Etiketa: Internazionala

Petro ez doa inora

Oliver Gómez – Alternatibaren Mahai Internazionalista

Duela hilabete batzuk Kolonbian herri manifestazio handiak antolatzen ari dira herriak jasan beharreko egoera ekonomiko, sozial eta politiko txarrari irtenbideak eskatzeko. Lerro hauek idazten diren bitartean, Bogotan inoiz gogoratutako mobilizazio handienetako bat gertatzen ari da Gustavo Petro, zilegitasun osoz aukeratua izan zen alkatea babesteko. 

Bogotako alkatea, hiriburu bateko lehen agintari ezkertiarra izan da; 80ko hamarkadaz geroztik estatuan indarrean egon diren politika neoliberalei aurre egiteko neurriak martxan jarri  dituena. Zerbitzu publikoen despribatizazioa; osasun  eta hezkuntza publikoaren zabalkundea eta hobekuntza; herritarren segurtasun ezaren murrizketa; birziklatzea ogibide duten milaka familia lan merkatu formalera sartzea; drogekiko menpekotasuna duten pertsonei arreta egitea; ingurugiroaren defentsa, eta oro har beharrizan handiena duten pertsonei so egitea, alkate honek indarrean jarri dituen politiketako batzuk dira, estatuko elite ekonomiko zein politikoak bere aurka jartzea eragin dutenak, haientzat mehatxu arriskutsu bat izateagatik.

Bere aurkarien jardunaren ondorioz, nazioko prokuradore nagusiak epai bat argitaratu berri du Petro  kargutik kentzeko eta datozen hamabost urteetan herritarren bidez aukeratutako edozein kargutan egoteko gaitasunik gabe utziz. Oraingo honetan eskumak erabilitako aitzakia, alkateak hondakinen gaia ustez gaizki kudeatzea izan da. Epaiaren oinarriek, presidenteak berresten ez duen bitartean ondorio legalak zenbaterainokoak izango diren eta konstituzioan eragina izango duen jakin gabe,  agerian uzten dute Kolonbian sustatzen den edozein proiektu politiko alternatibo mehatxupean dagoela, beti hala izan baita. Atzo erregimenari aurre egiten ziotenak deuseztatzen baziren -izan ere, Union Patriotica alderdiko hiru mila militante baino gehiago erailak izan dira-, gaur egun oso susmagarriak diren trikimailu legalekin txikitzen dituzte.

Eraso honek demokraziaren eta herriaren nahiaren aurka bidaltzen duen mezua (alkatea boto demokratikoen bidez aukeratua izan zen eta inongo deliturik egotzi gabe kargutik kendu dute, eta gainera herriak ezin izango du datozen hamabost urteotan aukeratu), datozen lehendakaritza hauteskundeei begira eskumaren aurkari garrantzitsuenetako bat baztertzeaz gain, Kolonbian eremu demokratikotik oposizioa egiteko ezintasunaren ideia indartu egiten du.  Kolonbiako gobernuak eta FARC-EPk La Habanan jorratzen dituzten bake hizketaldien ardatzetako bat, insurjentziari armarik gabeko partaidetza politikorako espazioetan lekua eskaintzea da, eta beraz Petro gerrillari ohia kargutik kentzeak, partaidetza hori ezinezkoa dela argi utziko luke. 

Alternatibatik agintari kolonbiarrei herritarrek hauteskundeetan adierazitako nahia errespetatzea eta herriaren burujabetzari egindako lapurreta hau ez onartzea eskatzen diegu. Elkartasun internazionala deitu nahi dugu, kaleetan dagoen den herria babesteko; hain zuzen bidegabekeria hau salatzen eta demokratikoki aukeratua izan den alkateak bere karguan jarraitzea eskatzen ari den herria. Kolonbiako herriari demokrazia, justizia soziala, mobilizazioa eta borroka defendatzen jarraitzeko indarra eta kemena bidaltzen diogu.

Gora Herria!, Irabaziko dugu!

Berriak

Diana Urreak Pussy Riot sinbolo feministaren kideak berehala kartzelatik ateratzeko exijitu du

Sexu-harremanetan eta harreman intimoetan gertatzen dira indarkeriazko jokabideak, bai emakumeen aurka eta bai jendaurrean heterosexismoaren arautik irteten diren pertsonen aurka ere.

Azken hamarkadetan aurrerapen garrantzitsuak izan dira legeetan lesbiana, gay, bisexual eta transexualen elkarte edota kolektiboen borrokari eta bultzadari esker, batez ere, bai eta genero-rolen esleipen sexistari aurre egiten dioten eta rol horiek edozein sexutako kideek beren gain hartzeko aukeraren alde egiten duten mugimenduei esker ere (transgeneroak, queer, emakumezko eta gizonezko transfeministak, etab.).

Hala eta guztiz ere, urruti gaude oraindik sexu-aniztasuna eta -askatasuna balio on eta, hortaz, nahigarri gisa hartuko duen gizarte batean bizitzetik. Horrela, Euskal Herrian eta munduan, sexu-eskubideak ez daude bermatuta oraindik eta sarri askotan urratzen dira.

En este sentido, es fundamental resaltar la importancia de los principios de Yogyakarta, en el reconocimiento formal de los derechos sexuales relativos a la orientación afectivo- sexual y a la identidad de género; este texto marca los estándares básicos para que Naciones Unidas y los estados avancen para garantizar las protecciones a los derechos humanos a las personas LGTBQI+.

Así mismo, destacar la Declaración de Naciones Unidas en Apoyo de los Derechos de la población LGTBQI+, que fue presentada el 18 de Diciembre de 2008 en la Asamblea General de la ONU, y contó con el apoyo de 66 países de todos los continentes. Entre otros aspectos, la Declaración reafirma que el principio de No discriminación se aplica a todos los seres humanos independientemente de su orientación afectivo- sexual o de su identidad de género, muestra su rotundo rechazo a las violaciones de DDHH de la población LGTBQI+ e insta a todos los Estados a despenalizar las relaciones consensuales entre personas del mismo sexo.

Las lesbianas, gays, bisexuales, personas transgénero e intersexuales, entre otras; son reducidas a su orientación sexual y a su identidad de género. Aquello que se salga de la heterosexualidad es perseguido. Las violaciones perpetradas contra el colectivo LGTBQI+ en todo el mundo, se concretan en diversas prácticas como tortura, incluso la muerte, malos tratos, agresiones sexuales, violaciones, injerencias en la privacidad, detenciones arbitrarias, negación del empleo o de oportunidades educativas, así como una grave discriminación y obstáculo en el goce de los demás derechos humanos. Estas violaciones a menudo se ven agravadas por otras formas de violencia, odio, discriminación y exclusión, como las basadas en la nacionalidad, la raza, la religión, la discapacidad o la condición económica, social o de otra índole.  En muchos estados el mero hecho de plantear el tema, representa una amenaza al principio básico de universalidad de los DDHH.

En el caso de las mujeres lesbianas, la discriminación y la persecución por orientación sexual tienen unas mayores connotaciones por su condición de mujer y lesbiana. Así la prevalencia en la sociedad del sexismo y la homofobia crea un clima en el que las lesbianas corren grave peligro de ser víctimas de la violencia debido a su inferior posición social.

Oro har, gobernuek ukatzen dute beren lurraldeetan giza eskubideak urratzen direla, eta urratzen direnean, salbuespen-egoeratzat jotzen dituzte. Hala ere, Estatu askok ontzen dute gay eta lesbianen kontrako errepresioa kulturaren, moralitatearen erlijioaren osasun publikoaren izenean, eta errepresio hori errazten dute, lege xedapen zehatzak hartuz.

Y Rusia no es la excepción. “Diputados, proteged al pueblo de los degenerados”, esto se podía leer en las pancartas frente a la Duma Estatal de Rusia donde sin apenas discusión y casi por unanimidad (437 votos a favor de 450) se ha aprobado la ley que prohíbe la propaganda homosexualidad entre las y los menores de edad.

El proyecto, que eleva a rango estatal las prohibiciones ya vigentes en San Petersburgo y algunas otras regiones del país, ha cambiado su terminología y se refiere ahora a la propaganda de las “relaciones sexuales no tradicionales”

La nueva legislación supone enmiendas en el código de infracciones administrativas que permitirán sancionar a quienes difundan información para formar en las y los menores “orientaciones sexuales no tradicionales”, o para “presentar como atractivas las relaciones sexuales no tradicionales”. También podrán ser sancionados quienes se dediquen a difundir “la idea tergiversada de que las orientaciones sexuales tradicionales y no tradicionales tienen igual valor social” y quienes “impongan información sobre las relaciones sexuales no tradicionales que provoque el interés por esas relaciones”.

Según publica en su web el colectivo Spectrum Human Rights Alliance (SHRA), las agresiones a homosexuales están aumentando en Rusia y, además, “quedan impunes bajo el amparo de la nueva ley”. Mientras, grupos neonazis autores de los ataques más recientes, siguen subiendo vídeos de sus acciones a la red social.

El colectivo defensor de los derechos humanos ha denunciado las agresiones de estas pandillas violentas, documentándolas con vídeos e imágenes muy duras.

Spectrum Human Rights Watch ha instado a la comunidad internacional a tomar medidas en este asunto. “En este momento la comunidad internacional debería hacer todos los esfuerzos para parar estas atrocidades y sancionar a Rusia”, reclaman.

Además de la ley anterior, también se ha aprobado una ley que endurece castigos contra los que ofendan los sentimientos religiosos, con 308 votos a favor. Esta ley, contempla hasta cinco años de cárcel y multas de 500.000 rublos (más de 4.000 euros) para los que ofendan sentimientos religiosos. Es la reacción del parlamento Ruso a la actuación del grupo de música  punk Pussy Riot en la catedral de Cristo Salvador, el principal templo ortodoxo Ruso.

2 de las integrantes: Maria Aliójina y Nadezhda Tolokónnikova, fueron condenadas a 2 años de prisión por escenificar una plegaria punk en el principal templo ortodoxo ruso.

Nadezhda, está ahora ingresada en una clínica de la región siberiana de Krasnoyarsk, tras haberse declarado a finales de septiembre en huelga de hambre para exigir su traslado a otra prisión tras denunciar los abusos en la prisión de Mordovia donde estaba internada. Tolokónnikova denunció en la prensa rusa amenazas de muerte por parte de compañeras de celda y la administración de la cárcel, y los abusos, los malos tratos y las torturas a los que son sometidas permanentemente las internas.

Piotr Verzílov, su marido, denunció que la larga duración del traslado de su esposa fue una medida de castigo por sus denuncias de abusos en la prisión de Mordovia en la que estuvo ingresada desde octubre de 2012. “Nadezhda estuvo 26 días de viaje. Durante ese tiempo no puso comunicarse con sus familiares. Habitualmente, a los trasladados se les da esa posibilidad, pero Nadezhda no dispuso de ella. Durante ese tiempo estuvo en prisiones de tránsito. Omsk, Tiumén y ahora Krasnoyarsk”, señaló.

Vladimir Lukín, el defensor del pueblo, había pedido al Tribunal Supremo de Rusia revisar la sentencia de Tolokónnikova en línea con el recurso presentado por los abogados de la joven, aduciendo que la pena “es demasiada severa para su falta”. “Fue una falta de carácter local, que merece un castigo administrativo, no una sanción penal”.

Desde EH Bildu mostramos nuestro total apoyo y solidaridad con las Pussy Riot, activistas feministas quienes mediante el arte de la música con mensajes revolucionarios, reivindican sus derechos frente al sometimiento patriarcal al que son sometidas con la opresión y corrupción de Putin.

Exigimos la excarcelación inmediata de Nadezhda y Maria, símbolos de arte y rebeldía feminista que tienen total y absoluto derecho a algo tan elemental como es la libertad de expresión.

De ahí nuestra enmienda a la totalidad. Instando al Gobierno Vasco a mostrar públicamente su rechazo hacia las políticas discriminatorias hacia las lesbianas, gays, bisexuales, queers, intersexuales y transexuales, entre otras. Que está llevando a cabo Rusia.

Además de como parlamento Vasco, exigir la excarcelación inmediata de las integrantes de Pussy Riot, basándonos en el derecho de todas las personas a la libertad de expresión. 

Berriak

Irregultartasunak salatu ditugu Hondurasko hauteskundeetan

HONDURASKO HAUTESKUNDEETAN LAGUNTZEKO GIZA ESKUBIDEAK IKUSKATZEKO EUROPAKO GIZARTE ZIBILEKO ERAKUNDEEN ADIERAZPENA, 2013KO AZAROAREN 25EAN

Hondurasko Hauteskundeetan Lagundu eta Giza Eskubideak Ikuskatzeko Europako Gizarte Zibileko erakundeen Ordezkaritzak (EHNE-Bizkaia, STEE-EILAS, VSF, Mundubat, Bizilur, Puentes no Muros, Alternatiba, EHBildu, COAG), Hondurasen garatutako hauteskunde prozesuaren gaineko kezka adierazi nahi du.

Azaroaren 24ko jardunaldian irregulartasunak antzeman ditugu eta, alderdi Nazionalaren balizko iruzur elektoralaren aurrean, behin betiko emaitzen aurrean tentuz ibili behar garela uste dugu.

Lehenengo eta behin, Hauteskunde Auzitegi Gorenak telematikoki iragarritako datuak ez dira Harrera Hauteskunde Mahaietako akta ofizialekin kontrastatu. Ordezkaritza honek antzemandako gorabeherak eta bozetan parte hartu duten alderdien (Partido Anti Corrupción PAC eta Partido Libertad y Refundación de Honduras LIBRE) zein boto emaileen salaketek, ezinbestekoa egiten dute tentuz aritzea Hauteskunde Auzitegi Gorenak jakinarazitako datuak aztertzeko orduan.

Bigarrenik, hauteskunde prozesua erakunde politiko anitzei modu desberdinetan kalte egin izan dien jazarpen testuinguru batek baldintzatua izan da, bozka egunera arte eman izan dena, nekazarien buruzagi bi erail dituztela.

Hirugarrenik, gure harridura azaldu nahi dugu zenbait Gobernuk eta Nazioarteko Begirale Ordezkaritzek arineketan eginiko adierazpenen aurrean Hauteskunde Auzitegi Gorenak igorritako emaitzak babesten dituztela esaten, Partido Nacional-ari garaipena ematen dizkiotenak.

Emandako arrazoiengatik, ezinbesteko deritzogu salatutako irregulartasun guztiak argitzeari behin betiko emaitzak eman aurretik. Gertatutakoa bereziki larria da Honduraseko herriak prozesu demokratikoa, justua eta baketsuarekin agertu duen konpromiso irmoa aintzat hartuta.

Ildo beretik, alderdi anitzeko hauteskunde prozesuan izandako goi mailako konpromisoa eta parte-hartzea nabarmendu nahi dugu, Honduraseko herriak  bere etorkizunari dagozkion erabaki politikoetan protagonista izateko borondatea eta gogoa duela aditzera ematen baitute.

Eskubide urraketa larri honen aurrean:

Nazioarteari deia egiten diogu, tentuz ibili dadila Hauteskunde Auzitegi Gorenak igorritako informazioak onartzeko orduan eta Honduraseko herriak adierazi duen borondatearekin bat egiten duen prozesu elektorala eman dela bermatzeko ahalegina egin dezala.

Hauteskunde Auzitegi Gorenari eskatzen diogu salatutako irregulartasun guztiak iker ditzala, hauteskundeen gaineko informazioa akten benetako datuetan eman dezala eta zenbaketa prozesu gardena egin dadila.

Hondurasko Estatuari exijitzen diogu hauteskunde prozesuan emandako Giza Eskubideen urraketa kasu guztien ikerketa, zigortzea eta konpontzea egin dezala.

Berriak

Hondurasen “demokrazia berrezartzea” aldarrikatu du EHBilduk

Ana Etxarte Euskal Herria Bilduko ordezkaria eta Maite Elizondo Alternatibako Koordinakunde Nazionaleko kidea Tegucigalpan dira egunotan, bihar, igandea, Hondurasen egingo diren hauteskundeetan nazioartetik joandako begiraleen ordezkariekin batera. Hauteskunde “garbiak” izango direnaren itxaropena agertu du Etxartek; “hau da, herritarren borondatea errespetatua izatea eta kolpe militarra iraganeko kontua bihurtzea nahiko genuke”.

Manuel Zelaya presidentearen aurka 2009an kolpe militarra gertatu zenetik, “giza eskubideen urraketak eta herri mugimenduaren aurkako jazarpena onartezinak” bihurtu direla ohartarazi du koalizioak. “Hamarnaka pertsona erailak, espetxeratuak edo mehatxatuak izan dira demokrazia defendatzearren”, esan du Bilboko Udaleko EH Bilduko zinegotziak. Era berean, Xiomara Castrok gidatzen duen LIBRE hautagaitzak Honduraseko herri mugimenduari, hauteskundeetan lortutako gehiengoaren bitartez, txaropena” itzularaziko dionaren nahia agertu du.

EH Bilduk agertu duenez, hauteskunde hauek “aukera historikoa” dira Hego Amerikan aldaketa sozialaren alde ematen ari den aldaketan beste urrats bat emateko. “Horregatik, Hondurasen demokrazia berrezartzea adarrikatzen dugu eta, aldi berean, Amerikako kontinentearen aurka kapitala egiten ari den eraso genozidari aurre egingo dion herri burujabetzak jauzi erabakigarria ematea”.

Berriak

Matute: “Son organismos no elegidos por las urnas, como el Banco Central, los que diseñan la política europea”

Alternatiba, Aralar, EA eta Sortuko bina ordezkarik agerraldia egin dute gaur koalizioko lau indarrak Europako datorren urteko bozetan ere batera aurkeztuko direla iragartzeko. Oskar Matute eta Maite Ubiriak hartu dute hitza. Hona hemen Alternatibako bozeramaileak esandakoa, Europako erakundeak eraldatu beharraren inguruan.

Las próximas elecciones europeas se celebrarán en una grave situación social y económica. La crisis ha servido de pretexto para adelgazar el llamado sistema de bienestar hasta el punto de hacerlo casi desaparecer. Así, los derechos y las conquistas sociales logrados a lo largo de décadas de lucha de los y las trabajadoras, corren peligro en una Unión Europea donde la crisis creada por el capitalismo financiero, provoca un rechazo cada vez mayor a un proyecto que la ciudadanía percibe cada vez más como una amenaza que como una garantía para la consecución de sus derechos más elementales.

Desde EHBildu, consideramos que las instituciones europeas actúan a las órdenes del mercado cuando cargan el peso de la deuda en los hombros de la ciudadanía. Vemos como incluso cuando Bruselas aprueba directivas para promover la igualdad o unas condiciones de trabajo dignas, la Troika impide su aplicación. Por ello, debemos alterar las mayorías políticas para impulsar una Unión a la medida de las mujeres y los hombres que la conforman, una Europa de los pueblos que anule el monopolio conseguido por la Comisión Europea y la Troika.

Era berean, krisialdiak agerian utzi du finantza sistema kontrolatu beharra dagoela. Gardentasuna behar dugu, Europako Banku Zentralak eta herri desberdinetako banku sistemek erakutsi dituzten jokabideak ikusita. Hala, egoera ekonomikoa gainditu eta ekonomia solidarioa garatzeko bidean, guztiz beharrezkoa da guretzat zorra berrikustea.

También en Europa, debemos reivindicar una transformación del modelo económico y una revolución social. Y como parte de ese proceso situamos pilares elementales como la revisión de la deuda, el control sobre los sistemas bancarios, las políticas de protección del medioambiente o la soberanía energética y alimentaria en oposición a la PAC.

Esta situación ha evidenciado el déficit democrático de la Unión Europea, ha demostrado que entre la ciudadanía y los centros de decisión existe un abismo. Son organismos no elegidos por las urnas, como el Consejo Europeo o el Banco Central, los que diseñan la política europea, mientras que el poder del Parlamento Europeo es áun muy limitado.

Benetako erabakiak hartzen dituzten erakundeak ez dira bozetan herritarrek bozkatzen dituztenak, Europako Batzordea edota Banku Zentrala kasu; horregatik, Europak prozesu irekia, parte-hartzailea eta demokratikoa jarri behar du abian. Europa alternatiboa eraiki behar dugu, bere gabezia demokratikoak gainditzeko. Eta bide horretan herritarrek izan behar dute protagonismoa.

Debemos construir una Europa alternativa, de la mano de la ciudadanía. Y para ello deben facilitarse los mecanismos para la participación directa en la toma de decisiones, a través de consultas o referéndums, porque la Unión Europea necesita de una transformación democrática.

Y también la necesita de cara al exterior, para lo que reclamamos una política exterior independiente y no alineada, una apuesta por la solidaridad internacional y las relaciones comerciales justas que permitan el desarrollo económico y social de los países productores, además de la no participación en aventuras militares disfrazadas de intervenciones humanitarias.

Hala, guztiz beharrezkoa deritzogu NATO desegiteari, eta Batasuneko estatuek hirugarren herrialdeetan gauzatzen dituzten gerra ekintzak bukatzeari. Horrez gain, enpresa transnazionalen jokabidea aztertuko duen Europako auzitegia sortzea ezinbestekotzat jotzen dugu.

Maite Ubiriak eta Rebeka Uberak agerraldian esandakoa, kokapen politkoa eginda:

2014ko maiatzaren 22tik 25era Europako Parlamenturako hauteskundeak egingo dira eta hitzordu horri begira EH Bilduk bere gogoeta eta eskaintza plazaratu nahi du gaurko agerraldian.

Lehenik eta behin, askapen sozial eta nazionalaren bidetik igaro nahi duen ezker eraldatzailearen ikuspuntutik europar eraikuntzaren prozesua guztiz estrategikoa dela adierazi nahi dugu. Zentzu horretan, Euskal Herria Bilduren baitan argi daukagu askapen nazionalaren aldeko borroka askapen sozialaren borrokaren eskutik joan behar duela.

Consideramos que desde los parametros de una opción de izquierda, soberanista y transformadora que pretende recorrer el camino de la liberación nacional y social, el proceso de construcción de Europa tiene carácter estratégico.

Es preciso impulsar un proceso real de construcción y transformación en Europa. Un proceso abierto, participativo y democrático. Un proceso que haga frente al deficit democrático de la actual Union Europea construyendo una Europa alternativa en la que la ciudadanía sea sujeto de esa transformación.

Europar hauteskundeak oso testuinguru berezian gertatuko dira. Arlo politikoari dagokionez, bi dira Euskal Herria Bildutik azpimarratu nahi ditugun aldagaiak: gatazkaren konponbideari dagokiona eta Autodeterminazio eskubidearen aldarrikapena.

Gatazkaren konponbidea eta Bakea

Azken 50 urtetan pizturik izan den gatazka armatuak utzitako ondorio mingarriak gaindituz, euskal demokrazia eraikitzeko garaia dela adierazi nahi dugu Europako Parlamentuan. Estatuek euskal gizartean sortu duen esperantza higatzera jokatzen duten honetan, gure herriak bakea eta demokrazia behar dituela ozenki aldarrikatzera goaz Europara.

Gatazkaren konponbidearen alde indarra egiteko eta Bruselak duen inplikazio maila bizkortzeko aukerak hobesteko premiazkoa izango da Europako Parlamentuan ordezkaritza izatea.

Contar con una interlocución oficial con la Unión Europea y con representantes de los estados de la Unión puede ser una gran aportación para con el desarrollo del proceso de resolución ya que Bruselas es punto de encuentro en las relaciones internacionales y, por lo tanto, ámbito importante para la construcción de la paz.

Autodeterminazio eskubidea

Aldagai honi dagokionez, Europar Batasunaren baitan zentralitatea hartuko du estaturik gabeko nazioek duten erabakitzeko eskubidearen inguruko eztabaidak.

Eskoziak, Catalunyak, Flandriak eta beste hainbat herrik eginen duten bezala, Euskal Herriak bere etorkizuna libreki erabakitzeko eskubidea duela adierazi behar dugu Europan eta munduan.

Euskal Herriaren eta Europar Batasunaren arteko harreman zuzena eta bitarterik gabekoa izatea aldarrikatzen dugu. Egun eremu administratibo ezberdinetan dauden euskal erakundeek lotura egin behar dute Europako parlamentuarekin, bi norabideko harremana garatuz.

El derecho de las naciones sin estado a decidir su futuro va a estar en primera línea de debate en Europa. Al igual que Escocia, Catalunya o Flandes, Euskal Herria debe plantear y defender su derecho a decicir. Igualmente, nuestro país debe tener voz propia y participación activa en el proceso de constituyente que hay que abrir en Europa desde mecanismos que hagan posible la incorporación de las naciones sin estado que existen en su seno.

EHBildu

Berriak

Kanariar ezker subiranista: Atzo, gaur eta bihar

Irailaren 20an eta 21ean, Kanarietako ezker soberanistako lagunek, Shema Riverak eta Hugo Saavedrak Soberanistas de Izquierda-ko kideak eta Vicente Quintanak Unidad del Pueblo-ko idazkari nagusiak, Espainiako estatuan ematen den herri askapenerako borrokarik ezezagunena gerturatu ziguten; Kanarietako Uhartedia eta bere herriaren deskolonizazio, independentzia eta askatasun sozialaren aldeko borroka, hain zuzen.

Shema Rivera:
Jatorri andaluzeko historialaria, S.A.T-eko kide da, azken kongresuan aukeratutako Batzorde Nazionalean parte hartzen duelarik. JALEO izeneko Andaluziako gazte erakunde independentista eta sozialistan militante izandakoa da. Kanarietako konkistaz, Kanarietako Herriaren erresistentziaren jatorri historikoaz eta Movimiento Canarias Libre sortu bitartean izandako bilakaeraz hitz egin zuen. Hala, Secundino Delgado, Jose Miguel Perez, Juan Garcia “El Corredera”, Fernando Sagaseta eta duela gutxi hil den Antonio Cubillo bezalako pertsona esanguratsuak oroimenera ekarri zizkigun.

Vicente Quintana:
Kanarietako ezker independentistako eskarmentu handiko agintariak, jatorri politikoa Pueblo Canario Unido eta Union del Pueblo Canario talde komunistetan duenak, hitzaldia jarraitu zuen Juan Garcia “El Corredera” gogoratuz eta Movimiento Canarias Libre-ren sorrera azalduz, Kanarietako ezker abertzaleak, bere lorpen eta oztopoekin, xede honekin hasitako prozesu politiko ezberdinak azalduz eta gaur egun ezker kanariarra biltzeko martxan dagoen prozesu irekiaren inguruan hitz eginez.

Hugo Saavedra:
90eko hamarkadan AZARUG gazte erakunde independentista eta sozialistan sartu zen bere Koordinakunde Nazionaleko kide izatera heldu arte. Gainera, Granadilla de Abona portuaren gelditzean parte hartze garrantzitsua izan zuen, Kanarietako ikasleen sindikatuko kide izan zen, 2005 urtean Alternativa Popular Canaria alderdian sartu zen baita ere bere Zuzendaritza Batzordeko kide izan zelarik eta Alternativa Si Se Puede Teneriferrean bere sorreratik egon da. Ezker kanariarraren berreraikitze prozesuaz hitz egin zigun, udal eremuan daukan oinarriaz, egun eratzen ari den prozesuaz, zabaltzen ari den bideaz eta ildo honetan sortzen ari diren erakunde eta mugimenduez.

Jardunaldi hauetan euren aldarrikapenenak ezagutu genituen eta baita euren borroka ere, gogor eta tinko arituz, ezinbesteko oinarri bihurtu direlarik.

Alternatibatik gure gonbidapena onartu izana eskertzen diegu eta gure adore internazionalista helarazten diegu, euren borrokaren etsaiak banan banan garaiaraziko dielako esperantzaz.

https://scontent-b-cdg.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/p206x206/521694_724991887518130_343622699_n.jpg

https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/1276929_724991884184797_1428691470_o.jpg

https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/861402_724992027518116_1908649143_o.jpg

https://scontent-a.xx.fbcdn.net/hphotos-frc3/1265496_724992050851447_53787896_o.jpg

https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/1269240_724992047518114_1935875387_o.jpg

https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/1273600_724992197518099_414937077_o.jpg

https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/1273600_724992197518099_414937077_o.jpg

https://scontent-b-cdg.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/1234105_724992260851426_867948315_n.jpg

https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/942169_724992377518081_1155861696_n.jpg

Berriak

Aniztasun eta askatasun sexuala ukatzen dutenen aurka kalera ateratzeko arrazoiak daude aurtengo E28an ere

Ekainaren 28a, 44 urte beteko dira New Yorkeko Greenwich auzoan izandako gertakarietatik; hain zuzen, askapen sexualaren aldeko eta lesbianek, gayek, bisexualek eta transexualek pairatzen zuten errepresio polizialaren, politikoaren eta erlijiosoaren aurkako mugimendua sortu zen gertakari horietatik. LGBT mugimenduak azken lau hamarkadatan egindako borrokarekin bat egiten du Euskal Herria Bilduk, eta Euskal Herriko hiri eta herrietan E28 honetarako deitu diren mobilizazioetan parte hartzeko deia egiten du. Koalizioko ordezkaritza zabal batek parte hartuko du mobilizazio horietan.

Pertsona guztientzat eskubide eta askatasun berdintasuna aldarrikatzeko arrazoiak oraindik ere egon badaudela uste du EHBilduk, izaera eta norabide sexualari dagokionean ere bai. Mundu mailan asko dira oraindik sexu aniztasunaren eta askatasunaren aurka egiten diren erasoak. Errusian, esaterako, propaganda homosexuala debekatzen duen legea onartu dute duela gutxi eta Frantzian faxista homofoboek Clement Meric militante antifaxista eta LGBT mugimenduko aktibista hil zuten duela hilabete batzuk.

Tamalez, Euskal Herrian ere ematen dira oraindik erasoak eta inposizioak matxismoa, transfobia, lesbofobia eta homofobia darabilten jarreretatik. Horren eredu dira Vatikanoak egin eta Hego Euskal Herriko apaizei bidalitako homosexualitatearen aurkako eskuliburuak. Baina Iparraldean ere pairatzen ditugu erasoak, sexu bereko ezkontzak egin nahi ez dituzten politikarien eskutik, Frantziako legebiltzarrak berririk onartutako legea urratuta.

EHBildutik elkartasuna ardatz izango duen kontzientzia aldarrikatzen dugu, jarrerak aldarazi eta LGBT kolektiboarekiko aurreiritziak eta fobiak desagerraraziko dituenak, alor guztietan ezinbestekoak diren lege eta gizarte aldaketak eginda: hezkuntzan, osasungintzan, komunikabideetan edota herritar askatasunetan.

Normal? Normal es un tipo de champú

Berriak

Alternatibako kide Diana Urrea Brasilen dago gaurtik, “Kolonbiako bakearen aldeko Foroan” parte hartzeko

Alternatibako bozeramaile eta Gasteizko legebiltzarkide Diana Urreak “Kolonbiako bakearen aldeko foroan” parte hartuko du gaurtik igandera arte, Porto Alegren, Brasilen. Marcha Patriotica mugimendutik eginiko lan luzearen emaitza da topaketa, Brasil, Argentina, Uruguay zein Kolonbiako eragile desberdinekin izandako harremanen ondorio.

Helburua Kolonbiako gerrari konponbide politikoa bilatzeko eztabaida sustatu eta nazioartetik elkartasuna bilatzea da, ondorengo oinarriekin: “justizia sozialean, burujabetzan eta demokrazian oinarritutako bakea eraikitzea; Kolonbiako gobernuaren eta FARC-EP gerrillaren arteko elkarrizketa mahaian mugimendu sozialen eta herritarren parte-hartze zuzena ematea; bi aldeen su etena elkarrizketa prozesuak iraun bitartean; ELN eta EPL mugimenduekin bake elkarrizketak abiatzea; gure Amerikako herrien arteko elkartasunaren indartzea”.

Foroak Latinoamerika zein Europako hainbat erakunde politiko eta sozialetako ordezkarien parte-hartzea izango du, Alternatibako kide Diana Urrearena kasu. Harekin batera gonbidatutako pertsonen artean, besteak beste,Piedad Cordoba, David Florez, Graciela Jorge, Pedro Lantieri, Socorro Gomes edo Araceli Ferreira nabarmendu daitezke.

Berriak

Israeldar Arrazismori Txartel Gorria erakusten

Euskal Herria-Palestina Sarea

2011ko ekainean, Palestinako 42 futbol taldeek, UEFA-ko lehendakaria den Michel Platini 21 urtetik beherakoen lehiaketa maskulinoa Israelen egitearen erabakia aldatzera bultzatu zuten, Israelek Palestinan okupazio militarra, kolonizazioa eta apartheid sistema inposatzen dituelako.

Harrezkero, UEFA-k sub21ko finalak Israeli ken ziezazkiolako eskaera deiak etengabeko eran ugaritu ziren Europa osoan eta mundu zabalean. Sarean bildutako 13.000 sinadurak, edo europar futboleko 50 izarrek  sinatutako adierazpenak edo Marie-George Buffet kiroletako ministra ohiaren eskutitzak frogatzen dute, bai futbol jarraitzaileek bai giza eskubideetako defendatzaileek, Israeli lehen mailako kategoria duen ekitaldi bat antolatzeko ohorea ematea, kiroletako balioen aurka doan bidegabeko portaera bat saritzea dela uste dutela.

Nazioarteko zuzenbidea ez betetzea eta palestinarren giza eskubideen urratzeengatik, Europa osoan zabaltzen den mugimendu anti-arrazista, Israeli Txartel Gorria erakusteko kanpaina egiten ari da.

Kanpainak, Israelen kirol lehiaketak ospatzeko UEFA-ren erabakia eztabaidatzen du, eta kirolak duen potentzial positiboa, Israel presionatzeko erabiltzea, giza eskubideen bortxaketarekin amai dezan esigituz, eta ez zigorgabetasunarekin eta sari emateekin adore emateko. 2005ean jendarte zibilak martxan jarri zuen BDZ (Boikot, Desinbertsio eta Zigor) mugimendu orokorraren barruan sartzen den kanpaina da, zein Hegoafrikako Apartheid-en aurkako mugimenduan oinarritzen den, non kiroletako boikotak paper garrantzizkoa izan zuen egoera horren aldaketan.

2010ko irailean, Michel Platini-k Israelek futbolari palestinarrei inposatzen dizkien murrizketei buruzko kezka adierazi zuen, “Israelek aukeratu beharko du kirol palestinarra garatu eta loratu dadila baimentzea edo bere gaurko portaeraren ondorioei aurre egitea” esanez.

Harrezkero bi urte eta erdi   pasatu dira eta “loratzea” ez da Palestinako kirolen gaurko baldintzak deskribatzeko erabil daitekeen hitzik egokiena. Zisjordanian, Jerusalenen eta Gazan okupazio militarrari aurre egin behar dion palestinar herri osoaren adibide txiki bat besterik ez da, edo Israelgo Estatu barruan bigarren mailako herritarrak bezala edo atzerrian kanporatutako errefuxiatu bezala bizi direnen errealitateko zatitxo bat besterik ez.

Ez dira  futboleko eta kiroletako instalazioak soilik izan militar israeldarren erasoen jo muga, paralinpikoen batzorde nazionala eta Gazako estadio nagusia barne. Eskoletako patio eta haur-parkeetan, bonbardaketek, futbolean ari ziren gaztetxo palestinarrak ere hil dituzte.

Hiru hilabeteko gose greba eta nazioarteko protesta zabala egin behar izan ziren Mahmoud Sarsak palestinar selekzio nazionaleko kidea dena lehengo urteko uztailean askatzeko, israeldar autoritateak. Gazatik Cisjordaniara partidu bat jolastera zihoanean atxilotu zuten eta hiru urtez eduki zuten kargurik eta epaiketarik gabe. Gaur egun oraindik selekzio nazionaleko atezaina den Omar Abu Rois eta Ramalako jokalaria den Mohammed Nimr espetxeratuak dauzka Israelek, beste lau mila baina gehiago preso politikoekin batera.

Palestinar orori bezala ohizkoa den eran futbolari palestinarrei ere mugimendu askatasuna ukatzen zaie, nahiz okupatutako lurralde barruan, nahiz entrenamenduetan edo lehiaketetan parte hartzeko atzerrira bidaiatzen saiatzen direnean. Gainera, UEFA-k aurrera egingo balu txarto pentsatutako sub21en lehiaketa plana Israelen ospatzeko asmoarekin, legez kanpo okupatutako lurraldeetako milaka palestinar jarraitzaileei ukatu egingo litzaieke partiduak ikustera joateko eskubidea, kolono israeldarrak inongo oztoporik gabe edozein joan etorria egiteko askatasun guztia izango luketen bitartean.

Irainen mukuru bezala, sub21en amaierarako aukeratutako estadioen artean Bloomfield estadioa dago, lehenago Basa deitua, Shabab kluba-Arab 1948an kanporatu zuten estadioa; Netanya herriko estadioa, Bayyarat Hannun palestinar herri suntsitua izan zeneko azken etxearen gainean eraikitakoa; erreserba moduan Ramat Gan-eko estadioa, “ jabe absentea” delakoaren legea aplikatuz, Jarisha,  Al Jammasin eta Al Sharqi-ko udalei desjabetutako lurretan eraikia, eta Teddy estadioa, Al Maliha suntsitutako herriaren ondoan eraikia.

Teddy estadioa,  Beitar Jerusalem talde entzutetsuaren egoitza ere bada, zeinen jarraitzaileak 2013ko otsailean klubaren eraikin administratiboak erre zituzten Chechnya-ko bi jokalari musulman fitxatu ondoren, eta hilabete bat geroago haietako batek bere lehen gola markatu zuenean, mordo handi batean alde egin zuten estadiotik. Moshe Zimmerman-ek, unibertsitate hebrearreko kirol historialari denak, Beitar Jerusalem-en jarraitzaileak, taldexka estremista bat besterik ez denaren ideiari uko egiten dio eta horrela adierazi du: “Israeldar jendartea orokorrean gero eta arrazistagoa itzultzen ari da, edo gutxienez etnozentrikoagoa eta hau horren adierazgarri da”.

Europa osoan Tarjeta Gorria-ren kanpainak argudiatzen du Israel “ondorioei aurpegia ematera behartu” behar dela. Adierazpen honetan zerrendatutako gehiegikeriak Israel deskalifikatzen dute kiroletako nazioarteko ekitaldiko anfitrioia moduan. Hori baimentzeak zigorgabetasunaren sentsazioa indartzen bai du, gehiegikeriak betikotuz.

Sub21en txapelketa europarra egiteko, Israeli emandako ohore hori erretiratzea eskatzen diogu UEFA-ri, eta etorkizunean ere Israel bazter dezala horrelako ekitaldiak antolatzeko hautagaietatik, giza eskubideen bortxaketa sistematikoak kirolean ez duenaren mezu sendoa igorriz.

Berriak

Demokrazia ezkertiarra da

Gonzalo Fernandez Ortiz de Zarate – Alternatibako Mahai Internazionalista

Italiak azkenaldian bizi izan duen hauteskunde-osteko komeria, 5 Izarren Mugimenduaren ustekabeko arrakastak presidentea aukeratzeko momentuan alderdi tradizionalen arteko nahaspilak sortutakoa, demokrazia berezi bat duen herri batean gertatutako beste arazo bat besterik izango ez balitz bezala azter zitekeen. 

Halaber, eta Italiakoa klabe historikoan eta nazioartean aztertuz gero, mugimendu ausart, erradikal, konplexu eta zehaztugabe honek sortutako hedatze-uhina haratago joan zitekeela ondorioztatu genezake. Horrela, mundu osoan pairatzen dugun maila baxuko demokraziaren zilegitasun eza handitzeko prozesu zabal eta sakon batean hasteko aukera egongo litzake. Izan ere, demokrazia hau ez da gai gehiengo zabalen interesak asebetetzeko ezta parte-hartze, justizia eta bake beharrizan globalari erantzuteko ere. Prozesu hau beraz, indartsu hel zitekeen Europara.   

Zentzu honetan, gero eta nabarmenagoa da herritarren eta erabaki garrantzitsuen arteko aldentzea; gero eta argiagoa da parte-hartzearen kalitate demokratiko eskasa, lau urtean behin ordezkariak aukeratzeko sistema moduan ulertuta; gero eta ageriagoa da enpresa eta merkatuek, pertsona eta gobernuekiko duten nagusitasuna; gero eta adierazgarriagoa da alderdi politikoen zilegitasun eza, bai masen tresna modura zein proposamen eraldatzaile eta burujabeen aurkako babes bezala.

Hala, demokrazia liberal-ordezkatzailearen eredua eta bere eragile nagusiak –alderdi politikoak-  gero eta gehiago jartzen dira zalantzan, eta herritarrek eredu honen inguruan sortu den hauteskundeetara aurkezteari eta instituzioetan egoteari begirako sarea, arrotza, garrantzirik gabekoa eta euren interesen aurkakoa dela ere uler dezakete. Horrela ulertzen dira adibidez, Latinoamerikan gertatutako aldaketa prozesu esanguratsuenetako batzuk: ekimen ausartenetako asko –Bolivia, Ekuador eta Venezuela- erro berdina konpartitzen dute, alderdi tradizionalak, agenda estuak eta kultura politiko itsuak alde batera utzita, eta parte-hartze eredu berriak proposatzen dituzte ikuspuntu liberala baztertuz, baita alderdikrazia delakoari aurre eginez ere. Era berean, munduan barrena borroka eraldatzaileetan protagonista izaten ari direnak eta agenda berrien inguruan sektore herrikoi garrantzitsuak biltzen dituztenak, mugimendu sozial desberdinak direla ikus dezakegu. 

Hau ez da berria, beti egon baita balio gutxiko demokrazia honen aurkako erantzuna eta honi aurre egitea lortu duten pertsona zein erakundeak ere. Aitzitik, eredu ustel eta bidegabe honekiko nekea eta demokrazia, parte-hartzea zein boterea ulertzeko beste eredu batzuetara aldatzeko beharra, gero eta handiagoa da. Horregatik, herritarrok zein alderdi politikoek –eredu honen seme-alabak- etorkizunari ahalik eta modu onenean aurre egiten prestatuko gaituzten lezioak ikasi behar ditugu.

Zentzu honetan, eta lehenik eta behin, gaur egun berez balioa galdu duen demokrazia baten balio galera prozesu batean murgilduta gaude. Batetik, Italian sistema babesten duten alderdi guztiak –eskumakoak, liberalak, sozialdemokratak- herriaren gobernagarritasuna bermatzeko, hau da biziraupena bermatzen dien statu quoa mantentzeko, zein azkar batzen diren ikusten dugu. Aldaketa haizeak suntsitzeko asmoz egindako eskumen batuketa hau, edonon gero eta gehiago ikusiko dugun zerbait izango da; bestetik, errepresioa, protestaren kriminalizazioa eta indarkeria instituzionala gero eta indartsuagoak direla dirudi, desberdintasunak areagotzen diren bitartean eta pertsonak euren eskubideen alde borrokatzeko antolatzen diren heinean. Munduan zehar gertatzen diren erailketa politiko anitzak (Guatemala, Mexiko, Kolonbia, etab.), zein Etxe-kaleratzeen aurkako Plataformako kideen aurka Espainoko estatuak zuzentzen duen kriminalizazioa, edota euren militantzia politikoagatik Ertzaintzak gauzatutako 8 gazte euskaldunen atxiloketa, krisiari eta kosta ahala kosta euren pribilegioak mantentzearren boteretsuek egindako saiakerari lotutako garai berri honetan gertatutako adibide batzuk besterik ez dira. Ezin dugu bistatik galdu gero eta nabarmenagoa den errealitate hau.

Baina gainera, eta bigarrenez, ezkerrak beste oinarrizko lezio bat ikasi behar du demokraziari buruzko diagnosi honetan: hauteskundeetara aurkezteari eta instituzioetan egoteari begirako jokoak, gaur egun garrantzi handikoa bada ere, hutsune sakonak dauzka, zilegitasuna guztiz galdu du eta beraz, gero eta maila txikiagoan ordezkatzen du jendartea. Oinarrian hauteskundeetara aurkezteari eta instituzioetan egoteari begirako estrategiaren erritmoak eta dinamikak lehenesten konformatzen bagara, Titanic hondoratzen ari zenean jotzen jarraitzen zuten musikariak bezala amaitzeko arriskua dugu.  

Irabazteko asmoa dugu, bakarrik –edo batez ere- eskumak iruzurrez kontrolatzen duen karta joko batean. Aitzitik, gero eta argiagoa dirudi aldaketak gertatzen ari diren joko-zelaiak anitzak direla eta bertan, kartak ere askotarikoak direla. Eskumak botoak besterik ez ditu behar gobernuan egoteko eta boterea mantentzeko, eta ezkerrak botoak baino gehiago behar ditu: konbentzitzea falta zaio, formazioa sustatzea falta zaio, alternatibak proposatzea falta zaio, indar politikoak metatzea falta zaio. Hauek izan behar dira gure kartak, hori da gure jokoa, eta hori ez da soilik –eta oinarrian- instituzioetatik egiten -baina baita ere-.

Intentsitate baxuko demokrazia eredu honekin amaitu zezakeen olatuak eragileen artean ezberdintasunik ez egiteko arriskua dakar, eta zintzoenak ere suntsi ditzake, baldin eta ez bada gai momentua ulertzeko eta ez badu ikuspuntua zabaltzen. Horregatik demokrazia zabaldu behar dugu, baita ordezkaritza dugun instituzioetan ere: lehenik, ahalik eta leku gehienetan demokrazia zuzena eta parte-hartzailea ardatz duten esperientziak martxan jartzea lehentasunezkoa izan behar da, modu estruktural eta iraunkorrean, berebizikoa izanik zer eta nola egiten den, eta emaitzari beldurrik izan gabe: azken finean, demokrazia zuzena berez ariketa ezkertiar bat da; bigarrenez, desobedientzia zibil aktiboaren tresnak sustatu behar dira (Aske Gunean euskal gazteriak emandako jarraibidea guztiz txalogarria da); hirugarrenez, eta modu estrategikoan, mugimendu sozialekin artikulazioaren garapenari, ahaleginak, baliabideak eta denbora eskaini behar zaizkio, konfiantza eta elkar-ulertzea oinarri duten espazioak eta agendak sortuz –baina benetakoak-. Azken finean, gainbeheran dagoen demokrazia honen marko estuak gainditu behar dira eta gainezka egin –berak gure kontra gainezka egin aurretik-, herritarrei demokrazia eredu burujabeagoak eskainiz. Demokrazia ezkertiarra da, aldarri egin dezagun.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X