Martxoaren 29an ETXE HAU GREBAN!!

Pobreziaren feminizazioa errealitate bat da. Murrizketa eta erreformetan ikusi dezakegun moduan, gurelan eta eskubide sozialen gaineko erasoek ez dute egoera muturrera eraman eta errealitatea prekarizatu,okertu besterik egiten. Ez zaigu kontuan hartzen irtenbide errealak planteatzeko garaian, baina aldiz,ofentsiba kapitalista patriarkaletik eratortzen diren ondorioak zuzen- zuzenean ordaintzen ditugu.Eragile feministok eta emakume guztiak, Martxoaren 29ko greba deialdiarekin bat egiten dugu,soldatapekoak izan edo ez, kalera aterako gara, aldarrikatzera:

 

1. Etxeko eta zaintza lanak, ikustezinak, errekonozimendurik gabeak eta eskubideetan etagarantietan hanka motz direnak, lanak direla, lana dela.

 

2. Egungo sistema ekonomiko eta sozial hau emakumeok egiten dugun lan ikusezinari eskermantentzen dela.

 

3. Nahiz eta urteetan zehar emakumeok egin ditugun eta egun ere egiten ditugun lan hauek estatistiketan eta medio ofizialetan ez atera, ongizatea eta aberastasuna ahalbidetu eta sortzen dutela.

 

4. Bizitza eta pertsonak egon behar dutela sistemaren erdigunean, eta ez egun dauden moduanmerkatuak.

 

5. Bada garaia, etxean, eremu pribatuan ere greba egitekoa!Guzti honegatik, Euskal Herriko Emakumeen Mundu Martxatik eta Donostiako talde feminista zeinemakumeen elkarteetatik dei egiten diogu jendarteari oro har, eta emakumeei bereziki, martxoaren 29angreba egitea gainerako langile klasearekin batera. Eta animatzen zaituztegu, etxeko atarietan kartel-komunikatua itsastera; etxe hau greban dagoenaren adierazle gisa! Ez garbiketarik, ez erosketarik, ezotordurik…M-29an ETXE HAU GREBAN! EMAKUMEOK KALERA!

 

EUSKAL HERRIKO EMAKUMEON MUNDU MARTXA ETA

DONOSTIAKO TALDE FEMINISAK ETA EMAKUMEEN ELKARTEAK

http://alternatiba.net/old-files/manifestua.jpg

Gure eskubideak ikutu ere ez. Mugi zaitez!

Martxoaren 8an emakume guztiei honako deialdia egiten diegu:

Mobilizazioa: gure eskubideak defendatzeko, gure autonomia defendatzeko, gure bizitza defendatzeko. Ezin gara geldirik egon, mugitu behar gara eta EZETZ esan behar dugu: murrizketei ez, gure eskubideen urraketari ez. Baita gu ere, indar berdinarekin, ozen eta garbi esaten dugu: Kapitalismoari EZ, patriarkatuari EZ. Gurea ez da defentsarako estrategia soila, eraso estrategia ere bada. Sistema hau ez da inoiz baliagarria izan eta gainditu behar dugu, alternatibak berehala eraikiz.

Artikulazioa: Sistemaren krisiari aurre egitean, artikulazioa ezinbestekoa da burujabetzan oinarritutako gizarte eredu berriak sortzeko. Emakumeak anitzak gara, ezberdinak, baina sistemaren alderdi guztiak erabat gainditzearen alde gaudenok, gure indarrak batu, irudimenak nahastu eta estrategia bateratuak landu behar ditugu.

Borroka: Ez dugu erreformarik onartuko, ezta prekarietatean mantenduko gaituen aldaketarik ere. Mundu berri bat nahi dugu eta orain nahi dugu, matxismorik gabekoa, patriarkaturik gabekoa, gure balioa galarazten diguna, bortxatzen eta aintzat hartzen ez gaituena. Bizitza aske bat nahi dugu, bizia ugaldu nahi dugu eta ez kapitala, gure bidea guk erabakitzen duguna izango da eta ez besteek ezarritakoa, eta horretarako ezin gara geldirik egon.

Alternatibaren Mahai Feministatik patriarkatuaren eta kapitalismoaren aurka borrokatzen jarraituko dugu, emakume guztiontzako eskubide guztien aitortzaren alde eta bizitza erdigunean kokatuko duen sistema sozial eta ekonomiko baten eraikuntzaren alde.

Gora Emakumeon Borroka!! Gora Alternatiba Feminista!!

http://alternatiba.net/old-files/8marzo.jpg

Internationalist declaration of Bilbao: Creating Alliances between the peoples of Europe and the Americas

Internationalist declaration of Bilbao: Creating Alliances between the peoples of Europe and the Americas

Considering that capitalism, as well as the rest of dimensions that articulate the Multiple System of Domination (patriarchy, productivism, colonialism, racism, cultural hegemony), are responsible for the current situation of systemic vulnerability.

Considering also that, not only have they proven to be incapable of confronting the actual problems that beset humanity and the planet, but they have also started a suicide run, a headlong rush of terrible consequences.

European and American political and social organizations that have signed this declaration undertake:

1. To put in practice the idea that the revolution will be international or it will be nothing. Even though our struggles are, and will continue being, local, national, regional and without borders, we should not forget that the Multiple System of Domination is developed and organized globally and it will only be beaten this way.
2. To finish with the current framework of relationship between the Americas and Europe, that since the 16th century has been following the interests of the market and the reproduction of the capital, violence, racism, coloniality and pillaging. From our internationalist commitment, we will insist on the construction of new ways of relationship between individuals and peoples.
3. To coordinate ourselves in a non-colonialist, horizontal, democratic and effective way to radically end with the multiple system of domination that has dragged the world into an unprecedented crisis. At this critical moment there is no place for changes and improvements, the only possible option is the construction of alternative proposals.
4. To draw up common political agendas out from transforming values and principles, where the crux is the reproduction of life and not the capital. Out from recognition and commitment to diversity and radical democracy as a premise. Out from political strategies that aim for new production, consumption and welfare patterns based on the sustainability of our planet and on collective interests.
5. To give priority, in the political agendas, to common aspects we all share. Have respect for other struggles, make them ours, but it is necessary to put special emphasis on common struggles.

a. To support initiatives for alternative integration and integration of the peoples, like the ones that are currently being carried out in Latin America. Face up to the current patterns of regionalization represented by the European Union (EU) and the Organization of American States (OAE) because they meet the interests of the capital and not the interests of the peoples.
b. To face up to Partnership Agreements between the EU and the Americas as they plead for an unbridled capitalism where the markets and transnational companies rule. To condemn the governments and multilateral bodies that strengthen the anti-popular nature of these agreements.
c. To face up to, condemn, and prevent European transnational companies from depredating in the Americas for the terrible ecological, social, political and economical impact they carry out.
d. To stand up for the right to self-determination of any country without exception and condemn all the anti-democratic cases where the exercise of this internationally recognized right is violated.
e. To strengthen the resistance to austerity policies and plead for the radical modification of the creation and the distribution of wealth, for the defense of public services and the radical break with the capitalist world order.
f. To pledge our commitment to the de-patriarchalization of our states and societies. To acknowledge feminist proposals and struggles, specially against the oldest domination system –men against women-. Only then will we be able to talk about real democracy, justice, equality and emancipation.
g. To pledge our commitment to food sovereignty and agroecology versus industrial agriculture –represented by the CAP- and the intensive single-crop, the use of genetically modified products, plundering of natural resources, etc. as we believe that feeding is a right and not a commodity.

The revolution will be international or it will be nothing!

Bilbao, December 15, 2011

Eredu sozioekonomiko alternatibo eta sozialista berri baten alde (Alternatiba)

Iragan hiru hamarkadetako eskubide urraketarik latzena pairatzen ari da euskal langileria azken urteotan. Hala, planetak sufritzen duen krisi sistemikoak ez du kapitalismoa bideraezina, eutsiezina eta berez bidegabea delaren inguruko eztabaidarik piztu Espainiako Erresumako, EAEko eta Nafarroako gobernuen baitan. Aitzitik, patronalen eta merkatuen eskutik aurrera egiteko estrategia koldarrari eutsi diote, langileen ahulezia areagotuz. Honela, biztanleriak ez du ezer erabakitzen eta merkatuen diktadura inposatzen da; langileen eskubideak babestu beharrean, krisia eragin duten enpresa transnazionalen pribilegioak eta interesak defendatzen dira; ez da gatazkaren oinarrira jotzen, hau da, sistema kapitalistaren errora; aitzitik, sua erregaiez amatatzeko ahaleginak egiten diharduta.

Hala ere, egoera hau aldatu daiteke, badago alternatiba bat, baina ez dago inondik inora elkarrizketa soziala deritzon horretan. Ameskeria hutsa da unean uneko gobernuaren gidaritzapean langileek eta enpresariek berdinen arteko elkarrizketa ematen denik. Irudipen demokratiko honek agerian utzi du politikoki hutsala dela. Sekula ez da berdintasnik izango gehiengoen eskubideen eta patronalaren interesen artean; gobernu eskuindarrek edota liberalek sekula ez dute zuzentasunez jokatuko; gauzak sekula ez dira argi egongo langileentzat, erabakiak beste alde batetik hartu ohi direlako, ikusi dugun legez. Gauzak horrela, une honetan elkarrizketa sozialaren alde egiteak erreformak eta eskubide urraketak laguntzea baino ez dakar. Beraz, alternatiba hori euskal herritarren burujabetzea eragozten duten kapitala zein
gainontzeko zapalkuntza sistemei aurre egitean datza, borroken artikulazio beretik abiatuz; agenda antikapitalista, feminista, ekologista, subiranista eta arrazakeriaren aurkakoarekin bat eginez. Eredu sozialista egingarria da, beharrezkoa eta premiazkoa da. Izan ere, artikulazio honetaz baliatzea da egoera honi buelta emateko eta Euskal Herri emantzipaturantz jotzeko aukera bakarra.

Zentzu honetan, Maiatzaren Lehenak kapitalaren borroka zuzenarekiko bat egitea finkatu behar du indar ezkertiarren estrategia politiko gisa, egungo kapitalismo basatiari alternatiba sozialista bat eraikitzeko bidean. Hasteko, onartutako erreformak atzera bota behar ditugu eta datozen erreforma mehatxagarriak geldiarazi:

  • Lan erreformaren aurrean, eskubideak bermatzen dituzten kontratu mugagabeen aldeko apustua, lanbide arteko gutxieneko soldata EB15eko batez bestekora hurbilduz, eta Atzerritarren Legearen erreforma osoa bultzatuz.
  • Pentsioen erreformaren aurrean, erretiroa 60 urtera aurreratu, gazteen kontratazioa lagunduko duelako, pentsio sistema pribatu eutsiezinei ateak itxiz eta pentsio publiko duinak bermatuz.
  • Pribatizazioen eta euskal Aurrezki Kutxen fusioaren aurrean, euskal finantzasistema publikoaren aldeko apustua, espekulazoarekin amaitzeko eta kutxen jatorrizko zeregin sozialei ekinez, haren kontrol demokratikoa bermatuz.
  • Politika sozial publikoen desegitearen aurrean, zerbitzu sozialen areagotzea eta zaintzan oinarritutako eredu ekonomikoa; ordainketa partekatuaren aurrean, politika sozial indartsuak sortuko dituzten politika fiskal progresiboak pribatizazioa eta lagun askok, emakumeak batez ere, pairatzen dituzten azpikontratazioei aurre egiteko.
  • Produktibitateari lotutako soldaten aurrean, kapitalaren eta soldaten errenten arteko desoreka iraingarria desagerraraztea.
  • Konfrontazioa babesten duen euskal sindikalismoak pairatzen dituen erasoen aurrean, lan harremanen euskal esparruaren eta negoziazio kolektiboaren berrindartzea, langileriaren eskubideen defentsaren tresna gisa.

MAIATZAREN LEHENEAN, ALTERNATIBAK EZEZKO BIRIBILA EMANGO DIO ELKARRIZKETA
SOZIALARI
BORROKEN ARTIKULAZIOARI BAI, BAI EREDU SOZIALISTA ALTERNATIBOARI
GORA EUSKAL LANGILERIA!

X