Alternatibak Urkulluri galdetu dio zein gizarte politikak desagerraraziko dituen AHTa ordaindu ahal izateko

Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek hauteskundeetan bakarrik pentsatzen aritzea leporatu dio gaur EAJko lehendakarigai Iñigo Urkulluri, Eusko Jaurlaritzak Abiadura Handiko Trenaren lanak ordaintzea proposatu ostean: “Kontraesan handia da hurrengo urteetako zor eta finantza-zama handiaz hitz egin eta, aldi berean, AHTak suposatuko duen dirutza ordaintzeko prest dagoela esatea”. Hori dela eta, Matutek Urkulluren inkoherentzia salatu nahi izan du; “kudeaketarako inolako gaitasunik ez duela eta edozer gauza saltzeko prest dagoela erakutsi du lehendakaritza eskuratzeko”.

Alternatibatik azpimarratu dutenez, “Alemaniako bankuetatik agindu eta Madriletik inposatutako murrizketa sozialak  geldiaraztea da gure lehentasuna” eta, horregatik, “arduragabekeria izugarria da euskal herritarrek gehiago ordaindu behar izatea aldez aurretik gizartean eztabaidatu ez den eta zalantza handiak dituen makro azpiegitura”, kontuan izanik Gasteiztik haratago joango den bermerik ez dagoela.

Alderdi ezkertiarreko bozeramaile eta EHBilduko hautagaiak Urkulluri galdetu dio ea “AHTa ordaintzea nahiago duen osasungintzan, hezkuntzan eta politika sozialetan murrizketak eginda, kontuan izanik urriaren 21eko bozen ostean agintean izango den Eusko Jaurlaritzak diru gutxiago izango duela”. Horrexegatik eta, azkenik, jeltzaleak “arlo guzti horietan murrizketak egingo dituen” argitu behar duela ziurtatu du, bestela, “herritarrekin gezurretan ariko” litzateke.

Soberanía alimentaria y las PAC / Elikadura subiranotasuna eta NPB

A lo largo de los últimos días hemos podido leer declaraciones de Antonio Basagoiti en las que señalaba que EH Bildu pretendía que “nos matemos y comamos los vascos unos a otros por su independencia” por haber presentado un grupo de trabajo en pro de la soberanía alimentaria, o el ultimo artículo de opinión de Iñaki Ezkerra en el que indicaba que la propuesta de soberanía alimentaria de EH Bildu haría que “Al vasco se le distinguiría antropológicamente porque le saldrían los pimientos de Gernika por las orejas, el txakoli gorri de Bakio y las alubias de Tolosa”. Para poder contextualizar, y así poder entender, ese discurso se nos ocurren dos posibles razones; crear opinión partiendo de la falta de conocimiento o partiendo de la falta de rigor, falacias y prejuicios. Para ellos (y para el que quiera), va dirigido este video explicativo.

Antonio Basagoitik eta beste hainbatek asteotan botatako astakerien ostean, EhBilduk Elikadura Subiranotasunaren aldeko lan taldea martxan jarri izanaren harira; argigarria izan daiteke elikadura subiranotasuntaz ari garenean zertaz ari garen argitzea. Bide honek horretarako aukera bikaina ematen du oso modu errazean (gazteleraz baino ez dago).

“Birziklatzeari zentsurarik ez; Gipuzkoa aldatzen ari gara” manifestaldira joateko dei egiten diogu jendarteari

Egun gutxi barru, EAJk, PSEk eta PPk Juan Karlos Alduntzin Gipuzkoako Ingurumen diputatuaren aurkako zentsura mozioa onartuko dute. Honen aurrean, EH Bildu koalizioa osatzen dugunok ez ginela geldirik geratuko iragarri genuen eta, gaurko agerraldi honen bitartez, oposizioak blokean hartu duen bide horren aurrean gure desadostasuna agertzeaz gain, hiru alderdi horien jarrera salatzeko mobilizazio bat deituko dugu.

Ezer baino lehen komeni da gogoaraztea nola iritsi garen zentsura mozio honetara. Oposizioak, orain dela oso aste gutxi arte, Gipuzkoa geldirik zegoela zioen, Diputazioa ez zela Gipuzkoako arazoei konponbidea aurkitzeko gai eta abar eta abar. Baina hondakinekin dugun arazoa behingoz konpontzeko gai den plan integrala mahai gainean jarri denean, orduan hasi dira urduritasunak eta kontraesanak eta, ondoren, inoiz inon ikusi ez den ekimen bateratu bat abiatu dute EAJk, PSEk eta PPk: diputatu baten aurkako zentsura mozioa.

Zer proposatzen du bada plan horrek, bere aurkezpenak horrelako ezinegona sortarazleko oposizioan? Hitz gutxitan laburbilduz, konponbidea dugu esku artean, eta, gainera, 200 miloi euro gutxiago kostatuko da, erdia alajaina, eta Europako ebazpenetan oinarritzen da, hau da, birziklatzean, eta ez hondakinen errausketan. Horixe da gakoa: plan hau oso egingarria eta errealista da, ez da utopikoa. EAJ, PSE eta PP laster jabetu dira planaren potentzialtasunaz eta hori ezkutatzeko, zarataka eta espantuka hasi dira, benetako eztabaidari ihes egiteko.

Errauste plantak ez zeukala alternatibarik esan eta esan ibili dira Gipuzkoan azken hilabetetan. Baina erakutsi digute baietz, badagoela beste aukera ekologikoagoa eta eramangarriagoa, eta gaur egun Zubietan errauste planta bat eraikitzea zentzugabekeria galanta dela. Alde batetik, gipuzkoarrok ez dugulako gaur gaurkoz horrelako azpiegiturak behar dituen adina hondakinik ekoizten. Martxan hasi bezain pronto hondakinak inportatzen hasi beharko litzateke. Bizkaiko Zabalgarbi errauste planta jada egoera horretan dago, eta EH Bildu ez dago prest horretarako, inondik inora.

Beste aldetik, Europako ebazpenak daude. Jakina den bezala, 2020 baino lehenago birziklatu daiteken guztia birziklatu behar da, eta ezingo dira erraustu ez eta isuri. Hori denok argi badaukagu, eta, ondorioz, errefusa erretzeko errauste planta planteatzeak, zentzugabekeria baino, gipuzkoarrei iruzurra egitea da.

Beraz, argi dago errauste plantaren eraikuntzaren atzetik beste interes ekonomiko eta politiko batzuk daudela. Lobby ekonomikoa eta EAJ, PSE eta PP gipuzkoarren interesak alde batera uzten ari direla. Gaur zentsura mozioa da, baina argi dago hau ez dela ekimen isolatua. EH Bilduren aurkako estrategia komun batean kokatu behar da zentsura mozioa. EAJ, PSE eta PP hirukotearen asmoak argi daude: ezkerreko soberanista eta istaren aurkako fronte bat osatzea eta Gipuzkoan abian den aldaketa politiko eta soziala gelditzea.

Haatik, Gipuzkoan aldaketa politiko eta soziala sendotzen ari da. EH Bildu koalizio berriak politika egiteko beste era bat ekarri du, herritarrekin eta herritarrentzat. Euskal Herrian bizi dugun aro politiko berria osasuntsu dago Gipuzkoan, eta gure kaleetan bakera eta demokraziara doan bidean aurrerapausoak ematen ari gara etengabe. Baina EAJ, PP eta PSE oraindik ez dira aro berri honetara iritsi, iraganari lotuta jarraitzen dute, eta oraindik ez dira gai izan egoera politiko berri honetan kokatzeko.

Eta honetan guztian EAJren jarrera bereziki kezkagarria da. Azkeneko udal hauteskunde kanpainan, 2011an, “batu gaitezen” leloa erabili zuen, erabakitze eskubidearen aldeko batasuna aldarrikatuz. Urtebete geroago, ordea, badakigu zein den beraien lehentasuna: iraganeko status quo mantentzea, eta horretarako PSE eta PPrekin batu da. Gipuzkoan erabakitze eskubidearen inguruko gehiengo berriak osatzeko urratsak eman beharrean, herri honen hitza behin eta berriz ukatzen dutenekin batu da. Gaur Alduntzinen aurkako mozioa da, baina aste honetan, ikusi ere egin ez duten euskal presoei buruzko film bat zentsuratu zuten Donostiako udalean, berriro ere PP eta PSEren eskutik. EAJ edozeinekin paktatzeko gai da denak berdin jarrai dezan.

Eta zentsura moziora itzuliz, benetan neurriz kanpokoa dela nabarmendu behar dugu. Horrelako mozioak, lapurretak egin dituzten politikarientzat pentsatuta daude. Eta ezin da ukatu Gipuzkoan horrelako ekimena merezi izan duten bestelako kasuak egon direla, Bidegiren kudeaketa, adibidez. Baino ez EAJk, ez PPk eta ez PSEk ez dute horretarako beharrik sentitu, eta lehen aldiz zentsura mozio bat bere programa betetzen duen diputatu bati ezarriko diote.

Egoera honek herritarren artetik erantzun bat merezi du. Zentsura mozioa Batzar Nagusietan uztailak 6an tratatuko da, eta datu guztien arabera, aurrera aterako da. EH Bilduk Gipuzkoar guztiei dei egiten die hurrengo egunean, uztailak 7 larunbata, arratsaldeko 17:30etan Donostiako Boulebard-etik “Birziklatzeari zentsurarik ez; Gipuzkoa aldatzen ari gara” lelopean egingo den manifestazioan parte hartzeko.

PP, PSE eta PNVk osatzen duten lobby politikoak ezkerreko abertzaleon alternatiba ahultzea du helburu

Egun hauetan Gipuzkoako herritarrak harrituta ari dira jarraitzen Zubietako errauste plantaren inguruan EAJk, PSEk eta PPk osatzen duten blokea eskaintzen ari den ikuskizuna.

Atzo EAJk iragarri zuen bat egiten duela PPk Juan Karlos Alduntzin Ingurumen diputatuaren aurka iragarri duen zentsura mozioarekin. Horren aurrean, Euskal Herria Bildu koalizioak gertatzen ari denaren inguruko irakurketa politikoa helarazi nahi dio Gipuzkoako gizarteari.

2012-06-15-ehbildu-prentsaur

Lehenik eta behin adierazi behar duguna da Alduntzin diputatuaren aurkako zentsura mozioak ez duela funtsik, eta orain arte gobernuan izan den klase politikoaren ahultasun politikoaren adierazle dela. Eskaera horrek ez du inolako bide politikorik, izan ere, errauste planta egitearen erabakia udalei eta mankomunitateei dagokie, eta Gipuzkoako udalen gehiengoak behin eta berriz adierazi du ez duela jarriko euro bakar bat ere errauste planta eraikitzeko, izan ere, udalek prebentzioa, berrerabiltzea eta birziklatzea ardatz dituen eredua lehenesten dute, eta bazterrean uzten dute errausketa hondakinak tratatzeko bide bezala, horrek mugak jartzen dizkiolako birziklatzeari eta hondakinak sortzea, kontsumoaren eredua, beharrezko duelako errauste planta bideragarri egiteko.

Beraz, bistan da zentsura mozio hau ez dagoela hondakinen arazoa konpontzera bideratuta, kontrakoa baizik: arazoa are gehiago nahaspilatzeko aurkeztu nahi dute. Konponbideak planteatu ordez, EAJk, PPk eta PSEk geroz eta oztopo gehiago ari dira jartzen Gipuzkoaren aurrerabidean. Esan dugu EAJk, PPk eta PSEk planteatutakoak arazoa ez duela konpontzen, horregatik, guztiok, herritar guztiok, buruan dugun galdera honakoa da: zer ote dagoen egiazki honen guztiaren atzetik. Ze interes ditu EAJk, PSE eta PPrekin batera, errauste plantaren gaia hain muturreraino eramateko? Zer egiten du Urkulluren eta Egibarren EAJk Basagoitiren PPri eta Patxi Lopezen PSEri men egiten? Bistan da. Hondakinen arazoa konpontzea lehenetsi ordez, interes politiko eta ekonomiko argi batzuk lehenesten ari dira.

Interes ekonomikoei dagokionez, bistan da errauste plantaren atzean milioika euro daudela, eta eraikuntzaren sektoreko enpresaburuak presionatzen ari dira bai ala bai errauste planta eraikitzeko. Espainiako eredu den adreiluaren ekonomia Gipuzkoan ezarri nahi dute. Adibide ugari ditugu, eta jada ez digute ziri gehiagorik sartuko.

Beste alde batetik, esan dugu zentsura mozioaren atzetik bestelako interes politiko eta alderdikoiak ere badaudela. Euskal Herriaren etorkizuna baldintza dezakeen hauteskunde batzuen atarian gaude, eta EAJrentzat, PPrentzat eta PSErentzat aurre egin beharreko arerioa gu gara, Euskal Herria Bildu osatzen dugun ezkerreko gizon eta emakumeok gara. Egunetik egunera indartzen ari den alternatiba politikoa eta ekonomikoa ordezkatzen dugu, egunetik egunera are egingarriago bihurtzen ari den alternatiba, hain zuzen ere. Sistemaren krisi honetan, EAJk, PSEK eta PPk betikoa defenditzen dute: adreiluaren ekonomia eta espekulazioa, eta horren aurrean, Euskal Herria Bildu aldaketarako aukera bakarra da. Horregatik, egunak joan egunak etorri, gero eta urduriago daude, eta etsita jokatzen dute, eta atzokoa horren isla da. EAJk, PSEk eta PPk gauzak bere horretan utzi nahi dituzte. Ez dute nahi ezer aldatu. Hondoak jota eta krisi ekonomiko latzean dagoen eredua biziberritu nahi dute, nahiz eta eredu horren ondorioz gaur egun milaka eta milaka langabetu izan, egunero jendea etxerik gabe geratu, eta pobreziaren muga geroz eta jende gehiagok gainditu. Eta ezin aipatu gabe utzi eredu honek ere ingurumen krisia ere eragin duela, naturaren ustiaketa irrazionalean oinarritzen baita eta azpiegitura handietan dirua xahutzen dutelako. Ondorioz, gaur egungo eredua sostengaezina da, bai ikuspegi ekonomikotik bai ingurumen ikuspegitik. Eredua agortuta dago, eta aldatu egin behar da berehala.

PPk, PSEk eta EAJk sostengatzen duten lobby politikoak Gipuzkoako gobernua ahultzea du helburu, horrekin ezkerreko eta abertzalea den alternatiba ahultzeko. Batzuen eta besteen helburua argia da: kosta ahala kosta saihestea Euskal Herria Bilduk hauteskundeak irabaztea. Modu horretara saihestu nahi dute independentismoak herri honi hitza eta erabakitzeko gaitasuna ematea, eta beste alde batetik, batzuei pagotxa bukatzen zaienaren beldur dira, izan ere, Euskal Herria Bildurekin eraikuntzaren enpresaburu handiek eta enpresa energetiko handiek ez dutelako aldeko traturik izango inongo komisioren truke.

Horregatik, EAJ, PSE eta PPri dei egiten diegu euren interes politiko eta elektoralak lehenestea uzteari, eta Gipuzkoaren eta Euskal Herriaren arazoak konpontzeko proposamen positiboak egiten hastea. Tamalez, atzo EAJk egindako urratsa kontrako norabidean doa erabat, eta, gainera, ez du hondakinen arazoa konponduko.

Amaitzeko, argi eta garbi esan nahi dugu Euskal Herria Bildu lanean jarraituko duela, orain inoiz baino gogo gehiagorekin, alternatiba politiko eta ekonomiko bat eraikitzeko Gipuzkoarentzat eta Euskal Herriarentzat, erabaki eskubidearen errespetuan, justizia sozialean eta ingurumenarekiko errespetuan oinarrituta.

Eta gaur inoiz baino indar gehiagorekin dei egin nahi diegu herritarrei iganderako errausketaren kontra antolatu den ekimenean parte har dezaten. Igandean osatuko dugun kolorezko mosaikoak aurre egingo dio Egibar, Basagoiti eta Lopezen modukoen kolore grisari, herri honetan ezer aldatu ez dadin nahi duten horiei, hain zuzen ere.

Trailer del documental “Voces de la transición (agroecológica)” – “Voices of transition” dokumentalaren trailerra

Un documental de Nils Aguilar, en proceso de postproducción, que atestigua la inminente “Transición agroecológica”. ¿Cómo podemos organizarnos para preparar nuestros campos y nuestras ciudades para el doble desafío del cambio climático y el pico petrolero? Quieres participar o contribuir con el documental? Aqui puedes conseguir una copia en DVD en preventa, o incluso hacerte co-productor de la pelicula! www.milpafilms.org

Voices of transition (Trantsizioaren ahotsak) Nils Aguilarrek zuzendatuko dokumentala da, ekoizpenaren ondorengo fasean dagoena. “Trantsizio agroekologikoa” da jorratzen duena. Nola antolatuko gara aldaketa klimatikoak eta petrolioaren krisiak dakartzaten erronkei gure hiri eta larreetatik aurre egiteko? Dokumentala amaitzeko laguntzarik eman nahi? Helbide honetan, www.milpafilms.org , DVDaren aurre erosketa edota produktore bilakatzeko jairraibideak eskaintzen dira.

http://www.youtube.com/watch?v=ln3Cv0Dzoak

Ingurumenarekiko konpromisoak

Oier Espilla – Alternatibako Mahai Ekologista

Ekainaren 5ean ingurumenaren nazioarteko eguna ospatu dugu. Ingurumenak beste gai garrantzitsuekin zer du komunean? Urtean egun bat aukeratzen dela bere arazo eta soluzioak are gehiago gizarteratzeko, eta oso zaila egiten zaigula iritzi artikulu bat idazten dugunontzat urte osoan konponbide bila dihardutenen lana plazaratzea.

Behin eta berriz entzun dugu adituen ahotik ingurumenak gure inguruko arlo askotan duela isla. Egunero agertzen dira hamaika erabaki non gure erabaki xumeak nolabaiteko eragina izango duten, gure ingurumenean eta guk osatzen dugun gizartean; eta gure ingurumena entzuten dugunean gure herri eta hiriek ere horren parte dira, gure kale eta zaratek ere ekosistema partikular bat garatzen baitute.

Ingurumena ere gizakion krisiaren biktima da, finantza sistemak baino lehenago pairatu behar izan zituen sistemaren ankerkeriak. Gizateriaren berekoitasunak munduko makina bat baso ustiatu ditu eta orain baso horiek arnasestuka dabiltza, jatorri fosileko energi iturrien agorpenaz eztabaidatzen den unean, oraindik ere alderdi eta sektore batzuk horren apustu egiten dute, nahiz eta itxura aldetik apaindu duten modernitatearen izenean (fracking-a dugu horren eredu), gure bizimoduaren erritmo aldaketaren planteamendua oraindik errotik aztertu gabe, zaborren kudeaketaren aurrean hausnarketa eta eztabaida kaleratu da zorionez, guk gure eginkizunekin dauzkagun betebeharrak herritarroi ezarriz, eta inoiz ahaztu gabe produktu baten zikloa ahalik eta luzeena eta itxiena  egin behar dugula. 

Ingurumena ez da izaki arrotz bat. Munduko lehen maizterra da, eta lehen esan bezala, zuzenean jasan ditu gaur egun indarrean dagoen sistema kapitalistaren ondorioak. Adibidez josi genezake artikulu hau, baina aipatzekotan egun hauetan pil-pilean dagoen gai bat aterako dugu nabarmentzera: uraren pribatizazioa. Madrilgo autonomi erkidegoan izen abizenak ditu gaitz honek. Canal de Isabel II. Madrileko metropolian uraren ziklo osoaz arduratzen den entitate publikoa dugu berau; publikoa orain dela gutxira arte behintzat. Ez gaituzte harritzen han agintzen ari direnen asmoek. Ura bezain funtsezkoa den beste arlo bat ere pribatizatzen hasi ziren (osasuna hain justu), ospitale pribatuak areagotuz, norberaren osasuna ere norberak duenaren menpe jarrita, zure baliabideen arabera eginez zure etorkizunik gertuena. Honen harira doa, hain justu, uraren pribatizazioa. Ura osasuna baita. Eta bere pribatizazioak aurrera eginez gero, kudeatzaile urri eta interesatu batzuen esku egongo da, espekulazioari atea irekiz eta guztiaren gainetik irabaziak izango dituen entitateen esku. Eta holako kasuen eragina ikusi izan dugu Hegoamerika hegoaldeko hainbat estatuetan. Baina beti existitu da kapitalismoaren aurrean alternatiba. 2010etik dator Canal de Isabel II.a pribatizatzearen ideia, eta geroztik herri mugimenduek gogoz erakutsi dute euren oposizio garbia.

Ikusten dugun moduan, interes pribatuen eskutik datorrenari aurka egiteko prest dago jendea. Beraz, etsipenak ez gaitzala geldiarazi. Madrilen antzera, munduan zehar barreiatuz ingurumenaren eta osasunaren defentsan ugari dira herriak. Aipagarria da herri eta komunitate indigenen borroka. Enpresa eta askotan gobernu indartsuei egin behar izan diete aurre. Lurrarekin, ingurumenarekin, lotura zuzena agertu dute urte luzeetan, “lehen” munduko biztanleoi erakutsiz nola posible den ekoizpena-lurra orekarekiko errespetuaren konbinazioa, eta haratago joanez, interes kolektiboei dagokionez autogestioa izan dute ardatz, kooperatibismoaren oinarriak eurek ezarri dizkigute. Merkatuek amesten duten hitz magikoa, efizientzia, eurek lortu dute euren antolaketaren bitartez. Monolaborantzatik alde eginez, produkzio mugatua eta naturaren (eta ez merkatuaren) erritmoei jarraituz (sasoian sasoiko produktuak, lur mota bakoitzari norbera egokituz eta ez alderantziz, komunean jarri bakoitzaren soberakinak eta merkatu justu bat eraiki). Azkenean, holako kasuak ikusiz, gure buruari herri zibilizatua nor den galdetzea ez gaitu harritzen. Bien bitartean, gure momentuko bizitza ikusita, gauzak hobetzearren bidera genitzake indarrak, garraio publikoa bultzatuz (bide gorriak herri-hirietan, eskualdeetan autobusa bultzatuz kotxearen papera alboratuz), sasoiko produktu ekologikoak janez, urari eta zaborrei ahalik eta ziklo zarratuena burutuz, kontsumoa murriztuz beti ere.

Azken finean, ez gaude betirako mundu finitu honetan, utz diezaiegun gure ondorengoei, behintzat, tekleatzen dugun momentu berean aurki ditzakegun baliabide natural guztiak. Gure konpromisoa baita.

Alternatibak AHTren kontra larunbat honetan Hernanin eratuko duten giza katearekin bat egitera deitu du

Alternatibako Ekologia Mahaiko bozeramaile Asier Vegak larunbat honetan Hernanin egingo den mobilizazio nazionalarekin eta giza katearekin bat egiteko deia egin du gaur. AHT Gelditu! Elkarlanak antolatutako ekintzak dira, makro azpiegitura honen eraikuntza geldi dezatela exijitzeko, ekonomia zein ingurumenari eginiko kalte ikaragarriengatik. Elkarretaratzeak Osinaga auzoan egingo dira eta bertan bilduko diren milaka lagunek obrek kaltetutako zonaldeetatik osatuko dute giza kate erraldoia, Urumea bailaran Abiadura Handiko Trenaren eraikuntzak eragindako hondamendia agerian uzteko asmoz.

Alternatibatik berriz ere ukatu dute inolako ardurarik gabeko eraikuntzak aurrerapenarekin zerikusirik duenik, izan ere, trenaren aurkako koordinadoratik askotan gogorarazi dutenez, Espainiako Erresuma da trenbide mota honetako kilometro gehien eraiki dituen herrialdea eta, era berean, langabezian eta murrizketa sozialetan da nagusi Europan. Ildo beretik, Vegak gogorarazi du AHTa inoiz ez dela izan euskal herritarren benetako eskakizuna eta ez duela haren inguruan iritzirik emateko aukerarik izan, “gure lurraldearen zati adierazgarri bat porlanez estaltzen ari den arren, gure etorkizuna eta hurrengo belaunaldiena zorpetzen ari dela, ingurumenaren ikuspegitik zein ekonomikotik”.

Alderdi ezkertiarreko Ekologia Mahaiarentzat “zentzugabekeria” da AHTa bezalako proiektuei eustea “erakunde batzuetatik eskubide sozialak urratzen dituztenean, orain arte ukiezinak ziruditen hezkuntza eta osasungintzan murrizketak egiten dituztenean, milaka eta milaka gizon eta, batez ere, emakume, pobreziara kondenatzen dituztenean”. Guzti horregatik, Vegak Hernanira joateko deia berretsi du, elkarretaratzeak “trena geldiarazteko beste indar har dezan”.

‘Errausketari ateak ixten’ dokumentala ikusgai / Documental ‘Cerrando las puertas a la incineración’

Debagoiena Zero Zabor taldeak dokumental bikain honetan ederki islatzen du hondakinen kudeaketaren arazoa. Dokumentalean zaborraren arazoa bere osotasunean azaleratzen saiatu dira: garai bateko zaborraren kudeaketa, Europan dauden eredu desberdinak, Europar Batzordeak hiri hondakinak tratatzeko ezarria duen hierarkia, balorizazio energetikoa, errauskailuak beharko lukeen zabortegia, errauskailuak osasunari eta ingurumenari dakarzkion kalteak, errauskailuaren atzean dauden interesak, atez ateko bilketaren ezaugarriak, bosgarren edukiontziaren desabantailak…

Gipuzkoa Zero Zabor

El colectivo Debagoiena Zero Zabir ha reflejado en este documental la problemática de la gestión de los residuos, tratanto de afrontar el problema de las basuras en su totalidad: diferentes modelos en Europa, incineración, daños a la salud y ambientales, etc. El documental está realizado en euskera.

Elikadura subiranotasuna Euskal Herrian: Premia eta beharra

Ana Etxarte eta Asier Vega – Alternatibako bozeramaileak

Kapitalismoak eta babesa ematen dion egitura politiko, sozial eta kulturalak sortu duten zibilizazio krisialdiak erakunde eta herritar ezkertiarrei alternatibak eraiki, proposatu eta ezartzeko lanean gogor jardutera behartzen gaitu. Alternatiba hauek erradikalak eta asmo handikoak izan behar dira gizarte eredu bidezko eta zuzenago bateranzko norabidean gida gaitzaten, gaur egungo sistema jasangaitz eta ustelduaren aurrean; Alternatiba integralak, burujabetza ekimen anitzak biltzen dituzten alternatibak, feministen, ekologisten, sozialisten, baserritarren eta hiritarren topaketa errazten dutenak; era berean, alternatiba bideragarriak izan behar dira, gaur bertan gauza daitezkeenak, beste mundu bat beharrezkoa, premiazkoa eta posiblea dela frogatuz.

Egunotan, apirilaren 17an baserritarren borrokaren nazioarteko eguna ospatzen dugula 1996an Carajasen erail zituzten baserritar brasildarren oroimenean, Alternatibak elikadura burujabetasunak dakarren proposamen erradikal, integral eta bideragarriaren aldeko apustua egin nahi du. Elikadura burujabetzak gaur egun mundu osoko zein Euskal Herriko elikaduran nagusi den eredu agroindustrial kapitalistari aurka egiten dio. Eredu honek egungo munduko elikadura krisiaren, munduan zehar milaka eta milaka baserritarren bazterketaren, aldaketa klimatikoan sakontzearen eta transgenikoen bidez kontsumitzaileen osasun segurtasun ezaren erantzukizuna du. Azken finean, euskal nekazaritza eta abeltzaintza galzorian egotearen errudun da ere.

Elikadura burujabetzak aurre egiten dio gaur indarrean dagoen ereduari; produkzio eta banaketa kate erraldoietan oinarritu eta enpresa multinazionalek kontrolatzen duten eredua; laborantza intentsiboa eta labore bakarra azalera erraldoietan praktikatzen duena; epe laburreko produktibitatea lantzen duena; nazioarteko ezagutza patente bidez menperatzen duena; elikadura burujabetza oinarrizko elikagai ugariren nazioarteko prezioak  finantza merkatutan ezartzearen aurka ere dago.

Honen aurka, elikadura burujabetza herri bakoitzak bere elikagai eredua erabakitzeko askatasunean oinarritzen da. Bestalde, eredu sozio-ekonomiko alternatibo bat aldarrikatzen du, egroekologian eta baserri ekonomian oinarrituta. Kulturaren aldetik ere egokiak diren elikadura eredu ekologikoak defendatuz. Baita nekazaritza estentsiboa ere. Eredu honetan baliabide naturalak (lurra, ura, haziak…) gobernu eta gizartearen menpe egongo lirateke. Haien mantenuaren erantzukizuna publikoa izanik. Nekazari eta abeltzainen diru-sarrerak bidezkoak izan behar dira era berean. Baserri ekonomia sustatu behar da eta banaketa zirkuitu laburrak, tokikoak, indartu. Oinarri guzti hauek gizarte osorako elikadura osasuntsua izatearen giza eskubidea bermatu behar dute gaur egun kapitalismoak elikadurari ezarri dion merkantzia izaeraren aurka.

Beraz mundu osoa elikatzen duten nekazari eta abeltzainen eskubideak eta kontsumitzaile guztionak defendatzeko bidean indarrak batu behar ditugu elikadura burujabetasunaren alde. Bidezko mundu osasuntsu eta seguru batera heltzeko elikadura burujabetza beharrezko baldintza da egungo ereduaren ahultasunaren eta aukera desorekatuen aurrean. Bidezkoa eta posiblea da gainera aldarrikatzen duguna.

Beharrezkoa den indar metaketa honen barnean Euskal Herriko erakunde publikoei dei egiten diegu agroindustria eten dezaten eta, bitartean, elikadura subiranotasun estrategiak ahalbidetzen dituzten politikak bultza ditzaten. Gobernuek, aldundiek eta udalek agenda honen aldeko apustua egin behar dute Urduñaren bidea jarraituz. Urduña izan baita elikadura burujabetzaren alde konpromiso argi eta zehatzez beteriko Adierazpen Instituzional bat sinatu duen lehen euskal udala.

Horregatik, Urduñako Adierazpena jarraituz, politika publikoetan elikadura burujabetza betearazi dezagun: lehenik eta behin, eredu agroekologikoa errazten duen eredu produktiboa eraiki dezagun: produkzioari lagunduz lurjabeen aurrean. Enpresa handiei bakarrik laguntzen dieten baldintza fitosanitarioak baztertuz. Lurra erabiltzeko eskubidea bermatzen duten lurralde antolamendu politikak sustatuz. Baliabide naturalen kudeaketa eta kontrol publikoa babestuz. Hazien trukea ahalbidetuz eta baserri jakintzari lehentasuna emanez industrialaren aurrean. Bigarrengoz, bertakoan oinarritutako banaketa eredu bat sor dezagun: azalera handiko merkataritza eragozten duena, eta udalerriko azoketan nekazari eta erosleen arteko harreman zuzena errazten duena, elkartasunean eta bidezko prezioetan oinarrituta. Elikadura zerbitzu publikoak udaleko kontsumo agroekologikora lotzen dituena. Hirugarrengoz, aurrera egin dezagun lan baldintza zuzenetan, kontsumitzaileen osasunean eta ingurugiroaren iraunkortasunean oinarritutako gizarte eredutan kapitalismoaren diruzalekeriaren aurrean.

Neurri guzti hauek borondate politikoa izanez bermatu daitezke, ekin dezagun beraz. Berauen ezarpena eska dezagun, ez baitago aitzakiarik. Elikadura ez da baserritarren kontua bakarrik, guztion ardura da, gizadiarena eta ama lurrarena. Bizitzaren defentsan, zure bizitzaren defentsan hain zuzen ere, gizartearen defentsan, oihu egin ezazu, kalera atera zaitez, bete ezazu… elikaduran ere, Euskal Herria burujabea orain!

http://alternatiba.net/old-files/ElikaduraSubInternet_0.jpg

Ekologia ate joka

Asier Vega eta Mikel Oseguera – Alternatibako Mahai Ekologista

Hondakinen inguruko egungo arazoa ezin da zabortegi eta erraustegietara mugatu, ezta birziklapenera ere ez, ez baita irtenbide integrala. Hondakinak kontsumo katearen azken maila besterik ez dira. Kontsumoak gidatutako sistema eta ekonomiak baliabide naturalak ustiatu, eraldatu, komertzializatu, kontsumitu eta desegin egiten ditu. Lurraren eredu lineal baten aurrean gaude, non gero eta zabor gehiago kudeatzearena arazo bakarra ez den. Eredu honek bere oinarrian ere huts egiten du, ama-lurraren baliabideak mugatuak baitira. Baita ereduaren korapiloan, ekoizpen eta kontsumo faseetan, hain zuzen ere. Non giza harreman desorekatuak ezartzen diren menpekotasunean oinarrituta. Bertan, gizarteak ez ditu lortzen zoriontasunaren eta orekaren helburu paradigmatikoak. Lurraren beroketa, gainezka egiten diguten zaborren kudeaketa, ohiko garapenerako funtsezkoak diren gasa edo petrolioa bezalako lehengaien urritasuna eta energiaren eskaera gero eta handiagoaren alarma zehatzak Lurraren eredu linealaren heriotzaren zantzu dira, ama-lurraren berezko izaera zirkularra eta iraunkorraren aurrean.

Ikuspegi orokor hau kontuan izanda, Europako Batasuneko administrazioak, 2008/98/CE zuzentarauaren bidez, zaborren inguruko eztabaidaren muina zaborren desagerpenetik aldentzen du. Apustu egiten du, aldiz, honako lehentasunekin, zaborren arazoari aurrea hartzeagatik (zabor gutxiago sortuz beste kontsumo kultura bat indartuz), berrerabilpenagatik eta birziklapenagatik. Azkenengo irtenbide moduan balio emate energetikoa eta suntsitzea. Era berean, hondakinen kudeaketak giza osasuna eta ingurugiroa ez kaltetzeak lerro gorri moduan ezartzen du.

Errausketak ez ditu hondakinak gutxitzen, ezta birziklapenak ere. Bestalde, giza osasuna eta ingurumenerako ondorio latzak dakartza airearen eta lurraren kutsadura dela medio. Gainera, betiko gutxi batzuen onurarako eta guztion kalterako negozio ilun eta nahasiak sustatzen ditu berriz. Orain inoiz baino gehiago gizarteak kudeaketa pribatuari oparitutako alorrak berreskuratzea premiazkoa denean errausketarekin herriak birritan ordaintzen du enpresa talde erraldoiek etekin bikoitza izateko. Erregai moduan erabiltzen duten zaborra kudeatzeagatik ordaintzen diegu hasiera batean, azkenengo urratsean gure hondakinekin sortutako energiagatik berriz ere ordaintzeko. Lan bakarra, etekin bikoitza, negozio pribatu biribila. Ingurumenerako kostuak, noski, guztion lepotik ordaintzen dira.

Atez atekoa hondakin bilketa moduen artean birziklapen emaitza hoberenak lortzen dituena izateaz gain (%80-85 birziklatze portzentaiak lortu dira) hondakinen gutxitzearen alorrean ere lan egiten du gizartea kontzientziatuz.

Atez ateko bilketaren aurka erabilitako argudioetako bat kostuena da. Demagogia guztiarekin bilketa kostuetan bakarrik erreparatzen dute. Inork ez du hitz egiten Gipuzkoako erraustegia eraikitzeko behar diren 250 milioi eurotaz. Ezta zabortegiak eraiki eta kudeatzeko kostuen inguruan. Ezta errauts toxikoak kudeatzeko kostuez. Bestalde, inoiz kontuan izaten diren kostuak daude: Ingurugiro kostuak, gizarte kostuak… Zein da airea kutsatzearen prezioa?

Funtsezkoa da hondakinak baliabide moduan ikusten hastea zabor giza egin beharrean. Hondakina baliabide da sortzen denetik bereizten bada, zabor bihurtu ezean. Zergatik baliabide publiko honi uko egin? Zergatik alor pribatuaren esku beste alor estrategiko bat berriz laga? Ez diezaiegun utzi perspektibarik ez dutenei guri iruzur egiten, gure arreta poste batetik zintzilikatutako hondakin batzuetan jarrita. Irakatsi diezaiegun ez dela zaborra; baliabideak baizik: plastikoa, papera, materia organikoa…

Badakigu arazo globalak irtenbide integralak behar dituztela. Eredu aldaketa hain zuzen ere, zergatik ez hasi atez ate?

X