Etiketa: Reino de España

Milaka langileen lan eskubideak galtzeari aukera deritzo patronalak

Astebete baino ez da falta beharginen lan eskubideen kontra sekula egindako atentatu handienetarikoa gerta dadin; lan itunen ultraaktibitatearen amaiera. Bata bestearen atzetik, azken lan erreformek jaten joan dira langile klasea, hau da, lan harremanetan alde ahulena, babesteko zeuden oinarrizko berme guztiak. Eta orain errematea dator, lan itunak lurperatzea.

Hego Euskal Herrian dozenaka lan itun indargabetuko ditu ultraaktibitatearen amaierak, enpresarien botere handien txotxongiloa den Madrilgo gobernuak hala erabakita. Beraz, milaka beharginen eskubideak ipiniko dituzte galbidean.

Euskal Herriko patronalak denbora darama jada momento honen zain; eta oso kezkagarria da lan itunen amaiera “aukera” bezala aurkeztea, duela gutxi Adegi Gipuzkoako patronalak hitzaldi batean esan zuen bezala. Hitzaldi horren helburu bakarra zen enpresarien klaseari erakustea nola birrindu haien langile plantillak “lan erregulazio berria” erabilita. Lan erregulazio berria deitzen duten hori lan itunen desagerpena da benetan, hau da, lan harremanen des-arautze bat, goitik behera.  

Patronalak orain arte Enpleguaren Erregulazio Espedienteen erabilpena eta lan erreformak ekarritako beste hainbat tresnaren erabilpena arrazoitzeko erabiltzen izan duen argudioa “enpresen larrialdi egoera” zen. Baina amaitu da antzerkia; orain maskara kendu dute, eta beraien mezua argia da; patronala dirutza irabazten ari den kasuetan ere, egoera berriari ahalik eta etekin handiena atera behar diola, alegia, soldatak eta lan eskubideak toperaino murriztu, etekin enpresariala ahalik eta gehien handitzeko.

EH Bildutik ohar argi bat egin nahi dugu: lan itunen kontrako eraso honek oraindik ere gehiago pobretuko ditu lehendik ere murrizketak eta aurreko lan erreformen eragina pairatu dituztenak. Soldata jaitsierak, lan baldintzen prekarizazioa eta eskubide sozialen galera eragingo du neurriak; eta guztiok dakigunez, daukaten ondasun eta baliabide guztiak bizirauteko erabili behar izanez gero, kontsumoa ere amildu egingo da. Horrekin batera, lan jardunak luzatzeak oraindik ere gehiago handituko du langabetuen kopurua. PNVren Eusko Jaurlaritzak sektore publikoen luzapenarekin hasitako bidea laster kopiatuko dute enpresetako patronalek…

Gazteenek are gehiago pairatuko dituzte guzti honen kalteak; gaur egun dagoen gazte-langabezia tasarekin bi aukera baino ez baizaie geratzen ari: emigratzea, ala esklabutzatik gertu dauden lan balditzetan aritu. Emakumeok ere kaltetuenen artean geratuko gara berriro: eskumak eta enpresarien klaseak etxeko lanak egitera kondenatu nahi gaituzte, berez ere eskasak ziren lan eta familiaren arteko kontziliaziorako lan-neurriak desagertarazita.  

Eraso hau ere Madrildik diseinatutako berzentralizazio prozesuaren parte da. Horregatik, EH Bildutik EAEko eta Nafarroako gobernuei eta bereziki EAJri (tarteka baino ez bada ere burujabetzak hitz egiten duen EAJri) honako eskaria egin nahi diegu: behar den ausardia politikoa eta borondatea erakutsi dezaten Troikak eta Rajoyren gobernuak inposatutako neurrien aurrean.

Negoziazio kolektiborako geure marko propioa behar dugu: Herri honetako langileek euren lan eskubideak modu kolektiboan babestu ahal izateko espazioa behar dugu. Eta horregatik esan nahi diogu, berriro ere, EAJri Madriletik datozen inposaketak beste barik onartzen jarraitzeak erabateko hondamendira garamatzala. Hondamendi ekonomikoa, soziala eta politikoa. Ezin dugu jarraitu euskal herritarren duintasunaren kontrako erreforma, murrizketa eta dekretuak jasaten.

Ez da burujabetza aldarrikatzeko momentua, herri bezala erabakiak hartu eta burujabetza praktikan ipintzeko garaia da. Bihur ditzagun burujabetza ariketak hartzen dugun erabaki bakoitza, bultzatzen dugun neurri bakoitza, soilik horrela erantzun ahal izango diogu-eta, bizi dugun egoera larri honi. Adibideak hor daude, Gipuzkoako Foru Aldundiak herrialde horretako zaharren egoitzetako langileen eskubideak babestea posible egiten duen proposamena egin du, esate baterako, lan hitzarmenak baldintza duinen arabera berritzea ekarri duen proposamena, hain zuzen.

Horregatik guztiagatik, datorren eraso berri eta larria salatzea ere badagokigula uste dugunez, Euskal Herria Bilduk elkarretaratzea egingo du datorren larunbatean, 12:00etan, uztailaren 6an, Bilbon, Confebasken egoitzaren aurrean. “Lan erreformari ez. Euskal Herrian erabaki”, izango da leloa, lan erreformaren inposaketa eta lan itunen desagerpenaren kalteak salatzeko, eta Euskal Herriko langileei buruzko erabakiak bertatik, Euskal Herritik hartzea exijitzeko.

Berriak

Murrizteko ideiak

“Murrizteko ideien” azken alea, gobernu eskuindar desberdinei opari gisa ematen dieguna, euskal zein espainiar eskuinei, halakoetan murriz dezatela guri eskubide guztiak ukatu aurretik erreforma eta neurri desberdinak direla medio. Kanpora Iberdrola bezalako enpresei eginiko zerga opariak, kanpora kirol klub pribatuei zorra barkatzea, kanpora inolako erabilpen sozialik ez duten eta zorpetzen gaituzten azpiegitura erraldoiei eta kanpora frankismoak izendatutako erret familiei. Hala murriztu daiteke. Ez horregatik Urkullu, Joselu, Barcina Rajoy eta enparauak. Nork esango du orain oposizio eraikitzailea egiten ez dugunik? #Murizteko ideiak.

Ideas para recortar Murrizteko Ideiak

Berriak

Faxismoari trabarik ez Europan

Jonathan Martínez – Alternatiba

Clement Meric talde nazi batek Parisen erail duen egun berean, Kataluniako ultraeskuin zinegotzi Juan Gomez Monterok twitterren beste hilketa bat ospatzen du, Guillem Agulloren hilketa alegia, orain dela hogei urte Montanejos castelloar herrian labankada faxista batek akabatu zuena.
 
Gomez Monteroren hitzetan, Guillem  Agullo “orain dagoen lekuan ondo dagoen putakumea da”. Ez du esaten ostera, bere borreroak Espainiako muturreko eskuin alderdiei lotuta daudela. Ez du aipatzen ere, merke atera zitzaien krimena izen zela, Epaitegi Probintzialak lau urteko kartzela zigorra ezarri eta gertaera kale istilu huts batera mugatu zuenean.

Bigarren mailako hildakoak dira: Aitor Zabaleta, Carlos Palomino edo Lucrecia Perez dute izena, eta haien memoria umiliatzea doakoa da. Clement Meric eta Guillem Agullo dute izena, ezkerreko militanteak eta Europan patxadaz zabaltzen den faxismoaren hamazortzi urteko biktimak. Epaileen eta gobernarien babesa ere dituena, aukerak eskatzen duen bakoitzean beste alde batera begiratzen dutenak.

Ez dira pasako.

Berriak

Emakumeena da erantzuna, eta askatasuna

Diana Urrea eta Carmen García – Alternatibaren Mahai Feminista

Emakumea ez da erantzulea; hau izan da Gallardonek Senatuan ugalketa eta sexu eskubideen legearen gaineko erreforma defendatzeko erabilitako argudioa. Hain zuzen ere Ministro jauna, hor dago koska eta hona hemen zure benetako asmoen biluztea: emakumeak obedientzian kokatzea, adingabe izatea leporatuz, haien gorputzen gaineko erabakiak hartzeko gai ez izatea baieztatuz, emakumeak zigortuak izatera edota haien osasunerako arrisku larriei aurre eginez, abortu klandestinoak egitera bultzatuz.  

Diozu ere ministro jauna, dilema hortxe dagoela; emakumeen bizitza proiekturako eskubidearen eta “ez jaioaren” bizitza eskubidearen arteko koordinazioan, alegia. Baina hori ez da zuzena, Alderdi Popularreko segizio taldeko ultrakontserbadore Gallardon jauna, ez zaitez argudio moralistekin inguru-minguru ibili. Bioetika batzordeak Kiko, Opus Dei edo Legioko militanteekin beteko dituzue, baina hauetariko inork ezingo du hobeto arrazoitu bizitza bat non hasi edo bukatzen den, haien moralkeri katolikoa mundu osoari ezarri nahi badiote ere. Ideologia kontserbadorearen soldadu hutsak dira, bioetikaren funtsezko oinarria beren gizonezkoen genitaletatik pasatzen dute: morala pertsonala eta besterenezina dela baieztatzea.

Nola kokatu borroka garrantzitsu hori? Hau da, sistemarentzat erabilgarriak, obedienteak eta sumisoak diren emakumeak aldarrikatzen eta eskatzen dutenen eta lotsarik gabeko emakume askeak aldarrikatzen eta egunetik gunera harrapatuta gaituen dominazio sistema anitz horretatik emantzipatzeko borrokan gaudenon arteko borroka. Abortuaren inguruko etorkizun mediatikoarekin aurrez aurre gaude, bi protagonista nagusi izango dituena: alde batetik, PSOE dago Estatu aferetan Roucoren mutur sartze ugarien gainetik, eliza katolikoarekin hitzarmena beti mantendu zuen alderdia; alderdi honek ez du inoiz emakumeen haien bizitzaren eta sexualitatearen gaineko erabakiak askatasunaz hartzeko osotasunezko eskubidea defendatu, ezta amatasunaren gaineko erabakiak hartzeko eskubidea ere, epe, tutoretza eta nahitaezko gogoeta denboraldi barregarriak ezarri zituztenean. Eta bestaldetik PP dago,  ideologia kontserbadore eta erreakzionarioena txalotzen duena Espainia atzerakoi eta beldurgarri honetan. Bi alderdiek berriro ere, gu emakumeaz eta gure askatasunaz baliatu nahi dira, botere kala gisa erabiltzeko sufritu duten hauteskunde beherakada horretan botoak eskuratzeko ahalegin batean; azken finean, haien helburu eta izaten jarraitzeko arrazoi bakarra.   

Halere, guretzat, emakumeontzat eta feminismo antikapitalistarentzat eztabaida, hipotesien eta epeen inguruko liskarren gainetik dago. Zuek, patriarka aitortuak eta politikoki neomatxista zuzenak, ez gaitzazue zorabiatu. Abortu eskubidearen aldeko borroka krisiaren kontrako borroka da, emakumeon aspaldiko ezaguna, betiereko ezegonkortasun eta kalte egoera batean mantentzen gaituena, eta atzoko kontua ez dena.

Abortatzeko baimena eskatzea inposatzen badigute, patriarkatuak beste guztian ere ari gaitu obedientzia inposatzen, ez gaituelako gure gorputzaren, bizitzaren, sexualitatearen eta amatasunaren gaineko erabakiak hartzeko pertsona autonomotzat hartzen. Etortzear dagoen legeari intsumisioa egiten badiogu, bortizkeria Kode Penalaren zigor forman etorriko zaigu edota abortu klandestino gisa, gure osasuna eta bizitza arrisku larrian jarriz. Legeak aurrera egiten badu, aberatsek eskubide aitortu hori mantenduko dute goi klaseari dagokion zuhurtasunaz bada ere, eta pobreek berriz, ez dute inondik inora bermatuta izango. Abortua kapitalismoa irabaztera eramango duen negozioa bihurtzen bada, osasun publikoan kontsekuenteki egindako ebakuntza publikoa izateari utziko dio. Abortatzea ezinezkoa bazaigu, seme-alabak erditzera eta zaintzera behartzen gaituzte, kapitalaren infernuko gurpilaren ekoizpena martxan mantentzeko, bitartean, haiek utzitako apurrekin pozik bizi gaitezen ongizate kaskar bat ere mantentzeko gai izango ez den gizartean. Abortatzea ezinezkoa bazaigu, amatasuna eta zaintza gure etorkizuna izaten jarraituko dute, etxeetan garatuko dena. Eta bertatik, Menpekotasun Legearekin bezala, aplikatu diren murrizketen erasoak leunduko ditugu gure lan isila, doakoa eta ezkutatuarekin. Abortatzea edo ez abortatzea erabakitzeko ahalmena ez badugu, zeinek esango digu orduan desiratzen dugun, nahi dugun eta behar dugun antolaketa sozial eredua erabakitzeko berdinak garenik?

Ez dugu inolako itxaropenik Diputatuen Kongresuetako larruzko eta urre-kolorezko besaulkietatik emango den liskar honetan, ez eta Erreinutik jasotako edozeren aurrean, UPNk edo EAJk intsumisiozko jarrera bat izatea, are gutxiago, hauen DNAk gordetzen duen tradizio eta murgilketa katolikoa kontutan hartzen badugu. Baina badugu itxaropena, eta nolabaiteko fedea ere aitortzen dugu: emakumeok kolektiboki desobeditzeko eta jabetzeko dugun boterean tinko sinesten dugu, hamaika buruko munstro kapitalista eta patriarkal honen kontra erabiliko duguna. 

Berriak

Alternatibak iruzurra deritzo monarkia bezalako erakunde antidemokratikoa aztertzearen itxura egingo duen gardentasun legeari

Alternatibako bozeramaile Asier Vegak ondorengoa aditzera eman du,  gaur Mariano Rajoyren Gobernuaren eta Errege Etxearen arteko negoziaketak eman direnean eta exekutiboak azken hau gardentasun legearen barruan sartu nahi duenaren informazioa prentsan publikatu denean: “Guztiz ironikoa eta iraingarria da egun iruzur kasu gehien irekita dituen alderdiak, diktaduraren oinordekoa eta gizarteak sekula hautatu izan ez duen instituzio opaku eta antidemokratikoarekin batera, haien izen garbiketa egiteko helburua duen legea guztioi saldu nahi izatea”.

Alternatibatik zalantzan jartzen dute “boteretsuen esanetara eta herri klaseei bizkarra emanda gobernuak egindako lege batek inolako erabilgarritasunik izango duenik”. Are gehiago, Vegak gogoratu du: “ekimen honen atzean dagoen alderdia, egunetik egunera gezur berri batekin esnatzen gaituen alderdi bera da bere karguen gehiegikeriak estaltzeko helburuarekin. Hau al da saldu nahi diguten gardentasuna Barcenasekin duten harremana oraindik argitu ez dutenean?”.

Aldi berean, euskal errepublika sozialista aldarrikatzen duen alderdiko bozeramaileak honako hau azpimarratu du “ez da egia ere monarkiaren inguruko ezer garrantzitsurik ezagutaraziko duenik, ez baitu Zarzuela –Frankok izendatutako estatu buruzagitza- behartzen herritarrek ordaindutako dirua zertan gastatzen duen aitortzera, ez eta familiako kide bakoitzak dituen ondasunak argitzera ere”. Bestaldetik, eliza katolikoa ere ez da lege honen menpekoa izango, urtero diru publiko mordoa jasotzen badu ere, hainbat zerga ez ordaintzeaz gain.

Azkenik, kartzela zigorraldien edota hauteskunde zerrendetan parte hartzeko gaitasungabetzeen harira, Vegak ondorengoa galdetu du “zein da ustezko zigor hauen balioa momentuko presidenteak, une hartan Zapaterok, bankari ezgaitu bati indultua ematen dionean eta justiziaren erabakiaren kontra eginez, Rajoyk legea aldatzen duenean Emilio Botinen konfiantzazko pertsona (Alfredo Saenz) jarduteko baimena izan dezan berriro?

Berriak

Gonzalez, Ares eta boteretsuen justizia

Jonathan Martinez – Alternatiba

Gaur jakin izan dugu Felipe Gonzalezen Gobernuak 25 milioi pezeta bideratu zituela Santi Brouard Euskal Herriko diputatua erailtzeko, 1984ko azaroaren 20an. Gonzalez ez da inoiz epaitua izan eta, gaur egun, urtero 126.500 euro irabazten ditu Gas Natural enpresako kontseilari gisa, escracheak direla eta moraltasun irakaspenak ematen dituen bitartean.

Gaur jakin dugu Rodolfo Aresen Ertzaintzak Iñigo Cabacasen hilketa diseinatu zuela, soldaduek “daukagun guztiarekin sartzeko, herrikon sartzeko” agindua jaso zutela arazorik ez zela jakinarazi arren. Ares ez da inoiz epaitua izan eta bizitza osorako soldata txukunarekin erretiroa hartu ahal izango du.

Baina ez ezazue pentsa justiziak ez duela ezer egiten: gaur goizean berton, guardia zibilak Sortuko buruzagi Iker Rodrigo atxilotu du, agintariek hainbat egunez ezkutatu duten hilotzaren herriratzearen ekitaldian ikusle izateagatik.

Justizia egon badago, noski; boteretsuek kudeatzen eta herri xeheko lagunok pairatzen duguna.

Berriak

Alternatibak ke gortinak eraikitzea leporatu dio PPri, atxiloketekin giza eskubideak urratzen dituzten politikak ezkutatu nahi dituelako

Alternatibako bozeramaile Jonathan Martinezek gogor salatu du Sortuko Bizkaiko kide Iker Rodrigoren atxiloketa, gaur goizean Guardia Zibilaren eskutik eman dena, “agerikoa da atxiloketak helburu oso zehatzak dituela, Carlos Urquijo Espainiako Gobernuak EAEn duen ordezkariaren kanpainaren baitan ematen baitira, atzo errepikatu baitzuen Sortu zein Bildu legez kanpo uzteko asmoa duela”.

Talde ezkertiarretik galdegin dute zergatik antolatzea leporatu dioten ekitaldian zeuden lagunetik Sortuko kidea bakarrik atxilotzea erabaki duten, eta azpimarratu egin dute Lopez Peñaren familiak berak gogorarazi duela ekitaldi pribatua izan zela, lagun eta hurkoek bakarrik eta inolako erakunderen laguntzarik gabe antolatu zutela. Honek Rodrigoren kontrako aitzakiak ezerezean uzten ditu.

Martinezek Espainiako Erresumako Gobernuak egindako mugimendu hau salatu du eta “Euskal Herriaren bake eta normalizazio politikoaren kontrako zentzugabekeriazko kanpaina horretan gorakada kualitatiboa” suposatu duela ere esan du, hau izanik Sortu alderdiko kide bat atxilotzen duten lehenbiziko aldia; guztiz legala den erakundea eta beren estatutuetan indarkeria ororen gaitzespena egiten duena.

Alternatibatik deitoratu dute Mariano Rajoyren gobernuak “atxiloketaz jantzitako ke gortinak erabiltzea giza eskubideak urratzen dituzten politikak estaltzeko ahaleginean, hala nola, ustelkeria eta elite finantzarioen mesederako zurikeria egitea, haien kabineteetatik agintzen dituzten neurriak betez. Aldi berean, historian inoiz emandako ospe-indize baxuena ematen diete inkestek, bai PP bezala zein Espainiako bipartidismoari”. Gainera, bitxia da oso, “hau guztia Santi Brouard erail zuenaren identitatea eta Iñigo Cabacasen heriotza ekarri zuen agindua nola burutu zen ezagutu dugun egun berean jakin dugu”. 

Azkenik, Martinezek bere alderdiaren elkartasuna adierazi dio bai Rodrigo eta bai Sorturi, eta gaur Erandion, arratsaldeko mobilizazioan parte hartzera deitu du atxilotuaren berehalako kaleratzea eskatzeko.

Berriak

Errepublikanismoaren alde (adierazpen bateratua)

Adierazpen bateratua (Alternatiba Bilbo, Antikapitalistak, Aralar, Equo, Gorripieda, Ezker Anitza eta EPK) Errepublikaren aldarrikapenaren alde, eta egunotan ospatzen diren ekitaldi errepublikar ezberdinen babesean, esparru ideologiko ezberdinetako alderdiek, baina parte-hartze demokratikoaren aldeko eta justizia sozialaren aldeko helburu komunekoak izanda, honako hau elkarrekin defendatu nahi dugu:

1.- Errepublikanismoa soilik monarkiaren kontra joatea baino gehiago dela, eta gobernu forma zehatz bat defendatzeaz haratik dagoela.

2.- Hiritarra izateak, gure inguruko gaietan parte-hartzea eta deliberatu ahal izatea suposatzen duela. Izan ere, Errepublika latineko “res publica-tik” dator, hau da, gauza publikoa, kidegoaren gauzak alegia. Horretarako, galdeketa elektoralean ahotsa duten elementuak baino gehiago izan behar gara. Beharrezkoak ditugu beraz, demokrazia zuzenagoak eta parte-hartzaileagoak. Herritargoak botere hartzea izango da benetako parte hartze bat bermatzeko bide bakarra. Alderdi eta ekintzaile sozio- politikoei, herritargoak erabaki hartzeetatik aldentzeak dakarreneko kalteen inguruko hausnarketa bat eskatu nahi diegu, eta honen arabera behar direneko pausuak har ditzatela. Politika oinarrian eta hurbilean errotu behar da berriz, parte hartzeko demokrazia zuzenaren bidez.

3- Askatasuna ez da edonolako oparia, legeak bermatzen du, ezin delarik gutxietsi edota pribilegio ekonomiko edo klasekoen alde egokitu. Iraultza frantsesak esan zuen bezala: “Ze zentzu dauka legeak eskubide berdintasunari omenaldi hipokrita bat egiteak, legerik premiazkoenak, beharrak, herriaren parterik osasuntsuena eta ugariena honi uko egitera behartzen badio!. Ez da askatasun estutua gaur behartzen duena, lan eta etxerik gabe bizitzera pertsona asko, beste batzuek metatzen eta espekulatzen duten bitartean?. Ez da iruzurra legearen bitartez pribilegioak ematea, bake sozialaren aitzakiarekin, isilune-harresi bat hedatuz?

4- Errepublika ezin da errege baten agindupean egon, gure bizitzak zuzentzen dituen produktibismo hegemonikoak eta patriarkalak egiten duen moduan; herriak zuzendu behar du. Emakumeen menpekotasunetik aske eta fisikoki eta psikologikoki nola eta zerekin elikatu behar garen esaten digun kapitalismotik libre dagoena. Errepublika, gizatasunean, herrian eta bizitzan ezin murriztea esan nahi duelako ere.    

5- Aurrekoarekin erlazionatuta, berdintasunak justizia sozialeko, birbanaketa eta pribilegioen amaierako eskaera dakar, beraz. Zentzu honetan, laikotasuna berdintasunaren adierazpen bat da.

6- XXI. mendean planetaren mugak ignoratzen dituzten akziorik ez dezakegula babes. Klima-aldaketa, hondakinak eta eredu energetiko fosilistaren agorpena, kontsumoan murgildutako eredu sozial eta ekonomikoa, neurrigabeko ekoizpena, poluzioa eta hegoaren baliabideen lotsagabeko esplotazioa, irteerarik gabeko bide batera eramaten gaituzte, ekologikoki eta sozialki ere. Norabidea, gehiago itxoin gabe, biratu behar da.

7- Anaitasuna koherentziako elementua dela, eta pertsonen, taldeen eta herrien arteko solidaritatean oinarritutako etika.

Errepublikanismoaz eta kapitalismoaz galdetzea zilegi eta beharrezkoa dela ulertzen dugu ere. Pribilegioak defendatzen dituen sistemak bide ematen dio jendearen parte-hartzea urruntzeari, legea bere probetxurako erabiltzen du, etekin ekonomikoa eta hazkundea gizakiaren gainetik jartzen du, eta ekologikoki eta sozialki kaltegarria da. Hain zuzen ere, gogoratu ditugun balio errepublikanoen guztiz kontrakoa. Askatasuna, berdintasuna eta anaitasuna kolokan jartzen ditu, eta giza eskubideak mozteko baldintzak bultzatzen ditu. Horrela esan dezakegu kapitalismoa eta neoliberalismoa oztopo bat direla errepublikarako. Gehiago esango genuke, antirrepublikanoak dira.

Transformazio sozialeko entitate politikoei, besteen artean ordezkatzen ditugunei, kontu hauek eztabaida politikoaren zentroan jartzeko erantzukizuna, eta koherenteak izatea, tokatzen zaie. Balio errepublikanoek gure ekimenak bultzatu behar dituzte, eta hiritarrei parte-hartzeko bide errealak irekiak mantentzeko bultzada izan behar dira.

Osasuna eta Errepublika!

Berriak

Estatuaren borondate faltaren aurrean, gizartearen inplikazioa beharrezkoa da bakegintzan aurrera egiteko

Abertzaleen Batasuna, Alternatiba, Aralar, Eusko Alkartasuna eta Sortu alderdietako ordezkariek prentsa agerraldia egin dute gaur goizean, Donostian, Estrasburgon Parot doktrinaren harira hartuko den ebazpenaren bezperan, euskal presoen egoera aztertu eta Espainia zein Frantziako gobernuen jarrera salatzeko.

Bihar Estrasburgoko Auzitegiko Areto Handiak 197/2006 doktrinaren epaia berrikusten hasiko da, uztailan Giza Eskubideen Auzitegiak hartutako erabakiarekin aipatutako zigorra kolokan jarri ondoren.

Biharkoa erreferentzia garrantzitsua izango da Euskal Herriarentzat. Han hurrengo asteotan hartu behar den erabakiarekin ez dago jokoan bakarrik Ines del Rio edota doktrina aplikatu zaien 70 presoen etorkizuna. Europako Auzitegiak hartuko duen erabaki horrekin ere euskal preso politikoekiko estatuek aplikatzen duten zigor estrategia jarriko baita zalantzan. Hori da nahi eta espero duguna, ez bait dago inolako arrazoi juridikorik uzatilan epaileek esandakoa oraingoan ez berresteko.

Azken aste hauetan Madrilgo gobernuak esfortzu bereziak egin ditu Europako eremu ezberdinetan bere espetxe politika justifikatzeko eta “Parot doktrina”-ren beharra saltzeko. Martxan jarri dituen presio mekanismoek ere argi eta garbi adierazten dute Estatuarentzat erabaki honek duen garrantzia. Madrilen eta Parisen badakite uztaileko epaia berresten bada espetxe politikan urratsak emateko beharturik daudela.

Hor kokatu behar da PPk alarma sozialaren tresna astintzeko egiten ari den saiakera, komunikabide zehatz batzuren laguntzarekin. Gizartearen arazo bezala saldu nahi du orain bere itxikeriaren eta estrategia politikoaren ondorio bat dena, gizarte horretan beldurra eta alarma piztuz.

Euskal Herrian gizarteak ondo ulertu du egoera honetan aurrera begiratu behar dela eta testuinguru honetan  presoen gaian urratsak ematea eta espetxe politika bertan behera uztea elementu positibo litzatekela. Horrela adierazi zen Bilbon egindako mobilizazio erraldoian eta horrela aldarrikatu da eremu instituzional, politiko eta sozial gehienetik. Euskal Herriak ez luke ulertuko kontrako erabakirik.

Orain arte Madrilek eta Parisek euskal preso politikoekiko bultzatu eta babestu duten espetxe politika sufrimendu eta eskubideen urraketa hutsa ekarri du. Presoen izaera politikoa bera ukatzen dute baina lege bereziak, auzitegi bereziak eta salbuespen neurriak erabili eta erabiltzen dituzte presoen kontra. Nola ulertu daiteke hori ez bada gatazka politikoaren baitan martxan jarri duten estrategia politiko oro horren tresna bezala.

Aurreko astean Iruñean eta Bilbon bake prozesua bultzatzeko burutu zen Gizarte Foroan eta abenduan Baionan egindako Bake Foroan oso argi geratu zen gaiaren garrantzia eta presoek jokatu dezaketen paperaren beharra gatazkaren konponbide integralari begira.

Presoen Kolektiboak berak adierazi du behin eta berriro bere konpromisoa prozesuarekiko eta prestutasun eta borondate osoa duela urratsak emateko eta gatazkaren arrazoien eta ondorioen inguruan bere aportazioak mahai gainean jartzeko. Presoen inplikazioa lehen mailako bitartekoa izan behar da, espetxetik eta kaletik. Hori bideratzeko lehen urratsa espetxe politika aldatzea da; baina horretarako borondate politikoa behar da, eta ez dirudi Madriletik eta Parisetik borondate hori dagoenik.

Itxikeri horren aurrean sakabanaketari amaiera jartzeko, preso gaixoak askatzeko, bizitza osorako zigorra bertan behera uzteko eta espetxealdiaren 3/4-ak bete dituztenak kalean uzteko aldarrikapenak zentzu eta indar handiago hartu dute.

Panorama honetan, irtenbideak bilatzeko, gatazka gainditzeko falta den bakarra estatuen konpromisoa eta inplikazioa da. Orain arte sufrimendua luzatzeko eta konponbide prozesua oztopatzeko estrategian mantendu dira. Soka tenkatzen jarraitzen dute blokeo egoera mantentzeko.

Egoera berria barneratu behar dute. Alarma piztu ordez, oztopoak jarri ordez, adostasun politiko eta sozialak lortzeko eta bultzatzeko esfortzuak biderkatzeko unea da. Zentzu horretan Estrasburgoko Auzitegiak hartu behar duen erabakiak garrantzi berezia du, estatuek konponbide prozesua oztopatzeko eskuartean duten tresna nagusietakoa kolokan geratu daitekeelako eta, ondorioz PPk gidatzen duen blokeo estrategia osoa baldintzaturik gera daiteleelako.

Baina estatuen borondate falta horren aurrean, euskal presoen kontra aplikatzen den espetxe politikari amaiera lortzeko, presoen eskubideen errespetua bermatzeko eta gai honetan urratsak emateko protagonista bihurtu behar da gizartea.

Gizartearen inplikazioa derrigorrezkoa da, eta izango da aurrera begira ere, estatuen blokeo estrategiak gainditzeko eta presoen eskubideak defendatzeko bermerik nagusiena. Gizartearen inplikazioa, konpromisoa eta aktibazioa gatazka eta gatazkaren ondorioak gainditzeko bide nagusia.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X