Konferentzia bakea lortzeko urrats erabakigarria izatea espero du Alternatibak
Alternatibak datorren astean Donostian egingo den Nazioarteko Bake Konferentzia txalotu du eta “Euskal Herriko bakea eta normalizazioa politikoa lortzeko urrats erabakigarria, eta azkenetarikoa, izatea” espero duela adierazi du Oskar Matute Alternatibako bozeramaileak. Ezkerreko alderditik esan dutenez, “luzeegi iraun duen gatazka konpontzeko asmoz antolatu eta sustatzen diren gune zein mugimendu guztietan parte hartzen jarraitzeko asmo” dute.
Matutek gogorarazi du, azkenik, bai Alternatibak, baita Bilduk zein Amaiurrek ere – Alternatiba beren baitan hartzen duten koalizioak – “pertsona guztien eskubide guztien defentsaren aldeko apustua egiten dutela, eta nazioarteko adituen parte-hartzea oso lagungarria izan daitekeela bake justua lortzeko, biktima guztiak oroituko dituena baina garaile edo galtzailerik gabekoa”.
Alternatibaren VII. Asanblada Nazionala: Azken hilabeteetako eta aurrera begirako irakurketa
Aurreko Asanblada nazionaletik igaro diren hilabeteetan aldaketa ugari gertatu dira gizartean, ekonomian zein politikan, Euskal Herrian eta nazioartean ere bai. Zalantzarik ez dago maiatzaren 22ko hauteskundeak mugarri izan direla testuinguru politikoan ezkertiar eta subiranisten koalizioa, Bildu, Hego Euskal Herriko erakundeetara heldu delako. Edonola ere, bestelako gertaerak ere aipatu behar ditugu.
Sistemaren krisia areagotu egin da eta gero eta eraso gehiago sustatu ditu, langile, langabe eta pentsiodunen aurka. Espainiako Erresumak Europa osoan emandako lan eta giza eskubide murrizketarik larrienetako batzuk onartu ditu, EAJ bezalako eragileen laguntzarekin, izan ere, jeltzaleek ez dute inolako arazorik izan eskubideak zapaltzeko joeararekin bat egiteko.
Udal eta foru hauteskundeetan jaso dituen babesa eta konfiantzagatik, Bildu aliantza arrakastatsua izan da, baina baita beharrezkoa ere, klase politiko ustelak merkatuekin aspaldi eginiko koalizio hautsiezinari erantzuteko hain zuzen ere. Merkatuek erabaki ekonomiko eta sozialen gainetik daude orain, ukiezinak ziruditen testuak aldatzeko gaitasuna ere dute, Espainiako konstituzioa ere.
Bere sorreratik, Alternatibak euskal ezker subiranisten artikulazioa babestu du, proposamenetan eta jaiotzez anitzak diren baina oinarri batzuk komunean dituzten ezkerren elkarlana, pertsona guztien eskubide guztiak eta Euskal Herriaren subiranotasuna eta autodeterminazioa sustatzen dituztenena. Horiek dira 313.000 lagunen babesa jaso duen proiektu itxaropentsua sortzera eraman gintuzten printzipio komunak, eta Amaiur koalizio berria osatzera eraman gaituztenak, abiatutako aldaketa politikoa eta soziala Espainiako Erresumako erakunde zentralera eramateko indar gehiago batuko dituztenak.
Jarduera handikoak izan dira azken hilabete hauek Alternatibako militanteentzat, arduraz eta ilusioarekin proposamen, programa eta helburuak zehazteko mila bileretan parte hartu dute. Gaur, zalantzarik gabe esan dezakegu Alternatiba indartuta atera dela prozesu honetatik; militante kopuruan, ideologian eta sozialismo multidimentzionalaren apustuan indartuta. Demokrazia parte-hartzailea, patriarkatuaren kontrako borroka, ingurumenaren defentsa eta justizia soziala dira gure aldarriak, borroka guztiak agenda bakar batean bilduta, eta bata bestearen gainetik jarri gabe. Alternatibaren oinarriak ez dira koalizio berriaren baitan desegin, ezta gutxiago ere, bere jarduera handitu egin du eta Bilduren baitan ekarpenak egin eta koalizioan parte-hartzeak ematen digun indarra baliatu egin dugu.
Hilabete hauen ostean, halaber, argi dugu ezkerra irauli behar dugula mundua irauli ahal izateko. Denbora honetan milioika lagunen haserrea, borroka eta protestak ikusi ditugu; Afrikako diktaduren kontrako altxamenduak, likidatzaileen kontrako manifestazioak Grezian edota, urrunera jo gabe, Bilboko kaleak jendez gainezka, alkatearen eta herrizaingo sailburuaren jarrerak salatzeko auzo bati kulturaren ametsa eraitsi diotelako. Alternatibak mugimendu sozialen artikulazioa ahalbidetuko duen eredua eraikitzeko konpromisoa dauka oraindik ere.
Egutegiak gogora ekartzen digu, bestetik, Euskal Herriko normalizazio politikoa inoiz baino gertuago dugula, batzuen geldotasunaren gainetik bada ere. ETAren su etena, egiaztatze prozesua, Gernikako Akordioaren garapena, Ekin desegitea edo indarkeriaren zati bat amaitu izanak, alabaina, aurrean ditu zenbait gobernuen itxikeria, milaka pertsonen eskubide politikoak urratzen jarraitzea eta Bateragune auziko epaia, borroka armatua soberan dagoela eta oztopo dela adierazi duten buruzagi politikoak kartzelara zigortzen dituena. Alternatibak gatazka konpontzeko mugimendu guztien parte izan da, eta euskal herritarren gaineko tutoretzak desager daitezela exijitu du, ETArena zein Auzitegi Nazionala bezalako erakunde atzerakoiena.
Alternatiba, ezker abertzalearekin, Eusko Alkartasunarekin eta Aralarrekin koalizioan, hauteskunde berrietan parte hartzera indarrak, gogoak eta ahalmenak bikoiztuta doa, Euskal Herri zeharo desberdina mundu zeharo desberdin batean eraikitzeko helburuarekin, Madrilen ahots ahaltsua izateak errazagoa egingo duena. Jakin badakigu berriro ere alde bakoitzaren batuketa baino askoz gehiago izango garela, pertsona oso desberdinen konfiantza eskuratuko dugulako, haiekin daude gure ilusioak eta gure itxaropenak alternatibaren bila jarraitzeko.
BILBON, 2011ko URRIAren 8an
Kukutza: Auzo baten okupazioaren 3 eguneko kronika
En los últimos dias se sobrevienen ataques y difamaciones a Kukutza. Los irresponsables políticos no contentos con el brutal desalojo e irregular derribo (aparecen grietas en las viviendas y garajes adyacentes) del edificio okupado desde hace 13 años, comienzan ahora la campaña de criminalización y extinción de la solidaridad hacia Kukutza(tras 9 dias detenidos, el viernes 30 dejaron a dos compañeros alemanes en libertad bajo fianza).
Desde la cadena local TeleBilbao, hasta el Pleno del Ayuntamiento, se han escuchado barbaridades de todo tipo(que no vamos a enumerar por que rayan la idiotez), siempre con la intención de marginar, minimizar, arrinconar y sobre todo estigmatizar a un colectivo, a un proyecto con un amplio respaldo popular ganado a base de trabajo diario, y no de talonario, como la Alhóndiga o el Guggenheim.
Alguien podría pensar que con una mayoría absoluta en una mano y la “interpretación” de la ley en la otra, la jugada les saldría redonda a aquell@s que quieren tenerlo todo bajo control. Pues bien, no es así. ni la jugada es redonda, ni se ha acabado la partida. Kukutza sigue viva, y los vanos intentos de criminalización, sólo han conseguido que más gente apoye a Kukutza.
Laztanak itzalpean > Maite Asensio
Maite Asensio Lozano – Berria
Bilboko Aste Nagusiko ostegunetik ostiralerako gauean izan zen. Taberna batetik atera ginen, Printze kalean; Erripa kairantz gindoazela, gelditu egin ginen, eta nire bikotekideari muxu bat eman nion. Une hartan likido bat heldu zitzaigun». Hasieran ez ziren ohartu erasoa zena. Kaira jaisteko aldapa bat dago espaloiaren ondoan, eta bi maila daude; besterik gabe, goiko mailatik norbaiti edaria eroriko zitzaiola pentsatu zuten. «Eta orduan entzun genuen: ‘Marikoiak! Joan beste leku batera muxu ematera!’. Aurre egin nien. Haiek aldaparen goiko aldean zeuden, eta gu behekoan; horma bati ezin zaio hitz egin, beraz, igotzen saiatu nintzen, barandari helduta. ‘Zer gertatzen da?’ esatera heldu nintzen… Tipo bat oso azkar hurbiltzen ikusi nuen, eta ukabilkada bat eman zidan hemen, bete-betean». Ezkerreko begia seinalatuta azaldu du erasoa Aketzak; segundo batzuetara, beste ukabilko bat jasoko zuen lepoan, eta bere bikotekideak hirugarrena masailean. «Orduan Poliziari deitu genion, eta sakelakoa hartzerakoan alde egin zuten».
Bilboko festetan salatu ziren hiru eraso homofoboetako bat jasan zuten Aketzak eta haren bikotekideak. Erietxera zauriak artatzera joan zirenean, aurreko egunean eraso egin zioten beste gizon batekin egin zuten topo: «Mamikiren txosnan izan zen. Gay eta lesbiana asko egoten da han, baina halere, kuadrilla bat agertu zen marikoiei buruz gaizki-esaka. Erasoak kontatu zigun haietako batek edaria gainera bota ziola eta kontuz ibiltzeko eskatzean ukabilkada bat jaso zuela». Kolpearen ondorioz, lurrera erori eta buruan zauria egin zuen gizonak; biharamunean ospitalera itzuli zen, buruko minak larrituta.
«Jendartearen isla dira jaiak, eta festa giroan rolak eta estereotipoak biderkatzen dira», dio Alazne Mardarasek, Aldarte gay, lesbiana eta transexualen arreta zentroko langileak. Baina jaietatik kanpo ere izaten dira eraso homofoboak. Bilbon bertan, bi gizon labanaz zauritu zituen gazte talde batek iazko urriaren 31n.
«Nik ez nekien gurean halakorik gertatzen zenik, baina, antza denez, uste baino eraso gehiago daude», azaldu du Aketzak. Izan ere, gehienetan, oharkabean pasatzen dira, are gehiago indarkeria fisikorik ez badago. Gainera, homofobia astungarria da, baina salaketa jartzen zein tramitatzen dutenek ez dute horren berri izaten, Aketzak ziurtatu ahal izan zuenez: «Nik ez nekien, eta udaltzainak ere ez zekien salaketan jar zitekeenik erasoa homofobiagatik izan zela. Baina guk argi geratzea nahi genuen, oso agerikoa izan zelako: mutil-lagunari muxu eman nion, eta eraso egin ziguten, lehenengo edaria botaz, gero hitzez, eta azkenik kolpez».
Oro har, LGTB mugimenduetatik hurbil daudenek baino ez dute salaketa jartzen. «Gertatzen direnak baino askoz gutxiago salatzen dira», ondorioztatu du Mardarasek. Eta horrek zigorgabetasuna dakarrela zehaztu du Aketzak: «Hor dago arazoa: iraintzen zaituen horrek ikusten badu ez dela ezer gertatzen, hurrengoan zerbait gogorragoa egin diezaioke norbaiti».
Erasook agerian uzten dute maitasuna adieraztea arazo bihur daitekeela laztan, muxu edo besarkada bat jasotzen duena sexu berekoa bada. Homosexualek eta lesbianek osatutako bikoteek ikusgaitasun handiagoa duten neurrian, haien aurkako erasoak ere nabarmenagoak dira. «Zibilizatu gabeko gutxi batzuk geratzen dira, ez dutenak inola ere homosexualitatea onartzen. Konturatu dira gero eta gutxiago direla, eta orduan gero eta bortitzago agertzen dira», adierazi du Imanol Alvarezek, EHGAM Euskal Herriko gay-les askapen mugimenduko kideak.
Jatorria: beldurra
Baina nondik dator indarkeria hori? Gizarte heterosexistan kokatu du abiapuntua Alazne Mardarasek: «Gizonek gizon direla frogatu behar dute. Bi neska edo bi mutil muxuka edo laztantzen ikusten dituztenean, erakutsi behar dute indartsuagoak direla. Hori, izatez, ahuldadearen eta segurtasunik ezaren seinale da».
Gizonez mintzatu da Mardaras, gizonezkoak direlako erasotzaile guztiak. «Mehatxuen aurrean, askotan gizonok erabiltzen dugun tresna indarkeria da», dio Mikel Otxotorenak, On:giz berdintasunaren aldeko gizon taldeko kideak. Izan ere, egungo maskulinitate ereduak ezaugarri sexista eta patriarkalak ditu. «Eta hortik ateratzen den guztia mehatxutzat ikusten dugu», azaldu du.
Homofobia kontzeptuak berak adierazten du homosexualekin identifikatzearen beldur direla gizon asko. «Sexismoaren adarretako bat da: gizonok homofobian hezten gaituzte», azaldu du Otxotorenak. Aipatu duen gizontasun eredu hegemoniko hori hiru ezezkotan oinarritzen da: «Ez gara emakumeak, ez gara homosexualak eta ez gara umeak».
Eta gizon izaera hori «etengabe justifikatzen» ibili behar horretatik jaiotzen da homofobia, «mamua», norbere gizontasuna zalantzan jar dezakeenarekiko beldurra, eta erreakzio gisa, ezinikusia.
Indarkeria erabiltzera heldu gabe ere, homofobiak eragina du gizonen eguneroko jokabideetan, Otxotorenaren hitzetan: «Barneratuta daukagu mutilen artean ahalik eta kontaktu fisiko gutxien izan behar dugula. Ikusi besterik ez dago nola elkar agurtzen dugun, sekulako bizkarrekoak emanda, laztanezko besarkadarik gabe; kontaktu fisikoa beti da bortitza, eta askotan kontaktu fisikorik ere ez dago».
Erasotzaile guztiak gizonezkoak diren bezala, eraso gehienak ere gizonak dira. Bilboko Aste Nagusiko hiru salaketetako bi gizonek jarri zituzten, eta iazko urriko erasoan gizonez osatutako bikote bat izan zen biktima. Andreen arteko afektibitate adierazpenak ohikoagoak direla ekarri du gogora Imanol Alvarezek, baina horien pertzepzioa aldatzen ari dela uste du: «Lehen inork ez zuen lesbianismoarekin identifikatzen bi emakume eskutik lotuta ikustea, gauzarik normalena zen. Orain bai: asko aspaldi hasi ziren identifikazioa egiten».
Dena den, emakumeez osatutako bikoteak errazago onartzen al diren galdetuta, Alvarezek erro berera jo du erantzuteko: «Pentsatzen dute emakumeen arteko tentelkeriak direla, baina gizonen artekoa ezin dute onartu, haien gizonkeriaren aurka doalako. Gizon izanda, beheratzea da beste gizon batekin joatea».
Kezkaz bizi izan ditu LGTB mugimenduak udako eraso homofoboak. «Kezkatzeko modukoa da halakoak orain gertatzea, informazio gehiago dagoenean, borroka handiagoa denean», berretsi du Mardarasek. «Eta kezkatzeko modukoa da ikustea gazteen artean zein zabalduta dauden genero rolak. Badirudi etengabe hasten ari garela bidea, egungo gazteak ia-ia aurreko belaunaldia bezain matxista, sexista eta heterosexista datozelako», gaineratu du Alvarezek.
Erasoek, era berean, beldurra eragin dezakete gay eta lesbianen artean. Sexu bereko bikoteek afektibitatea jendaurrean adieraztea oztopa dezake indarkeriak, Otxotorenaren aburuz: «Agerian jartzen zara, jakinda gizarteak homosexual izatea zigortu egiten duela, arlo askotan eta zentzu askotan, modu sinbolikoan bada ere».
Dena den, guztiek argi dute esparru horretan asko geratzen dela lantzeko eta hobetzeko. Izan ere, sexu bereko bikoteek oraindik ere ikusgaitasun murritza dute espazio publikoetan. «Oso gutxi ikusten dira», dio Imanol Alvarezek; «Badakigu proportzioan gutxiago garela, baina ez hain gutxi». Haren ustez, beldurraz gain, ohiturek ere eragina dute. Aketzaren kontakizunean, ordea, beste faktore batzuk antzeman daitezke: «Gerta daiteke Bilbon egotea osaba, auzokidea, amaren ezagunen bat… Niri ere gertatu zitzaidan: hasieran, gurasoek ez zekitenean mutil batekin nenbilela, lotsa-edo ematen zidan».
Hiriak eta herriak
Bilbo aipatzen dute denek, hirietara jo ohi dutelako gay eta lesbiana askok, halako espazioek ematen duten anonimotasunean haien sexualitatea askeago bizitzeko aukera izango dutelakoan. Herri txikietan sexu bereko bikoteenganako presio soziala handiagoa dela uste du Mardarasek, «oraindik». «Bai eta ez», erantzun du Alvarezek, hiri handiagoetara alde egiteko joera hori apurka hausten ari delakoan: «Gero eta gehiagok ematen dute pausoa; beldurra gaindituta, herrian geratzen dira, eta arazorik gabe ageriko bizitza egiten dute».
Izan ere, mezu positiboa gailendu ohi da halakoetan. Norbere sexualitatea eta afektibitatea aske bizitzearen aldekoa. Bada inoiz erasorik jasan ez duenik. Alvarez: «Niri inoiz ez dit inork ezer esan aurpegira; seguru atzetik denetarik esan dutela, baina hor konpon. Batzuetan, hobe da kontuz ibiltzea, baina hori ere erlatiboa da: ezin zara beti neurtzen ibili».
Hain justu, bikote heterosexualek egiten dituzten gauza berdinak egin ahal izatea baino ez dute eskatzen sexu berekoek. «Eskutik helduta joatea, muxu ematea… gauza normalak dira!», dio Aketzak. Erasoaren ondoren, berriro gertatzeko beldur al den galdetuta, irmoki erantzun du: «Ez. Berdin zait. Zer egingo dut? Ostia jaso eta etxean geratu? Eta orain beldurrez? Ez dut nire jokabidea aldatuko».
2011 Urria
Agiriak gatazkaren konponbidearen atarian kokatzen gaituela uste du Alternatibak
Alternatibak “poz handiz” hartu du ETAk gaur zabaldu duen agiriaren edukia, Donostiako Nazioarteko Konferentziaren adierazpena bere egin eta, beraz, Euskal Herriko gizon eta emakumeek bakean eta eskubide guztien jabe, inolako indarkeriarik eta mehatxurik gabe, eraiki behar duten etorkizunaren gaineko zaintzari uko egin diolako. Ildo beretik, agiriak “euskal gatazka parametro demokratikoetan konpontzeko atarian kokatzen gaituela” adierazi du Oskar Matute Alternatibako bozeramaileak.
Alternatibaren proposamena Euskal Herrian bakea eta normalizazioaren oinarriak ezarri eta garatzeko
Alternatibarentzat Euskal Herriaren bake eta normalizazio prozesuan aurrera egiteko apustu sendoa bere jarduera politikoaren oinarrietako bat bilakatu da. Ezker alternatiboa, Alternatiba guri dagokigunez, laguntzaile izan behar da prozesu honetan. Kezkatzen gaituelako eta gure herriarentzako bakea eta konponbide demokratikoak nagusi izango diren egoera ezartzeko aukera dagoela uste dugulako.
Alternatibaren VII. Asanblada Nazionala: Azken hilabeteetako eta aurrera begirako irakurketa
Aurreko Asanblada nazionaletik igaro diren hilabeteetan aldaketa ugari gertatu dira gizartean, ekonomian zein politikan, Euskal Herrian eta nazioartean ere bai. Zalantzarik ez dago maiatzaren 22ko hauteskundeak mugarri izan direla testuinguru politikoan ezkertiar eta subiranisten koalizioa, Bildu, Hego Euskal Herriko erakundeetara heldu delako. Edonola ere, bestelako gertaerak ere aipatu behar ditugu.
Palestina 194
Mahmud Abbas Palestinako Aginte Nazionaleko presidentearen apustuak Nazio Batuen Erakundeak Palestinako Estatua onar dezaten eztabaida sakona eragin du, Palestinako gizartean bertan zein herri honekiko nazioarteko elkartasun mugimenduaren baitan. Egitasmoak aurrera egiteko aukera gutxi dituen arren, bere sustatzaileek Asanblada Nagusian lortutako babesak garaipen sinboliko gisa hartu dituzte eta, hobarien artean aipatzen dituztenak, AEBen zaintzarik gabeko aurrerapasoak emateko beharra, palestinarren aldeko nazioarteko babesa handitzea, gatazkaren geldotasuna hausteko aukera, Palestinako mugimendu soziala birantolatzea eta NBEaren ebazpenak eta nazioarteko zuzenbidea gatazka gainditzeko oinarrizko irizpide berriz ere bilakatzea daude.
http://alternatiba.net/idazlanak/1313/palestina-194
Pribatizazioari ez: Borrokak aurrera darrai
EAEko kutxen fusio prozesuak eztabaida sakona eragin du Alternatibaren baitan. Hala, alde batetik, ezinezkoa izan da bizi gaituen erasoaldi kapitalista ultraliberalaren testuingurua eztabaidatik kanpo uztea, kutxen egitura ilun eta antidemokratikoan zein Espainiako Erresumako finantza sisteman islatzen dena, sistema bere horretan babesten dutenen eta Euskal Herri burujabe baten alde gaudenon arteko indarren oreka gabezia gero eta handiagoa dela. Beste alde batetik, kontuan izan dugu prozesu iluna dela hau, aurretik martxan zegoena eta oso aurreratuta heltzen zitzaiguna – ordurako bermatuta zegoen Vital eta BBKren arteko bat egitea – eta Gipuzkoako lurraldean ordezkaritza guztiz desitxuratuta zegoela.
http://alternatiba.net/idazlanak/1286/pribatizazioari-ez-borrokak-aurrera-darrai
Vúdeo ikusentzunezkoen herri plataformak Oskar Matuteri eginiko elkarrizketa
Irailaren 19an Vúdeo plataformako jarraitzaileek Oskar Matuteri eginiko elkarrizketa digitalaren emaitza ikus dezakezue. Ordubetean askotariko galderak egin zizkioten Alternatibako bozeramaileari, Bateragune auziaz, egoera ekonomikoaren inguruan eta gaurkotasunari lotutako hainbat kontuetaz.
2011 Urria
BILDUren dekalogo feminista
Bildu Euskal Herriak Gizon eta emakumeen arteko itun sozial berri baterako dekalogo feminista aurkezten du, hiru helburu dituena: borroka feministari gure proposamen politikoetan ematen diogun garrantziaren berri ematea; gizonen eta emakumeen arteko itun sozial berri hau zer nolako feminismo ikuskeratik aurkezten dugun; eta aipatutako kontratua ardatz duten hamar oinarrien berri ematea, erakundeetan egingo dugun lana gidatuko dutenak.
http://alternatiba.net/es/idazlanak/1366/dec%C3%A1logo-feminista-de-bildu
Bideo elkarrizketa: Isabel Otxoa
AlternaTB-k Isabel Otxoa elkarrizketatu du, EHUko irakasle eta Bizkaiko Etxeko Langileen elkartekokideak. Etxeko langileen errealiateaen berri ematen du bideoan, eskubide gabeziak eta azken hilabeteetan emandako lege aldaketen inguru hausnarketa egin du.
Burkari buruz eztabaida daiteke?
Burka aitzaki gisa. Emakumeen askatasunaren aurkako terrorismo intelektual, erlijioso eta morala liburuaren aipamena. Wassyla Tamzali abokatu, kazetari eta UNESCOko arduradunak idatzia.
http://alternatiba.net/es/idazlanak/1365/%C2%BFse-puede-debatir-sobre-el-burka
Amatxoak gurditxoekin
Emakumeenganako zer nolako irudia dauka Udalak? Bilbao Kirolakek emakumeentzat bereziki eskainitako jarduera bakarrak amatasunarekin lotuta daude: aurretik haurdun dauden emakumeentzako ikastaroak antolatu dituzte eta, orain, gurditxoekin egiteko ikastaroa. Emakume guztiak amatasunarekin lotzen al ditu Udalak?
http://www.alternatiba.net/idazlanak/1345/amatxoak-gurditxoekin
Palestina 194
Mahmud Abbas Palestinako Aginte Nazionaleko presidentearen apustuak Nazio Batuen Erakundeak Palestinako Estatua onar dezaten eztabaida sakona eragin du, Palestinako gizartean bertan zein herri honekiko nazioarteko elkartasun mugimenduaren baitan.
Egitasmoak aurrera egiteko aukera gutxi dituen arren, bere sustatzaileek Asanblada Nagusian lortutako babesak garaipen sinboliko gisa hartu dituzte eta, hobarien artean aipatzen dituztenak, AEBen zaintzarik gabeko aurrerapasoak emateko beharra, palestinarren aldeko nazioarteko babesa handitzea, gatazkaren geldotasuna hausteko aukera, Palestinako mugimendu soziala birantolatzea eta NBEaren ebazpenak eta nazioarteko zuzenbidea gatazka gainditzeko oinarrizko irizpide berriz ere bilakatzea daude.
Jarrera honen aurrean, aitortza honen eskaerak izango dituen alderdi txarrak aipatu dituzten ahots ugari izan dira: izaera isolatua duela, estrategia nagusirik gabekoa; zatikatutako lurraldeetako, legez kanpoko kokalekuetako eta sakabanatutako herri taldeetako status quoa zilegi egingo dituen beldurra; nazioarteko ebazpenetan oinarritutako negoziazio egoera batera bueltatzeko baliagarria izango den zalantza; “estatu bakarraren irtenbidea” lagatzea “bi estatuen konponbidea” sustatuz; Palestinako Estatuaren bideraezintasuna egungo baldintzetan; Palestinako Aginte Nazionalak sakabanatutako pertsonen itzultzeko eskubideari uko egingo dion beldurra…
Neurri handi batean, egitasmoak Osloko Akordioetatik aurrera bakea lortzeko negoziazioek jarraitu duten eskema aldatzeko gai izango ote den asmatzea da gakoa, NBEren ebazpenak “lurraldeak bakearen truke” printzipioarekin ordezkatu zirenean, etengabeko kolonizazio prozesuari erreparatu gabe.
Nazioarteko zuzenbide publikoak argi hitz egin du Palestina eta Israel arteko gatazkan: NBEko Segurtasun Kontseiluaren ebazpenek israeldarrak 1949ko menian adostutako mugetara atzera egitera eta Palestinako lurraldeetan milioi erdi kolono hartzen dituzten 140 gora kokalekuak desegitera behartzen dute. Gainera, Genevako IV. Konbentzioa, Gerra garaian Zibilak Babesteari dagokiona, de iure aitortzen zaio lurralde hauei ituna sinatu duten alderdi guztien artean, baita Asanblada Nagusiak eta Segurtasun Kontseiluak, baina Israelek ezetz dio betetzeari.
“Bake egitasmo” ugarien porrotak Palestinako herriaren batasuna eta eskubide nazionalak ahaztu izanaren ondorio izan dira, bakea okupazio israeldarraren irizpideen arabera eraiki nahi izanagatik. Hala, gaur arte, lurralde eta demografia aldatzeko politikak inposatuz Israelek Palestinako Estatuaren sorrera ekidin izan du, eremu militarrean duen nagusitasuna eta AEBen baldintzarik gabeko babesa baliatuta. Helburu nagusia nazioarteko legezkotasuna baztertzea da; Palestinako agintariak kokalekuak, lurren desjabetzea, harresia eta palestinarren herbesteratzea onartzera behartu nahi dituzte.
Subiranotasunaren aitortza, beraz, ezin da onartu nazioarteko ebazpenak aldarrikatzen jarraitu gabe. Edonola ere, Nazio Batuengana jotzea ez da aski izango ez bada erresistentzia baketsuan oinarritutako estrategiaren eskutik, okupatutako lurraldeetan zein nazioartean, horixe baita, dirudienez, Palestinako Aginte Nazionalari falta zaiona.
Argi dago nazioartean lortutako garaipen sinboliko batek ez duela Israelek darabilen apartheid eta bazterkeria politikarekin amaituko. Bestalde, Palestinako Estatua aitortzeak ezin da bihurtu gobernuek nazioarteko legeak bete daitezen duten ardura ahazteko atzaikia. Ildo honetatik, gogoratu beharra dugu Espainiak 2,8 milioi euroko arma salmentak onartuko zituela Israelentzat.
Realpolitik deritzonaren hipokresiaren eta Israelgo Estatuak nazioarteko legeei azaltzen dion mespretxuaren aurrean, Palestinako herriaren eskubideen aldeko borrokaren baliabiderik eraginkorrenetarikoa boikot, desinbertsio eta zigor kanpainan datza. Kanpaina honek, Hegoafrikako apartheid politikaren aurkakoaren ereduari jarraiki, Israelekin kooperazio ekonomikoa, kulturala eta kirol eremukoa etetean datza, estatuetatik zein sektore pribatuetatik, eta arrakasta handiak izan ditu, hala nola, gizateriaren aurkako edota gerra krimenak egin dituzten arduradun israeldarrak auziperatzea; Israelgo erakundeekin harremana duten unibertsitate zein enpresei eginiko boikotak ere emaitzak izan ditu, bezeroek eginiko presioei men eginez ekoizpen israeldarra kontratatzeari uko egin baitiote.
Gaur egungo boikot kanpainiarik garrantzitsuenetarikoa Frantziako Veolia transnazionalaren aurkakoa da, Mendebalde Jerusalem ekialdeko eta Zisjordaniako legez kanpoko kokalekuekin lotuko dituen tren arina eraikitzeko partzuergoko kide izateagatik, azpiegitura horrek okupazioa hedatuko baitu. Gainera, Veoliak 30 urterako kontratua eskuratu du Zisjordaniako kolonoen kokalekuetarako zabor bilketa eta autobus ibilbide bat kudeatzeko. Jarduera guzti hauek, Genevako IV. Konbentzioaren eta Nazioarteko Zigor Auzitegiaren Erromako Estatutuaren arabera, gerra krimenak laguntzearen pareko dira. Kanpaina honen harira eginiko protesten ondorioz, transnazionala Londresko Udalak deitutako lehiaketa publikobatetik at utzi izan dute.
Veolia da, hain zuzen ere, Bilboko autobus garraio zerbitzua kudatzen duen enpresa eta, Udalak, gertaera hauen berri izan arren, kontratua bertan behera utz dezala orain arte egin zaizkion eskaerei entzungor egin die, kontratu publikoetan esleipendun konpainiei ezarritako baldintzen artean giza eskubideak eta nazioarteko legeak bete dezatela eskatzearekin egin duen bezala.
Beraz, palestinarren borroka baketsuari egin diezaiokegun ekarpena ez da ezinezko ameskeria, ezta herritarren eraginetik kanpo dagoen zerbait; aldiz, udal politikatik egingarria da, ezin dugu onartu gure Udalak Veolia bezalako ibilbidea duten enpresak diru publikoarekin saritzea.
Ana Etxarte – Alternatibako bozeramailea
