Itsasondoko meategietatik Abiadura Handiko Trenaren aurka
Indymedia – “Gaur, uztailak 1, lur azpian sartu gara, AHTaren obrak eta honek dakarren triskantza gelditzeko eta bultzatu nahi duen eredu soziala salatzeko.”
21 urteko langile bat hil da
Berria – “Euskal Herrian lanean hildako 39. laguna da gaurkoa.”
Udalbiltza aske! Bai Udalbiltzari. Bai Euskal Herriari
UZTAILAREN 17AN IZANGO DA, LARUNBATA, 17:30ean, BILBOKO LA CASILLA PLAZATIK IRTENDA
“Udalbiltza aske! Bai Udalbiltzari. Bai Euskal Herriari” izango da manifestazioaren leloa. La Casilla plazan hasiko da eta Bilboko udaletxe aurreko zabalgunean amaituko da ekitaldi labur batekin.
Gaur, ostirala, auzipetuetako asko batu dira deialdia egiteko. Beraiekin bat eginda agertu dira Bai Udalbiltzari Sareko hainbat kide. Herriz herriko sostengu sarea osotzen duten udal hautetsiak, hautetsi ohiak eta herrietako babes taldeen ordezkaritza egon dira bertan. Euskal Herriko politika, ekonomia, kultura eta kirol arloko kideak ere han izan dira, deialdiari euren sostengua emanez. Mailalen Lujanbio, José Luis Otamendi, Abelin Linazosoro, Xabier Amuriza, Txillardegi, Jesus Mari Irazu, beste askoren artean.
“Euskal Herrian jendartearen gehiengo zabala dago Udalbiltzaren kontra epaiketa bat egitea arbuiatzen duena. Udalbiltzaren jarduera instituzionala, publikoa eta gardena izan delako ezin da delitutzat hartu. Ordezkaritza demokratikoz sortutako instituzio baten jarduera guztiz legitimoa da eta askatasunez aurrera eramateko baldintzak behar dira zuzenbide estatu batean”.
Hori ez da bakarrik auzipetuon iritzia, Euskal Herriko gizartea ordezkatzen duten eragile gehienen iritzia ere horixe da. Horrela erakutsi dute azken asteotan, epaiketaren datak jakin zirenetik hona, egindako agerraldi publikoetan, elkarretaratzetan eta bestelako ekimenetan. Hainbat udalek ere, mozioen bidez, Udalbiltza auziaren bidegabekeria salatu dute. Nazioartean jaso dugun babesa ere aipagarria da gaurko honetan.
Guzti horren adibide dira, udal hautesti eta hautetsi ohien artean bildutako 2.000 sinaduratik gora, Euskal Herriko gehiengo politiko nabarmena osatzen duten alderdi politiko anitzen babesa, jada 55 gizarte eragiletik gora sinatu duten atxikimendu manifestua, Euskal Herriko gehiengo sindikalaren babesa, nazioarteko jardunaldietan sortu zen elkartasun adierazpenak jada bildu dituen hamarnaka atxikimendu, euskal diasporatik jasotzen ari garen elkartasun mezu kopuru itzela, egun eta aste hauetan oso babes zabala jasotzen ari diren udalerrietako mozioak, azkeneko ostiral hauetan hainbat eragileen aldetik jasotzen ari garen elkartasun beroa, hala nola, kirolari, idazle, bertsolari, politikari eta jende andana eta abar luze bat.
Ikusten denez askotariko pertsonak, taldeak eta erakunde publikoak daude, beraz, Udalbiltza aske izan behar dela esanez.
Horregatik, jendartera zabaltzeko garaia iritsi da, orain arteko bidean sakonduz, deialdi zabal, zabala egin nahi diogu euskal jendarte osoari, iritzi hori kalean erakus dezan.
Udalbiltzak beti berea izan duen filosofiari jarraituta, modu positiboan eta eraikitzailean, siglen gainetik, eskubide zibil eta politiko guztien defentsan, hitzordu garrantzitsua jarri dugu UZTAILAREN 17AN, BILBON, LA CASILLA PLAZATIK IRTENDA ARRATSALDEKO 17:30etan.
UDALBILTZA ASKE! BAI UDALBILTZARI. BAI EUSKAL HERRIARI
E-29ko greba orokorraren alde
Alternatiba, Ezker Abertzalea, Aralar eta EA
Hemen bildutako indar politikook geure babes osoa adierazten diogu euskal gehiengo sindikalak datorren astearterako, ekainak 29, deitutako greba orokorrari, PSOEk sustatutako eta PPk, CiUk, EAJk, UPNk, CCk eta UPyDk haien abstentzioarekin babestutako lan erreforma bertan behera uztea exijitzeko, erreforma horrek langileen lan baldintzetan atzera egitea ekarriko baitu.
- Greba orokorra deitzea erabat justifikaturik dagoela uste dugu, agorturik dagoen garapen eta ekonomia eredu baten krisi egoera berriz ere baliatu nahi duten neurriei aurre egiteko, krisiaren ondorioak inolako erantzukizunik ez duten eta egoera bereziki pairatzen ari diren sektoreen lepotik uzten dituztelako. Instituzioak ematen ari diren erantzuna ez doa arazoen sustraietara, kontrakoa baizik; are gehiago, larriagotzen ditu. Zerga politikak errotik aldatu beharra lehenetsiko duten gizarte justizian eta ezkerreko politika batean oinarritutako neurriak behar ditugu, gehiago dutenek gehiago eman dezaten, gizarte zerbitzuak eta bermeak ziurtatu ahal izateko, zerbitzu eta berme horiek pairatzen ari garena bezalako krisi egoera batean inoiz baino beharrezkoagoak direlako. Hartutako erabakiek, ordea, ez diote behar bezalako erantzunik ematen langabeziari aurre egin eta finantza-merkatuak arautu beharrari. Beharrezkotzat jotzen dugu finantza-erakundeen jarduerari mugak ipintzea, baina martxan jarritako neurrietariko batek ere ez ditu bi lehentasun horiek aintzat hartzen.
- Greba orokorra deitzea erabat justifikaturik dagoela uste dugu, kaleratzea merkatzea eta erraztea eta langileeen lan eta gizarte eskubideak murriztea dakarten neurriei aurre egiteko. Halaber, neurri horiek krisiaren ondorioak horretan inolako ardurarik ez duten eta krisia gehien pairatzen ari diren sektoreek ordaintzea bilatzen dute, bereziki, gazteak, etorkinak eta emakumezkoak, azken hauek zigor bikoitza jasaten dutelarik.
- Urte bakoitzeko 45 laneguneko ordainarekin apurtzea, kaleratzea jakinarazteko epea 30 egunetik 15era murriztea, urte bakoitzeko 33 laneguneko ordaina aurreikusten duen Kontratazio Mugagabea Sustatzeko Kontratua orokortzea, arrazoi ekonomikoak kaleratzea justifikatzeko erabili ahal izatea eta enpresak lan baldintzak unilateralki aldatzeko aukera erraztea bezalako neurriak zuzen-zuzenean doaz lan egonkortasunaren eta langileen lan eskubideen aurka.
- PSOEren Gobernua eta Europako beste gobernu batzuk amore ematen ari dira, lotsagabe, egungo krisia ekarri duten finantza-merkatuen eta enpresa interes handien aurrean. Euren erantzukizuna eta kostuak beren gain hartu ordez, hauek egoera baliatzen ari dira lan eta gizarte murrizketak inposatzeko, euren boterea eta gizartearengan duten eragina areagotuz, egoeraren oinarrian dagoen garapen eta finantza eredua aldatu beharra inondik inora planteatu gabe. Azken hilabeteotan Ongizate Estatuaren funtsezko oinarriak atzera egiten ari direla ikusten ari gara, esaterako, osasun eta hezkuntza publikoak eta negoziazio kolektiboa; halaber, hiritarren lan eta gizarte eskubide demokratikoen aldeko borroka historiko eta luze baten ondorio diren lorpenak alferrik galtzen ari dira.
- Erreforma honek lan merkatua enpresa interes handien mende uzten du unilateralki; enpresa interes horiek doako kaleratzea, eta gainera diru-laguntzak jasoz, baliatu ahal izango dute, Ipar Amerikako eredutik gertu eta, behin betiko, europar ezkerreko eredu historikoetatik gero eta urrunago.
- Enplegua sortu eta lan prekarietatea murriztu beharrean, langileen egoera ahuldu egin da interes ekonomiko handien aurrean, eta hemendik aurrera azken hauek ekintza eta erabaki askatasun osoa izango dute lan kontuetan. Hortaz, enplegurako agentzia pribatuak sartzen ditu eta Aldi Baterako Lan Enpresen papera zabaltzen du, lan bitartekaritza merkantilizatuz eta langabezian dauden pertsonak irabazi asmoa duten enpresa hauen eskakizunak aintzat hartzera behartuz, langabetuak enpresa horien irizpideen zoriaren mende utzita.
- Madrilek, Gasteizek eta Iruñeak aipatutako interes horiei men egiteak eta gizarte justizia eta gizartearen interes orokorrak defendatzeko beharrari uko egiteak hiritarrak defentsarik eta babesik gabe uzten dituzte, espekulatzaile handien interesen mende, sistema demokratikoak izan behar duen izaera bera desitxuratuz.
- Euskal Herrian erreforma hau eta aldez aurretik sektore publikoan (osasuna eta hezkuntza bezalako funtsezko sektoreak barne) egindako murrizketak, funtzionarioen eta pentsiodunen lan eta gizarte eskubideen murrizketez gain, geure burujabetzaren aurkako eraso zuzena dira, bai eta aldarrikatzen dugun lan harremanetarako euskal esparruaren ukapena ere. Euskal herritarrek gizarte elkarrizketarako eta erabakitzeko estatu mailako esparruaren inposizioa pairatzen dute, eredu hori mimetikoki aplikatzen baita Euskal Erkidego Autonomoan eta Nafarroan, Euskal Herri osoaren errealitate soziala, politikoa, ekonomikoa eta sindikala aintzat hartu gabe, ez eta gure erakundeen autogobernu gaitasuna ere.
- Hori dela eta, Euskal Herrian elkarrizketa eredu berri bat irekitzea exijitzen dugu berriro ere, indar politiko eta sindikal guztien artean krisiari aurre egiteko neurririk eraginkorrenak adostu ahal izateko, lan harremanetarako eta gizarte babeserako euskal esparrua aintzat hartuz, eta instituzioei euskal gehiengo sindikalaren ordezkaritza errespetatzeko eskatzen diegu.
- Horretarako, Greba Orokorrerako deialdiari gizarte osoak erantzun handia ematea ez ezik, etengabeko mobilizazio garai baten sartzea ere beharrezkoa da. Mobilizazioa zentzu zabal batean, ez kalera ateratzea bakarrik, baizik eta behar den lan pedagogikoa ere egitea, gaur egun nagusi diren baloreen hegemoniari aurre egiteko, diskurtso bakarra eta globalizatzailea aldatzeko, gizarte eta ekonomia eredu harrapari honi alternatiba bat aurkeztu beharraren alde apustu egiteko. Hitz batean, gizakiaren garapen osoa erdigunean jarriko duen beste eredu baten aldeko apustu egiten dugu, ingurumena errespetatuz, genero-berdintasuna bermatuz, lokaletik abiatu eta mundu osoko egoera, planeta honetako biztanle gehienen egoera, kontuan hartuko duen ikuspegi batetik.
Indarkeria sexistaren biktimen errekonozimenturako!
Iturria: Bizkaiko emakume asanblada
Haiengatik, gugatik, guztiongatik, ez dugu ahazten!!
Bizkaiko Emakumeon Asanbladatik eskaera bat egin nahi diogu Bilboko Udaletxeari, indarkeria sexista jasan duten biktimak aintzat hartuak eta errekonozituak izan daitezen. Botere publikoek, kasu honetan Bilboko Udaletxea lehenengoa izanik, indarkeria sexistaren biktimak diren emakumeek bizi izan duten ikusezintasunean eta utzieran erreparatzeko ordua dutela uste dugu.
Indarkeria sexista, emakumeak gizonengandik menpekotasun egoera batean mantentzeko tresna izan da eta oraindik ere bada. Erantzukizuna ez da bakarrik indarkeria jazartzen duenarena, baizik eta emakumeenganako indarkeria legitimatzen eta “ulertzen” duten estereotipoetan oinarritutako patroiak iraunarazten duenarena ere. Indarkeria mota honen desagerpena erakunde guztien, agente sozialen eta hiritarren ardura da. Emakumeok, historian zehar, egoera hau jasan dugu baina oinarrizko giza eskubideak ukatzen dizkigun antolaketa sistema honen kontra ere altxatu gara. Hala ere, ezberdintasunak eragin duen sufrimenduak edo berdintasunaren aldeko borroka baketsuak, ez batak ez besteak, ez dute botere publikoen partetik inolako errekonozimendurik jaso. Errekonozimendu honen egonezak edo ausentziak, indarkeria hau sistematikoki ematea erraztu du eta gure memorietatik at mantendu du. Ondorioaz, askok, emakumeenganako indarkeria faktore berria, baztertua eta ulertezina bezala antzematen dute euren dimentsio egituran. Memoria historikoaren erakuntza prozesuetan parte hartzeko, ezinbestekoa da SIGNIFIKAZIO, ERREKONOZIMENDU ETA KALTEORDAIN PROZESUETAN autoritatea eta presentzia irabaztea, sinboloak erreferentzia publikoa bezala IKUSTARAZIZ.
Sinboloak, edozein gizarte demokratikoaren oinarrizko giza eskubideak eta baloreak errekonozitzeko zein bertan gure buruak errekonozitzeko memoriaren lekuak dira.
Hori dela eta, emakumeenganako indarkeria inoiz ahaztua, erabilia edo legitimatua izan ez dadin, memoria kolektiboaren deialdi moduan, espazio publikoan indarkeria mota zehatz hau sinbolizatzea exijitzen dugu, NBEren hitzetan, GIZA ESKUBIDEEN BORTXAKETA HEDATUENA, IZKUTATUENA ETA ZIGORGABETUENA errepresentatzen baitu.
Indarkeria sexistaren kontrako borrokaren konplexutasunaz kontziente gara, baina ezinbestekoa da prebentzioa azpimarratzea, berdintasun baldintzetan, hiritar guztien eskuratzea ahalbidetzen duten balore ideologikoen aldaketa baten bitartez. Emakumeenganako indarkeria, emakumeoi hiritar bezala dagozkigun eskubideak eskuratzeko jasan behar dugun oztopo handienetarikoa izaten jarraitzen du. Hau guztiagatik isiltasuna apurtzea aldarrikatzen dugu, gure memoria sozialean lagunduko gaituen eta geroko belaunaldiak lagunduko dituen aztarna bat sortuz. Modu honetan, erasotzaileek askotan izan duten konplizitate sozialarekin apurtuko dugu eta biktimek merezi duten errekonozimendu sinbolikoa izango dute.
Ekintza honekin bilatzen dugu:
Biktimen errekonozimendua, FAMILIEK oroimenerako eta duelurako espazio publiko bat izatea eta berdintasunaren aldeko borroka feministaren adierazpen sinbolikoa izateaz gain, indarkeria sexistaren adierazpen mota guztiak gogoratzeko zein errefusatzeko memoria kolektiboaren aztarna bilakatzea.
Horretarako, San Vicente Plaza, AZAROAK 25EKO PLAZA deitzea eta Udaletxeak lehiaketa bat antolatzea eskatzen dugu, seinalatutako plaza honetan sinbolo bat altxatzeko helburuarekin, alde batetik biktimen errekonozimendurako eta bestetik euren existentzia propioaren jabe izateko, zein emakumeen eta gizonen arteko berdintasunaren alde egiteko borrokatu diren emakume guztien omenaldirako.
San Vicente Plaza egokiena dela uste dugu justizia arloetan signifikazio berezia eta sinbolikoa duelako, izan ere, auzitegiak bertan daude eta berdintasunaren aldeko emakumeen borrokarako espazio garrantzitsua bilakatu delako. Auzitegi hauetan, askotan bildu behar izan gara tratu txarren edo indarkeria sexualaren biktimak diren emakumeak laguntzera joan garelako, eskubideetara mugatzen ez diren sententzia judizialen aurka gure gaitzidura edo haserrea adierazi behar izan dugulako eta askotan, indarkeria sexistarik gabeko mundua aldarrikatzeko dugun eskubidea exijitzera joan garelako. Honez gain, plaza honek, Bilbo hirian lehentasunezko espazioa okupatzen duela uste dugu, Udaletxetik hurbil baitago eta aurkitzeko kokapen erraza du. Errekonozimendua edozein espaziotan ezin dela jardun kontsideratzen dugu eta nahiz eta Bilboko espazio guztiak garrantzitsuak izan, plaza hau gure eskaeretara hobeto moldatzen dena badela uste dugu.
Argazkia: Brocco Lee
Pasaiako kanpo portua albo batera uzteko eskaera
Oarsoaldeako Hitza – Pasaiako kanpo portua albo batera uzteko eskaera
“Kanpo kai horretarako aurreikusia dauden jarduerak eta inbertsioa egungo portua berritzera bidera ditzaten eskatzen dugu. Besteak beste, lurzoruaren erabilera optimoa, giza baliabideen eta baliabide materialen handitzea, kutsadura desagertzea eta zamen garraioaren hobekuntza bultza dezatela eskatzen dugu.”
Nigeriako oihan eta soroetan datzate 50 ‘Exxon Valdez’ > Pello Zubiria (Argia)
Argia – Nigeriako oihan eta soroetan datzate 50 ‘Exxon Valdez’
“Marea beltzaren ertzera iritsi gara, Otuegwe herrixka inguruan, manioka soroen artean luzaz ibilita. Ikusi baino askoz lehenago usaindu dugu petrolioa. Garajeko edo landare ustelen kiratsaren tankera batek kutsatzen du airea. Gero eta jasangaitzakoa da sunda. Laster ginen sartuta olio arin nigeriarrean, munduko onena bera. Berrogei urteotan Nigerren delta inbaditu duten ehundaka hodiak herdoilak janik daude eta horietako bat urte betez goiti egon da isuritzen. Basoak eta alorrak olio geruza distiratsu batek estali ditu. Edateko ura zeukaten putzuak kutsatu dituzte. ‘Oro galdu dugu, sare, txabola, nasa…’ aitortu du Promisek, gidari lanak egiten dizkigun Otuegweko buruzagiak. ‘Arrantzatik eta nekazaritzatik bizi ginen. Oihana galdu dugu. Shelli jakinarazi genion jarioa gertatu zen egunean bertan, baina hilabete luzez konpainiak ez du deus mugitu”
Sindikatuei eskutitza > P. Etxaniz (Sustatu)
Sustatu – “Sindikatuei eskutitza”
“Sindikatuek gidaritza hartu behar dute, euskal gizartea mugiarazi behar dute, behar den irudimena erabili behar dute denok bat gatozen estrategia garatzeko -langileei egiten zaizkien erasoei erantzuteko estrategia- taktika bizi, burutsu eta azkarra behar ditu, etsaien ahuleziak agerian utziz -zenbat eta gorago uzkia ageriago-, eta erresistentzia zibil indartsua prestatu behar dute botereei kalte egingo diena eta langileei mesede.”
Zigiluaren atzean dagoena> Mikel García (Argia)
Argia- Zigiluaren atzean dagoena
“Eusko Label zigilu ofiziala da, elikagaien goi-mailako kalitatea bereizteko erabiltzen den EAEko marka ofiziala, Eusko Jaurlaritzaren babespean (nahiz eta erakunde pribatua izan). Baina zeregin horretan, diru publiko asko desegoki gastatzen dela dio EHNE sindikatuak. Euskal Herriko Nekazarien Elkartasunak Bizkaian duen presidenteak, Mikel Kormenzana, hiru kritika nagusi egin dizkio Eusko Labeli: kalitatea bermatu beharrean banaketa-kate handien mesedegarri den eredu industrial eta intentsiboa sustatzea, sektorearen parte-hartzea ez bilatzea eta baserritarrentzako errentagarritasunik ez izatea”
Argazkia: Simon Shek
