Donostiako Konstituzio Plazan Beethovenen bederatzigarren Sinfoniari (Alaitasunaren oda) egindako txistualdia, bistan da ez zela maisu handiaren aurkakoa, bere himnoa bahitu duen Europar Batasunaren aurka baizik. Nago, Beethovenek burua altxatuko balu gauza bera egingo lukeela. Hirugarren Sinfonia, estreinakoz, Napoleoni eskaini zion miresmenez, hark sinbolizatzen zuen iraultza globalak eta bera sortzen ari zenak bat egiten zutelako. Alabaina, Napoleonek bere burua enperadore egin zuenean Beethoven haserre bizian jarri zen, Napoleon izena ezabatu zuen ez zuelako maite despotarik, ez zaharrik ez berririk. Egungo Europa despota zaharrez eta berriz gainezka dugu, nire uste apalean, eta gainera oso gutxi ilustratuak.
Egungo Europa despota zaharrez eta berriz gainezka dugu, nire uste apalean. Eta gainera oso gutxi ilustratuak
Ezin ukatu, 1950ean Ikatz eta Altzairuaren hitzarmenarekin sei estatuk (Frantzia, Alemania, Italia, Belgika, Luxenburgo eta Herbehereak) abiaturiko bidea, I. eta II. Mundu Gerrek eragin zituzten estatuekiko konpetentzia inperialistak gainditzeko aurrerapausoa izan zela. Gainera, gerren triskantzek eragindako eraikuntza lanen baitan langile mugimenduaren eta ezker sozialdemokraten indarrari esker eraikitzen ari zen ongizate-estatuaren ereduak asko lagundu zuen europartasun aurrerakoia gauzatzen, nolabait, AEBren modelo gordinetik bereizteko gai izango zena eta bidenabar Gerra Hotzaren testuinguruan Sobiet Batasunari aurre egin lekiokeena.
Harrez geroztik, atzeraka goaz. Europaren komunitatearen eta batasunarena ondorengo hedapena, muturreko neoliberalismoan (Alemaniaren nagusitasunaren menpean) hitzarmen eta dekretuetan eraikitzen joan da (Maastricht, Lisboa eta abar) ekonomiaren eta monetaren batasunean oinarrituz.
Egungo Europak (ez nahiko genukeena) gutxi du giza-eskubideetan, justizian eta demokrazian oinarrituriko adostasunetik eta gehiegi inposiziotik, diskriminaziotik, esplotaziotik eta xenofobiatik. Gainera, Europa iruzur galanta da kulturaren ikuspegitik (baita kultur hiria izendatzen dutenean, negozio eta espekulazioari bide emanez, benetako kulturari bide eman ordez).
Europan aginduaren makila Troikaren eskuetan dago. Inork hautatu ez duen erakunde horrek bahitu egin dizkigu –hiritarrei eta herriei– etorkizuna erabakitzeko eskubidea eta ahalmena. Horra hor, Grezian gertatutakoaren benetako irakaspena. Harrigarria egin zait A-20ko hauteskundeetan ia inork ez aipatzea gure gainetik dauden botere faktiko horien zama, (Europako komisioak jada exijitu dio espainiar gobernuari 11.000 milioi euroko jaitsiera gastu sozialetan), nola edo hala astindu beharko duguna Europa berri bat nahi badugu.
Egungo Europa, soil-soilik kapitalarentzat da hesi gabeko eremu librea. Gainerakoak, berriz, lubakiz eta hesiz beteriko mugetan itota gabiltza.
Elite ekonomiko eta finantziero boteretsuek kontrolatu eta zuzendutako Europar Batasuna. Banku eta multinazionalen esanetara dagoen Europar Batasuna, herri eta herrialdeak itotzen dituena, herritarren oinarri-oinarrizko eskubideak ere ukatuz. Lehen mailako herritarrak, bigarren mailakoak eta herritar ikusezinak dituen Europa. Egiteko eta betebeharrak bai, baina eskubide eta askatasunik ez duen Europa, munduaren aurrean harrokeriaz ongizatea goraipatzen duena, bere herritarrei ere halakorik bermatzen ez dien bitartean. Gaur egun, bertan bizi garen herritarren gehiengoak ukatzen dugun Europa.
Finantza sistemaren ez-arautzea, boterea euren interesen alde soilik egiten duten lobbien esku uztea, zerbitzu publikoak enpresa pribatuei saltzea, eurek sortutako zorra ordainaraziz estatu eta herriak itotzea… “Europako instituzio” deiturikoek hartutako neurrietako batzuk dira horiek, neurri horien ondorioak sufritzen ditugunoi galdetu ere egin gabe hartutako neurrietako batzuk. Horma eta harresi fisiko zein lege-bidezkoak eraikitzea, elkartasuna eta babesa behar duten errefuxiatuak kriminalizazio eta bazterkeriaren esku utziz. Askoren pobrezia, miseria eta bazterketa soziala handitzea gutxi batzuen pribilegioak mantentzeagatik. Hau da austeritate eta eskubide murrizketen Europaren argazkia, eta honen aurka egin behar dugu.
Asko gara urtetan zehar proiektu “komun” horren gezurra salatu dugunak. Orain, 23 urte beranduago, askoz gehiago gara gehiengoaren interesen aurka eraiki duten kapitalaren Europa hori aldatzeko beharra ikusten dugunak. Europa justu eta solidarioagoa aldarrikatzen dugu, oinarrizko eskubideak bermatuko dituena eta herritar guztiok bizitza duin bat garatu ahal izateko oinarriak ezarriko dituena. Bere baitako herri eta herritar guztiak erabakitzeko sujetu bilakatuko dituen bide demokratikoa abiatuko duen Europa. Gure instituzio eta ordezkari demokratikoak zuzenean guk geuk aukeratuko ditugun Europa berri bat.
Elkartasun eta internazionalismoaren printzipioen gainean eraikitako etorkizun berria balioan jartzeko garaia da. Egin nahi dugun bidea Herriek eta bertan bizi garen herritarrok erabakiko dugun etorkizun berria. Herri, nazio eta estatu bakoitzak, burujabetza osoz bere erabaki propioak hartzeko ahalmena izan dezan, horrek beste inor ekonomikoki ito gabe. Inor atzean utziko ez duen Europa bat eraiki nahi dugu, denontzako aurrerapen sozialaren berme izango dena. “Reset” bat behar dugu, lapurtutako burujabetza itzuliko diguna, modu horretan gure politika sozial eta ekonomikoak erabaki eta martxan jarri ahal izateko. Praktikan jarri nahi ditugu giza eskubide guztiak, eskubide sozial eta politiko guztiak, inork horregatik mehatxatuko ez gaituen ziurtasunaz. Gutxietsiak eta alboratuak izan garen guztiak eskubide osoko herritar izan nahi dugu; izan emakume, etorkin, gazte edo errefuxiatu.
Egungo europar sistema errotik aldatzeko asmotan lanean ari diren indar sozial zein politikoekin elkarlanean bidea egiteko prest gaude, gaur egun gobernatzen gaituztenen eredutik aldenduz, demokrazia maila guztietan berreskuratzeko asmoz. Aldaketa eraiki nahi dugu Euskal Herria herri hobe bat bilakatzeko Europa berri batean, pertsonak zentroan jarriko dituen Europa batean, bere baitako herrien nahi sozial, ekonomiko eta politikoak errespetatuko dituen Europan. Asko dugu elkarren artean hitz egin eta eztabaidatzeko gure herri txiki handi honek eta Europak behar duen aldaketari buruz. Gure arteko ezberdintasunak errespetatu eta aitortuz batzen gaituenari balioa emateko gai bagara, beraien interesen mesedetan burumakur eta otzan nahi gaituztenen aurrean irabazle izango gara.
Aldaketaren aldeko hamaika eragilek parte hartuko dugun “Europarako B plana” izeneko jardunaldiak aukera paregabea izango dira proiektu, asmo eta ikuspuntuak elkartrukatzeko. Horregatik, “Europarako B plana” dokumentua sinatzen dugunok jarrera eraikitzaile batekin lan egiteko konpromisoa hartzen dugu, herritarron gehiengoari lapurtzen saiatu zirena itzultzeko asmoz lanean ari diren indar eraldatzaileekin elkarlanean.
Joseba Asirón, Marian Beitialarrangoitia, Sabino Cuadra, Miren Larrion y Aitziber Ibaibarriaga
Dozenaka eragile sozial, sindikal eta politikoek (tartean Alternatiba eta EH Bildu) babesa eman diote gaur aurkeztutako Correscales 2016 ekimenari, otsailaren 18tik 22ra bitarte, korrika 800 kilometro egingo dituena Bilbotik Bartzelonaraino prekarietatea salatu eta elkartasuna zalabaltzeko asmoz.
Greba mugagabean dauden kolektiboentzako funts kooperatiboa, dokumentala eta 800 kilometroko lasterketa Bilbotik Bartzelonara. Correscalesek 150.000 euro bildu nahi ditu sare bitartez lortutako dohaintza txikien bidez, Espainiako estatuan inoiz egin izan den kanpainarik handiena, hain zuzen ere. (http://goteo.cc/correscales).
Beren ekarpena egin duten 360 gizarte mugimendu, sindikatu, talde eta ehunka lagun baino gehiago dira protagonistak. Elkartasunak gainezka egin digu: gaurdaino, Katalunian 40tik gora hitzaldi, aurkezpen eta bestelako babes jarduera egin izan dira; Euskal Herrian ere, dozena inguru antolatu dira. Orain, jasotako konfiantza funts komun bat martxan jartzea ahalbidetuko du prekarietatearen aurka borrokatzeko.
Duela hilabete batzuk Movistarreko milaka langilek abiatutako bidea da hau, muturreko zapalkuntzaren kontra altxatu ziren bi hilabete pasa luzatu zen greba indartsua eginez, gizartean isla nabarmena izan zuena. Gaurkoan, taldean berreskuratuko dugu borroka horren lekukoa; lehenik eta behin, greba horri aurre egiteko erabili ziren dozenaka milaka euroak itzulita eta, ondoren, hurrengorako oinarri ekonomikoa sortzen.
Guk ekin genion bide honi, baina inoiz ez genuen lortuko gure kabuz arituz gero. Orain, borrokarako, berotasunerako eta konplizitate sare bat ehuntzen jarraituko dugu ibilbidean zehar. Otsailaren 18an Bilbotik abiatuko gara, Iruñerako bidean, gau eta egunez jarraituko dugu korrika Aragoiko Goi Pirinioetatik, aurretik Donostia bezalako hiriak zeharkatuta. Tokian tokiko borrokak babesteko, Esako 8ekin elkartasuna agertuko dugu, dirua bilduko dugu Correscalesek igaroko dituen dozenaka herri eta hirietan, eta azaldu egingo dugu nola Movistarrek eta beste enpresa askok dozenaka milaka familien bizitzak izorratzen dituzten.
Gure bizitzarengatik korrika egingo dugu, Huesca, Lleida, Vilafranca, Reus, Tarragona, Sant Boi, Cornellà; Bartzelonaraino heldu arte otsailaren 22an, Mobile World Congress irekitzeko ekitaldian egoteko, teknologiarik aurreratuenak prekarietatearen eskailerak oinarri dituela gogorazteko.
Ondorengo estekan ibilbide zehatza eta 18tik 22ra arte egingo dugun Bilbo eta Bartzelonaren arteko ibilbidearen irteera eta helmuga ordutegiak topatuko dituzue.
2016ko urtarrilaren 8an, gobernu turkiarraren segurtasun indarrek eraildako hiru emakume aktibista kurduen hileta burutu zen. EH Herria Bilduk elkartasuna adierazten die emakume eta herri kurduari eta Emakumeen Mundu Martxak egiten duen salaketarekin bat egiten du.
Hilketa politiko hau salatzen dugu eta Turkiako enbaxaden aurrean datorren osteguna hilak 21 egingo diren protesta ekitaldietan parte hartzera deitzen du. EH Bildu, hiru emakume aktibista hauen hilketa salatzeko Emakumeen Mundu Martxak aurkeztu duen manifestura atxikitzen da.
EH Bilduk inpunitatearekin amaitzea, krimen hauen arduradunak epaitzea, eta aktibista politiko, giza eskubideen defendatzaile eta kazetarien erailketekin amaitzea eskatzen du. Toke militarra bertan behera utzi, indar militar eta paramilitarrak hiri kurduetatik atera eta su etena adierazi behar du bake elkarrizketak berreskuratuz.
EH Bilduk gehiegikeria, irain eta pertsonei emandako tratu txarra, bereziki emakumeei amaitzea exijitzen du. Guzti honegatik, Munduko Emakumeen Martxak plazaratuta manifestuarekin bat egiten du, enbaxaden aurrean egingo diren protestetara batuko da eta gaur bertan Turkiako enbaxadari eskutitza bidali diogu guzti hau eskatuz.
Alternatibako kide eta EH Bildu Gasteizko zinegotzi Aitor Miguelen interbentzioa TTIP merkataritza ituna demokraziarako dakarren mehatxua salatzen; parlamentuetatik at negoziatzen ari baita, enpresa transnazional eta era demokratikoan hautatu gabeko elite politikoen artean. Gardentasunez negoziatzea eta erreferendum bidez onartzea eskatzen dugu, Europarron bizitza baldintzatuko duen akordio batez ari baikara.
Nahiko haserre nabil, salbuespenak salbuespen, Kataluniarekiko Euskal Herriko elkartasun mugimendua zein eskasa den ikusita. Batez ere, Euskal Jaurlaritzaren eta Eusko Legebiltzarraren aldetikoa.
Egia da, aurreko urteetan Estatuko indar faktikoen erasoen aurrean Kataluniako burgesiaren alderdiek oso ustel jokatu zutela, konplize izan ez zirenean. Baina, hori ez da arrazoi, egun Espainiako estatua krisiaz jota dagoen garaiotan gu antzeko parezido jokatzeko. Kataluniaren askatasuna gurearekin lotua dago nahiz eta bakoitzak gure bidea egin. Inork ez dezala pentsa euskaldunok edo katalanak bakarka eta isolaturik Estatuari aurre egiteko gai izango garenik, batez ere honek errepresio bidea hartzen badu. Beraz, elkartasuna gure aldetik, lehenengo aldarria.
Alabaina, badugu gurean, estrategiaren inguruko eztabaida bat, zeina egun Kataluniari begira egiten dena, baina, bide batez gurearekikoa dena. Eskandalizatua nago gure tertuliakide, iritzi emaile eta Kataluniatik datozen zenbait iritziek zer nolako amorruarekin kritikatzen dute CUPen jarrera eta nola modu akritikoan zuritzen duten JPS-rena. Nik zalantzak ditut CUPen taktikaz, alabaina ziur nahiz arrazoi sakonak dituztela soka tenkatzeko eta JPS-koei gauzak zail jartzeko. Egun bereko «Azaroko zazpi egun» iritzi artikuluan David Fernandezek argi azaltzen ditu beren arrazoiak: «Nola eta noiz. Nork ez da garrantzitsua». «Independentzia, pobreziarik ez, ustelkeriari ez». Hor datza gakoa.
Bistan da Mas oso azkarra izan dela Espainiar Gobernuaren gogortasunari zukua ateratzen, batez ere A9ko erreferendumaren ondorengoari. Une horretaraino hain eredugarri genuen gizarte zibilaren protagonismoari buelta eman zion eta prozesuaren buruaren buruan jarri zen agendaren edukia eta erritmoa berak markatuz. Ezin da ahaztu, Kataluniako Asanblada Nazionalak beste erreferendum mota nahi zuela eta partiduen arteko paktuak ere bai, eta Mas-ek maniobratu egin zuela urak bere errotara erakartzeko, ERC bigarren lerrora atzeratzeko, eta «ni hala ezer ez» mehatxupean CUP ere paretaren aurka jartzeko. CUPekoek ez dute ahaztu.
Garai zaharretan Jordi Pujol eta Katalunia parekatzen zutenek, gauza bera egin nahi dute Mas eta prozesuarekin. Eta ez da egia. Mas paper garrantzitsua jokatzen ari da, eta jokatuko du, alabaina, bera ez da prozesua. Berau, gizarte zibilaren baitan behar du egon, edo egon beharko luke. Jakina, Gobernu berriak garrantzi handia izango du instituzional arloan prozesua kudeatzen; bidenabar demostratu beharko du independentzia herritarren onerako izango dela, eta batez ere, krisiak gehien kaltetu dutenekiko. Nazio askatasuna eta justizia soziala, txanponaren bi alde banaezinak direla sinesten dugunok ezin dugu ulertu, lehenengo independentzia eta gero gerokoak. Aldiz, «Independentzia, pobreziarik ez, eta ustelkeriarik ez» uztartu behar ditugu David Fernandezek aldarrikatzen duen bezala. Ez da independentzia eta sozialismoa une berean bat egitea. Ez gaude horrelako tesitura batean. Baina bai bizimodu duinarekin lotzea. Nola arraio bestela bere burua espainiar duten sektore behartsuei konbentzitu Espainiatik alde egiteak onuragarria izango zaiela?
Hots. Gobernu garbi eta zuzena behar da, justizia soziala gauzatzeko eta independentzia lortzeko ere. Mas-ek klase ertain abertzalean lidergoa du, baina ez urte hauetan bultzatu duen politika neoliberala jasan dutenen artean.
Bukatzeko. Zergatik presio oro CUPen aurka eta ez JPS-eko ezkerrekoei? Zer egiten ari dira ERC eta independenteek irtenbide bat aurkitzeko?
Izan ere, Davidek oso modu egokian dioen bezala: «Hemezortzi hilabete barru irabazi egin behar baita etorkizuneko errepublikako erreferendum konstituzionala». Nola irabazi independentismoak alde soziala eta nazionala uztartzeko ez bada gai? Hots. Arazoa ez da, batzuk dioten bezala, ezkerkeria edo dogmakeria gaitza, prozesua nola kudeatu baizik. CUPekoak segur aski neurri batean amore eman beharko dute, ez baitute aski indarra bere tesiak gauzatzeko, eta ez dut uste prozesua usteltzen utziko dutenik, baina JPS-koak ere antzeko. Eta orain arte egin duten guztia itxurakeria izan da, ez benetako eskaintza. Eta Euskal Herriko ezkerreko independentistei nire iritzi apala. Arren, ez dezagun zama guztia CUPeri egotzi, baita ERCri eta JPS barruan Mas-en morroi bihurtu direnei ere.
TTIPri buruzko dibulgazio liburua aurkeztu du gaur goizean EH Bilduk, Bilbon egindako agerraldi batean. Akordioaren izaera eta dituen arriskuak eta eraginak zeintzuk diren azaltzen dira gaur aurkeztutako liburuan. Oskar Matute eta Dani Maeztu EH Bilduko bozeramaileek azaldu dute TTIP. Merkataritza eta Inbertsiorako Atlantikoaren bi aldeetako Akordioa dela. “Atlantikoaren bi aldeetako multinazionalek bultzatutako akordioa da, merkatu indartsuagoa sortzeko asmoarekin. Baina akordio horren bidez herrien burujabetza eta pertsonen eskubideak merkatuen menpe geratuko dira, horiek etekin handiagoak erdiesteko helburuarekin. Horrenbestez, kapitalismo neoliberalaren aro berri baten aurrean gaude”.
Multinazionalek sustatutako akordio honen balizko arriskuez ohartarazi dute Matutek eta Maeztuk. “EH Bildutik uste dugu TTIPk eragin zuzena izan dezakeela gure zerbitzu publikoetan, pribatizazioaren menpe geratuko direlako; eta osasunaz, hezkuntzaz eta babes sozialaz ari gara hizketan”.
EH Bilduko bozeramaileen esanetan, gure nekazaritza eta arrantzaren aurkako “mehatxu zuzena” da, AEBn jatorria duten produktuen inbasioa gerta daitekeelako.
Era berean, langileen eskubideen aurkako “eraso zuzena” dela azaldu dute. “Langileen babeserako araudia zorrotzagoa da Europan, baina TTIPk eragingo du lan baldintzak eta babeserako arauak parekatzea eta, noski, parekatze hori ez da goitik egingo; hau da, Europan AEBko babes araudia izatera pasa gaitezke”.
Gaineratu dutenez, ingurumena ere arriskuan dago. “Beren ingurumena babesteko araudirik ezin izango dute sortu estatuek eta, gainera, ingurumena negozio aukeren menpean geratuko da. Hori guztia ondo baino hobeto adierazten da frackingari buruzko kasuan”.
“Laburbilduz”, adierazi dute, “herrien auto antolaketaren eta pertsonen eskubidearen eta duintasunaren aurkako eraso argia da. Merkataritza akordioa baino askoz gehiago da; arantzelak kentzea da jartzen duten aitzakia, baina egun dauden arantzelak oso murritzak dira, eta horrek ez die ia eraginik egiten akordioa bultzatzen ari diren multinazionalek lortzen dituzten etekin ekonomiko ikaragarriei”.
“TTIPk demokrazia eta pertsonen duintasuna soberan dituzte, baldin eta multinazionalek dituzten etekinetan eragina badute”, azpimarratu dute.
Hori nahikoa ez, eta akordioaren barruan “demokraziarentzat erabat zitalak” diren bi mekanismo jasotzen dira akordioaren barruan, Matute eta Maezturen iritzian. Alde batetik, estatuen eta herrien araudi eta legeen menpe egongo ez den auzitegi berezia eratuko da (ISDS). Estatu batek babes multinazionalen hedapen ekonomikoa mugatuko lukeen araudi propioa garatzea erabakiz gero, auzitegi horrek multinazionalek jaso beharreko kalteordaina zehaztuko luke. Beste alde batetik, akordioaren baitan jasotzen da eraginpean dagoen merkatu osoak irizpide bereko araudia izan behar duela. Horrek esan nahi du egun indarrean duguna baino araudi malguagoak egongo direla, eskubide eta babes murritzagoarekin.
“Horren guztiaren aurrean, EH Bilduk euskal gizarteari esan behar dio kapitalismoaren aro berri honetako mehatxua NATO ekonomikoa dela, Hillay Clintonek TTIP definitu zuen moduan. 1986an NATO militarrari ezetz esateko herri gisa antolatzeko eta erantzuteko gai izan baginen, gauza bera egin behar dugu promesa faltsuen bidez saldu nahi diguten NATO ekonomikoaren aurrean”.
Zentzu horretan, Matutek eta Maeztuk agertu dute EH Bildu auzoz auzo eta herriz herri antolatu behar dela, eztabaida instituzio guztietara eraman behar duela, kaleetara… “Euskal Herriak bere alde menderakaitza, solidarioa eta intsumisoa agertzeko ahalegina egingo dugu, baliabide naturalak eta pertsonen bizitza hondatu nahi duen akordioari ezetz esateko”.
Hala, sindikatu guztiak eta makina bat mugimendu sozial bere baitan batzen dituen TTIPri ez kanpainaren barruan lan egingo duela. “Aspaldian Euskal Herrian lortu den indar metaketa anitzena eta zabalena da, eta horrek adierazten digu Europako Batasunak eta AEBk ezkutuan eta sekretupean negoziatzen ari diren akordioaren garrantziaren eta eraginaren neurria”.
Jarduera instituzionalari dagokionean, Matutek eta Maeztuk aurreratu dute agerraldi erronda eskatuko dutela Legebiltzarrean, Jaurlaritzako sailburuek azal dezaten zein den TTIPren aurrean duten iritzia eta zein izango den bakoitzaren lan arloan izango duen eragina.
Matute y Maeztu han advertido de los peligros del acuerdo impulsado por las multinacionales. “Desde EH Bildu creemos que el TTIP puede afectar a nuestros servicios públicos poniéndolos en riesgo desde la privatización, y estamos hablando de la salud, de la educación y la protección social”.
En palabras de los portavoces de EH Bildu se trata de una “amenaza directa” contra nuestro agro, nuestros baserritarras y arrantzales, porque la invasión de productos proveniente de EEUU puede hacer desaparecer nuestro agro.
Asimismo, han considerado que se trata de un ataque directo contra los derechos de los trabajadores, “porque la equiparación de la regulación siempre a la baja va a hacer que el marco de protección de las y los trabajadores que en Europa es mayor que en EEUU tenga que adecuarse a la baja para hacerlo compatible con el de EEUU”.
“Es también un ataque contra el medioambiente”, han añaidido, “porque priva a los estados de la posibilidad de hacer regulaciones para preservar su medioambiente y éste se ve afectado por la posibilidad de negocio, y eso se ve de manera muy evidente en casos como el del fracking y otros”.
“Es en resumen”, han subrayado, “es un ataque claro a la capacidad de auto organización de los pueblos y los derechos y la dignidad de las personas. Es mucho más que un acuerdo comercial; la excusa que utilizan es la eliminación de barreras y aranceles, pero las barreras y aranceles actuales son muy pequeñas y no suponen ni siquiera una merma en los enormes beneficios de las multinacionales que son las que están impulsando el acuerdo”.
“Al TTIP le sobra la democracia y la dignidad de las personas, si eso supone una merma a la hora de recoger beneficios por parte de las multinacionales”, han destacado.
Por si esto no fuera poco, dentro del acuerdo se prevén dos mecanismos que son “especialmente perversos con la democracia”, en opinión de Matute y Maeztu. Por un lado, se creará un tribunal no sometido a las legislaciones de los estados y los pueblos, el ISDS, donde los tribunales determinarán las indemnizaciones que las transnacionales tendrían que cobrar si un estado decidiera crear un marco de protección que limite su expansión económica. El otro es el marco de cooperación regulatoria. Es un principio que establece que todo el mercado afectado tiene que tener un principio regulatorio igual. Eso supone que se generen regulaciones a la baja, con menos derechos y protección.
“Ante eso EH Bildu tiene que decir a la sociedad vasca que esta amenaza potencial de esta nueva fase del capitalismo es la OTAN económica, como lo definió Hillary Clinton. Si en 1986 supimos organizarnos como pueblo para decir no a la OTAN militar, tenemos que hacer lo propio con esta OTAN económica que nos quieren colar bajo promesas falsas”.
Matute y Maeztu han señalado que EH Bildu va a organizarse barrio a barrio y pueblo a pueblo, va a llevar el debate a todas las instituciones, a las calles… “Vamos a intentar que Euskal Herria muestre su lado rebelde, solidario e insumiso para decir no a un tratado que arruinará nuestros recursos naturales, arruinará la vida de las personas y que únicamente mirará la capacidad de consumo de las personas y no las condiciones necesarias para que esas personas puedan tener unas condiciones de vida dignas”.
En ese sentido, han afirmado que trabajarán activamente dentro de la campaña TTIPri ez que aglutina a todos los sindicatos y una infinidad de movimientos sociales y del que también forma parte EH Bildu. “Esa suma de colectivos es la suma más plural que se ha conseguido en Euskal Herria en muchísimo tiempo y eso nos puede dar a entender de qué es lo que están negociando de manera secreta y a nuestras espaldas los responsables de la Unión Europea y Estados Unidos”.
En lo referente a la actividad institucional, Matute y Maeztu han adelantado que van a solicitar una ronda de comparecencias de los consejeros del Gobierno Vasco implicados para que den su opinión sobre el TTIP y expliquen las consecuencias que va a tener en su área de gestión.
– See more at: http://ehbildu.eus/es/noticias/7939-eh-bildu-trabajara-para-la-activacion-de-la-sociedad-vasca-contra-la-otan-economica-que-supone-el-ttip#sthash.A2dRkoZ8.dpuf
Euskal Herrian eta Galizan ibili ondoren, Emakumeen Mundu Martxa asteburu honetan amaituko da, Lisboan. Alternatibatik eta EHBildutik Portugalera ordezkaritza bidali dugu, Mundu Martxari bere babesa berrestu eta amaiera ekitaldian parte hartzeko.
Ukatutako eskubide guziak emakume guztiontzat nonahi borrokatzen jarraitu behar da egunero. Baina, bost urtero borroka hau oraindik eta gehiago ikusarazten da Emakumeen Mundu Martxaren bidez. Zentzu horretan, bat egiten du nazioarteko mobilizazioarekin, emakumeena gure eguneroko lanaren borroka ere badelako. Era horretara, borroka feminista jendarte demokratikoa lortzeko ezinbestekoa da.
Esan bezala, asteburuan Lisboan Emakumeen Mundu Martxaren karabanari agurra emateko ekitaldian izango gara. Alba Fatuartek (Bilboko zinegotzia) eta Sandra Llanok (Alternatiba Gazteak), Izaskun Duque (Portugaleteko zinegotzia) eta Oiakue Azpirirekin (EH Bilduren mahai feministako kidea) batera Lisboan egingo diren ekitaldietan parte hartuko dute.
Euskal Herrian barrena ibili ondoren, Emakumezkoan Mundu Martxa asteburu honetan amaituko da, Lisboan. EH Bilduk Portugalera ordezkaritza bidaliko du, Mundu Martxari bere babesa berrestu eta amaiera ekitaldian parte hartzeko.
EH Bilduk azpimarratu duenez, ukatutako eskubide guziak emakume guztiontzat non nahi borrokatzen jarraitu behar da egunero. Baina, bost urtero borroka hau oraindik eta gehiago ikusarazten da Emakumeen Mundu Martxaren bidez. Zentzu horretan, EH Bilduk bat egiten du Emakumeen Mundu Martxarekin, emakumeena gure eguneroko lanaren borroka ere badelako. Era horretara, borroka feminista jendarte demokratikoa lortzeko ezinbestekoa da, eta hitzetatik ekintzetara jauzi egiteko deia egin du.
Esan bezala, asteburuan Lisboan Emakumeen Mundu Martxaren karabanari agurra emateko ekitaldian izango da EH Bildu. Alba Fatuartel (Bilboko zinegotzia), Izaskun Duquek (Portugaleteko zinegotzia) eta Oiakue Azpirik (EH Bilduren mahai feministako kidea) Lisboan egingo diren ekitaldietan parte hartuko dute.
– See more at: http://ehbildu.eus/eu/albisteak/7869-eh-bilduk-lisboara-ordezkaritza-bidaliko-du-asteburuan-emakumeen-mundu-martxaren-amaiera-ekitaldira#sthash.OrSU4TAa.dpuf
Euskal Herrian barrena ibili ondoren, Emakumezkoan Mundu Martxa asteburu honetan amaituko da, Lisboan. EH Bilduk Portugalera ordezkaritza bidaliko du, Mundu Martxari bere babesa berrestu eta amaiera ekitaldian parte hartzeko.
EH Bilduk azpimarratu duenez, ukatutako eskubide guziak emakume guztiontzat non nahi borrokatzen jarraitu behar da egunero. Baina, bost urtero borroka hau oraindik eta gehiago ikusarazten da Emakumeen Mundu Martxaren bidez. Zentzu horretan, EH Bilduk bat egiten du Emakumeen Mundu Martxarekin, emakumeena gure eguneroko lanaren borroka ere badelako. Era horretara, borroka feminista jendarte demokratikoa lortzeko ezinbestekoa da, eta hitzetatik ekintzetara jauzi egiteko deia egin du.
Esan bezala, asteburuan Lisboan Emakumeen Mundu Martxaren karabanari agurra emateko ekitaldian izango da EH Bildu. Alba Fatuartel (Bilboko zinegotzia), Izaskun Duquek (Portugaleteko zinegotzia) eta Oiakue Azpirik (EH Bilduren mahai feministako kidea) Lisboan egingo diren ekitaldietan parte hartuko dute.
– See more at: http://ehbildu.eus/eu/albisteak/7869-eh-bilduk-lisboara-ordezkaritza-bidaliko-du-asteburuan-emakumeen-mundu-martxaren-amaiera-ekitaldira#sthash.OrSU4TAa.dpuf
Gaur legebiltzar honetan Legez Besteko proposamen bat dugu mahai gainean, errefuxiatuen giza eskubideen urraketaren inguruko eztabaida politikoa jorratuko duena, eta ondorioz, laster Euskal Autonomia Erkidego honek 1.000 lagun ingururi egingo dion harrera.
Ante la intensificación de la mal llamada “crisis migratoria” surgieron voces de gobernantes, políticos y supuestos expertos en el tema asegurando que este no era un problema europeo sino africano o, en todo caso de Oriente Medio.
La estremecedora imagen de Aylan Kurdi, el niño kurdosirio yaciendo inerte en una playa de Turquía luego de que naufragara la barcaza en que junto con su familia intentaba llegar hasta la isla de Kos, en Grecia, conmovió a la opinión pública mundial y puso de relieve el inmenso drama humanitario que se está desenvolviendo en el Mediterráneo.
No fue el primero ni será el último que paga con su vida la crisis desatada por la desestabilización de un país, Siria, desgraciadamente convertido en el blanco de siniestros cálculos geopolíticos de Estados Unidos y sus aliados que destruyeron uno de los países más prósperos y estables de la región.
Aurten, dagoeneko, 2.500 pertsona baino gehiago hil dira mediterraneoko uretan. Hala, itsaso hori munduan dagoen hobi komunik handiena da, azken 10 urteetan 20.000 hildako baino gehiago pilatu dituelarik.
Beharrezkoa da agerian jartzea Europar Batasunak heriotza hauetan daukan ardura nabarmena.
Izan ere, pertsona hauek euren sorlekutik joateko sentitzen duten beharrizanak harreman zuzena dauka Europar Batasunak Afrikarekin dauzkan politika ekonomiko, komertzial eta militarrekin. Politika horiek Afrikako herritarrak krisi humanitario amaigabe batera eraman ditu.
Ezin daiteke ahaztu ere Europako herriek Afrikaren kolonizazio garaian izan zuten papera, harrapaketa sistematikoa, kontinentearen egitura tradizionala apurtzea, berrantolaketa desorekatua zein arbitrarioa, eta aurretik bilatutako subordinazio ekonomiko, estrukturala sustatu zutelarik.
La responsabilidad de Europa es mucho mayor, más visible e inocultable en el caso del África Subsahariana porque: ¿Quién ocupó, colonizó y saqueó durante siglos al mal llamado continente negro si no las potencias coloniales europeas?
¿Quién organizó el tráfico de esclavos a través del Atlántico si no los gobiernos y las clases dominantes de Europa?
¿Quiénes impusieron sus intereses, perpetraron un cruel etnocidio y arrasaron con formas tradicionales de organización económica, política y social en Africa?
¿O es que los colonialistas de hoy creen que podrán salirse con la suya y no pagar la cuenta de los crímenes y fechorías de sus antepasados?
¿Cómo podrían los gobiernos europeos y sus mandatarios decir que la mal llamada crisis migratoria que tantas muertes ha causado y sigue causando es “un problema africano”? cuando no es otra cosa que el inexorable y demorado resultado de su expansión colonial.
Europar Batasunak Ekialde Ertaineko eta Afrikako egoera politiko eta militarrean etengabe esku-hartu izan du, aitzaki faltsu batekin: bertako herritarrak defendatzea. Horrek gatazka egoerak areagotzea baino ez du egin, herritar kopuru handi baten joan-etorria eraginez.
Pertsona horiek, gatazka endogenoen biktimekin batera, asilo eskatzaile potentzialak dira, eta Europar Batasunaren baitako estatuek sinatutako nazioarte mailako babes itunen babespean egon beharko lukete. Baina Europak ateak ixten dizkie, eta itxaropen handirik gabeko atzerriratzeari ekitea baino beste aukerarik ez dute ikusten.
Kasu askotan, atzerriratze prekario horietan itota hil egiten dira, “etorkin ilegal” gisa. Beste askotan, Hungaria, Frantzia edo Espainia bezalako herrialdeek, inpunitate osoz –jakinda ere Nazioarteko Zuzenbide Humanitarioaren aurka dagoela eraikitzen dituzten hesí hiltzaileetan larriki zauritzen dira.
Ante el mayor éxodo de personas refugiadas desde la segunda guerra mundial, la respuesta de la UE es tan ridícula como vergonzosa. Se han establecido un reparto de personas refugiadas, esas famosas cuotas, pretendiendo vender la imagen de solidaridad por acoger a 120.000 personas refugiadas, esta miserable cifra que equivale al 0,03% de su población, cuando recordemos que desde comienzos de año, más de medio millón de personas han intentado cruzar las fronteras europeas en busca de asilo.
Países como Líbano o Jordania acogen hasta 1,500.000 de personas refugiadas. Es decir, más del 20% de su población.
Como contrapartida al número de personas establecido por la UE para acoger entre los países miembros, se aprobaba una normativa para acelerar la devolución de las personas migrantes en situación administrativa irregular, que no se consideren refugiada, vulnerando múltiples directivas europeas, además de diversas convenciones empezando por la CE de DDHH.
Europar Batasunaren migrazio kontrolerako politikak erratuta daude. Giza eskubideetan eta injustizia zein desorekak gainditzeko helburuan oinarritu beharrean, segurtasun printzipioan oinarrituta sarbidea galaraztera bideratuta daude.
Hori nazioarteko legediaren aurka dago eta segurtasun enpresa erraldoien zein armamentu enpresen onurarako egiten da.
Europar Batasunaren lehentasunen artean, ordea, ez dago itsas-salbamenduan edo laguntza humanitarioan inbertsioak egitea. Hain zuzen, horrelako ekimenak gero eta garrantzia gutxiago dute eta gero eta baliabide gutxiago bideratzen zaie.
¿Por qué el infortunado niño de la minoría kurda en Siria tuvo que dejar su país?
Porque bajo la excusa de guerra civil en Siria, se ha llevado a cabo una agresión pergeñada desde afuera por Estados Unidos y sus compinches europeos (al igual que hicieran con Libia pocos años antes) y en donde bandas de atroces mercenarios son exaltados como heroicos “combatientes por la libertad” y respaldados política y diplomáticamente mientras cometen toda clase de desmanes.
De esta madriguera creada por las democracias occidentales y sus reaccionarios socios en la región brotó, incontrolable, el Estado Islámico, con luz verde para perpetrar horrendos crímenes y destrucción de reliquias históricas.
Aylan Kurdi pereció porque tuvo que huir del infierno en que Washington y los gobiernos europeos convirtieron a su patria, pese a la heroica resistencia del pueblo kurdo, sobre todo de sus combativas mujeres, que supieron poner freno a la expansión militar del EI en sus territorios.
No podemos seguir llamando “guerra civil” a lo que sucede en Siria. Desde el principio en 2011 fue una invasión imperial, disfrazada de ejércitos “sirios libres”, asimilables con lo que fueron los “contras” nicaragüenses en los años 80, desde sus bases en Honduras, contra la Nicaragua sandinista, a los que los gobiernos de Estados Unidos llamaban: los “combatientes de la libertad”.
¿Recuerdan los crímenes atroces en las aldeas nicaragüenses cercanas a la frontera con Honduras?
¿Es tan difícil no reconocer el rostro del fascismo en todo lo que está sucediendo?
Cuando Estados Unidos anuncia el envío de armas, a los “disidentes” sirios, ¿de qué está hablando? Cuando los invasores se encuentran como “amigos del pueblo sirio” para reunir fondos millonarios, destinados a pagar los sueldos de los mercenarios y comprar más armas, como lo dicen abiertamente ¿puede tratarse de una confrontación civil?
Una vez más, estamos viendo como sin ningún pudor, potencias occidentales pretenden entrar en Siria, llevarla a la guerra, con la excusa de luchar contra el terrorismo.
El resultado de esta macabra iniciativa sólo puede traer destrucción y muerte, y renovados contingentes de refugiados y refugiadas golpeando a las puertas de la opulenta Europa.
En ese gran mapa de operaciones de rapiña imperialistas además del África subsahariana, Siria o Libia, a las que he mencionado, tenemos los ejemplos de Irak, Afganistán, Kurdistán o Gaza.
Y es que denominar guerras contra el terrorismo, a las guerras para usurpar territorios, y controlar recursos en un proyecto de expansión imperial global, es uno de los argumentos más perversos en la historia del mundo.
La mayor acción terrorista de estos tiempos son las invasiones militares que protagoniza la OTAN con sus hordas mercenarias sobre países indefensos frente al poder militar de las potencias.
Si estos países que dilapidan millones de euros para financiar a la OTAN quisieran una solución, esta sería precisamente la de retirar sus tropas de los países invadidos y ocupados en lo que va del siglo XXI.
Si Occidente creyera firmemente en su tan pregonada doctrina de los derechos humanos tendría que modificar radicalmente su política migratoria y hacerse cargo de su responsabilidad en la crisis actual. Pero ni Estados Unidos ni la Unión Europea parecen haber dado muestras de tomarse en serio los derechos humanos, por lo que lo único que aparece en el horizonte europeo es una política de mayor control migratorio, cierre de fronteras, expulsión y deportación de los mal llamados migrantes ilegales.
Mientras Europa siga avanzando detrás de las necesidades geoestratégicas de un imperio en decadencia,- que propone una dictadura global o de los sueños fascistas del gobierno israelí de extenderse sobre todo Oriente Medio, lo que supone nuevos genocidios en la región, las víctimas seguirán llegando masivamente exigiendo protección a los responsables de su tragedia. Y no habrá muro que resista.
Tal y como expresaban compañeras de EH Bildu en un artículo de opinión al respecto, decir «Welcome Refugees» es también gritar un viejo, reconocible y actual «Go home» a las políticas de agresión militar, al imperialismo, que son causa de muerte e injusticia, fuera y dentro de Oriente Medio.
Alternatibak Kataluniako herria zoriondu du igandeko bozetan emandako emaitzengatik eta, bereziki, Candidatura d’Unitat Popular CUPen hautagaitzak lortutakoak nabarmendu ditu. Diana Urrea, Alternatibaren Koordinakunde Nazionalak eginiko hausnarketak abiapuntu, hauteskunde hauen esanahiaz aritu da, “prozesu eratzaileak atzera egiterik ez duela agerian utzi du, herri oso baten borondatea gelditzerik ez dagoela, Madriletik zuzendutako beldurraren kanpainari aurre egitea lortu baitute”.
Alderdi ezkertiarrak, 2012ko bozetan zein aurtengoetan CUPeri babes osoa agertu zionak, alderdi honen papera zein emaitzak, 336.000 boto baino gehiago eta 10 eserleku, azpimarratu ditu. Antonio Baños hautagai zuen alderdiak, Alternatibak bezala, “eraikuntza nazionala eta eraikuntza soziala batera jorratu behar direla eta jorratu daitezkeela defendatu du”. Horregatik, Urreak ziurtatu duenez, “burujabetza aldarrikatzen dute dena aldatzeko eta ez bakarrik bandera jakin bat”.
Ildo horretan, Koordinakunde Nazionalak CUPen koherentzia txalotu du, prozesu eragilea izenen gainetik babesten jarraitzen dutelako, “herriak bultzatutako prozesua baita, non inor ez den ezinbestekoa; ezin da beraz pertsona jakin batzuekin lotu”. Hala esan du Junts pel Si hautagaitzaren presidentziarako hautagai Artur Masen inguruan, CUPek esan baitu ez dutela babestuko, kanpainan esan duten bezala, alegia.
Edozein kasutan, Alternatibatik elkartasuna adierazi nahi izan diete iazko azaroaren 9an Katalunian eginiko galdeketaren harira inputatu dituzten hiru lagunei -Joana Ortega, Irene Rigau eta Artur Mas berari-. Herritarrei hitza emateagatik zigorrak ezarri nahi izatea “estatuko erregimenaren egoeraren adierazgarri da, Kataluniako herria nazio gisa bere burua eraikitzen duen erritmo berean desegiten ari dena”.
Espainiako ohiko bipartidismoa gainbeheran dagoela erakutsi dute emaitzek, PPren eta PSOEren artean legebiltzarraren %20 baino ez baitute lortu, “Kataluniako herriaren ahotsa ukatu nahi dutenek gero eta babes txikiagoa dute”. Urreak, hala ere, PPren aldean eskuin bigun gisa agertzen den eskumaren gorakadaz ohartarazi du, Ciudadanos hizpide, herrien burujabetzari dagozkion gaietan are arriskutsuagoak izan daitezkeelako”.
Azkenik, ohartarazi egin du “ezker estatalistaren erdibideko diskurtsoak porrot egin duela” eta deialdia egin dio “erabateko burujabetzaren alde dauden Kataluniako gehiengo herritarren mugimendu desobeditzailearekin bat egin” dezala.
