Etiketa: Feminismoa

Alternatibak Adegiri leporatu dio zahar-etxeetako langileen eta Gipuzkoako Aldundiaren diruarekin “harrapakeria egin” nahi izatea

Alternatibako bozeramaile nazional Oskar Matutek gogor kritikatu du Adegi patronalak Gipuzkoako Aldundiko Politika Sozialeko Sailaren kontra aurkeztutako salaketa, atzo prentsaren bitartez honen inguruko xehetasun gehiago ezagutu eta gero. “Emakumeen eta langileriaren kontrako eraso berri eta basati baten aurrean gaude. Gipuzkoako patronalak etekin handiagoa atera nahi dio eta ez zaio inporta bidetik bereziki desegonkorra eta femenizatua dagoen sektore hau birrintzea, krisi ekonomikoa, krisi soziala eta zaintzaren krisia areagotuta. Lan erreformak, zaintza zerbitzuetan eta emakumeen bizitzan ekarriko lukeen edesegonkortasuna eta baliabide eskasia onartezina da”.

Adegik Aldundiaren kontra irekitako auziaren harira -Gipuzkoako Batzar Nagusietako agindua bete eta ezinbesteko lan publikoa egiten duten milaka langileren lan baldintza duinak bermatu nahi izanagatik- Adegik ia 190.000 euroko kalte ordaina exijitzen du ere: “Salaketa ohartarazpena da; administrazioek lan erreformaren kontrako jarrera aktiboa mantendu ez dezaten. Baina  Alternatibatik eta EHBilduren bidez ordezkaritza dugun administrazioetan, ez dugu horrelakorik onartuko”.

Alderdi ezkertiarreko bozeramaileak Miguel Angel Lujua, Confebaskeko presidentearen hitzak gogoratu ditu, klase borroka iraganeko gauza zaharkitua dela aipatzean “enpresaburuen eta langileen iritziak eta interesak izatez kontrakotzat jotzen dituena eta alde batentzat ona dena, halabeharrean bestearentzat txarra izango dela uste duena”. Matutek baietsi duenez, desberdintasuna ondorengoan datza: “Lehenengo aldiz, patronalak ez du aliaturik lortu Gipuzkoako Foru Aldundian. Lehenengo aldiz, Gobernu batek bere herriko langileen alde egin du eta enpresa klasearen nagusikeriari aurre egin dio”.

Alternatibatik gogoratu dute politika neutrotik ez dagoela, “klase baten mesedean egiten du bestearen kalterako. Adegiren kasuan, proposamena langileen poltsikoetatik dirua hartzea da ondoren, enpresaburuen poltsikoetan gordetzeko. Baina ez gara lan erreforma ezarri nahi dutenen bidaide izango, ezta langileak eta hauek zaintzen dituzten pertsonei kalte egin nahi dietenen bidaide ere ez”.

Legebiltzarkidearen hitzetan, “Adegi hegazti harrapari modura jokatzen ari da, langileen soldataz jabetzeko lotsagabekeria duena eta gainera, epaitegian Aldundiari gipuzkoarren diruarekin kalte ordaina lortu nahi du”. Alabaina, “Adegik jakin beharra dauka, Aldundiko aurrekontua bere zerbitzura erabili zezakeen garaia bukatu dela”.

Bukatzeko, Matutek EAJren jokaera salatu du, “beti bezala, patronalarekin eta enpresaburu klasearekin bat datorrela erakutsi eta langile klasearen kontra dagoela egiaztatu duelako. Bere printzipio gabezia agerian utzi du, Batzar Nagusietan informazioa eskatzeko eskubidea erabili izanagatik, informazio hau Adegiri emateko helburu bakarrarekin. Adegi datuekin hornitu du, honek gero zahar-etxeetako langileen eta Gipuzkoako Aldundiaren kontrako erasoan erabili ahal izateko”.

Berriak

Alternatibaren irakurketa Emakumearen Egunaren inguruan

Martxoaren 8a den honetan, Alternatibatik adierazi nahi dugu kapitalismoaren erasoei aurre egiten jarraitzen dugula, krisialdia gainditzeko bide faltsuei eta ideologia fundamentalistei aurre egin behar diegula.

Emakumeok, tamalez, ez gaude eskubideak konkistatzeko unean; aitzitik, erresistentzia sutsua eskatzen digun garaia da bizi duguna, aurreko hamarkadetan lortu izan ditugu eskubide guztiei eutsi ahal izateko. Patriarkatuaren erantzuna gure eskubideak murriztera mugatzen da, laztasun neurriak aitzakia bezala jarrita. Aurrekontuak zerbitzu sozial guztietan murriztu dituzte; soldatak zein pentsioak jaitsi dira eta bizitzaren alderdi guztiak merkantzia bihurtzeko ahaleginetan daude. Guk, emakumeok, preziorik altuena ordaintzen dugu: kaleratuko dituzten lehenengoak gara eta, etxeko lanik ohikoenak guregan hartu ez ezik, zerbitzu sozialek aurretik eskaintzen zituzten funtzioei are aurre egin behar diegu. Halako neurriek etxean murgiltzera buelta gaitezela bilatzen dute.

Kapitalismoak prekarietatea besterik ez du eskaintzen eta az gara konformatuko lan merkatuan baldintzarik txarrenetan sartzearekin. Sistema bere osotasunean eraldatu beharra dago, guretzat ezinbestekoa den aldarrikapena da lanaren banaketarena, ordaindu gabeko lana zein soldatapekoa banatu beharra dago, lanaldiak murriztetik hasita.

Gainera, gustatuko litzaiguke gure elkartasuna adieraztea mundu osoan borrokan jarraitzen duten emakume guztiei, poliziari, zerbitzari publikoei ea justizia bidegabeari aurre egiten dieten horiei, eta indarkeria pairatzen duten guztiei.

Azkenik, esan nahi dugu patrirkatuaren eraso berrien aurrean kalean izango garela, erresistentzian, borrokan eta gure gizarteak beharrezkoak dituen egiturazko aldeketa guztietan sakontzen. Emakumeen asktasuna ez dugu lortuko egungo sistemaren erreformarekin, gainditu beharra dugu, gure emantzipaziorako helburu berriak bilatuta. Sistema honek hasieratik huts egin du, finantzen eztandaren aurretik ere. Herritar guztiei bizimodu duina eskaintzeko gaitasunaik ez duela erakutsi digu behin eta berriz. Oraignoan baina, gordintasun osoz frogatu digu.

Eredu sozioekonomikoaren ardatza, kapitalean baino bizitzan kokatzeko garaia heldu da; premiazkoa dugu alternatiba hau eraikitzea, eta horrek guztion parte-hartzea behar du.

http://alternatiba.net/old-files/trio pintada.jpg

Berriak

Martxoak 8 Marzo: Gora emakumeon borroka eta kitto!

Aquí está la imagen que Alternatiba ha elegido para ilustrar los carteles y pegatinas de este 8 de Marzo. Este año el mensaje es tan corto como conciso: Gora emakumeon borroka eta Kitto! (Arriba la lucha de las mujeres y punto!).

Hona hemen aurtengo Martxoaren 8aren harira Alternatibak kaleratu duen irudi berria kartel zein pegatinetarako. Lelo laburra bezain argia aukeratu dugu oraingian: Gora emakumeon borroka, eta kitto!

Berriak

Emakume Langileen Eguneko fartsak

Alternatibako Mahai Feministak aurtengo martxoaren 8an ere emakumeon borroka aldarrikatzen dugu. Horregatik, egun honetan egiten diren diskurtso antifeministekin eta patriarkalekin astoratuta gaudela esan nahi dugu. Hasieran diogun bezala “Zoritxarrez, bideo hau egiazko gertaeretan oinarrituta dago”. Gora emakumoen borroka!

Berriak

Feminismoa, Antikapitalismoa eta Norvegia

Amaia Agirresarobe eta Carmen Garcia – Alternatibako Mahai Feminista

Datozen urteetan benetako hondamendia ezagutuko du Euskal Herriak gizarte arloari dagokionez. Hala, ezinbestekoa da herritarrek jakitea eman daitekeen asaldaketa ezarritako boterearen kontrako alternatiba sortu ahal izateko ordaindu beharreko salneurria izango dela. Benetako alternatibaz ari gara, ez botere txandakatzeaz. Egoera zail honetan, gai izango al dira indar ezkertiarrek alternatiba hura eraikitzeko? Alternatiba feminista izango al da edota traizio berri baten aurrean kokatuko gaitu, ezker klasikoaren eta feminismoaren arteko talka emanda, historian hainbestetan gertatu den bezala, emakumeen eta gizonen arteko parekidetasuna lortzeko borroka aldarrikapen zerrendaren amaieran kokatu denean? Zantzu guztien arabera, gatazka saihestezina izango da ezkerretik eztabaida politiko sakona eta lasaia egiteari ihes egiten badiote beren postulatuetan gizon eta emakumezkoen arteko berdintasuna benetan –eta ez formalki- txertatzearen inguruan. Hausnarketarako zenbait elementu proposatzera gatoz, egun premiazkoa dugun eztabaida euskal ezker desberdinen agenden azken orrietan ageri den arren.

Egungo zibilizazio krisia gainditzeko alternatibaren eraikuntza feminismo antikapitalistarentzat zailtasun handiko testuinguruan ematen ari da, gutxienez bi ahultasun handiek markatutakoa. Batetik, feminismoaren instituzionalizazioa eta, honi lotua, aukera berdintasunarekiko sinesmen itsua, sistema bere osotasunean zalantzan jartzea oztopatzen duen ikuspegia izanik. Pentsa liteke hegemonikoa bilakatu dela feminismoaren diskurtso zein jarduera liberal bat zeinek ez duen bestelako menpekotasun sistemekin – klasea, arraza, egoera ekonomikoa zein soziala- bat egiteko asmorik, eta azterketa estruktural eta sistemikoetan oinarritzen ez dena, egungo egoeran oinarrizkoak badira ere; patriarkatua, kapitalismoa, kolonialismoa, produktibismoa eta demokrazia formala bateragarriak eta beharrezkoak diren errealitateak direlako.

Bestetik, bere burua alternatibotzat duen ezkerraren erredikaltasun faltak, egun, sistemaren eraldaketa osoa proposatu eta exijitzen duen feminismoaren bultzada oztopatzen du. Hala, eremu politikoa eskumara mugitu da, eta ezkerrak ez dio horri ihes egin. Prozesu hau, gau neoliberal luzean garatutakoa, biluztu egin zen 2007ko eztanda finantzarioaren ostean. Globalizazio kapitalista 20 urtez nagusi izan ostean, bizi dugun egoeraren aurrean erantzuna eman nahi dugunean, konturatzen gara bere garaian etsai genituen horien proposamenak babesten ari garela! Liberal ohiek eskumako posizioetan kokatzen dira orain; sozialdemokrata ohiek liberalismoan; eta ezkertiar izandakoek… sozialdemokraziaren posizioetan kokatzen dira! Honetan, ezkerra, bere begirada emantzipatzailea klasetik haratagoko borroka esparruetara begiratu beharrean, joera erreformistari eusten dio.

Hala, eskuinerako joera orokor hau, feminismo liberalaren instituzionalizazioarekin batera, feminismo antikapitalistarako oztopo handi bilakatzen da. Ezkerrak sozialdemokraziara egin duen eraldaketa horren inguruko premiazko eztabaida dugu. Ongizate estatua al da azken helburua edota trantsizio emantzipatzailerako hasierako urratsa besterik ez? Norvegia al da helburua? Berregin daiteke Norvegiako esperientzia mundu osoan? Eta batez ere, ez al da Norvegia zapalkuntza eta dominazioa bere maila gehienetan ezinbestekoa duen gizartearen eredugarria? Ez al da garaia aurrerakoia denaren, kapitalismoaren eta demokrazia liberala eta ordezkatzailearen eremutik (Norvegiatik alegia) at gizarte eredu berriak proposatzen hasteko?

Krisialdia ez da baliatu sistemaren kontraesanak auzitan jartzeko aukera gisa, alternatiba erradikala eta integrala martxan jartzeko asmoz; aldiz, eta oro har, maila apalagoa eta sistemarekiko jarrera bateratzaileagoa duen agenda eragin du. Izan ere, egungo ezker hegemonikoak izan dezakeen aurkari nagusia ez da sistema kapitalista ezta, are gutxiago, kapitalismo patriarkala, finantzen kolapsoa baizik, gure bizitzengan eragina duten gaitz guztien sorburua. Ekonomia “finantzariaren” demonizazioaren aurrean, ezkerraren hautua ekonomia “erreala” muturreraino defendatzea izan da, alegia, “produktiboa”. Sistema kapitalista babesteari ekin dio, bere ildo produktibistan izan arren eta honen oinarriak goratuta: soldatapeko enplegua eta lana. Estrabismo produktibista honen eskutik datoz sozialdemokraziaren aldarrikapen nagusiak, estatu indartsua eta arautzailea, eta ongizate estatua berreskuratzea lehentasun nagusi gisa.

Proposamen politiko honek, agenda neoliberalari bakarrik aurre egiten diona, gainerako krisi estrukturalak (zaintzarena, ekologiarena, elikagaiena) laga edo besteen menpe jartzen ditu, borroka feminista berriz ere bigarren mailan jarrita, lehentasunetatik urrun. Hareazko gazteluen gainean eraikitako alternatiba proposatzen digute, baina, politika publiko industrial eta gizarte babeserako neurri guzti horiek martxan jartzeko behar beste baliabide ekoizteko benetako aukerarik al dago? 50 eta 60ko hamarkadetako hazkundea berregiterik dago? Eta egingarria izanda ere, desiragarria al da? Galdera guzti hauei erantzuteko eztabaida atzeraezina da! Ezin gara erresistentziara mugatu, egun existitzen ez den alternatiba hausnartu eta eraiki behar dugu.

Berriak

EHBilduk lan merkatua bizitzaren zerbitzura jartzea aldarrikatu du eta ez kapitalaren menpe

Egun esanguratsua dugu Martxoaren 8a: emakume langileen nazioarteko eguna. Oraindik ere nabarmendu beharra daukagu, ordea, “langilea” esaten dugunean, lanaren izaera integralaz ari garela. Izan ere, sistema patriarkalaren zutabeetako bat sexuen arteko lan-banaketa da, eta horrek arlo produktiboko enpleguari ematen dio lan izaera; soldatapeko lanari. Zaintza-lanak eta etxeko lanak ikusezin bihurtzen ditu, eta lan izaera bera ere ukatu egiten die. Lan banaketa hori gainditu, eta enplegua ez ezik, zaintza- eta etxeko lanak erdigunean kokatu ditugu, beharrezkoa dugun errekonozimendua exijituz.

Euskal herritarron bizi-baldintzak okertzen ari dira nabarmen eta murrizketek emakumeoi eragiten digute bereziki. Batetik, lan munduan areagotzen ari den prekarietate-egoeragatik; eta, bestetik, zerbitzu publikoen murrizketek emakumeon bizkar uzten dituelako sektore publikoak bere gain hartzen ez dituen lanak, pertsonen ongizateari eta zaintzari lotutakoak. Pertsonen garapenari eta ongizateari dagozkien zerbitzuen murrizketek ez dute etenik, zerbitzu sozialetan, hezkuntzan eta osasun-sisteman, batez ere. Egoera honetan, emakumeon bizi-baldintzak gogortzen ari dira.

Enplegu formala prekarietatearen sinonimo bihurtzen ari da gero eta sektore zabalagoentzat. Horrekin batera, pertsonon bizitzako arlo guztietan prekarizazio izugarria eragiten ari da. Oinarrizko elikagaien eta zerbitzuen prezioak ikaragarri igo dira, jakien bankuetan emakumeak ageri dira batez ere, eta pobrezia energetikoa ezagutzen ari gara argindar eta gasen kontsumoak murriztuz. Gainera, emakumeon lan baldintzak zein soldatak behera doaz, lan informalak gora egin du, eta gero eta gehiago gara soldatarik ere ez dugun emakumeak.

Emakumeon enplegu- eta soldata-baldintzek okerrera egin duten arren, emakumeok inoiz baino lan gehiago egin behar dugu orain. Lana ez baitzaigu gutxitu. Aitzitik, lan gehiago hartu behar izan dugu gure gain 0-3 urte bitarteko zentroen itxierak eraginda baita haur eskolen murrizketak, eguneko eta zahar etxeen itxierak, eta zerbitzu sozialen murrizketak eraginda ere. Zaintza kolektiboari ere eutsi behar izan diogu, sortu diren behar afektibo-psikologikoei eutsiz. Etxeko lanak eta zaintza-lanak soldatapeko lana bezain beharrezko lanak dira. Gehiago oraindik: pertsonon ongizatean ezinbestekoak dira. Jendartea sufritzen ari den egoerari aurre egiteko, norbanako, familia, auzo eta herrietan sortu diren egonezinei aurre egiteko, zaintza lanetan gizonek ere parte hartu behar dutela aldarrikatzen dugu; emakumeok zainduak izateko eskubidea eta beharra dugula aldarrikatzen dugun moduan.

Lanaren ikuspegi integrala aldarrikatzen dugu eta gure jarduera politikoan, kalean nahiz instituzioetan, etxeko lanak eta zaintza-lanak ikusezintasunetik atera eta politikaren erdigunean kokatzen ahaleginduko gara, merkatuen logikatik ihes egin eta bizitzaren zerbitzura, hau da, pertsonon zerbitzura jarriz.

Egoera honi aurre egiteko, zera aldarrikatzen dugu EH Bilduko emakumeok: ezinbestekoa da emakume eta gizonen arteko botere-harremanak gainditzea eta harreman-eredu berriak sortzea. Egungo egoerari aurre eginez, klabe feministan jendartea eraldatzea dugu helburu. Horretarako, espazioak eta baliabideak birbanatu behar dira, erabakiak hartzeko eta parte hartzeko esparruak eskuratu eta zaintza-lanak eta ordaindutako lana orekaz banatu.

Gaurkoa bukatu baino lehen, inposatu nahi dizkiguten murrizketei aurre egiteko konpromisoa hartu nahi dugu: emakumeon bizi-baldintzen prekarizazioari aurre eginez, zerbitzu sozialak hobetuz, zaintza-lana errekonozituz, emakumeak nagusi diren enpleguen baldintza prekarioak hobetzeko lan eginez eta ezkutuko lan-merkatuan aritzen diren emakumeen egoera hobetzeko bitartekoak exijituz.

Azkenik, eskuinetik datorkigun ofentsiba erasokorraren aurrean, ezin aipatu gabe utzi emakumeon erabakitzeko eskubidearen kontra Espainiar Estatuak Abortuaren legea aldatuz egin nahi duen inboluzioa. Aurrez aurre izango gaituzte, gure gorputza geurea baita. Aldarrikapen historikoa berreskuratu eta kalera aterako gara mugimendu feministarekin bat eginda. Oraindik ere, XXI. mendean, gure gorputzaren gaineko kontrola eta erabakia ukatu nahi baitizkigute.

Hemen gaur bildu garenok gure egiten dugu feminismoaren eta mugimendu feministaren aldarrikapena eta bide horretan dinamika politiko eraginkorra sustatzeko ardura. Eta martxoaren 8rako mugimendu feministak antolatu dituen ekimenetan parte hartzera deitzen zaituztegu, denon ardura delako Euskal Herri feminista sortzea.

MARTXOAK 8, DENOK KALERA!!!!

Altsasu 19:00 plazan
Arrasate 19:00 Seber Altube plaza
Baionan 18:30 Herriko etxea
Barakaldo 12:00 Herriko plaza
Barañain 19:00 udaletxe plaza
Basauri 17:00 Arizgoiti plaza
Bilbon 19:30 Arriaga
Donostian 19:30 Boulevard
Durangon 20:15 Santa Ana Plazan
Gasteizen 20:00 San Anton
Irunean 20:00 gaztelu plazan
Itzulbaltzeta 20:00 Santa Eugenia Plaza
Legazpi 19:00 Euskal Herria plaza
Leioa 20:00 Boulevard-en
Ondarru 18:00 Alamedatik
Urretxu-Zumarraga 19:00 Areizaga kaleibarren

Berriak

Alternatibak salatu du Emakunden eginiko %20ko murrizketa bortitzak Urkulluk berdintasun alorrean dituen asmoak islatzen dituela

Alternatibako bozeramaile nazional Amaia Agirresarobek gogor kritikatu ditu Iñigo Urkulluren gobernuak atzo Emakunde instituturako iragarritako murrizketak, bere aurrekontua %20 baino gehiago jaitsi baitute, “agerian utzita emakumeek gizonezkoekiko pairatzen dituzten desberdintasunak gainditzeko politikak ez direla, inondik inora, lehentasuna PNVren gobernuarentzat”.

Alderdi ezkertiarretik azpimarratu nahi izan dutenez, Emakunderen aurrekonturako aitortu duten milioi bat eurotik gorako murrizketa iragarritakoa baino handiagoa izango da benetan, izan ere, erakunde publiko honetako zuzendari berri Izaskun Landaidak berak atzo esan zuenez, aurreko legegintzaldian Herrizaingo Sailaren menpeko Genero Indarkeriaren Biktimen Zuzendaritzari eman zizkioten eskumenak, Alternatibak bere garaian salatu egin zuen afera, Emakunderen esku geldituko dira berriz “beraz, argi dago bere ahalmena murriztu egingo dela, askoz gehiago egiteko baliabide gutxiago izango dituelako”.

Azkenik, Agirresarobek deitoratu egin du Urkulluren Gobernuaren aitzakiak berriz ere entzun behar izatea, “murrizketa sozialen aurkako balizko marra gorriak jartzetik diru gutxiagorekin gauza berdinak egin daitezkeela dion lema astintzera pasa da, oraingo honetan ere faltsua bezain ezinezkoa dela argi eta garbi izan arren”. Horrexegatik, Alternatibatik exekutiboari exijitu diote “emakumeen eskubideen defentsa bere ekintza politikoan txerta dezala, eta ez inora ez doan diskurtso hutsalean, Emakunde bezalako erakunde batean murrizketa bortitzak egitearekin demostratu dutenez”.

Berriak

Bortxatuak izateko jaioak

Laura Gómez, Gipuzkoako Foru Aldundiko Berdintasuneko zuzendaria

Sei gizonek 23 urteko emakume bat bortxatu dute New Delhiko autobus batean». «Bederatzi urteko neskatoa bahitu eta bortxatu dute bi gizonek Pakistanen». «Donostiako Egia auzoan 17 urteko neska bat bortxatu dute hiru gaztek». «Bi mutil 19 urteko bi neskari sexu erasoa egiten saiatu dira Elgoibarren, Gipuzkoa».

Egunero, neurriz kanpoko emakumeen kontrako indarkeria matxistak eragiten digun amorruari eta haserreari aurre egin behar izaten diogu. Horretarako, ezinbestekoa da guk, indarkeria horren guztiaren jomuga garenok, diskurtso erreboltariak sortzea, erasorik erantzunik gabe ez uzteko. Izan ere, emakume bati egindako erasoa, guztioi egindako erasoa ere bada.

Azken aste hauetan Gipuzkoan gertatu diren hainbat erasoren berri izan dugu komunikabideetan, eta horiek guztiek hamaika artikulu eragin dituzte. Indarkeria matxista kasu puntualekin lotzera mugatzen diren analisi sinplistetatik urrun, azken egunetan sortu den eztabaidari ekarpena egin nahi genioke, hausnarketa bat proposatuz; errealitate horren benetako kausa edo zergatien inguruan eta emakumeok, egunen batean bakean bizi ahal izateko, hartu behar dugun bideari buruz.

Sexu erasoak eta, horien artean, bortxaketak, eguneroko errealitatea dira emakumeentzat, bai gure Lurraldean eta baita munduko beste edozein lekutan ere. Dena den, nahiago izaten dugu horrelakoak atzerrian uztea. Ezinezkoa da gizonek emakumeen kontra egiten dituzten sexu erasoak kuantifikatzea, komunikabideen bidez publiko egiten diren edo salatuak izan direnen berri izaten baitugu bakarrik. Gainerakoak, gehienak, ez dira ezagutzen; beste hainbat arrazoiren artean, sexu erasoa salatzea zaila delako emakumeentzat.

Ez dago emakumeen kontrako indarkeria matxista akabatzeko «tekla magikorik», nahiz eta antzerako iradokizunik jaso boladako zenbait analisitan. Eta ez dago halako «teklarik», indarkeria horren kausa, jatorrian, sistema kapitalista, sexista eta patriarkala delako; emakumeen eta gizonen arteko desberdintasunak babesten eta legitimatzen dituen sistema, alegia.

Ikuspegi horretatik, eraso matxistek ez diote erantzuten indibiduo batzuen portaera isolatuari; aitzitik, neurri handiagoan ala txikiagoan emakumeen kontrako indarkeriarekiko permisibitatea posible egiten duen sistemaren parte dira erasoak. Giro horren oinarrian dago, hain zuzen ere, portaera bortitz eta matxista ugari eta anitzei eman zaien legitimitatea; legitimitatea jasota ere, azken finean, emakumeok gure bizitzan zehar bizi ditugun eraso diren portaerak. Sexu erasoak, askotan, ligatzeko modu legitimotzat hartzen dira, eta horien larritasuna erlatibizatu egiten da, heterosexualen gorteiatzeko kode naturalaren parte direla ulertzen delako.

Gizonek sexu erasoak egiten dizkiete emakumeei, mendean hartzen dituztela erakusteko, plano intimoenean, sexualitatean, eta hala egin dezaketela uste dutelako. Horrek gogorarazten digu zulo bat garela, objektu bat, bortxa daitekeen gorputz bat.

Emakume guztiok beldur diogu bortxatuak izateari eta, beldurraren gidoi horri jarraituz, uste dugu gure erantzukizuna dela bortxaketari aurrea hartzea. Horrela, gizarte osoak ebaluatuko du erasoa justifikatu zitekeen ala ez, galdetuko digu nola gindoazen jantzita, zergatik genbiltzan han, erasotzailearekin lakrikunkeriatan ibili ote ginen, zergatik joan ginen bere etxera… Erruak, bortxatua izan denaren estigmak eta gertatutakoaren egiazkotasunaren inguruko zalantzak azaltzen dute, azken finean, zergatik diren hain gutxi salaketa jartzera ausartzen diren emakumeak.

Eta zer gertatzen da erasotzaileekin? Noiz erakutsi behar diegu gizonei ez zaizkiola lizunkeriak oihukatu behar goizeko hiruretan kaletik bakarrik doan emakume bati, tabernetan ez dela ipurdirik ukitu behar, sexu-organoekin igurztea erasoa dela, hitz egitean gutxieneko distantziak errespetatu behar direla eta, batez bere, emakume batek ezetz esaten duenean ezetz esan nahi duela?

Premiazkoa da gizonezko guztiek hausnarketa egitea, indarkeria matxistari dagokionez betetzen duten paperaren inguruan: zer den eraso bat eta zer ez den identifikatzeko zailtasunak, erasoetan duten parte-hartze aktiboa, edota soilik ikusle pasibo gisa betetzen duten papera, eraso- aren aurka egonik ere.

Beraz, «tekla» hori da, besterik gabe, guztion bizitza antolatzerakoan lehentasuna ematea pertsonei, pertsonak jartzea erdigunean, berdintasun egoeran. Horrela sortzen dira guztiok indarkeria matxistarik gabeko bizitza libreak bizi ahal izateko ezinbesteko ditugun baldintzak. Kontzientziazio eta informazio kanpainak, autodefentsa feminista, hiri debekatuaren mapak, hezkidetza… Tresna horiek beharrezkoak dira, ezinbestekoak. Baina hori guztia ez da nahikoa, baldin eta berdintasun politikak marjinalak badira. Gogoan hartu dezagun; bestela, ez dugu inoiz amaituko emakumeen kontrako indarkeria matxista.

Berriak

Alternatibak salatu du Barakaldoko alkateak “ezer ere ez” egiten ez duela udalerriko emakumeen aurka ematen diren erasoen aurrean

Alternatibaren Bizkaiko bozeramaile Asier Vegak deitoratu egin du Bizkaiko Aldundiaren eta Barakaldoko Udalaren arteko eskumen eztabaida, Lutxanako tuneletan eman diren bortizkeri matxista gertaerak ekiditeko irtenbideak bilatu ez dituztelako. Egoera hau dela eta, Vegak bi erakundeei “merkatal gune erraldoien zerbitzura diseinatutako eredu urbanistikoekin, zaintza lanak eta gehienbat hauek egiten dituzten emakumeei bizkarra ematen diena” aldatzeko eskatu die eta aldi berean, Barakaldoko emakume taldeek osatutako leku arriskutsuen txostena aintzat hartzeko.

Bizkaiko Alternatibak genero ikuspegia galdegin du hiri eta herrietako hirigintza planifikatzeko orduan, “emakumeentzat debekatuta dauden lekurik ez egoteko horietan erasoak pairatzeko arriskua sentitzen dutelako”. Ildo horretatik, azpimarratu nahi izan dute Argitan talde feministak duela 4 urte salatu zituela hiriak dituen gune beltzak, “Lutxanako pasabidearena bezalakoak, Udalak horiek konpontzeko ezertxo ere egin ez duen arren eta, gerora, iazko urrian bezala, erasoak eman diren lekuak”. Hala, Vegak eskuduntzekin aitzakiak jartzea leporatu dio Tontxu Rodriguez alkateari, “ez al zaio nahikoa iruditzen bortxatu dituzten emakumeak berak gobernatzen duen udalerrikoak izatea?”.

Edonola ere, alderdi ezkertiarreko bozeramaileak gogorarazi du hirigintzatik segurtasun eza beharrezkoa diren  konponbide guztiak ez ezik, ezinbestekoa dela indarkeria matxistaren jatorriaren aurka egin, izan ere, eraso sexualak ez dira “ez zoriagatik ezta kasuistikagatik ematen, emakumeen aurkako indarkeria darabilten gizonezkoak existitzen direlako baizik, patriarkatuaren adierazpenik bortitzena baina inondik inora bakarra”. Hori dela eta, Vegak gizartean eman beharreko “errotiko aldaketaz” hitz egin du, “emakumeak babestu beharreko biktimak gehiago ez izateko”. Aldaketak, alabaina, udal erakundeek Barakaldon gertatzen diren hainbat ekitaldiren aurrean zer edo zer esatea eskatzen du, “bertoko diskoteketan jai sexistak egiten direnekoak kasu, zeinetara jendea erakartzeko emakumeen sasi zozketak egiten diren”.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X