Etiketa: Berria

PPren menpetik irten eta bakea eta normalizazioaren alde batzeko deia egin dio Bilduk PSEri

Bildu

Patxi Lopezek atzo aldarrikatutako bidean aurrera egiteko deia egin dio Bilduk PSEri, PPk bahituta jarraitzeari uko egin eta gizarteak babesten duen prozesuarekin bat egin dezan deia.

Hilabete luzeak Euskal Herriak bizi duen aldaketa politikoaren prozesua ukatzen eman eta gero, “Lopezek behin betiko bakean aurrera egiteko bidean egiten ari” garela aitortu duela azpimarratu du Bilduk. Baina hori “ezin da gizartearen zati handia baztertzen saiatzen direnekin egin, hiritargoaren zati baten eskubide politikoak ukatzen dituztenekin, alegia”.

Gizarteak Bilduk proposatutako aldaketa politiko eta sozialaren aldeko apustua egin du eta horrek eragile guztien elkarlana behar du. Horregatik, koalizioak “gainontzeko indar politikoek ere matxan dagoen prozesuaren balioa onartzea” garrantzitsua dela esan du, eta Lopez lehendakariari bakea bilatzeko lanari ekin diezaion eskatu dio, zehazki zer plan dituen galdetu ere.

Berriak

Pedro Prieto: “Ezin da pentsatu beste 40 urtez jarraitu dezakegunik oraingo moduan petrolioa erabiltzen” > Argia

Argia aldizkariak Pedro Prieto (Madril, 1950) ingeniari teknikoari eginiko elkarrizketa, erregai fosilen eta energia alternatiboen etorkizunaz hitz egiten du.

Pedro Prieto (Dani Blanco)

San Joanen Apokalipsia irakurtzeko gomendatzen die apokaliptiko esaten diotenei. Pedro Prieto (Madril, 1950) ingeniari teknikoa da formazioz; urte luzez industriaren ohiko bideak zapaldu eta gero, orain dela hamarkada bi hasi zen erregai fosilen agortzeaz kezkatzen. Ohiko bideetatik erabat aparte dabil orain: Espainiako AEREko (Energia Baliabideen Ikerketarako Elkartea) presidenteordea da, eta petrolioaren gailurra aztertzen duen ASPO europar erakundeko kidea. Crisisenergetica webgunea sortu zutenetakoa ere baduzu.

Zenbat petroleo geratzen zaigu?

Frogatuta dauden erreserbak bakarrik kontuan hartuta, bilioi bat kupela. Kontua da beste hainbeste erre dugula jada.

 

Petrolioaren aroaren erdian gaudela esan daiteke, orduan?

Bai. Edozein geologok daki petrolio hobi bat bere produkzio posiblearen erdira iristen denean, ustiapen-kurbaren gailurra jo duela. Hori da inoizko fluxurik handiena dagoen unea, baina hortik aurrera fluxuak behera egiten du. Hor sortzen da arazoa azken 150 urteetan industriala izan den eta infinituki hazten ohitu den jendarte batentzat. ASPOk kalkulatuta dauka mundu osoko petrolioaren kurba 2010ean heldu zela bere puntu gorenera. Gainbeheran gaude dagoeneko. Hala ere, data zehatzak ez gaitu bereziki kezkatzen.   

 

Zergatik egiten du behera fluxuak?

Arrazoi geologikoengatik. Askok uste dute petrolioa edalontzi batean bezala dagoela; lastotxoa sartu eta zurrupatu besterik ez dela egin behar. Izatez, petrolioa harkaitzei itsatsita dago. Harkaitz batzuk porotsuagoak dira, eta petrolioa errazago atera daiteke horietatik, eta beste batzuk ez dira hain porotsuak. Konparazioa ez da lastotxo batekin egin behar, esponja batekin baizik. Ura daukan esponja bat estutzean, hasieran tantatxo batzuk aterako dira, gero, une batean, fluxu handiena iritsiko da, eta hortik aurrera fluxua gutxituko da, oraindik ura egon arren. Ukabila asko estutu arren, une batetik aurrera tantak besterik ez dira aterako. Bada, petrolioaren zikloa horrelakoxea da.

 

Edozelan, petrolio aroaren erdian gaudela esateak ez du esan nahi orain arte petrolioa izan dugun urte kopuru bererako geratzen zaizkigula erreserbak, ezta? Izan ere, gero eta gehiago kontsumitzen dugu.

Hala da. 150 urte daramagu petrolioa kontsumitzen, baina gehien-gehiena azken 30 urteetan xahutu dugu. Eta gaur egun orain dela 30 urte baino hogei aldiz gehiago kontsumitzen dugu. Erdia geratzen zaigun arren, ezin da pentsatu beste 40 urtez jarraitu ahal izango dugunik oraingo modu berean petrolioa erabiltzen. Fluxuak behera egingo du.

 

Horixe da, artikulu batean diozunez, oraingo krisi finantzarioaren zergatietako bat.

Azken 150 urteei begiratuta, ikusten da hazkunde ekonomikorekin batera, paraleloki, energia kontsumoaren hazkundea izan dela. Alegia, ekonomikoki haz zaitezke gero eta energia gehiago duzulako eskura. Energia lan egiteko gaitasuna da, edo bestela esanda, natura eraldatzekoa, ondasunak eta zerbitzuak sortuz. Eta ekonomia, ondasun eta zerbitzu horien arabera neurtzen da. Aktibitate ekonomikoa eta naturaren eraldaketa zenbatzeko modu bat BPGa da, eta BPGaren hazkundeari begiratuta konturatzen gara guztiz bat egiten duela energia kontsumoaren hazkundearekin. Energia kontsumoan ez dela hazkunde gehiagorik izango konturatzeak garrantzi handia dauka mundu finantzariorako. Horrek esan nahi baitu ez dela hazkunde ekonomikorik egongo, desazkundea baizik, arrazoi fisiko eta geologikoengatik. Eta desazkunde ekonomikoa badago, besteei dirua mailegatzen dion –etorkizunean interes eta guzti itzuliko diotelakoan– edozein sistema finantzariok ezin du funtzionatu. Mailegu baten interesak itzuli ahal izateko hazkunde ekonomikoa behar da, bestela ezinezkoa da.

 

Mundu finantzarioaren eta mundu fisikoaren arteko desoreka salatu izan duzu, hain zuzen. Hau da, askoz diru gehiago dagoela munduan ondasun eta zerbitzutan neurtu daitekeena baino. Interesak du horren errua?

Jakina. Hiru erlijio monoteista handiek jakin izan dute hori, historikoki, eta interesarekin mailegatzea debekatu dute mendetan. Azkenean, debeku horiek gainditzeko moduak asmatu dituzte baina… Interesa debekatzen zuten ez arrazoi erlijiosoengatik, interesa naturaren kontrakoa delako baizik. Nik norbait behartzen badit eman diodana baino gehiago itzultzen, behartzen ari naiz natura modu azeleratuan eraldatzen. Horrek eraman gaitu baliabideen ustiapen esponentzial honetara.

 

Orduan, krisi finantzario honek ez du aterabiderik.

Ez, nahitaez okerrera egin behar du. Gorabeherak izan daitezke, baina beheranzko joera nagusi baten barruan. Ez gara itzuliko krisiaren aurreko egoerara. Alegiazko dirua hainbeste biderkatu da, haren kopuru izugarriak pilatu dituztenak ere ez baitira ausartzen, honezkero, gehiago biderkatzera. Beraien paradoxan harrapatuta daude.

 

Nora garamatza horrek? Irakurri dizut mendebalde aberatseko biztanleok geure bizi-maila %50ean, edo kasu batzuetan, %90ean ere jaitsi beharko dugula.

Oso dramatikoa eman dezake, baina uste dut hala dela.

 

Oso epe motzean gerta daiteke hori?

Petrolio-ekoizpenaren kurba aztertzen gabiltzanok oker ez bagabiltza –dagoeneko 50 herrialde baino gehiagotan gainbehera hasi da–, uste dugu hamarkada bi geratzen zaizkigula, edo hiru, edo lau… Ez da hain garrantzitsua bi edo lau diren, garrantzitsuena da oso denbora laburra daukagula geure burua eraldatzeko, hau da, geure buruei eman diegun bizimoduaren paradigma aldatzeko. Ez baita inondik ere jasangarria. Oso denbora laburra daukagu, eta lan handia, jendarte-eredu zentzugabe hau deseraikitzeko. Erosotasun ekonomiko handia ematen digu, eta zenbait gauza liluragarri sortu ditu, hala nola elektrizitatea, Internet, edo zortzi ordutan kontinente batetik bestera joan ahal izatea orduko 900 kilometroko abiaduran doan hegazkinean, baina gure bizimodua ez da jasangarria.

 

Hainbat neurri proposatu izan dituzu datorkigunera egokitzeko. Besteak beste, interesa desagertzea.

Sinplea eman dezake esaten dudanak, baina erabateko aldaketa da. Bankuei bakarrik ez, mundu guztiari esatea bankuak interesik gabe hasi behar direla maileguak ematen… Drama erraldoia sor dezake horrek. Baina hala beharko du, honezkero jakin badakigulako interesak itzultzea ezinezkoa izango dela. 

 

Gaur egun ezagutzen dugun bankuen negozio ereduak zentzua galduko luke, hala balitz. Zer gertatuko litzateke haiekin? Nazionalizatu beharko lirateke denak, gehienak desagertu?

Ez dakit hala egin beharko den, badakit ordea diru-transferentziaren kontrol sistema bat eratu beharko dela. Izan ere, prozesu bat egon behar da dirua berriz ondasun fisikoekin bat egiteko, horretarako sortu zen eta. Dirua asmatu zen trukea hasieran besterik ez zegoelako. Eta trukea egiteko erabiltzen zen neurria giza ahalegina zen. Nik ordu bi behar banituen aulki bat egiteko, eta zuk beste ordu bi kilo bat laranja ekoizteko, aulkia eta laranjak trukatu ahal genituen. Gero, bitartekaritza sistemak asmatu ziren: urrea lehenik, diru papera ondoren, baina sistemak, funtsean, arrazoizkoa izaten jarraitu zuen, pertsonen ahalegina neurtzen jarraitzen zuelako. Hala izan zen Nixonek Bretton Woodsen adostutako urre-patroia hautsi zuen arte. Nixonek esan zuen: “Aurrerantzean erreferentzia-sistema dolarra izango da  –paper berde puska bat, azken batean–, eta honezkero ez du Fort Knoxen gordeta dagoen urrea ordezkatuko, neuk erabakitzen dudana ordezkatuko du”. Hor atera zen sistema bere onetik. Ordurako bazegoen ditu pilaketa injustu handia: askoren lanaren emaitza gutxi batzuen esku zegoen, baina oraindik esan zitekeen diruak bat egiten zuela aberatsen biltegietan pilatutako urrearekin. Handik aurrera, ordea, mundu fisikoarekin, alegia, giza-ahaleginarekin zerikusirik ez zuen ditu asko inprimatzen hasi zen. Orain hanka eta bururik gabeko egoeran gaude. Inork ez daki zenbat aldiz handiagoa den existitzen den diru kopurua (8 aldiz, 10, 15?) ordezkatzen duen mundu fisikoa baino. Zergatik ez da mundua lehertu oraindik? Paperezko diru horren kopuru eskergak dituztenak (inbertsio funtsa handiak, botere finantzarioak, zenbait banako oso aberats…) ez direlako saiatu, ez dira hain ergelak, beren dirua ondasun fisikoaz trukatzen. Denek aldi berean egin nahi balute, ez litzateke mundu fisiko nahikorik egongo.

 

Gertatuko da noizbait, denok aldi berean aldatu nahi izatea geure billeteak mundu fisikoaren truk?

Oso zaila da era horretako aurreikuspenak egitea, baina argi dago oraingo bilakabideak horretara garamatzala. Ez da hain garrantzitsua bihar gertatuko den edo hamabost urte barru. Baina ez dugu mende bat

 

Oraingo sistema kolapsorantz doa, hortaz?

Bai, energiarik gabe ezin delako hazten jarraitu. Desazkundea dator, eta horrekin batera kolapsoak, besteak beste baliabideak eskuratzeko gerrak izango direlako. Oso zaila da inork bere borondatez erdira jaistea bere kontsumo maila. Are okerrago: Nazioarteko Energi Agentziaren datuek diote munduko energiaren %80 biztanleen %20k kontsumitzen duela. Munduko batez besteko kontsumoa estatubatuarren kontsumoa baino bost aldiz txikiagoa da, eta europarrona baino bi eta erdi aldiz txikiagoa. Eta batez besteko hori ere ez da jasangarria. Beraz, jasangarritasunera iristeko hortik behera jo beharko dugu geuk ere. Lehen esan dugunez, %90eko jaitsiera dakar horrek gure kasuan. Oso zaila da ideia hori “saltzea” mendebaldean.

 

Energia berriztagarrietan bilatzen ari dira batzuk salbatuko gaituen bide alternatiboa…

Ni kritikoa naiz horiekin, eta badakit zertaz ari naizen, urteak eman ditut-eta energia berriztagarriekin ematen duten aukerez ikertzen; ea horiekin bete litekeen erregai fosilak agortzeak utziko duen hutsune energetiko erraldoia: 10.000 tona petrolio baliokide urtean, guztira kontsumitzen ditugun 12.000 tonetatik. Eta ondorio batera iritsi naiz: ez dago sistema honi eusterik. Lehenik eta behin, berriztagarri esaten diegun horiek ez dira berriztagarriak. Izatez, sistema teknologiko ez-berriztagarriak dira, agortu, zahartu, matxuratu egiten direnak. Aldiro ordezkatu egin behar dira. Hori bai, sistema horiek gai dira biosferan dauden energia berriztagarriaren fluxuaren zati bat harrapatzeko. Baina ez dira sistema berriztagarriak hitzaren zentzu hertsienean, gaizki erabiltzen ari gara terminologia. Bestalde, zenbateko intentsitatea ematen digute energia mota horiek? Gaur egun ez gara bizi kantitateaz bakarrik, intentsitateaz ere bizi gara. Londresetik New Yorkera doan hegazkinak intentsitate handiko energia kontsumoa du, erabiltzen duen erregaitik aparte beste inongo iturritik lortu ezin dezakeena.  Energia berriztagarriekin ezin dira mugitu ez ejertzitoak, ez mekanizatutako nekazaritza, ez industriaren zati handi bat, ez garraioa. Gaur egun munduko garraioaren %94,5 petrolioarekin egiten da. Petroliorik gabe jendarte honek ezin du funtzionatu, batez ere hiriek. 48 ordutan hutsik egongo lirateke supermerkatuak. Eta petrolioak ematen digun energia fluxu handi hori ezin digute eman energia berriztagarriek.

 

Beste bizimodu bat sortu beharko da orduan. Nola?

Nire ustez, gero eta urriagoa izango den energia benetan nahitaezkoak diren gauzetarako erabili beharko dugu, betiere bizimodu duin bati eutsiz. Jendarte modernoa aztertuta konturatzen gara egiten dugunaren portzentaje oso handi bat guztiz baztergarria dela. Gure turismo eredua, publizitatea, eliteko kirola, azpiegitura faraonikoak, Espainian 100 unibertsitate baino gehiago egotea… Nahitaezkoak dira denak?

 

Zer da nahitaezkoa?

Jatea. Bizileku bat. Janzteko zerbait, ez asko. Klima oso hotzetan, berotzeko sistemaren bat. Eta askoz gehiago ez.

 

Osasungintza, hezkuntza, kultura…?

Osasungintza eta hezkuntza nahitaezkoak dira, jakina. Baina, osasungintza behintzat, gaurko baino maila apalagoan. Orain daukagun osasun sistema erraldoi hau oso atsegina da, baina energia kopuru ikaragarria behar du. Aldi berean, milaka ume hiltzen dira sendatu daitezkeen gaitzez.

 

Desazkundea ere ez da betiko izango. Ekonomia estazionarioa aurreikusten duzu, gorabeherarik gabekoa?

Bai, jendarte industrialaren aurretik zegoena bezalakoa. Lehen sektorean oinarrituko da, biosferan, horrek ematen baitugu jana, eta berriztagarria da . Bigarren sektoreko aztarnak geratuko dira, baina bazterrekoak, industria aroaren aurretik egon izan diren bezala. Oso oinarrizko industria izango da, landugabea, bertan ekoitzitakoa kontsumituko den lekutik oso hurbilekoa. Haatik, horra iristeko prozesua nolakoa izango den esatera ez naiz ausartzen. Geologiak dio beheranzko joera leuna izango dela, baina gure jarrera aldatu ezean dena amiltzea eragin dezakegu. Egoera pribilegiatuan gaudenok indar militarra erabiltzen segitzen badugu  horri eusteko, zenbait energi fluxu bat-batean eten daitezke. Oso latza izan daiteke hori. 

 

Norbaitek esango du, halere, egin beharko dela ahalegina zientziak aurrera egiteko, benetan zerbaiterako balio duten aurrerakuntza teknologikoak garatzeko…

Herritarrok jabetzen hasi behar dugu dauzkagun mugez. Orain arte pentsatu izan dugu muga horiek ez zirela existitzen, eta uste dut herritar gehienek oraindik hala pentsatzen dutela. Zenbat eta beranduago aurre egin egoera berriari, okerrago denontzat.

 

Diozunez, CO2-ak eragindako Lurraren beroketa aitzakia modura erabiltzen ari dira batzuk, benetako arazoari aurre ez egiteko.

Atmosferako CO2 kopurua handitzen ari da. Hain zuzen ere, hamar milaren handitu da, milioiko 280 parte izatetik (atmosferaren %0,028) 380 parte izatera (%0,038). Oso litekeena da aireak dituen osagaietako batean aldaketa hori gertatzeak, aldaketa txikia izanagatik, eragina izatea planeta osoaren kliman. Izan ere, klimak ekuazio ez-lineal oso konplexuen arabera funtzionatzen du; horrek esan nahi du aldaketa txiki batek eragin handia eduki dezakeela. Eta eragin hori konponezina izan daiteke, eta kalte larriak ekar diezazkioke habitatari. Hori dena egia da. Baina harrigarria da IPCCk (Klima Aldaketari buruzko Gobernuarteko Taldea) CO2- kopuruaren hazkundea moteltzeaz besterik ez kezkatzea. Ondorioaz kezkatzen dira, ez arrazoiaz, eta arrazoia da urtero 10.000 milioi tona erregai fosil erretzen ditugula. CO2-a zerk emititzen duen baldin badakigu, zergatik ez diogu emititzeari uzten?

 

Zenbait talde ekologista ere kritikatu dituzu, gai honetan erakundeen bide beretik joateagatik.

Ekologista batzuk hain kezkatuta daude CO2-az, alternatiba gisa proposatzen ari baitira planeta osoan parke eolikoak ipintzea. Energia fosil guztia haize-generadoreekin eta plaka fotovoltaikoekin ordezkatu daitekeela diote. Investigación y ciencia aldizkarian argitaratutako artikulu batean, batzuek diote hiru milioi megawatt sortzeko adina haize-generadore instalatuta, elektrizitate sorreraren arazoaren zati bat konpondu litekeela. Ez dute hitz egiten erregai guztiak ordezkatzeaz, ezta ere gizakion aktibitate guztietarako energia sortzeaz, besteak beste erabiltzen dugun energiaren zati handi bat ez delako elektrikoa, eta iturri horretatik elektrizitatea bakarrik lortu daiteke. Bada, kontuan hartu behar da munduan oraintxe 200.000 megawatt eratzen direla energia eolikoaren bitartez. Hiru milioi eratuz gero –eta horrekin, berriz diot, ez genuke arazo osoa konponduko–, planeta osoko haize guztien 25 hamar-milaren aldatuko lirateke. Hori azpimarratzekoa da. Kezkatuta gaude CO2 kopurua hamar-milaren bat aldatzeagatik, eta aldi berean proposatzen dugu Lurreko haizeen 25 hamar-milaren aldatzeko. Ez diezadatela esan horrek ez duela ondoriok eragingo. Ez dakigu! Bestalde, bi edo bost megawatteko milaka haize-generadore jartzea eromena da, industria astuna da, ehunka milioi tona altzairu dira, altzairu hori urtzeko behar den ikatz kopuru eskerga, kamioi handiak generadore horiek urruneko mendietara eramaten. Erne, ekologia horrekin! Zer ereduren bila gabiltza? Zertarako? Autobideetan gauez argiak piztuta edukitzen segitzeko? Gabonetako erakusleihoak argiztatzeko? Horretarako nahi dugu energia? Zoramena da.

 

Artikulua Argiaren 2279. zenbakian argitaratu zen.

Berriak

Alternatiba: “EAJk euskal gizarteari traizio egin dio berriz pentsioen erreforma babestuta”

Alternatibak EAJren erabakia salatu du, Kongresuan emandako abstentzioarekin “krisialdiaren hasieratik Zapateroren Gobernuak egin duen ereformarik murriztaile, bidegabe eta antisozialenetako bat babestu” duelako berriz. Hala adierazi du Ander Rodriguez Gipuzkoako Batzar Nagusietako Alternatibako bozeramaileak Espainiako kongresuan ostegun honetan hainbat taldek pentsioen erreforma geldiarazteko aurkeztutako egitasmoa atzera bota zuen batzarraren harira. Izan ere, jeltzaleen jarrerarekin, PP eta UPNren abstentzioekin eta CIUren aldeko bozkarekin batera, erreforma udan onartzeko aukera ireki dute.

Oraintsu arte “kanpainan promesak egiten ari ziren berberek euskal herritarrei traizioa egiten dietela” deitoratu du Rodriguezek. Hala, EAJri gogorarazi dio “langileen eskubideen aurkako eraso berri baten konplize” bilakatu dela, langileen bizi baldintzei kalte egingo dien erasoa, “urte gehiagotan lan egitera eta haien bizitzako tarterik zailenetako batean gutxiago kobratzera zigortuko dituena”.
 
Alternatibatik, Valeriano Gomezen hitzak berraztertu nahi izan ditu Rodriguezek, la nministroak esan baitu “sinplifikatzea izango litzatekeela erreforma erretiro adina atzeratzea besterik ez dela esatea”, askoz ere gehiago dakarrenean: “Euren lanpostua galdu ez duten edadekoak esplotatzea, gutxien kotizatu duten emakume eta gazteak miseriara zigortzea eta, batez ere, inolako lotsarik gabe pentsio pribatuen alde egitea bankaren mozkin iraingarriei mesede egiteko”.
 
Guzti horregatik, Alternatibak “basakeria liberalizatzaileak lan eta gizarte eskubideak berriz zanpatu ez ditzan” joka dezatela galdegin die dagokien guztiei eta, horrela, sindikatu eta alderdiei “merkatuen aginduetara gobernatzen dutenen pentsioen erreforma ez babesteko”eskatu die, “ez isiltasunarekin ezta aldeko botoekin”.
Berriak

Alternatibaren Nazio Koordinakundeak udal eta foru hauteskundeen inguruko hausnarketa plazaratu du

Alternatibak joan den igandeko udal eta foru hauteskundeetako emaitzak ospatu ditueta asteazken honetan bere Nazio Koordinakundea elkartu dela, honako hausnarketak plazaratu nahi dizkio euskal gizarteari.

-Alternatiba Euskal Herriko ezkerraren elkarlana berregiteko prozesuan parte hartzeko jaio zen. Igandeko emaitzek agerian utzi dute Bildu urrats handia izan dela artikulazio prozesu honetaneta Alternatibako gizon-emakumeek lan handiarekin eta ilusioz parte hartu dute bertan.

-Alternatibak pozik egoteko arrazoiak ditu, Euskal Herriko herritarrek aldaketa politiko, sozial eta ekonomikorako ilusioa eta itxaropena haien botoetan eraldatu dituztelako. Euskal Herriko erakunde ugarietan eskuina ordezkatzen duten EAJ, PP, PSE eta UPNri aurre egin ahal izango dien eragilea indartzen jarraitzeko apustuaren alde egiten jarraituko dugu, besteak beste, haien politika neoliberalek eragindako krisia herritarrei ordainarazi dietelako.

-Alternatibatik badakigu erantzukizun handia dela Bilduko hautagaiek Hego Euskal Herrian jaso dituzten 313.000 botoek adierazten duten konfiantza kudeatzea, baina inolako beldurrik gabe onartzen dugun erronka da, batzuek diotenaren kontra, jakin badakigulako udal eta foru programak egiteko orduan lan handia egin dela. Bestetik, Alternatibak erantzukizunhori herritarrekin partekatzeko apustua egiten dugu, benetakoa demokrazia parte-hartzailea bultzatuta.

-Igandeko emaitzekagerian utzi dute Bildu koalizioa osatzen dutenen batuketa baino gehiago dela eta ez dugu ahaztuko proiektu itxaropentsu honek lagun oso ezberdinen botoa erakarri duela, Bildun lanabes desberdina eta beharrezkoa ikusi dutenak.

-Hauteskundeen osteko itunei dagokionez, Bilduren helburu nagusienetako bat euskal ezkerrak  aniztasunetik bateratzea zela gogorarazi nahi du Alternatibak, eskumari aurre egiteko hain zuzen ere, indar eskuindarrek erabateko adostasuna lortzen dutelako aurrekontu antisozialak onartu, lan eskubideak murriztu eta kapitalaren interasak lehenetsita gobernatzeko, pertsonen eskubideen gainetik. Horregatik, Euskal Herrirako aldaketa politiko eta sozialerako programa politikoa eta sozialaren aldekoa pustua berretsi nahi dugu, herritarren gehiengo batek babestu duelako, eta hala egin behar dugu erakundeak gidatuta emaitzek hala agindu dutenean zein oposizioanegonda. Izan ere, Bildurenapustua,kanpainan adierazi dugun bezala, epe luzerakoa da, eta euskal ezkerrak badu bide luzea egiteko ahalmena eta ikusmena, demokrazia parte-hartzailea, patriarkatuaren aurkako borroka,  ingurumenaren eta natur baliabideen babesa eta justizia soziala aldarrikatzeko.

-Azkenik, ia hamarkada baten ondoren euskal gizarteak askatasunez bozkatzeko aukera izan duela txalotu nahi dugu Alternatibako gizon-emakumeok, baina ezin dugu ahaztu hainbat oztopo gainditu behar izan ditugula eta oraindik ere badirela parte-hartze politikoa debekatuta duten milaka herritar. Garai politiko berriek pertsona guztien eskubide guztiak errespetatuko dituen egoera eraikitzea ahalbidetuko dutela sinetsita, Alternatibak inolako bazterketarik gabeko hauteskundeak espero ditu hurrengo bozei begira, salbuespen legeak gaindituta.

Berriak

Bilduk elikadura subiranotasunaren eta baserritarren borrokaren alde egin du

BILDUk bere egiten du euskal baserritarrek elikadura subiranotasunaren alde abiatu duten borroka. BILDUrentzat, ez dago subiranotasun politikorik herri bat ez bada gai bere burua elikatzeko eta nekazal ekonomiak bultzatzeko. Hau da, ez bada gai baserritarrentzat diru sarrera eta lan baldintza duinak bermatzeko, herritarren kontsumo osasuntsu eta arduratsua sustatzeko eta ekologiari dagokionean orekatuak diren guneak sortzeko.

Erralde hiltegitik gertu gauden honetan, hiltegi honek irekitako bidea txalotu eta sostengatu nahi dugu. Bizkaiko Foru Aldundiak Zorrotzako makrohiltegiaren alde egin zuen bere garaian, penintsulako hiltegirik handiena eraikiz kanpotik ekarritako abelburuak hiltzeko batez ere eta negozio hutsean oinarriturikoa. Erralderi xentimo bat ere eman ez zion arren, gaur egun,

Zorrotzako hiltegia itxita dago porrot egin baitzuen; aldiz, Erralde hiltegiak aurrera darrai, tokiko abeltzainei zerbitzu hurbila eta kalitatezkoa ematen jarraituz, elikadura subiranotasunari bultzada emanez, abeltzainei prezio duinak eta egokiak eskainiz, komertzializazio zuzena sustatuz gure herrialdeko harategien bidez, proiektu errentagarria bihurtuz, eta noski, erosleari, tokiko haragia kontsumitzen duela eta tokiko abeltzainei sostengua ematen diela bermatuz. Erralderen eredua da etorkizuna, nahiz eta oraindik ere PNVk nekazaritza eta abeltzaintza, baserritarren izerdiaren kontura gutxi batzuek negozioa egiten jarraitzeko bidea dela pentsatzen duen arren.

Tamalez, ezkerrek, historikoki, baserritarren eskariak alboratu egin izan dituztela onartu beharrean gaude. Beste batzuk omen ziren aldaketaren eta iraultzaren protagonista, beste batzuk ziren lehentasunak, eta baserritarrei bigarren mailako funtzioa gordetzen zitzaien, azalekoagoa. BILDUk publikoki onartzen du akats hau eta gure landa indartzeko zein AmaLurra babesteko nekazal borrokak aldaketaren zati funtsezko direla aldarrikatu nahi du, bere buruaren jabe izan nahi duen herri baten isla direlako, irizpide jasangarrien arabera kudeatuko den herri baten isla.

Hala, elikadura subiranotasuna eta agroekologia bere agenda politikoaren baitan txertatuz egin nahi dio aurre aipatutako bidegabekeria historikoari.

Eta berebiziko garrantzia duen unean egin dugu, gainera, izan ere gure landaren desagerpena, baserritarren euren desagerpena jokoan dagoen unean egin baitugu. Zer etorkizun du herri honek gure bizitzaren eta janaren oinarria bera zimeltzen uzten badugu?

Zoritxarrez, Bilbao jaunaren politika kapitalista eta neoliberalak ezarri dute daukagun egoeraren ildoa. Bere eskutik ireki da deuseztapen bide hau, borrokan ari den nekazal sindikalismoarekiko harrokeria, mespretxu eta zabarkeriaz landaturiko bidea. Guk elikadura subiranotasunaren alde egiten dugun bitartean, eurek eredu agroindustrialaren alde egiten dute, enpresa bitartekari handien interesen mesedetan; epez kanpoko eta denboratik erabat aparte masiboki kontsumitzeko kultibo bakarrak sustatzen dituzte; ura eta lurra bezalako natur ondasunen pribatizazioa eta espekulazioa sustatzen dituzte; baserritarrek haziak elkartrukatzea krimen bihurtu nahi dute; Euskal Herriak sor zezakeen elikadura inportatzen dute; kontsumitzaileen osasunari ez zaio lehentasunik ematen eta transgenikoen kontagioa gero eta errealitate gertuagokoa bihurtu digute.

Noiz arte jasan beharko dugu etekina eta irabazia bitartekariek eramatea ekoizleen ordez? Noiz arte kriminalizatu behar ditugu nekazal ekonomiak eta hazien elkar trukaketa debekatu edo ezinezko neurri fitosanitarioak ezarri? Noiz arte behartuko dute produktore txikia, alternatiba ezak bultzatutik, kontrolatzen ez dituen produkzio eta salmenta sareetan sartzera? Noiz arte kondenatuko ditugu emakume baserritarrak jabetza eta gizarte segurantza eskubiderik ez izatera?

BILDUk “NAHIKOA DA!” dio. Ekonomia eta gizarte eredu berria nahi dugu, eta elikadura subiranotasuna dugu lehen arloa, proposamen zehatzen bidez: tokian tokiko ekonomia guneak sortzea, herrialde mailan prezioen behatokia sortuz ekoizpenetik kontsumitzaileak erosi arte produktuen prezioen gaineko jarraipena egiteko eta gehiegizko merkataritza praktiken aurrean zehapenak jartzeko aukera izango zuena, kate handiak albo batera utzi eta nekazal ekonomiak sustatzeko. Honetarako tokian tokiko azoka eta merkatuak sortzea, tokiko hiltegien alde egitea, produkzio agroekologikorako kreditu bigunak ematea edo kontsumo arduratsuaren aldeko kanpainak abiaraztea proposatzen dugu. Espekulaziorako zoruaren ordez lurra bera lehenetsi nahi dugu, tokian tokiko plan partehartzaileen bitartez. Euskal Herria transgenikorik gabeko lurraldetzat aldarrikatzea proposatzen dugu, transgenikorik ez Euskal Herrian!. Baserritarren lan eskubideak bermatzea proposatzen dugu. Funtsean, bada, gure landa eremuari eta lurraldeari itxaropena bueltan ekarri nahi diogu. Ama Lurra defenda dezagun!

Berriak

Bilduk aldarrikatu du politika soziala errotik aldatu nahi duela

Agerraldi honen helburua Bilbon eta Bizkaian egiten diren politika sozialak errotik aldatzearen aldeko apustu irmoa egingo dugula jakinaraztea da.

Guretzat, ezkerreko gizon-emakumeak, bizkaitarren eskubideak ez dira negoziatzen, ezta jolasten ere, ezin dira krisi edo hazkunde garaien arabera gauzatu.

Egun pairatzen dugun krisialdia da, hain zuzen ere, Bizkaiko eskuindarrak agerian utzi dituena: PP, PSOE eta PNV azalerazi dituena. Klase herritarrek instituzioen konpromisoa inoiz baino gehiago behar dutenean, langileen eskubideak inoiz baino gehiago babestu behar direnean, alderdi eskuindarrek maskara kendu dute eta merkatuen, bankaren eta transnazionalen alde egitea erabaki dute.

Krisia sortu zutenei babesa eman eta gehien pairatzen dutenak baztertzeko joera horretan, ez dute inolako oztoporik proiektua erraldoiak finanziatzeko. Laguntza sozialak, bitartean, murriztu egin dituzte, justizia sozialerako ezinbestekoak diren laguntzak; beraz, Udalak eta Bizkaiko Aldundiak pribilejioak eta gutxiengo aberatsen etekinak lehenetsi dituzte, herritarren gehiengoaren eskubideen aurretik.

Politika sozialak murriztearekin nahikoa izango ez balitz, herritarren artean zalantzaren hazia erein nahi izan dute ere, laguntza sozialak jasotzen dituztenak kriminalizatuz, hauen kudeaketa osoa iruzurra delaren zurrumurrua zabalduta. Benetako errudunak haiek direla ezkutatu nahi izan dute horrela, ondorioak beste batzuk ordain ditzatela nahi duten arren.

Gainera, jendearen eskubideetan sinesten ez dutenez, politika sozialetan sinesten ez dutenez, hauek finantziatzeko dirua murriztu egiten dute, aberatsak finantzatzeko, hain zuzen ere. Baina ez dira horrekin konformatzen eta logika kapitalista politika sozialetan uztartzen dute, lanaren prekarizazioaren eta subkontratazioaren bitartez.

Horrela, sektore publikoak ez ditu politika hauek zuzentzen, hainbat enpresa azpikontratatzen dituzte, haien gaineko zuzendaritza politikoa galtzen dela; beste aldetik, azpikontratazioak lan sozialen eta zaintzaren prekarizazioa dakar, askotan baldintza penagarrietan egiten direnak eta, gehienetan, emakumeen esku.

Laburbilduz, PNV, PSE eta PP ados daude politika sozialak murrizteko, beren eskubideak defendatzeagatik herritarrak kriminalizatzeko, publikoa pribatizatzeko eta gizon-emakumeak prekarietatera zigortzeko.

Guzti honen aurrean, Bilduk eredu alternatiboa eta erradikala eskaintzen du, hiru zutabe ukaezinetan oinarrituta:

1. Zaintza politika sozialen ardatza izango da, eta Bizkaiko Batzar Nagusietako zein Udaleko lehentasun nagusia. Pertsona guztiek behar dituzte zaintzak, batzuk besteek baino gehiago, eta hau elkartasuna indartzeko leloa izan behar du erakundeetatik.

2. Zerbitzuetarako sarbidea eta laguntza sozialak unibertsalak dira. Txiroak eta etorkinak kriminalizatzeari utzi behar zaio, aski da. Gizarte ireki baten aldeko apustua egiten dugu, hiritartarsun inklusiboaren aldekoa, non pertsona guztiak eskubide berberen jabe diren.

3. Politika sozialak publikoak eta kalitatezkoak izango dira: Bilduk azpikontratazioekin pixkanaka amaitzeko apustua egiten du, enplegu publikoa lan baldintzarik onenetan sortzeko. BAI, zaintzan eta politika sozialetan enplegua behar dugu, EZ ditugu behar proiektu erraldoiak, arazo ekologikoak, sozialak eta ekonomikoak areagotzen dituztenak. Ez dugu kopagorik nahi, BAI, ordea, erakundeek politika sozialetarako beharrezkoak diren baliabideak izatea.

Azkenik, IFAES eta Etxeko Arretako Zerbitzuko langileen borrokari gure babesa adierazi nahi diegu, PNVren kudeaketa sistemak ekarri duen prekarizazioaren eta aurrekontu murrizketen biktima direlako.

Berriak

Amaia Agirresarobe BECeko ekitaldian: “Bukatu da EAJren, PSOEren eta PPren garaia”

Hoy más de uno se atragantará al ver esta imagen del BEC lleno hasta la bandera. Por que somos miles de personas las que hemos venido a anunciar un tiempo nuevo, de ilusión y de esperanza, miles de mujeres y hombres que estamos aquí para decir alto y claro que el tiempo del PNV, Del PSOE y del PP ha terminado.

Ellos, desde los ayuntamientos, desde la Diputación y desde el Gobierno vasco, han querido gobernar Bizkaia a su antojo, generando más precariedad y más pobreza con su política de cementazo y recortes sociales. Con su incompetencia y su poca vergüenza.

Krisialdiak, haien laguminek sortutako krisiak, errealitate lazgarri honetan sakondu besterik ez du egin. Eta zoritxarrez, oso salbuespen gutxirekin, ez dugu inolako oposiziorik ikusi eredu bidegabe honen aurrean, ez dugu alternatiba demokratikorik edo herritarrik ikusi.

Porque el PNV, el PSOE y el PP no están al servicio de la ciudadanía, sino a las órdenes de la clase empresarial, de la banca y los mercados internacionales. Son ellos, los dueños del dinero, quienes quieren convertirse también en los dueños de este país. Son ellos, los gestores de este sistema injusto, los que no quieren oír hablar de cambios ni de alternativas. No quieren oír hablar de Bildu. Pero, por mucho que lo intenten, no van a callarnos, porque tenemos la dignidad y la fuerza para pararles los pies. Y vamos a hacerlo.

Bizkaiak eta Euskal Herriak behar duen eredu alternatiboa eraikitzera gatoz. Porque proponemos un modelo social construido desde abajo y a la izquierda.

Un modelo que devuelve la voz al pueblo, que defiende la democracia directa y participativa, para que no sigan siendo unos pocos los que decidan a su gusto en nombre de la mayoría, imponiendo macroproyectos a favor del interés de unas cuantas empresas y sin contar con la ciudadanía.

Un modelo que confronta con los intereses especulativos del gran capital, y que apuesta por el reparto de la riqueza, a través de una reforma fiscal radical y progresiva que permita el desarrollo de unos servicios públicos y de cuidado universales y de calidad.

Un modelo que combate la pobreza y el desempleo desde la raíz, que genera una nueva economía más equitativa, más solidaria, y con garantías sociales; una nueva economía desde planteamientos feministas y sin recortes para la clase trabajadora, en la que no se criminalice a las personas perceptoras de ayudas económicas. Aquí los únicos criminales son los delincuentes de cuello blanco expertos en el fraude fiscal.

Un modelo de sociedad abierta, plural, e inclusiva, que planta cara aquellos que hacen bandera del odio al diferente. Porque las personas migrantes, que viven, trabajan y buscan un futuro mejor en Euskal Herria no son recursos económicos de usar y tirar para engordar las ganancias de empresarios sin escrúpulos, ni mano de obra barata para parchear las carencias de las políticas públicas; son personas que sufren el modelo neoliberal injusto en toda su crudeza y junto con las que tenemos que luchar para cambiarlo.

Nuestra Bizkaia, nuestra Euskal Herria, tiene que ser feminista porque estamos hartas de la violencia contra las mujeres, hartas de la explotación y la desigualdad a la que nos condena su modelo patriarcal.

Nuestro país, nuestra Bizkaia es ecologista, y no vamos a permitir que continúe la devastación y la destrucción patrocinada POR aquellos que TIENEN LA INDECENCIA DE sonreir ante las cámaras CUANDO presentan carísimas infraestructuras que este pueblo no necesita.

Nahi dugun Bizkaia eta Euskal Herria euskalduna da, euskera eta euskal kulturarekin konprometitua. Gure kultura ez da gauza aldaezina; eraikiz joan den ondasun kolektiboa , heteregeneoa eta guztion ekerpenen emaitza da. Eta milaka urte duen kultura honek merezi duen sustapen politikoa izan behar du, kaleetan zein erakundeetan.

Porque defendemos nuestra tierra, también defendemos a nuestros baserritarras frente a unas políticas agrarias NEFASTAS, y frente a las transancionales que LES CONDENAN a la desaparición.

Guzti horregatik, eta milaka arrazoi gehiago ditugulako, haien harrokeriari apaltasunez lan eginda erantzungo diogulako, haien pribilejioen aurrean herritarren duintasuna jartzen dugulako eta kapitalarekiko menpekotasunari Euskal Herriko eraikuntza nazional eta soziala bultzatuz aurre egingo diogulako.

BILDU BIZKAIA, BOZKATU BILDU!

Berriak

Bilduko gazteek “etorkizun beltzari” buelta emateko aukera bakartzat jo dute koalizioa

Jatorri eta eremu ezberdinetatik eratorriko gazteak izanik ere, gaur hemen aurkitzen garen gazteak zapalkuntza bera jasaten dugu. Hemen gaudenok etxebizitza duin bat eskuratzeko aukerarik ez daukagun gazteak gara, gure etorkizun laboralean argirik ikusten ez dugun gazteak, gure ikasketak aurrera eraman ahal izateko bermerik ez dauzkagunak edo kontsumora bideratutako aisialdi eredua kontsumitzera kondenatuak gaudenak. Askatasunez adierazteko eta antolatzeko eskubideak ere bermatuak ez dauzkagun gazteak gara.

Adibide guzti hauek gazteontzako etorkizun beltza baino ez digute erakusten. Etengabeko eskubideen urraketa da gazteok jasaten duguna. Emakume gazte bezala zapalduak gaude, ikasle zein langile bezala, edota euskaraz bizi nahi dugun gazteon eskubideak ere urratuak zaizkigu. Instituzioetan ez daukagu ahotsik, eta gure iritzia ez da inoiz kontutan hartzen. Gugatik erabakitzen dute, baina ez dute gugatik sufritzen. Aterabidea eman behar zaion larrialdi egoera da jasaten duguna.

Horregatik, konponbiderako garaia heldu da, aurrea hartzeko momentua, indarrak bildu eta gure ahotsa entzunarazteko garaia. Gure eskubideen errespetua exijitzeaz harago, dauzkagun alternatibak garatzeko unea heldu da, gure bizi baldintzak hobetzeko dauzkagun proiektu errealak aurrera eramateko unea, gazte ahotsa berreskuratzeko unea. Independentzia da gure proiektua, gure etorkizuna guk eraikitzeko formula, eta BILDU da gure tresna. Instituzioak gazteoi irekiko dion tresna, Euskal Herriak behar duen aldaketa politiko eta soziala ahalbidetuko diguna, ezkerreko perspektibatik oinarri aurrerakoietan eraikitako aldaketa.

Independentzia behar dugu gazte askeak izan nahi dugulako, askeak izango garelako, askeak, zelan antolatuko garen erabakitzeko, gazteon sorkuntzari bide emango dioten espazioak autogestionatzeko. Gazteontzako lan baldintza duinen alde lan egingo dugu, hauek lortu arte. Herri eta hiri jasangarriak eraikiko ditugu, bertako kale eta zelaiak herritarron beharrizanen arabera erabiliz. Gure sexualitatea era askean bizi eta adierazi nahi dugu, honengatik irainduak edota erasotuak izan barik. Kaletik aske ibiltzeko bermea lortuko dugu, emakume eta gaztea izateagatik sentitu dezakegun beldurra alboratuz.

Euskaraz bizitzeko hautua egina daukagun gazteak gara, horretarako gure hizkuntza sustatuz eta erabiliz. Ikasleok gure ikasketak euskal kurrikulumaren baitan burutzea lortuko dugu, hezkuntza euskaldun eta dohako baten alde lan eginez. Herritik eta herriarentzat sorturiko jaiak bultzatuko dituen eredu partehartzaile eta herrikoia hedatuko dugu. Gazteon hitza eta erabakia berreskuratzeko prest gaudelako.

Guzti honengatik, BILDU da gure aukera bakarra. Aukera gaztea, gure aldarrikapenak instituzioetara eramateko gazteon tresna berria, gazteon ahotsa berreskuratzeko aukera. Aurreikusi dezakegun etorkizun beltzari buelta emateko alternatiba erreala daukagu BILDU, bide luzea egiteke daukan alternatiba, berria eta ezberdina, denok osatzen dugun alternatiba alegia.

Beraz, etorkizun hobe bat eraiki nahi duten gazte guztiei deitzen diegu indarrak biltzera, independentziaren alde apustu egitera, BILDU bozkatzera. Era berean, hurrengo larunbatean, maiatzaren 14an, Barakaldoko BECen burutuko den ekitaldi nazionalean parte hartzeko deia luzatzen diogu euskal gazteriari. Euskal Herriaren geroa garelako, hain beharrezkoa zaigun aldaketa politiko eta soziala bermatuko duen indarra garelako, hurrengo igandean, maiatzaren 22an, entzun dezatela gure oihua, independentziaren bidean, bete ditzagun ilusioz eta kolorez hautestontziak!

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X