Etiketa: Euskal Herria

Alternatibak bere formakuntza politikorako eskola Emancipatibari berrekingo dio Juan Hernandezekin Internazionalismoa hizpide

Gogoratuko duzuenez, Alternatibaren eztabaida eta formakuntza politikorako eskola dugu Emancipatiba; militante eta zaleei begirako egitaraua da, feminismoa, ekologismoa, sozialismoa, errotiko demokrazia, internazionalismoa eta normalizazio politikoan ezagutza komunak eskaintzeko asmoa duena.

Saio honetan INTERNAZIONALISMOA jorratuko dugu eta, aurreneko hizlaria Juan Hernandez Zubizarreta EHUko irakasle, Herrien Auzitegi Irakunkorreko kide eta OMALeko ikertzailea izango dugu. Nazioarteko egungo testuinguruaz ariko da.

Hiruhileko honetan beste bi saio izango ditugu, internazionalismoaren oinarrizko edukietan sakontzeko eta, azkenik, kolektibo internazionalista desberdinen esperientziak aztertzeko. Momentuz, hilaren 29an, ostirala, izango gaituzue zain Alternatibaren Bilboko egoitzan (Casilla Plaza 6, behealdea). Etorriko zaretela baieztatzeko, admin@alternatiba.net helbidera idatzi.

Berriak

Vesga: «Itunaren eta onarpenaren bide horretan sartu ginen, eta hortik indar frankistek baino ez zuten onurarik atera»

<--break->Aurten Aurten berrogei urte bete dira PCE Espainiako Alderdi Komunista legeztatu zutenetik. 1977ko apirilaren 9an izan zen, Aste Santuko oporraldiaren erdi-erdian, Pazko bezperan —larunbat santu gorria deitu izan diote egun hari—. Zenbait historialariren aburuz, eguna ez zuten ausaz aukeratu: Espainiako gobernuburu Adolfo Suarezek bazekien erabaki zaila zela, espero izatekoa baitzen Espainiako Armadako buruzagi frankista asko kontra agertuko zirela.

Hala hasten da BERRIA egunkariko kazetari Gotzon Hermosillak berriki argitaratutako erreportajea, “Larunbat gorri hura”. Bertan, alderdi komunistan militatu zuten hainbat lagunen oroitzapenak jasotzen dira, tartea, Alternatibako kide Begoña Vesgarenak. Artikulua osorik irakurtzeko, esteka honetan topatuko duzu, gurea Vesgari dagokzion paragrafoak hartu ditugu.

Begoña Vesga ere (Quintanilla San Garcia, Espainia, 1951) EPK-ko kidea izan zen 1970eko hamarraldian, haren ibilbidea desberdina izan bazen ere: PCE(i) Espainiako Alderdi Komunista Internazionaleko kidea izan zen Eibarren (Gipuzkoa) —Roberto Perez Jauregi, Burgosko auziaren kontrako protestetan Guardia Zibilak 1970eko abenduan hildako gazte eibartarra, zelulako kide izan zuen—, eta 1971n hilabete batzuk eman zituen espetxean.

Espetxetik irtendakoan, PCEra gerturatzen hasi zen: «Alde batetik, nire bikotekidea PCEkoa zen; bestetik, PCE(i)-koak oso maximalistak ziren zenbait kontutan, eta gaizki hartu zuten ni espetxetik atera ahal izateko gurasoek diru bermea ordaindu izana; eta, batez ere, ni oso minduta sentitu nintzen Roberto Perez Jauregiren hilketaren inguruan hartu zuten jarrera zela eta. PCE(i)-k bazuen klandestinitatearen kontzeptu oso estua, eta urte asko igaro arte ez zuten Roberto alderdiko kide gisa aitortu. Horrek mindu egin ninduen».

Legeztatzea

Oporraldia izanik, Vesga ere bidaian harrapatu zuen albisteak, Zaragozan (Espainia). «Autoan geunden, eta irratian entzun genuen berria. Itzuliko bidaia osoa ikurrina autoan eskegita generamala egin genuen, ospatzeko».

Vesgaren ustez, «berandu» iritsi zen legeztatzea: «Gainera, PCEren ezkerrean talde pila zegoen, eta, nire ibilbideagatik, talde haietako jende asko ezagutzen nuen. Kritikatzen zuten PCEk legeztatzea onartu izana beste batzuk oraindik legez kanpo zeudela jakinda, eta ni ere kritikoa nintzen».

Legearen bermea lortuta, PCEk aurkezterik izan zuen 1977ko ekainaren 15eko lehenengo hauteskundeetan, beste indar batzuek ez bezala. PCEk uste zuen gizarteak saritu egingo zuela frankismoaren garaian erresistentziaren suziriari eutsi izana. Baina gauzak oso bestela gertatu ziren, eta PCEren emaitzak kaskarrak izan ziren. Hego Euskal Herrian, esaterako, EPK-k ez zuen diputatu bakar bat ere lortu, 50.000 botoren langa ozta-ozta gaindituta.

1977ko urriaren 15 eta 16an, lehenengo jaialdi handia egin zuen PCEk Madrilen. Euskal komunistak ere han izan ziren; hangoa da erreportaje honetan ageri den argazkia. «Gogoan dut [PCEko orduko idazkari nagusi] Santiago Carrillok hitz egin zuela, eta denbora gehiago eman zuela Moncloako Ituna defendatzen beste ezertan baino», esan du Vesgak. «Hura arraro egin zitzaidan».

Ikuspegi kritikoa

Espainiako historia ofizialean, «eredugarritzat» jo izan dute trantsizio prozesua, eta urte askoan PCEk, eta Carrillok bereziki, prozesu horretan izan zuen parte hartzea laudatu eta goraipatu izan dute historialari eta kazetariek. Azken urteotan, baina, agertu dira Espainian trantsizioaren irudi idiliko hori, konstituzioa eta 78ko erregimena ezbaian jartzen dituzten ahotsak, eta bitxia da ikustea gaur egungo PCE bat datorrela trantsizioaren ikuspegi kritiko horrekin.

Vesga kritikoa zen garai hartan, eta hala da egun ere: «Trantsizioan galga jarri zieten PCEren zenbait planteamenduri; Espainiako ikurrarenari, adibidez. Gainera, PCE oso maximalista zenez, bat-batean bandera monarkikoa alderdiaren egoitza guztietan jarri behar zen, eta nik ezin nuen hori eraman; ni baino gehiago zen. Esaten zuten gure printzipioei ez geniela uko egiten, baina, azken buruan, nik uste dut baietz, uko egin zitzaiela, eta historia da lekuko: itunaren eta onarpenaren bide horretan sartu ginen, eta hortik indar frankistek baino ez zuten onurarik atera».

1979ko udal hauteskundeetan, zinegotzia izan zen Vesga Ermuan (Bizkaia) EPKren zerrendetan. Egun, Alternatibako kidea da, eta, EH Bilduko ordezkari gisa —koalizio horretako partaide da Alternatiba—, zinegotzi izan zen Eibarren 2011tik 2014ra. «Nire gune naturala dela uste dut», azaldu du. «Oso eroso sentitzen naiz beste zenbait sentsibilitatetako jendearekin ezkerraren batasuna eraikitzeko ahaleginean».

Berriak

Alternatibak U-1aren aurkako zapalkuntzaren aurrean desobeditzera deitu du

Alternatibako bozeramaile nazional Maria del Riok “Espainiako erresumaren makineria zapaltzailearen enegarren erasoa” salatu du “urriaren 1eko galdeketaren aurka” gaurkoan, gainera, “Euskal Herriko kaleetara iritsi dena”, Gasteizko Aldabe gizarte etxean epaile baten esku CUPeko diputatu Anna Gabrielen hitzaldiaren debekua gertatu dela aipatuta, aretoa beteta eta solasaldia martxan zegoela. Del Riok bereziki “larritzat” jo du debekua Gasteizko udaltzaingoak egin izana, “Gorka Urtaran EAJko alkatearen gidaritzapeko poliziak parte hartu baitu Kataluniako herritarren eta beren legezko ordezkari politikoen adierazpen askatasuna eta erabakitzeko eskubidea urratzeko operazioan”.

Horregatik, alderdi ezkertiarretik Iñigo Urkullu lehendakariari eta euskal erakundeei eskatu diete “estatu espainiarrak Kataluniako herriaren aurkako zentsuraren eta totalitarismoaren berme ez izateko”, Gasteizen gaur bertan egin duten bezalaxe; “lege bidegabeak desobeditu ditzatela, bestela, Kataluniakoa ez ezik, euskal gizartearen erabakitzeko eskubidea ukatzen dutenen kolaborazionistak bihurtuko direlako”.

Egoera honen aurrean, Alternatibatik kaleak Kataluniarekiko elkartasunarekin betetzeko deia egin dio euskal gizarteari, prozesu demokratiko baten alde herritarrei hitz eman nahi diotelako, “eta aukera izango dutelako nazioartean lotsagarritzat ageri den erregimenari agur esateko; hautetsontziak eta bozka paperen jazarpena, edota bozkatzeko aukera izango den eskoletan argindarra eteteko aginduek erakusten dute frankismoaren ildotik jarraitzen duela estatua”. Hala, gogorarazi du euskal gizarteak “bihar Bilboko kaleak leporaino beteta erantzuteko aukera” izango duela Gure Esku Dago plataformak egindako deiari erantzunez Kataluniarentzat demokrazia aldarrikatzeko. Bertan Alternatibako Koordinakunde Nazionaleko ordezkaritza zabala izango da.

http://alternatiba.net/old-files/KataluniaReferendum01.jpg

http://alternatiba.net/old-files/PegataO-1Catalunya.jpg

Berriak

Del Río: «Ezkerrak erabaki beharra dauka, edo hautetsontzi eta demokraziaren alde, edota errepresioa eta erregimena indartzearen alde»

Kurtso politiko berri honetarako hiru ardatz jarri ditugu mahai gainean gaurko bileran. Gainera, hirurak bere gain hartzen dituen burujabetza ere hizpide dugu. Lehenengoa, testuinguru politikoari begira bereziki dago, emantzipazio borrokak, Kataluniako adierazlerik gertukoena dugula. Gure ustez, 78ko erregimenak inoiz jaso duen erronkarik handiena dago Kataluniako prozesuan eta urriko erreferendumean. Are gehiago, estatu propioa eraiki nahi duten estaturik gabeko herrientzat aukerarik handiena da, baita demokrazia zein eskubideetan gabezia handiak dituen estatua eraldatu nahi dutenentzat ere.

Ezkertiarra eta erabakitzeko eskubidearen aldekoa den inork ezin dio kontra egin Kataluniak herritarrei hitza emateari. Egoera honen aurrean, ezkerra ezin da ez isilik gelditu ezta PP-PSOE-Ciudadanos tripartituaren eskutik joan. Aukeratu beharra dago: edo hautetsontzi eta demokraziaren alde, edota frankismoaren ondorengoa den erregimen monarkikoa indartzearen alde; herrien burujabetzaren aldeko agertu edota burujabetza hori Troikari oparitu ziotenekin bat egin.

Kurtso honetarako bigarren ildoa feminismoan kokatzen dugu, benetako berdintasuna lortzeko borrokan. Tamalez, gaur berton ikusten dugu nola Hondarribian emakumeak baztertzen dituzten eta okerrena da erakunde publikoek, udalak, Gipuzkoako Aldundiak eta Eusko Jaurlaritzak, babestutako bazterkeriaz ari garela. Bizkaian, era berean, 300 egun baino gehiagoko greban ari dira zahar etxeetako langileak, beren duintasuna eta artatzen dituztenena aldarrikatzen dutela. Ez da lan gatazka soil bat, eta zalantzarik gabe luzatzen bada emakumeak protagonista direlako baino ez da. Zaintza, lan erreproduktibo guztia bezala, kurtso honetan jorratzen jarraitu beharreko arloak dira, erakundeetatik zein gizartearen baitan, beti mugimendu feministarekin etengabeko elkarrizketan. Ez ditugu ahazten, halaber, emakumeen soldata baxuagoak, kristalezko sabaiak edota indarkeria matxista (gaur ezagutu dugu eraso matxistak %4 igo direla EAEn), oraindik ere erakunde publikoen benetako konpromisorik ez duena, gizartean dagoen egiturazko desberdintasuna baitago jatorrian.

Alternatibatik, inolako ezbairik gabe babestu dugu Kataluniako prozesu burujabea. Ez ikuspegi abertzale batetik baizik eta sinesmen internazionalista, emantzipatorio eta demokratiko batetik. Uste dugu eraikuntza nazionala eta soziala batera datozela eta jakin badakigu Katalunia burujabe batek duintasun eta eskubide gehiago eskainiko dizkiela bere herritarrei. Euskal Herriarentzat uste dugun bezalaxe. Horregatik guztiagatik, gure alderdiaren ordezkaritza batek, CUPek gonbidatuta, parte hartuko du asteburutik aurrera ospatuko diren Diadaren ekitaldietan. Era berean, urriaren 1eko galdeketa garrantzitsuan Alternatibaren zuzendaritza ia osoa bertaratuko da Bartzelonara. Euskal gizarteari, bestetik, erreferendumaren elkartasunean herri eta hiri ugarietan antolatu diren elkarretaratzeekin bat egitera deitzen dugu.

Hirugarren eta azken ardatza desberdintasun sozialen gainekoa da, 2008ko krisiaren amaiera aldarrikatzen dute batzuek, garai artako mozkin enpresarialetara bueltatu direlako, ezkutatzen dute, alabaina, aberastasunaren banaketa gero eta desorekatuagoa dela; berreskuratutako enplegu urria erabat prekarioa da eta pobrezia adierazleak gero eta larriagoak. Ez bakarrik EAEn, non EAJk euskal oasiaren irudia saldu nahi duen arren Ebrotik behera begira beti datuak alderazteko garaian. Enpresa ugari dago kinka larrian: CEL, Naval ontziola, Edesa zena, Gometegui eta beste dozena batzuk. Eusko Jaurlaritza ez da konponbiderik emateko gai eta, gainera, laguntza sozialak murrizten ditu. Gazteen egoera larria ere azpimarratu beharra dago, erbestera kondenatuta daude eta hemen gelditzen direnei gero protestarako eskubidea ere ukatu nahi diete.

Esan bezala, subiranotasuna hiru ardatz horien haria izango dugu, kalean zein instituzioetan, gure ekimen politikoaren iparrorratz. Alternatiba abiatu zenetik ia 9 urte beteko direnean, gure helburu batzuk erdietsi ditugu; euskal ezker subiranistaren subjektu politikoaren sorrera, EH Bilduren jaiotza alegia, euskal eskuinaren alternatiba izateko gai den subjektu politiko sendoa bihurtzeko prozesuan murgilduta dagoela. Bide horretan, dudarik ez dugu Alternatiba indartzea, Euskal Herria Bildu bera sendotzea dakarrela.

Berriak

Alternatibak pozik hartu du Rafa Diezen askatasuna, “kartzelara joatea inoiz merezi ez zuen arren”

 

Alternatibako bozeramaile nazional Oskar Matutek, pozik hartu du LABeko idazkari nagusi ohi Rafa Diezek kartzela utzi izana, “inoiz zapaltzea merezi ez zuen arren, kontuan izanik bere delitu bakarra, Bateraguneko besteen modura, Euskal Herriaren idependentziaren aldeko borrokan bide erabat politikoak erabiltzearen aldeko estrategia eraikitzea izan zela”.

Alderdi ezkertiarreko bozeramailearen hitzetan, “denborak egiaztatu du euskal gizartearen gehiengoak aspaldi zekiena, Rafa Diezen lanak (Arnaldo Otegi, Sonia Jacinto, Miren Zabaleta eta Harkaitz Rodriguezena bezala), herri honen bakerako eta normalizazio politikorako oinarriak jarri zituela”. Horregatik, Matutek baikor hartu du prozesu horren eragileetako bat aske egotea, “herri honen etorkizunaren alde egiten jarraitzeko”.

Azkenik, Alternatibatik Madrilgo gobernuarentzako mezua helarazi dute, “disidentzia politikoa zigortzeari utz diezaiotela”, ez dezatela errepikatu Kataluniarekin Euskal Herriarekin hamarkadetan errepikatu egin dituzten “diktaduraren garaiko jarrerak” eta espetxe politika honekin amai dezatela, “justizian baino mendekuan oinarritzen delako. Ez ditzatela jazarri kalean hautetsontziak jarri nahi dituztenak, bakea eraiki nahi zutenak zigortu zituzten bezala”.

https://pbs.twimg.com/media/DHaecKBXcAIj5ji.jpg

Berriak

Matute: «Egun zoriontsua da, baina Garoña eraitsi arte ez gara mehatxu nuklearretik salbu egongo»

Oskar Matute Alternatibako kide eta EH Bilduren diputatuak esker ona eta zorion mezua helarazi dizkie Garoñako zentrala ixteko eta eraisteko urteetan lanean eta etengabe mobilizatzen aritu diren euskal gizartearen gehiengoari.

“Gaur jakinarazitako erabakiarekin, zaharkituta dagoen zentralaren eta behin betirako desagertarazi behar den energia nuklearraren mehatxutik salbu egotetetik hurbilago dago Euskal Herria”, adierazi du Matutek. Dena dela, azpimarratu du Garoñako zentralaren eraispena iritsi bitartean ezingo dela esan energia nuklearraren mehatxutik salbu egongo garenik. “Horixe da orain exijitu behar duguna: Garoña berehala eraistea”.

Gure Ama Lurra logika suntsikor eta mozkin enpresalarialetara lotuta ez dela egon behar sinesten duten guztientzat zorion eguna dela gaurkoa esan du EH Bilduko diputatuak. “Baina egiazko trantsizio energetikoa egiteko bide oso luzea geratzen zaigu oraindik. Gure apustua da herri honek energia eredu jasangarria, ekologikoa eta burujabea izatea”.

EH Bildu

Berriak

Abiadura handiko ustelkeria

Oskar Matute

Joan den astelehenean, ekainaren 26an, Luis Barcenasek agerraldia egin zuen Madrilgo Diputatuen Kongresuan, Alderdi Popularraren legez kanpoko finantzaketa ikertzen duen batzordearen harira. Hutsaren hurrengoa izan ziren bertan ginen diputatuok atera ahal izan genizkion erantzunak, ezer gutxi esan baitzuen. Izan ere, zilegizko defentsak ahalbidetzen dion isiltasunaren aitzakiapean, gero eta argiago dago «omerta» deritzon isiltasun itun bat dagoela atzean. PPren diruzain ohiak alderdiaren erantzukizuna arindu nahi du eta, horren truke, Espainiako erresuman eta bere eredu ekonomikoan hain agerikoa den ustelkeria sistema honen pagaburu izan denarentzat zigor ahalik eta txikiena lortuko dute.

Batzorde horretan, ERC zein EH Bildutik tesi jakin bati eutsi genion: ustelkeria ez da koiunturala, sistemikoa baizik; ez da behin-behineko gaitza, ezta inor harritzeko moduko ezer ere, orokorra eta agerikoa baita. Luis Barcenas negozio eredu horren peoia baino ez da, ekonomia eta politikaren arteko harreman ereduarena, zeinetan gainsoldata eta alderdirako dohaintzek ordaina duten: obra publikorako kontratuak, ate birakariak eta abiadura bizian aberastea. Hauxe besterik ez dago «mirari espainiarra» deritzonaren atzean.

Baina zer dela eta diogu hau guztia? Gure ustez, froga ugari eta anitzak daude, eta horietako asko Barcenasen agiriekin zerikusia duen gauza orotan azaltzen dira. Espainiako estatuaren geografian zehar esleitu diren obra publikoetan gauzatu dira frogak, baina modu berezian topatu daitezke gure herrian Abiadura Handiko Trena eraikitzeko lanetan ere.

Barcenasek dio enpresaburu desberdinek PPri eginiko dohaintzak —legeak ezarritako mugatik harago, ez dezagun ahaztu, botere ekonomikoa politikoaren gainetik dagoela gogoratzeko behintzat— alderdiarekiko atxikimenduaren emaitza zirela. Alegia, enpresariek PP miresten edo maitatzen zutelako ematen zuten dirutza, oso gustura eman ere. Ez zegoen inolako ordainik alderdi edo gobernuan zeuden erakundeetatik. Istorio honen aurrean, gutxienez, bi aztergai nagusi azaltzen zaizkigu. Batetik, ea benetan Barcenasen agirietan azaltzen diren enpresa guzti-guztiak PPren aldekoak edo gertukoak ziren eta, bestetik, ea dohaintzak egin ostean «laguntzarik» eskuratu zuten obra publikorako esleipenen bidez. Goazen ba aztertzera:

Agerikoa da gobernuan pairatzen ditugunen aldeko enpresaburu asko dagoela, egiten dituzten politikak gutxiengo dirudun horren mesederako baitira (eta ondorioz, noski, herritarren gehiengoaren kalterako). Baina, horrela izanda ere, dohaintzak egin zituzten guztiak PPren ildokoak al dira?

Diru-emaileen artean Urazca euskal enpresa ageri da, 2007an 90.000 euroren dohaintza egin ziona garaiko kontseilari ordezkari Ignacio Ugartetxeren izenean. Enpresa honen sortzaile izandako Antonio Pinal Gil edo Emilio Alvarez Lopez, Euskal Autonomia Erkidegoan nagusi den alderdi bati eta Bruesa taldeari modu estu eta zuzenean lotuta egon dira. 2006an 48.000 euro eman zituzten, baina harro azaldu dira PP ez den estatu mailako alderdi indartsu batekin harreman estua dutelako. Oraindik ere, PPrekin atxikimendu ideologiko gisa enpresek egindako dohaintzak direla, hemen aipatutakoak barne, mantenduko al dugu? Edo onartuko dugu behingoz obra publikoen esleipenen erruletan sartu nahi duen edozein enpresak ordainketa kutxatik pasa behar duela? B kutxatik, noski.

EH Bildutik 2016ko irailaren 14an eskatutako idatzizko informazioaren harira, ADIFek burututako AHTaren euskal ibilbiderako lanen esleipendun enpresei zegokien inguruan aurtengo maiatzaren 31n jasotako erantzunak aurreko paragrafoan aipatzen genuen susmoari erantzuna eman zion. Esleipendun enpresei dagokienez, ia guztiak Barcenasen paperetan ageri dira eta, ondorioz, inputatu gisa ageri dira egun irekita dagoen epaiketan. AHTaren ibilbiderako kontratuak lortu zituztenen artean OHL, Sacyr Vallehermoso, Azvi, FCC eta Urazca ageri dira, kasu gehienetan esleipenaren aurreko eta ondorengo hilabeteetan PPri dohaintza altruistak egindakoak. Ez, kasualitaterik ez dago hemen. Gutxienez 8 urtez aritu ziren azpijokoetan, 2000 eta 2008 urte bitartean. Kasualitatea ala kausalitatea? Guk ez dugu zalantzarik, bigarren aukera da zuzena.

Batzordearen lana hasi besterik ez da egin. Oraindik ahots ugari entzun beharko ditugu, ehunka galdera egingo dizkiegu eta tonaka agiri ditugu mahai gainean ikertzeke. Barcenas lehenengoa izan da. Bere paperek eztabaida kokatzeko balio dute eta izen-abizenak jartzen dituzte diru publikoa xahutu eta lapurtzeko sortutako sare honetan; noski, betiko eliteen mesederako. Baina gehiago etorriko dira, Gurteleko buru Alvaro Correa kasu, eta espoliazio honetan zeresana duten beste batzuk.

EH Bildutik guztion diru publikoa eraman nahi duten lapurrak maskaragabetzeko lanean jarraituko dugu. Izan ere, lapurreta horren beste aldean daude murrizketak osasungintzan, hezkuntzan edota zerbitzu sozialetan. Sistema publikoaren gainbeheratik porlanarekin eta inolako etekin sozialik zein bideragarritasun ekonomikorik ez duten azpiegitura erraldoiekin —AHTa besteak beste— aberasten direnak egon badirelako. Baina guk argi dugu ikerketa batzordearen lana hasi besterik ez dela egin. Ustelkeria Espainiako erresuman guztiz ezarrita dago, eta aurre egiteko dugun bitartekorik onena gure errealitate propioa eraikitzea da. Zintzotasunean, justizian eta duintasunean eraikitzeke dagoen errealitate horren izena Euskal Herria da.

BERRIAn argitaratua

Berriak

Alternatibak emakumeen bazterketa alardeetan babesten uzteko exijitu die PNV eta PSEri

Berdintasun efektiboaren aldeko borrokak, jaietan parte hartzerakoan ere bai, iaz hogei urteren muga psikologikoa gainditu zuen, lehenengo aldiz, hainbat emakumek Irungo Alardean parte hartzeko eskaera egin zutenetik eta udalaren ezezkoaren aurrean, aldebakartasunez parekidetasuna gauzatzea erabaki zutenenik. Gaur, bi hamarkada beranduago, oraindik ere egoera normalizatzeko saiakerak egiten dira, baina emandako aurrera pausoen gainetik, Irungo Alardean diskriminazioa dirau, are larritasun gehiagorekin Hondarribiko Alardean. Larriena da aldiz, instituzio publiko eta hauen ordezkariek egoera hau onartu ez ezik, haien ekintzekin gizartearen erdia, emakumeak, baztertzea babesten dutela.

Horregatik, herritarrei Alarde parekidean parte hartzera edota bera kalean babestera deitu ez ezik, Alternatibatik berriro ere salatu nahi dugu bihar, Irungo alkate Jose Antonio Santanok (PSE), Gipuzkoako Diputatu Nagusi Markel Olanok (PNV) eta Eusko Jaurlaritzako lehendakari Iñigo Urkulluk parekidetasunari bizkarra emango diotela. Santanok alarde baztertzaileari harrera egingo dio eta emakumeek eta gizonezkoek osatutakoari begiratu ere ez die egingo. Olano ere ez da bertan egongo; bere “ekarpen” handia izan da dekretatzea alardeen afera ez dagokiola genero desberdintasunari baizik eta bizikidetzari, kaltetuak beren herriko jaietan berdintasunean parte hartzeko aukera galarazita dutenak emakumeak izan arren. Eta Urkulluk, berriro ere esango du aski duela bere gobernuaren izenean Emakunde bertaratzearekin, eta inongo edukirik gabeko planak iragarriko ditu benetan konpondu nahi ez duen gatazka konpontze aldera.

Bihar, Udala, Aldundia eta Eusko Jaurlaritza berdintasun eza estrukturalaren eta diskriminazioaren konplize izango dira. Eta halako lotsagabekeriaren aurrean mezu argia helarazi nahi diegu: Aski da! instituzio publiko batek arrazakeria, xenofobia, indarkeria eta bortxaketa babestu ezin dituen modu berdinean, ezin du Alardeetako diskriminazioa bermatu. Santano, Olano eta Urkullu jauna, zuen presentzia falta, zuen isiltasuna eta zuen gelditasuna, indarkeria estruktural horren eta emakumeek bizi duten berdintasun eza horren parte dira ere bai.

Gure hiriko kaleak eta jaiak gureak ere badira. Gora emakumeak alardean!

Berriak

Mapa beldurgarriak

Oskar Matute – Alternatiba

Badira kartografo zaleenak ere ikusi nahi ez dituen mapak. Era guztietakoak dira; pobreziarenak kasu, lekuaren araberako desberdintasun sozialak agerian uzten dituztenak. Badira auzo, herri zein giza baldintzen araberako bizi iraupena markatzen dituztenak. Mapa debekatuak ere marrazten dira, herritarren erdiarentzat, emakumeentzat, askatasunik gabeko eremuak markatzen dituztenak. Eta inorentzat atseginak ez diren hauekin batera, Euskal Herrian baditugu beste mapa batzuk, ehunka euskal presoren zein beren hurbilekoen sufrimendua jasotzen dituztenak. Sakabanaketaren mapak; urtero milaka eta milaka kilometro egiten dituzten senide eta lagunen errepide istripuak irudikatzen dituzten mapak… Mapa lotsagarriak.

Badira, esan bezala, inork ikusi nahi ez lituzkeen mapak eta, hala ere, jende ugari dago horiek behin eta berriro berregitera kondenatua. Baina badira ere mapa miresgarriagoak, hala nola gatazkak gainditu dituzten edota gainditu bidean dauden herrietakoak, Irlandatik Kolonbiaraino, bakean oinarritutako etorkizuna eta normalizazio politikoa lortzeko bidean presoen egoera kudeatzea ezinbestekoa dela egiaztatzen dituztenak. Izan ere, aitortza, egia eta justizia ahalbidetuko dituen edozein prozesuan aurrera egiteko funtsezkoena zera da: biktima berriak sortzeari uztea. Ez baitago beste modurik aurtengo lehen sei hilabeteetan beren preso lagun edo senidea bisitatzera joan direnean istripuak izan dituzten sei pertsonez hitz egiteko, azkenengoa duela aste gutxi gertatu dela. Zigor bikoitzaren biktimak dira sakabanaketa indarrean dagoenetik, ia hiru hamarkada, errepidean hil diren 16 lagunak. Biktimak dira eritasun larriak ziegan pairatzen dituzten presoak, Ibon Iparragirre kasu, beren bahitzaileek lege propioen kontra egiten dutelako. Eta biktimak dira, errugabeenak gainera, guraso biak edo bietako bat etxetik oso urrun preso dituzten 0 eta 18 urte bitarteko 113 adingabeak, ama edo aita ikusteko 500, 800 eta 1.000 kilometroko bidaiak egitera zigortuta daudenak.

Agian, aurretik aipatutako guzti horiek mapa bakarra osatzen dute: mendekuarena. Euskal presoez ari garenean zaila baita giza eskubideen urraketa etengabea justifikatuko duen beste arrazoiren bat aurkitzea. Mendekuaren logikatik bakarrik uler daiteke, ETAk borroka armatua utzi zuenetik ia 6 urtera eta armagabetzea gauzatu zenetik hainbat hilabete igaro ostean, Espainiako Erresuma zerrenda lazgarri eta luze horretara biktima berriak gehitzearekin tematuta jarraitzea. Mina eta gorrotoa areagotuz. Geroz eta agerikoagoa da batzuk ETArekin hobeto bizi zirela, eta ez dira, inondik inora, gatazkaren ondorioak zuzenean sufritzen zituztenak. Horixe adierazten dute haien ekintzek, bidegabekeriazko sententziek eta mendeku zein zigor politikek.

Horregatik, ezinbestekoa da etorkizunean bakea zimendatzea ahalbidetuko duten eskubide zibil eta politiko guztien berresartzearen alde gauden guztiok, gustuko ez ditugun mapa horiei begiratzeko ahalegina egitea. Mapa hauek behatzeak lagunduko baikaituelako, alde batetik ulertu eta, aldi berean, beste batzuei ulertarazteko hamarkadetan emandako sufrimendu indiskrimitatu horri amaiera emateko garaia dela. Azken batean, antolatuta dagoen herri batek gaitasuna duelako gobernuek aldatu nahi ez duten gauzak aldatzera derrigortzeko.

Badira mapa beldurgarriak, arriskuz beteriko bideak eta motxila astunak; baina guztiak dira eramangarriagoak herri oso baten elkartasuna eta adorea bidelagun denean.

Bizirik eta etxean nahi ditugu.

Berriak

Alternatibak kezka adierazi du Cosco Bilboko Portuan sartu izaganatik, Grezian esklabotza baldintzak ezartzen baitizkie langileei

Alternatibak bere kezka adierazi du Cosco Shipping Ports transnazional txinatarrak Bilboko Portuaren kontainer terminalaren %51 erosi izanagatik. Alderdiko bozeramaile eta EH Bilduko diputatu Oskar Matuteren ahotan, euskal portuetako azpiegitura nagusienetako baten salmentak “mahai gainean jartzen du PPk bultzatu eta PNVk babestutako zamaketaren sektorea erreformatzeko dekretuaren benetako helburua: sektorea liberalizatzea eta herritarrei duela gutxira arte publikoak edota bertoko kapitalekoak ziren baliabideak ostea”.

Ildo beretik, Matutek Grezian gertatutakoa jarri du Espainiako estatuan eman daitekeenaren adibide, “Greziako portuak estatuaren jabetzakoak izatetik esku pribatuetara pasa dira”. Pireoko portua, hain zuzen, Cosco multinazionalak berak erosi du eta, bertan, “Bilboko Portuaren parte baten jabe berriak, beren langileei baldintza latzak ezartzen dizkie; miseriazko soldatak, lanaldi amaiezinak eta inolako formakuntzarik ez egin beharreko lan arriskutsua aurrera eramateko”. Are larriagoa da, izan ere, errealitatean “sindikatu zein lan hitzarmenik ez dago eta, ondorioz, pobrezia, segurtasun eza, lan baldintza eskasak eta duintasun falta ugaritzen dira”.

Grezian gezurretan aritu ziren portuak pribatizatuko zirela ukatzen zutenean, eta modu berean ari dira orain Espainiako gobernutik, diputatu ezkertiarraren esanetan, “zamaketaren erreforma Europako Batzordearen isunari irtenbidea emateko zela dionean”, eta gezurretan ari da ere, “zamaketariak kriminalizatzen dituztenean, gizartearen kontra jarri nahian kartel edo klan pribilegiatua bailitzan, haien lanpostuen duintasunaren alde borrokan ari diren pertsonak baino ez direnean”. Borroka honek, azken egunotan egindako greba egunekin erakutsi duten bezalaxe, “gaitzespena baino, gure babes eta miresmen osoa merezi du”.

Matutek gogoratu duenez “herri bat eraiki nahi duen orok, ezin die portuak bezalako azpiegitura estrategikoei uko egin. Burujabetzaren aldekoa zarela esatea eta, aldiz, zure herria transnazionalei zatika saltzen ibiltzea iruzurra da”. Zentzu horretan, salatu du ere “engainatzea baino are okerragoa dela euro gutxi batzuen truke herritarrek merezi duten etorkizuna galaraztea”.

Azkenik, Alternatibatik estatu mailako eta euskal administrazioak Coscoren aldetik euskal portuetan eman daitezkeen edozein lan eskubideren urraketa ikertzera premiatu ditu. Aldi berean, herritarrak eta eragile sozialak deitu ditu “zamaketariak bezala, erne eta borrokarako prest egotera gure portuetako lan baldintza duinen alde, hala nola herri burujabea eraiki ahal izateko gakoak diren azpiegitura publikoei eusteko”.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X