Murrizketa gehiago gizarte laguntzetan

DONOSTIAn, 2011ko OTSAILAren 23an – Gipuzkoako Batzar Nagusietako Alternatiba taldeak proposamena egin du Politika Sozialeko Batzordean, Eusko Jaurlaritzari beharrizan gehien dituzten familiak zigortzeari utz dezala eta Gizarte Larrialdietarako Laguntzak (GLL) eskuratzeko eskakizunak gogortzeko prozesuan atzera egin dezan galdegiteko.

Hala iragarri du gaur Alternatibako bozeramaile Jon Lasak, “onartezina da Gemma Zabaletak GLLak jasotzen dituzten hiru lagunetik bati laguntzak ukatzea, are gutxiago, egungo egoera larrian, krisialdi ekononomikoa, langabezia eta beharrizanak nagusi direnean”.

Lasak gogorarazi duenez, familientzako azken laguntza sarea dira GLLak eta, era berean, “inoiz baino beharrezkoagoak direnean” murrizketak egitea kritikatu du. Hala, ezarritako baremo berriak arbuiatu ditu, Eudelek eginiko kalkuluen arabera, hiru onuradunetik bat laguntzarik gabe galdituko delako. Pentsio minimoak dituztenei, seme-alabak dituzten emakume ezkongabeei eta autonomo langabeei egingo diete kalterik handiena, baztertu egingo dituztelako.

“Guztiz onartezina da murrizketa sozialen politika hau, krisiaren zama berau gehien pairatzen dutenen gainean jartzen duelako”, esan du ezkerreko batzarkideak. Horregatik, Gipuzkoako Batzar Nagusietako Politika Sozialeko Batzordean, “Gizarte Larrialdietarako Laguntzak arautzeko irizpide berriak ezartzen dituen Eusko Jaurlaritzaren kontseiluaren 2011ko urtarrilaren 18ko akordioa errefusatzen duen proposamena” egin du Alternatibak.

Euskal Kutxen fusioak

Euskal Kutxen fusioaren inguruan, “EAJri, PSEri eta PPri interetsazen zaien gauza bakarra pastelaren banaketa” dela kritikatu du Alternatibak, “benetan beharrezkoa dena erakunde hauek gizartean bete behar duten paperaren gaineko hausnarketa denean, irizpide etikoak, parte hartzaileak eta errentagarritasun sozialeko banka publikoa lortzera eraman gaitzakeena”.

Hala hitz egin du Ander Rodriguez Gipuzkoako batzarkideak euskal kutxen fusioaren inguruan egunotan sortutako gatazkaz; nagusiki jeltzaleek, sozialistek eta popularrek erakundeetako administrazio kontseiluetan izango duten ordezkaritzan zentratu dena.

“Honek erakusten du pastela nola banatuko duten kezka besterik ez dutela” esan du buruzagi ezkertiarrak, PSEren, EAJren, eta PPren jokabide “deitoragarria” salatu eta negoziazioetan “argia eta takigrafoak” eskatu ditu egiten ari diren negoziazioetan. Era berean, Rodriguezek premiazkoa deritzo “balizko fusioa pribatizazio prozesu eralda dezatela saihesteko neurriak ezartzeari nahi dugun banka publikoa berreraiki beharrean, fusio hotzaren bidetik ezinezkoa dena”.

 

Sorturen aurkako txosten poliziala

Alternatibak “esperpentikotzat” jo du Sortu “ETAren tresna hutsa” dela “inongo froga fidagarririk gabe” dioen txosten poliziala. Aldi berean, Espainiako gobernuari sorgin ehizarekin amaitu dezan eta susmoaren itzala zabaltzeari utzi diezaiola eskatu dio. “Egunkaria eta Udalbiltza auzietan gertatu bezala, txosten polizialek ETArekin lotura izatea leporatu diote Sorturi inolako froga barik”, Alternatibako bozeramaile Oskar Matutek azaldu duen legez. Gainera, txostenok Alternatiba aipatzen dute Ezker Abertzalearekin akordio estrategikoak izateagatik.

“Hau guztia ondorioztatu dutenek Egunkaria itxi eta Udalbiltzako kideei terrorista deitu zieten indar polizial berak dira. Espainiako gobernua arinkeriaz salatzeko ohitura dauka Euskal Herrian. Izan ere, herri honetan susmoaren orbana tesi ofizialak kolokan jartzen dituen edozein gizarte eta politika arlora zabaltzen da”, salatu du bozeramaileak.

“Orban hau Alternatibara heltzen ari da”, Matuteren hitzetan. Alternatiba Espainiako Polizia Nazionalaren eta Guardia Zibilaren txostenetan agertu da Ezker Abertzaleko kideekin akordio estrategikoak lortu dituelako. “Gurea hutsik gabeko ibilbide demokratikoa da eta ez dugu onartuko inork bakearen eta normalizazio politikoaren alde daukagun konpromisoa zalantzan jarri dezan, horren alde denbora luzea daramagulako borrokan”, ohartarazi du buruzagi ezkertiarrak.

Hori dela eta, Espainiako Gobernuari sorgin ehiza bukatu dezala eskatzeaz gain, Matutek “indarkeria mota guztiak euren estatutuetan errefusatzen duten alderdi zein lagunak” seinalatzeari uzteko eskaera egin dio, jarrera horrek demokraziaren kalitatea kaltetzen duelako, hain zuzen.

Batu gaitezen: Otsoa dator!> Jon Lasa (Alternatiba)

Azken aldian, EAJk mehatxu berria asmatu du. “Batu gaitezen” proposamenaren bitartez, bide baketsu eta demokratikoetatik erabakitze eskubidearen alde gaudenen batasuna deitu du, ustez PSE eta Alderdi Popularraren arteko ituna geldiarazteko datozen foru eta udal hauteskundeei begira. EAJk ke gortina zabaldu du berriro ere “besteak” baino hobeak eta bertakoagoak direla ziurtatzeko, interes ekonomiko berberen ordezkari diren arren.

Sirena kantuak dira. Ez naiz EAJk aipatu duen autodeterminazioaz ari, Alternatiban uste berekoak garelako, baizik eta gizakia ez delako bizi bakarrik autodeterminazio eskubideaz, Mateok esandakoa berreginez. Ulertzen da Urkulluk hauteskundeei begira bere alderdiaren aldeko frontea osatzeko duen premia, baina erabakitze eskubidea ezin da aitzakia bihurtu askok gorroto ditugun EAJren gainontzeko politika eskuindarrak ezkutatzeko.

Bistan da beharrezkoa dela Eusko Jaurlaritzatik, PPren babesarekin, PSEk sustatu dituen neurri neoliberalei muga jarriko dien frontea. Fronte honek, ordea, honako neurri hauek bultzatu beharko lituzke: garapen kontzeptu desberdina, azpiegituren sistema jasangarria, bidezko eredu fiskala eta banatzailea, eta publikoaren aldeko apustu sendoa. EAJ, PSE eta PPrekin batera, politika hauen aurkakoak dira.

Hori dela eta, bitxia da EAJk hartu duen jarrera. Zapaterok abiatutako lan-merkatuaren erreforma eta aurrekontu murrizketak bermatu, makroegitura jasangaitzak sustatu eta gehiago dutenei gutxiago ordaintzeko eskatzen dien egitura fiskalaren aldeko apustua berretsi duen bitartean, gainontzekoei dena ahazteko eskatu digute, erabakitze eskubideaz aritu behar garelako bakar-bakarrik. Euskal abertzaletasunaren aldeko berbaldiak ematen ditu Afganistango inbasioaren alde bozkatzen duen bitartean, altxor publikotik milioika euro AEBren mesederako egin den gerra batean inbertituz, hain zuzen. Ez al dute afganiarrek NATOren aurrean erabakitzeko eskubiderik?

Zentzurik al dauka otsoa datorrela oihukatzeak EAJ, PSE eta PP lagun minak direnean? Urkulluren alderdia da PSOErekin estatuko aurrekontuak babestu, EAEkoak ontzat jo eta hiru herrialdeetako aurrekontuei foru-baimena eman dizkiena. Hau guztia egin du EAJk “Estatu erantzukina” delakoaren ustezko babesaz baliatuz edo, hobeto esanda, euren artean egungo status quo ekonomikoari eusteko.

Ez ditugu ulertzen, beraz, PSEk eta PPk foru erakundeak zuzendu ditzaten ekidin behar dela dioten adierazpen alarmistak, egun EAJ burutzen ari den politikatik aldenduko balira bezala. Gauza bera izango litzateke-eta! Krisi ekonomiko eta gizarte eskubideen murrizketa egoera honetara eraman gaituzten politikei benetako alternatiba eraiki beharra dago. EAJ eta PSE-PP bikote bihurriaren artean baino ezin dela hautatu sinistarazi nahi izateak, eztabaida politikoari dagokionez, gabon hauetan Barbie eta Bratz panpinen artean hautatu behar izatearen maila bera dauka.

Herri honek eskubide guztiak errespetatzen dituen bloke ezkertiarra behar du: giza eskubidek eta eskubide zibilak, erabakitze eskubide demokratikoa barne. Diskurtso desberdina osatu behar dugu, saldu nahi diguten sirena kantuetatik aldentzen dena, alegia. Posiblea da beste dinamika bat eta, aurrean duguna ikusita, baita premiazkoa eta behar-beharrezkoa ere. Denbora luzea da otsoa oilategian sartu zenetik.

Bakerantz legalizazioa

BILBON, 2011ko OTSAILAren 15ean – Alternatibak datorren larunbatean, otsailak 19, Bilboko kaleak zeharkatuko dituen manifestazioarekin bat egin du, euskal politika, kultura eta gizarteko 22 ordezkari ezagunek deitutakoa eta bakea zein Sorturen legeztatzea eskatuko duena. Martxa isilak ‘Bakerantz, legalizazioa’ leloa izango du eta gizartearen gehiengoaren borondateari erantzun egingo dio, “indarkeriarik gabeko bidetik aurrera egitea aukera politiko guztiak zilegi direla”.

Ildo honetatik, Oskar Matute Alternatibako bozeramaileak gogorarazi du “herritarrak direla, haien botoekin, apustu politikoak berretsi edo ezeztatu behar dituztenak” eta, horrexegatik, “beharrezkoa” deritzo “ezker abertzaleak datozen udal eta foru hauteskundeetan” egoteari. Errefusatu ditu, aldiz, “hauteskunde interesei jarraituta euskal gizartearen zati adierazgarri baten botoa bahitzen jarraitzeko legeak sortu eta manipulatzeko asmoak dituztenak”.

 “ETAren indarkeria behin betiko baztertuta izango duen garai berriaren beldur diren alderdiak eta erakundeak” egotea deitoratu du Matutek eta, azpimarratu du, halaber, “eskubide zibil eta politiko guztien urraketak gaindituko dituen egoera eraikitzea beharrezkoa dela gatazka gainditzeko”. Hori dela eta, Alternatibako bozeramaileak Brian Currin abokatu hegoafrikarrak sustatutko Nazioarteko Harreman Taldeko kideen bitartekaritza txalotu du.

Legalizazioa

Alternatibako ordezkariak Euskaldunan izango dira astelehenean Lokarrik antolatutako ekitaldian

BILBON, 2011ko OTSAILAREN 5ean – Alternatiba Bilboko Euskalduna Jauregian izango da astelehenean Lokarrik antolatutako ekitaldian, ezker abertzalearen estatutu berrien aurkezpenean. Alternatibako ordezkaritza Ander Rodriguez Gipuzkoako batzarkideak, Jonathan Martinez Bizkaiko batzarkideak eta Oskar Matute Alternatibako bozeramaileak osatuko dute.

Hauteskundeetan aukera politiko guztiak egotearen aldeko apustua berretsi du Alternatibak eta, berriz ere, ‘ad hoc’ sortutako salbuespen legeak salatu ditu, eskubideak murriztu eta sistema demokratikoari kalte egiten diotelako.

Sortu

Alternatibak albiste pozgarria deritzo Sorturen sorrerari Euskal Herriaren normalizaziorako eta “bakeari trabarik ez jartzeko” eskatu du

DONOSTIA, 2011ko OTSAILAren 9an – Alternatibak baikor hartu du Sorturen jaiotza, “Euskal Herriaren normalizaziorako albistea pozgarria” delako. Izan ere, “bakea lortzeko helburuan laguntzera datorren indar politiko berria da eta, horrez gain, herri honetan beren burua ezkertiar eta abertzaletzat duten herritarren kopuru handi baten bozka askatuko du, orain arte bahituta egon baita”.

Hala esan du Oskar Matute Alternatibako bozeramaileak ETAren indarkeria estatutuetan “argi eta garbi” errefusatzen duen Sortu erakunde berriaren hamar sustatzailek atzo eginiko aurkezpenaren harira.

Alderdi honen sorrerak, Matuteren esanetan, “aro berria ireki du euskal politikagintzan, ez baitago ETA justifikatzen duen indar politikorik eta, ondorioz, ezin da legez kanpoko alderdirik egon”.

Horregatik, “alderdien legea baztertu eta herri honetan ebatsi diren eskubide zibil eta politikoak berrezartzeko ordua dela” ohartarazi du, “normalizazio politikorako eta demokraziaren oinarrizko printzipioak erabat errespetatuta gatazka gainditzeko xedean aurrera egin ahal izateko”. Bakea helburu duen bidean, buruzagi ezkertiarrak nabarmendu duenez, “soberan daude alderdien arteko zangotrabak eta epe luzera begiratzea lehenetsi beharra dago”, beraz, “ez da zilegi Sortu bezalako alderdi demokratikoak jokoz kanpo uzteko trikimailu legalak erabiltzea”.

Euskal Herria Ezkerretik, greba orokorrarekin bat

‘Euskal Herria ezkerretik’ akordioaren oinarri nagusiak nazio eraikuntza eta gizarte eraikuntza dira. Txanpon beraren bi aldeak dira. Akordioaren aurkezpen ekitaldian azpimarratu genuenez, erantzun irmoa eman behar zaie langileen eskubideak gutxietsiz merkatuen nagusitasuna mantendu nahi duten neurri ekonomiko eta sozialei.

Horixe da, hain zuzen, Gasteizko, Iruñeko eta Madrileko gobernuak (azken hau EAJren babesarekin) egiten ari direna. Bere azken ekarpena erretiro-adina 67 urte bete arte atzeratzea da, eta horrekin batera pentsioa kobratzeko eskubidea izatearren kotizatu beharreko urte kopurua ere handitzea.

Neurri hori, eta ez da bakarra, atzerapauso argia da langileen lan eta gizarte eskubideen ikuspegitik, eta beste behin krisiaren ondorioak gizartearen sektorerik ahulenen bizkar gainean erori da, hau da, gazteak, etorkinak eta emakumeak bereziki, azken hauek zigor bikoitza jasaten ari baitira krisiaren ondorioz.

Espainiako Erresumako Gobernuak hitzez hitz bete ditu banku-botereen exijentziarik onartezinenak; botere horien helburu bakarra haien etekin iraingarriei eustea da, guztiei, horrek hondamen kolektiboa ekarri arren. Banka pribatua da benetan gobernatzen gaituena; alegia, Zapateroren txeke multimillonarioak diru-gosez pilatu dituena, Estatuko zor publikoa erosita interes altuak lapurtzen dizkigun bitartean.

Horrela, banka pribatuak patronalari likidezia eskatzen dio, eta patronalak PSOEk eta EAJk lotsarik gabe txalotzen duten lan erreforma eskatzen dio espainiar Gobernuari.

Hori dela eta, datorren ostegunerako, hilak 27, euskal gehiengo sindikalak deitutako greba erabat justifikaturik dagoela uste dugu, eta deialdi horrekin bat egiten dugu.

Zalantzarik ez dago, pentsioen erreforma eta haien ustezko bideragarritasunik eza saio bat baino ez dira sistema publikoarekin amaitzeko eta sistema bera pribatizatzeko. Guk prozesu horri aurre egingo diogu, gure oposizioa erabatekoa delako. Enplegua sortu eta lan-prekarietatea murriztu beharrean, langileen egoera larriki ahuldu da; gobernuak langileak bakarrik uzten ari dira espekulatzaileen interesen alde egiteko. Eusko Alkartasunak, Ezker Abertzaleak eta Alternatibak gizarte-justizia defendatzen dugu, eta argi dugu murrizketa sozial hauek guztiak gure burujabetzaren aurkako buruz buruko eraso bat direla, guk aldarrikatzen dugun lan harremanetarako euskal esparruaren ukazioa direla. Erabakitzeko eta gizarte-elkarrizketarako estatuko esparruaren inposaketa jasaten du euskal gizarteak, eta esparru horren eredua mimetikoki aplikatzen da EAEn zein Nafarroan, Euskal Herri osoaren errealitate soziala, politikoa, ekonomikoa eta sindikala aintzat hartu gabe.

Pertsona guztiek pentsio duin bat jasotzeko eskubidea izan behar dutela aldarrikatzen dugu, eta horretarako enplegua sortu behar da, baina kalitatezko enplegua; soldata altuagoa, kotizazioa ere altuagoa. Gazteek eta emakumeek lan merkatuan sartzeko aukera izan dezaten, baldintza eta aukera berdintasunean. Zerga politika aurrerakoia eta progresiboa ezar dadin. Eta lehenago esan dugun bezala, Euskal Herriak bere pentsio-sistema erabakitzeko ahalmena eta tresnak izan ditzan, hau da, erabakitzeko euskal esparrua izan dezan.

Hau guztia dela eta, datorren ostegunerako, hilak 27, euskal gehiengo sindikalak deitutako greba orokorrarekin bat egitea erabaki dugu, argi eta garbi.

Greba Orokor honek ez die erantzunik ematen amorruari edo haserreari bakarrik. Benetako aldaketaren alde lan eginez jarraitzeko bidea da. Beste eredu ekonomiko, sozial eta politiko baten alde lanean segitu behar dugu. Eredu bat non herritarrok ez garen egongo batzuk bakarrik babesten dituen eredu ekonomiko baten zerbitzuan, ekonomia bera herriaren interesen zerbitzuan egon dadin. Euskaldunok kalera irten eta mobilizatu behar dugu gure eskubideak errespetatuak izan daitezen.

Ez daude geure pentsioak arriskuan, baizik eta zeuen irabaziak (Alternatiba)

Margaret Tatcherren gobernuak TINA akronimoarekin (alternatibarik ez dago, ingeleraz) laburtzen zuen bere politika erabat antisoziala. Hala, gobernu kontserbadore honek krisia aitzakia hartuta Europako politika antisozialenak eraman zituen aurrera. Era berean, PSOEren gobernu liberalak dagoeneko murriztu baino murriztago dauden pentsioak eskasteko argudio bera erabiltzen du: ez dago alternatibarik. Euren arabera, gizarte segurantza  sistemak hondoa jo lezake egungo irizpideei eutsiz gero. Beraz, pentsioen gastua murriztu behar omen da sistemaren iraunkortasuna mantenduko bada.

Bi argudiook -gizarte segurantzaren hondoratzea, pentsio gastua murrizteko premia- erabat faltsuak dira eta erreforma hauen benetako helburua ezkutatu besterik ez dute nahi: publikoa murriztu krisi sistemikoaren erantzuleen negozio esparrua areagotzeko. Gizarte segurantza soziala ez dago arriskuan (esaterako aurtengo 11.000 milioi euroko irabazia) eta ez dago kosteak murrizteko beharrik – zergatik ez sarrera gehiago lortzen saiatu? Funtsean, betiko borroka da, pertsona guztien eskubideak gutxi batzuen pribilegioaren alde.

Gizarte segurantzaren hondamendia aurreikusten zuten zorigaiztoko aurreikuspenek kale egin arren, lotsa barik dihardute ekonomiaren aztiek iristear diren hondamendien berri ematen. Interesa zuten jaitsiera-tasaren beherakadak eta bizi-itxaropen tasaren gorakadak Gizarte Segurantza krisian jarriko zutela esatean, eta huts egin zuten. Aurreikuspen hauen atzean bankuak  -izan ere euren helburua Gizarte Segurantzak hartzen dituen aurrezki publiko horiek bere aldera eramatea da- eta patronala -gizarte ekarpenak murriztu nahi baititu- ditugu bereziki. Hori dela eta, pentsio publikoen murriztea eta pentsio pribatuen gorakada eskatzen dute, ez langile eta pentsiodunen hobebeharrez, ez estatuarentzat hobe delako, baizik eta euren merkatu diruzaleen mesedetan soilik. Ez dago inolako justifikaziorik.

Hala, jendeari 65 urtetik gora lan eginaraztea ez da pentsioen mesedetan harturiko erabakia. Helburua pentsio publikoak murriztea da, aurrezteko gaitasuna dutenek pentsio pribatuetan sartzeko premia ikus dezaten, bankuen negozioaren onurarako. Ez dira pentsioak kolokan daudenak, bankaren irabazik baizik.

Dirudienez, batzuei ez zaie axola finantza krisiak pentsio sistema pribatuen ahultasuna agerian utzi izana, ez eta diru publikoz lagundu behar izan zaielako txikeria. 1970Tik 2003ra 93 herrialdetan 117 banka krisi izan dira, eta 17 herrialdetan 113 finantza “stress” aldi. Pentsio pribatuak omen dira arazoarentzako irtenbidea, baina 2008ko martxotik 2009ko martxora fondo pribatuek %6,37ko errenta negatiboa eman dute batez beste.Zein dago arriskuan, pentsio publikoak edo pentsio pribatuen pagotsa? Honi jarraiki, EAEko Foru Aldundiek pentsio pribatuen mesederako zerga sistema ezarri dute, aurrezteko gaitasuna dutenentzat mesedegarri eta pentsio publikoen inguruan ahulezia ideia zabaldu dute.

Gizarte seguranta hondoratuko dela esateaz gain, arazoa beti gastu murrizketaren bidez konpondu nahi dute, patronalaren bidetik, krisitik aterako gaituzten neurri egokiak hartu gabe.

Hala, Gizarte Segurantzaren gastua aurrezteko proposaturiko aldaketetako bat kotizazioak kalkulatzeko gutxieneko epea 15 urtetik 20ra igotzea da. Horrela, sindikatuen kalkuluen arabera pensioak %6 jaitsiko dira. Neurri honek batez ere emakumezkoei  eragingo die, kotizazio aldi txikiagoak baitituzte eta lan merkatuan sartu-irten gehien egiten dutenak izaten direlako, baita behin-behineko kontratu gehien pairatzen dutenak ere.  Are berezikiago, Etxe zerbitzarien erregimen Berezipean diharduten langileei, egoera honetan diren langileen %32,5 16 eta 20 urte bitartean kotizatu duten artean baitaude. 

Ez da, ordea, Zapatero gobernuak pentsioak murrizteko duen bide bakarra. Lehen unean tanteo moduko iragarpena bazirudien ere, badirudi ziurra dela jubilazio adina 67 urtera luzatuko duela gobernuak. Neurri hau lehen aipatu kotizazio urteak 15 eta 20ra igotzekoari lotzen bazaio, pentsioen batez besteko %16ko murrizketa izango da. Era berean, atseden eskubidea ondo irabazia duen jendeari lan merkatutik ateak ixten zaizkion bitartean gazteei lanean hasteko bideak ixten zaizkie. Ez da ezagutzen osotasunean zeintzuk izango diren aldaketa zehatzak, edozein modutan, gobernuak hainbat aldaketa ditu buruan, beti ere pentsioak murriztera bideratuak.

Alternatiban, baina, erabat ezberdina den irtenbidea eskainiko genuke inoiz balizko arazo hori suertatuko balitz, hau da, irtenbideak Gizarte Segurantzak bildutako dirua igotzera jo beharko luke, ez pentsioak murrizteko aldrebeskeriak pentsatzera. Bankuek, patronalak eta ekonomista neoliberalek aldarrikatuko bideei uko egitea, alegia:

· Lan sariak, Lanbide arteko Gutxieneko Soldatatik hasita, igotzea kotizazio handiagoak izan daitezen.

· Espainiar Erresuman %20koa eta EAEn %10ekoa den langabezia-tasa murriztea, kotizazioak ordaintzen dituzten pertsona gehiago izan dadin.

· EAEko emakumezkoen okupazio-tasa igo, egun dugun %58tik Alemaniak duen %66ra kasu. Horretarako hainbat neurri daude, gizonezkoen eta emakumezkoeen arteko ardura elkarbanatuak zainketari dagokionean, emakumeak aukera eta eskubide berdintasun egoeran lan munduratzeko. 

· Gizarte Segurantzan kotizatzen ez duten bekadun eta Kolaborazio Sozial Kontratuak desagerraraztea, baita sasikotizatzen duten zabor kontratuak ere.

· 65 orduei buruzko Europako zuzentaruak aldarrikatzen zuenaren aurkako bidetik, lan jardunaldiak murriztea, lana banatu eta kotizatzaile gehiago izateko. 

· Ezkutuko ekonomia murriztea..

· Etxeko langileak Gizarte Segurantzako erregimen orokorrean sartzea. EAEn etxeko langile diren 24.318tik 14.000ksoilik kotizatzen dute moduren batean.

· Kotizazio gabeko pentsioak estatu transferentziekin finantzatzea, horretarako europar mailetara igo beharko litzateke zerga presioa. Ondasunen gaineko Zerga berreskuratu beharko litzateke, aurrezki errentak gainontzeko IRPFan berriz kokatu eta enpresa handien zein IRPFko errenta altuenen zergak handitu, besteak beste. Minimoko konplementuen %38 soilik ordaintzen du estatuak zergen bidez gizarte segurantzaren ordez.

· Lanaldia hobe banatzeko jubilazio adina aurreratzea. 40 urtez kotizatu duen pertsona bati ez zaio zertan bere jubilazioa eskastu 65 urte bete gabe ere jubilatzen bada.

Beraz, gezurrik ez. Bada alternatibarik, bada irtenbederik, kapitalistek eta merkatuak eskainitakoez haratago.

Ezkerroko bloke handi baterantz (Alternatiba)

Alternatiban uste dugu euskal ezker anitzaren, ezker borrokalariaren eta ezker subiranistaren baitan  zer edo zer aldatzen ari dela. Antza, elkarri bizkar emateko garaiak alde batera geratu dira eta batzen gaituenaren ordez  banatzen gaituenean arreta jartzeko garaiak pasa dira. Baina, hona iritsi ahal izateko, hainbat faktorek egin dute bat. Lehenik, herri honetako ezker subiranistaren adar bakoitzak  mugitu behar izan du, nork bere analisitik eta bere historiatik, alderdikeriak alde batera utzirik. Ezker abertzalean emandako hausnarketa, EAk jorratutako bide berria, eta gu geu testuinguru poltikora jauzi egitea bera, esandakoaren adibide dira. Bada atsegin litzaigukeen beste mugimenduren bat, izan ere, denak gara beharrezko gune berri honetarako. Bideak aurrera jarraitu behar du, baina beti ere ateak irekita eta eskuak zabalik, erakunde bakoitzaren erritmoak aintzat harturik.  

Bigarren faktorea, krisiaren aurrean ezker politikoak arlo sozial eta ekonomikoan eskaini duen erantzun-eza dugu. Genuen ongizate estatu eskasa urritzen ari zaizkigu; lan kontraerreformak, pentsioen atzerakada, langabezia, EEE ugari,… pairatzen ari gara; osasun eta hezkuntza sistema hondoratu nahian dabiltza….eta bien bitartean Madril, Gasteiz eta Iruñeako gobernuak zuzen-zuzen jarraitzen zaizkio multinazioanl handiek, bankuek, Nazioarteko Diru Funtsak, eta abarrek ezarritako bideari, alegia, krisia sortu dutenek ezarritako bideari. Boteretsuen diru xahutzeekin eskuzabal, aurrekoek sorturiko krisia pairatzen dutenentzat, ordea, murrizketak.

Hirugarrenik, herri honetan gertatu diren eskubide eta askatasun urraketen inguruko hausnarketa; eta herri honi erabakitze eskubidea ez ezik izateko eskubidea bera ukatu izana dugu. Honen aurrean erantzunak eta proposamenak adosteko beharra dugu, akordioak bilatzekoa, herri honen gehiengo sozialak aktibatzeko eta mobilizatzeko gaitasuna berreskuratzekoa, “eskubide guztiak, pertsona eta idea guztientzat”. 

Laugarren faktorea, politikaren krisiaren inguruko hausnarketa, politika ulertzeko eta egiteko eredu berria gauza daitekeelako ideia. Taldekako osaketa, gizarte artikulazioa, parte hartze erabat demokratikoa, profesionaltasun-eza eta karguen errotatzea lehentsi behar dira. Herri honek behar duen gizarte eta politika aldaketa emango bada, gizarte gehiengoa aldaketa horren protagonista bilakatu beharko dugu. Gizarte artikulatu eta antolatua da bermerik onena gizarte bidezkoagoa lortzeko. 

Bosgarrenik, ezkerretik esandakoaren eta egindakoaren arteko harreman garbia erakutsi behar dugulakoan gaude, hots, defendatzen duguna eta berau lortzeko bitartekoek bat etorri behar dutela. Egunerokotasunean, geure borroka moldearekin eta antolatze ereduarekin helburutzat dugun gizarte hori erakusten eta gauzatzen joan behar dugu. Errotik demokratikoa eta parte hartzailea izango den ezkerra, gizarte borrokei zein eskubide orori, gizarte zein giza eskubideei, lotua izango zaion ezkerra. 

Eta, azkenik, arlo politiko, nazional, sozial eta ekonomikoan dakusagun egoera hain larria da non elkar-lanari ekiteko aiatzarik ez dagoen. Atzo ezberdintasun saiestezin ziren haiek, gaur balio gabe geratu dira.  Bitarteko politiko eta demokratiko hutsen alde egiteak antzinako inertziak alde batera uztera eraman behar gaitu, elkar ulertze ezak eta fidakaiztasunak bazterturik, konfidantza eta elkarlanaren zubiak berreraiki behar ditugu ezker subiranista anitzaren indarbiltzea euskal zein espainiar zentro eta eskuineko indarrei lehiatu dakien.

Jakin badakigu erronka gogorra dugula aurretik, oztoporik eta kontraesanik izango dugula bidean, baina geure esku dugu berauek gainditzen joatea. Era berean, jakin badakigu erronka hau epe ertain eta luzeko adostasun estrategikoen eskutik soilik egin daitekeela, lehen pausua egitura politiko, sindikal eta sozialen arteko konfidantzak berreraikitzea dela, eta ondoren norberak islatzen dituen sektore sozialei zabaldu behar zaiela, elkarren bizkar izan diren sektoreei hain zuzen.

Askok batzen gaitu eta merezi du lortzeko arriskatzea: herri eredu batentzat egun indarrean denarekiko erabat ezberdina den gizarte eredua.

Beste Euskal Herria beharrezkoa baita, egin dezagun posible denon artean.

X