Etiketa: Internazionala

Ez ditzala diruaren hotsak bonben burrunbak isildu

Urtarrilaren 15ean Zedarriak izeneko lobby tekno-enpresarialak bere 6.txostena aurkeztu zuen; “Euskadi eta Europar Batasuna, oparotasunaren eta lehiakortasunaren patu partekatua” izenekoa. Finantzen mundutik ateratako aditu gorbatadunez osatutako Think Tank neoliberal honek euskal industriaren lehiakortasuna bultzatzeko errezeta magikoa aurkeztu zuen. Gizarte honen oparotasuna arma eta nuklearren gainean sustengatzea.

Arin atera zen Mikel Jauregi, Industria sailburua, adimen goren hauen ideiak txalokatzera. Elkartaratze honetara hurbildu zirenentzat, Euskadi, “autonomia estrategikoa” landu behar duen Europar Batasunaren giltzarri izango litzateke urtean 5.000 milioi euro segurtasun industria eta nuklearretan inbertituko balitu. Parerik gabeko ideia, Gaza, Yemen zein Ukrainiako sarraskietan hildako guztiak albo batera uzten badira edota 2007an Eusko Legebiltzarrak onartutako Herrialde Pobretuekiko Justizia eta Elkartasunerako Gutuna gutxiesten bada.

Hurrengoko lerroetan Zedarriak aurkeztutako proposamen higuingarriari begirada bat eman eta plazaratu daitezkeen galdera desberdinei erantzungo dizkiegu. Nortzuk dira Zedarriak osatzen duten adimen enpresarialak?, Zeintzuk dira euren negozioak?, Zergatik EAJ eta PSEk osaturiko gobernuek ez dute errespetatzen 2007ko abenduaren 28ko 14/2007 legea?

 

Proposamen anker bat.

Jada badira sei Zedarriak presio taldeak aurkeztutatako txostenak. Iskanbila sortu zuen lehen txosten hartatik, euskal ekonomiaren gainbehera salatu eta mementuko Urkulluren gobernuak irain bezala hartu zuenetik, talde elitistaren eta Lakuaren harteko harremana jarioa izatera igaro da. Irainduak sentitzetik txalotzera pasa dira txosten honen aurkezpenera gerturatutako lehendakari ohia, egungo gobernuko sailbururen bat eta funerarioz jantzitako enpresari sorta.

Hileta-zerbitzuak ez ziren soilik mugatu dress code-ra Deustuko Unibertsitateko liburutegian ospatutako ekitaldi honetan. Zedarriak proposatutako eredu ekonomiko oparoa hilketaren negozioa sustatzearena izan zen. Aurkeztutako txostenaren arabera 5.000 milioi euroko inbertsioa behar da urtero 2025 eta 2030 urteen artean EAEko industria eta ikerketa sektoreetan. Diru honen jatorria publiko-pribatua izango litzateke, honen %20 publikoa izanik. Zedarriaken zuzendaria den Guillermo Dorronsorok ahoz esan bezala; defentsa industria eta energia nuklearra aukera paregabeak dira Euskadi puntako industriagune bihurtzeko. Dorronsorok, potentzien harteko talkak industria armamentistikoan inbertsioak errentagarri egingo dituela helarazi zuen.

“Gizarte zibil” bezala definitzen den talde anarko-liberal honek herritarronak diren Aurrekontu Orokorretatik urtean 1.000 milioi euro industria militarrean inbertitu nahi ditu. Aurrekontu Orokorretan beste partida batzuekin alderatuta, 2024an Etxebizitza eta Hiri Agenda sailean 424,4 milioi erabili ziren, eta, Zientzia, Unibertsitate eta Berrikuntza sailean 563. Mikel Jauregi industria sailburuak irribarretsu laudatu duen neurria bertako ongizate sistema ahultzea eta gure mugetatik haratago sufrimendua esportatzea suposatzen du.

Team Rocket-a
Nork osatzen dute Mikel Jauregik eta beste euskal erakundeen ordezkariek sumisioz txaloturiko empresakide aparten elkartea? Zedarriak jatorri desberdinetako 15 kideren foro batez osaturik dago. Dorronsororen hitzak kontu, ez da harritzekoa hauetariko batzuek defentsa industrian interesak izatea. Orokorrean enpresari hauen aipatze soilak edozein langileren eskubide laboralak dardarka jarriko lituzke. Lobby honen izaera bera hori da eta, langileriaren esplotazioaren bitartez euren pribilegioak areagotzea. Betiko interesdunak euren betiko interesak defendatzen, oraingoan modernitatez barnizaturiko irudi berriarekin. Azeriak isatsa luze. Euren web-orrian begirada arin bat botata honako izen hauek ager daitezke; Ignacio Martín San Vicente, gudaren negozioan dauden Indra, Repsol, Acerinox edo Gamesan kontseilari izandakoa; Iñaki López Gandásegi, Aernova Aerospacen presidente eta Gamesan aholkulari, edota Javier Ormazabal Echevarría guda elektronikoan adituak diren Velatia taldearen presidente. Baina, badago guzti hauen gainetik azaltzen den izen bat, Zapateroren gobernuan Zientzia eta Berrikuntza ministro eta Satlantis empresa militar punteroaren fundatzailea izandako Cristina Garmendia Mendizabal. Aurrerago jarraituko dugu Satlantis enpresaren aurkezpenarekin. Lehenik, lotsaren zerrenda hau amaitzeko azkeneko bi izen falta dira, “Save The Children”eko Presidentea eta ohorezko patroia ere baitaude, Pilar Kaltzada eta Maite de Aranzabal. Ankerkeriaren negozio hipokrita honetan denek dute bere zatia.

Legearen gutxiespena
Talde makabro honek proposatutako partaidetza publiko-pribatua ekiditzeko 2007ko Herrialde Pobretuekiko Justizia eta Elkartasunerako Gutuna onartu egin zen Eusko Legebiltzarrean. 45.000 lagunek sinatutako legegintzako herri-ekimenaren bitartez izapidetu zen lege hau. Honetan herri txirotuekiko laguntzak ezarri ziren, migratzaileen eskubide batzuk aitortu, eta, defentsa industriari laguntza publikoak ematea debekatu zen. Lege honen 3.3. artikuluan honako hau adierazten da: “Enpresak lagundu eta sustatzeko politikan, Eusko Jaurlaritza ez da inolaz ere elkarlanean arituko armen ekoizpen, merkaturaketa eta finantzaketan ari diren pertsona fisiko edo juridikoekin.”

Zoritxarrez, denetariko trikimailuz baliatuta, Eusko Jaurlaritzak ez du inoiz bete izan lege hau. Egun, inolako lotsarik gabe ematen dizkiete dirulaguntzak industria militarrean ari diren enpresei. Eta hona lehen aipatutako Satlantis eta Cristina Garmendia. Satlantis euskal defentsa sektoreko puntako enpresa da. Hau 2014an sortu zen, Garmendia ministeritzatik atera eta hilabete gutxira. Hasierako kapitalizazioa parte-hartze publiko-pribatuari esker lortu zuten, inbertsore publikoen artean Eusko Jaurlaritza, Bizkaiko Foru-Aldundia eta Orza. Orza, Elkarkidetza eta Geroa pentsio funtza publikoen inbertsio-zorroa da. Satlantis honetan, Everis enpresa integratu zen, gerora NTT Data deitu dena. Enpresa honek Israeli eta Saudi Arabiari armak saldu izana frogatua dago. Bigarren honi 2017an egindako mortero salmentak NBEren eta Europako Parlamentuak armen salmentaren kontrako ebazpenak gutxietsiz egin ziren.

Hau ez da izan 14/2007 legea urratu egin den aldi bakarra. 2022an Eusko Jaurlaritzak ITP Aero enpresaren %6 erosi zuen Urkullu jaunaren gobernupean. Enpresa honek guda hegazkin eta helikopteroen motorereak ekoizten ditu Zamudioko Parke Teknologikoan. Erosketa hau Finantzen Euskal Institutuak kudeatutako Finkatuz funtsaren bitartez bideratu zen euskal industria babestearen argudiopean. Zedarriakek proposatutako azken neurriak EAJ eta PSEk irekitako bideaz profitatu nahi dira. Hauentzat ez dago legerik, etikarik edo moralik etekin enpresarialen pilaketa oztopatuko duenik.

Gerrari EZ!
Zedarriaken proposamen hauek ez dira berriak. Mendebaldeko herrialdeetatik kapitalak hauspotutako eskuin muturreko aideak urteak darabilte horrelakoak proposatzen. Militarismoa, genozidioa, kolonialismoa eta hainbeste ankerkeria normalizatu egin dira. Euskal enpresariek arruntzat ikusten dute gudaz negozio egitea eta sufrimenduaz etekina ateratzea. Ez zaie itxurak ardura, dirua soilik. Marko guztiei buelta emanda garapena armak saltzea bihurtu da, eta, jasangarritasuna energia nuklearrean datza. Trumpen bigarren legealdiak ekarriko dituen aukeren aurrean jada dira lanean euskal familia armeroak, potentzia estatubatuarraren doktrina Errealista berriak eman ditzakeen etekinen zain. Alternatiba eta EHBilduko militanteok korronte militarista hauek aurrez-aurre salatu behar ditugu, ez dugu onartuko hiritarron dirua defentsa industrian inbertitzea. Ez dugu izan nahi Gazan, Yemenen, Ukrainian, Armenian, Sudanen, Sirian, Libian, Kongon eta munduko beste hainbeste lekuetan egiten diren sarraskien parte. Ez ditugu sustengatu nahi Euskal Herrian ekoiztutako armek sustengatzen dituzten diktadura eta Apartheid-ak, Marokon, Saudi Arabian, Israelen, Arabiar Emirerri Batuetan, Qatarren… Ez dugu konplize izan nahi. Mundu baketsuaren eraikuntza gure eguneroko ekintzetatik abiatzen da, oraingoan bakearen bidea oztopatzen Zedarriak eta Eusko Jaurlaritzaren arteko ententea kokatu da, eta geuk salatu behar dugu.

Alternatibako Mahaia Internazionalista

1atala Berriak

Pertsona migratzaileen nazioarteko eguna: eskubide guztiak pertsona guztientzat

 

Pertsona migratzaileen nazioarteko eguna izendatu zuen abenduaren 18a NBEk 2000. urtean, migrazioak gizateariaren garapenari egindako ekarpena azpimarratzeko. Alternatiba zein EH Bildutik bat egiten dugu egun honekin, pertsona guztiek migratzeko eskubidea dutela eta norberaren sorterrian modu duin eta askean bizitzeko eskubidea dutela aldarrikatzeko.

Arrazoi ekonomikoak, politikoak, kulturalak eta sozialak tarteko, euskal herritar asko eta asko munduan zehar barreiatu dira; aldi berean, arrazoi berengatik jatorri ezberdinetako pertsonak Euskal Herrira heldu dira. Horrenbestez, pertsona migratzaileak gure herriko parte dira, eta ekarpena egiten diote gure garapen kultural, ekonomiko eta sozialari. Hala ere, errepresioan oinarritzen diren Espainiako eta Frantziako estatuetako eta Europako Batasuneko migrazio politikek pertsona migratzaileen eskubideak urratzen dituzte. Atzerritartasun eta naziotasun lege xenofobo eta diskriminatzaileek ere bai; hain justu, horiek dira pertsona migratzaileen eskubide urraketen adierazgarri nagusiak.

Euskal Herrian bizi diren pertsona guztien eskubide, obligazio eta aukera berdintasuna bermatuko duten justizia sozialean oinarritutako politika humanitarioak ezarri ahal izateko, burujabetza aldarrikatzen dugu. Burujabetza eta eskumenak aldarrikatzen ditugu, eskubideak urratzen dituzten murrizketak ez ezartzeko. Hala nola, “erregulatu gabeko” administrazio egoeran dauden pertsonei Osakidetzak arreta eman ezin ez izatea agintzen duen Auzitegi Konstituzionaleko epaia, era horretara euskal herritar guztientzat aldarrikatzen dugun osasun arretarako unibertsaltasun irizpidea urratzen duten PPren murrizketak onetsiz. Auzitegi bera da, hain zuzen, Nafarroak botiken berrordainketa bere gain hartzea galarazi nahi duena, egoera zailenean dauden pertsonei kalte nabarmena eraginez.

Bere jatorriagatik edozein pertsona diskriminatzen duten arauen edo praktiken aurkako gure jarrera azaldu nahi dugu EH Bildutik, pertsona migratzaileen nazioarteko egun honetan. Zentzu horretan, Bilboko Portuan egin duten harresia salatzen dugu, pertsona errefuxiatuei alde batetik bestera mugitzeko eskubidea urratzen dielako eta Euskal Herria harrera herria izan behar denaren gure ustearen aurka doalako.

EH Bildu

Berriak

Teoria grisa da; bizitza, berriz, berdea eta dizdiratsua

 

Joxe Iriarte, Bikila

Goetheren hitzak erabiliko ditu Leninek bere alderdikideak konbentzitzeko iraultzak ez direla gauzatzen teori jakin bati estu-estu atxikirik, baizik eta giza taldeen norabideari kasu eginez. Marxismo ortodoxoaren iritzian, historiaren aro, epe edo atal jakin batera (batez ere indar produktiboen aldetik) heldu edo mamitu arte ezinezkoa zen beste aro berri batera jauzi egitera. Horren arabera, Errusiako gizarte atzeratu erdi feudalari zegokion hurrengo etapa kapitalismoarena zen, eta horregatik iraultzaileek (boltxebikeek ere) bertako burgesia liberal demokratikoari lagundu behar zioten monarkia ustela ordezkatuz, modu ahalik eta aurreratuenean.

Gerra erauntziak amildu zuen monarkia. Behin-behineko gobernu liberal-burgesa ere gerraren zurrunbiloan harrapatuta geratu zen eta alderdi boltxebikeko Komite Zentraleko buruzagi gehienek izugarrizko duda-mudak izan zituzten bere jarrera finkatzeko. Alabaina, Leninek 1917. urteko apirilean “Finlandia” geltokira ongi etorria ematera etorritako herritarren aurrean, argi eta garbi azaldu zuen, errusiar inperioko langile, nekazari eta armadako soldaduek eskatzen zuten “ogia eta bakea” ez zela gobernu liberalaren eskutik etorriko, egoeraren nagusi ziren sobieten eskutik baizik. Botere guztia sobietei! Aldarriak gizarte sozialistari ateak irekitzen zizkion.

MENDE MOTZA

John Reed idazle eta kazetari amerikarrak idatzitako Mundua aztoratu zuten hamar egunak irakurri besterik ez dago Urriko Iraultza benetako iraultza soziala izan zela ulertzeko. Giza mugimendu “telurikoa”. Neguko Jauregiaren asaltoa Peterburg-eko Sobietek erabaki zuten eta boltxebikeak antolatu militarki. Aldiz, ortodoxiaren ikuspuntutik baldintzak askoz egokiagoak zituen Alemanian, SPDk (Alderdi sozialdemokrata) iraultza soziala nahi ez eta monarkia ordezkatzera mugatuko zen. Are, Iraultza Soziala aldarrikatzen zuten guztiak (Rola Luxenburgo erail zuten) menderatzeko militarrak erabili zituen. Beraz, Kontra Iraultza Alemanian sozialdemokraziaren gidaritzapean zegoen; Errusian, berriz, Iraultza Sozialista boltxebikeen gidaritzapean. Eta Iraultza horrek markatu zuen hein handi batean XX. mendea. Eri Hobsbawm-ek Mende motza izendatu zuena, 1917tik 1991era arte iraun zuelako.

Dena den, batean eta bestean, urte latzak igaro behar izan zituzten. Alemanian, potentzia irabazleek ezarritako zigorrek gizarte osoa ito zuten. Ia hogei urtez gatazka sozial odoltsuen ondoren, azkenean, anabasaren erdian sorturiko alderdi nazional sozialistak garaitu zen eta komunista eta sozialdemokratak birrinduko zituen, ia diferentziarik egin gabe. Ezin ahaztu nazien gainbehera Stalingradon hasi zela Armada Gorriaren kuraiaren eraginez.

Sobiet Batasunean, berriz, kosta hala kosta Boltxebikeek eutsi ahal zioten botereari. Izan ere, boltxebikeek uste eta desio zuten iraultza internazionala ez zen gauzatu eta Iraultza Sobietarra (berez unibertsala izan beharko lukeena) isolatua eta setiatua geratu zen, “herri edo eremu mugatu bateko sozialismoa” bihurtuz. Guardia Zuriek berrantolatu ziren kanpoko indarren laguntzaz (ingelesen, frantsesen laguntzaz…) guda zibil luze eta odoltsuari bide emanez, non Armada Gorria garaile aterako zen baina ez, nola nahi.

BORONDATEA OINARRI

Marx-ek zion baldintza jakin batzuen baitan kokatzen dela gizakion askatasun gosea. Zenbateraino mugatzen du gizakia baldintza objektiboak eta zenbateko indarra du borondateak muga horiek gainditzeko?

Borondateak, Europan zehar zebilen komunismoaren mamua, hezur mamizkoa bihurtuko zuen estreinakoan. Kapitalismoa ez zen garaiezina. Lehenengo aldiz historian zehar Iraultza proletarioaren garaipena suertatu zen. Errusiar inperioa izaera nazional jakin bati uko eginda sobietar federazio bilakatu zen; eta bertako nazio guztiek estreinako aldiz beren buruaren jabe izateko aukera izan zuten, autodeterminazioaren doktrina praktikoaren eraginez. Langileria produkzio indarren jabe bihurtu zen; emakumeek lehenengo aldiz aintzakotzat hartuak izan ziren eta zenbait eskubideen jabe; gazteriak batez ere, sexu askatasuna aldarrikatu zuen; askatasunak mila aurpegi irudikatu zituen; mundu guztiko langileria Sobiet Batasunari jarri zen begira, anarkistak ere bai.

Baldintzen zama ez zen nola nahikoa, jakina. “Lasterra amaitu da, sua moteldu. Ispiritu burges-koxkorrak kerua botatzen du” ohartarazten du Maiakoskik. Handik gutxira Eseninek bezala, bere buruaz beste egingo zuen, eta berarekin poeta belaunaldi oso bat galduko zen.

Ordurako, Iraultzari su eta hauspo eman zion langileria iraultzailea fisikoki birrindua zegoen. Gerra-komunismoak ez zuen iraun urte asko, baina bere eragin kaltegarria, ordea, bai. Kronstad-eko sarraskia. Milioika nekazari gosez eta izurritez hilak; gizarteak oro har gorriak eta bi jasan behar izan zuen; errepresioa mugatua eta etsaiari zuzendua behar zena endemiko eta orokor bihurtu. Ezkerreko oposizioa partidutik kanporatua; baita Trostkiren aldekoak ere. Ondoren Moskuko Epaiketak, gulaga, estalinismoa, hitz batez. “Helburuak eta bideak, lotuta daudenez gero, elkarrekin aldarazten dira; norabide berriak helburu berriak erakusten baitu” zioskun poetak. Partiduak ordezkatu zuen langileria, Komite zentralak partidua eta komite zentrala Idazkari nagusiak. Saturnok bere seme-alabak irentsi zituen.

Azkenez, gizarte utopikotik baino distopikotik hurbilago. Marxek irudikaturiko gizarte “desalienatu”aren ikuspegitik Sobiet Batasunean buruturiko iraultza porrota itzala izan zen, horretan ez dago zalantzarik. Baina Alemanian sozialdemokraziak iraultzari ateak itxi zizkionean ireki zion bidea nazismoari. Ez da aitzakia. Batean eta bestean, ez zegoen ezer idatzita aldez aurretik. Izan zitekeena eta izan zenaren artean historia luzea eta gatazkatsua dago, zeinean bariante asko eta konplexuak tartekatzen diren aldez aurretik jakin ezin direnak.

IRAULTZA SOBIETARRA ETA LITERATURA

Frantziako iraultzak edo amerikarrak bezala, Iraultza Sobietarrak ere izugarrizko eragina izan zuen literaturaren arloan, orriotan ezin aztertu dezakedana. Horregatik zertzelada partzial eta xume batzuk besterik ez.

Iraultza horren abiapuntua literaturan Maxim Gorkiren Ama dugu. Autokraziaren erresuma bidegabean, gazte iraultzaile baten amaren bilakaera harrigarri bezain hunkigarria bere sakrifizioaz gizarte paradigma bihurtuko zena maisuki kontatua. Autorea, Leninen begikoa, Stalinek ere loriatua erregimenaren mesederako, baina azkenean Sobiet Batasuna deitoratu zuena. Maximo Gorkik Iraultzarekin izan zuen maitasun-gorroto istorioa ere oso aproposa da literaturen begietatik irakurrita.

Ni gai banintz, Leninen azken hatsaz idatziko nuke. Gaixo, eri, baina ez itsu, jabetzen hasia zen gauzak ez zihoazela bide onetik. Errusiar “txobinismoa” oso presente zegoela estatuko aparatuan beste nazioen kalterako; aparatxiak hezitako gaztedi komunista berria burokrata akritikoak zirela eta txeka jaun eta jabe. Damu, egoera horrekiko zuen erantzukizunaz barkamenak eskatzen dio munduko langileriari eta Stalinen izaerari buruzko kritika latza egiten du. Alferrik, ordea. Ikonoa bilakatua baina jada isolatua, Stalinen sikarioen menpe; bere azken idatzietan azaltzen den etsipen gordina islatu nahiko nuke. Nahi izatea ez da nahikoa.

Eta Trostki-ri buruz? Ezbairik gabe, iraultzaren bigarren izarra, Stalini itzala egin lekiokeen bakarra. Zorionez, Eduardo Padura kubatarrak idatziriko El hombre que amaba a los perros ( Zakurrak maite zituen gizona) ematen digu horretarako aukera bikaina. Zein eder eta maisuki deskribatzen du “Armada Gorriaren” sortzailearen destino tragikoa (Profeta Armatua, Desarmatua eta Erbesteratua, Isaac Deustcher-en esanetan) Espainiako gerra zibilarekin kateatzen baitu, Jose Mercader bere hiltzailearen bitartez. Alemania galduta Espainiar iraultzan ikusten zuen Trotskik Stalini eta bide batez faxismoari aurre egiteko azken aukera. Larrutik ordaindu zuten bere jarraitzaile edo lagunek (Stalinek POUM desegitea agindu zuenean) berak ere bai, PSUCeko militantearen pioletak kazkezurra zulatu zionean.

Katalunian borrokatutako Orwel idazleak Matxinada landetxean, irudikatu zuen: abereak Iraultza Sobietarren bilakaera tragikoa irudi bihurtuz; eta 1984 izenburuko obran estalinismoa eta nazismoarekin hibrido distopikoa ekarri zuen gogora. Ordurako Iraultza Sobietikoa oso ondo ezagutzen zuen Victor Sergek idatzia zuen Tuláyev auzia, non argi eta garbi azaltzen ziren estalinismoaren barne mekanismoak.

Alabaina, ezin ahaztu iraultzak lehen urteetan ahalegin betea egin zuela literatura garatzeko. Askatasun osoa izan zuten era guztiko idazle eta irakurleek. Futuristek esate baterako Maiakoski izan zuten ikur nagusia baina, ez bakarra. Satirikoek ere askatasun osoz xaxakatzen zituzten burokrata berriak. Yuri Oleshak Inbidia izenburuko nobelan erregimena zirikatzen da modu oso finez. Proletkultur mugimenduari buruz, esaterako, eztabaida sutsuak kaleratu ziren, baita boltxebikeen buruzagien artean ere.

Alabaina, sormenaren eta askatasunaren aroa ez zuen iraun; pixkanaka, eta 1928an dekretuz, literatura, propagandaren agindupean ezarri zen. Nikolái Ostrovskik-en Horrela gogortu zen altzairua liburua arrakastatsua dugu eredu. Sobietar gizaki berriaren apologia gordina da, ondo idatzia baina inozoa eta sinetsitasun gutxikoa. Kontrakoek edo kritikoek ere idatzi zituzten liburu bikain asko. Iraultzarekin ados baina apologiatik urrun dugu Isaac Babelen Zalditeria Gorria, horrek ez zion libratu Stalinen biktima izatetik, edo Dimitri Furmanofen Tchapayef, gerrillari boltxebikearen bizitzan oinarrituriko nobela. Ezin ahaztu Mijaíl Shólojov Nobel Sariaren irabazlea (batez ere Don barea liburuari esker ezaguna ). Erregimenak aintzakotzat zuen internazionalki ospea ematen ziolako.

Iraultza zirikatzen (Basili Grosmanen Bizitza eta destinoa) edo arbuiatzen zutenek ere obra bikainak burutu zituzten. Hala Mijail Bulgákov-en Guardia Zuria nola Boris Pastenaken Zhivago doktorea. Eta nola ez, Alexander Solzhenitsyn Egun bat Ivan Denisovichen bizitzan.

Hegats-en argitaratua

Berriak

Nazioarteko eragileon bisita erreferendumaren egunean

Ayem Oskoz – Alternatiba

Kataluniako Erreferendumaren harira CIEMEN erakundeak antolaturiko ordekaritza internazionalistan parte hartu zuen Alternatibak joan den asteburuan. Tartean Galiza, Valentzia, Balearrak, Kolonbia eta Euskal Herriko kideok osatu genuen taldea.

Harrera Institut del Teatren egin ziguten larunbateean, bertan Espainiako estatuko ordezkari ezberdinek parte hartu zuten hizketaldi labur bat eginez, Andaluziatik, Asturiasetik eta baita ere Europako beste herri batzuetatik ere, Eskozia, Flandria eta Frantziatik kasu.

Gauean Bartzelonako Sants auzoko eskola bat bisitatu genuen. Igandean bozkatzeko tokia izango zela, ostiral gauetik ekimen ugari antolatu zituzten. Azaldu zigutenez, guraso elkartetik eta bere seme-alabekin batera, eskolaren 50. urteurrena espatzen ari ziren, beste eskoletan udazkeneko jaialdia antolatu zen bitartean. Jaialdi hauek baimenduta zeuden eta 48 orduz eskola barruan ekimenak egitea ahalbidetzen zuen.

Igande goizean, eskolen aurrean goizeko 5:00etan kontzentrazioak deiturik zeuden bozka eskubidea defendatzeko, adibidez Nou Barris-ko eskola batean (azkeneko hauteskundetan Ciudadanosek irabazi zuen han) ehun pertsona inguru zeuden goizeko ordu txikitan asanblada eginez; lasaitasunez eta poliziaren mehatxuei aurre eginda.

Badalonan pasa genuen goiza, eskolaz eskola. Horietan guztietan ehunka lagun ikusi ahal izan genuen bozkatzeko hilara egiten, adin guzti-guztietakoak, txalo zaparrada artean jaso gintuzten, benetan momentu hunkigarria izan zen, eskerrik asko Catalunyako herriari egin ziguten harreragatik. Goizeko 9:00etarako han zeuden, boto paperak, ahaldunak eta hautsontzi famatuak.

Badalonako alkateak ere hartu gintuen denbora laburrez. Hango bots eskola bisitatu genituen, nahiz eta arazoak zituzten, Guardia Zibilak sarea blokeatzen zuelako. Hala ere, oro har bozketa mantxo baina aurrera zioala baieztatu zigun. Halakoetan geundela, Batzelonan jasaten ari ziren zapalkuntzaren irudi bortitzak jasotzen hasi ginen.

Igande arratsaldean Bartzelonara itzuli eta Catalunya Radioko zuzendaritzarekin bilera egin genuen (Saul Gordillo eta Rita Marzoa), bertan Catalunya Radio judizialdki nola jazartzen ari ziren esplikatu ziguten. Eta erreferendum honen berezitasun nagusiari buruz hitz egiten aritu ginen hau da, auto-antolakuntza, sare lana, erreferendum hau herriak egin du, ez instituzioek alegia.

Handik Eixample aldera jo genuen eskola gehiago bisitatzera; jende mordoa zegoen bozkatzen, goizeko errepresioak, beldurra baino, gehiago bozkatzeko gogoak areagotu zituen.

Argi dugu Catalunyan ez dagoela batzuek astintzen duten haustura soziala. Jardunaldia guztiz paketsua izan zen herritarren partetik, haustura bat egon bazen Espainako poliziak eragindako biolentziarena izan zen, zentzu horretan espainako gobernuaren eta bere indar armatu polizialen portaera salatu besterik ez zaigu geratzen, baina jakin dezatela urriaren 1ean Catalunyako herriak irabazi egin zuela, eta Espainako gobernu faxistak jakin dezala oraingoan ez dutela ez konbentzituko ezta irabaziko ere, nahiz eta indar basatia soberan eduki.

Gure elkartasun eta miresmen guztia Catalunyako herriarentzat, mila esker eman diguzuen irakaspenarengatik. Azkenik eskerrak ematea CIEMENeko kideei egin duten izugarrizko lanarengatik eta haiengandik jaso dugun tratu eta atentzioagatik.

http://alternatiba.net/old-files/Catalunya000 (1).jpeg

http://alternatiba.net/old-files/Catalunya000 (2).jpeg

http://alternatiba.net/old-files/Catalunya000 (3).jpeg

Berriak

Arrazakeriaren aurkako eguneko agiria

Arrazakeriaren aurkako nazioarteko egunean, aspaldi egindako izugarrikeriez gainera, gaur egun estatu zein pertsona talde batzuek ekintza arrazistak egiten jarraitzen dutela ekarri nahi dugu gogora, hala nola Israelgo Estatuak Palestinan, Marokok Sahara okupatuan, Txinak Tibeten eta Europak eta AEBek migrazio-politiken kasuan. Eta ez ditugu ahaztu nahi errefuxiatuek Frantzian, Grezian eta Italian –besteak beste– beraientzako antolatutako eremuetan etengabe jasaten dituzten xenofobia-erasoak, migratzaileek Estatu espainoleko CIEetan jasotzen duten tratu txar arrazista nabarmena eta ijitoek oraindik ere jasaten duten tratua.

Eraso hauek guztiak, herritarrak elkarrengandik urruntzeko erabiltzen diren hesi zein kontzertina, edota muga zein migrazio politiken inguruko nazioarteko itunen anparoan egiten direla salatu nahi dugu gaur, pertsonek mugitzeko eta asiloa eskatzeko duten eskubidea urratzen baita.

Horregatik, eta zinez uste dugulako Euskal Herria gure herrian bizi den orok osatzen duela eta bertan bizi den orok egiten duela, Alternatiba eta EH Bildu erakunde-politikak aldatzearen alde dago, baina balioak, jarrerak eta portaerak aldatzearen alde ere bagaude, kultur aniztasunean oinarritutako jendartea eraiki dezagun, pertsona orok baitu eskubidea segurtasun, osasun eta askatasunarekin bizitzeko, eta dagozkion bizi-baldintzak hobetzeko.

Hori dela-eta, arrazagatiko diskriminazioaren aurkako nazioarteko egunean indar handiagoz erantzun behar diegu, ahal bada, desberdinen arteko bizikidetza anitz eta askearen aurka egiten duten eraso politiko, lege-eraso, erakunde-eraso eta polizia-erasoei, aniztasunaren aldeko mobilizazioetan parte hartuz, erakundeetan aldaketak sustatuz, eta norbere inguru hurbilean aktibatuz.

EH Bildu osatzen dugun emakume eta gizonok argi baitugu, inori ez diogula galdetuko inoiz nondik etorri den, izatekotan, elkarrekin nora joan nahi dugun galdetuko baitiogu.

EH Bildu

Berriak

Bruselako Forum Feministan dira Alba Fatuarte eta Diana Urrea gure kideak

Europako Parlamentuko Ezkerreko taldeak, GUE/NGLek antolatuta, egunotan Forum Feminista izaten ari da Parlamentuak Bruselan duen egoitzan. Antolatu diren ekintza ezberdinetan parte hartzeko Euskal Herritik bertaratutako delegazioan Alternatibako kide Alba Fatuarte eta Diana Urrea ere bertan dira, EH Bilduko hainbat kiderekin batera, besteak beste, Oihana Etxebarrieta Gasteizko Legebiltzarreko kidea, Onintza Enbeita Madrilgo Kongresuko diputatu ohia, Ainhoa Beola Gipuzkoako Batzar Nagusietako batzarkidea.

Entzun Info 7 irratiak Fatuarteri grabatutako adierazpenak.

 

 

 

 

 

Berriak

Gure babes eta elkartasun osoa Joan Comari

Gure babes eta elkartasun osoa adierazi nahi dizkiogu atxiloturiko Joan Coma Capgirem Vic-eko zinegotziari; era berean, Espainiako estatuak politika judizializatzeko hartutako erabakia salatzen du. Atxiloketa hau adierazpen askatasunaren eta prozesu independentistaren aurkako eraso berria da.

Espainiako estatuak Katalunian ireki den prozesu demokratikoaren aurrean adierazi duen ezintasuna eta borondate zein alternatiba falta kriminalizazioarekin, errepresioarekin eta judizializazioarekin ordezkatzen ditu. Eztabaida politikoaren eta proiektu politikoen kontra ari da Katalunian ere Espainiako estatua. Demokrazia beraren aurka ari da Madrilgo Gobernua, bere izaera antidemokratikoa agerian utziz.

2016. urtean sedizioa ultzatzea delitutzat jotzea ere irrigarria litzateke, Joan Coma atxiloturik ez balego.

EH Bildu

http://alternatiba.net/old-files/Joan coma elkartasuna.png

Berriak

Alternatiba | Ezkerra eraldatzearen erronka

X