2014ko abuztuaren 3an Estatu Islamikoaren tropek Sinjar hiria eraso eta hartu zuten. Komunitate jazidiko 5.000mila lagun hil zituzten eta milakak eskapoan irten behar izan zuten. Aldi berean, E.I.-k bost bat mila emakume eta ume bahitu zituen. Emakumeak eta neska esklabo sexual moduan salduak izan ziren.
Gertaera lazgarri hori gogoratzeko Emakume Jazidien Feminizidioaren kontrako nazioarteko eguna antolatu da abuztuaren 3rako. Gertatutako sarraskia gogoratzeaz landa, egunaren helburua da Nazio Batuen Erakundeari eskatzea onar dezala ofizialki Sinjarren gertatutako feminizidioa. EHBilduk bat egiten du deialdiarekin eta animatu egiten ditu herritarrak antolatuko diren elkarretaratzetara joatea.
Europan ez dago errefuxiatuen krisirik: izatekotan borondate krisi bat dago. Mugak ireki beharrean, mugak itxi dituzte; errefuxiatuak Turkia eta Marokoren esku uzten dira, migrariak Mediterraneoan hiltzera kondenatzen dituzte. Dokumental honetan bidaia bat proposatzen dizuegu: Melilla, Lampedusa edo Lesbosera; Calais, Balkanak edo Turkiara. Bidaia Josu Juaristi, Diana Urrea, Miren Larrion eta Jon Iñarriturekin egingo dugu. Mugetan hasi, Europaren bihotzeraino joan eta Baigorrin bukatu dugu, Antton Curutcharryk bertako harrera esperientziaren berri ematen digularik. Beste Europa bat posible da, “imaginatu ni naizela” pentsatzen eraikitzen den Europa. Mugak ireki.
Ganberak pertsona errefuxiatuen eskubideen harira aurkeztutako 11 puntuko ekimena onartu du aho batez, besteak beste, Madrili exijituz berehala bete dezala 15.000 pertsona jasotzeko hartu zuen konpromisoa.
Gasteizko Legebiltzarrak irmoki gaitzetsi du gaur Europar Batasuneko eta Turkiaren arteko errefuxiatuen inguruko akordioa, “nazioarteko arau anitz urratzen dituelako Giza Eskubideen eta pertsona migratzaile edota errefuxiatuen eskubideen arloan”, eta, zentzu horretan, EBri eskatu dio “akordio hori indargabetu” dezala. “EUk merkadeorako kontratua sinatu du, herri kurdua suntsitzen ari den Turkiarekin, zeinari 6.000 milioi euro oparitu dizkion bere politika hiltzaileak inpunitate osoz egiten jarraitzeko”, salatu du Alternatibako kide eta EH Bilduren legebiltzarkide Diana Urreak.
Akordioaren aurkako ebazpen irmoa lortzeaz gain, koalizioak lortu du EAJrekin eta PSErekin sinatu duen 11 puntuko erdibideko testu bat aho batez onartua izatea. PPk ere alde bozkatu du, eztabaida ganberara ekarri duen Urrearen kritika nabarmenak jaso dituen arren. “PPk akordio kriminal horri bide eman dio, eta Europa hegoaldeko mugetan gertatzen diren giza eskubideen urraketa nabarmenak bultzatzen jarraitzen du”.
Urreak garrantzia berezia eman dio ebazpenean jasotzen den beste puntu bati, zeinean jasotzen den Gasteizko Legebiltzarrak talde guztiekin batzorde berezi bat sortuko duela errefuxiatuen eta pertsona migratzaileen inguruan. “Batzorde berri honen bitartez Jaurlaritzari etxeko lanak jarriko dizkiogu, lurralde honetara heltzen diren errefuxiatu eta pertsona migratzaileen bizitza duina bermatze aldera”.
EH Bilduren legebiltzarkideak bere hitzartzea Europako jendarteari dei eginez bukatu du: “lan egin dezagun guztiok batera, bestelako Europa bat defendatzen dugun pertsonok, herritartasun global eta herrien arteko elkartasunean oinarritutako Europa eraikitzeko”.
Jarraian, Legebiltzarrak onartu duen ekimenaren puntu guztiak:
1. Gogoratzen du pertsona errefuxiatuek miseriatik, askatasun-faltatik, indarkeriatik, gerretatik eta Giza Eskubideen urraketetatik egiten dutela ihes. Horregatik, Europar Batasunari eta Estatu kideei premiazko erantzun humanitarioa exijitzen die. Erantzun horren oinarri izango dira asilorako Nazioarteko Zuzenbidea, nazioarteko Hitzarmenak eta Europar Batasuneko Oinarrizko Eskubideak.
2. Erabat gaitzesten eta salatzen du EB-Turkia akordio lotsagarria, nazioarteko arau anitz urratzen dituena Giza Eskubideen eta pertsona migratzaile edota errefuxiatuen eskubideen arloan, eta, zentzu horretan, EBri eskatzen dio akordio hori indargabetu dezala.
3. Nazioarteko etorkinei buruzko politika komuna defendatzen du, asiloaren eta Giza Eskubideen gaietan arduratsua izango dena.
4. Zeharo arbuiatzen ditu Batasuneko hainbat Estatuk mugak itxi izana eta errefuxiatu-esparruetan egindako atxiloketak.
5. Bat egiten du ‘Pasabide Segurua’ manifestuarekin, eta eskatzen die bai Europar Batasunari bai haren Estatu kideei korridore humanitarioak sor ditzatela, ahalbidetuko dutenak migratzaile eta errefuxiatuak Europara sartzea.
6. Europar Batasunari eskatzen dio ahaleginak indartu ditzala desagertutako milaka ume errefuxiatuak aurkitze aldera.
7. Espainiar Gobernuari exijitzen dio, ahalik eta azkarren, 15.000 pertsona jasotzeko bere konpromisoa, eta gogoratzen dio asilo-eskubidea unibertsala dela, jatorri-herrialdea edo penintsulara sartzeko bidea edozein direlarik ere.
8. Eusko Jaurlaritzari eskatzen dio inplikatutako Erakunde guztiekin elkarlanean jardun dadila, pertsona errefuxiatuek Euskadira iristeko aukera izan dezaten eta zerbitzu zein baliabide publiko guztietarako sarbidea izan dezaten, osoko harrera bermatuz.
9. Aitortu eta eskertu egiten du GKEk eta gizarte zibilak egindako aparteko lana pertsona errefuxiatuen eskubideen defentsan, bai maila lokalean bai hainbat errefuxiatu-eremutan.
10. Legebiltzarrak legebiltzar-taldearteko bat berehala sortzea onartzen du, pertsona migratzaileen eta errefuxiatuen eskubideen defentsarako, datozen legealdietan ere jarraipena izango duena, sortutako beste taldearteko batzuekin gertatzen den bezalaxe.
11. Ebazpen hau igorriko die Europako Batzordeari eta Parlamentuari, Espainiako Gobernuari eta Eusko Jaurlaritzari.
Euskal Herrian bizi dugun egoera politikoaren gorabeheratik haratago (zeinean hein batean onera egin dezakeen EAJren bide antzutik aldentzea lortzen badugu, bederen) oro har mundua okerrera egiten ari dela iruditzen zait. Badakit gure belaunaldiak ez duela mundu gerra edo gerra zibila ezagutu, ia ahaztua dugula gerra hotzaren arrisku egoera (tartean misilen afera) eta antzekoak; alabaina, egungo egoerak inoiz ezagutu ez dituen arazoen elkar gurutzatzeak dakartza eta hori berria da.
Kapitalismoak gizakiaren eta naturaren arteko marra gorria jada zeharkatu du, eta zalantzak ditut horrek atzera bueltatzerik baduen, ikusirik klima aldaketarekiko Parisko klima gailurraren ahulezia eta boteretsuen aldetiko ezaxola. Eta baita ezkerreko alderdi zein sindikatuen ezintasunak, ikusirik zein parametrotan mugitzen garen egoerari aurre egiterakoan: esate baterako, produkzio mota eta kopurua dena delarik, lana mantentzearen truk ez jaistea dugu helburu, kontuan hartu gabe horrek zer ekarriko digun hemendik gutxira. Eta berriro, ate-joka dugun krisiari nola hartu aurrea ez dugu eztabaidatu ere. Eta ez teorian alternatibarik ez dagoelako, gure ahuleziagatik alternatiba horietan sinestea zaila egiten zaigulako baizik. Arcelor-en inguruan gertatzen ari dena lekuko.
Bestaldetik, mundu ustiapenetik eta botere banaketatik sortzen diren gerra lokalak eremu eskualde bati mugatuak omen, geroz eta kontrolagaitzagoak eta ulergaitzagoak zaizkigu. Eta ulergaitza ere errefuxiatuen inguruan gertatzen ari dena. Izan ere, lotsagarria, bidegabekeria, halako mila kexu entzuten dugu egunero gertatzen ari denaz, baita mandatarien ahotik. Baina egunetik egunera, arazoa geroz eta larriagoa da, giza hondamendira hurbiltzen dena. Gasteizko martxoaren 3ko sarraskiaren omenez Lluis Llachek sorturiko Campanades a morts entzuten ari naiz lerro hauek idazten ari naizela, eta nire irudimenean Balkanetan eraikitzen ari diren hesi eta txantxarren aurrean desesperaturik daudenek entzuten ari direla ikusten ditut, beren hiletarako ereserki gisa egina balitz bezala.
Bai Europako mandatariak eta zenbait estatuburu doilor zuri ustelak dira. Garbi dut ezin direla parean jarri estatuburuak eta Europako Batasunaren buruak eta herritar arruntak; hala ere, zein zaila eta mingarria egiten zaidan gogoratzea duela ez denbora asko horietako asko eta asko eginahaletan ibili zirela beren herritik alde egiteko errepresioaren ihes, bizimodu duin baten eske. Adina dugunok behintzat gogoratzen ditugu hungariarrak, errumaniarrak eta abar estalinismoaren atzaparretik ihes egin nahian Austriaren eta Alemaniaren mugak zeharkatzen. Edo Balkanetako garbiketa etnikotik beren burua salbatu nahian (SOS Balkanak gogoratzen?) gurera etorritakoak. Eta orain, zer? Hain urria da gure oroimena jada ez baitugu gogoratzen gu ere horrela ibili ginela duela ez denbora asko? Nik ez ditut inoiz ahaztuko erbeste behartuan ginela gure egoeraz arduratu ziren boluntario haiek. Damu naiz ez naizela haien pareko.
Eta azkenik, ezin ahaztu, ur arre nahasietan hazten dira indar arreak, alegia faxistak. Beldurgarria Europak ezagutzen duen hazkundea, batez ere, etorkin gehien dauden eremuetan.
Dena den, zailtasunak zailtasun, arrazoiaren ezkortasuna borondatearen baikortasunarekin kontra balantza egin daitekeela sinetsita nagoelako, nola edo hala egoera honi aurre egin behar diogula da nire aldarria. Frantzian gertatu berri den greba orokorra, eta gauean zutik mugimenduaren jaiotzak; Islandian herriaren erantzuna bere lehen ministroaren jukutriaren aurrean; Katalunian ematen ari diren intsumisio berri baten lehen pausoak, eta Gipuzkoan Errauskailuaren aurka eta gizarte laguntzei eustearen alde egindako mobilizazioak, besteren artean, markatzen dute norabidea.
Estatu espainiarra, Partido Popular, PSOE, eta Ciudadanos-ek gogotsu bermatu eta txalotu duten “Proyecto de Ley de Amnistía y Reconciliación Nacional” izena duen lege proiektua onartu du Venezuelako Asanblada Nazionaleko gehiengo opositoreak. Sostengu honen adibide garbia Mariano Rajoy berak El País-en lege horren alde idatzi duen artikulua.
Baina zer bultzatzen ari dira “demokrata” hauek Venezuelan? Amnistia lege honek ezarritako orden konstituzionala edo gobernua aldatzeko manisfestazioetan edo protestetan parte hartzeagatik egindako delituak amistiatuko ditu, zehazki 1999ko urtarrilak 1etik aurrera eta legea onartu harte, hau da, Hugo Chávez eta Nicolás Maduroren legislaturetan bakarrik egindako delituak.
Zer delitu barkatu ditu lege honek?Adibidez, “garraio zerbitzuetan, sistema informatikoetan edota edozein zerbitzu publikoan eragindako hondamenak edo suntsipena”, “lehergailuen edo bonba su-eragileen fabrikazioa edo inportazioa”, “delituak egiteko adingabekoen erabilpena”, “suteak eragitea”, “legeen desobedientzia eta gorrotoa sustatzea”, “agintaritzaren aurka egitea” eta “droga-trafiko txikia” eta “iruzurra, maula eta lukurreria exebizitza eraikuntzetan” barkatuko ditu lege honek.
Barkamena lortzeko baldintza bakarra “Estatuko botere betearazleak egindako politiken aurkako protesta, manifestazioa edo bileren bidez” bultzatutako delituak izatea da.
Lege honen bidez argi onartzen du oposizioak Nicolás Maduroren gobernua bere postutik kentzeko indarkeria erabili duela eta, honetaz gain, kartzelatik atera nahi dituen pertsonen zerrenda zehatza osatzen du ere. Hauen artean ezagunena Leopoldo Lopez da, duela bi urte 43 hildako eragin zituen indarkera olatuaren erantzule zuzena.
Azken asteetan eskuinaren indarkeria larriagotu egin da eta ekintzaile sozial bat, bi polizia eta diputatu chavista bat erahil dituzte.
Venezuela Aurrera, Iraultza Bolivartarraren aldeko euskal elkartasun plataformatik, Estatuko zenbait alderdi politiko zein komunikabide bultzatzen duten Inpunitate Lege honen nazioarteko salaketa egitera deitzen dugu. Badakigu Venezuelak pairatzen duen gerra ekonomiko, mediatiko eta politikoa sistema neoliberalaren berrezarkuntza lortzeko beste ahalegin bat dela, eta Venezuela, azken hilabeteetan Brasil, zein latinoamerikako beste prozesu aurrerakoiak erasotzea duela helburu.
Venezuela Aurrerak, hurrengo apirilak 19anVenezuelako Iraultza Bolibartarrarekin nazioarteko elkartasun jardunaldian parte hartzera deitzen du euskal herritar oro.
“Venezuela Aurrera” (Iraultza Bolivartarrarekiko Euskal Elkartasun Plataforma): Alternatiba, Aralar, Arbol Euskal Herria, Askapena, Asodemuc, Bachue (Kolonbiako Errefuxiatuak Euskal Herrian), Cine de Base, “La Puebla” Zirkulu Bolivartarra, Ernai, Euskadi-Cuba elkartea, Ezker Anitza-Izquierda Unida, Gazte Komunistak, Gazte Komunisten Batasuna (GKB), Giltza, Ikasle Abertzaleak, Ikasle Ekintza, IPES-GITE, LAB, Komite Internazionalistak, Marcha Patriótica Euskal Herrian (Colombia), Bakea eta Duintasuna, PCE-EPK, Resumen Latinoamericano, Revista “Encuentros”, Sodepaz Nafarroa, Sortu, Emigrados sin Fronteras.
Atzo, Caracasen, Kolonbiako Gobernuak eta Askatasun Nazionalerako Armadak (ELN) adierazpen publikoa egin zuten. Alternatibak eta EH Bilduk bere poza agertzen dute adierazpen publiko horren edukiengatik, Kolonbiako Gobernuak eta FARCek Habanan izandako elkarrizketetan aurrera egitea lortu zela ondorioztatzen delako eta bake iraunkor eta inklusiboa lortzeko aukera gero eta indar handiagoz ikusten delako. Kolonbiako prozesuan akordioen eraikuntzan parte hartzeko aukera eskaintzen zaio gizarteari eta, aurrerapausoak eman ahala, behin betiko bakeari bidea irekitzen ari zaio.
Kolonbia bezalako herri anaikidetu baten bake prozesua babesteko bere borondate osoa agertzen dio EH Bilduk eta, gainera, borondate hori euskal gizartearen gehiengo handi batena ere badela uste du.
Habanan FARCek eta Kolonbiako Gobernuak elkarrizketak abiatu zituztenetik, EH Bilduk bere konpromiso irmoa azaldu zuen Kolonbian bakea lortzeko eta, bake justu eta hobea erdietsi ahal izateko, lanari gogor ekiteko deia egin genien kolonbiarrei, gobernuari eta matxinatutako indarrei.
Oraindik ere lotu gabe dauden atalak FARCen eta gobernuaren ordezkaritzek ahalik eta denbora tarte txikienean bideratuko dituztela uste dugu.
ELNko eta Kolonbiako Gobernuko ordezkaritzek egindako iragarpenaren ondoren, bi aldeetatik indarkeria erabiltzeari uzteko adostasuna heldu beharko litzatekeela uste dugu, soilik horrela lortuko delako pertsona gehiago ez hiltzea. Era berean, giza eskubideak babesten dituztenei zein gizarte zibileko kide esanguratsuei egindako erasoekin amaitu beharra dagoela uste dugu, aspaldian gero eta gehiago baitira.
Kolonbiako gizartea mobilizatua dago, eta uste dugu horrek lagunduko duela bake egonkor eta iraunkorra lortzen eta prozesua amaierara eramaten.
EH Bilduk lotsagarritzat jo du gaur Legebiltzarrean Europar Batasunak eta Turkiak Siriako errefuxiatuei buruz sinatutako akordioa, eta Urkullu lehendakariari urrats eraginkorrak eman ditzala eskatu dio, Jaurlaritza eta gainerako instituzioak errefuxiatuei eskaini beharreko laguntza eta babesean inplikatzeko.
Zehazki, Diana Urrea Alternatibako kide eta koalizioko legebiltzarkideak azaldu duenez, Lakuak eskumena eskatu behar dio Gobernu espainolari, errefuxiatuei eman beharreko erantzuna zuzenean antolatu eta kudeatu ahal izateko. “Horrek –erantsi du– tramite guztiak arintzea eta laguntza modu azkar eta eraginkor batean ematea ahalbidetuko luke, Gobernu espainola prozesu osoa geldiarazten ari delako”.
EH Bilduko legebiltzarkideak gogora ekarri du Nafarroako Gobernuak akordioa bultzatu duela Madrili eskumen hori galdegiteko, afera honetan zuzenean esku hartze aldera. Guztira, Estatuko 11 autonomia-erkidegok sinatu dute akordioa eta Jaurlaritzak ere horrekin bat egiteko eskatu dio Urreak Urkulluri, “adarra jotzea baita EAEra hiru errefuxiatu bakarrik iritsi izana”.
Halaber, Urreak Arabako, Bizkaiko eta Gipuzkoako herritarrak gai honetan sentsibilizatzeko estrategia integrala abian jartzeko galdegin dio lehendakariari, elkartasuna eta kulturartekotasuna sustatzeko.
EH Bilduk lotsagarritzat jo du gaur Legebiltzarrean Europar Batasunak eta Turkiak Siriako errefuxiatuei buruz sinatutako akordioa, eta Urkullu lehendakariari urrats eraginkorrak eman ditzala eskatu dio, Jaurlaritza eta gainerako instituzioak errefuxiatuei eskaini beharreko laguntza eta babesean inplikatzeko.
Zehazki, Diana Urreak azaldu duenez, Lakuak eskumena eskatu behar dio Gobernu espainolari, errefuxiatuei eman beharreko erantzuna zuzenean antolatu eta kudeatu ahal izateko. “Horrek –erantsi du– tramite guztiak arintzea eta laguntza modu azkar eta eraginkor batean ematea ahalbidetuko luke, Gobernu espainola prozesu osoa geldiarazten ari delako”.
EH Bilduko legebiltzarkideak gogora ekarri du Nafarroako Gobernuak akordioa bultzatu duela Madrili eskumen hori galdegiteko, afera honetan zuzenean esku hartze aldera. Guztira, Estatuko 11 autonomia-erkidegok sinatu dute akordioa eta Jaurlaritzak ere horrekin bat egiteko eskatu dio Urreak Urkulluri, “adarra jotzea baita EAEra hiru errefuxiatu bakarrik iritsi izana”.
Halaber, Urreak Arabako, Bizkaiko eta Gipuzkoako herritarrak gai honetan sentsibilizatzeko estrategia integrala abian jartzeko galdegin dio lehendakariari, elkartasuna eta kulturartekotasuna sustatzeko.
– See more at: http://ehbildu.eus/eu/instituzioak/gasteizko-legebiltzarra/9208-jaurlaritzak-errefuxiatuen-egoera-zuzenean-kudeatzeko-eskumena-eskatu-behar-dio-madrili-tramiteak-arintzeko#sthash.MmugrtXI.dpuf
Euskal Herrian bizi dugun egoera politikoaren gorabeherak haratago (zeinean, hein batean onera egin dezakeen) oro har mundua okerrera egiten ari dela iruditzen zait. Badakit, gure belaunaldiak ez duela mundu gerra edo gerra zibila ezagutu, ia ahaztuta dugula gerra hotzaren arrisku egoera (tartean misilen afera) eta antzekoak; alabaina egungo egoerak inoiz ezagutu ez dituen arazoen elkar gurutzatzeak dakartza eta hori berria da.
Kapitalismoak, gizakiaren eta naturaren arteko marra gorria jada zeharkatu du, eta zalantzak ditut horrek atzera bueltatzerik baduen, ikusirik klima aldaketarekiko Parisko klima gailurraren ahulezia eta boteretsuen aldetiko ezaxola. Eta baita, ezkerreko alderdi zein sindikatuen ezintasunak, ikusirik zein parametroetan mugitzen garen egoerari aurre egiterakoan: esate baterako, produkzio mota eta kopurua dena delarik, lana mantentzearen truk ez jaistea dugu helburu, kontuan hartu gabe horrek zer ekarriko digun hemendik gutxira. Eta berriro, ate joka dugun krisiari nola hartu aurrea ez dugu eztabaidatu ere. Eta ez, teorian alternatibarik ez dagoelako, gure ahuleziagatik alternatiba horietan sinestea zaila egiten zaigulako, baizik.
Bestaldetik, mundu ustiaketatik eta botere banaketatik sortzen diren gerra lokalak eremu eskualde bati mugatuak omen, geroz eta kontrolagaitzak eta ulergaitzak zaizkigu. Eta ulergaitza ere, errefuxiatuen inguruan gertatzen ari dena. Izan ere, lotsagarria, bidegabekeria, halako mila kexu entzuten dugu egunero gertatzen ari denaz, baita mandatarien ahotik. Baina egunetik egunera, arazoa geroz eta larriagoa da, giza-hondamendira hurbiltzen dena. Gasteizko martxoaren 3ko sarraskiaren omenez Lluís Llachek sorturiko Campanades a morts entzuten ari naiz lerro hauek idazten ari naizela, eta nire irudimenean Balkanetan eraikitzen ari diren hesi eta txantxarren aurrean desesperaturik daudenek entzuten ari direla ikusten ditut, beren hiletarako ereserki gisa egina balitz bezala.
Bai Europako mandatariak eta zenbait estatu buru, doilor zuri ustelak dira. Garbi dut ezin dela parean jarri estatu buruek eta Europako Batasunaren buruek eta herritar arruntak, hala ere zen zaila eta mingarria egiten zait gogoratzea duela ez denbora asko horietako askok eta askok eginahaletan ibili zirela beren herritik alde egiteko errepresioaren ihes, bizimodu duin baten eske. Adina dugunok behintzat, gogoratzen dugu hungariarrak, errumaniarrak, eta bar, estalinismoaren atzaparretik ihes nahian Austria eta Alemaniaren mugak zeharkatzen. Edo Balkanetako garbiketa etnikotik burua salbatu nahian (SOS Balkanak gogoratzen?) gurera etorritakoak. Eta orain, zer? Hain urria da gure oroimena jada ez dugula gogoratzen gu ere horrela ibili ginela duela ez denbora asko? Nik ez ditut inoiz ahaztuko erbeste behartuan ginela gure egoeraz arduratu ziren boluntario haiek. Damu naiz ez naizela haien pareko.
Eta azkenik, ezin ahaztu, ur arre nahasietan hazten dira indar arreak, alegia faxistak. Beldurgarria Europak ezagutzen duen hazkundea, batez ere, etorkin gehien dauden eremuetan.
Dena den, zailtasunak zailtasun, arrazoiaren ezkortasuna borondatearen baikortasunarekin kontra balantza egin daitekeela sinetsita nagoelako, nola edo hala egoera honi aurre egin behar diogula da nire aldarria.
Atzo Berta Caceres erail zuten, bere herriaren, nekazari mugimenduaren, emakumeen eskubideen eta ama lurraren babesle sutsua. Bere etxean, Hondurasen, lo zegoela hil zuten. Hondurasko Erakunde Herritar eta Indigenen Gizarte Kontseiluko (COPINH) koordinatzaile gisa eginiko lanak nazioartean eta internazionalismoan erreferente izatera eraman du. Horrexegatik, Alternatibatik galera deitoratu eta bere erailketa irmo salatu nahi dugu.
Lau tiro izan dira, jatorrizko herrien, mugimendu indigenaren, klase xeheen eta feminismoaren bihotzaren kontra kapitalismo heteropatriarkalak eta arrazistak eginiko lau tiro. Beste ekintzaile asko akabatu dituzten tiroen modukoak, Hondurasen presa hidroelektrikoen eta meategien ustiapen bidegabearen aurka lan egiten zuten ekintzaileak. Hamarkada eskas batean ehundik gora izan dira, herri honetan bakarrik, ingurumenaren defentsan aritzeagatik erail dituzten lagunak.
Berta Isabel Zuñiga Caceres, Bertaren alabak eman duen erantzuna berretsi nahi dugu: “Ez dugu heriotza gehiagorik nahi, nahikoa da”. Bala hilgarriei duintasunarekin eta elkartasun internazionalistarekin erantzuten zaie.
Erailketa honek iluna eta bidegabeagoa egin du gaur mundua; bere borrokak, ordea, pertsona askorena den heinean, mundua aldaraziko du bihar.
Errefuxiatuen egoera geroz eta larriagoa da, Mediterranio itsasoa hilerri erraldoi bat bilakatu da, bizitza duinagoaren bila Afrikako jaioterrietatik alde egin beharrean diren milaka pertsona horiek, Europako lehen mugetara iristean kontzertina, hesi, internamendu zentro, polizia, jipoiak, estranjeria lege eta gainerako jazarpenekin egin dute topo. Guztiak giza eskubide oinarrizkoenen urraketak izan badira ere, estatu nagusiek eta Europak bultzatutako ez ezik babestutako jarduerak izan dira urte luze hauetan.
Errefuxiatuen afera mundu mailako arazo bat da. Munduan 60 milioi errefuxiatu daude, horietako gehienak Ekialde Hurbileko eta Afrika beltzeko herrialdetatik datozenak. Saharako herritarrek 40 urtez okupatutako haien lurraldeetan bizitzerik izan ez eta errefuxiatu gisa biziraun behar izan dute basamortuan. Era berean, Palestinako herritarrak okupatutako haien lurraldeetatik kanporatuak izan dira. Kurdistango herritarrak jazarriak eta etengabe erasotuak. Kolonbiako herritar ugari errefuxiatu bilakatu da. Tibeten ere gatazkaren ondorioz milaka herritar errefuxiatu dira. Egoera hauek guztiek komunean dutena, ordea, gatazka politiko-militar eta sozioekonomikoek eragindako mugimendu migratorioak eragin dutela da.
Gertatzen ari dena ez da bat batean etorritako desastre bat, urte luzeetan hartutako neurriek eragindako sarraski humanitarioa baizik. Eta Europak eta mundu mailako herrialde boteretsuenek erantzukizun zuzena du errefuxiatuek pairatzen dute egoera latzarekin.
Horregatik diogu gezur handi baten aurrean gaudela. Izan ere, hedabideek oso noizean behin zabaldutako irudi lazgarrien aurrean, eta gehiegitan ezkutatzen ari diren giza eskubideen urraketen aurrean, ehunka milaka emakume, gizon eta haur noraezean, estatu batetik bestera kanporatuak, internamendu zentroetan sartuak, bortxatuak, desagertu araziak, jipoituak, lapurtuak eta jazarriak ari baitira izaten, Europako estatuen onespenarekin.
Europako Batasuna arduragabekeria itzela izaten ari da giza eskubideen etengabeko apurketa honen aurrean. Eta horregatik, herritarroi, bakoitza bere eragin esparrutik, norberak eskura duen aukeraz baliatuta, errefuxiatuak diren pertsonei ongi etorria eman beharrean gaude, aitortza, erreparazioa eta laguntza eskainiz.
Otsailak 27an Europa mailan #pasajeseguro lelopean mobilizazioak antolatu dira errefuxiatuen giza eskubideak babeste aldera, eta EH Bilduk mobilizazio hauetan parte hartuko du, errefuxiatuen baldintza tamalgarriak salatu eta irtenbide bat eskatzeko.
