Aquí está la imagen que Alternatiba ha elegido para ilustrar los carteles y pegatinas de este 8 de Marzo. Este año el mensaje es tan corto como conciso: Gora emakumeon borroka eta Kitto! (Arriba la lucha de las mujeres y punto!).
Hona hemen aurtengo Martxoaren 8aren harira Alternatibak kaleratu duen irudi berria kartel zein pegatinetarako. Lelo laburra bezain argia aukeratu dugu oraingian: Gora emakumeon borroka, eta kitto!
Amaia Agirresarobe eta Carmen Garcia – Alternatibako Mahai Feminista
Datozen urteetan benetako hondamendia ezagutuko du Euskal Herriak gizarte arloari dagokionez. Hala, ezinbestekoa da herritarrek jakitea eman daitekeen asaldaketa ezarritako boterearen kontrako alternatiba sortu ahal izateko ordaindu beharreko salneurria izango dela. Benetako alternatibaz ari gara, ez botere txandakatzeaz. Egoera zail honetan, gai izango al dira indar ezkertiarrek alternatiba hura eraikitzeko? Alternatiba feminista izango al da edota traizio berri baten aurrean kokatuko gaitu, ezker klasikoaren eta feminismoaren arteko talka emanda, historian hainbestetan gertatu den bezala, emakumeen eta gizonen arteko parekidetasuna lortzeko borroka aldarrikapen zerrendaren amaieran kokatu denean? Zantzu guztien arabera, gatazka saihestezina izango da ezkerretik eztabaida politiko sakona eta lasaia egiteari ihes egiten badiote beren postulatuetan gizon eta emakumezkoen arteko berdintasuna benetan –eta ez formalki- txertatzearen inguruan. Hausnarketarako zenbait elementu proposatzera gatoz, egun premiazkoa dugun eztabaida euskal ezker desberdinen agenden azken orrietan ageri den arren.
Egungo zibilizazio krisia gainditzeko alternatibaren eraikuntza feminismo antikapitalistarentzat zailtasun handiko testuinguruan ematen ari da, gutxienez bi ahultasun handiek markatutakoa. Batetik, feminismoaren instituzionalizazioa eta, honi lotua, aukera berdintasunarekiko sinesmen itsua, sistema bere osotasunean zalantzan jartzea oztopatzen duen ikuspegia izanik. Pentsa liteke hegemonikoa bilakatu dela feminismoaren diskurtso zein jarduera liberal bat zeinek ez duen bestelako menpekotasun sistemekin – klasea, arraza, egoera ekonomikoa zein soziala- bat egiteko asmorik, eta azterketa estruktural eta sistemikoetan oinarritzen ez dena, egungo egoeran oinarrizkoak badira ere; patriarkatua, kapitalismoa, kolonialismoa, produktibismoa eta demokrazia formala bateragarriak eta beharrezkoak diren errealitateak direlako.
Bestetik, bere burua alternatibotzat duen ezkerraren erredikaltasun faltak, egun, sistemaren eraldaketa osoa proposatu eta exijitzen duen feminismoaren bultzada oztopatzen du. Hala, eremu politikoa eskumara mugitu da, eta ezkerrak ez dio horri ihes egin. Prozesu hau, gau neoliberal luzean garatutakoa, biluztu egin zen 2007ko eztanda finantzarioaren ostean. Globalizazio kapitalista 20 urtez nagusi izan ostean, bizi dugun egoeraren aurrean erantzuna eman nahi dugunean, konturatzen gara bere garaian etsai genituen horien proposamenak babesten ari garela! Liberal ohiek eskumako posizioetan kokatzen dira orain; sozialdemokrata ohiek liberalismoan; eta ezkertiar izandakoek… sozialdemokraziaren posizioetan kokatzen dira! Honetan, ezkerra, bere begirada emantzipatzailea klasetik haratagoko borroka esparruetara begiratu beharrean, joera erreformistari eusten dio.
Hala, eskuinerako joera orokor hau, feminismo liberalaren instituzionalizazioarekin batera, feminismo antikapitalistarako oztopo handi bilakatzen da. Ezkerrak sozialdemokraziara egin duen eraldaketa horren inguruko premiazko eztabaida dugu. Ongizate estatua al da azken helburua edota trantsizio emantzipatzailerako hasierako urratsa besterik ez? Norvegia al da helburua? Berregin daiteke Norvegiako esperientzia mundu osoan? Eta batez ere, ez al da Norvegia zapalkuntza eta dominazioa bere maila gehienetan ezinbestekoa duen gizartearen eredugarria? Ez al da garaia aurrerakoia denaren, kapitalismoaren eta demokrazia liberala eta ordezkatzailearen eremutik (Norvegiatik alegia) at gizarte eredu berriak proposatzen hasteko?
Krisialdia ez da baliatu sistemaren kontraesanak auzitan jartzeko aukera gisa, alternatiba erradikala eta integrala martxan jartzeko asmoz; aldiz, eta oro har, maila apalagoa eta sistemarekiko jarrera bateratzaileagoa duen agenda eragin du. Izan ere, egungo ezker hegemonikoak izan dezakeen aurkari nagusia ez da sistema kapitalista ezta, are gutxiago, kapitalismo patriarkala, finantzen kolapsoa baizik, gure bizitzengan eragina duten gaitz guztien sorburua. Ekonomia “finantzariaren” demonizazioaren aurrean, ezkerraren hautua ekonomia “erreala” muturreraino defendatzea izan da, alegia, “produktiboa”. Sistema kapitalista babesteari ekin dio, bere ildo produktibistan izan arren eta honen oinarriak goratuta: soldatapeko enplegua eta lana. Estrabismo produktibista honen eskutik datoz sozialdemokraziaren aldarrikapen nagusiak, estatu indartsua eta arautzailea, eta ongizate estatua berreskuratzea lehentasun nagusi gisa.
Proposamen politiko honek, agenda neoliberalari bakarrik aurre egiten diona, gainerako krisi estrukturalak (zaintzarena, ekologiarena, elikagaiena) laga edo besteen menpe jartzen ditu, borroka feminista berriz ere bigarren mailan jarrita, lehentasunetatik urrun. Hareazko gazteluen gainean eraikitako alternatiba proposatzen digute, baina, politika publiko industrial eta gizarte babeserako neurri guzti horiek martxan jartzeko behar beste baliabide ekoizteko benetako aukerarik al dago? 50 eta 60ko hamarkadetako hazkundea berregiterik dago? Eta egingarria izanda ere, desiragarria al da? Galdera guzti hauei erantzuteko eztabaida atzeraezina da! Ezin gara erresistentziara mugatu, egun existitzen ez den alternatiba hausnartu eta eraiki behar dugu.
Egun esanguratsua dugu Martxoaren 8a: emakume langileen nazioarteko eguna. Oraindik ere nabarmendu beharra daukagu, ordea, “langilea” esaten dugunean, lanaren izaera integralaz ari garela. Izan ere, sistema patriarkalaren zutabeetako bat sexuen arteko lan-banaketa da, eta horrek arlo produktiboko enpleguari ematen dio lan izaera; soldatapeko lanari. Zaintza-lanak eta etxeko lanak ikusezin bihurtzen ditu, eta lan izaera bera ere ukatu egiten die. Lan banaketa hori gainditu, eta enplegua ez ezik, zaintza- eta etxeko lanak erdigunean kokatu ditugu, beharrezkoa dugun errekonozimendua exijituz.
Euskal herritarron bizi-baldintzak okertzen ari dira nabarmen eta murrizketek emakumeoi eragiten digute bereziki. Batetik, lan munduan areagotzen ari den prekarietate-egoeragatik; eta, bestetik, zerbitzu publikoen murrizketek emakumeon bizkar uzten dituelako sektore publikoak bere gain hartzen ez dituen lanak, pertsonen ongizateari eta zaintzari lotutakoak. Pertsonen garapenari eta ongizateari dagozkien zerbitzuen murrizketek ez dute etenik, zerbitzu sozialetan, hezkuntzan eta osasun-sisteman, batez ere. Egoera honetan, emakumeon bizi-baldintzak gogortzen ari dira.
Enplegu formala prekarietatearen sinonimo bihurtzen ari da gero eta sektore zabalagoentzat. Horrekin batera, pertsonon bizitzako arlo guztietan prekarizazio izugarria eragiten ari da. Oinarrizko elikagaien eta zerbitzuen prezioak ikaragarri igo dira, jakien bankuetan emakumeak ageri dira batez ere, eta pobrezia energetikoa ezagutzen ari gara argindar eta gasen kontsumoak murriztuz. Gainera, emakumeon lan baldintzak zein soldatak behera doaz, lan informalak gora egin du, eta gero eta gehiago gara soldatarik ere ez dugun emakumeak.
Emakumeon enplegu- eta soldata-baldintzek okerrera egin duten arren, emakumeok inoiz baino lan gehiago egin behar dugu orain. Lana ez baitzaigu gutxitu. Aitzitik, lan gehiago hartu behar izan dugu gure gain 0-3 urte bitarteko zentroen itxierak eraginda baita haur eskolen murrizketak, eguneko eta zahar etxeen itxierak, eta zerbitzu sozialen murrizketak eraginda ere. Zaintza kolektiboari ere eutsi behar izan diogu, sortu diren behar afektibo-psikologikoei eutsiz. Etxeko lanak eta zaintza-lanak soldatapeko lana bezain beharrezko lanak dira. Gehiago oraindik: pertsonon ongizatean ezinbestekoak dira. Jendartea sufritzen ari den egoerari aurre egiteko, norbanako, familia, auzo eta herrietan sortu diren egonezinei aurre egiteko, zaintza lanetan gizonek ere parte hartu behar dutela aldarrikatzen dugu; emakumeok zainduak izateko eskubidea eta beharra dugula aldarrikatzen dugun moduan.
Lanaren ikuspegi integrala aldarrikatzen dugu eta gure jarduera politikoan, kalean nahiz instituzioetan, etxeko lanak eta zaintza-lanak ikusezintasunetik atera eta politikaren erdigunean kokatzen ahaleginduko gara, merkatuen logikatik ihes egin eta bizitzaren zerbitzura, hau da, pertsonon zerbitzura jarriz.
Egoera honi aurre egiteko, zera aldarrikatzen dugu EH Bilduko emakumeok: ezinbestekoa da emakume eta gizonen arteko botere-harremanak gainditzea eta harreman-eredu berriak sortzea. Egungo egoerari aurre eginez, klabe feministan jendartea eraldatzea dugu helburu. Horretarako, espazioak eta baliabideak birbanatu behar dira, erabakiak hartzeko eta parte hartzeko esparruak eskuratu eta zaintza-lanak eta ordaindutako lana orekaz banatu.
Gaurkoa bukatu baino lehen, inposatu nahi dizkiguten murrizketei aurre egiteko konpromisoa hartu nahi dugu: emakumeon bizi-baldintzen prekarizazioari aurre eginez, zerbitzu sozialak hobetuz, zaintza-lana errekonozituz, emakumeak nagusi diren enpleguen baldintza prekarioak hobetzeko lan eginez eta ezkutuko lan-merkatuan aritzen diren emakumeen egoera hobetzeko bitartekoak exijituz.
Azkenik, eskuinetik datorkigun ofentsiba erasokorraren aurrean, ezin aipatu gabe utzi emakumeon erabakitzeko eskubidearen kontra Espainiar Estatuak Abortuaren legea aldatuz egin nahi duen inboluzioa. Aurrez aurre izango gaituzte, gure gorputza geurea baita. Aldarrikapen historikoa berreskuratu eta kalera aterako gara mugimendu feministarekin bat eginda. Oraindik ere, XXI. mendean, gure gorputzaren gaineko kontrola eta erabakia ukatu nahi baitizkigute.
Hemen gaur bildu garenok gure egiten dugu feminismoaren eta mugimendu feministaren aldarrikapena eta bide horretan dinamika politiko eraginkorra sustatzeko ardura. Eta martxoaren 8rako mugimendu feministak antolatu dituen ekimenetan parte hartzera deitzen zaituztegu, denon ardura delako Euskal Herri feminista sortzea.
MARTXOAK 8, DENOK KALERA!!!!
Altsasu 19:00 plazan
Arrasate 19:00 Seber Altube plaza
Baionan 18:30 Herriko etxea
Barakaldo 12:00 Herriko plaza
Barañain 19:00 udaletxe plaza
Basauri 17:00 Arizgoiti plaza
Bilbon 19:30 Arriaga
Donostian 19:30 Boulevard
Durangon 20:15 Santa Ana Plazan
Gasteizen 20:00 San Anton
Irunean 20:00 gaztelu plazan
Itzulbaltzeta 20:00 Santa Eugenia Plaza
Legazpi 19:00 Euskal Herria plaza
Leioa 20:00 Boulevard-en
Ondarru 18:00 Alamedatik
Urretxu-Zumarraga 19:00 Areizaga kaleibarren
Alternatibako bozeramaile nazional Amaia Agirresarobek gogor kritikatu ditu Iñigo Urkulluren gobernuak atzo Emakunde instituturako iragarritako murrizketak, bere aurrekontua %20 baino gehiago jaitsi baitute, “agerian utzita emakumeek gizonezkoekiko pairatzen dituzten desberdintasunak gainditzeko politikak ez direla, inondik inora, lehentasuna PNVren gobernuarentzat”.
Alderdi ezkertiarretik azpimarratu nahi izan dutenez, Emakunderen aurrekonturako aitortu duten milioi bat eurotik gorako murrizketa iragarritakoa baino handiagoa izango da benetan, izan ere, erakunde publiko honetako zuzendari berri Izaskun Landaidak berak atzo esan zuenez, aurreko legegintzaldian Herrizaingo Sailaren menpeko Genero Indarkeriaren Biktimen Zuzendaritzari eman zizkioten eskumenak, Alternatibak bere garaian salatu egin zuen afera, Emakunderen esku geldituko dira berriz “beraz, argi dago bere ahalmena murriztu egingo dela, askoz gehiago egiteko baliabide gutxiago izango dituelako”.
Azkenik, Agirresarobek deitoratu egin du Urkulluren Gobernuaren aitzakiak berriz ere entzun behar izatea, “murrizketa sozialen aurkako balizko marra gorriak jartzetik diru gutxiagorekin gauza berdinak egin daitezkeela dion lema astintzera pasa da, oraingo honetan ere faltsua bezain ezinezkoa dela argi eta garbi izan arren”. Horrexegatik, Alternatibatik exekutiboari exijitu diote “emakumeen eskubideen defentsa bere ekintza politikoan txerta dezala, eta ez inora ez doan diskurtso hutsalean, Emakunde bezalako erakunde batean murrizketa bortitzak egitearekin demostratu dutenez”.
Alternatiba Arabako bozeramaile Josu Estarronak salatu egin du Eusko Jaurlaritzak Euskal Herria-Palestina Sareak Tel Aviveko Maccabi saskibaloi taldearen bisitaren aurrean antolatutako hainbat protesta ekintza debekatu izana.
Gogorarazi duenez, jarduera hauek nazioarteko kanpaina baten harira egiten dira: “Israelek Nazio Batuen ebazpenak sistematikoki urratzearen aurrean, Palestinako herriak etengabe pairatzen duen eraso militar zein zibilaren aurrean, eta nazioarteak gatazka justiziaz konpontzeko agertu duen geldotasunaren aurrean, Palestinako herriak zein mundu osoko eragileek BDS (boikota, desinbertzioa eta zigorrak) kanpaina jarri zuten abian, palestinarren kontrako apartheida salatzeko”.
Desobedientzia aktiboa eta bakezalea oinarri duen estrategia honen baitan antolatu dira Baskonia eta Maccabi taldeen arteko norgehiagokaren harirako protestak baina Herritarren Segurtasunerako Sailak debekatu egin ditu ekintza jakin batzuk, horietako bat “Maccabi kanpora, Israeli boikot, Palestina askatu” lemapean egin behar zen elkarretaratzea, leloa indarkeria sustatu dezakeekaloan.
Alderdi ezkertiarreko bozeramaileak Urkulluri galdetu dio ea “zertan ikusten duen indarkeria aldarrikapen justu eta bakezale batean, hain zuzen ere bortizkeria darabilen okupazioaren amaiera exijitzen duena”. Horregatik, Alternatibak parte PNVren Gasteizko egoitzaren aurrean eginiko protestan parte hartu du, Eusko Jaurlaritzaren erabaki honek Israelgo estatua legitimatzen duela salatzeko.
Argazkia: Euskal Herria-Palestina Sarea
Hego Euskal Herriko hiriburuetan Espainiako Gobernuak bultzatzen duen hezkuntza legearen erreformaren aurka mobilizazioak egingo dira larunbat honetan, martxoaren 2an, Hego Euskal Herriko hiriburuetan, ELAk, LABek eta STEE-EILAS sindikatuek deituta. EH Bilduk manifestazio horietan parte hartuko duela aurreratzen du, eta bertan egoteko deia egin die herritar guztiei.
Izan ere, Jose Ignacio Wert ministroak bultzatzen duen legea euskararen normalizazioaren flotazio-lerrora jaurtitako misila dela uste du EH Bilduk, eta horrek erantzun bateratua ematea exijitzen duela; herri gisa erantzutea, hain zuzen.
Hezkuntza-eragileen iritzia kontuan arte gabe eta oraingo sistemaren ebaluazioa egin gabe garatutako proiektu honek erakutsi du orain bere benetako helburua: gaztelaniaz besteko estatuko beste hizkuntzak eta beren kulturak marjinal bihurtzea hezkuntzan sisteman eta sistema nazionalismo espainiarraren balioak transmititzearen mesedetan egituratzea. Proiektuak gainera komunitate autonomoen eskumenak zapaltzen ditu eta eredu zentralista bat ezartzen du.
Aurreratu zituen Wert ministroak bere asmoak, Kataluniako umeak “espainolizatu” nahi zituela adierazi zuenean. Horixe baita Hezkuntza Lege berri honen atzean ezkutatzen den benetako asmoa, Euskal Herriko neska-mutikoak nazionalismo espainiarraren esentziarik zaharkituenean heztea ikastetxeetan, bere balio moral eta hizkuntza-irizpide mugatuenekin.
Horren aurrean, bestelako hezkuntza eredu baten alde egiten du EH Bilduk: euskalduna, herritarra, publikoa, laikoa.
Bizi dugun krisi ekonomiko eta sozial ankerarren aitzakiapean, Madrilgo PPren gobernua ondo baino hobeto ari da etxeko lanak egiten eta urteetako beraien asmoak gauzatzen: Espainia bat eta bakarra desiratzen dute; hizkuntza bakar batekin, sinesmen bakar batekin, balio etiko eta moral jakin batzuekin… Azken baten, Euskal Herrian, zoritxarrez, ondo baino hobeto gogoratzen ditugun eta gaindituak behar luketen ez hain aspaldiko garaietara itzularazi nahi gaituzte berriro.
Horregatik guztiagatik, EH Bilduk larunbat honetan egingo diren manifestazioetan parte hartzeko deia egin die herritarrei, gure herria LOMCE lege berriaren aurka dagoela argi uzteko.
¿Quién dijo que los políticos no piden perdón y que no asumen responsabilidad sobre lo que hacen? Recientemente hemos tenido maravillosos ejemplos, como el Diputado General de Bizkaia, Jose Luis Bilbao, que lo mismo acusa de cobrar indemnizaciones por despido abultadas a los enchufados por otros (curiosamente con las condicioens que fijó el PNV cuando manejaba el corral que vuelve a manejar) que lo desmiente y pide perdón al día siguiente quedándose tan campante. También tenemos señor Rajoy, tomando a propios y extraños por auténticos imbéciles al asegurar que todas las acusaciones de corrupción son falsas, “menos alguna cosa publicada”. También nos acordamos de Basagoiti y de otro enchufado, esta vez por Franco.
¿Zeinek dio politikoek ez dutela barkamenik eskatzen eta egiten duenaren gaineko erantzukizunik onartzen ez dutenik? Asteotan adibide zoragarriak izan ditugu, esaterako, Jose Luis Bilbao Ahaldun Nagusia, besteek entxufatutakoen kaleratza ordainak salatzen dituela (PNVk bere garaian ezarritako baldintzetan izan arren), hurrengo egunean okertu egin zela eta barkamenak eskatzeko, noski, inolako lotsarik gabe. Mariano Raxoi ere eredugarri izan dugu orain dela gutxi, ergeltzat hartu nahi izan gaitu ustelkeria salaketa guztiak faltsuak zirela “argitaratutako zenbait gauza izan ezik”. Ez ditugu ahaztu Basagoiti-Lopez bikote ohia eta Frankok aukeratutako egungo estatu burua.
Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek oso baikor hartu ditu ETA erakundeak, Parisen epaitegietan gaur goizean hitz egin duen Garikoitz Aspiazuren bitartez, egin duen adierazpena, zeinetan “gatazkarekin zerikusirik ez duten pertsonei eginiko kaltea ez ezik, gatazka gainditzeko bidean protagonismoa Euskal Herriko eragile eta herritarrei dagokiela aitortu” duelako.
Alderdi ezkertiarreko bozeramaileak gogorarazi duenez, 2011ko urrian eman zuen ETAk borroka armatua betirako lagatzeko asmoaren berri eta, ordudanik, “ETAk bake prozesuarekiko konpromisoa askotan berretsi izan du, Madril eta Parisko Gobernuek ez bezala, Aieteko Adierazpenetik espreski eskatu arren, eta oinarri demokratiko oinarrizkoenak ere ez dituzte bete mendekuan oinarritzen duten espetxe politikan”. Ildo honetatik, azpimarratu egin du ETAk gaurkoan adierazitako borondatea “inolako tranparik gabekoa dela eta euskal herritarren nahiari erantzuten diola”.
Azkenik, Alternatibako bozeramaileak alde guztiek aurrera egin dezatela beharrezkotzat jo du, Aieteko adierazpena bere eginda, besteak beste, “herri honetako eragile politiko eta sozial gehienek sinatu eta milaka eta milaka lagun ezezagunen bultzada” izan duena. Oztopoak oztopo, Matutek berriz ere esan du “inoiz baino aukera handiagoak direla indarkeriarik gabeko gizartea lortzeko, bakea nagusi izango duen herria eraikitzeko”.
Euskal Herria Bilduk bere atxikimendua adierazi nahi die bihar, larunbata, Hegoaldeko lau hiriburuetan eragile sozial desberdinek deituta etxe desjabetzeen aurka egingo diren protesta ekintzei. Etxegabetzeen aferan bereziki lazgarria izan den aste baten amaieran egingo dira elkarretaratzeak, berriz ere ikusi izan dugulako zer nolako babesgabetasun egoera bizi duten egunero beren etxea galtzeko arriskuan dauden pertsonek, inolako gupidarik ez duten finantza sistemaren esku baina, era berean, gutxi batzuk aberasten jarraitzea ahalbidetzen duten gobernu konplizeen erruz, jendeari bere buruaz beste egitera eramaten dituzten bidegabekeriak legez babesten dituztelako.
EHBilduk etxegabetzeen egoera jasanezinari aurre egiteko proposamenak eraman ditu Iruñea zein Gasteizko legebiltzarretara, politikoen ardura delako honi aurre egin eta finantza erakundeen jarduerari mugak jartzea. Proposamenen bidez, hipotekaren exekuzioak berehala bertan behera uztea eta prozesu hauen baitan dauden etxebizitzen kudeaketa publikoa eskatzen dugu, hala, hipoteka ordaindu ezinean daudenek alokairu soziala ordainduko lukete eta mailegua ordaintzeko aukera dutenean, ordaintzen jarraitzeko aukera izango luke, orain arte ordaindutakoa edota etxea galdu gabe beraz. Pertsona guztiek etxebizitza duina izateko duten eskubidea bermatze aldera proposatutako soluzioak dira beraz.
Azkenik, salaketa berezia egin nahi dugu Araba, Bizkai eta Gipuzkoako herritarren diruarekin sortutako finantza erakunde publiko batek, Kutxabankek, desjabetze prozesuekin aurrera jarraitzen duelako, zuzenean edota bere menpe dauden bestelako erakundeen bitartez.
EH Bilduren Iruñeko eta Gasteizko legebiltzarkideek prentsaurrekoa eman dute gaur Nafarroako hiriburuan. Alde batetik, bi ganberatako ordezkarien arteko harremana sendotzeko konpromisoa hartu dute; bestetik, Barcina eta Urkulluri eskaera zehatza egin diete: “Euskal Herriko gizarteak dituen arazoei irtenbidea emateko harreman instituzionala sendotzea eskatzen diegu.
EAEko ordezkari moduan Laura Mintegi, Juanjo Agirrezabala, Rebeka Ubera eta Diana Urrea izan dira prentsaurrekoan; euren alboan, Nafarroako parlamentuko ordezkari diren Bakartxo Ruiz, Mayorga Ramirez eta Asun Fernandez de Garaialde izan dira. Alor zehatzetara hedatu dute bi gobernuko buruei egindako elkarlanerako eskaria: zerga-politika, kultura, normalizazio politikoa, ETBren seinalea, etabar.
Agerraldian irakurritako oharra:
EH Bildun parte hartzen ari garen Gasteizko eta Iruñeko parlamentariok euskal jendarteak erronka handiak eta urgenteak dituela azpimarratu nahi dugu. Erronka gehienak herri bezala jorratu behar eta irtenbideak bilatu behar ditugu, oraingo banaketa administratiboa gaindituz.
Eusko Jaurlaritzaren eta Nafarroako Gobernuaren arteko harremana hutsala bada ere, egoera hau gainditzeko urratsak ematen hasi behar dute gobernu hauen arduradunek. Ezin dira geratu bakoitza bere zilborrari begira, herri honen arazoei irtenbidea bilatu nahi izanez gero.
Gai asko eta asko elkarlanaren bidez jorratu behar direla uste dugu. Gure aldetik, EH Bildu osatzen dugun parlamentariok gure arteko elkarlana areagotzeko konpromisoa sendoa da eta gaurko prentsaurreko eta hemen bertan aurkeztuko ditugun ekimen parlamentarioak horren frogak dira.
Izan ere, egoera ekonomiko larri honetan EAEren eta Nafarroaren arteko harreman instituzionalik ez izatea arduragabekeria da. Bi administrazioen arteko harremana ziurtatu behar da, egoeraren irakurketa komuna egin eta irtenbideak bilatu ahal izateko. Bietan konpartitzen dugun ekonomiaren arazo estrukturala ikusita, beste politika ekonomikoa egiteko aukerak aztertu behar; esate baterako, politika fiskala justuagoa egiteko aukera.
Gatazka gainditu eta normalizazio politikoa lortzeko bidean ere bi gobernuren arteko elkarlanaren garrantzia begi-bistakoa da. Euskal Herrian gatazka behin-betiko gainditzeko eta normalizazio politikoa lortzeko aukeraz beteriko agertoki berria ireki da. Bi Gobernuek aztertu beharko lukete zein den egungo egoera eta bera gainditzeko eman beharreko urratsak definitu. Arduraz aritu behar da eta ulergaitza da bi gobernuren arteko komunikazio eza.
Kultura arloan ere elkarlana beharrezkoa da. Esate baterako, oraindik ere ETB Nafarroan ikusteko zailtasunak ez dira ulertzen. Bi Gobernuek errua elkarri leporatu beharrean, irtenbideak bilatu beharko lituzkete, euskarazko telebista ikusi ahal izateko. ETB ikusteko saiakerak zigortu nahi izatearen aurrean, bi gobernuek arduraz jokatu beharko lukete, akordioak lortu eta gauzatuz.
Beraz, arlo kulturalean, ekonomikoan, politikoan eta sozialean ditugun loturak ikusita, Nafarroako Gobernuaren eta EAEko Gobernuaren arteko agenda bateratua beharrezkoa da. Halaber, lankidetza esparruak ere sortu behar dira, jendarteak dituen erronkei aurre egin ahal izateko. Horregatik bi gobernuri hainbat galdera egin dizkiegu.
Argi ikusten dugu bi Gobernuek hitzarmen berriak egin behar dutela haien arteko bitartekoak ahalbidetzeko. Esate baterako, bi gobernuek egoera politikoa aztertzeko, eta gatazka gainditzeko eta normalizazio politikoa lortzeko, goi mailako bilera egin beharko lukete.
Egoera sozial eta ekonomiko larri honi aurre egiteko ekimen bateratuak abian jartzeko ere agenda adostu beharko lukete.
Edota hizkuntza politika aztertu eta garatzeko goi mailako bilera ere.
Halaber, bi Gobernuek sinatutako eta une honetan bertan behera geratu diren hitzarmenak berrezartzeko edota horiei jarraipena egiteko bitartekoak abian jartzeko asmorik al duten ere galdetu dugu.
Eta bukatzeko, beste bi galdera egin ditugu ea nolako edo zenbatekoa den orain arte sinatuta zeuden hitzarmenen garapen maila eta zein diren hitzarmen horien gaineko jarraipena egiteko organoak edo mekanismoak.
Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka
