Abertzaleak, atxikimendua adierazi nahi dugu, hainbat sindikatu eta eragile sozialek deitu duten mobilizazio nazionalera. Bihar, larunbata, Bilbon, Jesusen Bihotzetik hasita arratsaldeko 6etan izango da. Hemendik, Ezkerraldeko guztiei dei egiten diegu bertan parte har dezaten,. Bide horretan gabiltza eta halaxe jardungo dugu, indarrak bilduz, eragile sozialekin, sindikatuekin, eta nola ez, jendartearekin; hauek baitira herrialde honetako protagonistak. Barakaldon erakutsi zen bezala, ziur gaude, bihar ere, Bilboko kaleetan horixe ikusaraziko dela. Bide batez, martxoaren 29an, ELA, LAB, ESK, STEE-EILAS eta EHNEk deituriko greba orokorrarekin bat egiten dugula adierazi nahi dugu.

Bukatzeko, hemen gauden lau alderdi politikoek Ezkerraldeko herritarrei, gaur egun pairatzen ari garen krisi sistemikoari aurre egiteko dugun konpromiso eta nahia adierazi nahi diegu. Erabateko burujabetza politiko eta ekonomiko markoa aldarrikatzen dugu, bertatik hain gogor erasotzen ari den krisi honi aurre egin ahal izateko. Lau alderdiok beharrezkoa ikusten dugu, benetako alternatiba sozio-ekonomikoaren antolaketan aurrera egin beharra. Oinarri, burujabetza politiko eta ekonomikoa izango duen eta eredu berri baterantz joko duen bidea zehaztuko duen proposamena. Egoera irauliko duen proposamena, gure burujabetzan sakondu eta lan eta marko sozial propiora iritsiko dena. Bertatik gure erabakiak hartu ahal izango ditugu, eta Ezkerraldea saminduta daukaten egiturazko arazo larriei irtenbidea eman ahal izango diegu.

Ezkerraldeko Alternatiba, Aralar, Eusko Alkartasuna eta Ezker Abertzalea, 2012ko otsailaren 24a

http://alternatiba.net/old-files/1.jpg

Berriak

Alternatibak murrizketa sozialen aurka Bilbon bihar egingo den manifestazioan parte hartzeko deia egin du

Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek azken asteotan herritarrei eginiko deialdia berretsi nahi izan du gaur, murrizketa sozialen eta PPk onartutako erreformaren aurka bihar Bilboko kaleak zeharkatuko dituen manifestazioarekin bat egin dezatela. Euskal Herriko gehiengo sindikalak eta hainbat gizarte eragilek antolatutako martxa, Matuteren hitzetan, “guztiz beharrezkoa da, eraso horien aurka gaudela kalean eta beharrezkoa den mobilizazio guztietan ozen esateko; espekulazioa darabilten kapitalak blindatzen dituen bitartean herri honetako gizon-emakumeoi eskubideak eta eskumenak murrizten dizkiguten neurrien aurka”.

Ildo beretik, alderdi ezkertiarreko bozeramaileak “testuinguru beltza margotzen” duen legearen ondorioak salatu ditu, “non finantza erakundeen interesak nagusi diren gobernuek haien txotxongilo gisa jokatzen duten bitartean”.

Berriak

Alternatibak murrizketa sozialen aurka Barakaldon bihar egingo den manifestazioan parte hartzeko deia egin du

Emplazamiento a la Movilización por Ezkerraldea Amaia Agirresarobe, Alternatibako Nazio Koordinakundeko kide eta Bizkaiko batzarkideak, bihar Barakaldon egingo den manifestazioarekin bat egiteko deia egin du. Elkarretaratzea bihar, ostirala, otsailak 17, izango da, Barakaldoko Bide Onera plazatik 19:30etan abiatuko da, “Langabeziaren eta murrizketa sozialen aurka: Defenda dezagun Ezkerraldea” lemapean. Agirresarobek, Mariano Raxoiren Gobernuak ezarri eta beste administrazio batzuek bere egin dituzten murrizketa larriei aurre egin eta atzera eragiteko beharra berretsi du eta, horretarako “eragile sozial, sindikal eta politikoen borroka bateratua beharrezkoa” dela gogorarazi du. Era berean, Ezkerraldeko gizon-emakumeen egoera “bereziki zaila” azpimarratu du, Euskal Herriko langabezia tasarik altuenetarikoa dutelako, %20 ingurukoa.

Berriak

Kutxabank, pribatizaziorako bidean

Ana Etxarte eta Oskar Matute – Alternatibako bozeramaileak

EAJk eta PPk azpijoko antidemokratikoan ibili dira Gipuzkoako legezko ordezkariek Kutxabankeko Administrazio Kontseiluan dagozkien lekuak izan ez ditzaten. Baina hau lehen urratsa besterik ez da izan, ekonomia globalizatuan euskal banku handi bat sortu eta pribatizatzea helburu duen estrategiaren barruan. Erakunde honek, banku orok bezala, ez du kontsumo arduratsuari zuzendutako krediturik eskainiko, ezta edozein gizarte onurari zuzendutakorik ere. Beste guztien antzera, espekulazioa zein epe motzeko mozkinak sustatuko ditu eta kosta ahala kosta, statu quoa laguntzen saiatuko da.

Estrategia hau da, hain zuzen ere, ezagutarazi nahi duguna, hura gelditzeko garaiz gaudelako. Eskuma euskaldunak eta espainolak Italian 90eko hamarkadan jarraitutako prozesua berreskuratu nahi dute. Honi esker, aurrezki kutxak bankuetan eraldatu zituzten, gizarte-ekintzaren eta kapital publikoaren arrastorik utzi gabe. Egindako urratsak honakoak izan ziren: bat, gizarte-ekintza bankuaren jardueratik banandu, fundazioak kontrolatuta ere; bi, legean aldaketak egin kapital pribatuaren sarrera ahalbidetzeko; hiru, kapital pribatua modu masiboan sartu; lau, kapital publikoari garrantzia kendu, azkenean esku pribatuetan uzteko. Emaitza: erabat pribatua den bankua eta gizarte-ekintzaren amaiera.

Dagoeneko lehen urratsa egin da. Orain, beste hirurak falta dira, zorrotz beteko dituztenak. Egia esan, badago berebiziko ezberdintasun bat. Izan ere, Italian 10 urte igaro behar izan ziren eta hemen ez dute hainbeste denbora itxoiteko asmorik. Mario Fernandezen azken deklarazioek bidea zabaldu dute eta hurrengo urratsak justifikatzeko argudioak bilatzen hasi dira, “norbaitek behartu gaitzakeelako” aitzakiarekin.

Haientzat garrantzitsua zen Administrazio Kontseiluarekin egin dutena egitea: etxetik gorriak kaleratu, inork estrategia barrutik ezagutu ez dezan, barruan dagoen inork banku publikoa eskatu ez dezan. Espainiako Bankuko diktadorea pozez zoratzen dago PP gobernura heldu izanagatik -boterera ez da heldu, boterea beste nonbaiten baitago-: Dagoeneko finantza sistemaren erreforma berri bat iragarri dute! Behar bada honek ez dauka lehentasun handiena; aurretik sindikalismoa akatu behar da eta langile klasea zapaldu negoziazio kolektiboa ezabatuz. Baina berehala helduko da berregituraketa eta finantza erakundeei kapitala handitzera behartuko zaie mundu globalizatu honetan bizirauteko asmoz, euren kaudimena ziurtatuz. Orduan Kutxabankek agindu hauek bete beharko ditu nahitaez: seguruenik Espainiako hainbat aurrezki kutxa irentsiko ditu prezio merkean, gero kapital pribaturantz behin-betiko pausua emateko… eta kito! 2., 3. eta 4. urratsak eginda denbora-markak hautsita! Koilarakada bat EAJ, PP ugari, Espainiako Bankuan muturreko eskuineko sukaldari bat, eta on egin!

Helburua, egungo krisi sakonera zuzenean eraman gaituen logika kapitalistaren bidean jarraitzea da: sektore pribatuarentzat dirua liberatu, publikoa den oro desegin, merkatu aseezinek etekinak ateratzeko aukera berriak sortu eta langile klasea otzandu. Hau da euren helburu ezkutua. Eta zeharo aldenduta dago ezkerrak Euskal Herriarentzat egiten duen apustutik: finantza sistema publiko, garden eta demokratiko baten alde, hain zuzen; funtzio soziala definitu eta mugatuko duena eta banku komertzialaren rola gaindituko duena, irizpide ekologiko eta sozialetan oinarritutako inbertsio produktiboa erraztuko duen bankua izateko; zaintza ekonomia baten lehentasunei mailegu eta inbertsio egokiak eskainiko dizkiona, kalitatezko enplegua sortuz eta klima aldaketaren aurkako borroka sustatuz, elikadura burujabetza eta sektore ahulenen kontsumoa sustatuko dituena eta azken finean, justizia soziala lehenetsiko duena eta demokrazia parte-hartzailea zein gardentasuna bidelagun izango dituena. Aitzitik, Kutxabankeko zuzendariak dagoeneko adierazi du “pausoak emateko” prest daudela inbertsioa Euskal Herritik aldenduko duten fusio berriak bilatzeko, erabat espekulatiboak diren interesen alde.

Pribatizaziorantz abiatutako bide hau ikusita, aurrez aurreko norgehiagoka garai baterantz abiatu behar gara, bi ereduak bateraezinak direlako. Batak epe laburreko mozkina bilatzen du; besteak, pausoak ematen ditu Euskal Herri burujabe eta sozialista baterantz, justizian zein pertsona guztiontzako eskubideetan oinarritua. Dagoeneko, bere garaian ezarritako euste-hormak nahikoak ez direla frogatzen hasi da, eta estrategia maltzur horri aurre egin behar diogu kaletik, gizartearen inkonformismotik. Noski Administrazio Kontseiluan merezi dugun ordezkaritza demokratikoa eskatuko dugula, baina hori ez da nahikoa, ez dugu aski izango.

Publikoa dena kalean defendatu behar dugu, eta hau berebizikoa eta estrategikoa da. Haiek badute estrategia jakin bat, eta guk ere badugu geurea. Geldiarazi behar ditugu, garaiz gabiltza. Norgehiagoka, inkonformismoa eta borroka momentu historiko honen hitz gakoak izan behar dira. Banku publiko, sozial eta garden baten alde: Pribatizaziorik ez!

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X