Hamabostero bezala, Euskal Herria Bilduren aldizkari digitala kaleratu dugu, 10. zenbakia oraingoan, PDF formatuan deskargatu edo sarean ikusteko. Lurralde bakoitzean koalizioak egiten duen lanaren berri eta, asteon, Eskoziaren erreferendumaren inguruko analisia egiten dugu. Aldizkaria zure posta elektronikoaren bidez zuzenean jasotzeko, egizu harpidetza.
ISIL taldea, Ekialde Hurbilean, egun hauetan, komunitate etniko eta erlijioso desberdinen aurka aurrera eramaten ari den ofentsibaren aurrean, EHBilduk ondorengoa adierazi nahi du:
Kurdistandik, erregio honetako gutxiengoen genozidio arriskuaren inguruan helarazten ari zaizkigun berriak direla eta zeharo kezkatuta gaude.
Egun hauetan, Irak iparraldeko nahiz Kurdistan hegoaldeko kristau, asiriar, ezidi, chiita eta aluitar komunitateak ISILen jazarpen sektario eta totalitarioaren biktima izaten ari dira.
Arrazoi horregatik, milaka zibil erailak izan dira eta milaka emakume bortxatuak eta esklabo gisa salduak izan dira. Era berean, 40.000 pertsona baino gehiagok (Turkomanoak, ezidi kurdutarrak) Shengal mendian errefuxiatu beharrean aurkitu dira. Bertan ez dute ez urik ez elikagairik, hamarnaka lagun hiltzeko arrazoia izan da. Kurduar gerrilla hauek babestera hurbildu badira ere, ISILen ofentsibak aurrera darrai komunitate hauen aurka.
Horregatik, EH Bilduk:
1.- Ofentsiba hau jasaten ari diren herri nahiz komunitateei elkartasun agur bat helarazten die.
2.- Indar kurduek, desberdintasunen gainekin, kurduen nahiz bestelako gutxiengo ez kurduen giza eskubideen defentsan elkarrekin joateko egin duten esfortzua agurtzen du.
3.- Hego Kurdistango Gobernu Erregional Kurduarren autoritateek nahiz oro har indar kurduek errefuxiatu guztiak (kristau, asirio, ezidi, chiita, alauita eta turkomanoak) jasotzeko eta babesteko azaldutako disposizioa aitortu eta eskertzen du
4.- Nazioarteko komunitateak errefuxiatuak babestu eta hauei laguntza eskaintzeko deia egiten du
5.- Gure babes osoa adierazten diegu milizia kurdu eta Gobernu Erregional Kurduari giza eskubideen defentsan betetzen ari den funtzioetan.
Palestinarren aurkako sarraskia salatzeko ekitaldia egin dugu Bilbon. Yamyl Kasem OLPko kideak hartu du hitza eta, haren ostean, Maite Ubiria EHBilduko ordezkariak. Hasieran, olibondo adarrak utzi dituzte hainbat lagunek plaestinar ikurrinaren aurrean.
Alternatibako lagun ugari izan dira ekitaldian, besteak beste, Ayem Oskoz eta Alba Fatuarte koordinakunde nazionaleko kideak, Asier Vega Bizkaiko bozeramailea, Guillermo García Sopelako zinegotzia eta Diana Urrea legebiltzarkidea.
Since the tragic disappearance and death of three young Israelis we have witnessed a collective punishment against the Palestinian population with the arrests of hundreds of people, thousands of homes raided, if not destroyed, and dozens of Palestinians dead (including children), in a balance of death that increases as time passes.
The military escalation has gone in crescendo in the past hours, with night time bombings, the accumulation of tanks and reservists on the frontier and the launching of rockets and missiles to Israeli territory from Gaza.
The generalized attacks on Gaza, one of the most populated zones in the world, on the part of Israel constitute a violation of the principles of proportionality, precaution and of differencing between combatants and civilians, as sustained by international law and must be categorically rejected. Far from resolving anything, the only thing that these attacks are achieving is aggravating the situation and increasing the instability in the region, apart from producing an endless amount of civil victims who have nothing to do with the conflict.
It is for that that from EH Bildu we make an urgent call for the cease of the violent escalation and we again reiterate the necessity of a solution through dialogue and negotiation to the conflict based on the resolutions of the United Nations. As well as the complete respect for Human Rights in all cases.
The government of national unity promoted by different Palestinian formations, far from being a threat, as Israel interprets it, must be considered as an opportunity and a step in the right direction, given that the united voice of the Palestinian people facilitates any solution.
Only a process of inclusive dialogue and negotiation, which carries with it the recognition of viable Palestinian state, with frontiers recognized by the United Nations, can give a solution to this conflict, the cause of enormous suffering and permanent instability in the region.
Israelgo estatuak “Hegi babesgarria” izeneko operazio militarra martxan jarri zuenetik bere Armadak etengabe bonbardatzen ari da Gaza.
Palestinar biztanleriaren kontrako eraso ikaragarri bortitz honetan ondorioz 100 lagunetik gora hil dira eta beste hamarnaka zauritu. Hiru kolono gazteen bahiketa eta hilketak sorturiko zirrara baliaturik, zigor kolektibo bat ari da egiten Israel herri palestinarraren kontra.
Hau ez da defentsa ekimen bat eraso lazgarri baten aurrean, hau kolonizazioak eragindako suntsiketa eta heriotza balantze amaigabearen enegarren kapitulua da.
Munduko zonalde populatuenetariko den Gazaren kontra Israelek bultzatu duen erasoak, nazioarteko legeak ezartzen dituen proportzionaltasun, zuhurtzia eta borrokalarien eta zibilen arteko bereizketa printzipioak urratzen ditu, eta ikuspuntu horretatik ere guztiz arbuiagarria da.
Ezer konpontzetik urrun, eraso hauek lortuko duten bakarra egoera okertzea eta eskualdeko ezegonkortasuna handitzea izango da.
Horregatik EH Bilduk bortizkeriaren eskalatzea gelditzeko urgentziazko deia egin nahi du. Era berean, Nazio Batuen ebazpenek aldarrikatzen duten bezala, elkarrizketaren eta negoziazioaren bidezko gatazkaren konponbidearen beharra berretsi behar dugu.
Joan den apirilean Al-fatah eta Hamas erakundeek sustatutako batasun nazionaleko akordioak itxaropen handia piztu zuen Palestinan. Konpromiso horren beldur, Israelek erantzun militarra hobetsi du. Alta, palestinarren arteko batasun hori, mehatxu gisa ulertu beharrean, aukera eta norabide egokian emandako urrats gisa ulertu behar da. Palestinako herriaren ahots bateratuak edozein irtenbide errazten duelako.
Zalantzarik ez dago, estatu palestinar baten aitortzera eramango duen negoziazio prozesu inklusibo batek soilik jar dezake konpontze bidean, sufrimendu izugarria eta Palestina eta Israelen ez ezik eskualdean etengabeko ezegonkortasun eragin dituen gatazka hau.
Sarraski hau salatu eta Palestinarekin elkartasuna adierazteko, herritarrak igandean, uztailak 13, Bilbon egingo dugun ekitaldira deitu nahi ditugu herritarrak. 12:30etan izango da, Unamuno plazan. Bertan, besteak beste, FDLP Palestinaren Askatasunerako Fronte Demokratiko ordezkari batek hartuko du hitza.
Larunbat honetan, ekainak 28, mundu osoko kaleetan, Euskal Herrikoak ere bai, kolorez eta aldarrikapenez jantziko dira LGBT kolektiboaren hamarkadatako borroka nabarmentzeko. Aurten 45 urte beteko dira Greenwich (New York) auzoko matxinadatik, askatasun sexualaren mugimenduaren baitan eta erakunde politiko, polizial eta erlijiosoek lesbianen, gayen, bisexualen eta transexualen aurka ezarritako errepresioaren kontra mugarri izan zena. Pertsona askeek osatutako herri askea eraiki nahi dugun heinean, larunbat honetan Euskal Herriko herri eta hiri desberdinetan antolatutako mobilizazioekin bat egitera deitzen dugu.
Europako azken hauteskundeetan muturreko eskuinaren gorakadaren, Afrikako hainbat herrialdeetan emandako errepresio bortitzaren eta Errusia bezalako herrietan zein Europako Batasuneko kide diren bestelakoetan, Kroazia kasu, sexu bereko pertsonen arteko ezkontzen kontrako aldaketa konstituzionalen lekuko izan gara. Errealitate hauen aurrean, pertsona guztien eskubideak eta askatasuna aldarrikatzen jarraitzeko garaia dela argi dugu, edozein izanda ere haien izaera, genero identitatea edo sexu joera.
Baina tamalez, Euskal Herrian ere ematen dira oraindik erasoak eta inposizioak matxismoa, transfobia, lesbofobia eta homofobia darabilten jarreretatik. Horren eredu dira Hegoaldeko saltokietan eros daitezkeen homosexualitatearen aurkako eskuliburuak. Horrexegatik, elkartasuna ardatz izango duen kontzientzia aldarrikatzen dugu, jarrerak aldarazi eta LGBT kolektiboarekiko aurreiritziak eta fobiak desagerraraziko dituenak, alor guztietan ezinbestekoak diren lege eta gizarte aldaketak eginda: hezkuntzan, osasungintzan, komunikabideetan edota herritar askatasunetan.
Kolonbia azken urteetan izan duen bidegurutzerik garrantzitsuenetako batean dago: dagoeneko 50 urte bete dituen gatazka armatuarekin aurrera egitea edo bakea lortzea. Igandean, ekainaren 15ean, presidentziarako hauteskundeen bigarren itzulia izango da, lehian errepublikako egungo presidente Juan Manuel Santos eta Oscar Ivan Zuluaga Alvaro Uribe presidente ohiaren hautagaia ariko direla.
Hautagai biak eskuindarrak izan arren, alde handiak daude gatazkari aurre egiteko bakoitzak duen jarreren artean. 2012ko abuztuan, Juan Manuel Santosek eta Farc-EP gerrillek negoziazioak hasi zituzten, duela bost hamarkada sortu eta herriak pairatzen duen gatazkari amaiera jartzeko asmoz. Negoziazioak gerrarekin bukatzeko helburuarekin abiatu zituzten, are gehiago, bakea lortu arte negoziazio mahaitik ez zirela altxatuko konpromisoa hartu zuten. Aurretik emandako prozesuetan ez bezala, egungoan gatazka konpontzeko benetako borondatea dago.
Bake prozesuaren hasiera eta Kolonbiako egungo presidentearen gogoa bihurtu dira Juan Manuel Santosen eta bere lehiakidearen arteko desberdintasun garrantzitsu nabarienak. Desberdintasun hau guztiz erabakigarria da. Santosek gatazkaren izatea aitortzen duen bitartean, Zuluagak elkarrizketa bideekin bukatzea proposatzen du. Zuluagak, uribismoaren eta gerra-zalekeria atzerakoiaren ordezkari, milaka hildako, desagertu eta desplazatu ekarri dituen gerrarekin jarraitzea proposatzen dio herrialdeari. Azken batean, min gehiegi, sufrimendu gehiegi. Biek politika neoliberalak defendatzen dituzten arrean, barne gatazka armatuarekin bukatzeak garai berria ekarriko lioke Kolonbiari.
Bi aukera kaskarren artean hautatzera behartzen gaituen hauteskunde sistema baten menpean, Uribe genozidaren eskuineko eskuari bizkarra emanez bakeari ateak irekitzearen itxaropena geratzen zaigu.
Gerrak gauzatutako giza sufrimendu zuzenarekin bukatzeaz aparte, gatazkaren amaierak, historikoki ahaztuta izan dituen beste arlo batzuetan inbertitzera eraman dezake gobernua, adibidez, osasungintzan, azpiegituretan edota hezkuntzan. Bestaldetik, eta sinatutako akordioak betetzen badira, tradizioz jazarpena eta estigmatizazioa sufritutako oposizioarentzat gune demokratikoak lirateke.
Gatazkaren amaiera Kolonbiako herritar gehienentzat irabazia izango litzateke, bakean bizi eta parte-hartze politikorako benetako gune demokratikoak eskura izateko. Kolonbiako herriak bakerako duen behar hori, Alternatibatik gurea egiten dugu ere eta horregatik, bake prozesua aurre egitea espero dugu. Igande honetan, bakeak behar duen babesa jasotzea eta elkarri ulertzeko garai berria abiatzea espero dugu, non ideian eztabaidak eta konfrontazio demokratikoak gerraren eta bortizkeriaren logika ordezkatuko duten.
Alternatibaren Mahai Internazionalista
Berriz ere, inperio espainiarraren izpiritu aseezina azalerazten da bere koloniarik urrunenean, Afrikako ipar-mendebaldean, berriz ere, XXI. mendeko oligarkiaren interesak defendatzeko. Oraingoan transnazional baten izena dauka, Repsol eta buruzagi jakin bat azaltzen zaigu Espainiaren kolaboratzaile: Josu Jon Imaz
Kanarietako uhartedia natur baliabide nahikoak eta soberan ditu energia berriztagarriak garatzeko, izan ere, urte osoan eguzkia, haizea eta itsasaldiak ditu. Eta horrekin aski dute energetikoki burujabeak izateko petroliorik gabe; martxan jarri nahi dutena, beraz, kanariarren kontra doa eta interes jakin batzuen alde.
Alternatiban, ekologia edozein dominazio sistemaren aurka egiteko balio duela defendatzen dugun heinean, Kanariar Irletako itsas ekosistemaren kontserbazioaren alde agertzen gara; elikadura subiranotasunerako aldarrikapenetik kanariar itsasoko arrantza erreserben zaintzaren alde egiten dugu eta demokrazia parte-hartzailearen alderdi bultzatzaile gisa, Kanariar Herriaren erabakitzeko eskubidea defendatzen dugu, erreferendum baten bitartez bere itsasoan petrolio-prospekzioa gauzatzea edo gelditzearen borondatea erabaki dezaten.
Guzti hau dela eta, gizarte mugimenduen deialdiarekin bat egiten dugu eta bide batez, kanariar gizarte osoari eta bat egin nahi duten pertsona guztiei dei egiten diegu, hurrengo ekainaren 7an, larunbata, 18:00etatik aurrera zortzi irletan batera egingo diren martxekin bat egin dezaten.
Euskal Herritik jaso elkartasunezko besarkada internazionalistarik beroena.
Gasteiz, 2014ko ekainaren 5ean
Jone Etxebarria
Maiatzaren 15ean Nakba-ren eguna gogoratzen da, “hondamendiaren eguna” arabiarrez hain zuzen ere. Izan ere, 1948ko egun horretan herri palestinarraren zati handi bat bere etxeetatik kanporatua izan zen. Hortaz, Israelgo Estatuaren sorrera, sionismo politikoak hamarkada batzuk lehenago teorikoki garatuta, “herririk gabeko lurra lurrik gabeko herriarentzat” premisa faltsuan oinarritzen da. Zentzu horretan, Israelgo Estatuaren sorreraren osteko populazio palestinarraren kanporatzea proiektu espantsionista sionistaren beharren gauzatzea baino ez zen izan. Historian zehar izan diren beste kolonizazio adibide batzuen aldean, kasu honetan ez zuten bilatzen bertako populazioa menderatu eta lan-esku merke bezala erabiltzea, baizik eta judutarrekin ordezkatzea, edozein lekutatik etorrita ere. Modu honetan, gehiengo demografiko judutarra lortuko zuten, erlijio judutarra bere zutabe nagusia daukan Estatuaren existentzia ziurtatuko lukeen gehiengoa hain zuzen ere.
1947ko 181 Ebazpenaren bidez NBEk onartu zuen Palestinaren zatiketa (ordura arte agindu britainiarraren menpe zegoen) eta jarraian Israelgo Estatuaren aldebakarreko adierazpena heldu zen. Hala ere, zonaldeko Estatu arabiarrek ez zuten onartu eta gaur arte dirauen gatazka historiko eta politikoa hasi zen. Sortu berria zen entitate sionista (neurri handi batean EEBBek eta Estatu europar batzuek finantzatua eta armatua) eta Libano, Egipto, Transjordania, Siria eta Iraken arteko enfrentamendu militarraren testuinguruan populazio palestinarraren zati handi baten kanporatzea gauzatu zen, aginte britainiarraren garaietan erreprimitua eta desarmatua izan ostean. Iturrien arabera datak aldatzen badira ere, 700.000-900.000 palestinar haien etxebizitzak uztera behartuta izan ziren, Ejertzito sionistaren aurrekaria zen Hagana indar militarraren presioak eta sarraskiek bultzatuta. Iheslarien zati bat inguruko nazioetara abiatu zen eta beste zati batek Zisjordaniako eta Gazako errefuxiatu eremuak sortu zituen. Gaur egungo zifrak 4 milioien inguruan leudeke, NBEk berak aitortzen dituen lehen errefuxiatuen ondorengoak kontuan hartuta.
Nakba-tik 66 urte pasatu dira jada eta 1948ko errefuxiatu gehienak hil dira etxera ezin bueltaturik. Beren ondorengoek haien etxeen giltzak gordetzen dituzte oraindik, eta itzultzeko itxaropena eta aldarrikapenari eusten diote, gobernu askok plan sionisten aurrean mantentzen duten axolagabekeria edota konplizitate zuzenaren gainetik.
Hala ere, herri palestinarrak pairatzen duen egoera ez da mugatzen 1948 kanporatzera. Azken sei hamarkada eta erdi hauetan errepresio eta ustiatze bortitza gauzatu da proiektu sionista finkatzeko eta Estatu palestinar bat bideraezin bihurtzeko. 1948an lapurtutako lurrez gain, Estatu sionistak lurraldeak bereganatzen jarraitu du, palestinarren kontura baita siriarrenera ere (1967). Koloniak eraikitzeko politika (ondoriozko israeldarren erabilpen esklusiboko errepideen sareaz, segurtasun perimetroaz, check-point-ez eta militarizazioaz) eta Apartheid harresia (familia palestinarrak banantzen, nekazal-eremuak mozten eta herri palestinarren arteko joan-etorria itotzen duena), jendarte-ingeniaritza sionistaren parte dira, lurraldea bereganatzeko eta bertakoak ordezkatzeko helburua duena.
Estatu sionistak urteetan zehar ostutako lurren garapena mapa baten gainean ikusten badugu, oso erraz ulertuko dugu nola egoera batera heltzen ari den non palestinarrak beraiek beren lurraldearen barruan isolatuta geratzen ari diren, alderantzizko kolonien modura. Hau guztia Gazako egoera deskribatzera sartu gabe. Izan ere, Hamas-en aurkako gerra-politika sionistei nazioarteko gobernuek emandako sostenguak milioi bat eta erdi biztanleko zonalde hau zabortegi bihurtzea ekarri du, non populazioak ez daukan ezta oinarrizko zerbitzurik, kanpotik ezarritako isolamendua dela eta.
Nakba-tik 66 urtera ez da aurreikusten epe motzean irtenbide bat herri palestinarraren eskubideen aitorpenerako bidean, errefuxiatuen bueltatzea ezinbestekoz jaso behar duena. Zonaldean garatzen ari den ofentsiba inperialistak (Libia, Siria, Libano, Egipto…) ez du errazten herri palestinarraren aldeko presio nahikoa inguruko gobernuetatik.
Egoera etsigarri honen aurrean, bi alderdi azpimarratu behar dira. Alde batetik, bizirik jarraitzeko eta okupazioa, zapalkuntza eta Apartheid egoera bukatzeko herri palestinarraren borroka eta sakrifizioa. Borrokatzeko gaitasun hori, belaunaldiz belaunaldi irakatsita, etorkizunaren bermerik onena da herri honentzat: ezer oparituko ez dietelako eta, gainera, lapurtzen eta gutxiagotzen jarraitzen saiatuko direlako kontzientea dena.
Beste alde batetik, indarrean jarri nahi dugu Palestinarekiko nazioarteko elkartasuna eta, honen barruan, herri palestinarrak proposatutako elkartasun-ekimen handiena: Israelgo Estatuaren aurkako boikot, desinbertsioak eta zigorren kanpaina (BDS kanpaina: www.bdsmovement.net/call). Palestinako 173 erakundek bultzatutako kanpaina honek Israelgo Estatuak herri palestinarraren autodeterminazio eskubidearen aitorpena bilatzen du, baita nazioarteko legedia betetzea ere, honako alderdi hauei dagokienez: okupazioa eta kolonizazioa bukatzea, harresia botatzea, Israelen bizi diren palestinarren eskubideen berdintasuna aitortzea eta errefuxiatuen bueltatzea onartzea.
Kanpaina honen tresna nagusiak hauexek dira: produktu eta zerbitzu israeldarrei boikota (Israelgo enbaxadore kultural gisa aritzen diren artistei eta akademikoei boikota barne), sektore publikotik zein pribatutik ez inbertitzea herri palestinarraren eskubideen zapalkuntzarekin erlazionatuta dauden enpresa israeldar zein beste nazioartekoetan, eta hirugarrenez, nazioarteko instantzietan Estatu sionistaren aurkako zigorrak ezartzea. Hauek dira herri palestinarrak munduko herrien eta erakundeen eskuetan jartzen dituen tresnak elkartasuna erarik eraginkorrenean lantzeko. Hegoafrikako Apartheid erregimenarekin bezala, Palestinarren Nakba betikotzen eta sakontzen duen Estatu sionistaren isolatzea eta ahultzea epe-luzeko borroka da. Hala ere, BDS kanpaina arrakasta handiak jasotzen ari da jada eremu komertzialean (Veolia edo G4S enpresen galera handiak kontratuetan), kulturalean (Israelen egitekoak ziren emanaldiak bertan behera geratuta eta artista israeldarrek atzerrian emateko emanaldien aurrean protesta ugari) eta akademikoan (unibertsitate israeldarrekin ez kolaboratzeko adierazpenak nazio batzuetako unibertsitateen eskutik edo pasa den urtean Jerusalem-en nazioarteko konferentzia batean Stephen Hawking-ek bere parte-hartzea bertan behera uztea). Euskal Herrian ere, Palestinaren aldeko elkartasuna bideratzeko daukagun erarik onena BDS kanpaina da. Azken urteetan agerian geratu denez, lan-eremuak ez daude faltan. Izan ere, beharrezkoa da presioa handitzea entitate sionistarekin dauden eta egon daitezkeen harreman guztiak mozteko, instituzio, komertzio baita akademia arloetan ere.
Era berean, Palestinaren zapalketaren aurka kokatu gabe, eta Israelgo Estatuaren irudi “adiskidetsua”, Estatu modernoa eta demokratiko gisa irudikatzeko jasan behar ditugun kirol erakustaldien (Tel Aviv-eko Maccabi…) edo kultura-emanaldien (Noa Gasteizko Jazzaldian aurtengo uztailean…) aurrean ezin dugu geldirik geratu. Nakba-ren nazioarteko gogorapenean beharrezkoa da guztiok lan egitea, bakoitzak bere esparruan, proiektu sionistari zilegitasuna kentzeko eta herri palestinarrarentzako irtenbide-eskenatoki baten alde egiteko. Zentzu horretan, gaur egun, egin dezakegun elkartasunik eraginkorrena BDS kanpaina are gehiago bultzatzea eta zabaltzea da.
Sionismorik gabeko Euskal Herria lortzea herri palestinarraren askapen prozesuarekiko gure kontribuzio partikularra izango da.
Euskal Herria-Palestina Sarea
*Alternatiba eta EHBildu sare honen partaide dira beste hainbat sindikatu eta gizarte eragileekin batera.
Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka
