Joan den astean ETB1 katean emititu zuten Ur Handitan saioa beste hizkuntzetan eskuragarri jartzeko ekimenaren ondorioz, dagoeneko ondorengo hizkuntzetara itzuli du jendeak: gaztelaniara, frantsesera, katalanera, asturierara, galizierara eta ingelesera. Guztiz gomendagarria “Motxiladun umeek” pairatzen dituzten sakabanaketaren ondorioei buruzko saioa ikusi eta zabaltzea.
Euskal herritarrek aukera izango dute bihar, berriz ere, bakearen alde eta ondorio lazgarriak utzi dituen gatazka politikoa gainditzearen aldeko ekarpena egiteko. Tamalez, borroka armatua utzi zenetik urteak pasa diren arren, gatazkak biktima berriak sortzen ditu gaur egun ere. Izan ere, biktimak dira salbuespeneko politikak, krudel eta mendeku zaleak, pairatzen dituzten presoak. Honen ondorio larriak espetxe politika arrunta ezartzearekin batera amaituko lirateke.
Biktimak dira, halaber, presoen senide eta adiskideak tartean azkenaldian motxiladun ume gisa ezagunak ditugun adingabeak. Guztiak dira sakabanaketaren biktimak. Milaka eta milaka kilometro egin behar dituzte bere familiakoekin edo lagunekin minutu gutxi batzuk egon ahal izateko. Askotan istripuak dira honen ondorioa, eta zenbaitetan heriotza topatzen dute bidaiariek, azken hamarkadetan 16 lagun zendu dira errepideetan.
Ez dago aitzakiarik, milaka eta milaka lagunekin batera, Casilla plazatik Bilboko udaletxeraino doan bidearekin bat ez egiteko mendekuaren amaiera galdegiteko, esan dugunez, biktima berriak sortzen dituelako eta, beraz, bakea nagusi izango duen etorkizuna gero eta zailagoa bilakatuko du. Ez dago aitzakiarik oinarrizko giza eskubideak ez babesteko; eta aitzakiarik dagoela dioenak alderdikerietan ari da. Izan ere, logika zakar eta mendeku zalearen emaitza da Espainiako estatuan eskubideak zapaltzeak botoak ematen dituela.
Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek salatu egin du bere alderdiak Gasteizko Los Herran kalean duen egoitzaren kontra bart gauean emandako eraso faxista. Kanpoaldeko kristalak apurtu dituzte eta ‘Victor Lainez, presente’ dioten pintadak egin dituzte bertan, Zaragozan hildako falangistaren izena. Horrez gain, Falange espainiarraren propagandadun pegatinak ere jarri dituzte, haien web orria jasotzen dutenak.
Matuteren hitzetan, ez da kasualitatea “eraso faxista” hau, orain dela egun batzuk “Falange Vasconavarra deritzonaren sare sozialetatik bisita egingo zigutelaren mehatxua” eman ostean gertatu izana. Are gehiago, azken asteetan hiriko beste eragile sozialen lokalen kontrako erasoak eman dira, Hala Bedi, Zapateneo edo Txapelarri tabernaren aurka, kasu. Guzti horiei Alternatibako militante guztien “babesa eta elkartasuna” agertu nahi izan die.
Alderdi ezkertiarreko bozeramaileak iragarri du gertatutakoa Ertzaintzaren aurrean salatuko dutela “ekintza faxistak zigorrik gabe uzterik ez dagoelako”. Era berean, azpimarratu egin du garrantzitsua dela “alderdi politiko eta erakunde publikoe guztiek halako erasoak irmotasunez salatzea, muturreko eskuinaren gorakadaren aurrean entzungor azaltzeari utzita”.
Azkenik, jasandako erasoak arbuiatu ez ezik “Espainiako estatuan faxismoak duen zigorgabetasuna salatzeko” deia egin du Matutek.
http://alternatiba.net/old-files/GasteizkoEgoitza04.jpeg
http://alternatiba.net/old-files/GasteizkoEgoitza05.jpeg
http://alternatiba.net/old-files/GasteizkoEgoitza03.jpeg
Alternatibako bozeramaile Maria del Riok gaur Gasteizen eginiko bileraren harira, Kataluniako egoerari buruzko hausnarketa bateratua egiteko asmoz, eginiko adierazpenen bideoa.
Alternatibatik adi begiratzen diogu joan den urriaren 1eko galdeketaren ostean Katalunian gertatutakoari. Zalantzarik gabe, Kataluniako prozesua izan da 78ko erregimena kolokan jarri duen gertaera bakarra. Honen sustatzaileen erreakzioa eragin du eta azken 40 urteetan Euskal Herrian bakarrik ezagutu izan dugun errepresioari ateak ireki zaizkio.
Egoera honek gauzak argitu ditu, guztion jarrerak azaleraziz. Bereziki larria da estatuko ezkerra noraezean ikustea, lehenengo eta behin beren buruzagiek errepresioaren aurrean ageri duten jarrera urrunagatik eta, bestetik, Kataluniako herriaren ordezkari legitimoak atxilotzen dituen estatuaren gehiegikeriak isiltasunarekin onartzen dituztelako. Zorionez, militanteak kalean egon dira, zapalkuntza eta faxismoa inolako kontrolik gabe zabaltzen ari dela salatzeko.
Gertaera jakinen inguruko balorazioen gainetik, ezkerrak hautatu beharra dauka beste behin ere: demokratikoa izatetik urrun dagoen estatu sistema legitimatu, lurraldetasun batasunaren izenean, edo harekin hautsi, prozesu eratzaile desberdinei ateak irekitzeko. Erabakitzeko eskubidearen alde daudenek hautua egin behar dute: martxan jarri nahi dutenei errespetua ageri edo herrien kartzela den estatuan sakondu.
Ezin dira mugatu parlamentu bateko presidentea ziegan lo egitea zilegi den edo ez eztabaidatzera; ezin dute kritikatu 155. Artikulua beren alderdian aplikatzen duten bitartean. Ezin beren burua ezkertiartzat jo Rajoy Katalunian egiten ari dena normalizatu egiten duten bitartean. Egoera honek argi azaltzen baitu esaldi famatu hura, bidegabakeriaren aurrean ezer ez egiteari zapaltzailearen alde kokatzen zaituela dioena.
Guzti horregatik, errepresioaren aurkako indar demokratiko guztien batasuna beharrezkoa dela uste dugu, hemendik, Euskal Herritik hasita. Ez da independentismoaren alde egitea, gutxieneko oinarri demokratikoak babestea baizik.
https://pbs.twimg.com/media/DOWAVy7WsAAIEVO.jpg
http://alternatiba.net/old-files/171111MariaDelRio.jpg
http://alternatiba.net/old-files/171111OskarMatute.jpg
https://pbs.twimg.com/media/DOV8v9qWkAA8hNm.jpg
https://pbs.twimg.com/media/DOV8JjNX4AEIdtx.jpg
https://pbs.twimg.com/media/DOV3cNFW4AAdafR.jpg
Joxemari Carrere – Alternatiba
Oarsoaldeko Pikoketa talde errepublikarrak antolatuta mahai inguru interesgarria izan zen aurreko azaroaren 6an Errenteria/Oreretan. Errepublika, demokrazia, erabakitzeko eskubidea izenburupean lau hizlari elkartu zituen talde errepublikarrak. Lau sentsibilitate politiko ezberdinenen ordezkari gisa izan ziren gonbidatuak. Isabel Salud, Ezker Anitza/IUko koordinatzaile orokorra; Jorge Letamendia PSE-EEko kidea (Odon Elorza Donostiako alkate ohiaren ordez joan zen); Roberto Uriarte, Ahal Dugu/Podemos alderdiko kidea; eta Oskar Matute Alternatibako gure kidea eta EHBilduren parlamentaria Madrilen. Bakoitzak bere interbentzioan mahai gainean jarritako gaiei euren kokapen politikoaren ardatz nagusiak jarri zituen gainean, eta antolatzaileen helburua Katalunian ez zentratzea bazen ere, azken asteetako gertaerak eta horren gaineko gogoetak izan ziren protagonista. Aretoa betetzen zuen publikoa mahaian ordezkatutako aniztasunaren adierazle zen, baina batez ere ideien elkar trukatze eta eztabaidatzearen gose.
Konstituzioaren aldaketaren gainean, autodeterminazio eskubidea jasotzearen alde agertu zen Isabel Salud, eta errealitate plurinazionala onartu. Euskadi nazio gisa onartzearen aldekoa da bere erakundea, baina era berean arazo nazionala eta soziala uztartu beharra aldarrikatu zuen. Jorge Letamendiak, aldiz, ezinezkoa ikusten zuen orain Konstituzioaren aldaketa sakonik, aurretik kontsentsuak eraikitzen ez badira. Errepublika aldarrikatzeko unea ez dugula orain, hori baino lehen aldaketa sozialak bilatu beharko direlarik. Hala ere, izaera federaleko konstituzio baten alde egin zuen. Bestalde, esan zuen erabakitzeko eskubidea horrela azalduta ez dela inon erabiltzen Espainian izan ezik, asmakeria dela eta halakorik ez dela existitzen. Euskadi zein Espainia jendarte pluralak direla zioen eta horiek ukatzeak konfliktoak baino ez dituela ekartzen.
.jpg)
Oskar Matutek ez zuen sinesten konstituzio aldaketa batean, oinarrizko zutabeak aldatzen ez badira. Katalunian ematen ari den adibidea ekarri zuen hizpidera errepublika baten ideia aldarrikatzeko, behetik eginda, erabakitzeko eskubidearekin, demokrazia praktikatuz. Eta bide batez, 155 artikuluaren ezartzea demokraziaren kontrako kolpe gisa definitu zuen. Letamendiari erantzunez, esan zuen aniztasuna egon badagoela eta egongo dela beti, baina hori ezin dela aitzakia bezala erabili erabakitzeko eskubidea ukatzeko. 78ko erregimena desegitearen beharra aldarrikatu zuen, eta Kataluniarekin elkartasuna azaltzea horren adibidea da, eta bidea.
Hiru mahaikide hauek gai hauetan zentratu baziren, Roberto Uriarte demokraziaz eta errepublikanismoaren izaeraz aritu zen. Demokrazia osorik ez dagoela argitu zuen, gaur egun ezagutzen ditugunak txapuza gisa definitu zituen. Errepublikanismoa estatu antolamendu baino, bertute zibikotzat hartu zuen. Bere mintzaldia balore demokratikoen garrantziaz zentratu zuen, nazionalismoen arbuiatzeaz eta ezkerraren definizioaz, alde praktikoetan baino, alde teoriko orokorretan aritu zen.
Publikoari debatea zabaltzerakoan kritika ugari jaso zituen PSE-EEko kideak, bere erantzunean tonu erasokorrean agertu zelarik, jendearen artetik kontrako txistu batzuk eta kexak izan zirelarik, baina berehala isilarazi zirenak publiko artetik beretik, debatearen lasaitasuna mantentzearren. Eta halaxe mantentzea lortu zen, iritzi nahiko kontrajarriak eta batzuetan korapilatsuak azaldu arren, batez ere Kataluniako egoera bitarte.
Orokorrean mahai gainean jarritako gaiak interesgarriak izan arren, ez zen planteatu aurretik jakinak ziren jarrerak eta iritzi politikoetatik ezer aparte. Bestalde argi ikusi zen, Kataluniako gertaerak eta egoera eztabaidaren zentroan zegoen eta erreferentzia ezinbestekoa bihurtu ziren. Eta Katalunian bezala, burujabetasunak ezkerraren barruan nolabaiteko muga jartzen duela ikusi zen. Dena dela,PSOE-PSE ezkerreko alderditzat hartzea ere gehiegizkoa dirudi, batez ere Kataluniako gertaeren ostean, baina baita sistemaren euskarri nagusietako bat izanik, jendartearen aldaketa sakonen kontra duen jarreragatik; Letamendiaren hitzetan ederki islatu zen halakorik. Alternatibako kidea Oskar Matutek, beste hiru jarreren aurrean, egungo sistemaren aurrean eta lurralde antolamenduari jarrera kritikoena agertu zuen, urratu ezineko Espainiaren aurrean bide propioa aldarrikatuz, errepublika propioa eta jendarte soziala eta berdintasunean oinarrituta irudikatuz. Eta batez ere, Kataluniarekiko elkartasun baldintzarik gabea eskatuz.
Joxe Iriarte “Bikila” – Alternatiba
Aurrera edo atzera. Espainiar estatuaren eta govern/parlament-aren arteko demak, gatazkak edo dena delakoak, ez du iraungo denbora asko bere horretan; batez ere, herriak aurrera egiten ez badu botere berri bat eraikiz, hau da, Errepublika herritarra eta soziala. Izan ere, prozesu iraultzaileek luze jo dezakete (eta Kataluniakoak bost urte daramatza hasi zenetik), gorabehera handiak izaten dituztelarik irauten duten bitartean. Alabaina, une erabakigarrira iritsiz gero, atzera edo aurrera egiten dute; jauzi kualitatiboa emanez, kasu honetan Errepublika Independentea gauzatuz, edo kontrairaultza garaile gertatuz Estatu etsaiak iraultza mendean hartuta; kasu honetan, Espainia eternalak bere legea ezarriz. 155. artikulua hasiera besterik ez da.
Auzitegi Konstituzionalak Estatutu berria indargabetu zuenean Kataluniak iraultza demokratikoa hasi zuen, protesta eta haserretik independentziaren aldarrira jauzi eginez. Iraultza diot, eta ez soil-soilik borroka politikoa. Egia da iraultza horrek mugak izan dituela, batez ere alde sozialetik. Neoliberalismoa jaun eta jabe den garaiotan, objektiboki inoiz baina garrantzitsua izan beharko luke nazio askatasuna, demokrazia bera eta justizia soziala uztartzeak; baina, nahiz eta CUP saiatu den horrela izan dadin, nazio estaldura arazo sozialen gainetik nabarmendu edo azpimarratu izan da usu, prozesua gerriko gorria deritzon zonaldeetan txertatzeko ahaleginak zailduz. Bestaldetik, instituzioek egoera esanguratsuetan kalea estali izan dute, ia monopolizatu arte, erritmoak motelduz eta lorpenak gradualki gauzatuko zirela irudikaraziz; alegia, hausturarako prestatu beharrean, legalitate berriak zaharra urratsez urrats ordezkatuko zuela.
Haustura, horra hor gakoa. Azken garaietan, eta prozesuaren erreferendumaren ildoan jarrita, batez ere, ANC eta Omnium erakundeen eskutik, antolamendu klasikoaz gain, herriz herri, auzoz auzo, tokiz tokiko talde eta antolamendu modu berriak sortu dira, mugimendua zabalduz, indartuz eta saretuz. U1ean izugarrizko garrantzia izan zuten herri harresiak dira horren adibide. Gainera, ikasleak, irakasleak eta langileak preseski mobilizatzen hasiak dira, U3ko greba orokorrean ikusi zen bezala. Sektore horiek ohartu dira prozesua U1ean amaitu zela eta gerriak mamboaren dantza herritarraren erritmoan mugitzeko garaia dela.
Urriaren 10ean, Puigdemontek independentzia aldarrikatu eta, aldi berean, bertan behera utzi zuenean, dantzariak noraezean geratu ziren musika aldaketarekin; eta Espainiako gobernuak, berriz, ofentsiban zegoena defentsiban jartzeko aukera ikusi zuen, eta alderantziz. Hori oso arriskutsua da Kataluniako herriarentzat. Nire uste apalean, Mas Puigdemontekin ordezkatzearekin bete betean asmatu zuten prozesuaren etorkizunerako; baina Puigdemonek ere bere mugak azaldu ditu (azken finean, PdCATeko kidea da), eta Errepublikaren aldarrikapena bertan behera uzteak onurak baino, kalteak ekarri dizkio mugimenduari. Eskerrak PPren gogorkeriak ez diola tarterik utzi eta, gauzak okertzen ez badira, horrek ura bere bidera ekarriko du.
Une honetan, elkarrizketaren mezuak eta antzekoak, hutsalak izateaz gain, porrotaren adierazle dira. Jakina, bestelako bideak ez du garaipenaren bermerik. Halako talka batean garaipena inoiz ez da gauza segurua, baina egoerari aurre egin ezean, porrota da seguru. Eta txarrean ere, kikildu ez izanak, aurrera begira borrokan jarraitzeko egoera hobean jarriko lituzke.
Zirt edo zart, ez dago beste aukerarik. Espainiako Estatuarekin hautsi eta Errepublika soziala aldarrikatu, desobedientzia eta erresistentzia zibilaren bidetik aurrera eginez, azken hilabeteetan erroturiko erakunde, mugimendu sozial eta politikoak zutabe izanik. Errepublika soziala, eta ez liberala, Kataluniako herria behartsuen interesekin lotuz, herriz herri eta auzoz auzo antolatuz, errepresio polizialari eta politikoari aurre eginez.
Eta gurekin zer? PP garaile aterako balitz, kontra-erreformaren gau beltzaren atarian geundeke; Estatuaren gaurko krisi soziala eta politikoa modu atzerakoian itxiko lukete, bere ezaugarri erreakzionarioenak sendotuz eta indartuz. Espainia beltzak berriro irabaziko luke eta, Kataluniako herriak ez ezik, Espainia gorriak eta guk ere, jai-jai.
Horregatik: kalera, kalera…
Josu Estarrona Alternatibako kide eta EH Bilduko legebiltzarkideak salatu duenez, onartezina da Turismo Saileko kabinete zuzendaria Kataluniako autonomia interbenitzearen alde agertzea, lehendakariak zehaztutako Jaurlaritzaren iritzi ofizialaren aurka.
EH Bilduko legebiltzarkide Josu Estarronak Turismo, Merkataritza eta Kontsumo Saileko Kabinete zuzendari Andoni Unzalu berehala kargutik ken dezala exijitu dio Jaurlaritzari, Euskadi Irratian Konstituzio espainolaren 155. artikulua Katalunian aplikatzearen eta hango autonomia bertan behera uztearen alde agertu izanagatik. Estarronaren aburuz, 155. artikuluaren defentsa egitea ez da bateragarria Lakuan goi mailako kargu bat betetzearekin, iritzi hori lehendakariak berak gaur bertan berretsi duen Jaurlaritzaren posizio ofizialaren aurkakoa delako. Are gehiago, Lakuako bozeramailearen erantzunak arrazoia eman dio, berez, Estarronari, ezagutzera eman baitu Etika Publikorako Batzordearen ebazpen batek argi utzi duela Unzalu bezalako goi kargu batek ez duela adierazi behar Gobernuaren jarrera politikoekiko desadostasunik hedabideetan.
Estarronak salatu du Jaurlaritzako kide bat 155. artikuluaren aplikazioaren eta autonomiak interbenitzearen alde agertu izana, eta, ildo horri jarraituz, EAJri egotzi dio “PSE gobernukide izatea, nazio aniztasuna defendatzen duela esaten duen baina gero di-da batean 155. artikulua aplikatzen duen alderdi batekin gobernatzea”.
Alternatibaren ordezkaritza zabal batek aukera paregabea izan zuen Katalunian, bertatik bertara, urriaren 1eko galdeketa bizitzeko. Herritarrak zoriondu nahi ditugu, hautetsontzietan garaipen garrantzitsua lortuta, prozesua arrakastaz burutu dutelako. Baina beste edozeren gainetik, garaipen hori lortzeko guztia eman duten milaka eta milaka lagunen balioa azpimarratu nahi dugu, oztopoei, mehatxuei, debekuei eta okupazio polizialari aurre eginda lortu dutelako. Kataluniako emakumeek eta gizonek, antolakuntza, ausardia, erresistentzia eta, azken batean, duintasun eta demokrazia irakaspen handia eman digute.
Galdeketaren bezperan bidea abiatu zuten eragile sozialetako batzuekin bildu ginen, eta ikaragarria zen nolako lasaitasunez hitz egiten zuten ikustea. Irailaren 20an emandako eskubide zibilen urraketa larrien ostean ere, eman beharreko pausuen gainean zalantzarik ez zuten. Eta azkenean, garaipen bila indarra bakarrik baliatu duen Espainiako gobernuaren aurrean, Kataluniako subiranistek gehiengoa konbentzitzea lortu eta irabazi dute.
Egoera honen aurrean, estatuko ezkerrak hitz egin behar du. Rajoy, Sanchez eta Riverak osatutako bloke eskuindarraren aurrean, Espainiako ezkerrak PSOEren ispiluan begiratu beharko luke, bere diskurtsoa zertan desberdintzen den ikusteko. Bere konponbide bakarra Katalunia, Euskal Herria eta beste herrien burujabetza eskakizunen aurrean, erregimenaren zutoin bat beste batekin aldatzean datza. Eta hori ez bazen nahikoa urriaren 1a baino lehen, are gutxiago egun historiko horren ostean.
Euskal Herritik, elkartasun elkarretaratzeetan protestan aritu diren milaka lagunen papera azpimarratu beharra dugu, baita Kataluniara galdeketa normaltasunez eman zedin lanera joandakoen lana ere, suhiltzaileena barne. Kataluniak behar eta espero zuen elkartasunaren mailan ibili da Euskal Herria, Urkulluren jarrera lotsagabea konpentsatzeko nahikoa izan ote den zalantza dugun arren. Erronka, beraz, herritarrak mugitzea eta euskal prozesu baten motore bilakatzea da.
Datozen egunak berebiziko garrantzia izango dute Kataluniarentzat, horregatik dei egiten diogu euskal gizarteari kalean jarraitzeko, elkartasun keinuak oraindik ere beharrezkoak izango direlako, gaurkoan kasu, katalanek deitutako greba orokorraren harira.
https://pbs.twimg.com/media/DLH-R1ZX0AA-0Gs.jpg
https://pbs.twimg.com/media/DLH_xlTXUAAdJFX.jpg
Euskal Herriko Fundazio Soberanistok bat egiten dugu urriaren batekoan burutuko den ariketa demokratikoarekin, erreferendumarekin. Honetan parte hartzeko deia luzatu nahi genuke, bakoitzak bere esparrutik. Dokumentu honen sinatzaile garen Fundaziook CIEMEN elkarteak gonbidaturik delegazioa bidaliko dugu egun horietan Bartzelonara.
1: Euskal Herriko Fundazio Soberanistok kezka handiz ikusten dugu espainiar estatua herritar katalanen erabakitzeko eskubidearen kontra bideratzen ari den eraso zital erraldoia. Onartezina da errepresioa baliatzea herri baten demokrazia gogoaren aurka. Eredugarria da Kataluniar Herriak jazarpenaren aurrean duen jarrera irmo, baketsu eta arduratsua.
2: Kataluniak demokratikoki erabaki nahi du bere etorkizuna eta espainiar estatuak indarrez ukatzen dio. Prozesua guztiz zilegi eta garbia izan da. Gauzak horrela, ezinbestekoa da demokrata, ezkertiar edota aurrerakoi guziontzat burujabetze demokratikoarekin eta, era berezian, urriaren bateko erreferendumaz bat egitea. Halaber, demokrata eta ezkertiar gisa, herri burujabetza ariketa eratzaile etengabe bezala ulertzen dugu, herriak une jakin baten ez ezik, etengabe gauzatu behar duena. Hain zuzen ere, bizitzaren esparru guztietan eredu justu, duina eta bizigarria eraikitzeko ahalmen demokratikoa da guretzat burujabetza, dena erabakitzeko aukera ematen duena, eta horrela ulertzen dugu bere defentsa ere.
3: Katalunian lehertzen ari da 1978ko erregimena, autonomien erregimena, gurean ere aspaldi agorturik dagoena. Iritsi da, gauzak honela, espainiar estatuaren aldaketaren ezintasun estrategikoaz jabetzeko garaia. Sakoneko demokraziarik nahi duen orok, neoliberalismoari aurre egiteko bideak ireki nahi dituen orok jakin badaki dagoeneko herrien burujabetza dela aukera bakarra. Guk, gurean, hala ikusten dugu eta konpromisoa hartzen dugu euskal burujabetze prozesu propioa elkarrekin bultzatzeko, gure herriaren jardueran zentratuta, beste inoren baimenik itxoin gabe, beste inorekiko itunaren fantasian lotu gabe. Gogoeta ideologiko eta estrategikoan aritzen garen elkarte gisa, gure ahaleginak biderkatuko ditugu burujabetze jardueran ekarpen sendoak egiteko.
4: Elkartasun mezu beroa bidali nahi diogu Kataluniako herriari une garrantzitsu honetan. Ohore bat da CIEMEN elkartearen gonbidapena jaso izana eta Bartzelonan izango gara gu ere urriaren batean, Kataluniaren eta Euskal Herriaren burujabetza aldarrikatu eta oinarrizko eskubideak defendatzeko.
Manu Robles Arangiz Institutua , Alkartasuna Fundazioa, Ipar-Hegoa Fundazioa, Kultur Alternatiba eta Iratzar Fundazioa
Euskal Herria, 2017ko irailaren 28a
Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka
.jpg){kind=link}
