Joxe Iriarte ‘Bikila’ – Alternatiba

Euskal Herrian bizi dugun egoera politikoaren gorabeheratik haratago (zeinean hein batean onera egin dezakeen EAJren bide antzutik aldentzea lortzen badugu, bederen) oro har mundua okerrera egiten ari dela iruditzen zait. Badakit gure belaunaldiak ez duela mundu gerra edo gerra zibila ezagutu, ia ahaztua dugula gerra hotzaren arrisku egoera (tartean misilen afera) eta antzekoak; alabaina, egungo egoerak inoiz ezagutu ez dituen arazoen elkar gurutzatzeak dakartza eta hori berria da.

Kapitalismoak gizakiaren eta naturaren arteko marra gorria jada zeharkatu du, eta zalantzak ditut horrek atzera bueltatzerik baduen, ikusirik klima aldaketarekiko Parisko klima gailurraren ahulezia eta boteretsuen aldetiko ezaxola. Eta baita ezkerreko alderdi zein sindikatuen ezintasunak, ikusirik zein parametrotan mugitzen garen egoerari aurre egiterakoan: esate baterako, produkzio mota eta kopurua dena delarik, lana mantentzearen truk ez jaistea dugu helburu, kontuan hartu gabe horrek zer ekarriko digun hemendik gutxira. Eta berriro, ate-joka dugun krisiari nola hartu aurrea ez dugu eztabaidatu ere. Eta ez teorian alternatibarik ez dagoelako, gure ahuleziagatik alternatiba horietan sinestea zaila egiten zaigulako baizik. Arcelor-en inguruan gertatzen ari dena lekuko.

Bestaldetik, mundu ustiapenetik eta botere banaketatik sortzen diren gerra lokalak eremu eskualde bati mugatuak omen, geroz eta kontrolagaitzagoak eta ulergaitzagoak zaizkigu. Eta ulergaitza ere errefuxiatuen inguruan gertatzen ari dena. Izan ere, lotsagarria, bidegabekeria, halako mila kexu entzuten dugu egunero gertatzen ari denaz, baita mandatarien ahotik. Baina egunetik egunera, arazoa geroz eta larriagoa da, giza hondamendira hurbiltzen dena. Gasteizko martxoaren 3ko sarraskiaren omenez Lluis Llachek sorturiko Campanades a morts entzuten ari naiz lerro hauek idazten ari naizela, eta nire irudimenean Balkanetan eraikitzen ari diren hesi eta txantxarren aurrean desesperaturik daudenek entzuten ari direla ikusten ditut, beren hiletarako ereserki gisa egina balitz bezala.

Bai Europako mandatariak eta zenbait estatuburu doilor zuri ustelak dira. Garbi dut ezin direla parean jarri estatuburuak eta Europako Batasunaren buruak eta herritar arruntak; hala ere, zein zaila eta mingarria egiten zaidan gogoratzea duela ez denbora asko horietako asko eta asko eginahaletan ibili zirela beren herritik alde egiteko errepresioaren ihes, bizimodu duin baten eske. Adina dugunok behintzat gogoratzen ditugu hungariarrak, errumaniarrak eta abar estalinismoaren atzaparretik ihes egin nahian Austriaren eta Alemaniaren mugak zeharkatzen. Edo Balkanetako garbiketa etnikotik beren burua salbatu nahian (SOS Balkanak gogoratzen?) gurera etorritakoak. Eta orain, zer? Hain urria da gure oroimena jada ez baitugu gogoratzen gu ere horrela ibili ginela duela ez denbora asko? Nik ez ditut inoiz ahaztuko erbeste behartuan ginela gure egoeraz arduratu ziren boluntario haiek. Damu naiz ez naizela haien pareko.

Eta azkenik, ezin ahaztu, ur arre nahasietan hazten dira indar arreak, alegia faxistak. Beldurgarria Europak ezagutzen duen hazkundea, batez ere, etorkin gehien dauden eremuetan.

Dena den, zailtasunak zailtasun, arrazoiaren ezkortasuna borondatearen baikortasunarekin kontra balantza egin daitekeela sinetsita nagoelako, nola edo hala egoera honi aurre egin behar diogula da nire aldarria. Frantzian gertatu berri den greba orokorra, eta gauean zutik mugimenduaren jaiotzak; Islandian herriaren erantzuna bere lehen ministroaren jukutriaren aurrean; Katalunian ematen ari diren intsumisio berri baten lehen pausoak, eta Gipuzkoan Errauskailuaren aurka eta gizarte laguntzei eustearen alde egindako mobilizazioak, besteren artean, markatzen dute norabidea.

EH Bilduk lotsagarritzat jo du gaur Legebiltzarrean Europar Batasunak eta Turkiak Siriako errefuxiatuei buruz sinatutako akordioa, eta Urkullu lehendakariari urrats eraginkorrak eman ditzala eskatu dio, Jaurlaritza eta gainerako instituzioak errefuxiatuei eskaini beharreko laguntza eta babesean inplikatzeko.

Zehazki, Diana Urrea Alternatibako kide eta koalizioko legebiltzarkideak azaldu duenez, Lakuak eskumena eskatu behar dio Gobernu espainolari, errefuxiatuei eman beharreko erantzuna zuzenean antolatu eta kudeatu ahal izateko. “Horrek –erantsi du– tramite guztiak arintzea eta laguntza modu azkar eta eraginkor batean ematea ahalbidetuko luke, Gobernu espainola prozesu osoa geldiarazten ari delako”.

EH Bilduko legebiltzarkideak gogora ekarri du Nafarroako Gobernuak akordioa bultzatu duela Madrili eskumen hori galdegiteko, afera honetan zuzenean esku hartze aldera. Guztira, Estatuko 11 autonomia-erkidegok sinatu dute akordioa eta Jaurlaritzak ere horrekin bat egiteko eskatu dio Urreak Urkulluri, “adarra jotzea baita EAEra hiru errefuxiatu bakarrik iritsi izana”.

Halaber, Urreak Arabako, Bizkaiko eta Gipuzkoako herritarrak gai honetan sentsibilizatzeko estrategia integrala abian jartzeko galdegin dio lehendakariari, elkartasuna eta kulturartekotasuna sustatzeko.

EH Bildu

Atzo Berta Caceres erail zuten, bere herriaren, nekazari mugimenduaren, emakumeen eskubideen eta ama lurraren babesle sutsua. Bere etxean, Hondurasen, lo zegoela hil zuten. Hondurasko Erakunde Herritar eta Indigenen Gizarte Kontseiluko (COPINH) koordinatzaile gisa eginiko lanak nazioartean eta internazionalismoan erreferente izatera eraman du. Horrexegatik, Alternatibatik galera deitoratu eta bere erailketa irmo salatu nahi dugu.

Lau tiro izan dira, jatorrizko herrien, mugimendu indigenaren, klase xeheen eta feminismoaren bihotzaren kontra kapitalismo heteropatriarkalak eta arrazistak eginiko lau tiro. Beste ekintzaile asko akabatu dituzten tiroen modukoak, Hondurasen presa hidroelektrikoen eta meategien ustiapen bidegabearen aurka lan egiten zuten ekintzaileak. Hamarkada eskas batean ehundik gora izan dira, herri honetan bakarrik, ingurumenaren defentsan aritzeagatik erail dituzten lagunak.

Berta Isabel Zuñiga Caceres, Bertaren alabak eman duen erantzuna berretsi nahi dugu: “Ez dugu heriotza gehiagorik nahi, nahikoa da”. Bala hilgarriei duintasunarekin eta elkartasun internazionalistarekin erantzuten zaie.

Erailketa honek iluna eta bidegabeagoa egin du gaur mundua; bere borrokak, ordea, pertsona askorena den heinean, mundua aldaraziko du bihar.

Errefuxiatuen egoera geroz eta larriagoa da, Mediterranio itsasoa hilerri erraldoi bat bilakatu da, bizitza duinagoaren bila Afrikako jaioterrietatik alde egin beharrean diren milaka pertsona horiek, Europako lehen mugetara iristean kontzertina, hesi, internamendu zentro, polizia, jipoiak, estranjeria lege eta gainerako jazarpenekin egin dute topo. Guztiak giza eskubide oinarrizkoenen urraketak izan badira ere, estatu nagusiek eta Europak bultzatutako ez ezik babestutako jarduerak izan dira urte luze hauetan.

Errefuxiatuen afera mundu mailako arazo bat da. Munduan 60 milioi errefuxiatu daude, horietako gehienak Ekialde Hurbileko eta Afrika beltzeko herrialdetatik datozenak. Saharako herritarrek 40 urtez okupatutako haien lurraldeetan bizitzerik izan ez eta errefuxiatu gisa biziraun behar izan dute basamortuan. Era berean, Palestinako herritarrak okupatutako haien lurraldeetatik kanporatuak izan dira. Kurdistango herritarrak jazarriak eta etengabe erasotuak. Kolonbiako herritar ugari errefuxiatu bilakatu da. Tibeten ere gatazkaren ondorioz milaka herritar errefuxiatu dira. Egoera hauek guztiek komunean dutena, ordea, gatazka politiko-militar eta sozioekonomikoek eragindako mugimendu migratorioak eragin dutela da.

Gertatzen ari dena ez da bat batean etorritako desastre bat, urte luzeetan hartutako neurriek eragindako sarraski humanitarioa baizik. Eta Europak eta mundu mailako herrialde boteretsuenek erantzukizun zuzena du errefuxiatuek pairatzen dute egoera latzarekin.

Horregatik diogu gezur handi baten aurrean gaudela. Izan ere, hedabideek oso noizean behin zabaldutako irudi lazgarrien aurrean, eta gehiegitan ezkutatzen ari diren giza eskubideen urraketen aurrean, ehunka milaka emakume, gizon eta haur noraezean, estatu batetik bestera kanporatuak, internamendu zentroetan sartuak, bortxatuak, desagertu araziak, jipoituak, lapurtuak eta jazarriak ari baitira izaten, Europako estatuen onespenarekin.

Europako Batasuna arduragabekeria itzela izaten ari da giza eskubideen etengabeko apurketa honen aurrean. Eta horregatik, herritarroi, bakoitza bere eragin esparrutik, norberak eskura duen aukeraz baliatuta, errefuxiatuak diren pertsonei ongi etorria eman beharrean gaude, aitortza, erreparazioa eta laguntza eskainiz.

Otsailak 27an Europa mailan #pasajeseguro lelopean mobilizazioak antolatu dira errefuxiatuen giza eskubideak babeste aldera, eta EH Bilduk mobilizazio hauetan parte hartuko du, errefuxiatuen baldintza tamalgarriak salatu eta irtenbide bat eskatzeko.

EH Bildu