EH Bilduk legez besteko proposamena aurkeztu du Legebiltzarrean, ganberari eskatzeko, “pertsona guztien eskubideen alde tinko eta erabakitasunez lan egiteko kopromisoa har dezala, salbuespenik gabe”. Koalizioaren iritziz euskaldunon erakundeetatik ere adierazpenak egin beharko genituzke, pertsonen osasun eta eskubideen aurka hartzen diren neurriak salatzeko, hala nola, Melillako labanen sistema “krudela” salatzeko.
“Ekimen honekin gure helburua da euskaldunon ordezkari den erakundeetako batek sendo arbuiatu dezala Raxoiren politika xenofoboa. Aurpegira esan behar diogu bere helburu bakarra dela pertsona jakin batzuk baztertzea eta pertsona horien giza eskubideak fisikoki ere jipoitzea”, azaldu du Diana Urrea legebiltzarkideak. “Neurri krudela da, lekuz kanpo dagoena guztion ikuspegitik, Espainiako gobernuaren ikuspegitik ezik”.
Ildo horretatik, EH Bilduk bilatuko du Eusko Legebiltzarrak praktika hori arbuiatzea. Jaurlaritzari ere eskatuko zaio publikoki labanen sistemaren aurka agertu dadila. EAJ eta PSEren taldeek egindako zuzenketei erreparatuta, badirudi EH Bilduren ekimenak aurrera egin dezakeela hurrengo sesio aldia berriro hasten denean.
Hona hemen EH Bilduren ekimena eta hemen gainontzeko taldeen zuzenketak.
EH Bilduk legez besteko proposamena aurkeztu du gaur Legebiltzarrak espainiar Gobernua prestatzen ari den Herritarren Segurtasunerako Legearen gaitzespena adierazteko. Izan ere, Barne Ministerioak bultzatutako lege aurreproiektuak oinarrizko eskubide eta askatasun demokratikoak urratzen ditu, eta urrats bat ematen du, beste bat, estatu polizial bat ezartzeari begira. Hori dela eta, Oskar Matutek sinatutako ekimenaren bidez EH Bilduk funtsezko eskubide eta askatasunak bermatzeko eskatu dio Jaurlaritzari, bai eta berme demokratiko hori Ertzaintzaren protokoloetan islatzeko ere.
EH Bilduko legebiltzarkideak azaldu duenez, “Segurtasunerako Lege aurreproiektuak adierazpen, elkartze eta manifestazio eskubideen hondatze larria dakar eta adierazpen kritikoa kriminalizatu eta zigortu egiten du. Herritarren adostasuna eta desadostasuna adierazteko eskubide zilegia oztopatu eta jazartzen duen gizarte eredu batek ez du demokratikotzat jotzeko gutxieneko parametroak betetzen”.
Estrasburgoko Giza Eskubideen Auzitegiaren epaiak euskal gizartearen gehiengoak irrikaz espero zuen erabakia baieztatzen du, eta aldi berean, giza eskubideen defentsa indartzera dator, presoen eskubideak ere. Estatu espainiarreko gobernuak urte gehiegiz euskal preso politikoenganako mendeku politika jarri du praktikan eta espainiar gobernuaren ekintzaren parte izan den errealitate triste horri buelta ematea beharrezkoa da.
Orain Espainiako Gobernua da Giza Eskubideen Europako Auzitegiaren erabakia bete beharko duena Parot Doktrinaren inguruan, izan ere, aurretik emandako epaia berretsi du Madrilek aurkeztutako helegitea atzera bota ostean; bada garaia, beraz, espetxe politika garai berrietara egokitzeko eta, batez ere, giza eskubideekiko errespetu guztiarekin aurrera egiteko. Euskal gizartearentzat, eta Espainiako estatuan bere burua demokratatzat jotzen duenaren edozeinentzat, ulertezina baita euskal presoekiko zigorren gogortasuna eta krudelkeria, aldi berean, Galindo eta GAL auzian inplikatutako guztiak lau urteko espetxealdia bete gabe ere kalean egotea.
Horixe da askok ahoak betetzeko darabilten “zoru etikoa” delakoa, Giza Eskubideen Europako Auzitegiak harriz harri desegin diena, Estatu espainiarreko Gobernuak euskal presoen giza eskubideen urraketa sistematikoa erabiltzen duela berretsi egin baitu.
Hego Euskal Herriko hainbat alkatek Espainiako Gobernuak “Udalen aurkako Legearekin” egin nahi duena salatu dute gaurkoan. Iruñean eta Gasteizen Espainiako Gobernuaren ordezkari diren Carmen Alba eta Carlos Urquijori bitun bana eman zaie. Gutun hori artikulu honetan atxikituta duzuena da.
Indarkeria beti dator uniformez jantzita. Ordu txikitan eta bokatxaz bidea zabaltzen, polizia nazionalak Luis Goñi Nabarreria plazatik atera du, Madrilgo epaitegi politiko bati entregatu eta sei urtez espetxe batean lurperatzeko. Bere delitua gaztea eta euskal herritarra izatea da, eta menpekotasuna txalotzen duen bitartean asaldura armekin zapaltzen duen erregimen ustel bati aurre egiteko konpromiso politikoa erakusteko ausardia izatea. Bere delitua inkomunikazioaren ziegan erortzea izan da, buruan jartzen dizuten poltsaren ohitura poliziala ezagutzea, eta aurretik hilabeteak idatzita zeraman erruztapena indarrez sinatzea. Horrelakoak dira inkisizio espainiarraren metodoak, gaur goizean berrogei gazte euskaldun aktibista epaitzen dituenak euren urterik onenak baldintzapeko espetxe zigorrekin lapurtu ondoren.
Goñi sei hilabetez ezkutatua egon da, atxiloketa aginduari erantzunez, euren etxeak aterpe moduan eskaini dizkioten pertsona anonimoek babestuta, atzo arratsaldean Iruñeko bihotzean agertu zen arte, herri harresi jendetsu baten babespean. Donostia eta Ondarroako kemena oraindik gogoan izanda, ehunka pertsona polizia itxoitera eseri dira, beste behin ere gobernuaren beso armatuaren zartakoak jasotzeko prest.
Gaur gobernu hori bera “gorabeherarik gabeko” esku-hartze polizial batez harrotzen da, gure zaurituen zerrenda ez delako euren estatistika itsuetan sartzen. Gaur ospitalera buruan odola dariela heldu diren gazteak, ezkutatu ezin duten egi deseroso bat direlako, guztiok poltsikoan kamera bat daramagun mundu batean bizi garen heinean.
Gaur Goñi galdu dugu baina berriz ere irabazi egin dugu eta ez dira konturatu ere egin. Desobedientzia odolarekin ordaintzen da, baina duintasunak ez du preziorik.
Argazkiak eta bideoa Xabier Soto, Alternatibako kidearenak dira, herri harresian egon zena polizia heldu eta Goñi bortizkeriaz atxilotu zuen arte.
Badirudi dagoeneko saihestezina izango dela Gallardonen abortuari buruzko legearen etorrera. Emakumeen eskubideen aurkako eraso bortitz hau gainera datorkigu. Izan ere, epe eta baldintzarik gabeko abortu libre eta doakoaz hitz egiten dugunean, gure gorputzen eta bizitzen gaineko erabakiak hartzeko oinarrizko eskubideaz ari gara. Ezarri nahi diguten kontrol mota hau, patriarkatuaren eraso larria da, esparru guztietatik erantzun sendoa jaso behar duena. Baina jakin badakigu beste behin ere erantzun hori epela izango dela, kasu batzuetan interesen araberako manipulazio soila izango delarik.
Hala ere, gure mendekua poztasuna izango da eta gure aurkariak identifikatu nahi ditugu: erreforma hau inposatuko duten ultrakatolikoetatik hasita, gai honen harira harrotasunez agertu arren gure abortatzeko eskubidea osorik defendatzen ez dutenenaganaino. Identifikatuta zaituztegu eta esatera goaz!
Bideo hau aurkezten dizuegu, gure aurkari komunez barre eginez alaitzeko. Egitasmo honetan, ez gara bakarrik egon. Izan ere, “Memes Feministas” taldekoek hainbeste barre eginarazi dizkigun ZAS! (euskaraz DANBA!) esaldia erabiltzen utzi digute, Perra Vieja-k bere musikarekin egin duen bezala. Euren sormena gure aldarrikapen eta ondo pasatzeko gogoekin nahasten uzteagatik eskerrak eman nahi dizkiegu.
PPren eskutik Madrilen tramitatzen ari den lege proiektua udalen autonomiari inoiz egin zaion erasorik sakonena izango da. Udalentzako ondorio larriak ekarriko ditu, eta egun biltzen dituen edukiekin aurrera ateratzen bada, udal txiki askoren desagerpena ekarriko du, Euskal Herriaren etorkizuna baldintzatuz.
Bi helburu nagusi aurreikusten ditugu tokiko administrazioen erreforma honetan: potere instituzionala zentralizatzea eta oinarrizko zerbitzu batzuen pribatizazioari ateak zabaltzea. Guzti honek lotura zuzena du azken hilabete hauetan Madriletik inposatzen ari zaizkigun neurri eta murrizketekin.
Udalen finantza baliabideak eta eskuduntzak murrizteko asmo argia dute lege horren bidez. Madrilek udalak eta tokiko erakundeak “de facto” interbenitu nahi ditu beren funtzionamendua kontrolatzeko.
Praktikan, helburua tokiko erakundeak hustea da; gaur egun erakunde horiek dituzten eskuduntza asko ere desagertuko lirateke, eta beste batzuk murriztuko dira aipatutako zerbitzu eta baliabideen pribatizazio prozesuak errazagoak izateko.
Madrilek finkatutako helburu ekonomiko eta finantzieroak betetzen ez diren kasuetan, erakunde horiek diputazioek edo erkidego autonomoek interbenitzeko bidea irekitzen zaio. Madriletik jarritako irizpideak bete ezean, zerbitzuak pribatizatzeko bidean jarri nahi dira.
Era berean, zerbitzuak eta helburuak partekatzeko beste tokiko erakundeekin elkarlanean aritzeko gaitasuna nabarmen murrizten da. Horrela, mankomunitateen, partzuergoen, kontzejuen edo antzeko erakundeen etorkizuna kolokan dago. Tokiko erakundeei antolatzeko eta garatzeko gaitasuna ukatuko zaie.
Herritarrak ere kaltetuak izango dira, zerbitzu publikoetan eta prestazio sozialetan eragin zuzenak izango bait ditu legeak, bai kalitatean baina zerbitzu horien estaldura mailan. Zerbitzu okerragoak izango ditugu eta gainera murrizketek eragin zuzena izango dute udal plantilletan eta zerbitzu horiek emateko azpikontratatutako pertsonetan.
Pribatizazioa izango da erreformaren ondorio zuzena ere, ondorio baino, bilatzen den helburua. Ur hornikuntza, hiri hondakinen tratamendua… azken finean zerbitzu publikoen kudeaketa negozio pribatua bihurtu nahi dute. Hainbeste borrokaren bitartez lortu den ongizate mailari eraso zuzena suposatzen du legeak.
Udalek gure sare instituzionaleko eta Euskal Herria eraikitzeko oinarria osatzen dute, hiritarrengandik hurbilen dauden erakundeak direlako, erabakiguneetan zuzenean parte hartzeko aukera eskaintzen zaielako herritarrei, proiektu, neurri eta politika propio eta hurbilak jada bultzatzeko eta garatzteko bidea zabaltzen dutelako… Lege honekin aukera guzti hauen ukazioa dator. gure sare instituzionala goitik behera aldatu nahi dute, gure herriko interesak, beharrak eta lehentasunak kontuan izan gabe. Gure sare instituzionalaren inguruko eztabaida hemen eman behar da, ez Madrilen.
-Berriro ere argiro azaltzen da etorkizunari begira herri honek bestelako eredu politiko, ekonomiko eta soziala behar duela. Erasoa larria da eta tamaina bereko erantzuna eman behar zaio, herri gisa erantzun behar da, gizartetik, esparru guztietatik, eragile politiko eta sozial guztietatik… Alderdikeriak eta norbanakoen interesak gainditu eta erantzun kolektibo eta orokorra eman behar zaio inposaketa berri honi.
Espainian eta Espainaren interesen arabera egindako legeak menpekotasunera kondenatzen gaitu… Egungo legedian oinarritzen diren bideak ez dute ibilbiderik. Gure bidean, herri honen borondatean izan behar du oinarria, herri honek duen erabakitzeko eskubidean. Eta udalen defentsan, udal politikan defentsan, aukera ona dugu norabide horretan urratsak emateko.
Beraz, Euskal Herri Bildutik dei zuzena egiten diegu lege honen ete bere ondorioen aurka dauden alderdi, sindikatu , eragile eta instituzioei indarrak bildu eta gure udalerriei egin nahi zaien erasoari aurre egiteko.
Juan Maria Sanchez eta Diana Urrea – Alternatibako Mahai Ekologista
Y también la lluvia izeneko filma Cochabambako uraren Gudaren testuinguruan gertatzen da, 2000. urtean, Bolivian. Orduan, euriaren ura jasotzeagatik ere kobratzeko asmoa zuten.
Rajoyren gobernuak proposatutako autokontsumo elektrikoa arautzeko Errege Dekretuak asmo bera dauka: eguzki izpiak erabiltzeagatik kobratzea eta, gainera, autokontsumoarekin amaitzea, oligopolio elektrikoaren etekinak bermatuz eta norberaren indar elektrikoa ekoiztea hura erostea baino %27 garestiagoa izatea lortuz. Non da burujabetza energetikoa?
Batetik, “babes-bidesaria” delakoa sortu da, energia propioa ekoizteagatik kobratzen dizuna ekoizten ez duzuna saretik kontsumitzen duzulako, eta horrek ordaindu beharreko kostu bat duela argudiatuta. Demagun zure letxuga propioak landatzeagatik ordaindu behar duzula, zuk ekoizten duzun hori baino gehiago behar izanez gero, dendara jo dezakezulako eta eskuragarritasun hori ordaindu behar duzulako.
Bestetik, fakturaren gastu finkoa, hau da kontratatutako potentziarena, %70 igo da, kontsumitutako argindarrarena %23 murriztu den bitartean. Ondorioz, tarifa finko bat sortu da, hain oinarri handia izanik fakturan kontsumoa murrizteko ahalegin guztiek eraginik izango ez dutela. Krisi deitutako iruzur honen eraginez energia kontsumoa jaitsi dela? Eraginkortasuna handitzen dugula kontsumo elektrikoa murrizteko? Ba fakturaren zati finkoagatik gehiago kobratzen dugu etekinak berdintzeko, aurrezteari trabak jarriz baina etekinak bermatuz. Kontsumo arduratsua?
Zeintzuk dira autokontsumo elektrikoa arautzen duten herrialdeak? Bada, Alemania, Italia, AEB, Belgika, Danimarka, Japonia, Mexiko; eta horietako batean ere ez dago babes-bidesaririk. Munduan ez dago antzeko zergarik, auto-kontsumitzaileek enpresa elektrikoen hanka-sartze estrategikoak ordaintzeko asmoarekin sortutakoa. Izan ere, enpresa hauek gasaren eta gas naturalak jasotzen dituen itzuli-beharrik gabeko diru laguntzen alde egin zuten; babes-teknologiatzat jotzen dena.
Nondik sortu da indarra garestitu eta bidesari hau sortzeko ideia? Kasualitatez, Gonzalo Saenz de Miera, Iberdrolako zuzendariaren proposamenak dira, 2012ko apirilaren 12an aurkeztutako “Autokontsumoari buruzko azterketa Espainiako sektore elektrikoan” izenekoan daudenak. Ondoren, Iberdrolaren logotipoa Espainiako Aldizkari Ofizialaren irudiagatik ordeztu, eta voila.
Komeni zaigu Iberdrolako akziodun nagusia Qatarko Fondo Burujabea dela jakitea, eta baita Qatarko Emirerria Espainiaren hirugarren gas hornitzaile handiena dela. 2005 eta 2012 bitartean gasa Iberdrolaren elektrizitate iturri nagusia izan da, %40 hain zuzen. Aitzitik, ziklo konbinatukoak, gasa erretzen dutenak alegia, %10eko erabilera tasa izan dute 2013ko lehen hiruhilabetekoan.
Ez ditzagun ahaztu hain ondo koipeztatuta dauden ate birakariak. Acebes ministro ohia Iberdrolan mailaz igotzen doa, baina soldatapean ere Fernando Becker (PP), edota Manuel Marin eta Amparo Moraleda (PSOE) daude. Jose Mª Aznar Endesako aholkulari da, Felipe Gonzalez Gas Natural Fenosakoa. Soria ministroak merituak egiten ditu bere eserlekua lortzeko ministerioa uzten duenerako. Bada, nor harritzen da lege honengatik, gutxi balitz, bere instalazio berriztagarriak ixten dituzten enpresak ere sarituko dituena?
Iberdrolak aho txikiarekin protesta egiten du erreforma dela eta 170 milioi euro ordaindu behar izango dituelako; aitzitik ez du aipatzen zergetan 1.500 milioi aurreztuko dituela Montoro Ministroaren lege batek erraztuko dion kontabilitate-ingeniaritzari esker.
Dekretuaren 19. artikuluaren arabera, autokontsumo era ezberdinen erabileraren ikuskaritza Estatuko Administrazio Orokorrak egingo du autonomia erkidegoekin elkarlanean. Jaurlaritzari puntu honetan desobedientziaren bidez zentzugabekeria honi aurre egiteko eskatzen diogu, kontrako jarrera azalduz eta elkarlanari uko eginez; jarrera araugilea har dezan, energetikoki menpekoa den herri batean autokontsumo elektrikoa sustatzeko eta babesteko asmoz. Burujabetza energetikoaren alde egiteko eskatzen dugu; herritarrei erantzukizuna eskatzen diegu, kutsakorrak ez diren eta enplegua sortuko duten energien aldeko apustua egin dezaten.
Boliviak, eskainitako zerbitzu eskasagatik Iberdrolaren menpeko enpresa nazionalizatu zuenean, Rajoyren gobernuak ziurgabetasun juridikoaz hitz egiten zuen. Lege honetan proposatutako aldaketek ekoizleak saritzen dituen sistemaren berraztertze sakona dakartzate. Fotovoltaikoan inbertitu duten sozietateek, ekoizpenari pizgarriak kobratzetik gobernuarentzat “arrazoizkoa” den errentagarritasuna -diotenez, %7,5- lortzera igarotzeak dakarren ziurgabetasun juridikoa salatu dute. Instalazioen antzinatasuna kontuan hartuko denez, ziurtzat jotzen da atzeraeraginezko efektua gertatuko dela, denbora gehien martxan daramaten instalazioak zigortuz. Berriztagarrietako inbertitzaile txikientzat, eta zehazki eguzki-ortuetan inbertitu duten aurreztaileentzat, galera handiak izan ahal dituzte.
Guzti hau salneurriaren defizitarekin amaitzeko aitzakia baino ez da, ate birakarian dauden politikariek eta oligopolioak herritarrak are gehiago espoliatzeko asmatutako mitoa. Salneurriaren defizitaren kontu-ikuskaritza serioa eskatzen dugu, datu errealak kontuan hartuta, ez oligopolioak asmatutakoak. Horregatik, dekretu honi desobedientziaren bidez aurre egitera deitzen dugu, autokontsumoaren alde eginez eta %100ean iturri berriztagarrietatik sortutako elektrizitatea saltzen duten Goiener bezalako kooperatiba elektrikoei erosiz.
Abuztuaren 1ean, Mariano Rajoy PPko gobernu presidenteak espainiar Kongresuan egindako konparezentzia dela eta, EH Bildutik honako irakurketa-balorazioa egin nahi dugu.
Euskal Herritik begiratua, espainiako Kongresuan ikusi zen “espektakulua” guztiz lotsagarria izan zen. Espainiako presidentea den Rajoyk eta oposizioko buru den Rubalcabak Kongresuan eman zituzten azalpenak iraingarriak behar lukete izan zen edozein espainiarrentzat, ez bata ez bestea ez direlako batere sinesgarriak ustelkeriaren aurkako borrokan.
Barcenas ustelkeria auziagatik eskatu zitzaion Rajoyri Kongresuan azalpenak eman zitzan eta egungo Espainiako presidentea espainiar guztietaz trufatu zen. Estatu espainiarrean inoiz eman den ustelkeria kasu larrienaren aurrean inolako azalpenik eman ez, eta gainera, Rajoyk espainiar guztiei barre egin zien.
Estatu Espainola ustelduta dago burutik hasi eta hanketaraino. Presidente-gobernu burua, Errege Etxea, alderdi politiko nagusiak (PP eta PSOE) zein erakunderik garrantzitsuenak -Tribunal Constitucionala barne- ustelkeriak zikinduta daude. Estatu espainarrean ustelkeria gaitz sistemikoa da, ustelkeria espainiar estatuaren politika egiteko moduan erabat txertatua dago, berezkoa du ustelkeria estatu espainiarrak.
Gainsoldatak, B kontabilitateak, alderdien finantziazio ilunak, sobornoak, aurretik adostutako herri lanen esleipenak… eta nola ez, diruz betetako sobreak, eguneroko praktikak izan dira estatu espainarrean eta horien adibide dira, Rodriguez Galindo, Roldan, Barrionuevo, Urralburu eta Otano… eta halako beste ehundaka.
Ustelkeria kasu hauek guztiak, krisi sozioekonomiko globalarekin batera agertu dira, eta krisi horrek baditu bere berezitasunak Estatu Espainolean. Ez dezagun ahaztu, Estatu Espainolean erakundeak eta lurraldea bera ere krisian daudela. Arazoa ez da Rajoy, ezta sobreetan batu duten dirua ere. Arazoa estatua eraikitzeko eredu ustela da eta bere adar luzeak Euskal Herrian ere errotu izan dira.
Nafarroan ustelkeria zantzuak aspaldi agertu ziren, CAN auzia horren lekuko. Baina beste behin, Epaitegi Gorenak Barcina andereari “salvavidas” bat jaurti dio, hondoratzen ari den UPNren submarinoak behea jo ez dezan. Nafarroa “cuestión de estado” denez, eta UPNk espainiar esentzien eta Espainiarekiko loturaren garantea denez, estatu oparia luzatu diote Barcinari CANeko ustelkeria kasutik baztertuz.
Barcinak egin behar duena zera da, bere ardura politikoa aitortu, dimisioa aurkeztu eta hauteskundeak deitu.
Nafar jendarteak aspaldi eman zuen bere epaia: Barcinak ezin du gobernatzen jarraitu, bere ardura politikoa onartu behar du, eta duintasun demokratikoagatik, dimititu egin behar du.
Nafar jendartea oraindik zain dago CAN-en desagerpenean gertatu den guztiaren egia jakiteko, informazio osoa eskuratzeko, eta UPNko zuzendaritzari eskatzen dio CAN-en desagerpenaren ardura bere gain har dezala.
Nafarroan bezala ere Araban azken egunotan de Andres Arabako ahaldun nagusiak eginiko adierazpenek argiro adierazaten dute urduri daudela. Ildo horretatik, garbi dugu de Andres jaunak ere Biboko PPren egoitzaren finantzaketaren inguruan bere azalpenak Biltzar Nagusietan eman behar dituela, eta ez Aldundiaren prentsa aretoan. Bera Ahaldun Nagusia delako, eta ez PPren Idazkaria. Ikertzen ari diren garai hartan, PP zegoen agintean Gasteizko Udaletxean eta Arabako Foru Aldundian. Bilboko egoitza “mesede”, “fabore” eta “kontratuen” truke ordaindu bazuten, Araban egin beharko ziren. Garbi dagoen kontu bakarrak PP bakarra dela eta eredu berdina aplikatzen duela Madrilen eta Gasteizen.
Estatu Espainola, orain artean ezagutu gabeko, krisi ekonomiko sakonean itota dago. Horren ondorioz hartu dituzte hainbat eta hainbat neurri neoliberal eta zentralizatzaileak. Estatu ereduaren eta nazio aldarrikapenei dagokionez erabateko ukazio eta itxikerian murgiltzen ari da eta erabateko ustelkerian pozoituta dago. Eta hala ere, Estatu Espainolak krisia sakondu baino egiten ez duten tresnak erabili nahi ditu krisitik ateratzeko: birzentralizazioa, transferentziak ez betetzea eta mehatxu konstituzionala zein militarra.
Estatu Espainolak, Franco diktadore faxistak lotuta eta ondo lotuta utzitzako sare juridiko eta politikoaren egitura izaten jarraitzen du. PP eta PSOE dira oraindik ere sistema horren ustezko bermatzaileak.
Trantsizio garaian, estatu barruan zeuden nazioen aldarrikapen demokratikoak isildu nahi izan zituzten, eta orain, krisia izugarria denean, eredu ustel hau eraiki zutenak konturatu dira, duela 40 urte inposatu ziguten Estatu Espainol hau ez dela jasangarria.
Eta halaxe gaude. Krisi ekonomiko, sozial, lurraldearena eta politiko batean murgilduta: hau da, estatu krisian.
PPren Gobernuak porrot egin du. Politikan zein ekonomian huts egin duen estatu baten adibidea da. Egungo egoera trantsizio demokratikorik egin ez izanaren ondorioa da.
Estatua ez da gai erabakitzeko eskubidean eta onarpenean oinarritutako eskaintza demokratiko bat egiteko. Ukazioa eta inposaketa. Hori da haien estatuaren estrategia bakarra.
Erabakitzeko eskubidearen kontrako norabidean doa Estatu Espainiarra. Alderdi Popularrak, PSOE eskutik duela, demokrazia atzerabidean jarri du.
Madrilek murrizketak inposatzen dizkigu, lan erreforma, pentsioen erreforma, tokiko administrazioaren erreforma, LOMCE, kopagoa… Hori da gaur gaurkoz Estatu Espainiarrak gure herriari eskaintzen diona eta gu ez gaude hori onartzeko prest.
Atzokoaren ondoren ez da ezer aldatuko, izan ere, Rajoy eta Rubalcaba txanpon beraren bi aurpegiak dira. Biek herrien eskubideak ukatzen jarraitzen dute eta, ustelkeria medio, botere faktikoek estatua bahituta dute.
Espainiak gure herriari etorkizuna ukatzen dio, eta ordua da benetako trantsizioa hasteko; bestela, Madrilek amildegira eramango gaitu. Garbi dezatela beren arropa zikina nahi duten moduan, guri axola digun gauza bakarra da Madrilek gure herria aitortu eta euskaldunon eta Euskal Herriaren erabakitze eskubidea errespeta dezala. Hondamendi ekonomiko, sozial eta politikoaren aurrean, Euskal Herriak subirautzarako bideari ekin behar dio.
Euskal patronalak mingaina atera zion atzo Gasteizko Gobernuari sindikatuei negoziatzeko borondaterik esan zienean, hitzarmenak desagertzear dauden honetan akordioak lotzeko asmorik ez duela agertu zutenean. EHBilduk uste du ez gaudela patronalaren eta sindikatuen arteko gatazka batean; ondorio politiko eta sozial handiak izango dituen zerbaiten aurrean gaude. Gizartearen eskubide eta interes kolektiboak eta patronalaren interesak dira talka egiten daudenak, eta horrek guztiak ondorio sozial eta ekonomiko sakonak izango ditu.
Patronalak jada esanda dauka Madrilek eman dion tresna, lan erreforma, bere interesetarako erabiliko duela, lan harremanen eta negoziazio kolektiboak alboratuko dituela, lan harremanen arloan erabateko desregulazioa bilatzeko. Nolata sinetsiko diegu akordioak lotzeko borondatea dutela lan erreforma negozioa egiteko eta pertsonen kontura etekinak eskuratzeko helburu bezala jarria badute?
Gasteizko gobernuak patronala babestu du orain arte, eta jarrera horiek amaitu egin behar dira! Iñigo Urkulluk bezperan egindako deialdia eta gero, patronalak argi eta garbi utzi zuen atzo nor den hemen aginte makila duena. Urkulluk ezin dio agertu duen ekidistantzia jarrerari eutsi, patronalaren interes ekonomikoak gizarte osoaren interesen gainetik egotea ezin du onartu. Urkulluk eta EAJk hartzen duten ekidistantzia jarrera erabat kezkagarria da, milaka eta milaka euskal familien eta euskal ekonomiaren etorkizuna jokoan dagoenean. Ekidistantzia jarrera horrekin patronala babesten du, negoziazio kolektiboaren alorreko botere osoa haien esku utzi duelako PPk. Jarrera epelak alboratzeko, bere irudia zuritzeko helburua baino ez duten eraginkortasunik gabeko bilerak baztertzeko eta euskal ekonomiaren zein euskal langileen interesak babesteko neurriak hartzeko exijitzen dio EH Bilduk Urkulluri.
