Alternatibako kide eta EH Bilduren legebiltzarkide Diana Urrearen partehartzea migratzaileek eta errefuxiatuek Eusko Jaurlaritzaren eskutik jasotzen duten harrera faltaren inguruan.
Urtero bezala, Alternatibaren ordezkaritza batek Kataluniako Egun Nazionalean, Diadan, parte hartuko du bihar. 2017ko urriaren 1ean abiatutako epe honek mugarri berria izango du galdeketako buruzagien aurkako epaiketaren ebazpenarekin. Egoera honetan, berriro ere, Alternatibak ospakizunetan zein aldarrikapenetan parte hartu eta eragile sozial eta politikoekin bilerak egingo ditu.
Hurrengo asteazkenean, urtarrilak 23, Alternatibak hitzaldia egingo du Bilbon, Kolonbiako bake prozesuaren bidean izandako oztopoak eta bere bilakaera aztertzeko. Dagoeneko, bi urte baino gehiago igaro dira Cartagenan Gobernuak eta FARC-ek akordioa izenpetu zutenetik. Solasaldian bake elkarrizketetan parte hartu izan duten bi kidek hartuko dute hitza: Alberto Pinzon Sanchez eta Carlos Alberto Ruiz Socha. Aurkezle lanetan Diana Urrea Herrera Alternatibako Mahai Internazionalistako kidea arituko da.
Alberto Pinzon Sanchez, medikua eta antropologoa, 2001ko eta 2002ko bake elkarrizketetarako batzordeetan aritu zen, non Kolonbiako gobernua eta FARC aurrez aurre egon ziren; bigarren aukeran ELN ere han izan zela. Carlos Alberto Ruiz Sochak, bestetik, akademikoa eta abokatua da, FARC-eko aholkularia izan zen duela bi urteko bake prozesuari begira eta egun zeregin berberetan dabil ELN-rentzat.
Hitzaldia bideratzeko ardura Diana Urrea Herrera Alternatibako kideak izango du. Kolonbian jaioa, legebiltzarkidea izan zen Gasteizen iragan legegintzaldian, eta Porto Alegreko (Brasil) Kolonbiako Bake Foroan parte hartu zuen 2013an.
Solasaldia urtarrilaren 23an izango da, arratsaldeko 18:30etatik aurrera Bilboko Hika Ateneoan (Ibeni kaia 1). Alternatibaren 10. urtemuga ospatzeko antolatutako hitzaldi sortaren baitan kokatua, sarrera askekoa izango da aretoa bete arte.
Alternatibak Bilbon antolatutako hitzaldiaren harira Jordi Borras fotokazetariari BERRIAko kazetari Uxue Gutierrez Lozanok eginiko elkarrizketa.
Ofizioz fotokazetaria da Jordi Borras (Bartzelona, 1981), eta bokazio handiz bizi du ogibidea. Baita arriskuz ere. Izan ere, orain sei hilabete Espainiako polizia batek sudurra apurtu zion. Bosgarren liburua plazaratu berri du, Kataluniako erreferendum eguna ardatz hartuta: Dies que duraran anys. Alternatibak antolatuta, Bilbon eta Gasteizen izan da liburua aurkezten.
Zer aurki daiteke ‘Dies que duraran anys’ (Urteak iraungo duten egunak) liburuan?
Erreferenduma aitzakiatzat hartu, eta hiru hilabetez Katalunian bizitakoa laburbildu nahi izan dugu liburuan. 2017ko udazkenean Katalunian bizitakoaren irudi kronika bat da liburua, testuz lagunduta. Ikuspuntu independentistatik behatuta. Beste liburu bat ere posible litzateke: kontra zeuden espainolisten ihardespena. Hori aurreko liburu batean azaldu nuen, eta, orain, ez nien protagonismorik eman nahi. Liburua omenaldi bat da, erreferenduma posible egin zutenei eginikoa.
Kazetari gisa, nola bizi izan zenuen urriaren 1eko egun hura?
Hitz bakarrean laburbilduta: estresatuta. Ni lanean nenbilen, eta egun hura puntu gorena izan zen, baina nik ordurako bi egun neramatzan ia lorik egin gabe. Aurreko egunetik ari ziren herritarrak eskoletan lotan, eta hori ere kontatu nahi nuen.
Eta herritar modura?
Sentimenduak nahasten dira, noski: argazkilaria naiz, eta txikitatik naiz independentista. Egun hura ametsetako eguna zen niretzat. Zaila zen lan egin eta sentimenduak bereiztea. Une askotan konplikatua zen gainezka ez egitea. Dena batu zen: emozioak eta estresa.
Eta harrapatzea lortu ez zenuen irudirik ba al daukazu buruan?
Uste dut ezetz, baina askotan autozentsuratu dut neure burua. Izan ere, irudi batzuek ondorio oso larriak izan ditzakete beste pertsona batzuentzat. Argazki oinik ezean, irudi berak gauza oso ezberdinak helaraz ditzake. Gehiago ala gutxiago, baina kazetari guztiek autozentsuratzen dugu geure burua, eta pena da. Horrek badu zerikusirik herrialde bateko demokraziaren kalitatearekin. Zenbat eta autozentsura handiagoa, orduan eta kalitate gutxiago.
Liburuan irudiak dira nagusi, baina hitzez lagunduta doaz. Nola uztartzen dira biak kontakizunean?
Liburua kronika subjektibo bat da, beste edozein kronika bezala. Kapituluka banatuta dago, eta kapitulu bakoitzean idazle baten testu literario bat ageri da, lehen pertsonan idatzia. Bi munduak uztartzea da liburuaren gakoa, eta oso produktu berezia sortzen da horrela.
Berehalakotasunaren aroan liburu bat argitaratu duzu. Zertarako?
Liburuen bidez, aukera dut gaiak luze eta zabal lantzeko, baina lan egiteko bi erak uztargarriak dira: berehalakotasun sorta batek osatzen du liburu bat. Horren isla da Dies que duraran anys. Denera, 60.000 argazki atera nituen, hor badago istorio on bat kontatzeko materiala. Ezinezkoa da istorio bat kontatzea klikaren diktaduraren menpe.
Oraingoan ez, baina espainolismoaren eta eskuin muturraren berri ematen diharduzu 2007tik.
Espainolismoak eta eskuin muturrak sektore paraleloak izan beharko lukete, baina eskutik doaz maiz. Katalunian, eskuin muturra espainolismo erradikalenetik eratorria da. Eskuin muturraren mobilizazioetara joaten hasi nintzenean, gaiaren inguruan desertu informatibo itzela zegoen; ez zegoen prentsarik. Faxismoaren banalizazio ikaragarria dago bertan. Egun, edonor ibil daiteke bandera frankista batekin kalean, lasai-lasai.
Esan izan duzu zure argazkiek indarkeria irudikatzen dutela. Bada, zeri deritzozu indarkeria?
Indarkeria agertzen da argudiorik ez dagoenean. Indarkeria norbaiti min emateko indar nahikoarekin eginiko ekintza da, baina askotan hitz hau batzuentzat erabiltzen da, eta besteentzat ez. Poliziaren oldarraldi bat indarkeria da. Beste kontu bat da legezkoa izatea. Gomazko pilota batekin norbaiti begian jotzea indarkeria da. Zaborrontzi bat kale erdian gurutzatzea, ez.
Indarkeria zeure larruan jasan duzu: 2018ko uztailean, Espainiako polizia batek sudurra apurtu zizun.
Eraso horren ondorioz, polizia inputatu dute, baina baita neu ere. Kontakizunak zalantzarako tarterik ez du, eta eskerrak. Zirrikiturik ez dagoelako; bestela, Altsasukoak bezala egongo nintzateke: ziegan. Herritar baten hitzak ez du baliorik poliziaren hitzaren aurrean.
Holakoetan, beldurra sentitzen da?
Askotan. Ez naiz pertsona ausarta, zuhurra baizik. Ikaragarri gustatzen zait nire lana, eta balio batzuei jarraikiz egiten dut, baina ez naiz kamikaze bat. Aspalditik jasotzen ditut heriotza mehatxuak, eta oraindik bi hanka eta bi beso ditut. Orain ezagutzen naute, eta geroz eta zailagoa egiten zait nire lana egitea.
Alternatibako Mahai Internazionalistak poztasun handiz hartu du Mateo Gutierrez Leon gazte kolonbiarraren absoluzioa. Ikasle honek ehunka egun eman ditu preso muntai judizial baten ondorioz, 2015eko irailean, Bogotan, lehergailu bat eztandarazi izana leporatuta, inolako frogarik ez bazuten ere, azkenean epaitegietan demostratu izan denez. Epaileak agerian utzi du horrela fiskaltzaren jarrera.
Aste honetan, hain zuzen ere, Alternatibak Bilbon hitzaldia antolatu du Aracely Leon Mateo Gutierrezen amarekin, Jorge Adolfo Freytter Romero Elkartearen eskutik Euskal Herritik hitzaldi eta bilera bira bat hasi berri duela. Bere asmoa, semeak pairatutakoaren berri eman ez ezik, Kolonbiako unibertsitate eremuan gertatzen den jazarpen polizial eta judiziala salatzea da.
Horregatik, Gutierrez gaztea aske gelditu izana ospatzeaz gain, Alternatibako Mahai Internazionalistak Kolonbian pentsaera kritikoaren kontra ematen den zapalkuntzaren amaiera eskatu eta unibertsitate eredu pribatizatu eta otzanaren inposaketa salatu dute.
Datorren asteartean, otsailak 20, Kultur Alternatibak ‘Gabriel Rufian, la voz de la calle’ (‘Gabriel Rufian, kalearen ahotsa’) liburuaren aurkezpena eramango du Iruñeko Katakrak aretora. Bertan, Kazetari Kanaiako arduradunak ERC alderdiko diputatuari egindako elkarrizketa desberdinen emaitza jasotzen da, Kataluniako politikaren egungo egoera ulertzeko zenbait gako eskainita.
‘Gestión a la vasca: Chiringuitos, impunidad y soberbia’, ‘Caso Bidegi: ¿A dónde ha ido a parar el dinero?’ eta ‘Gestión a la vasca II: El oasis vasco’ ikerketa liburuen egileak, Kataluniako politikagintza du orain hizpide 168 orriko liburu argitaratu berrian.
Hitzaldia, sarrera askekoa, otsailaren 20an izango da, arratsaldeko 18:00etatik aurrera Katakrak espazioan (Kale Nagusia 54, Iruñean). Meltxorren lan berria liburudendan salgai dago dagoeneko eta aurkezpenaren ostean ere eskuratu ahal izango da.
%20REDES_0.jpg)
Jai eta elkartasun ekimen honek ezin du ahaztu Venezuelak pairatzen dituen eraso neokolonialistak etengabekoak direla. eraso hauek petroleoaren jeitsieragatik kolpatua izan den ekonomia baldintzatzea bilatzen dute era honetan uste bait dute venezuelako herriak bere Gobernuari bizkar emango diola.
Euskal Herritik zailtasun guztien gainetik, zutik mantentzen den herri chavistari babesa eman nahi diogu, aukera izan duten bakoitzean argi erakutsi bait digute oso sendoak direla haien oinarriak.Guzti honengatik, Hugo Chavezen bostgarren urteurrena ahaztu nahi ez dugulako eta Bilboko manifestazio jendetsuaren urte bat baino gutxiago igaro ondoren, data eta leku esanguratsu honetan elkartasun internazionalista berresteko ekitaldu hau antolatuko dugu.
Bertan Chavezen irudia eta Iraultza Bolibartarra aurrera eraman duen herriari omenaldi xumea egin nahi diogu Martxoaren 4an Bolibarren. Horretarako ekitaldi politikoa, herri bazkaria eta musika emanaldiak izango dira jai giroan. Horregatik Venezuelako herria gertu sentitzen duten guztiei luzatzen diegu gonbidapena.
Herri bazkarira apuntatzeko beharrezkoa da m4bazkaria@gmail.com helbide elektronikoan izen ematea.
Bilbotik abiatuko den autobusean joateko: m4autobusa@gmail.com helbidera idatzi behar da.
Eta esan nahi dugu berdin duela inperialismoak erabiltzen dituen tresnak, dela Europako Kontseilua, OEA edo Ameriketako Estatu Batuetako Estatu Saila, hauen aurrean elkartasun internazionalista garaile aterako dela ziur gaude.
Venezuela aurrera!
Gora iaultza bolibartarra!
“Venezuela aurrera” Plataforma: Alternatiba, Aralar, Arbol Euskal Herria, Askapena, Asodemuc, Bachue (Kolonbiako Errefuxiatuak Euskal Herrian), Cine de Base, “La Puebla” Zirkulu Bolivartarra, Emigrados sin Fronteras, Ernai, Euskadi-Cuba elkartea, Ezker Anitza-Izquierda Unida, Gazte Komunistak, Gazte Komunisten Batasuna (GKB), Giltza, Ikasle Abertzaleak, Ikasle Ekintza, Inti Kokone, IPES-GITE, LAB, Komite Internazionalistak, Marcha Patriótica Euskal Herrian (Colombia), Bakea eta Duintasuna / Paz con Dignidad, PCE-EPK, Resumen Latinoamericano, Revista “Encuentros”, SODePAz, Sortu.
Urtebete igaro da Fidel Castro Ruz Betirako Komandantearen desagerpen fisikotik 2016ko azaroak 25ean. Denon ahotan egon zen berri tamalgarri hura. Gogoratuko gara nola segituan bete ziren Euskal Herriko kaleak Fidelen argazkiez, Bandera Kubatarrak ere azaldu ziren balkoietan eta omenaldi ugari egin ziren.
Momentuak eskatzen zuen urgentziaz, Donostiako hainbat alderdi, erakunde eta herritarrok lehen momentuko ekitaldia egin genuen Donostian. Urtebete geroago, Alderdi Komunista-PCPE, Alternatiba, PCE/EPK, Sortu, Gazte Komunisten Kolektiboak-CJC, Ernai, Gazte Komunistak, Askapena eta Euskal Herria Donbas Komiteari beharrezkoa ikusi dugu berriro elkartzea Gipuzkoan bizi diren kubatarrekin batera, ACESMArekin, batzen gaituen hori oroitu, defendatu eta goraipatzeko: Fidel eta Kubatar Iraultza.
Aurten Urriko Iraultza Sozialista Handiaren mendeurrena ospatu dugun urte honetan, gogora ekarri nahi dugu Sobietar Batasunaren adibidea jarraituz duela 59 urte Fidelek eta berak gidaturiko Iraultzak independentzia nazional eta klasista ekarri ziola Kubari, Latino Amerikako lehen iraultza sozialista garaipenera eramanez. Inperialisten esanetara zegoen Batista diktadorea garaituz borroka luze baten ondoren eta aberri berri bat eraikitzen hasi zen Fidel; Che Guevara, Raul eta Camilo Cienfuegos bezalakoekin batera, Amerikar Estatu Batuen sudurren aurrean.
Fidelek hitz egin zigun azken aldietako batean, Sobietar Batasuna eta Leninen obra gogora ekarri zigun eta desiratu zuen beste 100 urte behar ez izatea Sobietar Iraultza bezalako obra handi bat gizadiak berriro izan dezan.
1961eko apirilak 16an Fidelek Iraultzaren Izaera Sozialista aldarrikatu zuen, Kubako Alderdi Komunistaren gidaritza ukaezinarekin. Ekoizpen bideak nazionalizatu eta langileak agintari bilakatu ziren. Laborantza erreforma bultzatu eta nekazariak lurren agintari bihurtu ziren. Nazio mailako alfabetizazio kanpaina erraldoi bat abiatu zen ez soilik haurrei, baita helduei ere idatzi eta irakurtzen irakasteko, ondo bai zekien Fidelek, herri ez-jakitun bat baino gauza arriskutsuagorik ez dagoela.
Fidel adibide bat da munduko iraultzaile eta progresista guztientzat. Bere tinkotasuna zailtasun guztien aurrean, munduko aldaketa historikoen irakurketa gaitasuna eta taktika iraultzailea momentuko kondizioetara moldatzeko gaitasuna, bere gizarte justuago bat eraikitzearen ideiaren atxikimenduak eta bere internazionalismo proletarioak nahitaezko erreferentzian bilakatzen du Fidel.
Sobietar Batasunean eta Europako beste herrialde sozialistetan tamalez kontrairaultzak garaipena lortu ondoren, Iraultza Kubatarraren adibideak
beste dimentsio bat hartu zuen. Garai gogor horietan, Fidelek gidaturiko irlak, Bandera Gorria goian mantendu zuen momentuko korronte guztien aurka, munduko iraultzaile guztientzat itxaropen eta erreferentzia bilakatuz.
Kubatar Iraultza Sozialistak bertako langile-nekazariak ahalduntzeaz gain, beste herrialde askotakoei ere laguntza ikaragarria eman zien eta ematen jarraitzen die internazionalismo proletarioari jarraiki. Eredugarriak dira Kubatar Indar Armatu Iraultzaileek emandako laguntza independentzia nazionala eta eraikuntza sozialista defendatuz Argelian, Kongon, Sirian, Angolan, Etiopian eta Nikaraguan, esanguratsuenak aipatzearren. *Latino Ameriketako herrialde antiinperialistekin batera sustaturiko ALBA mugimendua, Hego Afrikako beltzei apartheid garaian emandako laguntza, eta beste hamarnaka adibide ditugu.* Denongatik ezagunak dira ere mundu osoan zehar behar handienak dituztenei laguntzen ibiltzen diren mediku kubatarrak.
Bereziki gogora ekarri nahi dugu Euskal Herriko iheslari politiko askok Kuban aurkitu izan duten babesa. Kubatar Iraultzak eskaini dien bigarren etxe duin hori beti eskertua izango da.
Aipatu dugun guztia ez zen horrela izango Fidel gabe. Fidel aitzindari bat izan zen, fisikoki joan zitzaigun urtean bertan aurreratu zizkigun hitz hauek: “denoi iritsiko zaigu gure txanda, baina Kubako komunisten ideiak geratuko dira, planeta honetan irmotasun eta duintasunez lan egiten bada, gizakiok behar ditugun ondare material eta kulturalak ekoiztu daitezke, eta atsedenik gabe borrokatu behar dugu horiek lortzeko. Gure munduko anaiei helarazi behar diegu Kubatar Herriak irabaziko duela”.
http://www.alternatiba.net/old-files/Cuba01%20(1).jpg
http://www.alternatiba.net/old-files/Cuba01%20(3).jpeg
http://www.alternatiba.net/old-files/Cuba01%20(6).jpg
http://www.alternatiba.net/old-files/Cuba01%20(7).jpg
http://www.alternatiba.net/old-files/Cuba01%20(1).jpeg
http://alternatiba.net/old-files/Cuba01 (1).jpg
http://alternatiba.net/old-files/Cuba01 (3).jpeg
http://alternatiba.net/old-files/Cuba01 (6).jpg
Joxe Iriarte “Bikila” – Alternatiba
Aurrera edo atzera. Espainiar estatuaren eta govern/parlament-aren arteko demak, gatazkak edo dena delakoak, ez du iraungo denbora asko bere horretan; batez ere, herriak aurrera egiten ez badu botere berri bat eraikiz, hau da, Errepublika herritarra eta soziala. Izan ere, prozesu iraultzaileek luze jo dezakete (eta Kataluniakoak bost urte daramatza hasi zenetik), gorabehera handiak izaten dituztelarik irauten duten bitartean. Alabaina, une erabakigarrira iritsiz gero, atzera edo aurrera egiten dute; jauzi kualitatiboa emanez, kasu honetan Errepublika Independentea gauzatuz, edo kontrairaultza garaile gertatuz Estatu etsaiak iraultza mendean hartuta; kasu honetan, Espainia eternalak bere legea ezarriz. 155. artikulua hasiera besterik ez da.
Auzitegi Konstituzionalak Estatutu berria indargabetu zuenean Kataluniak iraultza demokratikoa hasi zuen, protesta eta haserretik independentziaren aldarrira jauzi eginez. Iraultza diot, eta ez soil-soilik borroka politikoa. Egia da iraultza horrek mugak izan dituela, batez ere alde sozialetik. Neoliberalismoa jaun eta jabe den garaiotan, objektiboki inoiz baina garrantzitsua izan beharko luke nazio askatasuna, demokrazia bera eta justizia soziala uztartzeak; baina, nahiz eta CUP saiatu den horrela izan dadin, nazio estaldura arazo sozialen gainetik nabarmendu edo azpimarratu izan da usu, prozesua gerriko gorria deritzon zonaldeetan txertatzeko ahaleginak zailduz. Bestaldetik, instituzioek egoera esanguratsuetan kalea estali izan dute, ia monopolizatu arte, erritmoak motelduz eta lorpenak gradualki gauzatuko zirela irudikaraziz; alegia, hausturarako prestatu beharrean, legalitate berriak zaharra urratsez urrats ordezkatuko zuela.
Haustura, horra hor gakoa. Azken garaietan, eta prozesuaren erreferendumaren ildoan jarrita, batez ere, ANC eta Omnium erakundeen eskutik, antolamendu klasikoaz gain, herriz herri, auzoz auzo, tokiz tokiko talde eta antolamendu modu berriak sortu dira, mugimendua zabalduz, indartuz eta saretuz. U1ean izugarrizko garrantzia izan zuten herri harresiak dira horren adibide. Gainera, ikasleak, irakasleak eta langileak preseski mobilizatzen hasiak dira, U3ko greba orokorrean ikusi zen bezala. Sektore horiek ohartu dira prozesua U1ean amaitu zela eta gerriak mamboaren dantza herritarraren erritmoan mugitzeko garaia dela.
Urriaren 10ean, Puigdemontek independentzia aldarrikatu eta, aldi berean, bertan behera utzi zuenean, dantzariak noraezean geratu ziren musika aldaketarekin; eta Espainiako gobernuak, berriz, ofentsiban zegoena defentsiban jartzeko aukera ikusi zuen, eta alderantziz. Hori oso arriskutsua da Kataluniako herriarentzat. Nire uste apalean, Mas Puigdemontekin ordezkatzearekin bete betean asmatu zuten prozesuaren etorkizunerako; baina Puigdemonek ere bere mugak azaldu ditu (azken finean, PdCATeko kidea da), eta Errepublikaren aldarrikapena bertan behera uzteak onurak baino, kalteak ekarri dizkio mugimenduari. Eskerrak PPren gogorkeriak ez diola tarterik utzi eta, gauzak okertzen ez badira, horrek ura bere bidera ekarriko du.
Une honetan, elkarrizketaren mezuak eta antzekoak, hutsalak izateaz gain, porrotaren adierazle dira. Jakina, bestelako bideak ez du garaipenaren bermerik. Halako talka batean garaipena inoiz ez da gauza segurua, baina egoerari aurre egin ezean, porrota da seguru. Eta txarrean ere, kikildu ez izanak, aurrera begira borrokan jarraitzeko egoera hobean jarriko lituzke.
Zirt edo zart, ez dago beste aukerarik. Espainiako Estatuarekin hautsi eta Errepublika soziala aldarrikatu, desobedientzia eta erresistentzia zibilaren bidetik aurrera eginez, azken hilabeteetan erroturiko erakunde, mugimendu sozial eta politikoak zutabe izanik. Errepublika soziala, eta ez liberala, Kataluniako herria behartsuen interesekin lotuz, herriz herri eta auzoz auzo antolatuz, errepresio polizialari eta politikoari aurre eginez.
Eta gurekin zer? PP garaile aterako balitz, kontra-erreformaren gau beltzaren atarian geundeke; Estatuaren gaurko krisi soziala eta politikoa modu atzerakoian itxiko lukete, bere ezaugarri erreakzionarioenak sendotuz eta indartuz. Espainia beltzak berriro irabaziko luke eta, Kataluniako herriak ez ezik, Espainia gorriak eta guk ere, jai-jai.
Horregatik: kalera, kalera…
Josu Estarrona Alternatibako kide eta EH Bilduko legebiltzarkideak salatu duenez, onartezina da Turismo Saileko kabinete zuzendaria Kataluniako autonomia interbenitzearen alde agertzea, lehendakariak zehaztutako Jaurlaritzaren iritzi ofizialaren aurka.
EH Bilduko legebiltzarkide Josu Estarronak Turismo, Merkataritza eta Kontsumo Saileko Kabinete zuzendari Andoni Unzalu berehala kargutik ken dezala exijitu dio Jaurlaritzari, Euskadi Irratian Konstituzio espainolaren 155. artikulua Katalunian aplikatzearen eta hango autonomia bertan behera uztearen alde agertu izanagatik. Estarronaren aburuz, 155. artikuluaren defentsa egitea ez da bateragarria Lakuan goi mailako kargu bat betetzearekin, iritzi hori lehendakariak berak gaur bertan berretsi duen Jaurlaritzaren posizio ofizialaren aurkakoa delako. Are gehiago, Lakuako bozeramailearen erantzunak arrazoia eman dio, berez, Estarronari, ezagutzera eman baitu Etika Publikorako Batzordearen ebazpen batek argi utzi duela Unzalu bezalako goi kargu batek ez duela adierazi behar Gobernuaren jarrera politikoekiko desadostasunik hedabideetan.
Estarronak salatu du Jaurlaritzako kide bat 155. artikuluaren aplikazioaren eta autonomiak interbenitzearen alde agertu izana, eta, ildo horri jarraituz, EAJri egotzi dio “PSE gobernukide izatea, nazio aniztasuna defendatzen duela esaten duen baina gero di-da batean 155. artikulua aplikatzen duen alderdi batekin gobernatzea”.
Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka
.jpg){kind=link}
.jpeg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpeg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpeg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpeg){kind=link}