Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek hitzaldia eskaini zuen abenduaren 19an Ortuellako Kultur Etxean, Alternatibaren sorreraren, ibilbidearen eta etorkizunaren inguruan,Alternatibak lotuz: Ezkerra Eraldatzearen Erronka titulupean. Matutek menpekotasun sistema desberdinei aurre egiteko borroka guztiak agenda berean uztartzearen garrantziaz hitz egin zuen. Batetik, euskal ezkerrak dituen erronkak eta, bestetik, Euskal Herrian ezker alternatiboak batera lan egiteko berrosatze prozesuan parte hartzearen gogoa eta konpromisoa hizpide izan zituen. Alderdiaren bozeramaileak, oinarri desberdinak izango dituen paradigma berria sortzeko ezker eraldatzaileak bere burua birpentsatu eta autokritikatu behar duen ikuspuntua eman zigun. Matutek, krisi sistematikoari aurre egingo dion harresi sozialean parte hartzearen beharra ikusten du, azken batean, Euskal Herriko ezkerraren eraldatzearen erronkaren ondorioz, mundua bera ere aldatzen laguntzeko.
El portavoz de Alternatiba y parlamentario de EHBildu, Oskar Matute, ofreció el pasado 19 de diciembre en Ortuella una charla bajo el título “Tejiendo alternativas: El Reto de Transformar la Izquierda”. Matute nos habló del proyecto de Alternatiba, de su gestación, su trayectoria y del reto de aglutinar en una misma agenda todas las luchas frente a los diferentes sistemas de dominación. Habló de los retos de la izquierda vasca y a los compromisos que Alternatiba ha adoptado participando en la unidad de acción de la izquierda alternativa de Euskal Herria. El portavoz de la formación, compartió la visión de una izquierda que necesita repensarse y autocriticarse para construir un nuevo paradigma sobre bases diferentes y participar en un muro social que confronte con la crisis sistémica y sus múltiples expresiones, que asuma, en definitiva, el reto de transformar la izquierda en Euskal Herria para ayudar a transformar el mundo.
Pablo Fernandez – Alternatibaren Bilboko Asanblada
Duela urtebete, Bilboko kaleak zeharkatu zituen euskal preso politikoen aldeko manifestazio erraldoian, Espainiar estatuko leku desberdinetatik etorritako adiskide eta ezagun kopuru handi eta adierazgarria ikusteko aukera izan genuen. Euskal herritarren eta gaztelarren, andaluziarren, extremadurarren eta gainerakoen arteko ohiko elkartasun bideekin batera, azkenaldian sortutako gazte ekintzaile berriak dauzkagu, politikagintzaren kezka M15, 29S Rodea el Congreso, Marea Verde eta Marea Blanca (Madrilen hezkuntza eta osasungintza publikoaren aldeko mugimenduak hurrenez hurren) eta Euskal Herriko errealitateari “bestelako begiradarekin” begiratzen diotenak.
Bi dira aldaketa horren atzean dauden eragileak. Batetik, gero eta jende gehiago ari dela kalera ateratzen eta literalki ari da nozitzen bere buruan espainiar demokraziak bildu eta manifestatzeko eskubideez duen irakurketa bitxia. Hor dira elkarretaratzeetan egote hutsagatik jarritako isun ugariak edota munduari bira egin dion irudia, modu baketsuan bunker bilakatutako parlamentua inguratzen duten gizon eta emakumeena, Gobernuarekiko eta, ondorioz, Estatuaren bitarteko zapaltzaileekiko talka irudikatzen duena, azken 30 urteetan ikusi ez den moduan.
Euskal Herrian, tamalez, protesta sozialaren errepresioa eta salbuespen politikak etengabekoak izan dira azken hamarkadatan: jazarpena, frogarik gabeko salaketak, zentsura, inkomunikazioa, salbuespeneko atxiloketak, sakabanaketa, babesgabetasuna… Guztia terrorismo sezesionistaren aurka dena zilegi dela betiereko aitzakiapean, kanpora ederki eta erraz esportatzen dena.
Euskal gatazkaren berrirakurketa eragin duten aldagaiekin bueltan, gero eta argiagoa dirudi Euskal Herrian ireki den egoera berriak Madriletik altxatu duten ke hesia euskal herritarren eta gainerakoen artean, dagoeneko, ez duela ezertarako balio. Ez du balio azken hamarkadetako diskurtsoak, gauzak aldatu egin dira eta Ebrotik bestalderako sentsibilitate demokratikoenekiko komunikazio bideak nabarmen hobeto dira.
Gauzak horrela, espainiar estatuko herritarrei dei egin nahi diegu, urtarrilaren 12an gurekin egon daitezela Bilboko kaleak, berriz ere, presoen eskubideen aldeko aldarri herritar eta demokratikoa izan daitezen, eritasun larriak dituztenen askatasuna eskatu, sakabanaketa eta bere ondorioak zein zigorren luzatze bidegabea salatu eta tortura ororen amaiera exijitzeko.
Vallecasko Ateneo Errepublikarreko lagunak, Chamberiko gazte komunistak, Orcasitaseko irrati libreen ekintzaileak, Aragoiko nazionalistak, Andaluziako SAT sindikatuko kideak, Madrilgo Complutense unibertsitateko ikasle errepresaliatuak, “hau ezagutzen duten” katalanak, Segoviako Correoseko langile anonimoak, Burgosko gaztelanistak, Extremadurako IUko adiskideak, haien alderdiak Euskal Herriarekiko izan duen jarrera betidanik kritikatu dutenak, arrazakeriaren aurkako mugimendu asturiarreko ekintzaileak, Chuecako LGTB kolektiboetako kideak, eta oharkabean pasatzea nahiago izan zuen zinemagintzako jendea… lagun guzti horiek izan ziren gurekin iaz eta espero dugu larunbatean berriz izango ditugula gure artean Autonomia kalea lepo betetzen.
Batzuek ez dute beren burua espainiartzat jotzen, beste batzuek, aldiz, bai, herrien eskubide demokratikoekiko errespetua duten arren. Bakoitzaren izaeratik haratago, guretzat garrantzitsuena da elkartasuna herrien arteko samurtasuna dela dioen printzipio internazionalista zuenganatu egiten duzuela. Horrexegatik, Euskal Herritik ere Alfonso Fernandez, Alfon, aska dezatela eskatzearekin bat egiten dugu, FIES erregimena ezarrita azaroaren 14an Vallecasko grebalariekin bat egitera zihoala atxilotu eta ordudanik kartzelan mantentzen dutena.
Alfonen ama, Elena Ortegak, honakoa adierazi die komunikabideei: “Auzoko gazteak gehiegi izugarri estutzen ari dira. Irteerarik ez dute eta orain manifestatzea ere debekatu nahi diete”. Gazte horiek gure parte dira eta sentitzen dugu, gero eta biziago, hemen borroka egiten dugunok haien parte ere bagarela. Urtarrilaren 12an, denok Bilbora! Euskal Presoak Euskal Herrira!
Azken egunotan Alfonso Fernandez askatzearen aldeko elkartasun mezuak ugaritu direla ikusi dugu, A14an atxilotutakoen artean, Europako langileen borroka egunean, oraindik kartzelan dagoen pertsona bakarra.
Egoerak deja vu sentsazioa sortzen digu: jazarpena, segada, froga falta, inkomunikazioa, behin-behineko espetxealdiak, kartzela aldaketak, FIES erregimenak, babesgabetasuna… Deja vu bat baino, egoera berari buruz hitz egiteko faltan dugun gauza bakarra presoa ehunka kilometrora dagoen kartzela batera eramatea da.
Poliziaren baldartasunak eta botere politiko herdoildu, atzerakoi eta zapaltzaile baten menpe dagoen lege sistema espainiarrak, barrutik eta kanpotik desegiten ari den Espainia agerian uzten dute.
Zaila dirudi Espainia markarako preso politiko madrildar bat irenstea, baina boterean daudenek ez ezik, ingurukoek ere trakestasun larria azaltzen dute. PSOEk esaterako, batzuek argudiatutako epeltasunagatik baino, koherentziagatik egiten baitu; ez baita bakarrik zapalkuntza honen konplizea, ezarri ere egin izan du, eta horregatik isilik dago orain. Bakar batzuek hautsitako isiltasuna da, edonola ere, haiena, gutxiengoak ukabila altxatuta haserrera adierazten duelako, sozialismoaren arbasoek lotsaz ikusiko luketen jokabidearekin.
Baina baldartasunak gehiagorako ematen du, zenbait eragile eta norbanakoek Alfon preso politikoa dela deskubritu dutenean ezusteko gisa hartu dute, Palestinan edota Guantanamoko presondegian eman daitezkeen egoerak gogora ekarrita, baina ehunka euskal presoena zeharo ahaztuta. Beren burua “muturreko ezkertiar” gisa azaltzen duten eragileak dira, hedabide batzuek ere hala deitzen dieten arren, guztiek diote Alfon dela estatuko preso politiko bakarra.
Nire trakestasuna ere bada, hitzok aski dela eta mutil hau berehala askatu behar dutela esanda hasi behar nituelako, errugabetasuna aitortu behar diotela eta kartzela benetan merezi duenak bere bahiketan parte hartu zuen horiek direla. Hori egin beharrean, aldaratzeetan galdu eta Alfon babesten dutenei eraso egin diet.
Izan ere, Espainiaren euskotartzea deritzoten honetan sentimendu kontrajarriak sorrarazten zaizkigu. Guztiz ezinezkoa egiten baitzaigu preso politiko madrildarren inguruan hitz egitea ahaztuta Euskal Herriko preso gaixoak, sakabanaketa eta honek eragiten dituen heriotzak, zigorren luzamendu bidegabeak, iruzurrez beteriko epaiketak, torturak eta preso zein senideen kontrako erasoak.
Zorionez, Madrilen Amaiur ordezkatzen dutenak ez dira hain trakets ibili eta ederki asmatu dute Alfonen amarekin egoten eta, aldi berean, datorren hilabeteko mobilizazio garrantzitsuarekin bat egiten.
Koalizio abertzaleko kideek deitutako elkarretaratzeak hamarka lagun bildu ditu Bilbon, EiTBren egoitza nagusiaren atarian, «EiTBn inposatutako ikur espainolei ez. Erregaren mezurik ez» lelopean. Diana Urrea eta Dani Maeztu parlamentariek, gazteleraz eta euskaraz, hurrenez hurren, adierazi dutenez, Estatu espainoleko buruaren mezua emititzea «arrotza» zaio Euskal Herriari.
Nabarmendu dutenez, Juan Carlos Borboikoaren mezuaren emisioa «ilegalizaziotik eta tranpatik» sortutako gobernu baten erabakia izan da. «Mezua eman nahi badute, telebista publikoak dauzkate emateko eta, hortaz, ez dago euskal telebista publikoa erabili beharrik gure herriaren, Euskal Herriaren, adierazgarri ez den mezu bat zabaltzeko», adierazi du Urreak.
Aurten ere, abenduaren 24an Espainiako telebista kate guztiek – Urkulluren ETB berriak ere- haien arteko adostasun monarkikoa eta tradizio frankistarekiko fideltasuna islatuko dute urte amaierako mezua zabalduz. Tribuna horretatik, “Generalisimoak” hogeita hamazazpi urtez eman zituen “orden berriaren ezarpena” ospatzen, eta tribuna beretik eutsi egin dio azken Borboiak beste hogeita hamazazpi urtez erkidegoen Espainiari, “Una, Grande y Libre” Espainiaren bertsio atseginari, alegia.
Francoren Espainia, derrigorrezko espainiar nortasunnazionalaren hegemoniaren gainean altxatu zen, ezkerreko disidentzia ororen sarraski ideologikoaren gainean. Eta Caudilloaren oinordekoak talde garailearen obra burutzea lortu zuen garai berriek eskatzen zuten leuntasunarekin. Honela, Borboidarren Espainiak erkidego berriak bere folklore propioaren dibertsifikaziotzat hartu zituen eta ez nazio desberdinen izaeren aitortza bezala. Bien bitartean, ezkerreko disidentzia ideologikoa desaktibatu eta parlamentarismo mantsoena onartzera eraman zuten.
Espainiako azken bi estatuburuen curriculumean estatu kolpe faxista arrakastatsu bat, milioi erdi hilotzetik gora, lau hamarkadako basakeri diktatoriala eta klase agintariek aplikatutako azpikeriazko eta beste lau hamarkadako trantsizio “dotorea” pilatzen dira. Azken emaitza, PP eta PSOEren arteko txandakatzean oinarritzen den gobernu bipartidista dugu, herritarren burujabetzaren gainetik kapitalismoarena bermatzen duena eta herrien subiranotasunari Estatuarena inposatzen diona.
Hau dela eta, Euskal Herriko subiranotasun nazional osoa lortzeko borroka, eredu kapitalistaren aurkako borroka ere badela jakin badakigu. Gure ezkerra ez dago ez garaitua ez etxekotua. Oraindik ere, bidegabe eta harrapari izaera duen sistema ekonomiko eta sozial honi aurre egiten diogu, Estatuaren azpiegituretan eraikia eta eskualdeko burgesia desberdinen eskutik elikatuta dagoen sistema, hain zuzen. Burgesia periferiko hauek, nazionalismo kontserbadorean oinarrituta daudenak, gure herrien subiranotasuna eskaintza eta eskariari lotutako merkantzia bihurtu dituzte, mota guztietako pribilegioen truke alda daitezkeenak. Eskuineko nazionalismoek, “subiranotasun partekatuaren” eta “Estatuarekin itun adeitsuak egitearen” aldekoak, independentziaren aldarrikapena ezkerraren ekintza esparru esklusiboa bilakatzea lortu dute. Aldi berean, autonomismoak eragindako nekeak eta Euskadi eta Kataluniako autonomia estatutu berrien kontrako erasoak, burujabetzaren inguruko zalantzak argitu ditu: egun, subiranotasunerako onartu dezakegun alternatiba demokratiko bakarra gure independentzia osoaren aldarrikapena da.
Euskal Herriarentzat dagoen independentzia bakarra gehiengoaren borondatean oinarrituta dagoena izango da, eta ez agintari leinu baten interesetan oinarritutakoa. Euskal Herri aske batek ez du galera egoerara eraman gaituen kartel finantziero eta enpresarial baten menpe bizi nahi; inoren laguntzarik gabe eta autogestioaz, kooperatibismoa eta auzolana martxan jarri ditugulako; horikeriak gainditu eta eredu sindikal borrokalari bat sortu dugulako; gure lurra mafia inbestitzaile eta espekulatzaileren kontra eginez defendatu dugulako, gure kaleak kolore feministekin behin eta berriz margotuz patriarkatuaren aurka; gure herriak duen elkartasun internazionalista munduari erakutsi diolako; gure herriak OTANen terrorismo internazionalaren konplize izateari eta espedizio inperialista odoltsuetan parte hartzeari uko egin diolako.
Gabon gauean urtero telebistan ikusten dugun kapitalismo monarkikoaren aurrean, guk Euskal errepublika sozialista hautatzen dugu. Herrialde berri batean bizi nahi dugu, behetik gora eraikita dagoen mundu berri batean. Klaserik gabeko mundu bat, gure patuaren jabe izaten uzten gaituen mundu bat. Ez dago beste aukerarik, Euskal Herri askea nahi dugu, emakume eta gizon askeaz osaturiko Euskal Herria. Eta orain nahi dugu.
Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek gogor salatu du gaur Euskal Herriko kazetari edota hedabideen kontra eginiko “hamaikagarren erasoa eta jazarpen judiziala”, GARAko zuzendari Iñaki Soto Auzitegi Nazionalak inputatu gisa deklaratzera joan behar izanaren harira, joan den abuztuan egunkari horretan argitaratutako iritzi artikulu bategatik. Matutek gaitzetsi du “adierazpen askatasunaren aurkako eraso ageria eta larria” dela eta, horregatik, Alternatibaren elkartasuna adierazi dio Sotori, GARAko langileei guztiei eta gutuna idatzi zuten sei lagunei, Eloy Velasco epailearen aurrean deklaratzera ere deitu dituztenak.
Alderdi ezkertiarreko bozeramaileak deitoratu du “euskal gizartea etorkizunari begira dagoen bitartean etorkizuna normalizazioa politikoaren bidez eta bakean eraikitzeko, Auzitegi Nazionala bezalako erakunde atzerakoietatik EGIN eta EGUNKARIA kazetekin eginiko eraso onartezinak gogorarazi eta berpiztera behartzen gaituzte, Espainiako Erresumako batasunaren una, grande y libre leloarekin bat egiten ez duen oro terrorismoa dela aitzakia unibertsalarekin zentsuratu eta itxi zituztenak”.
Azkenik, gogorarazi du ez dagoela komunikabide bateko zuzendaria auzipetzeko lege oinarririk hirugarren batek idatzitako iritzi artikulu bat argitaratzeagatik, “agerian uzten duena Soto inputatu izanaren arrazoia, gutxienez, arbitrarioa dela”. Hori dela eta, Alternatibatik Euskal Herriko komunikabide eta haien langileen kontrako erasoak amaitzeko exijitu eta, era berean, Auzitegi Nazionala desegiteko eskatu dute, “justiziarekin baino, bere jarduera politikarekin zerikusi gehiago duelako, azken batean, jaio zen garai berean, frankismoan, desagertu behar zen salbuespeneko erakundea da”.
Alternatibako bozeramaile Diana Urreak herritar guztiei dei egin die bihar, abenduak 18, ospatuko den Pertsona Migratzaileen Nazioarteko Eguneko printzipioekin bat egin eta “etorkizun hobeagoa topatzeko itxaropenaz haien herrialdea uztera behartuta dauden pertsona guztien” eskubide berdintasunak exijitu ditzatela.
Espainiako Erresumari neurri eta murrizketa onartezinak egitea leporatu dio Urreak, orain arte egindako erreformak eta legeak, etorkinak “pobreziara eta bazterketa sozialera eramateko balio izan dutelako bakarrik”. Parlamentariak, egin berri den osasun erreforma gogoratu nahi izan du, egoera administratibo irregularrean dauden ehunka etorkin osasun txartelik gabe utzi duena, alegia: “Oinarrizko giza eskubideak urratu eta ehunka profesional bidegurutze moral batera eraman dituen erreforma izan da, legeari uko eginez gehiengoak gaixoez arduratzea erabaki badu ere”.
Tamalez, eskubide murrizketak ez dira bakarrik osasungintzara eta Madrilgo Gobernura mugatu. Ezkertiar alderdiko bozeramaileak gogoratu duen bezala, murrizketa hauek HELDU zerbitzuari ere eragin izan diote, pasa den legealdira arte Arabako, Bizkaiko eta Gipuzkoako etorkinei aholkularitza juridikoa eskaintzeaz arduratzen zen zerbitzuari, hain zuzen. Honen desagerpenak pertsona asko “bidegabezko eta legez kanpoko egoeren aurrean babes eta aterperik gabe uztea ekarri du”. Urreak ez ditu nagusien zaintzaileak eta etxeko langileak ahaztu nahi izan, gehienak emakume etorkinak izanik, baldintza ezegonkorrenak pairatzen dituztenak ere badirelako. Gainera, lan mota hau gutxiesten den heinean, gizartean guztiz beharrezkoa ere badela gogoratu du. Horrela azpimarratu du emakume hauen lanaren garrantzia eta “gure nagusien eta menpekoen ezinbesteko ardatz” gisa jo ditu.
Azkenik, etorkin kopuru handi batek sufritzen duen bazterketa soziala salatu nahi izan du Urreak eta “haien burua defendatzeko ezer gutxi egin dezakeen” kolektibo honen aurka egin diren ekintzak onartezinak direla ere azpimarratu du. Honen adibiderik argiena, pasa den azaroan Bilboko Udalak Zorrotzaurreko auzoan burututako sarekada arbitrarioa dugu, non Udaltzainak, Polizia Nazionalak eta Ertzaintzak parte hartu zuten 40 pertsona identifikatu eta 24 atxilotuekin bukatu zena.
Alderdi ezkertiarreko bozeramaileak, horren harira, Zorrotzaurreko bizilagunen talde batek izan duen ekimena txalotu du, pabilioietan bizi diren gazteekin hitz egiteko modua eta elkar-ulermenerako bideak jorratu dituztelako, elkarrizketaren bidezko konponbideak bilatu baitira bertan, indar polizialik gabekoa: “Zenbait hedabidek eta alderdik zabaldutako informazio kutsatuaren aurrean, itxaropentsua da jakitea soluzio justuak eta errealak bilatzeko prest dauden pertsonak badira, elkarbizitzarako lan egiteko prest daudenak inor baztertzeko helbururik gabe”.
Gaurkoan, aurreko astean iragarri genuen moduan, etxe-kaleratzeei aurre egiteko EH Bilduk harturiko konpromiso eta instituzio ezberdinetatik hartuko ditugun neurrien inguruan berri ematera gatoz. Horretarako, bertan bildu gara hainbat alkate eta hautetsi, koalizioaren hautetsi guztien ordezkari gisa.
Gobernatzen ditugun udaletan garatuko dugun proposamena da gaur aurkeztuko dizueguna, era berean oposizioan gauden udaletan ere aurkeztuko dugu eztabaidatua izan dadin. Neurri zehatzak biltzen dituen protokoloa da, eta bi helburu ditu, batetik egoera larri honen aurrean daudenei laguntza praktikoa ematea eta, era berean, etxegabetzeen sistema bidegabeari aurre egitea.
Lehenik eta behin, etxegabetze denak denbora mugagabean bertan behera uzteko exijitzen du EH Bildu-k. Herritarren eskubideen defentsa bermatzeko legediaren aldaketa exijitzen dugu. Era berean, herritarren etxebizitza eskubidea babesten du, gai honetan bankuek eta Espainiako gobernuak duten jarrera ozen salatuz.
1.- Horrela bada, ezinbestekoa deritzogu, egoera honen aurrean, instituzioen eta etxegabetzeen aurka ari diren eragileen arteko elkarlana. Horretarako udala eta eragileekin harreman iraunkorra izango da. Beharrezkoa ikusten den kasuetan, etxegabetzeen gaiaren lanketarako, udal batzorde berezi bat antolatzeko aukera irekia geratzen da.
2.- Udala, herrian ohiko etxebizitzaren etxegabetzeak jasan dituzten edo jasateko arriskuan dauden herritarrei irekita dago. Egoera hori nozitu duten edo arriskua duten herritarren informazioa jasotzea ezinbesteko du udalak, ekinbideak martxan jarri ahal izateko.
a) Horretaz arduratuko den zinegotzi bat izendatuko da.
b) Kaltetuen eskura, telefono zenbaki bat eta e-mail bat jarriko dira.
c) Hala eskatzen duten kaltetuek, diskrezio osoa izango dute Udalaren aldetik.
3.- Udalak, herritarraren aurkako etxegabetze prozedura martxan duen bankuarekin harreman bidea irekiko du, honako helburuekin:
a) Etxegabetze prozedura denbora mugagabean bertan behera uzteko exijitzea.
b) Kaltetuaren aldetik dagoen proposamen oro bankuari bideratzea.
4.- Udalak, Kutxabank-eko partaide den heinean (Gipuzkoa, Bizkaia eta Araban), bereziki exijitzen dio entitate honi, etxegabetzeak bertan behera utzi ditzan denbora mugagabean. Epaitegietan martxan dauden prozedurak ere bertan behera uzteko beharrezko diren urratsak eman ditzan exijitzen dio Udalak Kutxabank-i. Kutxabank-en barne egituran dauden aukera guztietatik bideratuko dio Udalak, arestian aipatutako exijentzia.
5.- Udalak, etxegabetzeen gaiarekin duten jarreraren arabera kreditu entitateekin duen harreman instituzionala, ekonomikoa eta elkarlana berrikusi egingo ditu: Etxegabetzeak gauzatzen dituzten eta egiten ez dituzten entitate finantzieroen arteko sailkapena egingo du Udalak eta etxegabetzeak egiten dituzten banketxe horiekin harremanak etengo ditu.
6.- Udalak, herritarren jakinaren gainean utziko du etxegabetzeen gaiaren aurrean Banku, Kutxa edo Kooperatiba bakoitzak duen jarrera.
7.- Ordezkatzen ditugun udalek, ez dute etxegabetze prozedurarik bultzatuko eta beraietan parte hartuko. Era berean, gai hauetan, epaitegietatik bideratutako prozedurak gauzatzeari uko egiten dieten udal langileak (udaltzainak kasu gehienetan), babestu egingo ditu udalak.
8.- Udalak, ohiko etxebizitzaren etxegabetzea nozitu duten herritarrei, etxebizitza eskubidea onartua izan dezaten, informazioa, laguntza juridikoa eta lehen arreta eskainiko die.
9.- Ohiko etxebizitzarik gabe geratu diren herritarrei premiazko irtenbidea emate aldera eta alokairu soziala erreferentzia nagusitzat harturik, Udalak,
a) Etxebizitzaren eskumena duten erkidego eta foru entitate publikoekin (Etxebide eta Vinsa) elkarlana bultzatu du.
b) Hainbat etxebizitza hutsik dituzten banku eta higiezin enpresei ardura exijituko die.
10.- Herrian etxegabetze prozedura bat gauzatzen den bakoitzean, egunean bertan, Udalak herri eragileekin batera, etxebizitza eskubidearen alde eta etxegabetzeen aurka, kontzentrazioa egingo da herriko plazan.
Igor Nabarro, Alternatibako Aniztasun Funtzionaleko Taldeko kideak, abenduaren 3 honetan, Aniztasun Funtzionalaren Nazioarteko Egunean alegia, gogoratu nahi izan du urritasuna duten pertsonek pairatzen dituzten bidegabekeriak, aukera berdintasuna eta aitortza soziala urratzen zaielako. Horregatik, “oraindik ere haien eskubideen alde borrokatu egin behar dute”.
Nabarrok salatu du sistema kapitalistaren krisiak egoera larrian utzi dituela urritasuna duten pertsonak eta haien familiak, egunero gainditu behar dituzten oztopoak ugari dira eta murrizketak pairatzen dituzte, laguntzetan eta lan merkatuari begira. Aniztasun Funtzionalaren taldetik azken alderdi honetan sakondu nahi izan dute gaurkoan, izan ere, “Aniztasun funtzionala duten pertsonek beste inork baino zailtasun handiagoak dituzte lan merkatuan sartzeko, eta lortzen dutenean ere, besteek baino baldintza kaskarragoetan” egiten dute. Nabarrok gogorarazi du, halaber, urritasuna dutenen artean, iazko langabezia tasa %40koa izan zela, urritasnik gabeko pertsonena ia bikoiztuz. Gainera, aniztasun funtzionala duten emakumeek gizonezkoek baino zenbaki larriagoak dituzte, 10 puntu handiagoa baita haien langabezia: “Sistema kapitalista honen parte da, zeinen arabera ez gara produktiboak, ez baitugu gainerako langileen modura plusbaliak sortzeko prozesuan parte hartzeko gaitasuna”.
Alternatibatik, bestetik, Bizkaiko Ahaldun Nagusi Jose Luis Bilbaok asteburuan, elkarrizketa batean, Menpekotasun legeaz esandakoa gogor kritikatu du, inolako enbarazurik gabe honakoa esan baitu: “Inork pentsatu izan balu Menpekotasun Legea bideragarria izan behar zuen, agian ez ginateke egoera honetan izango”. Nabarrok bere kezka azaldu du erakunde publiko batzuetatik erakusten den arduragabekeriagatik menpekotasunaren legeari lotutako laguntzen inguruan, Bilbaok iradoki baitu lege hori beharrezkoa ez dela eta, izatekotan, dirua soberan egotearen menpe egon behar duela, “bermatu beharreko eskubide gisa jorratu beharrean, horretarako aberastasuna benetan banatzeko baliagarria izango den zerga politika eginda”.
Guzti horregatik, Alternatibako kideak herritar guztiei dei egin die, urritasuna izan edo ez, “sistema kapitalista eraldatzeko lanean bat egin” dezatela, “justizia soziala eta pertsona guztien aukera berdintasuna ardatz izango dituen beste sistema batekin ordezkatzeko. Guztion artean eredu berneratzailea sortu behar dugu, adina, genero, aniztasun funtzionala zein bestelako aldagai guztiak kontuan izango dituena”.
Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek hitzaldia eskaini zuen azaroaren 28an Aretxabaletako (Gipuzkoa) Arkupe Kultur Etxean, Alternatibaren sorreraren, ibilbidearen eta etorkizunaren inguruan, Alternatibak lotuz: Ezkerra Eraldatzearen Erronka titulupean. Matutek menpekotasun sistema desberdinei aurre egiteko borroka guztiak agenda berean uztartzearen garrantziaz hitz egin zuen. Hector Prieto talde ezkertiarreko kidea udal asanbladako kideak hitzaldiaren aurkezle lanak egin zituen eta testuingurua zehazteko arduraduna ere izan zen; batetik, euskal ezkerrak dituen erronkak eta, bestetik, Euskal Herrian ezker alternatiboak batera lan egiteko berrosatze prozesuan parte hartzearen gogoa eta konpromisoa hizpide izan zituen. Alderdiaren bozeramaileak, berriz, oinarri desberdinak izango dituen paradigma berria sortzeko ezker eraldatzaileak bere burua birpentsatu eta autokritikatu behar duen ikuspuntua eman zigun. Matutek, krisi sistematikoari aurre egingo dion harresi sozialean parte hartzearen beharra ikusten du, azken batean, Euskal Herriko ezkerraren eraldatzearen erronkaren ondorioz, mundua bera ere aldatzen laguntzeko.