Oskar Matute legebiltzarrean “Ni despidos, ni reformas, ni imposiciones. Enplegua defenda dezagun”

Hasi aurretik, ez dut ahaztu nahi eta, gaur bere izena asko aipatu denez, Agur eta Ohore Hugo Chavez!

Duela egun batzuk legebiltzar honetan beste formazio politiko bateko bozeramaileak “EH Bilduk eztabaida parlamentarioak serioago hartu behar zituela” esan zuen. Baieztapen horren aurrean, norbaitek pentsa dezake gure taldea ez duela hemen egoteko gaitasunik, baina legebiltzar honek kalea eta gizartearen maila berean dagoen galdetzen dugu guk. Bizitzeko oinarrizkoak direnak erdiesteko borrokan daudenen begietara begira eta haien alboan jartzen da EH Bildu, beste batzuk aldiz, beso gainetik begiratzea aukeratzen dute.

.

Y esa motivación o principio rector que guía y va a guiar el transitar de EH Bildu tanto en las instituciones,  con iniciativas como está,  como en la calle, ya sea adhiriéndonos a sus manifestaciones y demandas como la de este sábado en Bilbao e Iruñea o el próximo día 16 nuevamente en Bilbao y convocada por el Gune Sozial, o también para mostrar nuestro respeto y simpatía hacía el encierro y las motivaciones que mueven a los y las jóvenes gasteiztarras que permanecen en la Iglesia de San Francisco de Asís del barrio de Zaramaga. Animo zuek.

Zeren eta gaur hona ekarri dugun eztabaida, enplegu eta duintasunaren alde borrokan dauden langile horien eztabaida da, askoren artean eta batzuk aipatzearren:

ABB GALINDO, ALFA, ARCELOR MITTAL, CAF, CINFA, CEMENTOS LEMONA, CORRUGADOS DE AZPEITIA, HOLTZA, EUREST, LAMINACIONES ARREGI, PANDA, SUNSUNDEGI O TS FUNDICIONES ENTRE OTRAS MUCHAS.

Jarrera positiboa eta konprometitua bere lanpostuen alde. Murrizketen aurkako jarrera, erreformen aurkako jarrera, inposaketen aurkako jarrera. Azken finean, herri eta bizitza duin baten aldeko borroka.

Pero la situación que viven estos trabajadores y trabajadoras vascas no es fruto de la casualidad, tiene una lógica perversa detrás. La lógica capitalista.

Marx señalaba que el propio sistema capitalista organizaba un excedente de trabajadores, es decir, una cantidad estructural de desempleados, lo que llamaba el “ejército industrial de reserva”. Este excedente garantiza a los inversores la acumulación de capital. Cuanto mayor es el número de personas desempleadas, cuanto mayor es el número de personas que necesitan de un salario para garantizar su supervivencia, más fácil será para los gestores del sistema abaratar la mano de obra, facilitar el despido y degenerar las condiciones laborales de toda la clase trabajadora.

Y por eso hoy nos resultan tan inquietantemente cercanos términos tales como:  despidos, EREs,  reformas. Y estos no son el síntoma de una crisis sino de un robo programado a gran escala. Los ladrones y los cómplices  tienen nombre y apellidos, y las víctimas también como los que hemos citado antes o como…

José Antonio Diéguez, vecino de Bilbao, se arrojó por la ventana cuando la comitiva judicial encargada de su desahucio llamaba a la puerta.

¿Por qué los recortes son siempre en salarios, prestaciones sociales, sanidad, educación y nunca en ayudas bancarias y dadivas del estado a las empresas?

¿ Quién diseña las reformas laborales en este país?  El guión es muy simple:

1. Las grandes empresas, enfangadas en el libertinaje especulativo promovido por los distintos gobiernos españoles, deben dinero a los bancos.
2. Los bancos, en plena crisis de liquidez, exigen la devolución de este dinero. Para ello, acuden todos juntos a las faldas del presidente de turno.
3. El presidente de turno atiende sus súplicas por dos vías fundamentales:

     a) Rescate de los bancos con dinero público.

   b) Reformas laborales que facilitan el despido, los cierres, los EREs, y por lo tanto, que los grandes  especuladores se pongan al día con sus amigos los bancos.

Junto a esto, el desmantelamiento del sistema de pensiones a mayor gloria de los fondos privados de pensiones, la privatización de la sanidad y la educación, el copago, el adelgazamiento de las prestaciones sociales junto a la criminalización de las personas perceptoras, y un largo etéctera de medidas que solamente tienen una víctima: las clases populares. Han logrado ya que tengamos mas de 200.000 personas en paro en la CAV, más de 100.000 personas estén en paro y sin prestación, que el paro aumente hasta un 17% en la CAV, que el 90 % de los contratos que se realizan sean temporales, que se destruya empleo público a través de la quiebra de las 35 horas en la función pública generando alrededor de 9000 “daños colaterales”, que en julio más de 300.000 trabajadores vean en serio riesgo sus condiciones laborales por el fin de la negociación colectiva que avala la última reforma laboral. Esos son los duros datos de la sumisión al ajuste, la deuda y reducción de déficit.

Hau guztiarengatik, EH Bildutik Osoko Zuzenketa planteatzen diogu Euskal Herrian ere pairatzen dugun eredu kapitalista honi. Horretarako burujabetza eskatzen dugu, errealitate ezberdina eraikitzeko, merkatuek eta gobernu sumisoek eskeintzen diguten errealitate ezberdina.

Hori dela eta Lan Harremanetarako Euskal Esparrua planteatzen dugu:

1)Ekonomiko, sozialki eta politikoki nola antolatzen den herri guztien eskubidea delako.

2)Euskal Herrian baldintzak ditugulako eredu sindikal eta sozialari dagokionez, lan eredu justuago eta solidarioago bat eskuratzeko, eta elkartasun internazionalistaz, beste herriekiko erreferentzia bihur daitekena.

3) Eta hau erderaz esango dut denak ondo ulertzeko: Porque poco tiene que ver la clase trabajadora de este país con las élites políticas españolas, corruptas, cleptómanas, adictas al maletín y al sobre.

Es posible iniciar un camino diferente, libre de imposiciones y de alineamiento con los trabajadores y trabajadoras en lugar de con la patronal como ha demostrado la DFG en su mediación para desbloquear el conflicto en las residencias y centros de día o del convenio con sus trabajadores y trabajadoras (DFG).

Herrizaingo sailak jarrera “oztopatzailea” izan du Nafarrate auzian

Koalizioak Legebiltzarrean Arartekoak egin duen agerraldia entzun ostean berretsi du bere iritzia. Lamarcak adierazi du berak Jaurlaritzak ez ziola eman Arartekoak eskatu zion informazio guztia.

EH Bilduk egindako eskariari jarraituta, Iñigo Lamarca Arartekoak agerraldia egin du Eusko Legebiltzarrean, Xuban Nafarrateren kasuaren harira daukan iritzia azaltze aldera. Hilaren 11n Joseba Nafarrate Xubanen aitak ere hitz egin zuen legebiltzarreko batzordean (bideoan doa hanemandakoa). Nafarratek 2012ko martxoaren 29an egin zen greba orokorrean parte hartu zuen, eta egun hartako istiluetan larri zauritua suertatu zen. Familiaren eta testigu batzuen arabera, Ertzaintzak jaurtitako gomazko pilota baten ondorioz zauritu zen. Horren aurrean, Nafarrate familiak epaitegietara jo eta Ertzaintzaren aurka salaketa jarri zuen. Epaileak, ordea, salaketa artxibatzeko erabakia hartu du.

Oskar Matute legebiltzarkideak Arartekoaren iritzia entzun ostean adierazi du Herrizaingo sailak izan duen jarrera “anormala eta oztopatzailea” izan dela. Rodolfo Aresek nahita ez dio eskatutako informazio guztia eman Arartekoari. Jokabide “anormal eta ilogiko” horren aurrean, EH Bilduk bere kezka adierazi du eta Legebiltzarrean aldarrikatu du, aurrerantzean, Arartekoak indarraren erabileraren inguruan egindako gomendioak derrigorrez bete beharrekoak izatea.

Matutek gogoratu du auzi honen inguruan Jaurlaritzak eta Legebiltzarrak agindutakoa ez dela oraindik bete. Jaurlaritzak barne ikerketa bat agindu zuen eta Legebiltzarrak auzia jarraitzeko batzorde bat sortzea erabaki zuen. “Ez dira ez bata ez bestea bete”, esan du Matutek. Ildo horretatik, koalizioaren ordezkariak sailburuari eskatu dio ikerketarik egon den argitu dezala, eta baiezko kasuan, horren inguruko informazioa argitara ematea.

Bestalde, EAJri oposizioan defendatu zuen jarrera bera mantendu dezala eskatu dio. Horrela, Ertzaintzak gomazko piloten erabilera bertan behera utzi beharko luke eta ikerketa batzordea sortu beharko litzateke. “Hala izan ezean, gizarteari iruzur egingo lioke EAJk”. Bukatzeko, esan du EH Bilduk lanean jarraituko duela “2012ko greba orokorrean gertatu zena argitu dadin eta pertsona ororen eskubide oro errespetatuak izan daitezen”.

Estatuaren borondate faltaren aurrean, gizartearen inplikazioa beharrezkoa da bakegintzan aurrera egiteko

Abertzaleen Batasuna, Alternatiba, Aralar, Eusko Alkartasuna eta Sortu alderdietako ordezkariek prentsa agerraldia egin dute gaur goizean, Donostian, Estrasburgon Parot doktrinaren harira hartuko den ebazpenaren bezperan, euskal presoen egoera aztertu eta Espainia zein Frantziako gobernuen jarrera salatzeko.

Bihar Estrasburgoko Auzitegiko Areto Handiak 197/2006 doktrinaren epaia berrikusten hasiko da, uztailan Giza Eskubideen Auzitegiak hartutako erabakiarekin aipatutako zigorra kolokan jarri ondoren.

Biharkoa erreferentzia garrantzitsua izango da Euskal Herriarentzat. Han hurrengo asteotan hartu behar den erabakiarekin ez dago jokoan bakarrik Ines del Rio edota doktrina aplikatu zaien 70 presoen etorkizuna. Europako Auzitegiak hartuko duen erabaki horrekin ere euskal preso politikoekiko estatuek aplikatzen duten zigor estrategia jarriko baita zalantzan. Hori da nahi eta espero duguna, ez bait dago inolako arrazoi juridikorik uzatilan epaileek esandakoa oraingoan ez berresteko.

Azken aste hauetan Madrilgo gobernuak esfortzu bereziak egin ditu Europako eremu ezberdinetan bere espetxe politika justifikatzeko eta “Parot doktrina”-ren beharra saltzeko. Martxan jarri dituen presio mekanismoek ere argi eta garbi adierazten dute Estatuarentzat erabaki honek duen garrantzia. Madrilen eta Parisen badakite uztaileko epaia berresten bada espetxe politikan urratsak emateko beharturik daudela.

Hor kokatu behar da PPk alarma sozialaren tresna astintzeko egiten ari den saiakera, komunikabide zehatz batzuren laguntzarekin. Gizartearen arazo bezala saldu nahi du orain bere itxikeriaren eta estrategia politikoaren ondorio bat dena, gizarte horretan beldurra eta alarma piztuz.

Euskal Herrian gizarteak ondo ulertu du egoera honetan aurrera begiratu behar dela eta testuinguru honetan  presoen gaian urratsak ematea eta espetxe politika bertan behera uztea elementu positibo litzatekela. Horrela adierazi zen Bilbon egindako mobilizazio erraldoian eta horrela aldarrikatu da eremu instituzional, politiko eta sozial gehienetik. Euskal Herriak ez luke ulertuko kontrako erabakirik.

Orain arte Madrilek eta Parisek euskal preso politikoekiko bultzatu eta babestu duten espetxe politika sufrimendu eta eskubideen urraketa hutsa ekarri du. Presoen izaera politikoa bera ukatzen dute baina lege bereziak, auzitegi bereziak eta salbuespen neurriak erabili eta erabiltzen dituzte presoen kontra. Nola ulertu daiteke hori ez bada gatazka politikoaren baitan martxan jarri duten estrategia politiko oro horren tresna bezala.

Aurreko astean Iruñean eta Bilbon bake prozesua bultzatzeko burutu zen Gizarte Foroan eta abenduan Baionan egindako Bake Foroan oso argi geratu zen gaiaren garrantzia eta presoek jokatu dezaketen paperaren beharra gatazkaren konponbide integralari begira.

Presoen Kolektiboak berak adierazi du behin eta berriro bere konpromisoa prozesuarekiko eta prestutasun eta borondate osoa duela urratsak emateko eta gatazkaren arrazoien eta ondorioen inguruan bere aportazioak mahai gainean jartzeko. Presoen inplikazioa lehen mailako bitartekoa izan behar da, espetxetik eta kaletik. Hori bideratzeko lehen urratsa espetxe politika aldatzea da; baina horretarako borondate politikoa behar da, eta ez dirudi Madriletik eta Parisetik borondate hori dagoenik.

Itxikeri horren aurrean sakabanaketari amaiera jartzeko, preso gaixoak askatzeko, bizitza osorako zigorra bertan behera uzteko eta espetxealdiaren 3/4-ak bete dituztenak kalean uzteko aldarrikapenak zentzu eta indar handiago hartu dute.

Panorama honetan, irtenbideak bilatzeko, gatazka gainditzeko falta den bakarra estatuen konpromisoa eta inplikazioa da. Orain arte sufrimendua luzatzeko eta konponbide prozesua oztopatzeko estrategian mantendu dira. Soka tenkatzen jarraitzen dute blokeo egoera mantentzeko.

Egoera berria barneratu behar dute. Alarma piztu ordez, oztopoak jarri ordez, adostasun politiko eta sozialak lortzeko eta bultzatzeko esfortzuak biderkatzeko unea da. Zentzu horretan Estrasburgoko Auzitegiak hartu behar duen erabakiak garrantzi berezia du, estatuek konponbide prozesua oztopatzeko eskuartean duten tresna nagusietakoa kolokan geratu daitekeelako eta, ondorioz PPk gidatzen duen blokeo estrategia osoa baldintzaturik gera daiteleelako.

Baina estatuen borondate falta horren aurrean, euskal presoen kontra aplikatzen den espetxe politikari amaiera lortzeko, presoen eskubideen errespetua bermatzeko eta gai honetan urratsak emateko protagonista bihurtu behar da gizartea.

Gizartearen inplikazioa derrigorrezkoa da, eta izango da aurrera begira ere, estatuen blokeo estrategiak gainditzeko eta presoen eskubideak defendatzeko bermerik nagusiena. Gizartearen inplikazioa, konpromisoa eta aktibazioa gatazka eta gatazkaren ondorioak gainditzeko bide nagusia.

Urrea: “EAEren enbaxadek AHTaren euskal adarrak baino 1.000 aldiz gutxiago balio dute”

Alternatibako bozeramaile eta Euskal Herria Bilduko legebiltzarkide Diana Urreak Eusko Legebiltzarrean esandakoa Gorka Maneirok (UPyD) eginiko eskaeri erantzuten, honek EAEko enbaxadak ixteko eskatzeko mozioa egin baitu.

Gaur, UPyD-k aurrezki planaz mozorrotutako mozioa aurkezten digu, baina errealitatean espainiar ultranazionalismoaren erakusgarria baino ez da, estatu eredu frankistarako atzerakada demokratikoaren erakusgarria.

Maneiro jaunak bere interpelazioan enbaxadak mantentzeko gastatu diren urteroko bost milioiaz aritu da; esate baterako, Abiadura Handiko Trenaren euskal adarraren eraikuntzak baino mila bider gutxiago dena. Hala ere, UPyD-k ez du gastuaren gakora zuzentzen den beste aurrezte neurririk aurkezten, azaleko neurriak besterik ez ditu proposatzen haien ametsetako Espainia Handi eta Libre honetan euskal identitatea desegitera  bideratuta daudenak.

Lehenik eta behin, Eusko Jaurlaritzaren izatea aintzat hartzen duzun heinean, bere interesak EAEtik kanpo defendatzeko zilegitasuna aintzat hartu beharko zenuke ere, Auzitegi Konstituzionalak egiten duen bezalaxe. Eta zu, Maneiro jauna, eredu honekin bat ez bazatoz eta euskal lurraldeentzat eredu aurre konstituzionala zein aurre estatuarioa nahiago badituzu, behintzat, utzi iezaiozu itzulinguruka hitz egiteari eta argi esan. Eusko Jaurlaritzaren eta Eusko Legebiltzarraren desegitea eskatu eta zure parlamentari akta entregatu. Hau litzateke sare autonomiko maltzurraren kontra koherentziaz jokatzeko biderik egokiena, zuen esanetan, espainiarren baliabide guztiak xahutzen dituena.

Edozein kasutan, zuen intentzioa ordezkaritza antzuetan aurreztea bada, EAEn eta Nafarroan dauden Espainiako Gobernu Ordezkaritzen desagerpena eskatu. Eta eskatu Carlos Urquijo jaunari erretiratzea eta etxera joateko. Euskal instituzioek libreki eta demokratikoki hartzen dituzten erabakien zentsuratzaile izateari utzi diezaiola.

Eta atzerriko ordezkaritzetan diru gehiago behar baduzue, Espainiako armadak eta Estatuko Segurtasun Indarrek Euskal Herrian gehiegizko ordezkaritza dutela uste dugu. Euskal Herrian soberan ditugu Espainiako ejertzitoaren kuartel militarrak, estatuaren aurrekontuaren 6 milioi euro xurgatzen dituztenak. EAEn Guardia Zibilaren eta Polizia Nazionalaren 4.000 kideak soberan ditugu, eta hauek suposatzen duten gastu mardula ere bai.

Gure taldeak, EH Bildu, Eusko Jaurlaritzak atzerrian dituen ordezkaritzak mantentzea nahi du, eta hauek zabaldu ditzatela euskal herritarron interesen eta beharren arabera. Ordezkaritza hauek bizirautea nahi dugu Euskal Herriak bere enbaxada eta kontsulatu propioa izan arte; Madrilen zein Parisen euskal enbaxadorea izan arte, gure ondoko bi herrialdeekin adiskidetasun eta kooperazio loturak sendotuz.

Euskal Herriaren izena atzerriari begira solidaritate internazionalistaren sinonimo bihurtzea nahi dugu, beste herrialdeentzako eredu demokratikoa bihurtuz eta herri borroken erreferentea bilakatuz gizarte libreago eta duinago baten bilaketan. Dudarik gabe, Euskal Herria izena Espainia Markaren kontrakoa izatea nahi dugu, krisiaren eta kapitalaren munstroaz,  Banco Santander, Inditex, Telefonica edo Gas Natural Fenosa, babestuta dagoena. Eta aldi berean, Francoren nahierara hautatutako monarkiaz ere babestuta dagoena.

Sentitzen dugu, Maneiro jauna, baina hori ez da gure irudia, hori ez da gure herriaren irudia.

Alternatibak positibotzat jo du Bake Foroaren lana

Alternatibako Gipuzkoako Koordinatzaile Xabier Sotok positibotzat jo du Lokarrik eta Bake Bideak antolatutako Bake Prozesua indartzeko Foro Soziala. Iruñean eta Bilbon eginiko ekitaldietan nazioarteko gatazketan adituak diren eragileek emandako “klabeak” oso garrantzitsuak direla azpimarratu du eta Euskal Herriaren etorkizuna eraikitzeko oso baliagarriak izan daitezkeela ere esan du. Gizartearekin bat egiteko premia dagoela uste du Sotok, eragile nagusia hori izan behar duela azpimarratu du ere. 

Udal erreforma, gutun-azalak eta bestelako zentzugabekeriak

Luis Maria Salgado eta Begoña Vesga – Alternatiba

Barcenas kasuaren une gorenean, Espainiako gobernua harrotu egiten da, Alderdi Popularraren esanetan, udal administrazioa arrazionalizatzea, txikitzea eta bertan bizirauten duten kargu publikoen kopurua murriztea xede duen lege proiektu bat aurkezteagatik. Halabeharrezko arrazionalizatzea arrazoizkoa dirudi; administrazioen murrizketa, ados egon gabe ere, ulergarria da, publikoaren alde egin beharrean pribatizazioa sustatzen duen alderdi batengan; eta buruzagien soldatak murrizteko aukerak, justuak bekatariengandik bereizten ez dituen munstroak, klase politiko deiturikoak eragiten dituen etengabeko murrizketak jasan behar izaten dituen herriari gozarazten dio.

PPren ustetan, zentzuzkoena da Espainiako legeak udalei bere eskumenak zeintzuk diren zehaztea eta zeintzuk eskuordetze bidez gauzatu ditzakeenak. Beste guztia, udalaren kolore politikoa edota egoera ekonomikoa edozein delarik, debekatuta dago. Horregatik udal entitateek ezin izango diote herritarrei bere eskumenetik kanpo dauden zerbitzurik eskaini, ezta horretarako baliabideak izanda ere, ezta administrazio eskudunek, murrizketengatik jota daudenak, eskaini nahi ez dituztenean ere. Horregatik udal ikuskatzaileak, Espainiako gobernuaren ordezkari txikietan bihurtutakoak, legea indarrean egon orduko esan behar izango dute zeintzuk diren modu desegokian erabiltzen diren eskumenak, eta zerbitzu horiek bertan behera geldituko dira. Bat-bateko erregulazioa indartzeko, PPren proiektuak Udalen eskumenen zerrenda murriztu du, orain arte modu zehatzean onartzen ziren batzuk ezabatuz. Ingurumenean ezer ez, zaborrak eta lorategiak ez ezik; etxebizitzan ezer egiterik ez; hezkuntzan zero; ezta gizarte zerbitzuetan ere, soilik -eta bakarrik azken kasu honetan- Autonomia Erkidegoak delegatzekotan eta udalerriak onartzen badu, eta beti ere lehenaren kontrolpean.

Eskumenak murriztu ostean, lege proiektuak udalek eskaini beharreko oinarrizko zerbitzuak gutxitzen ditu. Hilerriak, argiztapena, zaborrak, ura, estolderia, errolda, parkeak eta liburutegiak bezalako zerbitzuak, udala defizitarioa denean pribatizatu ahal izango dira eta beste zerbitzu guztiak -PPren ustez oinarrizkoak ez direnak-  itxi egingo dira udalerriak ez baditu Madriletik agindutako aurrekontu egonkortasuneko baldintzak betetzen.

Adi egon daitezela egonkortasun sakro-santuaren aurka ezer esaten duten 5.000 biztanle baino gutxiagoko udalerriak; indargabe utzi eta ondokoari anexionatuak izango direlako. Izan ere, alderdi popularrarentzat -akaso konplexuren batengatik- tamainak badu garrantzia eta horregatik txikia dena deuseztatzen dute patologikoki; herritarren parte-hartzeari legeak egindako erreferentzia txikiak ezabatzen dituzte; Udalbatza Irekia -100 biztanle baino gutxiago dituzten udaletan indarrean dagoen gobernu eredu asanbladaduna- deuseztatzen dute eta udalez-peko erakundeak desagertzea errazten du. Izan ere, kudeaketa eta partaidetza espazio hauek, herritarrengandik hurbilegi daude, autoritate printzipioa ahaztarazi eta herritarrak demokraziara gaizki ohitu ditzake.

Ez pentsa erdikoak salbu daudenik; 20.000 biztanletik beherako herrietan ere arriskua egongo baita; ez disolbatzeko, baizik eta lapurtuak izateko. Izan ere, aldundiek udal hauei zerbitzuen kudeaketa kendu ahal izango die ditxosozko aurrekontuen egonkortasuna betetzen ez denean, edo eskala-ekonomiari ganorazko arreta ematen ez zaionean edo zerbitzuen kostua Espainiako Gobernuak ezarritakoa baino handiagoa denean. Bestela esanda; sudur-puntan jartzen zaienean. Arraroa dirudi liberala izateaz harrotzen den gobernuak zerbitzu baten prezioa ezartzea. Baina kontuan hartuta kopuru hori zehaztuko duen adierazleetako bat deuseztatzeko asmoa dutela, hitzarmen kolektiboak alegia, guztiak zentzua hartzen du. Era berean, zentzua dauka kontuak esleitzerakoan eskala-ekonomiak duen lehentasuna, zeren horren eskala handian, zerbitzuen hornitzaile bakarrak enpresa talde handiak izan daitezke, enpresa txikiak aukerarik gabe utziz. Nondik zetozen Barcenasen gutun-azal ezagunak ustez betetzen zituzten ustezko dohaintzak?

Bestalde, Rajoy eta bere lagunak, merkatu handi eta libre baten alde, urrats desarautzaile berri bat egin dute. Hala, jarduera ekonomiko bati ekiteko, udalaren baimena ez da beharrezkoa izango, lege sektorial batek hala zehazten ez badu. Arreta deitzen du jarduera ekonomikoa liberalizatzen den bakarra izatea, beste guztiarekin -aisialdi, espiritu edo elkarte alorrean- udalek zorrotz jokatzeko baimena izango dutelarik.   

Tira, beti gelditzen zaigu zinegotzien soldaten murrizketaren kontsolamendua. Tamalez, soldata bazterketa batez ere oposizioko alderdiei eragingo die, eta txikienei bereziki. Udal langabetuen banaketa sistema proportzional bat zehaztu zezaketen, edo are gehiago, arreta berdina jarri zezaketen soldatapeko zinegotziak baino kopuru handiagoan dauden gobernu taldeen aholkulariekin. Adibidez, 240.000 biztanleko udalerri batean, soldatapeko 18 zinegotzirekin batera, 27 behin-behineko kargu egongo lirateke, erreformaren hutsuneei esker, guztiak aholkulariak izan zitekeelarik.  

Proiektuaren letra txikiaren azken kontsolamenduaren ostean, gelditzen zaigun gauza bakarra da gure buruei galdetzea aldundiek Hego Euskal Herriko udalerriak oligopolioaren laguna den olatu antidemokratiko honetatik babestuko ote dituzten. Erantzuna arriskutsua da, baina kontuan hartuta Espainiako gobernuak ezarritako eta merkatuen zerbitzura jarritako salbuespen-egoera, UPN-PP ententea eta Rajoy eta Urkulluren arteko elkar-ulertzea, ez litzake harritzekoa foru izaera salbatuko duen eta aldi berean erreformaren oinarrian dagoen publikoa den guztiaren suntsipena bermatuko duen trikimailuren bat asmatzea.

Tamalgarria. Behin arrazionalizatzen eta murrizten hasita, norbaiti monarkia deuseztatzea bururatu ahal zitzaion, edo hainbat polizia Ebroaren bestaldera itzultzea, bankuei errutasun-presuntzioa ezartzea, senatua ixtea eta bide batez, pertsonen eskubideak babesten ez dituen eta zorigaiztoko nazio gutxituen nahiari erantzunik ematen ez dion Estatu hau desegitea… hasiera bikaina lirateke.

“Errausketaren Itzalean” jardunaldien bideoak Agurainen

Alternatibako Arabako Asanbladak eta Mahai Ekologistak, hondakinen errausketaren eta kudeaketaren inguruko jardunaldiak antolatu zituen martxoaren 1ean eta 2an, Gasteizen eta Agurainen. Martxoaren 2an, larunbatean, Agurainen ospatu zen Errausketaren Aurkako Egunaren harira, hitzaldi irekiak antolatu ziren. Bertan, besteak beste, Fernando Miganjos (EHUko kimika doktorea), Enric Coll (Kataluniako Porta a Porta taldeko kidea) eta 3 Mugak Batera plataformako Gorka Uriartek hartu zuten parte. Hemen dira jardunaldian egindako hitzaldien bideoak, twitter plataformatik egindako galderei erantzunekin batera. 

EHBilduk atxikimendua eta babesa agertu dio Korrika 18.ari

KORRIKAren beste ekitaldi baten bezperan gaude honetan, EH Bilduk babes osoa agertu nahi dio agerraldi honen bidez euskararen normalizaziorako hainbesteko garrantzia daukan ekimen horri.

KORRIKA ekimenak duen arrakasta goraipatu nahi dugu, lehenik eta behin. Guztiz errotuta dagoen euskararen aldeko ekintza da. Zenbat lan, zenbat ahalegin euskararen aldeko mezua euskal herritar guztiengana helarazteko. Lan honi esker, eta, oro har, euskalgintzak, egindako lanari esker dago gaur egun euskara dagoen tokian. Era berean, euskaltegietan izena emanez  euskara ikasten ahalegin handia egin behar izan duten milaka eta milaka pertsona ere zoriondu behar ditugu, euskara elkarri emanez Euskal Herri euskaldunaren bidean urratsak egiteko konpromisoa erakutsi dutelako.

Baina bide horretan, urrats berriak eginez jarraitu beharra dago. Izan ere, orain arteko hizkuntza politikek ez dute balio izan euskaldun eleanitzez osatutako Euskal Herri euskalduna lortzeko. Kasurik onenean ere intentsitate gutxiko politikak dira. Euskararen garapenak behar dituen minimoen azpitikoa. Eta, oro har, euskararen egoera minorizatuak ito egiten ditu ahalegin normalizagarri horiek, oztopoak bultzadak baino handiagoak direlako. Izan ere euskararen normalizazioaz ari garenean honako hau ulertzen  dugu: Euskal Herriko herritar guztiontzat, eguneroko arlo denetan euskara ohiko eta lehentasunezko hizkuntza izatea.

Helduen euskalduntze alfabetatze mugimendua lan handia egiten ari da eta ezinbestekoa izan da euskara unibertsalizatzeko. Ildo horretan, euskara ikastea doakoa izatea ezinbesteko iruditzen zaigu, eta administrazio publikoak, Eusko Jaurlaritzak doakotasun hori egiazko bihurtzeko neurriak hartzea eskatzen dugu. Halaber, sektorearen finantziazio iraunkorra bermatu behar da eta sektoreko agente guztien arteko osagarritasuna sendotu.

Itxura batean, hizkuntza politika eta euskararen normalizazioa, egungo Jaurlaritzaren lehentasunen artean ez daude, krisia aitzakia hartuta, jadanik murrizketa handiak iragarri baitituzte.

Horren adibide garbienetako bat haur eskolen inguruan gobernu honek, PPren eta UPyDren alderdien eskutik, euskararen presentzia gutxiagotzearen alde sinatutako ituna da. Kontutan izanda gainera, euskararen sustapenerako bideratu den diru kopurua oso murritza izan dela berez ere, azken urteetan. Politika horrek, ondorio larriak ekarriko dizkio euskararen normalizazio prozesuari, eta euskalgintza beraren jasangarritasuna kolokan jartzen du. Euskararen aurkako beste eraso larri eta onartezina da, zalantzarik gabe.

Euskarak bizi duen egoerak, irabazpidean jarriko duen neurri eraginkorrak behar ditu: ez du murrizketarik behar. Jaurlaritzaren politika axolagabeak, euskararen egoera eta geroa arriskuan jartzen du, eta hori onartezina da.  Beste behin, Euskararen aurkako eraso honen aurrean, eragile politiko eta sozial guztion egitekoa  eraso honi erantzutea da

EH Bilduk kezka handiz entzun ditu Ogasun sailburuaren hitzak, eta gure esku dagoen guztia egiteko konpromisoa hartua dugu. Parte hartzen ditugun instituzioetan ez dugu onartuko euskararen sustapenera bideratzen den aurrekontuan murrizketarik egotea eta horrela izan ez dadin lana egingo dugu, bai erakundeetan eta baita kalean ere, euskararen garapen osoa azkartu eta lortzeko hizkuntza politika berria, eraginkorra eta  burujabea aldarrikatuz eta gauzatuz.

Orain inoiz baino gehiago Euskaraz oso-osorik bizitzea ahalbidetuko duten baldintza politikoak, juridikoak, sozialak, ekonomikoak eta kulturalak lortu behar ditugu, bai hizkuntza politika berria eginez, baita kalean euskara elkarri emanez. Horregatik azpimarratu nahi dugu inoiz baino ozenkiago zein garrantzitsua den kalera irten eta Korrika egitea euskararen lekukoaren atzetik. Euskarari bere lekua eman, eta ofizialtasun nahikoa eta egokia izan dezan Euskal Herri osoan.

Lan asko daukagu egiteko Euskal Herria euskalduntze bidean. Euskarak bultzada eta adostasun zabala eta berria behar ditu. Hizkuntza politika Berria behar du.  Atzera bueltarik izango ez duen bidea marraztu behar dugu auzolanean.  KORRIKAk,  bide horretan, aukera aparta ematen digu herrietan euskararen aldeko oinarriak adostu eta gehiengo zabalak biltzeko. Herritar guztiok dugu geure tokia eta egitekoa, guztion zeregina baita euskararen berreskurapena eta normalizazioa.

Alterkaria: Alternatibaren aldizkaria / Revista de Alternatiba

Hemen dago “Alterkaria”, Alternatibaren aldizkari berriaren lehenengo alea. Alternatiban egindako iritziak, jardunaldiak, berriak… jaso eta neurri berdinean borroka guztiak jorratzeko helburuarekin jaio dena. Lehenengo ale honek ondorengo gaiak jasotzen ditu besteak beste: Bizkaiko aurrekontuak; AHTa; Ekuadorreko hauteskundeak; Iruzur fiskala eta legala; “Bortxatuak izateko jaioak” iritzi artikulua; Terrorismo finantzarioa; Egunkaria libre!; ETAren adierazpena; Kataluniako Parlamentua; Murrizketen aurkako protesta sozialek; Errausketaren jardunaldiak; Oskar Matuteri elkarrizketa…Etzazue galdu!

 

Aquí está “Alterkaria”, el primer ejemplar de la nueva revista de Alternatiba. Una revista que recoge los diferentes artículos de opinión, jornadas, noticias… de Alternatiba y que nace para cubrir todas las luchas por igual. Este primer ejemplar cubre los siguientes temas: Presupuestos de Bizkaia; El TAV; Elecciones en Ecuador; Fraude fiscal y fraude legal; Artículo de opinión “Nacidas para ser violadas”; Terrorismo financiero; Egunkaria Libre!; Parlamento de Catalunya; Protestas sociales contra los recortes; Jornadas contra la incineración; Entrevista a Oskar Matute… ¡No os la perdáis!

Alternatibaren irakurketa Emakumearen Egunaren inguruan

Martxoaren 8a den honetan, Alternatibatik adierazi nahi dugu kapitalismoaren erasoei aurre egiten jarraitzen dugula, krisialdia gainditzeko bide faltsuei eta ideologia fundamentalistei aurre egin behar diegula.

Emakumeok, tamalez, ez gaude eskubideak konkistatzeko unean; aitzitik, erresistentzia sutsua eskatzen digun garaia da bizi duguna, aurreko hamarkadetan lortu izan ditugu eskubide guztiei eutsi ahal izateko. Patriarkatuaren erantzuna gure eskubideak murriztera mugatzen da, laztasun neurriak aitzakia bezala jarrita. Aurrekontuak zerbitzu sozial guztietan murriztu dituzte; soldatak zein pentsioak jaitsi dira eta bizitzaren alderdi guztiak merkantzia bihurtzeko ahaleginetan daude. Guk, emakumeok, preziorik altuena ordaintzen dugu: kaleratuko dituzten lehenengoak gara eta, etxeko lanik ohikoenak guregan hartu ez ezik, zerbitzu sozialek aurretik eskaintzen zituzten funtzioei are aurre egin behar diegu. Halako neurriek etxean murgiltzera buelta gaitezela bilatzen dute.

Kapitalismoak prekarietatea besterik ez du eskaintzen eta az gara konformatuko lan merkatuan baldintzarik txarrenetan sartzearekin. Sistema bere osotasunean eraldatu beharra dago, guretzat ezinbestekoa den aldarrikapena da lanaren banaketarena, ordaindu gabeko lana zein soldatapekoa banatu beharra dago, lanaldiak murriztetik hasita.

Gainera, gustatuko litzaiguke gure elkartasuna adieraztea mundu osoan borrokan jarraitzen duten emakume guztiei, poliziari, zerbitzari publikoei ea justizia bidegabeari aurre egiten dieten horiei, eta indarkeria pairatzen duten guztiei.

Azkenik, esan nahi dugu patrirkatuaren eraso berrien aurrean kalean izango garela, erresistentzian, borrokan eta gure gizarteak beharrezkoak dituen egiturazko aldeketa guztietan sakontzen. Emakumeen asktasuna ez dugu lortuko egungo sistemaren erreformarekin, gainditu beharra dugu, gure emantzipaziorako helburu berriak bilatuta. Sistema honek hasieratik huts egin du, finantzen eztandaren aurretik ere. Herritar guztiei bizimodu duina eskaintzeko gaitasunaik ez duela erakutsi digu behin eta berriz. Oraignoan baina, gordintasun osoz frogatu digu.

Eredu sozioekonomikoaren ardatza, kapitalean baino bizitzan kokatzeko garaia heldu da; premiazkoa dugu alternatiba hau eraikitzea, eta horrek guztion parte-hartzea behar du.

http://alternatiba.net/old-files/trio pintada.jpg

X