Etiketa: Internazionala

Internationalist declaration of Bilbao: Creating Alliances between the peoples of Europe and the Americas

Internationalist declaration of Bilbao: Creating Alliances between the peoples of Europe and the Americas

Considering that capitalism, as well as the rest of dimensions that articulate the Multiple System of Domination (patriarchy, productivism, colonialism, racism, cultural hegemony), are responsible for the current situation of systemic vulnerability.

Considering also that, not only have they proven to be incapable of confronting the actual problems that beset humanity and the planet, but they have also started a suicide run, a headlong rush of terrible consequences.

European and American political and social organizations that have signed this declaration undertake:

1. To put in practice the idea that the revolution will be international or it will be nothing. Even though our struggles are, and will continue being, local, national, regional and without borders, we should not forget that the Multiple System of Domination is developed and organized globally and it will only be beaten this way.
2. To finish with the current framework of relationship between the Americas and Europe, that since the 16th century has been following the interests of the market and the reproduction of the capital, violence, racism, coloniality and pillaging. From our internationalist commitment, we will insist on the construction of new ways of relationship between individuals and peoples.
3. To coordinate ourselves in a non-colonialist, horizontal, democratic and effective way to radically end with the multiple system of domination that has dragged the world into an unprecedented crisis. At this critical moment there is no place for changes and improvements, the only possible option is the construction of alternative proposals.
4. To draw up common political agendas out from transforming values and principles, where the crux is the reproduction of life and not the capital. Out from recognition and commitment to diversity and radical democracy as a premise. Out from political strategies that aim for new production, consumption and welfare patterns based on the sustainability of our planet and on collective interests.
5. To give priority, in the political agendas, to common aspects we all share. Have respect for other struggles, make them ours, but it is necessary to put special emphasis on common struggles.

a. To support initiatives for alternative integration and integration of the peoples, like the ones that are currently being carried out in Latin America. Face up to the current patterns of regionalization represented by the European Union (EU) and the Organization of American States (OAE) because they meet the interests of the capital and not the interests of the peoples.
b. To face up to Partnership Agreements between the EU and the Americas as they plead for an unbridled capitalism where the markets and transnational companies rule. To condemn the governments and multilateral bodies that strengthen the anti-popular nature of these agreements.
c. To face up to, condemn, and prevent European transnational companies from depredating in the Americas for the terrible ecological, social, political and economical impact they carry out.
d. To stand up for the right to self-determination of any country without exception and condemn all the anti-democratic cases where the exercise of this internationally recognized right is violated.
e. To strengthen the resistance to austerity policies and plead for the radical modification of the creation and the distribution of wealth, for the defense of public services and the radical break with the capitalist world order.
f. To pledge our commitment to the de-patriarchalization of our states and societies. To acknowledge feminist proposals and struggles, specially against the oldest domination system –men against women-. Only then will we be able to talk about real democracy, justice, equality and emancipation.
g. To pledge our commitment to food sovereignty and agroecology versus industrial agriculture –represented by the CAP- and the intensive single-crop, the use of genetically modified products, plundering of natural resources, etc. as we believe that feeding is a right and not a commodity.

The revolution will be international or it will be nothing!

Bilbao, December 15, 2011

Berriak

Goian bego sozialdemokrazia

Oskar Matute eta Ana Etxarte – Alternatibako bozeramaileak

Amaitu berri den urtean nazioarteko egoerari dagokionez, politikoki eragin izan duten gertaeretako bat azpimarratu behar bagenu, mundu mailako krisiarekin, Europako konstituzioaren porrotarekin edota Durbanen klima aldaketari aurre egiteko ezintasunarekin batera, askoz ere oihartzun txikiagoa izan duen gertakaria eman da, ondorio politiko garrantzitsuak dituen arren: Europako sozialdemokraziaren heriotza, hain zuzen ere.

Hala, Eslovenia, Grezia eta Espainiako Erresumako gobernuetako aldaketek,  mapa erabat kontserbadorea marraztu dute: Ia EB osoa eskuinaren eskuetan dago, Danimarka, Errumania, Belgika eta Austria izan ezik (azken hauek gobernu ahulak dira edo kontserbadoreekin koalizioan daude); bitxia da Europako parlamentuko gehiengo kontserbadore zabala krisi garaian izugarri hazi izana; Europako Batzordea ere kontserbadore baten zuzendaritzapean dago -gogora dezagun Barroso jauna Azoreetako argazki lotsagarri hartako laugarren lekuan agertzen zela-. Europako eskuinaren metastasia paradoxa handi bat iruditu ahal zaigu: Nahiago al ditugu eskubide urratzaileak, zapaltzaileak, demokraziaren garapena galarazi eta zerbitzu publikoak suntsitzen dituztenak, eskubideak eta askatasuna defendatzen dituztenak baino? Jakina, herritarrek ez diotela bere buruari halakorik galdetzen, kontserbadoreek, liberalek eta sozialdemokratek neurri berberak ezartzen dituztenean eta euren arteko ezberdintasunak ezerezean gelditzen direnean, krisi honi aurre egiteko gai ez diren bitartean. Hala, sozialdemokrazia ez da statu quoa-rekiko aukera bat, haren aldaera soil bat baizik, aldaketa irudikatzen duen txandakatze hutsa, aldaketa bera eragotzi besterik egiten ez duena.

Krisiak aukera erreformista hau agerian utzi besterik ez du egin, eta 2011 urteak azken hamarkadetan egituraketa krisia pairatu duen espazio politikoaren behin betiko desagerpena ekarri du. Ez da bidean aurkitutako oztopo bat, sozialdemokraziaren koma egoera larria baizik. Etorkizunean, txandakatze dinamika baten barruan noizean behin berriro agertzeko aukera egon arren, -Frantzian hala gerta liteke-, bere zilegitasun politikoa guztiz galdu du, ez bakarrik pairatzen ditugun arazo larriak konpontzeko gai ez izateagatik, arazo hauek sortzeko politiketan parte hartu duelako baizik.

Oparoaldi garaiak dagoeneko igaro dira; 50eko eta 60ko hamarkadak urrun daude; estatu esku-hartzailearen, merkatuen erregulazioaren, ongizatearen eta politika publikoen garaiak, alegia. Gero krisia heldu zen -70eko  hamarkadakoa- eta alderdi sozialdemokrata dirudunak alderdi sozial-liberaletan eraldatu ziren (neoliberalak bezalakoak, baina ez hain atzerakoiak gizarte gaiei dagokionez), pribatizazio, desarautze, ekonomiaren finantzazio eta sektore publikoaren suntsiketa prozesu guztietan parte hartuz. Bai, haiek izan ziren gaur egun egoera jasanezinean bizitzera eraman gaituen  munstroaren sorrera baimendu eta sortzen lagundu zutenak; Bai, haiek izan ziren botere guztia merkatuen eskuetan utzi zutenak eta gaur egun euren asaldura goraipatzen dutenean, merkatu horiei berberei sekulako boterea izatea leporatzen dietenak, bi aurpegiko jokaera azalduz; Bai, Botin, Fernandez Ordoñez edo Mario Fernandez esan ordez, merkatu generiko delakoa aipatzen duten horiek; 70eko hamarkadan krisia kudeatu zuten horiek XXI. mendeko krisi handia eskura jartzen digute orain; krisiz krisi, antzara-jokoan bezala, baina oraingoan ez dira jolasten, bere txanda ez delako.

Eta ez da bere txanda, sozial-liberalismoa aukera bat eskaintzeko gai ez delako. Honek euren kideen artean izugarrizko kezka sortzen badu ere, are kezkagarriagoa den arrazoi bat ere badaukate: euren logikaren barnetik ez dutela aterabiderik, ezta urrezko urteetako oinarri sozialdemokratetara itzultzekotan ere. Izan ere, sortzen lagundu duten mundua eta duela hiru hamarkadetakoa zeharo ezberdinak dira. Orduan, gaur egungo zibilizazio krisiaren aurrean, nork itzuliko du finantza sistema haiek irekitako Pandoraren kutxara? Nork egingo die aurre arazo globalei, neurri sakonik eta nazioarteko ordenean errotiko aldaketarik egin gabe? Nork itzuliko die herritarrei transnazionalen eskuetan dagoen sasi-demokrazia ez parte-hartzailearen bidez lapurtutako burujabetza eta autonomia? Laburbilduz, nork lortuko ditu eskubide eta askatasun handiagoak, pobrezia, desberdintasunak, diktadurak eta kalte larriak eragin dituen kapitalismoa gainditu gabe? Ez da erreformak edo apurkako aldaketak egiteko garaia; berebiziko momentuan gaude, eta eztabaida eremua sistema erabat aldatu nahi dutenen eta hura defendatzen dutenen artekoa da. Dagoeneko ez dago sozialdemokraziarentzako tarterik; aukera eta premia bakarra ezkerrerarentzat da.

Beraz, ezker sozialista eta alternatiboak ardura handia dauka eta baita ibilbide luzea egiteke ere. Bizi dugun abagunearen mailan egon behar da, sozialdemokraziaren akatsez ikasiz: oportunismoaren, sozialdemokraziaren proposamenen bereizmen ezaren eta ikuspegi bakarraren aurrean, borrokak bateratuko dituen mezu erradikal eta alternatiboa proposatuz; abaguneaz baliatu ordez eta hauteskunde estrategien aurrean, epe luzerako ikuspegia ezarriz; bertikaltasunari eta sozialdemokraziako kideen robotizazioari aurre egiteko, politika ulertzeko modu horizontal, demokratiko eta zuzen banatutakoak proposatuz -kontuan hartuta ez direla soilik alderdien esparrukoak-; ezkerretik jaiotako hegemonia bat sortzeko beharrizana argi adieraziz, eskuindar eta sasi-eskuindarren arteko itunei aurre egiteko.

Euskal Herrian oso argi izan behar dugu mezu hau: sozialdemokrazia lurperatuta dago, eta hura berpizten saiatzen denak amaiera berbera izango du. Hemen ez digu balio gaiztoak baino zintzoagoak izatea. Haiek -eskuma- ez dira geure erreferentzia, momentuak eskatzen diguna baizik: aukera erradikal batetik hegemonia bat eraikitzea, alegia. Ilusioz beteriko garaian gaude eta ezker anitzen artikulaziorako espazioak -non Alternatibak parte hartzen duen- eta tresnak garatzen ari dira. Gaur egungo historia eta testuingurua kontuan izan behar ditugu, egoerak eskatzen duen mailan jardun behar dugu, pausoz pauso prozesu hau bideratzeko kapitalismoaren  osteko trantsizio baterantz abiatuz, sistema gaindituko duen trantsizio erradikal baterantz hain zuzen.

Horregatik, hasi berri dugun 2012 honetan, Alternatiba sozialdemokraziaren hilobira hurbildu da honako mezua botatzeko: “goian bego, betirako deskantsatu”. Noizean behin hilobia bisitatzera etorriko gara, ez hura goraipatzeko, ondo lurperatuta jarraitzen duela ziurtatzeko baizik.

Berriak

Alternatibak Bilboko Adierazpen Internazionalista aurkeztu du jardunaldien itxieran

Bilboko Adierazpen Internazionalista: Europako eta Ameriketako herrien arteko Aliantzak Sustatzen

Kapitalismoak eta Dominazio Sistema Anitza osatzen duen gainerako dimentsioek (patriarkatuak, produktibismoak, kolonialismoak, arrazakeriak, hegemonismo kulturalak) sistemaren ahultasun egoeraren eragile zuzenak direla aintzat hartuta;

Aintzat hartuz, halaber, gizateriak eta planetak dituzten benetako arazoei aurre egiteko inolako gaitasunik ez dutela izan, eta inora ez doan galbidean murgildu direla.

Ondoko adierazpena sinatzen dugun Europako eta Ameriketako erakunde politiko eta sozialek, honako konpromisoak hartzen ditugu:

  1. Ondoko ideia betetzea: Iraultza internazionala izango da, edo ez da izango. Gure borrokak orain eta etorkizunean, herri, nazio, estatu edota eskualde mailakoak dira, mugarik gabekoak beraz, baina ez dugu ahaztu behar Dominazioaren Sistema Anitza mundu mailan garatzen eta antolatzen dela, eta soilik esparru horretatik gainditu ahal izango dugula behin-betiko.

  2. Europa eta Ameriken artean ezarritako harreman eremuarekin amaitzea, XVI. mendeaz geroztik merkatuen interesek, kapitalaren erreprodukzioak, indarkeriak, arrazismoak, kolonialismoak eta espoliazioak baldintzatutakoak, hain zuzen. Hala, geure hautu internazionalistatik, herrien eta pertsonen arteko harreman eredu berriak eraikitzearen alde egingo dugu.

  3. Geure burua modu ez kolonizatzaile, horizontal eta demokratikoan artikulatzea, Dominazio Sistema Anitza modu erradikal bezain eraginkorrean aurre egin ahal izateko, aurrekaririk ez duen krisialdi honetan jarri gaituelako. Berebiziko garai hauetan, ez dago erreformak edo hobekuntzak egiteko tarterik; bide bakarra proposamen alternatiboak eraikitzea da.

  4. Agenda politiko komunak eraikitzea balio eta oinarri eraldatzaileetatik, ardatz gisa bizitzaren erreprodukzio zabala ezarrita eta ez kapitalarena. Aniztasuna sustatuz eta aitortuta, eta errotiko demokrazia oinarri bezala jarrita; produkzio, kontsumo eta ongizate eredu berrietara eramango gaituzten estrategia politikoetatik, interes kolektiboak eta planetaren jasangarritasunean oinarrituta.

  5. Aipatutako agenda politikoetan, batzuei eta besteoi lotzen gaituzten gaiak lehenestea. Besteen borrokak errespetatzea, geure egitea, baina baita borroka komunei dagokionez, ahalegin berezia egitea ere:

    1. Herrien integraziorako Latinoamerikan martxan jarritako egitasmoak sustatu eta Europako Batasunak (EB) eta Amerikako Estatuen Erakundeak (AEE) ordezkatzen dituzten eskualde ereduei aurre egitea, kapitalaren interesei erantzuten dietelako eta ez herrien ineteresei.

    2. EBren eta Ameriken arteko elkartze-hitzarmenei aurre egitea, kapitalismo basatia eta merkatu zein transnazionalen diktadura babesten dituen ereduaren alde egiten dutelako. Hitzarmen hauen oinarrian dagoen herritarren aurkako logika sustatzen duten gobernu eta erakunde aldeaniztunak salatuko ditugu.

    3. Europako transnazionalek Ameriketan egiten duten harraparitza lanari aurre egitea, salatzea eta eragoztea, hauek eragiten duten inpaktu ekologiko, sozial, politiko eta ekonomiko itzela dela eta.

    1. Herri guztien autodeterminazio eskubidea babestea, salbuespenik gabe. Demokraziaren aurka, nazioartean onartutako eskubide hau urratzen den bakoitzean salaketa eginez.

    1. Herstura ekonomikoaren aldeko politikei aurre egitea, ongizatearen sorrera eta banaketaren errotiko aldaketaren alde, zerbitzu publikoen babesaren eta mundu mailako eredu kapitalistarekiko haustura erradikalaren alde eginez.

    1. Geure estatu eta gizarteen despatriarkalizazioaren aldeko apustua egitea, borroka eta proposamen feministak aitortuz, bereziki jazarpen sistemarik zaharrenaren -gizonek emakumeen gainean ezarritakoa – aurka eginez. Soilik horrela, benetako demokraziaz, justiziaz, berdintasunaz eta emantzipazioaz hitz egiteko gai izango gara.

    2. Elikadura subiranotasunaren eta nekazaritza ekologiaren alde egitea, industria nekazaritzaren aurrean –Europan Nekazaritzako Politika Bateratuak (NPB) eta Ameriketan sojaren, Afrikako palmaren, egurraren eta abarren labore bakar intentsiboek irudikatuta-, eta azkenik, elikadura eskubide moduan ulertuz, eta ez salerosketa produktu moduan.

Iraultza internazionala izango da, edo ez da izango!

Bilbon, 2011ko abenduaren 15ean

http://alternatiba.net/old-files/111215BilbokoAdierazpena.jpg

Berriak

Alternatibak bere I. Jardunaldi Internazionalistak, “Europako eta Ameriketako ezkerrak” aurkezten ditu alderdiaren hirugarren urtemugan

Alternatibak, 2008ko abenduan sortu zenetik, gaur hirugarren urtemuga bete da, bere izaera internazionalista indartzearen alde egin du pairatzen dugun krisi sistemikoaren aurkako beharrezkotzat dugun elementu gisa. Gure hastapenetatik esan dugunez, egitura aldaketa, iraultza; internazionala izango da, edo ez da izango. Hala, pertsona eta herri bakoitzaren burujabetzea besteen emantzipazioaren menpe dago, guztioi kalte egiten digun statu quoa garaitzearen menpe, pobrezia, desberdintasuna, murrizketak eta eskubide urraketak besterik ez dakarren egoera gainditzetik etorriko da.

Baieztapen hau, Euskal Herriaren etorkizuna Europaren eta munduaren etorkizunari lotu beharrak gure hirugarren urtemugaren harira zabaldu nahi dugun mezua da. Munduari zabalik dagoen Euskal Herria nahi dugu; elkartasuna irizpide duena -pobretutako herrialdeekin bereziki- eta nazioartean desjabetutako klase guztiekin; mundu osoaren elkartasuna jasotzen duen Euskal Herria. Haien agenda gurea da, gure indarra haien indarra den bezala.

Alternatiba ez zen jaio sigla berri bat gehitzeko Euskal Herriko politikagintzari. Euskal ezkerrari eta ezkerraren batasunari ekarpena egiteko borondate irmoarekin jaio zen. Ezker indartsua eta trebea da eraiki nahi duguna, indartsua bere izaera aldarrikatu eta eskuma garaitzeko, herri honetan EAJk, PPk, eta PSOEk ordezkatzen duten eskuma. Haiek ez dute inoiz zalantzarik izan zerga eta lan politikak, politika ekonomikoaz alegia, ahots bakarrez hitz egiteko, banka eta enpresa handien ahotsarekin hain zuzen. Gobernatzeko gai ere izan daitekeen ezkerra da osatu dena, Donostian eta Gipuzkoako Aldundian bezala.

Zalantzarik gabe, laster itxiko dugun urtean ezkerreko subjektu honen sorreran eginiko aurrerapauso garrantzitsuak ospatu behar ditu Alternatibak. Amaiur eta Bildu koalizioetan dugun parte-hartzeak Euskal Herriko ezker soberanistaren artikulazioan aurrera egitea ahalbidetu digu. Jakin badakigu, hala ere, borroka hasi besterik ez dela egin, ezkerreko talde zabala eraikitzeko lanean jarraitu behar dugula, eta bidean sortuko diren oztopoak zein kontradikzioak gaindituta egin beharko dugula.

Batasunerako borondate politiko horretan, agenda erradikalak artikulatzea eta sistema aldaketa bilatzeko ahaleginak, gaur aurkezten dugun jardunaldiek indartuko dutela espero dugu, Europako eta Latinoamerikako erakunde sozial eta politikoen elkarlana sustatuta, berdintasunean eta errotiko demokrazian oinarrituta.

Ezkerra da, ezkerrak gara, Europa eta Amerikaren arteko lotura tamalgarriak berregin beharra dugunok, burujabetzarako loturetan eraldatuta. Izan ere, inperialismoaren eta kolonizazioaren historia samingarria ez da amaitu, aldatu besterik ez da egin: ontziak ziren lekuetan, enpresa transnazionalak daude orain; jauntxoen aurrean makurtu beharra zegoen iraganean eta Europako Batzordearen, Munduko Bankuaren edota Nazioarteko Diru Funtsaren aurrean makurtu beharra dago orain; erlijio katolikoa zen garaiko ideologia eta kontserbadurismo ultraliberala da egungoa.

Egoera irauli beharrean gaude. Amerikako herrialde asko altxatu dira dagoeneko, aski dela esan dute, mundu desberdina nahi dugu, eta bestelako mundua egingarria dela uste dugu. Europatik ere aski dela esaten jarraitzen dugu, ez dugula besteek sortutako krisiaren ondorioak pairatzen jarraitu nahi. Horregatik indarrak batu behar ditugu, elkarlanetik borrokatu behar dugu.

Aurrean ditugun erronka guzti hauen inguruan hitz egiteko, ibilbide oparoko hizlariak izango ditugu gurekin gaurtik ostegunera arte. Isabel Rauber argentinarrak irekiko ditu jardunaldiak; Mexikotik etorritako Ana Esther Ceceña eta, Euskal Herritik, Mikel de la Fuente, izango dira bihar, eta, azkenik, ostegunean, Ekuadorretik ekarri dugun Irene Leon eta gure artean aski ezaguna den Paul Nicholson arituko dira hizlari. Hitzaldi guztiak Bilbon izango dira, arratsaldeko 7:00etik aurrera. Biharkoa Arrupe Etxean egingo da eta, beste biak, Bizkaiko Batzar Nagusietako ekitaldi aretoan. Guztiak sarrera irekikoak dira.

Jardunaldietako hausnarketen emaitza Bilboko Adierazpen Internazionalista delakoan jasoko ditugu, agenda bateratuan aurrera egiteko eta indarrak batzeko oinarriak ezarriko dituenak.

http://alternatiba.net/old-files/JardunaldiInternazionalistakFLYER.jpg

Berriak

Sexismorik gabeko Eguberriak

Africa Jimenez, Maria Palacios, Soko Sanchez, Arantxa Arrieta. STEE-EILAS

Beste behin ere Olentzerori eta hiru Erregeei eskutitza idazteko tenorea ailegatu da, eta behin eskatzen hasita, STEE-EILASen irudimena, irizpidea eta borondatea eskatu nahi ditugu Eguberrietako eromenetik aldentzeko, eta horrela modu kritikoan jokatu jostailu eta jolasak erosteko unean, gizon eta emakumeen arteko ezberdintasuna iraunarazten duen sexismoa baztertuz.

Gizarte patriarkalean bizi gara, eta balio maskulinoak nagusiagoak dira balio femeninoak baino, eta benetako berdintasuna erdiesteko, bide luzea egin beharra dago. Baina etengabe aldatzen ari den gizartea da, eta publizitate eragile gehienek ez dute ikusi nahi; jostailuen publizitate kanpainetan esteriotipoz beteriko irudia islatzen dute, eta ematen dituzten gizon eta emakumeen rolak guztiz zaharkiturik daude.

Ez dago jaiotzez ustezko rol maskulino edo femenino hartzera bultzatzen gaituen instinturik jokoaren munduan; aitzitik, inguru hurbilak eragindako ikasprozesua da, eta ikasprozesu hori ekintza ludikoez helduok egiten dugun erabilera sexistaren ondorioa da. Hortaz, helburua ez da mutikoek panpinak hartzea eta neskek autoak, derrigorrean; helburua ohiko dualitatea baztertzea da: «hau neskena da», «hau mutikoena da», eta horrela, neskek zein mutilek jostailu hori erabiltzeko aukera baztertu.

Azken urteotan bideo jokoek benetako jostailuek baino arrakasta handiagoa hartu dute. Kasu gehienetan, eredu sexistak islatzen dituzte, bai emakumearen irudian, bai tradizionalki gizonarekin edo emakumearekin erlazionaturik izan diren rolak erakutsiz. Lehenengoak indarra, boterea eta ausardiarekin izan dira erlazionatuak, eta goraipatuak balio positibo gisa. Balio femeninoak, berriz, ahultasun, beldur, konformismo eta mendekotasunarekin erlazionaturik agertzen dira.

Jokoek, bideo jokoek, haur eta gazte literaturak norbanakoaren identitatea sortzen laguntzen dute, bai eta inguru sozialean integrazioa ere. Horien bitartez, etorkizuneko gizartea definituko duten ideologia eta balioak transmititzen ditugu. Eta horretan datza gure parte hartze aktiboaren garrantzia komunikabideek duten eraginaren aurrean.

Amak, aitak, aitatxiak, amatxiak, izebak, osabak… etxera eramaten ditugun jostailu,joko eta literaturaren erantzuleak gara. Ez dago gure esku komunikabide eta publizitatearen mezuak aldatzea, baina bai kritiko jokatzea haien aurrean, sexismoa salatuz, eta, haur eta gazteekiko jokaeretan eta erabakietan eraginik izan ez dezaten saiatuz.

Jostailu, bideo joko eta literatura hautatzerakoan, kontuan hartu beharrekoa: 1. Haurraren adinarendako eta interesetarako egokia izatea. 2. Nortasunaren hainbat alderdi garatzeko egokitasuna. 3. Laguntasuna eta elkarrekiko harremana bultzatzeko aukera ematea. 4. Jokabide solidarioa bultzatu eta jokabide sexista edota belikoa baztertzea. 5. Dibertigarriak izatea eta parte hartzea bultzatzea. 6. Elkartasun balioak agertzea, ezberdintasunak aberastasun pareko ikustea, gizatasuna, hausnarketa, espiritu kritikoa… Eta ondoko balioak baztertzea: sexismoa, lehiakortasuna, garaipena, bortizkeria, arrazakeria, eta abar. 7. Ipuinetako protagonistak emakumeak izatea. Era berean, estereotiporik gabeko irudi eta edukiak izatea.

Gure erabakien bidez jokoek eta jostailuek aurrera begiratzea ahalbidetu eta sustatuko dugu, eta horrela neskek zein mutilek erabiltzeko aukera izanen dute, eta bultzatzen duten balioek eragina izanen dute berdintasuneko etorkizunean.

Berriak

Bideo elkarrizketa Gorka Oruetarekin Palestinako egoeraren inguruan: Okupazioa, BDS kanpaina, estatu izateko eskaera…

AlternaTB-k Gorka Orueta elkarrizketatu du Palestinan izan berri duen egonaldiaz, okupazioa, Palestinako estatua sortzeko ahaleginaz eta BDS (boikot, desinbertsioa eta zigorrak) kanpainaren inguruan. Gorka Orueta EHUko Nazioarteko Harremanetako irakaslea da eta 2011ko urriaren 8tik 16ra Palestinara bidaiatu zuen Euskal Herriko eragile sozial eta erakundeen ordezkaritzako kide izan zen.

Berriak

Juana Aranguren: “Indarkeria gizonen nagusitasunean oinarritutako gizarte patriarkala mantentzeko ezinbesteko tresna da ere”

Juana Aranguren Plazandreok elkarteko kidearen hitzak jaso ditugu. Emakumeen kontrako indarkeriaren aurrean zer nolako ikuspegi politiko eta ideologikoa duten galdetu diogu; lehentasunezko lan esparruak eta etorkizunean jorratu beharrekoak zeintzuk diren. Bere erantzun aberesgarriak eta gure deialdiari emandako erantzun ona eskertu nahi dizkiogu. Emakumeen kontrako indarkeriaz ari garenean ezinbestekoa dugu mugimendu feministatik, hemengoa zein kanpokoa, zer nolako hausnarketak eta proposamenak egiten dituzten jakitea, haien jarduera eta esperientziak ezagutzea.

1. Emakumeen aurkako indarkeria dela eta, zuen iritziaren harira. Komunikabideek eta gizarteak oro har, emakumeen aurkako indarkeriak dakarrenaren inguruan dituzten kontzeptu eta ideiak, nahasgarriak izan ohi dira. Horregatik, zer da, zuen ustez, emakumeen aurkako indarkeria? Zer nolako jarrera hartzen duzue politikoki eta ideologikoki?

Komunikabideek emakumeen aurkako erasoei buruzko informazioa zabaltzean, nire ustez, ez dituzte informazioaren emakume hartzaileak egoera hauetatik ateratzera bultzatzen eta ezta ez die erasotzaileei asmoa kentzen ere.

Gainera, ez dute indarkeriaren arrazoiei buruz hitz egiten, ez dute inoiz emakumeen aurkako diskriminazioarekin ezta sexuen arteko berdintasunerako borrokarekin lotzen.

Emakumeen hilketei dagokionez, ez digute inoiz biktimei buruz hitz egiten, zenbatu besterik ez dituzte egiten; beste bat urteko emaitzei gehitzeko. Eman ohi duten informaziotik erasotzailea gizon arrunt bat zela ondorioztatu daiteke, atsegina zela, eta auzoan inork ez duela bere ekintza ulertzen, eta beraz “bat-bateko eroaldi baten” emaitza izan liteke edo agian “biktimak eragindako probokazioa”.

Guretzat edo niretzat (berdin dit Juana Aranguren edo Plazandreok-en izenean hitz egitea), indarkeria emakume eta gizonen arteko desberdintasunaren emaitzarik basatiena da, eta baita emakumeen aurreko gizonen nagusitasunean oinarritutako gizarte patriarkala mantentzeko ezinbesteko tresna ere.

2. Kasu honetan, emakumeen aurkako indarkeriari aurre egiteko estrategiei buruz arituko gara. Zuen jarduera/eragin esparrutik, zeintzuk dira lehenesten dituzuen estrategiak?

Egun indarkeria zein berdintasunari dagozkien legeak garatzeaz gain, euren erabateko ezarpena oraindik urruti dagoenez gero, berdintasuna indartzeko politikak zein erakundeak sustatzeko borondate politiko handiagoa beharrezkoa litzateke.

Hain zuzen, egungo joeraren aurkakoa: Estatuan Berdintasun Ministerioa ezabatzea eta geure Autonomia Erkidegoan Emakunde gutxiestea.

Hau, eremu instituzionalari dagokionez; bestalde, Mugimendu Feministari indarkeriaren aurkako borrokan dagokion nagusitasuna berreskuratzea garrantzitsua litzateke. Galera hau, erakundeek Mugimendu Feministaren diskurtsoaren zati bat bereganatu dutelako eta urteetan geuk eskatutako neurrietako asko inplementatu dituztelako gertatu da, hein batean.

3. Azkenik, zuen erronken eta alderdi politikoei eta bestelako erakundeei eskatzen diezuenaren harira. Zeintzuk dira lehenesten dituzuen gaiak, urte honetan landuko dituzuenak?

Lehentasunezko gai moduan, biktimak gehiago babestu beharko liratekeela uste dut, salatzeko urratsa emateko ahalmena izan dezaten. Ez zaie soilik salaketa jartzera bultzatu behar, salaketa bera helburu bihurtuz; baizik eta lehen pausutzat hartuz, errealitatean horixe bera baita.

Eta biktimak babestea ez da eskoltak jartzea, kasuren batean beharrezkoa bada ere, baizik eta prozesuan zehar laguntzea eta izan ditzaketen beharrizan mota guztiak asetzea. Horretarako, biltegi-harrera-etxe kontzeptua baztertu behar dugu eta euren egoeratik ateratzeko behar duten lana sustatzeko harrera-etxeengatik ordeztu; besteak beste, antzeko egoeretatik atera diren beste emakume batzuk ezagutu eta hainbat gaiei buruz hitz egingo dieten feministekin elkartzeko gunea, hain zuzen.

Gainera, diskriminazioaren aurkako politikak bultzatu eta inplementatu beharko lirateke.

Politika guztiek diskriminazioaren aurkako borroka hori barneratu beharko lukete (genero ikuspegia delakoa), gure klase politikoaren asmoetatik izugarri urruntzen dena, hain zuzen.

Berriak

Sara de Roure: “Indakeria sexistak erasotzailea eta erasotua ditu, eta hala da boterean oinarritutako harremana islatzen duelako”

br3

Sara de Roure Brasilgo Emakumeen Mundu Martxako kidearen hitzak jaso ditugu. Emakumeen kontrako indarkeriaren aurrean zer nolako ikuspegi politiko eta ideologikoa duten galdetu diogu; lehentasunezko lan esparruak eta etorkizunean jorratu beharrekoak zeintzuk diren. Bere erantzun aberesgarriak eta gure deialdiari emandako erantzun ona eskertu nahi dizkiogu. Emakumeen kontrako indarkeriaz ari garenean ezinbestekoa dugu mugimendu feministatik, hemengoa zein kanpokoa, zer nolako hausnarketak eta proposamenak egiten dituzten jakitea, haien jarduera eta esperientziak ezagutzea.

1. Emakumeen aurkako indarkeria dela eta, zuen iritziaren harira. Komunikabideek eta gizarteak oro har, emakumeen aurkako indarkeriak dakarrenaren inguruan dituzten kontzeptu eta ideiak, nahasgarriak izan ohi dira. Horregatik, zer da, zuen ustez, emakumeen aurkako indarkeria? Zer nolako jarrera hartzen duzue politikoki eta ideologikoki?

Emakumeen aurkako indarkeria, gizon eta emakumeen arteko desberdintasunaren ondoriorik latzena dela uste dugu. Soilik emakume izateagatik pairatzen dugun indarkeria da, gizon batek edo instituzio batek eragindakoa, oro har gizonek zuzentzen dituztenak hain zuzen, eta hau ez da kasualitate hutsa.

Uste dut definizio hau garrantzitsua dela, askotan bestelako indarkeria egoera batzuk azaleraztean, hauen salaketa behar-beharrezkoa bada ere, denak berdintzeko joera izaten delako; aitzitik, erabat ezberdinak dira. Indarkeria sexistak erasotzaile bat eta erasotu bat dauzka, eta hala da, bertan botere harreman bat islatzen delako.

Ez da arraroa horrelako indarkeria motak justifikatu nahi izatea; emakumeak nolakoak diren eta nola jokatzen duten aurrez zehazten duen modu bat badagoela, eta ideia horretatik aldentzeagatik nolabaiteko zigorra merezi dutenaren ideiatik abiatzen diren argumentuak erabiltzen direlako, hain zuzen.

Feminismotik indarkeria salatzen dugu, patriarkatuak emakumeen bizitza kontrolatzeko duen tresna moduan eta ondorioz, indarkeria sexistak guztioi eragiten gaituela azalduz. Batzuen egoera arriskutsuagoa da, testuinguru gogorrago batean egoteagatik, baina guztiok gaude momentu oro patriarkatuaren eta gizon eta emakumeen arteko desberdintasunaren mehatxupean, gure gizarteen oinarrizko elementuak baitira.

 
2. Kasu honetan, emakumeen aurkako indarkeriari aurre egiteko estrategiei buruz arituko gara. Zuen jarduera/eragin esparrutik, zeintzuk dira lehenesten dituzuen estrategiak?

Geure mugimenduaren jardunean, indarkeria sexistari aurre egiteko oinarrizkoak diren bi elementuren alde egiten dugu.

Lehena, emakumeen auto-antolakuntza bera litzateke. Auzo batean emakumeak biltzen badira, presentzia baldin badute, politikoki parte hartzen badute, eurentzat garrantzitsuak diren ideiak taldean errotzeko gaitasuna badute… emakumeak kolektiboaren subjektuak direnean, bertan onartuak… orduan gizon batek birritan pentsatuko du bere bikotekidea erasotzea.

Erronka nagusia, indarkeria guztiz onartezina izatea da, gure gizarteak beste hainbat gauza errefusatu dituen moduan. Zergatik inork ez du Afrikako herriak pairatutako esklabutza egoeraren harira bromarik egiten? Hori arrazismoaren aurkako borrokaren garaipen bat da.

Aitzitik, oraindik ere, emakumeen aurkako indarkeriaren nolabaiteko onarpenak dirau, indarkeria hori erlatibizatzea edo pertsonalizatzea eragiten duenak.

Emakumeen antolakuntza gizarte harremanen eta norberaren autonomiaren eraikuntzaren alorretan talka egiten duen esperientzia bat da. Eta hori bera da, nire ustez azpimarratu beharreko bigarren gaia. Emakumeen autonomia eraikitzea, bestelako gizartea eraikitzeko ezinbesteko urratsa da.

Nola eta norekin bizi, ama izan nahi dudan ala ez, non lan egin, nora joan, zer ikasi nahi dugun erabakitzeko ahalmena izatea, gure aisialdirako denbora izatea eta politikoki parte hartzeko aukera izatea ere… guzti hauek, denontzako nahi dugun autonomiaren barne daude. Baina hau ez da posible gatazka armatu baten testuinguruan, edo Estatuak ez badu taldearen ongizatea bermatzen, ez badago antolakuntza askatasunik, etxeko lanak soilik emakumeen ardurapean badaude… azken finean, askatasunik, justiziarik, bakerik eta elkartasunik gabe, ez dugu guztiontzako erabateko autonomiarik lortuko.
 
3. Azkenik, zuen erronken eta alderdi politikoei eta bestelako erakundeei eskatzen diezuenaren harira. Zeintzuk dira lehenesten dituzuen gaiak, urte honetan landuko dituzuenak?

Krisialdi batean, oso erraza da bi diskurtso hauek erabiltzea: lehena “lehenengo gauzak konponduko ditugu, eta gero ikusiko dugu berdintasunaren kontu hori”. Edota oro har kontserbadoreak diren diskurtsoak entzun daitezke, emakumeei “kontzesioak” egiten dizkietenak.

Nire ustez, arriskua bikoitza da. Batetik, ez bada azaleratzen gizon eta emakumeen arteko desberdintasuna gure ekonomiaren oinarrietako bat dela, ezin zango diogu gaur egungo paradigma honi aurre egin, harreman horiek gailendu behar izango ditugulako, Hau egiten ez badugu, litekeena da, gizon eta emakumeen arteko desberdintasunak eta ondorioz, indarkeriak gora egiten jarraitzea.

Ez bakarrik indarkeria jasaten duten emakumeak laguntzen dituzten diru-laguntza publikoengatik, baizik eta emakumeak aipatzen ez dituzten, baina eragiten gaituzten politikak garatzeagatik. Ekonomia berotzeko eta lana sortzeko asmoz gastu militarra areagotzeak, inbertsio hori erabiltzen den lurraldeetako emakumeenganako indarkeria ere areagotzen du, Gizonezkoen langabeziaren igoerak ere, etxeetan tentsioa eta indarkeria areagotzea eragiten du.

Bestetik, emakumeak babesten dituztela ematen duten diskurtsoak aurkitzen ditugu, eskubide eta zerbitzu publikoak murrizten dituzten bitartean, populazioaren emakumezkoen sektoreari bereziki eraginez. Ikus dezakegunez, emakumeei zuzendutako planak aurkezten dira eta proposatzen dutenaren arabera, emakumeen lana eta denbora erabiliz konponduko dute krisialdi hau. Adibidez, duela gutxi emakumeen artean ekintzaletasuna sustatzeko NBE-Emakumeak eta Coca Colak sinatutako hitzarmenak, praktikan emakumeen zorpetzea eta laneko prekarizazioa ekarriko ditu, euren diru-sarrerak biderkatzearen eta euren gizarte erantzukizun korporatiboan puntuak lortzearen truke.

Eskatzen duguna gizon eta emakumeen arteko desberdintasuna gainditzeko borrokan benetako konpromisoa izatea da. Jakin badakigulako, emakumeen bizitza aldatzean, mundua aldatzen dugula baina baita, emakumeen bizitza aldatzearen alde egiten dugunean, munduak kontrako norabidean mugitzen dela ere.

Berriak

Alternatibaren I. Jardunaldi Internazionalistak: Europako eta Ameriketako ezkerrak: Agenda eta erronka komunak

Abenduak 13

19:00 Arrupe Etxean, Padre Lojendio 2

Isabel Rauber (Argentina): Sujetos y alternativas para una nueva civilización

 

Abenduak 14

19:00 Bizkaiko BBNNetan, JJGG de Bizkaia, Hurtado Ametzaga 6

Ana Esther Ceceña (Mexico) – Mikel de la Fuente (Euskal Herria): Análisis de las coyunturas

 

Abenduak 15

19:00 Bizkaiko BBNNetan, JJGG de Bizkaia, Hurtado Ametzaga 6

Irene León (Ecuador) – Ana Esther Ceceña (Mexico) – Paul Nicholson (Euskal Herria): Propuestas comunes de las Izquierdas

http://alternatiba.net/old-files/JornadasInternacionalistas.jpg

http://alternatiba.net/old-files/jornadasinter web.jpg

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X