Etiketa: Gizartea

Alternatibak elkartasuna adierazi dio SAT sindikatuari eta bere militanteen aurkako jazarpenari uzteko exijitu dio Madrilgo gobernuari

Alternatibako bozeramaile Asier Vegak bere alderdiaren elkartasuna adierazi nahi izan dio gaur Andaluziako Langileen Sindikatuari (SAT), “egunotan Alderdi Popularraren jazarpena pairatzen ari dena, atxilotze aginduak eta salaketa mehatxuak direla medio” merkatal gune handietan eginiko ekintzaren ostean, zeinetan langileek ezinbesteko elikagaiak eraman zituzten beharrizan handienak dituztenen artean banatzeko.

Vegak gogorarazi eta sindikatuko ordezkariek baieztatu dutenez, “gizartea esnarazi eta matxinadarako deia izan da ekintza, herriaren kontrako erasoak eta murrizketak gero eta jasanezinagoak diren unean”. Hala, Andaluzian SATeko militanteak atxilotzen ari diren egun berean AEBetako justizia departamentuak finantzen krisiaren sustatzaile handienetako bat Goldman Sachs enpresaren agintarien aurka egiteko funtsik ez duela iragarri izana ironikoa bezain adierazgarria dela uste du.

Alternatibatik SATeko militanteen atxiloketak gelditzeko exijitu du, “aberatsenak babesten dituen gobernu baten menpekotasunari bakarrik erantzuten diotelako, herritar xumeen egoera larria arintzeko ezer egiten ez duen bitartean”. Alderdi ezkertiarreko ordezkariak, halaber, Mercadona bezalako elikadura sektoreko supermerkatu kateek zaborrera botatzen duten elikagai kopuru handiaz ohartarazi du, gero eta pertsona gehiago pobrezian bizi direnean. Errealitate gordin honek ere “zilegi egiten du ezinbesteko elikagaiak desjabetzea beharrezkoak dituztenei helarazteko, Andaluzian egin bezala”.

Vegak nabarmendu du, gainera, Juan Roig Mercadonako presidentea ez dela bereziki eredugarria, adibide batzuk aipatzearren: “Lan erreforma are gogorrago baten alde egin du; Greenpeacek 2011ko 40 enpresarik txarrenen artean sailkatu du Mercadona, bere hornitzaileak aukeratzean Marokoren sahararren gaineko zapalketa sustatzen duelako; horrez gain, bere supermerkatuetan lan egiten duten emakumeei makillatzera behartzen ditu”.

Ildo beretik, bozeramaileak “krisia sortu eta harekin espekulatzen eta aberasten ari direnen logikari erantzuteko beharra azpimarratu du, gero eta baliabide zein eskubide gutxiago dituzten pertsonen lepotik egiten dutelako”. Horrexegatik, herritarrak pobreziara zigortzen dituzten politikak iraultzeko indarrak batzeko deia berretsi die Alternatibak mugimendu sozial, sindikal zein politikoei, “ezinbestekoak ditugu borrokarako bide berriak asmatu eta jorratu, esku ikusezina zein honek mugiarazten dituen hariak maskaragabetzeko”.

Berriak

La candidata a lehendakari de eh Bildu, Laura Mintegi, eh Bilduren lehendakarigaia

Euskal Herria Bildu ha realizado hoy la presentación de su candidata a lehendakari. La principal candidata de la coalición de izquierdas y soberanistas será Laura Mintegi. A partir de ahora tendremos tiempo de soluciones como lema, porque es el momento de proponer soluciones claras a los problemas a los que se enfrenta este pueblo y sus gentes. Esta ha sido su intervención/ Hauek izan dira bere hitzak:

Egun on gaur agerraldi honetara etorri zareten guztiei. Hotel honetan, gainera, egoitza hartu zuen lehenengo Jaurlaritzak gerra urteetan.

EUSKAL HERRIA BILDU koalizioak bere lehendakarigaia aurkeztu nahi du gaur Euskal Autonomi Elkartean burutuko diren hurrengo hauteskundeetarako, eta arduraz eta ilusioaz nereganatzen dut erantzukizun hori.

ARDURA aipatu dut, Euskal Herria Bilduren inguruan pertsona askoren proiektu politikoa eraikitzen ari delako, eta proiektu hau ez da biltzen bakarrik une puntual baterako (hau da, epe laburrean Euskal Autonomi Elkartean burutuko diren hauteskundeetarako). Proiektu hau Euskal Herri osoko ezkertiarren eta soberanisten proiektua da, iparrean bizi edo hegoan bizi, mendebaldean edo ekialdean. Erantzukizuna sentitzen dut, beraz, kolektibo zabal, plural eta bizi baten ordezkaria izango naizelako.

ILUSIOA sentitzen dut aldi berean jakin badakidalako ezkertiarrek eta soberanistek badugula zer eskaini une garrantzitsu honetan, eta aukera dugula herri honek orain arte izan duen ibilbide politikoan eragiteko.

Ziklo baten amaiera eta ziklo berri baten hasiera bizitzen ari gara, orain arteko garaiarekin zerikusirik ez duena. Garai berri honetan lema sendo eraman beharra dago, eta, garai berrira egokituko den proiektu argia gauzatu. Euskal Herria Bildu prest dago garai berriak behar duen lidergoari eusteko.

Gauzak beste modu batera egin behar dira, begibistakoa da hori, eta badakigu nola nahi dugun egin. Beste politika bat egin nahi dugu eta orain egin nahi dugu. Horrexegatik goaz Eusko Jaurlaritzara, Euskal Herri berri honek pertsona berriak, modu berriak eta, batez ere, proiektu politiko berriak behar dituelako oraingo ibilbideari buelta emateko.

Jaurlaritzara joan nahi dugu EGITEKO, ez EGOTEKO. Ez gaitu mugitzen logika espazialak. Eragitea da gure helburua, eta ez egotea egote hutsagatik (beste batzuei antzematen zaien moduan). Jaurlaritza baliabidea da, tresna, ez helburua, gure helburua delako Euskal Herri normala, justua eta buruaskia lortzea.

Responsabilidad e ilusión, como digo, a partes iguales, en un momento en el que vemos que hay una oportunidad real para cambiar el rumbo político de este país. Euskal Herria Bildu se presenta a unas elecciones en una democracia que no merece ser llamada así. Esta pseudo-democracia ha utilizado criterios excluyentes para eliminar la disidencia; ningunea la cultura vasca y, entre otras cosas, es (junto con Turquía) el único país europeo que tiene desde hace años encarcelados a periodistas y políticos por delitos de opinión.

Euskal Herria Bildu llega a la escena política en la peor crisis económica que se recuerda en mucho tiempo, donde los políticos españoles ocultan datos y mienten, y los políticos vascos van a Madrid a rendir pleitesía. En estos momentos plantearse la posibilidad de desvincularse de los estados vecinos no es solo un sano ejercicio de un derecho reconocido internacionalmente, sino que es una cuestión de supervivencia ante el naufragio español.

Euskal Herria Bildu tiene vocación soberanista y de izquierdas, es decir, quiere hacer una política al servicio de las gentes y de los pueblos, y no de los capitales y los estados.

Gauzak honela, SOLUZIOAK ekarri nahi ditugu herri honetara, SOLUZIO ARGIAK, eta horretarako bi ardatzetan oinarritu dugu gure zeregina:

Lehenik eta behin BAKEA eraiki behar dugu, bakea zentzu zabalenean eta sakonenean. Bakea da Justizia, Bakea da ideiak kontuan hartzea, Bakea da errespetua, Bakea da erabakiak hartu ahal izatea, Bakea da erabakitakoa gauzatzea.

Norbaitek pentsatzen badu borroka armatuaren gelditzea nahikoa dela BAKEA ezartzeko, oker dago oso, estatu autoritarioak ebazpenez ebazpen ito dituelako askatasunak baten eta orain horri guztiari buelta eman behar zaiolako.

Bakea lortzeko helburuaz, prest gaude bustitzeko, eta gainontzeko indar politikoei galdetu egingo diegum behin eta berriz, ea zer egiteko prest dauden BAKEA lortzeko eta konfrontazio garaiak atzean uzteko.

Elkarrizketaren kultura jarri nahi dugu politikaren erdigunean eta edozein aukera politiko defendagarria dela aldarrikatu, bai eta independentziarena ere, noski.

Euskal hiritarrek aukera eduki behar dute galdetuak izateko ea nola eta norekin bizi nahi duten, ea maizter segitzeko gogoa duten ala aita-amaren etxea eraikitzen hasi nahi duten eta ama-aitaren hizkuntza bermatu etxekoentzat.

Horretarako hasi beharko dugu ustelduta dagoena zaharberritzen, demokrazia bera alegia. Demokrazian boteretsuena ez baita oihu altuen egiten duena, baizik eta hiritar gehiagoren sostengua bereganatzen duena, eta hortik hasi beharko dugu, gehiengoak eta gutxiengoak kontuan hartzen (eta gutxiengoak errespetatu egingo ditugu, lasai egon daitezela).

Y es la PAZ y la normalización la vida política, uno de los dos ejes en los que ya están trabajando las mujeres y los hombres de Euskal Herria Bildu, para implementar la cultura del respeto, reconocer al otro aunque piense diferente, y llevar al ámbito de la política lo que ya se está haciendo en la calle.

Esta coalición es, sin ir más lejos, un ejemplo de la cultura del diálogo que queremos trasladar a la política; eso es lo que han hecho las fuerzas políticas que conforman Euskal Herria Bidu: hablar y entenderse.

Y por medio de esta cultura del diálogo, tendremos que empezar por sanear una democracia corrompida que mediante la exclusión (que, por cierto, no hay nada más antidemocrático que la exclusión) ha dado rango a normalidad a situaciones distorsionadas. Habrá que poner las bases para que cualquier opción política pueda ser defendida e, incluso, pueda ser llevada a la práctica si tiene el respaldo ciudadano suficiente. Queremos reivindicar el derecho a decidir, y que ese derecho no se quede en una mera declaración de intenciones.

BIGARRENIK sentsibilitate soziala aldarrikatu nahi dugu. Justizia soziala oinarri duen gobernua sortu nahi dugu. Eta ez genuke pemititu behar espekulatzaileek gaina har diezaietela politikariei. Momentua da galga ipintzeko kapitalismo basatiari. Ezkerraren baloreak ipini nahi ditugu indarrean: ahularen babesa, elkartasuna, auzolana, botere horizontala, galdeketa, partaidetza, gizarte igualitarioa.

Porque queremos diseñar una sociedad fundamentada en la justicia social, poniendo el punto de mira en las personas y no en los capitales, gobernando para los y las ciudadanas y no para los especuladores. La pobreza limita la libertad de decisión de las personas y de los pueblos. La pobreza resta dignidad y debilita políticamente. La falta de medios disminuye la capacidad de tomar decisiones, y esto es así tanto para los individuos como para los pueblos.

Tenemos un proyecto político, tenemos el equipo humano y, sobretodo, tenemos la voluntad política para llevarlo adelante.

Eta pluraltasunetik eraman nahi dugu aurrera, indartsu egiten gaituena ezberdinen arteko akordioa baita. Ez gara berdinak eta ez dugu berdinen arteko gizartea nahi. Euskal Herria gizarte plurala da eta zenbat eta lehenago onartu, are eta arinago jarriko gara akordioen bidean, ezinbestekoa baita adostasunerako kultura lantzea. Elkarren aurka mokoka aritzeak ez garamatza inora. Nor bere lekuan, bai; nork bere ideiekin, bai, baina elkar errespetatuz.

En una sociedad donde nos han querido hacer creer que la multiplicidad significaba variedad, cuando en realidad era todo más de lo mismo, una y otra vez repetido, reivindicamos la verdadera PLURALIDAD, donde los distintos se reconocen y se respetan.

Hori guztia da euskal gizarteari eskaini nahi dioguna: herri proiektua, bokazio soberanista, ezkerraren baloreak, akordioa eta elkarrizketa, gizarte justuagoa lortzeko helburua Eta horretarako SOLUZIO ARGIAK behar dira.

Ofrecemos a la sociedad vasca un proyecto de país, con vocación soberanista y valores de izquierda, con la voluntad absoluta de eliminar la injusticia social. Con el objetivo de fomentar la autonomía personal y la autonomía colectiva para que un día este país pueda ser reconocido dentro de la comunidad internacional.

Somos muchos y muchas los que hemos llegado a la conclusión de que la situación actual no tiene ninguna salida si sigue con la trayectoria que lleva, que el capitalismo empobrece humanamente y económicamente, y que hay otras maneras de organizarse en política, maneras más participativas, más solidarias, horizontales, donde todos tengamos cabida. ES TIEMPO DE SOLUCIONES

Ez dugu agintzen honezkero egiten ari ez garen ezer. Egintzak nahiago ditugu hitzak baino. Ekin, mintzatu ordez. Baina ez gaude bakarrik hau guztia egiteko. Lana konpartitu nahi dugu, auzolana bultzatu.

Somos todos los que estamos, pero todavía no estamos todos los que se sienten soberanistas y de izquierdas. Todavía podemos apretujarnos y hacer sitio para más. Este es un proyecto en construcción, y todas las aportaciones son bienvenidas. Normalización política, derecho a decidir y justicia social son los tres mensajes que queremos dejar hoy aquí.

Eta zuei, kazetariei, eskerrik asko zuen arretagatik eta trasmititzen laguntzeagatik jendearengana helarazi nahi dugun mezu hau. Agur eta laster arte.

Berriak

Alternatibak erakundeetako ordezkariei eta herritarrei dei egin die bihar alarde mistoa babes dezaten Irungo kaleetan

Alternatibako Mahai Feministako bozeramaile Amaia Agirresarobek instituzio guztiei eta Irungo herritarrei dei egin die gaur, alarde mistoa osatzen duten konpainiak babesteko kalera atera daitezela bihar, “benetan publikoa den alarde bakarra, parte-hartzailea eta bazterketarik gabekoa sostengatzeko”. Babes honek bilatu behar duena, alarde mistotik aldarrikatzen dutenez, “etorkizunean alarde bakarra egotea da, parekidea eta parte hartu nahi duten pertsona guztiei zabalik”.

Agirresarobek gogorarazi duenez, Emakundek Berdintasun saria eman die aurten Irungo eta Hondarribiako alardeei eta, gaineratu duenez, “15 urtez jai herritar publikoak eta parte-hartzaileak sustatu dituztenentzat ondo merezitako saria bada ere, egin dakiekeen aitortzarik handiena kaleko babesa da, konpainiek kaleak zeharkatzean jasotzen dituzten txaloak” alegia.

Urtero Irunen eta Hondarribian egin bezala, Alternatibako ordezkariak Bidasoa aldeko hirian izango dira, alarde mistoari sostengua eta babesa adierazteko, Irungo milaka gizon-emakumeekin batera, “inolako bazterkeriarik gabeko festa demokratikoak aldarrikatzeko”.

Berriak

Amaia Agirresarobe: “Bada garaia eredu ekonomiko eta sozial berrirako bidean urratsak egin ditzagun”

Beste behin ere, hemen elkartutako lau alderdiok, Euskal Herriak behar duen ezkertiar eta subiranisten indar metaketari erantzutera goaz. Garai zailak ditugu aurrean, baina porrotera eraman gaituztenen diskurtso bakarrari aurre egin behar diogu, finantza botereen mesedetara daudenei. Alternatibak, Aralarrek, Eusko Alkartasunak eta ezker abertzaleak herritarren gehiengo zabal baten babesa izan duen koalizioa berretsiko dute hurrengo hauteskundeei begira, lauron arteko elkarlanari jarraipena emateko.

Euskal Herria Bildu aurkezten dugu gaur, gure herriaren burujabetza eta eskubide guztiak gauza daitezen borrokatzeko prest dagoen koalizioa. Euskal Herriak behar duen subjektu ezkertiar eraginkorra izateko jaio da, bizi ditugun krisi anitzei aurre egiteko era desberdinak daudela frogatuko duena. Merkatuen diktadurari aurre egiteko subiranotasuna ezinbestekoa dugu. Instituzioak demokratizatzeko garaia heldu da, herritarrei hitza emateko eguna, gure etorkizuna eraikitzeko giltza euskal gizartearena izan behar delako.

Hemos recorrido caminos diferentes, pero esta coalición es nuestro punto de encuentro, el nexo común entre todos los soberanistas e independentistas de izquierdas de nuestro pueblo. Coincidimos en la necesidad de un modelo superador del sistema, que no se limite a ponerle parches. Las cuatro formaciones aquí presentes apostamos por una relación responsable con nuestro entorno, con ama lurra, y subrayamos la necesidad de transformar la sociedad, sabedores de que no habrá democracia real hasta que todas la mujeres y los hombres sean iguales en derechos.

Euskal Herria Bildu aspira a ser el referente político de todas y todos los que denuncian el inmovilismo de los gobiernos frente a la oportunidad histórica que vivimos; de todas las personas que ven en el horizonte electoral la oportunidad de superar las ilegalizaciones, las vulneraciones de derechos y los subterfugios de quienes buscan conseguir mediante trampas la legitimidad que la ciudadanía les niega. Pero nuestra apuesta va más allá de las urnas, porque se basa en los acuerdos estratégicos que hemos firmado y que seguimos dispuestos a desarrollar, tanto desde la calle y como desde las instituciones.

Erreskatea heldu da, eta eskatu dutenek herritarren eskubideak urratzen dituzte egunero, gero eta gehiago, gero eta modu bortitzagoetan. Etxeak desjabetzea baimentzen dute enpresa pribatuak salbatzen dituzten bitartean. Espainiako, Euskal Autonomia Erkidegoko eta Nafarroako gobernuek erabateko gaitasun gabezia erakutsi dute. Ez dakite edo ez dira ausartzen pairatzen ari garen lapurretari aurre egitera. Bada garaia horren aurrean antola gaitezen, gure herriak aurrera egin dezala, eredu ekonomiko eta sozial berrirako bidean urratsak egin ditzagun.

Sabemos que debemos responder a una amplia mayoría social que exige transformar el sistema, con propuestas desde la izquierda y desde la soberanía. Euskal Herria Bildu es la herramienta que pondremos a su disposición. Para aglutinar mayorías en pro de la paz, la justicia, la libertad y la defensa de todos los derechos de todas las personas. Aurrera goaz.

Berriak

Alternatibaren Asanblada nazionalak aho batez erabaki du hurrengo bozetara Aralar, EA eta ezker abertzalearekin koalizioan joatea

Alternatibaren Asanblada nazionalak bilera egin du gaur, Gasteizen, eta aho batez erabaki du Euskal Herriko ezkertiar eta subiranisten indar metaketari jarraipena ematea, hurrengo hauteskundeetara Aralar, Eusko Alkartasuna eta ezker abertzalearekin batera koalizioa osatuta aurkeztuz. Gure herriak behar duen subjektu ezkertiar eraginkorra indartzeko tresnarik egokiena dela uste dugu, aurreko koalizioekin, Bildu eta Amaiur, egiaztatu dugunez. Horrexegatik, Alternatibak gogoz eta ausardiaz hartuko du parte bihar Donostian lehenengo aldiz plazaratuko dugun alderdi metaketan.

Euskal Herriko gizon-emakumeek PPk, PSEk eta PNVk ordezkatzen duten diskurtso bakarra baino askoz gehiago merezi dute, hiru alderdi hauek finantza botereen mesedetara daudela argi utzi baitute.  Une zailetan gaudela, heldu da garaia bizi ditugun krisi anitzei aurre egiteko era desberdinak daudela frogatzeko. Eskubide guztiak indartzeko unea heldu da, sistema publikoa defendatzeko, instituzioak demokratizatzeko, eta herritarrak erabaki guztien parte bilakatzeko. Gure ama lurra babestu beharra dugu eta gizartea eraldatu, onartuta demokrazia ez dela benetakoa izango emakume eta gizon guztiak eskubideetan berdinak izan arte, eta horretarako egiturazko desberdintasunak gaindituko dituen itun sozial berria behar dugu.

Gero eta eskubide gehiago urratzen dituzte herritarren zerbitzura egon beharko liratekeen horiek, pertsonen etxeak desjabetzea baimentzen dituztenak bankuak erreskatatzen dituzten bitartean, inolako kontrolik gabe eta diru-goseak gidatuta porrot egin duten arren. Egoerak okerrera egingo du, Espainiako Erresumako, EAEko eta Nafarroako gobernuen gaitasunik eza erakutsi dutelako, ez baitakite edota ez dira ausartzen pairatzen ari garen lapurretari aurre egiten. Horren aurrean, bada garaia gure herriak aurrera egin dezala; gehiengoa izateko antola gaitezen. Egoeraren araberako krisialdian murgilduta gaudela esaten digute, baina jakin badakigu krisi sistemikoa dela aurrean duguna, ezkerretik irtenbideak eta konponbideak daudela erakutsita. Eredu ekonomiko eta sozial berria eraikitzeko norabidean doazen konponbideak behar ditugu, ekonomia politikaren gainetik jarriko ez duen eredua, dirua pertsonen gainetik jarriko ez duena; laburbilduz, herritarren bizitza duina erdigunean jarriko duen sistema, kapitalaren hazkundearen gainetik.

Horregatik, Euskal Herrian, euskal herritarrengan eta ezker subiranistarengan konfiantza osoa dugulako, Alternatibatik urrats berria egiten dugu euskal ezker sendoa eta konfrontatzailea eraikitzeko bidean, herri eta pertsona gisa menpean izan nahi gaituztenei aski dela esateko. Hauteskunde hauetan, eta bizi dugun garaian, inolako ideiarik gabeko gobernuarekin, inoiz baino beharrezkoagoa da gure artean antolatu, koordinatu eta borrokatzea menpekotasun forma guztien aurka eta fronte guztietatik. Aspalditik diogu herri honetako indar ezkertiarrek bat eginda ez dutela gainditu ezinezko oztoporik. Boteretsuak gogaitu egiten ditugula jakitun gara, gure salaketa, erantzun eta proposamenek krisiarekin irabazten dituztenen traba direla, haien pribilejioetatik egunero milaka lagunen bizitzak nola hondatzen diren ikustearekin gozatzen duten horiek dira.

Babesten dugun koalizioa, subiranisten eta independentista ezkertiarren batasuna, testuinguru historikoan jaio da. Herri honetako ezkerrak abiatu duen aldebakarreko bideagatik da historikoa, erkidegoetako zein Madrilgo gobernuen geldotasunaren eta eskubide ukapenen gainetik; Sorturen legez kanporatzearen eta botoek ematen ez dieten zilegitasunaren bila zentsua manipulatu nahi dutenen gainetik.

Borrokarako prest dagoen ezkerra herritarren arazoei erantzuteko gai izan behar da, ezkerreko horizontea galdu gabe, gizarte sozialistaren helburua alegia. Grezian Syrizak bidea seinalatu duen bezala, Euskal Herrian koalizio honi dagokio herritarren grina eta gogoari erantzutea.

http://alternatiba.net/old-files/120609Asanblada02.jpg

http://alternatiba.net/old-files/120609Asanblada03.jpg

Berriak

Gasteizko Haur Eskolak: Gauez eta azpikeriaz

Oskar Rueda – Alternatibako kidea

Hala egin die eraso udal gobernuak Gasteizko haur eskolen funtzionamenduari. Egia esan, ez dakit gauez gauzatu ote den, baina azpikeriaz ziur baietz. Eta zergatik?

Haur eskolen ohiko funtzionamenduaren arabera, alor honetan lan egiten duten funtzionarioek azaldu didatenez, udaleko hezkuntza saileko arduradun Iturricha Jaunak zuzendutako lantaldeak, datorren 2012-2013 ikasturterako proposamen guztiak urtarrilaren amaieran bidali behar zituen, eta ez apirilaren hasieran, gertatu den bezala. Pentsa genezake asmo txarrik gabeko atzerapen soil bat izan dela, baina ezinezkoa dirudi, eskola honetako erabiltzaileentzat garrantzitsuak eta batez ere kaltegarriak eta baztertzaileak diren aldaketa batzuk egiteko, azken unera arte itxaron duela pentsatzean.

Ordutegiak aldatzea erabaki dute, sarrera atzeratuz eta irteera aurreratuz, familia askorentzat honek dakarren kaltea kontuan hartu gabe. Baina Iturricha Jaunaren kalkuluen arabera, familia gutxi batzuk dira eta ez dizkio pena merezi; edo bere hitzetan esanda: “ez dute errentagarritasun sozialik”. Zeharo desegokia den komentarioa gainetik irakurtzen dutenek, beharbada ez dira konturatuko benetan zertaz ari den, hau da, ordutegi hau ezinbestekotzat duten familiek, euren beharrengatik eta ez apetak eman dielako, euren seme-alabak ordutegi horretan izena emanda dituztenak, berarentzat hutsaren hurrengoa direla. Gizon honentzat ez dira sozialki errentagarriak baina nik politikoki ezinbestekoak ez direnaren itxura hartzen diot.

Gainontzeko haur eskolak, partzuergoarenak direnak, ordutegi hau eskaintzen jarraituko dute eta familia hauetako askok udal eskola batean duten plaza bati uko egin behar izango diote, beste zentro batean nekez leku bat lortzen saiatzeko, dagoeneko matrikulazio epea itxita dagoelako. Beharbada horrela lortuko dute politikari askok lau haizetara esaten dutena eta gero betetzen ez dutena: Familia eta lanaren arteko kontziliazioa.    

Argi utzi behar da gobernu taldeak prozedurari jaramonik egin ez diola, ordutegien aldaketak osoko bilkurari dagozkiolako eta ez gobernu taldeari. Honek aldaketak egin ditzake soilik aldi baterako beharrizan zehatzengatik, inoiz ez behin betikoak. Honi gehitzen badiogu Iturricha Jaunaren neurri honi esker, zerbitzu hau eskaintzen duten aldi bateko langileen soldatak aurreztuko dituztela, dudarik gabe ondorioztatu dezakegu errentagarritasun sozial delako hori dirua besterik ez dela. Udalak ziurtatu duen bezala, “aldi bateko langile horiek ez dute euren lana galtzen”, eta egia da, baina ez dira euren kontratuak berrituko. Bitxia da hirian langabezia igoaraziko dutela ezeztatzea, horixe bera denean egiten ari direna, aldi batekoak ere langileak direlako, langile finkoen eskubide eta betebehar berdinekin. 

Maroto Jaunak kargua hartu zuenean, lana lehentasun izango zuela esan zuen, baina: Zertaz ari zen, lana sortzeaz edo suntsitzeaz?

Azken ohar bat. 2 urteko geletan izena ematen duten ikasleen gurasoek 51 euro ordaindu beharko dute, gainontzeko ikastetxeak doakoak izaten jarraituko dutela. Orain arte %100a bekadunak izatetik %60a izatera pasako dira. Bai, garai gogorrak dira eta inork pentsatuko du neurriok beharrezkoak direla, baina… Zer irabazten du udalak honekin? 165.000 euro. Familia askori ordainaraziko dioten kopurua da, bestela ere aurreztu daitekeena, esate baterako, nahiera aukeratutako udal aholkulari eta agentzia publikoen zuzendari batzuen soldata erraldoiak eta gehiegizko ekitaldi desfasatuak  murriztuz edota udal bulego berrien eraikinaren materialen bat aldatuta.

Badirudi Udala zuzentzen dutenek, kudeatzen dituzten bost udal haur eskolak ondotik kendu nahi dituztela. Hiri honetan asko estimatzen dugun ondasun bat da, eskaintzen duen zerbitzu onarengatik eta gizarte zein hizkuntza zerbitzuen buruan jartzen gaituelako. Lehen harro sentiarazten gintuen hori, aurki ez dugu gehiago izango, baldin eta ez badiegu sinestarazten ongizate politiketan ezin dugula murrizketarik egin, ez orain ezta inoiz ere, lanaren, familien eta hiriaren alde.

Berriak

Homofobiaren eta transfobiaren irakurketa transfeministarantz (Laura Gomez)

Laura Gomez – Gipuzkoako Foru Aldundiko Berdintasuneko zuzendari nagusia

Homofobiaren eta transfobiaren aurkako nazioarteko eguna da gaur, eta Gipuzkoako Foru Aldundiko Berdintasun Zuzendaritzatik gure babesa eman nahi diegu kausaren alde protesta egitera irteten diren kolektiboei, beraien aldarrikapenei eta eguneroko lanari. Gainera, gaurko eguneko jardueretan eta aldarrikapenetan parte hartzeko gonbita egiten diegu herritar guztiei. Baina gai honen inguruan egiten dugun irakurketa konpartitu eta horren inguruko hausnarketa sustatu nahi dugu baita ere.

Zenbait sektore feministak kritikatu egin dituzte gay, lesbiana, transexual eta bisexualen inguruko hainbat ildo politiko, lesbianak ikusezin egin dituztelako askotan, eta gizonezko homosexualei lehentasuna eman dietelako erabakiak hartzerakoan. Adibidez, gaurko egunean, nazioarteko egun honetan, lesbofobia hitza ez da agertu ere egiten, lesbianak ikusgai egiteko ariketa eta ekintza positibo gisa.

Normalizazio eta gizarteratze politikak ere oso kritikatuak izan dira, politika horiek egungo sistemara moldatzea suposatzen baitute, sistema bera moldatu beharrean. Politika asimilazionisten eta asistentzialisten abiapuntua da gorputz anomalo, doilor eta gaixo baten aurrean gaudela, eta gorputz hori normalizatu egin behar dela, sendatu, onartu. Horren adibide da transexualitatea; gaur egun nortasun nahasmendutzat hartzen da, genero disforia gisa definitzen da, eta horrela inskribatuta dago psikiatriako nazioarteko eskuliburuetan (DSM-CIE). Hortaz, pertsona horiei buruko gaixotasuna diagnostikatu behar zaie transformazioarekin hasi ahal izateko.

Normaltasuna eta normatibizazioa are arriskutsuagoak izan daitezke. Hori da haur intersexualen kasua. Haur hauek, jaiotzean, genital anbiguoak dituzte, biologikoki erabat funtzionalak, baina estetikoki anbiguoak. Ezin konta ahala ebakuntza egiten zaizkie, gaixo kroniko bilakatzen ditugu, gorputz, sexu eta genero idealarekin bat etortzeko.

Uste dugu ezinbestekoa dela egungo sexu eta genero sistemak eragiten duen mina eta indarkeria ikusaraztea: haur jaioberriak neskak edo mutilak diren sailkatu behar hori gorputza genero nortasunei, orientazio sexual zurrunei eta aurretik definituta dauden genero rol eta estereotipoei lotu beharra. Generoa aukeratzeko nahiz indibidualki eta kolektiboki eraikitzeko askatasun osoaz gozatu beharko genuke. Ez zaizkigu interesatzen hegemonia sexistatik abiatuta definitutako generoak: urdina eta arrosa, gizon aktiboa eta emakume pasiboa, gizon indartsua eta emakume ahula, gizon erasotzailea eta emakume biktima… Gure gizarteak berriro pentsatu behar ditu generoak, jabetu behar da funtsezkoa dela erreprodukzio sozialari esparru zabalago batetik heltzea, ez eredu heterosexualetik bakarrik.

Hortaz, nola borrokatu daiteke lesbofobiaren, transfobiaren eta homofobiaren aurka begirada transfeminista batetatik abiatuta Gipuzkoako Foru Aldundiko Berdintasun Zuzendaritzatik egiten diren politiketan? Generoaren zeharkako irakurketa landuz, horrek inplikatzen baitu gorputzek jasaten dituzten diskriminazio horiek guztiak irakurtzea, bereziki generoarekin, sexuarekin eta gorputzarekin lotutakoak. Eta irakurketa hori lan arlo guztietara aplikatuz, ahaztu gabe kontuan hartu behar dela zenbait kolektiboren berariazko zaurgarritasuna; trans kolektiboarena, adibidez.

Horrela, indarkeria matxistaz hitz egiten dugunean, adibidez, ez dugu hitz egiten bikote heterosexual baten harreman esparruan izaten den indarkeriaz bakarrik. Indarkeria matxistatzat baititugu lesbiana, trans, homosexual, queer eta bisexualen aurkako erasoak ere. Are gehiago, uste dugu gorputzek genero nortasunen eta praktika sexualen inguruko arauak hausteagatik jasaten duten indarkeria matxista estrukturala eta kulturala dela.

Horregatik, trans pertsonak beren prozesuan patologizatzea eta tutoretzapean hartzea saihestuko duten neurriak bultzatu nahi ditugu. Egungo genero arau tiranikoak alde batera utzita, genero estereotipoak zalantzan jarrita, eta izateko, maitatzeko nahiz existitzeko modu berriak proposatuko dituen jabekuntzatik abiatuta lan egin eta sentsibilizatu behar dugu.

Uste dugu, gainera, erro beretik datozela emakumeen kontrako indarkeria eta trans, lesbiana edo homosexualen kontrako diskriminazioa; oinarri bera dutela, alegia. Horregatik, pentsatu behar dugu transfobiaren, lesbofobiaren edo homofobiaren gaia ez dela kolektibo gutxi batzuen gauza, edo pertsona gutxi batzuen gauza, herritar guztien genero nortasunaren kudeaketa librearekin eta sexu praktikarako askatasunarekin zerikusia duen zerbait baizik.

Berriak

Alternatibak Basagoitiren hitz “xenofobo eta arrazistak” salatu ditu osasungitza eta etorkinen inguruan

Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek Antonio Basagoitik bere blogean osasungintzaz eta etorkinen inguruan adierazitakoa salatu du gaur, EAEko PPko buruak bere benetako aurpegiaren berri eman duela ziurtatuz: “zer nolako jarrera politikoa duen adierazi digu, ultraeskuin zaharkituarena, xenofoboa eta arrazista, baliabide publikoak klase sozialaren eta pertsonen jatorriaren arabera lehenesten dituena”.

Matutek justizia soziala bezalako edukiak “prostituitzea” leporatu dio Basagoitiri, Espainiako Gobernutik “Mariano Raxoi alderdikideak hezkuntzan eta osasungintzan eginiko murrizketak justifikatzeko esan du, pertsonen duintasunaren kontrako eraso larriak izan arren”. Gobernu popularrak osasun zerbitzuetan ezarritako murrizketak izan dira, hain zuzen ere, PPko buruzagiak gaia jorratzeko baliatutako aitzakia. Raxoik iragarri eta Basagoitik txalotutako neurrien artean beren egoera guztiz arautua ez duten etorkinei osasun txartela eskuratzeko trabak ezartzea dago.

Alternatibako bozeramaileak berriz eskatu ditu “gure baliabideak erabiltzeko ahalmena, bakarrik elkartasunaren eta internazionalismoaren bidetik lortuko dugulako pertsona libreek osatutako gizarte librea, non inolako bazterkeriarik pairatuko ez den, ez arrazarengatik, ezta klase baldintzengatik edo erosteko ahalmenarengatik”. Azkenik, Raxoi eta Basagoiti “muturreko betiko eskuin espainiarra” direla gogorarazi du eta, horregatik, Euskal Herrian ezkerreko eragile sozial, sindikal eta politikoen elkarlanerako deia egin du, “haien politika eta murrizketei batera erantzuteko”.

http://alternatiba.net/old-files/oskar-matute-cree-intente-dificultar-amaiur-tenga-grupo-tribunales-avalaran-reivindicacion_1_1006076.jpg

Berriak

Araba Klinika: Harri berberekin estropezu egitea

Guk argi daukagu, 2009ko abenduan argi genuen bezala, behin betiko konponbidea lortzeko nahitaez zerbitzuaren kudeaketa publiko eta zuzena berreskuratu behar dela  eta langile guztiak Foru Ongizate Erakundeko langile izatera pasatu behar direla. Hau egiteko unerik egokiena da, kutxa publikotik ahalik eta gutxien ordaintzeko. Diputazioak ezin du hiri honetako baliabide sozial baliotsuagoetako bat kudeatzeko aukera pasatzen utzi.

2009aren amaieran artikulu bat idatzi genuen Araba Klinikaren egoeraren inguruan. Une hartan, klinika pribatua konkurtso prozesu batean murgilduta zegoen, eta Enplegua Eteteko Espediente bati hasiera eman zion. Egoera dramatikoa zen gaixoentzat, senideentzat eta langileentzat. Gizarte Ongizaterako Foru Erakundeak aipaturiko enpresa pribatuarekiko itunaren luzapena negoziatzen zuen une hartan, eta Alternatibatik klinika honek historikoki izan duen gatazka iraunkorrerako konponbide bat eskatzen genuen. Konponbide bat, ez arazoa hilabete edo urte batzuk nekez luzatuko zuen estalki soila. Bai une hartan eta baita oraingoan ere, gure apustua beharrezkoa bezain baliotsua den baliabide bat publiko bihurtzea da. Hala ere, une hartako Ongizatearen apustua beste erosle pribatu bat bilatzea izan zen, Araba Klinikan emandako astakeria kudeatu zezan, aldi berean, Foru Ogasunak onartu zuen enpresak erakunde publikoarekin zuen zorraren %50 kitatzea

Jada ez gaude 2009an, 2012ko martxoan baizik, baina egoera orduko berbera da. Klinikak Kaleratze Espedientea aurkeztu du berriz, berriro ere gaixoak truke txanpon bezala darabiltza, eta berriro konkurtso legera jo du. Arazo bera, harri berbera, baina oraingoan Alaña diputatu arduradunak, are kontzientzia sozial txikiagoarekin, zuzendaritzarekin ez “negoziatzea” erabaki du, bere eskaerak gehiegizkoak direla argudiatuz. Badirudi eguneko oheagatik 140€ eskatzea dela zuzendaritzaren eskaera “urria”. Ez dio arduratzen Araba Klinikaren moduko baliabide bat mantentzea, ezta lanpostuak babestea; bere kezka bakarra bere alderdiak eta EAJk urteetan elikatu duten arazoa gainetik kentzea da. Ez da Klinikaren zuzendaritzarekin akordio batera helduko, kudeaketa hori apetazko aukeraketa bidez Miñaoko Albertia Etxea izeneko egoitza pribatu berriari emateko asmoa duelako. Langileak kaleratuko dituzte, senideak beren ibilgailuetan mugitu behar izango dira gaixoak ikusteko – Ba al dago Araban garraio publikorik?- eta gasteiztarrok hiriko bihotzean dagoen eraikin huts zoragarri bat jasoko dugu ordainean.

Seguru gaude diputatuak datozen egunotan arazo honi behin betiko konponbidea emateko premiari buruz hitz egingo digula. Ziur aski, egoitza berriaren abantailez hitz egingo du, eta ondo funtzionatzeko kudeaketa publiko-pribatua zein garrantzitsua den esango digu. Hala ere, hau ez da konponbidea, arazoa beste leku batera daraman estalki berria baizik. Araba Klinikaren esperientziak ikasketa bezala balio behar izango liguke akats berdinak ez errepikatzeko. Kudeaketa publikoa esku pribatuetan uztea enplegu duina hondatzen duen arrisku sozial onartezina da, zerbitzuaren kalitatea murrizten duena eta, luzarora jada egiaztatu ahal izan dugun bezala, enpresari pribatuen interes espekulatiboa eskuin neo-liberalak baieztatzen duena baino askoz garestiagoa izan daiteke. Guzti honi gehitu behar zaio erakunde publikoak behin pribatizatutako zerbitzuaren kudeaketa berreskuratzeak duen zailtasuna.

Guk argi daukagu, 2009ko abenduan argi genuen bezala, behin betiko konponbidea lortzeko nahitaez zerbitzuaren kudeaketa publiko eta zuzena berreskuratu behar dela  eta langile guztiak Foru Ongizate Erakundeko langile izatera pasatu behar direla. Hau egiteko unerik egokiena da, kutxa publikotik ahalik eta gutxien ordaintzeko. Diputazioak ezin du hiri honetako baliabide sozial baliotsuagoetako bat kudeatzeko aukera pasatzen utzi. Gizarte Zerbitzuetako diputatuak apustu ausarta egin behar du baliabide honen alde, eta ez iraganean egindako akatsak errepikatu, etekin pribatua arabarren osasunaren eta ongizatearen lepotik sustatuz.

Berriak

Goian bego sozialdemokrazia

Oskar Matute eta Ana Etxarte – Alternatibako bozeramaileak

Amaitu berri den urtean nazioarteko egoerari dagokionez, politikoki eragin izan duten gertaeretako bat azpimarratu behar bagenu, mundu mailako krisiarekin, Europako konstituzioaren porrotarekin edota Durbanen klima aldaketari aurre egiteko ezintasunarekin batera, askoz ere oihartzun txikiagoa izan duen gertakaria eman da, ondorio politiko garrantzitsuak dituen arren: Europako sozialdemokraziaren heriotza, hain zuzen ere.

Hala, Eslovenia, Grezia eta Espainiako Erresumako gobernuetako aldaketek,  mapa erabat kontserbadorea marraztu dute: Ia EB osoa eskuinaren eskuetan dago, Danimarka, Errumania, Belgika eta Austria izan ezik (azken hauek gobernu ahulak dira edo kontserbadoreekin koalizioan daude); bitxia da Europako parlamentuko gehiengo kontserbadore zabala krisi garaian izugarri hazi izana; Europako Batzordea ere kontserbadore baten zuzendaritzapean dago -gogora dezagun Barroso jauna Azoreetako argazki lotsagarri hartako laugarren lekuan agertzen zela-. Europako eskuinaren metastasia paradoxa handi bat iruditu ahal zaigu: Nahiago al ditugu eskubide urratzaileak, zapaltzaileak, demokraziaren garapena galarazi eta zerbitzu publikoak suntsitzen dituztenak, eskubideak eta askatasuna defendatzen dituztenak baino? Jakina, herritarrek ez diotela bere buruari halakorik galdetzen, kontserbadoreek, liberalek eta sozialdemokratek neurri berberak ezartzen dituztenean eta euren arteko ezberdintasunak ezerezean gelditzen direnean, krisi honi aurre egiteko gai ez diren bitartean. Hala, sozialdemokrazia ez da statu quoa-rekiko aukera bat, haren aldaera soil bat baizik, aldaketa irudikatzen duen txandakatze hutsa, aldaketa bera eragotzi besterik egiten ez duena.

Krisiak aukera erreformista hau agerian utzi besterik ez du egin, eta 2011 urteak azken hamarkadetan egituraketa krisia pairatu duen espazio politikoaren behin betiko desagerpena ekarri du. Ez da bidean aurkitutako oztopo bat, sozialdemokraziaren koma egoera larria baizik. Etorkizunean, txandakatze dinamika baten barruan noizean behin berriro agertzeko aukera egon arren, -Frantzian hala gerta liteke-, bere zilegitasun politikoa guztiz galdu du, ez bakarrik pairatzen ditugun arazo larriak konpontzeko gai ez izateagatik, arazo hauek sortzeko politiketan parte hartu duelako baizik.

Oparoaldi garaiak dagoeneko igaro dira; 50eko eta 60ko hamarkadak urrun daude; estatu esku-hartzailearen, merkatuen erregulazioaren, ongizatearen eta politika publikoen garaiak, alegia. Gero krisia heldu zen -70eko  hamarkadakoa- eta alderdi sozialdemokrata dirudunak alderdi sozial-liberaletan eraldatu ziren (neoliberalak bezalakoak, baina ez hain atzerakoiak gizarte gaiei dagokionez), pribatizazio, desarautze, ekonomiaren finantzazio eta sektore publikoaren suntsiketa prozesu guztietan parte hartuz. Bai, haiek izan ziren gaur egun egoera jasanezinean bizitzera eraman gaituen  munstroaren sorrera baimendu eta sortzen lagundu zutenak; Bai, haiek izan ziren botere guztia merkatuen eskuetan utzi zutenak eta gaur egun euren asaldura goraipatzen dutenean, merkatu horiei berberei sekulako boterea izatea leporatzen dietenak, bi aurpegiko jokaera azalduz; Bai, Botin, Fernandez Ordoñez edo Mario Fernandez esan ordez, merkatu generiko delakoa aipatzen duten horiek; 70eko hamarkadan krisia kudeatu zuten horiek XXI. mendeko krisi handia eskura jartzen digute orain; krisiz krisi, antzara-jokoan bezala, baina oraingoan ez dira jolasten, bere txanda ez delako.

Eta ez da bere txanda, sozial-liberalismoa aukera bat eskaintzeko gai ez delako. Honek euren kideen artean izugarrizko kezka sortzen badu ere, are kezkagarriagoa den arrazoi bat ere badaukate: euren logikaren barnetik ez dutela aterabiderik, ezta urrezko urteetako oinarri sozialdemokratetara itzultzekotan ere. Izan ere, sortzen lagundu duten mundua eta duela hiru hamarkadetakoa zeharo ezberdinak dira. Orduan, gaur egungo zibilizazio krisiaren aurrean, nork itzuliko du finantza sistema haiek irekitako Pandoraren kutxara? Nork egingo die aurre arazo globalei, neurri sakonik eta nazioarteko ordenean errotiko aldaketarik egin gabe? Nork itzuliko die herritarrei transnazionalen eskuetan dagoen sasi-demokrazia ez parte-hartzailearen bidez lapurtutako burujabetza eta autonomia? Laburbilduz, nork lortuko ditu eskubide eta askatasun handiagoak, pobrezia, desberdintasunak, diktadurak eta kalte larriak eragin dituen kapitalismoa gainditu gabe? Ez da erreformak edo apurkako aldaketak egiteko garaia; berebiziko momentuan gaude, eta eztabaida eremua sistema erabat aldatu nahi dutenen eta hura defendatzen dutenen artekoa da. Dagoeneko ez dago sozialdemokraziarentzako tarterik; aukera eta premia bakarra ezkerrerarentzat da.

Beraz, ezker sozialista eta alternatiboak ardura handia dauka eta baita ibilbide luzea egiteke ere. Bizi dugun abagunearen mailan egon behar da, sozialdemokraziaren akatsez ikasiz: oportunismoaren, sozialdemokraziaren proposamenen bereizmen ezaren eta ikuspegi bakarraren aurrean, borrokak bateratuko dituen mezu erradikal eta alternatiboa proposatuz; abaguneaz baliatu ordez eta hauteskunde estrategien aurrean, epe luzerako ikuspegia ezarriz; bertikaltasunari eta sozialdemokraziako kideen robotizazioari aurre egiteko, politika ulertzeko modu horizontal, demokratiko eta zuzen banatutakoak proposatuz -kontuan hartuta ez direla soilik alderdien esparrukoak-; ezkerretik jaiotako hegemonia bat sortzeko beharrizana argi adieraziz, eskuindar eta sasi-eskuindarren arteko itunei aurre egiteko.

Euskal Herrian oso argi izan behar dugu mezu hau: sozialdemokrazia lurperatuta dago, eta hura berpizten saiatzen denak amaiera berbera izango du. Hemen ez digu balio gaiztoak baino zintzoagoak izatea. Haiek -eskuma- ez dira geure erreferentzia, momentuak eskatzen diguna baizik: aukera erradikal batetik hegemonia bat eraikitzea, alegia. Ilusioz beteriko garaian gaude eta ezker anitzen artikulaziorako espazioak -non Alternatibak parte hartzen duen- eta tresnak garatzen ari dira. Gaur egungo historia eta testuingurua kontuan izan behar ditugu, egoerak eskatzen duen mailan jardun behar dugu, pausoz pauso prozesu hau bideratzeko kapitalismoaren  osteko trantsizio baterantz abiatuz, sistema gaindituko duen trantsizio erradikal baterantz hain zuzen.

Horregatik, hasi berri dugun 2012 honetan, Alternatiba sozialdemokraziaren hilobira hurbildu da honako mezua botatzeko: “goian bego, betirako deskantsatu”. Noizean behin hilobia bisitatzera etorriko gara, ez hura goraipatzeko, ondo lurperatuta jarraitzen duela ziurtatzeko baizik.

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X