Alternatibak dio Otegi kartzelan mantentzeak agerian uzten duela estatuko justizia gabezia eta bakea oztopatzen tematuta daudela

Alternatibaren Gipuzkoako koordinatzaile Ayem Oskozek Espainiako Auzitegi Konstituzionalaren azken erabakia deitoratu du, Arnaldo Otegi, Arkaitz Rodriguez, Miren Zabaleta eta Sonia Jacinto preso mantentzea dakarrena, ezarritako zigorraren hiru laurdenak beteta izan arren eta “bidegabe atxilotu zituzten arren, ez baita logika politiko zein etikorik egungo egoera iraunarazteko” Bateragune delakoan auziperatuentzat.

Alderdi ezkertiarreko bozeramaileak berriz ere salatu ditu “bakegintzan aritzea delitu bakarra duten pertsonei” ezarritako zigorrak eta ziurtatu egin du, halaber, Otegi zein besteak kartzelan egoteak “agerian” uzten duela, “are gehiago eta posible bada, Espainiako estatuan dagoen justizia gabezia eta bere gobernua bakea oztopatzearekin tematuta dagoela, Moncloatik gatazkaren konponbidea eta normalizazioa politikorako egoera berrian gaudela onartu nahi ez dutelako”.

Azkenik, Oskozek auzitegiei dei egin die “euskal herritarren gehiengoaren aldarrikapena entzun dezatela, erreforma basatiak eta politika atzerakoiak ezkutatzeko iraganeko mamuak astindu nahi dituztenen tresna izateari utz diezaiotela, hauek inposatu nahi duten ikuspegia ez baitator bat ez errealitatearekin ezta herri honek bere etorkizuna bakean eta pertsona guztien eskubide guztien aitortzan eraikitzeko duen beharrarekin”.

Erabaki antidemokratikoen gainetik, herriek erabakitzen dute

Kataluniako Parlamentak onartutako adierazpen subiranistari Auzitegi Konstituzionalak ezarritako betoa probokazio hutsa eta mespretxu izugarria da Kataluniako gizartearen gehiagoren iritziarekiko. Hartutako erabakiarekin, Auzitegi Konstituzionalak eremu politikoan sartzen da eta ukatu egiten dio Kataluniari subjektu politiko burujabea izatea, eta modu antidemokratikoan atea ixten die errealitate nazionalei, Konstituzioak suposatzen duen kartzelan “Espainiaren batasuna” giltza bezala erabilita.

Izaera politikoa duen eta premia politikoen zerbitzura jokatzen duen auzitegi batek hartutako erabakiaren aurrean gaude. Gainera, Katalunia, Galizia eta Euskal Herria subjektu politikoak eta erabaki esparruak direla onartzeari behin eta berriro uko egiten dion Estatu bateko auzitegi bat da. Beraz, inongo sinesgarritasun demokratikorik ez duen erakundea da.

Kataluniako gehiengo politiko eta sozialak hartutako erabaki politiko bat atzera botatzeko ez da inor Auzitegi Konstituzionala. Euskal Herriak edo Espainiako estatuko beste edozein naziok hartutako erabaki politikoak atzera botatzeko ere ez da inor.

Espainiako estatua atzerakada demokratiko nabarmenean murgilduta dagoenean heldu da erabaki hau. Ageri-agerian geratzen ari da bere lurralde ereduak zein eredu instituzionalak porrot egin duela.

Eztabaida nazionala zein lurraldetasunekoa ez da parametro juridikoen arabera egin behar. Borondate politikoarekin eta izaera demokratikoarekin zerikusia daukan gaia da. Erabakitzeko eskubidea da jokoan dagoena. Ez bakarrik bere formulazioa, praktikan nola gauzatuko den ere bai.

Erabat kezkagarria iruditzen zaigu Gasteizko Gobernuak egindako balorazioa. Nazio aldarrikapenak defenditu daitezkeela adierazi du, nahiz eta indarrean dagoen marko legalak hori ukatzen duen. “Adierazpen politiko guztiak bideratu, mantendu eta adostu daitezke”, esan du Erkorekak, eta era horretara, zilegitasuna eman dio Euskal Herria ukatzen duen marko legalari eta bizkarra eman dio euskal gizartearen gehiengoaren aldarrikapenari.
Erkorekak aipatzen duen indarrean dagoen legedia da, hain zuzen, Konstituzioak ezartzen dituen mugak zehazten dituena. Hau da, horixe da edozein proiektu independentista, Kataluniakoa zein Euskal Herrikoa, gauzatzea galarazten duena.

Euskal Herriari edo beste edozein nazioari bere etorkizuna erabakitzeko aukera ukatzen dion erakunde politikori edo juridikori ez diogu zilegitasunik emango EH Bildutik. Eskubide hori euskal gizarteari dagokio, eta ez beste inori. Espainiako Konstituzioak, Auzitegi Konstituzionalak eta beste edozein órgano estatalek ez dute garalaziko Katalunia, Galizia edota Euskal Herria estatu burujabe bihurtzea, beren herritarrek hala erabakitzen badute.

Gure kontrakotasuna azaltzen dugu Auzitegi Konstituzionalak hartutako erabakiaren aurrean, eta Euskal Herria, Katalunia edo Galizia subjektu politikoa direla onartzeko eta erabakitzeko eskubidea praktikara eraman ahal izateko etengabeko lanean murgiltzeko deia egiten dugu. Horixe da erantzunik onena eta jarraitu beharreko bidea. Erabaki antidemokratikoen gainetik, euskal gizartea, Euskal Herria, herriak, izango dira beren etorkizuna zein izango den erabakiko dutenak.

EHBildu

M22 duintasuna ankerkeriaren aurrean

Atzo, Arrazakeriaren eta xenofobiaren aurkako egunean, eta gaurkoan, milaka lagun faxismoaren aurka kalera aterako direnean, gogorarazi beharko genuke kapitalak ez duela bere mugimendua oztopatzen duen ez legerik ezta mugarik. Bitartean, pertsonen kontra legediak eta hesiak altxatzen ditugu, jendearen azala zein duintasuna hausteko gai direnak. 500 etorkinek Melilla “eraso” egin zutela kontatu ziguten egun berean, egunkarietako azaletan irakur zitekeen gehien dutenen eta gutxien dutenen arteko aldea, aberatsenen eta pobreen artekoa alegia, gero eta handiagoa dela Espainiako Erresuman.

Jakin badakigu zeintzuk diren Europako herritarrak pobretu izanaren arduradunak. Badakigu lapurretan, eskubideak urratzen, pribatizazioak sustatzen eta prekarietatea zabaltzen zeintzuk aritzen diren. Eta badakigu mugarik gabeko aurkari horren aurka, duela gutxi Bilbon austerizidioa aldarrikatzen ibilitakoa baina bihar-etzi Bruselan edo Frankfurten egongo dena, borroka eta duintasuna gelditzen zaigula. Horixe da Madrilgo kaleak gaur beteko dituzten dozenaka milaka lagunek darabilten aldarria, errudunak seinalatu, izen-abizenak ez ezik, marka eta tituluak dituztenak.

Euskal Herritik ere, ehunka lagun atera dira beste herrietako zutabeekin bat egitera, haien aurkari berdinak ditugulako, eta horregatik Internazionalismotik eta sistemaren aurrean makurtzen ez garenon elkarlanarengatik, Alternatibatik duintasunaren martxak babesten ditugu, gaur, erregimenaren hedabideek isilarazi arren, Erresumako hiriburua zeharkatzen ari direnak.

Gure bizitza haien kapitalaren aurrean, duintasuna ankerkeriaren aurrean.

Espainiako immigrazio politika eta Ceutako hildakoak Legebiltzarrera eramango ditugu Eusko Legebiltzarrera

EH Bilduk iritzi dio Ceutan hildako 15 pertsonen heriotza Espainiako migrazio politikaren ondorioa dela. “Gertatu dena nahikoa garrantzitsua da konturatzeko Espainiako migrazio politikak giza eskubideen aurka doazela eta Legebiltzar honek horien aurka adierazpen publikoa egin behar duela. Horrez gain, hildakoen senitartekoekin eta inguru hartan muga pasatzeko zain daudenekin ere elkartasuna adierazteko balioko du”, adierazi du Diana Urreak, ekimena sinatu duen legebiltzarkideak.

“Espainiako migrazio politikek horrelako sarraskiei bide ematen die. Madrilgo gobernuak hartzen duen jarrera, gainera, egoera okertzea bakarrik ekartzen dute. Eta hori gutxi balitz, arduradun politikorik gabe geratzen da guztia. Horregatik gura dugu Estrasburgoko Giza Eskubideek epaitegiak Ceutan gertatu zena sakonki aztertzea, arduradun politikoak bilatze aldera”, gaineratu du.

Legez besteko proposamenean espresuki aipatzen da Human Rights Institute erakundeak egindako txostena, zeinak azpimarratzen duen Espainiako migrazio politikak Eurpar Batasunaren arautegiaren aurka doazela. Izan ere, aipatutako arautegiak galarazi egiten du muga pasatzen duten etorkinak gogoz kontra euren estatuetara berriro itzultzea, tratu txarrak pairatzeko arriskuan egon baitaitezke.

EHBildu

Pankarta, epaile eta ministroak

Asier Vega – Alternatiba

Beharbada ozenago esan daiteke, argiago ezinezkoa baita eta, ahots gehiago… etorriko dira. Urtarrilaren 11n Bilboko kaleak bete zituen bakearen eta giza eskubideen aldeko aldarrikapena gogoratzen dugun jendetsuena izan zen, deialdiaren arrakastaren meritua partekatua izan arren. Izan ere, salbuespen egoera baterantz doan erregimen politiko baten laguntza izan zuen, gizarte mugimenduek askotan amestu baina hamarkadotan lortu ez dutena erantzuna eragin duena: eskubideak eta duintasuna aldarrikatzeko gero eta jende gehiago kalera ateratzea; Euskal Herritik Herrialde Katalanetara, murrizketak eta gehiegikeriak salatzeko bete diren plazak ahaztu gabe.

Urtero, euskal presoen eskubideen aldeko manifestazioak milaka lagun biltzen ditu kalean. Hala zen ETAk bere ekintza armatua bertan behera utzi baino lehen -bitxia orduan ez zirela manifestazio hauek legez kanpo uzten- eta gerora ere arrakastatsuak izan dira. Frankismoaren ondorengoen gezurretatik haratago, manifestazio hauek sinestarazi nahi izan dutena baino helburu sinpleagoa dute: presoen senide eta lagunak zigortu eta hitzen dituen dispertsioaren amaiera, gaixo larriak edo sendaezinak kartzelatik ateratzea, eta kondenak luzatzeko erabiltzen diren oinarri legalik gabeko neurrien amaiera eskatzea.  

Laburbilduz, gobernu espainiar desberdinek euskal presoei ezarritako espetxe politika,  zigorrean eta salbuespenean oinarritutakoa, behingoz amaitzea eskatzen da. Batzuek, sentitzen duten gorrotoa dela eta, biktimak edo minaren trafikanteak diren heinean ezberdina izango dena, justizia mendekuarekin nahasten jarraituko dute; baina ukaezina da euskal gizarteak eskubideen berrezarpena, gatazkaren behin betiko konponbidea eta bakea eskatzen duela. Euskal Herriak argi hitz egin du, solaskiderik ez badu ere.

Velasco epaileak larunbateko manifestazioa debekatzea erabaki zuenean, zalantzazko meritu bakar bat -erregimen espainolarentzat gutxienez- izan zuen: pankarta beraren atzean EHBilduk osatzen dugun alderdi politikoak, EAJ, ELA eta LAB sindikatuekin batera biltzea, hain zuzen ere. Bitxia da, baita barregarria ere, nola Espainiako Erresumako Gobernu guztiek bere balizko etsaiak indartzen dituzten.

Batzuek itun nazionalista bat segituan ikusi dute, eta bada beldurra dionik; baina beste ezerren gainetik, ardura ariketa bat besterik ez da izan, euskal herritarron oinarrizko eskubideen aurkako enegarren erasoa -besteak beste manifestazio eskubidearen aurkakoa- gelditzeko asmoz egina.

Sigla batuketa hau, erregimen espainiarrak herri honen bakearen eta normalizazio politikoaren aurka etengabe egiten duen boikotaren emaitza besterik ez da izan. Gatazkaren aldeetako baten indarkeria bertan behera gelditu ondorengo prozesuan, batetik, ez dute batere lagundu, eta bestetik, espetxe politikaren salbuespen egoerarekin amaitzeko pausu bat bera ere ez dute eman -Estrasburgok derrigortu duenean izan ezik-; eta gainera, presoen eskubideak defendatzea edo haiekin elkarrizketak izatea delitu bakarra duten gizon-emakumeak jazartzen, legez kanpo uzten eta espetxeratzen jarraitu ditu. Hor ditugu berriki gertatutako Herriraren  edota EPPKren abokatuen aurkako operazioak, justizia bere nahiera erabiltzen duen kasta buruzagi baten politika suizidan egindako urrats berriak, hain zuzen.  

Aparteko aipamena merezi du Francoren garaietatik barne ministrorik traketsena izan denak. Ez bakarrik manifestazioa Israeldik baloratzeko burutazioa izateagatik, mende erdian Europan izandako erakunde armatu guztiek batera baino hildako gehiago eragin dituen genozida bat omentzen zen bitartean; ezta “abortua ETArekin zerikusia duela” esan zuen ministroa izateagatik ere. Traketsa da espetxe politika ez dela aldatzen “manifestazio bat edo birengatik” esateagatik; esaldi honek, lehenik eta behin, euskal presoentzat ad hoc sortutako salbuespen politika dela berresten duelako. Honez gain, ez lukeelako ukatu behar haserratutako herri batek gauzak aldatzeko duen gaitasuna. Gamonalen adibidea dugu; inork ez duelako gogoratzen zenbat plaza protestaz bete ziren iraultza baten bezperan.

Euskal Herritik, bestak beste gure etorkizuna zein izango den erabakitzera eramango gaituen bidea eraikitzeko ahalmena izateko, pankarta bat eta epaile xelebre bat baino gehiago behar da. Euskal eskumari, ezin zaio eskatu soilik momentu zehatz batean hautua egitea: alegia, bere herriko gehiengo sozialarekin batera manifestazio batera joan edo Ertzaintza honen aurka bidaltzea -lehen aukeraren alde egin izana ospatu behar badugu ere-, askoz gehiago eskatu behar zaio. Adibidez, murrizketa eta erreformak onartzen ez jarraitzea -are gutxiago hauen alde jokatzea edo hauen soberakinekin negoziatzea-; ez onartzea bankuek inposatu eta Europako instituzioek ezartzen duten logika kapitalista barneratzen dutenek inposatzen diguten miseria kudeatzea; herria eraikitzea euskal banku publikoa defendatuz eta ez Kutxabank pribatizaziora eramanez; etekin sozialik ez duten azpiegitura erraldoien politika bertan behera uztea eta intsumiso azaltzea abortuarena bezalako erreformen aurrean, Eusko Jaurlaritzak egun dituen eskumenak erabiliz.

Edonola ere, urtarrilaren 11ak alderdikerien gainetik protagonista nagusi bat izan zuen: herria. Eta kontuz ibili daitezela ulertu nahi ez dutenek herriaren erabakiak gobernuek, poliziek ezta ejertzitoek ere gelditzerik ez dituztela. 

Iturrian irakurtzeko: www.enlucha.org

Kalatanez irakurtzeko: www.enlluita.org

X